Από το
άλογό του ακούγονταν χλιμιντρίσματα και η εικόνα του Αγίου Γεωργίου του
Χαρισίου ανέβλυζε αίμα
Η ζωντανή παρουσία του Αγίου Γεωργίου του
Τροπαιοφόρου στην βυζαντινή Κωνσταντινούπολη
Όταν έγινε αυτοκράτωρας ο Ανδρόνικος ο Β΄ο Παλαιολόγος (1282-1328), υπήρχε μεγάλη ταραχή στην εκκλησία με τον λατινόφρονα πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο (1275-1282) πρωταγωνιστή στη θεήλατη ένωση με τους παπικούς, και στο κράτος με τους λατίνους.
Ο βασιλέας ήταν θεοφοβούμενος, αλλά τότε συνέβησαν μεγάλα και παράδοξα σημεία. Είχε για σύμβουλο τον Θεόδωρο
Μετοχίτη (1270 – 1332), άνθρωπο πολύ ευλαβή και σπουδαίο όπου και τον έκανε Μέγα Λογοθέτη του παλατιού. Αυτός ανακαίνισε και στόλισε με θαυμάσια ψηφιδωτά, την Μονή της Χώρας. Και τόσο πολύ αγαπούσε αυτή την μονή, που πήγαινε στις αγρυπνίες και προσευχόταν μαζί με τους μοναχούς. Το Σάββατο της Α΄ εβδομάδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στην λειτουργία της Κυριακής, όπου μνημονεύονται όλοι οι ορθόδοξοι βασιλείς και πατριάρχες, πήγε και ο Θεόδωρος.
Κατά τα μεσάνυχτα έφτασε απεσταλμένος του αυτοκράτορα, που ζητούσε την γνώμη του πάνω σε τούτο: Όταν πήγαν να κοιμηθούν οι φύλακες, οι πελεκυφόροι και ξιφοφόροι, ακούστηκε ένα χλιμίντρισμα που βούιξε όλο το παλάτι. Όλοι απορούσαν και ρωτούσαν ο ένας τον άλλον τι ήταν αυτό το παράδοξο, γιατί πουθενά δεν υπήρχε άλογο εκεί. Δεν είχε σταματήσει ακόμα ο θόρυβος και ακούστηκε και δεύτερο χλιμίντρισμα, δυνατότερο από το πρώτο, τόσο που το άκουσε και ο ίδιος ο αυτοκράτωρ. Και του είπαν ότι προέρχονταν από το άλογο που ήταν ζωγραφισμένο στον ναό της Θεοτόκου της Νικοποιού, κοντά στο παλάτι. Σε αυτό το άλογο είναι καβάλα ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος.
Ακούοντας όλα αυτά ο Λογοθέτης είπε: Χαίρω μαζί σου ω βασιλεύ, για τα μέλλοντα τρόπαια. Γιατί νομίζω πως αυτό σημαίνει, ότι θα γίνει βασιλική εκστρατεία κατά των Αγαρηνών, που λεηλατούν την Ασία μας. Σαν τα άκουσε αυτά ο βασιλιάς, αμέσως ξαναστέλνει αγγελιαφόρο και του λέει: Συ έτσι που απαντάς, λέγοντάς μου, όπως συνηθίζεις αυτά που χαροποιούν την καρδιά μου, φαίνεσαι να αγνοείς και να μην ξέρεις.
Εγώ όμως θα σου πω τι σκέφτομαι πραγματικά, γιατί όπως μου παρέδωσαν οι παππούδες μου, και άλλοτε αυτό το άλογο έκανε το ίδιο χλιμίντρισμα, όταν ο άρχοντας των λατίνων, ο Βαλδουίνος (1204), ήθελε να πάρει την βασιλεύουσα. Τότε και ο πατέρας μου ταράχθηκε πολύ, και το εξέλαβε για κακό σημάδι. Δεν πέρασε πολύ καιρός, και είδε την πόλη να κουρσεύεται από τους Λατίνους.
Άλλοτε σε ένα δημοτικό κτίριο στον ναό της του Θεού Σοφίας, υπήρχε ιστορημένη σε τοιχογραφία μια εικόνα της Θεοτόκου, που έκλαιγε για πολλές μέρες τόσο, ώστε με σφουγγάρι μάζευαν τα δάκρυα Της, τα οποία κυλούσαν σαν αυλάκι. Ήλθε ο αυτοκράτωρ και προσκύνησε, προστάζοντας στην συνέχεια να ασφαλίσουν τον χώρο. Αμέσως μετά από αυτό, στον ναό του Αγίου Γεωργίου του Χαρισίου ή Χαρσίου, η εικόνα του λαμπρού Μάρτυρος ανέβλυζε αίμα. Βλέποντας όλα αυτά τα σημεία ο Ανδρόνικος πρόσεχε με πολλή ευλάβεια και φόβο Θεού, να μην κάνει αντίθετα προς το θέλημά Του. Και αμέσως κάλεσε σύνοδο για την ενότητα της Εκκλησίας.
(Ευλογίου Κορυτσάς: Ο Καβαλάρης Άγιος Γεώργιος… εν τη Θράκη, ανάτυπο εκ του 22ου τόμου. Α. Θ. λ.γ. Θ., Αθ. 1957 )
Πηγή: Εδώ.
Όταν έγινε αυτοκράτωρας ο Ανδρόνικος ο Β΄ο Παλαιολόγος (1282-1328), υπήρχε μεγάλη ταραχή στην εκκλησία με τον λατινόφρονα πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο (1275-1282) πρωταγωνιστή στη θεήλατη ένωση με τους παπικούς, και στο κράτος με τους λατίνους.
Ο βασιλέας ήταν θεοφοβούμενος, αλλά τότε συνέβησαν μεγάλα και παράδοξα σημεία. Είχε για σύμβουλο τον Θεόδωρο
Μετοχίτη (1270 – 1332), άνθρωπο πολύ ευλαβή και σπουδαίο όπου και τον έκανε Μέγα Λογοθέτη του παλατιού. Αυτός ανακαίνισε και στόλισε με θαυμάσια ψηφιδωτά, την Μονή της Χώρας. Και τόσο πολύ αγαπούσε αυτή την μονή, που πήγαινε στις αγρυπνίες και προσευχόταν μαζί με τους μοναχούς. Το Σάββατο της Α΄ εβδομάδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στην λειτουργία της Κυριακής, όπου μνημονεύονται όλοι οι ορθόδοξοι βασιλείς και πατριάρχες, πήγε και ο Θεόδωρος.
Κατά τα μεσάνυχτα έφτασε απεσταλμένος του αυτοκράτορα, που ζητούσε την γνώμη του πάνω σε τούτο: Όταν πήγαν να κοιμηθούν οι φύλακες, οι πελεκυφόροι και ξιφοφόροι, ακούστηκε ένα χλιμίντρισμα που βούιξε όλο το παλάτι. Όλοι απορούσαν και ρωτούσαν ο ένας τον άλλον τι ήταν αυτό το παράδοξο, γιατί πουθενά δεν υπήρχε άλογο εκεί. Δεν είχε σταματήσει ακόμα ο θόρυβος και ακούστηκε και δεύτερο χλιμίντρισμα, δυνατότερο από το πρώτο, τόσο που το άκουσε και ο ίδιος ο αυτοκράτωρ. Και του είπαν ότι προέρχονταν από το άλογο που ήταν ζωγραφισμένο στον ναό της Θεοτόκου της Νικοποιού, κοντά στο παλάτι. Σε αυτό το άλογο είναι καβάλα ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος.
Ακούοντας όλα αυτά ο Λογοθέτης είπε: Χαίρω μαζί σου ω βασιλεύ, για τα μέλλοντα τρόπαια. Γιατί νομίζω πως αυτό σημαίνει, ότι θα γίνει βασιλική εκστρατεία κατά των Αγαρηνών, που λεηλατούν την Ασία μας. Σαν τα άκουσε αυτά ο βασιλιάς, αμέσως ξαναστέλνει αγγελιαφόρο και του λέει: Συ έτσι που απαντάς, λέγοντάς μου, όπως συνηθίζεις αυτά που χαροποιούν την καρδιά μου, φαίνεσαι να αγνοείς και να μην ξέρεις.
Εγώ όμως θα σου πω τι σκέφτομαι πραγματικά, γιατί όπως μου παρέδωσαν οι παππούδες μου, και άλλοτε αυτό το άλογο έκανε το ίδιο χλιμίντρισμα, όταν ο άρχοντας των λατίνων, ο Βαλδουίνος (1204), ήθελε να πάρει την βασιλεύουσα. Τότε και ο πατέρας μου ταράχθηκε πολύ, και το εξέλαβε για κακό σημάδι. Δεν πέρασε πολύ καιρός, και είδε την πόλη να κουρσεύεται από τους Λατίνους.
Άλλοτε σε ένα δημοτικό κτίριο στον ναό της του Θεού Σοφίας, υπήρχε ιστορημένη σε τοιχογραφία μια εικόνα της Θεοτόκου, που έκλαιγε για πολλές μέρες τόσο, ώστε με σφουγγάρι μάζευαν τα δάκρυα Της, τα οποία κυλούσαν σαν αυλάκι. Ήλθε ο αυτοκράτωρ και προσκύνησε, προστάζοντας στην συνέχεια να ασφαλίσουν τον χώρο. Αμέσως μετά από αυτό, στον ναό του Αγίου Γεωργίου του Χαρισίου ή Χαρσίου, η εικόνα του λαμπρού Μάρτυρος ανέβλυζε αίμα. Βλέποντας όλα αυτά τα σημεία ο Ανδρόνικος πρόσεχε με πολλή ευλάβεια και φόβο Θεού, να μην κάνει αντίθετα προς το θέλημά Του. Και αμέσως κάλεσε σύνοδο για την ενότητα της Εκκλησίας.
(Ευλογίου Κορυτσάς: Ο Καβαλάρης Άγιος Γεώργιος… εν τη Θράκη, ανάτυπο εκ του 22ου τόμου. Α. Θ. λ.γ. Θ., Αθ. 1957 )
Πηγή: Εδώ.
