Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος, ὁ ἐμπνευστὴς καὶ τὸ πρότυπο τῶν ἀγώνων τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ

Νεοελληνικὴ ἀπόδοση – Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος. Κιλκίς, 18-1-2020

Στὶς 19 Ἰανουαρίου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ὁσίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Μητροπολίτου Ἐφέσου καὶ ὑπερμάχου τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Αὐτοῦ ποὺ στὴν σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας, «μονώτατος» ἀκύρωσε τὶς ἀποφάσεις της, μὴ ὑποκύπτοντας στὰ θελήματα τοῦ Πάπα.

Ψυχωφελῆ ἑρμηνευτικὰ σχόλια ἐπὶ τῶν Εὐαγγελίων, σχετικὰ μὲ τὴν ἀξιοποίηση τοῦ χρόνου...

Ἐπιμέλεια – Μετάφραση: Σάββας Ἠλιάδης - Δάσκαλος

Λαμβάνοντας ὡς ἀφορμὴ τὴν ἐπερχόμενη γιορτὴ τῆς Πρωτοχρονιᾶς καὶ τοῦ «περάσματος» ἀπὸ τὸν ἕνα χρόνο στὸν ἄλλο, προσπαθήσαμε νὰ συγκεντρώσουμε ἐν συντομίᾳ ἐλάχιστα ψυχωφελῆ ἑρμηνευτικὰ σχόλια ἐπὶ τῶν εὐαγγελικῶν στίχων σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο, πρὸς ὠφέλεια τῶν ἀγωνιζομένων ἀδελφῶν, κατὰ τοὺς χαλεποὺς τούτους καιρούς...

1. «Ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῶ· Κύριε, ἐπιτρεψὸν μοὶ πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῶ· ἀκολούθει μοί, καὶ ἅφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς». (Μάτθ. 8,21-22) 

Χριστουγεννιάτικη ιστορία (Από το Αναγνωστικό της Δ΄ Δημοτικού Ο.Ε.Δ.Β. 1978)

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

(Από το Αναγνωστικό της Δ΄ Δημοτικού Ο.Ε.Δ.Β. 1978)

Για την αντιγραφή:  Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος

     Στη Βηθλεέμ, μια νύχτα σκοτεινή, ένας άνθρωπος γύριζε από πόρτα σε πόρτα χτυπώντας και παρακαλώντας να του δώσουν λίγη φωτιά, για να ζεστάνει ένα παιδάκι, που γεννήθηκε εκείνο το βράδυ και τη μητέρα του.

     Αλλά ήταν νύχτα, όλοι κοιμόνταν και κανένας δεν του αποκρινόταν. Ο άνθρωπος συνέχισε το δρόμο του. Στο τέλος είδε μακριά ένα φως. Κίνησε κατά κει και όταν έφτασε, είδε πως ήταν μια μεγάλη φωτιά κι ολόγυρά της ήταν ξαπλωμένο ένα κοπάδι άσπρα πρόβατα. Το κοπάδι το φύλαγε ένας γερο - βοσκός. Στα πόδια του βοσκού ήταν ξαπλωμένα τρία μεγάλα σκυλιά.

Η αγία Λαβίς στη θεία Μετάληψη

 

 

Η αγία Λαβίς στη θεία Μετάληψη

 Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος- Κιλκίς

    Η απαξίωση των ιερών, η ασέβεια προς τα παρακατατεθέντα υπό των αγίων και ευσεβώς φυλασσόμενα από την Εκκλησία, τα οποία άρχισαν ήδη να επιβάλλονται εδώ και καιρό στον πιστό λαό από τους κοσμικούς άρχοντες αλλά  και από τους ποιμένες και λειτουργούς του Υψίστου, είτε από τον φόβο του Καίσαρος είτε εξαιτίας της οιστρηλάτου ορμής  του οικουμενιστικού ρεύματος, το οποίο τους κατέλαβε, αποτελούν προδοσία της πίστεως. Το παρακάτω κείμενο προσπαθεί να κάνει γνωστή  αγιογραφικώς και αγιοπατερικώς, κυρίως την σημασία της χρήσεως της αγίας λαβίδος στο Μυστήριο της θείας Κοινωνίας.

13 Οκτωβρίου 1904: Θάνατος του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά. Οι τελευταίες στιγμές του Παύλου, από το βιβλίο της συζύγου του Ναταλίας Μελά: «ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ»

Οι τελευταίες στιγμές του Παύλου, από το βιβλίο της συζύγου του Ναταλίας Μελά: «ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ»

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος-Κιλκίς

… Άρχισε να νυχτώνει. Σε λίγο βγήκε ο Στρατινάκης στην αυλή, για να δει τον σκοτωμένο  Τούρκο. Επροχώρησαν στον περίβολο του σπιτιού και ο Παύλος με τον Ντίνα και τον Πέτρο. Ο Στρατινάκης κοίταζε να πάρει το όπλο του Τούρκου. Ακούσθηκε τότε ένας πυροβολισμός μονάχα. Και γύρισε ο Παύλος πίσω, λέγοντας` «στη μέση με πήρε παιδιά».

Η κατά της Αλήθειας αναιδώς επιφερόμενη ουδετερότητα και αντικειμενικότητα της υποκρισίας

 «Το πάθος να σώσεις τον κόσμο είναι σχεδόν πάντα το προσωπείο του πάθους να τον εξουσιάσεις». (Χ.Λ. Μένκεν, 1880-1956). 

Είναι να απορεί κανείς αίφνης και να μένει έκθαμβος και κατάπληκτος, από την υπερχείλιση και την χειμαρρώδη έκφραση της ανιδιοτελούς αγάπης και πρωτόγνωρης φιλάνθρωπης πρόνοιας, την οποία επιδεικνύουν όλες οι κοσμικές σκοτεινές δυνάμεις κατά την περίοδο αυτή, στην μετά πολλής εμφάσεως και ανεπανάληπτης επιμονής αποκαλούμενη «περίοδο πανδημίας».  Μάλλον το πιθανότερο είναι πως, πρωτοφανής θεομηνία έπληξε αυτούς τους ανθρώπους, που ελέγχουν τις τύχες αυτού του κόσμου. Πλημμύρισαν από «αγάπη» οι καρδιές τους για τους συνανθρώπους τους και δεν ξέρουν, δεν έχουν τρόπους να την εκφράσουν. Γι` αυτό και ο πιθανότερος λόγος που ο κόσμος τα έχει χαμένα δεν ο φόβος της ασθένειας αλλά αυτό το κάτι άλλο, η ανεξήγητη και απροσδιορίστου κατά βάθος αιτιολογίας τέτοιου βαθμού προστατευτικότητα για όλη την οικουμένη!

Διότι, πραγματικά,  το θέμα που εντυπωσιάζει και προβληματίζει πρώτα, δεν είναι η «πανδημία» αυτή καθ` αυτή, αλλά η καταφανής, ζηλωτική και εντυπωσιακή μεταστροφή της διάθεσης των ισχυρών του αιώνος τούτου, απέναντι στα δισεκατομμύρια των «ανθρωπάκων» του πλανήτη. Ξύπνησαν ένα πρωινό μέσα τους γνήσια και σπάνια στην ιστορία της ανθρωπότητας ανιδιοτελή αισθήματα αγάπης. Ανακάλυψαν, δημιούργησαν, διέγνωσαν - όπως θέλετε πείτε το - πως υπάρχει μια ασθένεια θανατηφόρα - πάλι όπως θέλετε πείτε την - και ξεσηκώθηκαν, «τρελοί από αγάπη», ας μην το ξεχνάμε αυτό, να εργαστούν ακάματοι, μέρες, μήνες ολόκληρους, για την προστασία της υγείας τους και την σωτηρία τους από τον θάνατο.

Και είπαν: «Πνιγόμαστε από αγάπη!

Δεν αντέχουμε! Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος της υγείας και τη ζωής των αγαπημένων μας συνανθρώπων και πρέπει να λάβουμε μέτρα προστασίας! Πρέπει να τα εφαρμόσουμε σε όλους, είτε θέλουν είτε όχι. Είτε χρειάζεται είτε όχι. Είτε είναι σωστός ο τρόπος είτε όχι. Θα το κάνουμε, όπως εμείς θέλουμε. Επειδή ξετρελαθήκαμε από αγάπη γι` αυτούς»! Δηλαδή, θα το κάνουν κατά τον τρόπο που λέει πολύ σοφά ένας Αμερικανός αρθρογράφος: «Το πάθος να σώσεις τον κόσμο είναι σχεδόν πάντα το προσωπείο του πάθους να τον εξουσιάσεις». (Χ.Λ. Μένκεν, 1880-1956). 

«Χριστός ανέστη! Τι γίνεται; … και τώρα τι κάνουμε; … πού θα πάει αυτή η κατάσταση»; …

«Χριστός ανέστη! Τι γίνεται; … και τώρα τι κάνουμε; … πού θα πάει αυτή η κατάσταση»; …

 Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος-Κιλκίς

     Και ενώ, όσο ζούσαμε ήσυχοι, κυριολεκτικά στον κόσμο μας, μη θέλοντας να καταλάβουμε και να πιστέψουμε τις προειδοποιήσεις φωτισμένων ανθρώπων και αγίων, πως κάτι «νέο και ωραίο» μας προετοιμάζουν οι πρωτομάστορες της αντι-Αληθείας, ξαφνικά μας προέκυψαν γεγονότα, τα οποία εισβάλλουν στην ζωή μας το ένα μετά το άλλο με ιλιγγιώδη ταχύτητα, εν ριπή οφθαλμού και καθιστούν την πτώση μας, από την αφελώς κατά πάντα βιούμενη έως τώρα «αιθεροβασία», ακόμη πιο δραματική. 

Σάββας Ἠλιάδης: Ἐπί αἰῶνες κοινωνοῦσαν μὲ τὴν ἴδια λαβίδα...

Στὸ βιβλίο «Ἀπὸ τὴν 25η ὥρα στὴν αἰωνία ὥρα» τοῦ Βιργίλιου Γκεωργκίου, Ὀρθόδοξου Ρουμάνου ἱερέα ἀλλὰ καὶ ὀνομαστοῦ ποιητῆ καὶ συγγραφέα, διαβάζουμε αὐτὰ ποὺ γράφει καὶ μὲ ρέουσα ἁπλότητα περιγράφει, ὅλα ὅσα γίνονταν καθημερινὰ στὴν ζωὴ τῆς οἰκογένειάς του, μὲ πρωταγωνιστὴ τὸν ἱερέα πατέρα του. 

Μεταξὺ τῶν ἄλλων, κάτι ποὺ συνέβαινε πολὺ συχνά, ἦταν οἱ ἀλλεπάλληλες ἐπισκέψεις τῶν χωριανῶν του στὸ σπίτι τους, οἱ ὁποῖοι προσέτρεχαν στὸν πατέρα του γιὰ καθετὶ ἔκτακτο ποὺ συνέβαινε στὰ σπίτια τους, ὥστε νὰ ζητήσουν τὴν βοήθειά του. Τὸ χωριό του ἦταν μακριά, ἀπομονωμένο σὲ βουνοπλαγιὰ μὲ διακόσιους κατοίκους, διεσπαρμένους σὲ ἀκτῖνα τριάντα χιλιομέτρων. Ἁπλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ πίστευαν πραγματικὰ στὴν δύναμη τῶν Μυστηρίων.

Προσοχή στις κενολογίες από στόματα ποιμένων της Εκκλησίας!

Σάββας Ηλιάδης,Δάσκαλος

  Δεν λησμονείται εύκολα λόγος αντιευαγγελικός, όταν μάλιστα εκφέρεται από στόμα ιεράρχου της Εκκλησίας. Είναι ανάγκη να κατατροπωθεί, να εξαλειφθεί από την μνήμη του λαού, διότι φθείρει το φρόνημά του και τον αφήνει έκθετο στον κίνδυνο της πλάνης. Μια  απάντηση στον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως,  από την διδασκαλία του αγίου Νικοδήμου, από τον άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη και  τον ευαγγελικό λόγο της Παλαιάς Διαθήκης, γι` αυτά τα γνωστά και ασεβή που ξεστόμισε δημοσίως: «… Ἐγὼ θὰ πῶ αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία, δηλ. τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν. Θὰ ἀφουγκραστῶ τοὺς χριστιανοὺς τί λένε, ποιὸ θεωροῦν σωστό. Ἀκόμα καὶ ἂν αὐτὸ ποὺ οἱ χριστιανοὶ μας θεωροῦν σωστό, ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ἐγὼ θὰ ὑπερασπιστῶ αὐτὸ ποὺ λένε οἱ χριστιανοί μας, γιατί οἱ Χριστιανοὶ μας ἔφτιαξαν τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἔφτιαξε τὸ Εὐαγγέλιο τὴν Ἐκκλησία»!!!

    «Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου». (Ψαλμ. 118, 105), λέει ο ψαλμωδός. Σαφώς ομολογεί ο ψαλμωδός, αλλά και ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης συμβουλεύει: «Ο άνθρωπος ακολουθεί τον Θεό, όταν εκτελεί τις εντολές Του, όταν μελετά και εφαρμόζει τον νόμο του Θεού ημέρα και νύκτα. Ο νόμος του Θεού, τον οποίον μελετά ο Χριστιανός, γίνεται σ’ αυτόν φως στον δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή». 

Ερώτηση:  Ποιος είναι ο νόμος του Θεού, ει μη το Ευαγγέλιο;

Η «αγάπη» των οικουμενιστών και το «μίσος» των αγίων

Η «αγάπη» των οικουμενιστών και το «μίσος» των αγίων

Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος

«ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΝ ΦΥΛΑΤΤΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΕΚΔΙΚΕΙΣΘΑΙ»

(Αρχιεπ. Ρώμης Λέων, προς Φλαβιανόν, Αρχιεπ. Κωνσταντινουπόλεως. Δ΄ Οικ. Σύνοδος)

Ένας απλός, λογικός, καλοπροαίρετος και αμερόληπτος άνθρωπος δεν μπορεί να μην απορεί και να μην προβληματίζεται, παρακολουθώντας όλην αυτήν την κακόγουστη παράσταση των οικουμενιστών, η οποία βρίθει από γελοίες και θλιβερές μεταπτώσεις.

«… τὰ τοσαῦτα κακὰ εἰρήνην προσαγορεύουσιν»! (Σοφ. Σολ. 14,22)

Πόσοι ἐπίσκοποι παραδοσιακοί, μεταπήδησαν ἐν μίᾳ νυκτί στήν ἀπέναντι ὄχθη καί «ἔγιναν θέατρο» ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων! Πώς λοιπόν «ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης ἔσται μέθ’ ἠμῶν»; (Β Κόρ. 13,11).

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος

Τοιαῦτα καί τοσαύτα κακά ἐνεργοῦνται ἐπί τῶν ἡμερῶν μας ἀπό τήν αἵρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ στούς κόλπους τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὧν ἀριθμός οὐκ ἔστιν. Τά πάντα δέ οὐχί κρυφίως καί ἐν παραβύστῳ, ἀλλά ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ὑφηλίου ἁπάσης καί γυμνῆ τῆ κεφαλῆ πλέον.

Ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία σημαδεύεται ἀπό γεγονότα, τά ὁποῖα γράφονται ἀνεξίτηλα στίς σκοτεινές σελίδες της. Παρ` ὅλα αὐτά, φαίνεται πώς ἐπικρατεῖ παντοῦ ἡσυχία! Φαίνεται! Ἡσυχία, μέχρι φοβερῆς ἀνησυχίας! Ὡς νά μήν συμβαίνει τίποτε τό ἰδιαίτερο, τίποτε τό φοβερό καί καταστροφικό. Κλῆρος καί λαός συνεχίζει τήν πορεία του, ὡς νά μήν διακυβεύεται τίποτε ζωτικό ἀπό τήν ἱερή Ἱστορία του, ἀπό τήν ἁγία Πίστη του.

Ο άγιος της ημέρας, ο άγιος Δαλμάτος, κατατροπώνει την αίρεση του Νεστοριανισμού.

ΣΧΟΛΙΟ: Η ερώτηση προς τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής. Ο Νεστόριος ήταν αιρετικός ή ο Άγιος Δαλμάτος;

π. Φώτιος Βεζύνιας.

 

 

Γράφει ο Σάββας Ηλιάδης Δάσκαλος Κιλκίς

 

    Αλήθεια, πόσο πιο επίκαιρος θα μπορούσε να είναι ο βίος και η πολιτεία του εορταζόμενου σήμερα αγίου της Εκκλησίας μας, του αγίου Δαλμάτου και των συν αυτώ Ισαάκ και Φαύστου; Σήμερα, που η παναίρεση του οικουμενισμού εργάζεται με άμετρη πονηρία, έχοντας συνεργούς και ποιμένες της Εκκλησίας, για την κατάλυση της αλήθειας και την εδραίωση της νεοεποχίτικης δικτατορίας. Γι΄αυτό επιβάλλεται να σκύψουμε ευλαβώς στην μνήμη του και να αφουγκραστούμε τα έργα και τους άθλους του αγίου κατά των αιρέσεων και των αιρετικών και δη του Θεοτοκομάχου Νεστορίου.

Τὸ ἀποικιοκρατικὸ πολίτευμα τοῦ Φαναρίου

Συμβαίνουν γεγονότα συνταρακτικὰ μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ παντοῦ ἐπικρατεῖ νεκρικὴ σιωπή! Ἡσυχία!

Σιωπή! Ἄκρα σιωπή! Παντοῦ! Γιατί ἄραγε τόση σιωπή; Συμβαίνουν γεγονότα συνταρακτικὰ μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ παντοῦ ἐπικρατεῖ νεκρικὴ σιωπή! Ἡσυχία! Ὡς νὰ μὴ συμβαίνει τίποτε τὸ ἀνησυχητικό. Καὶ ὅπως ἔλεγε ἕνας ἀπὸ τοὺς παλιοὺς ἐμπόρους τῆς γειτονιᾶς μου: «Τόση ἡσυχία, μέχρι ἀνησυχίας»!

Ἀλήθεια, εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν γίνεται ἀντιληπτὸ τὸ ὅλο κλίμα, ἡ ὅλη κατάσταση ἐντός τῆς Ἐκκλησίας; Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ὑπάρχει ἀνησυχία καὶ προβληματισμός; Ἀνατρέπονται οὐσιώδεις ἐκ Παραδόσεως ἀρχὲς ὁρισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ μὲν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη ποιμένες «θεωροῦν ἐνεῶς τὰ τεκταινόμενα», ὁ δὲ λαός, ὡς ἀγνοῶν,  «τελεῖ ἐν ρέμβη».

Ἀνατρέπονται παραδοσιακὲς ἀρχὲς καὶ ἀπαξιώνεται ἡ Ἐκκλησιαστικὴ...

Σάββας Ηλιάδης, «ΑΝΑ.Υ.ΔΙ.Α»* : Αναβάθμιση Υπηρεσιών Διάπραξης της Αμαρτίας!

«ΑΝΑ.Υ.ΔΙ.Α»* : Αναβάθμιση Υπηρεσιών Διάπραξης της Αμαρτίας!

*(αναυδία = αφασία, αφωνία)

(Υπηρεσία γνωριμιών λανσάρει το Facebook)

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος- Κιλκίς

      «Αναβάθμιση της προσφοράς υπηρεσίας προς την αμαρτία και την καταστροφή»! Αυτός είναι ο τίτλος που ταιριάζει στην παραπάνω είδηση, η οποία αναρτήθηκε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης! Μάλιστα, χαρακτηρίστηκε ήδη από κάποια ιστολόγια και ως υπηρεσία για «σχεσάκηδες»!

Μιλᾶς χωρὶς φόβο καὶ πάθος; Λοιπόν, καθάπτεσαι τῆς πίστεώς μου καὶ ἀντιπαρατάσσομαι παρομοίως!

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος - Κιλκὶς

Πῶς νὰ σιωπήσει κανείς, βλέποντας γύρω του καὶ παντοῦ τὶς μπουλντόζες καὶ τοὺς ὁδοστρωτῆρες τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ πάντων τῶν αἱρέσεων νὰ σκάβουν ἐκ θεμελίων τὰ ἀπὸ αἰώνων ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς Παραδόσεώς μας; Πῶς νὰ ἀντέξει τὴν «πρόταση» - ἐντολὴ- τῶν «ἐχόντων τὸν νοῦν»: «Μὴ μιλᾶτε, δὲν εἶναι δική σας δουλειὰ αὐτή. Ἐσεῖς νὰ κάνετε προσευχὴ καὶ ὁ Θεὸς θὰ στηρίξει καὶ θὰ σώσει τὴν Ἐκκλησία του. Ὑπάρχουμε ἐμεῖς, «οἱ ἔχοντες τὸν νοῦν»!
Ἔχουν τὸν νοῦ τους! Μάλιστα! Δηλαδή, ἂν ἔχουν τὸν νοῦ τους, πῶς δὲν συμμαζεύουν τουλάχιστον αὐτοὺς ποὺ ἀποθρασύνονται καὶ κηρύττουν ὅ,τι θέλουν, ὅπου θέλουν, ὅποτε θέλουν καὶ ὅπως θέλουν; Καὶ μολύνονται ψυχές! Ὅπως μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἀκόμη καὶ ἐπισκόπων, καὶ ἕνας, ὅπως ἔγραφε, ἀρχιμανδρίτης τῆς Ι.Μ. Ἱερισσού. Παρακολούθησα σὲ βίντεο τὸν «κατηχητικό του λόγο» στὸ «μικτὸ» κατηχητικὸ παιδιῶν τῆς Κέρκυρας καὶ λυπήθηκα πολύ. Λέγοντας «μικτό», δὲν ἐννοῶ ἀγόρια καὶ κορίτσια μόνο, ἀλλὰ Ὀρθόδοξα καὶ Ρωμαιοκαθολικά. Κλασικὴ οἰκουμενίζουσα περίπτωση! Ποῦ εἶναι «οἱ ἔχοντες τὸν νοῦν»;

Η ευθύνη των πνευματικών πατέρων για την πνευματική καρποφορίας των τέκνων τους!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης:

Οι κατά σάρκα και πνεύμα πατέρες και η ευθύνη

της πνευματικής καρποφορίας  των τέκνων τους

Από το βιβλίο «ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ»: Ερμηνεία του Όγδοου Αναβαθμού του Γ΄ ήχου: «Κύκλῳ τῆς τραπέζης σου εὐφράνθητι, καθορῶν σου Ποιμενάρχα, τὰ ἔκγονα φέροντα, κλάδους ἀγαθοεργίας».

   Απόδοση στην Νεοελληνική

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος –Κιλκίς

  Αυτόν τον Αναβαθμό τον δανείστηκε ο μελωδός από τον 127^ο Ψαλμό του Δαβίδ, όπως και  τον προηγούμενο Αναβαθμό. Εκεί γράφεται το εξής, γι’ αυτόν που έχει φόβο Θεού: «μακάριος εἶ, καὶ καλῶς σοι ἔσται. ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου» (Ψαλμ. 127,3).  Και αυτά μεν τα αγαθά

Σάββας Ηλιάδης, Ο οικουμενισμός και η στρατηγική του αντιπερισπασμού

Ο οικουμενισμός και η στρατηγική του αντιπερισπασμού

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος- Κιλκίς

     Είναι πολύ σοβαρή και σεβαστή η άποψη, πως πρέπει να πάψουμε να ασχολούμαστε με το θέμα του οικουμενισμού και να στραφούμε περισσότερο στον προσωπικό μας αγώνα. Για το θέμα δε αυτό, να κάνουμε περισσότερη προσευχή και να το αφήσουμε στα χέρια του Θεού. Είναι, εν πάση ειλικρινεία, αληθής και αγαπητική αυτή η πρόταση και μας συνέχει σε τέτοιο βαθμό, που λίγο θέλει ακόμη για να μας πείσει.  Όμως, ενόσω με την άγνοια και την κάθε καθυστέρηση, κερδίζει χρόνο το ψεύδος και οδηγούνται ψυχές μακριά από την Αλήθεια, η αγωνία για την κατάθεση της Αλήθειας υπερβαίνει τον δισταγμό μας αυτόν και γράφουμε αυτά «τα δυο τρία γράμματα». 

Ο άνθρωπος της Εκκλησίας πρέπει να είναι «αδέσποτος»!

«καὶ τὰ “ἀδέσποτα” οἰκουμενιστικὰ

καὶ λοιπὰ τολμήματα τῶν δεσποζόντων»!

Τοῦ Σάββα Ἠλιάδη

Το «αδέσποτον» της εν Χριστώ ζωής

     Λέγει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Αδέσποτον η αρετή και εκούσιον και ανάγκης πάσης ελεύθερον» και:

     «Ελευθέραν γαρ είναι προσήκει παντός φόβου την αρετήν και αδέσποτον, εκουσία γνώμη το αγαθόν αιρουμένην».

     Και ο Μέγας Βασίλειος: «Θεώ ου το ηναγκασμένον φίλον αλλά το εξ αρετής κατορθούμενον. Αρετή δε εκ προαιρέσεως και ουκ εξ ανάγκης γίνεται».

     Το ρήμα «δεσπόζω» αρχικά σημαίνει ασκώ κυριαρχία. Επίσης κυριαρχώ τινος, εξουσιάζω κάτι. Γενικά, όλες οι ερμηνείες του ρήματος περιστρέφονται γύρω από τη λέξη «εξουσία» και «κυριαρχία». Το ουσιαστικό «δεσπότης» αναφέρεται στον οικοδεσπότη, στον κύριο των δούλων, τον απόλυτο άρχοντα, το δυνάστη, τον ιδιοκτήτη κάποιου, το Θεό. Στη νεότερη δε εκδοχή τον αρχιερέα, τον επίσκοπο.

     Η λέξη «αδέσποτος» επίσης, αυτός που δεν έχει κύριο, δεσπότη, αυτός που δεν ανήκει σε κανέναν, αυτός που είναι στη διάθεση του καθενός. Το δε θηλυκό του «δεσπότης» είναι η «δεσπότις», η «δέσποινα», η κυρία του σπιτιού, η ηγεμονίδα, η βασίλισσα, η αυτοκράτειρα, η Θεοτόκος.

Οικουμενιστές: Ορθοδοξία και χριστιανοσύνη τ’ αυτόν εστιν

Οι Οικουμενιστές δεν ενεργούν τυχαία, αλλά με σκοπιμότητα!

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος

 

    «Τέτοια ώρα τέτοια λόγια», θα πει ο κάθε καλοπροαίρετος, αλλά κατά τα άλλα ανενημέρωτος ορθόδοξος χριστιανός, που είναι βαφτισμένος στην κολυμβήθρα της Αγίας μας Εκκλησίας. Είναι ώρα να ασχολούμαστε με «λεπτομέρειες» και «ασήμαντα πράγματα», ενώ ο κόσμος καίγεται στην κυριολεξία, με όσα φοβερά και θλιβερά συμβαίνουν γύρω μας, κοντά μας; Να μιλάμε αίφνης για τη βασίλισσα Σοφία και την «επιθυμία» της να προσκυνήσει την αγία Ελένη και τον Τίμιο Σταυρό!

Δεσποτική τρομοκρατία! Το κατηγορητήριο του κ. Άνθιμου: Λαέ του Θεού, ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣΑΙ:

Το κατηγορητήριο του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος

Το από άμβωνος κατηγορητήριο του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κατά του ορθοδόξου πληρώματος της Εκκλησίας, θα μπορούσε να απαγγελθεί σε μορφή εγκυκλίου επιστολής. Να μπορέσει ο λαός να μελετήσει καλύτερα και να αντιληφθεί πού και σε ποιες κατηγορίες που του απαγγέλλονται είναι όντως αυτός υπεύθυνος. Να καταλάβει ο λαός και να συνειδητοποιήσει, πώς συνδυάζεται ο δεσποτισμός, η δεσποτοκρατία, η δικτατορία της «υπακοής», με την προφασιζόμενη από το Μητροπολίτη «υφιστάμενη κατά των δεσποτάδων πρωτόγνωρη τρομοκρατία».

Διότι, αν είναι όπως τα λέει ο δεσπότης, λίγο θέλουμε να τρελαθούμε. Ότι δηλαδή ο αμέτοχος λαός είναι υπεύθυνος γι` αυτά που συμβαίνουν στην Εκκλησία! Ο παροπλισμένος διά της αγνοίας και του φόβου λαός είναι αυτός που μαγειρεύει τα οικουμενιστικά πράγματα! Ο απλός πιστός άνθρωπος κατέχεται από μανιακό απομονωτισμό, αρρωστημένο εθνικισμό και φοβική ατολμία!

Θα μπορούσε να έχει τον τίτλο: ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΝ

Λαέ του Θεού, ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣΑΙ:

1.  Διότι «κατέχεσαι από την νοοτροπία του αντιχριστιανικού δογματισμού».

2.  Διότι «οφείλεις να παραδεχτείς με καλή διάθεση, πως η Εκκλησία μας σήμερα
χαρακτηρίζεται από τρία σύνδρομα: τον μανιακό απομονωτισμό, τον αρρωστημένο εθνικισμό και τη φοβική ατολμία».