Ξερόφυλλα και φυλλοξέρα
Άλλαζε απόψεις, αλλά
κράτα τις αρχές σου!
Άλλαζε τα φύλλα, αλλά κράτα τις ρίζες σου!
Βίκτωρ
Ουγκώ
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ
ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
82
Ένας δέντρος μ’ άρεσε…
Σας έχω σήμερα έναν δέντρο, μα τι δέντρο!... Φουντωτό, κλωναρωτό που
λέει και το τραγούδι. Μπορεί να είναι χειμώνας και τα υπόλοιπα φυλλοβόλα να
έχασαν προ πολλού τα φύλλα τους, αλλά αυτός αντιστέκεται ακόμη με τα ξερόφυλλά
του και μας χαρίζει αυτή την ξεχωριστή ομορφιά. Θα τα κρατήσει εκεί σχεδόν
μέχρι να φανούν τα νέα μπουμπούκια που θα έρθουν να τ’ αντικαταστήσουν.
Ένα φυλλοβόλο δέντρο δείχνει με τις εικόνες
του όλες τις φάσεις της ζωής, μέσα στον ετήσιο κύκλο του. Από την άνοιξη της
νιότης ως το φθινόπωρο της ωριμότητας αλλά και τον χειμώνα των γηρατειών… Οι
ρίζες του να ’ναι καλά! Ας πέφτουν κι ας αλλάζουν τα φύλλα του κάθε χρόνο. Ας
σπάζουν κι ας κόβονται τα κλαδιά του. Ας δέρνεται από τα χαλάζια και τις
μπόρες…
«Μη φοβηθείς το
δέντρο π’ άπλωσε τις ρίζες του βαθειά στο χώμα
κι ας σπάσει την κορφή του ο άνεμος και τα πυκνά κλαδιά του ακόμα». (Ι.
Πολέμης)
Τα ξερόφυλλα είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Είναι το αποτύπωμα
μιας εποχής που επαναλαμβάνεται στην αέναη ροή του χρόνου… Όμως, υπάρχει και η
φυλλοξέρα. Παρότι είναι έντομο φυσικό, προκαλεί το αφύσικο, δηλαδή την πρόωρη
καταστροφή των φύλλων, των ριζών και τον αφανισμό διάφορων φυτών. Ανήκει σε μια
ομάδα παρασιτικών εντόμων κι αν δεν καταπολεμηθεί, δημιουργεί πρόβλημα ακόμη
και σε μεγάλα δέντρα.
Μήπως και στη ζωή μας δε βλέπουμε παρόμοια πράγματα, αν κάνουμε τους ανάλογους
παραλληλισμούς; Πορευόμαστε συνέχεια και καθημερινά με εναλλαγές γεγονότων,
αναγκών, στόχων, εμποδίων, προβλημάτων, δυσκολιών… Ένας διαρκής αγώνας ανάμεσα
σ’ όλα αυτά είναι η πορεία μας. Δεν απολείπουν κι οι λογής λογής φυλλοξέρες… Οι ρίζες μας να
είναι καλά! Οι ρίζες μας και οι αρχές μας…
Η φύση είναι ένας μεγάλος δάσκαλος. Ο καθένας διδάσκεται απ’ αυτή στον
βαθμό και με τον τρόπο που θέλει. Ο καθένας ας δώσει μόνος του τους συμβολισμούς και ποιο είναι αυτό που
αντιπροσωπεύουν στη ζωή μας τα ξερόφυλλα κι η φυλλοξέρα.
Λίγες μπερδεμένες σκέψεις είναι αυτά που διαβάσατε ως εδώ, έτσι για την
αρχή της νέας χρονιάς. Προσπαθήστε να τις ξεμπερδέψετε!... Έχετε έναν χρόνο
μπροστά σας… Κι αν δεν το καταφέρετε, δεν πειράζει. Σάμπως μπορώ να τις
ξεμπερδέψω εγώ που τις γράφω; Το βασικό στη νέα χρονιά δεν είναι να ερμηνεύουμε
καφετζήδες… Εκείνο που θέλουμε σίγουρα όλοι από το 2022 είναι να μας πάει υγιείς
και χωρίς φυλλοξέρες στο 2023. Σας το εύχομαι από καρδιάς…
Ήρθε και το νέο έτος
Η πολιτειακή, πολιτική και θρησκευτική ηγεσία του τόπου έκανε τα γνωστά
ευχετήρια μηνύματα και δηλώσεις για το νέο έτος:
Η πρόεδρος της δημοκρατίας
δήλωσε ότι η χώρα μας είναι μια κοινωνία και μια κοινότητα που μπορεί να γίνει και μαχαλάς. Είπε ακόμη ότι το 2022 θα είναι
έτος
αισιοδοξίας και ανάτασης, αλλά
δεν ξεκαθάρισε αν θα είναι για τους ανθρώπους ή για τις γάτες…
Ο πρωθυπουργός ευχήθηκε καλή χρονιά και συμπλήρωσε: «Η κυβέρνηση κι εγώ
θα είμαστε στο πλευρό των Ελλήνων και το 2022». Και μόνο αυτό φτάνει, για να
καταλάβετε τι μας περιμένει. Περίεργα ακούστηκε και ο επίλογός του όταν είπε:
«Ο σώζων εαυτόν σωθήτω κι να του μουλουγάει κι στ’ς αλλ’νούς!...».
Ο Αλέξης είπε ότι θα καταργήσει το 2022 με έναν νόμο και ένα άρθρο, όταν
έρθει στην εξουσία και καταφέρει να ελέγξει τους αρμούς της. Υποσχέθηκε μια νέα
αρχή. Θα προτιμούσα να πει «φτου κι απ’ την αρχή», διότι με φοβίζουν, γενικώς,
αυτά τα νέα: νέα δημοκρατία, νέα
εποχή, νέα τάξη (νέα σύνταξη), νέο έτος…
Ο Ανδρουλάκης επισήμανε ότι το 2022 θα είναι έτος μεταβατικό προς το
2023, αλλά δεν αποφάσισε ακόμα με ποιο έτος θα συνεργαστεί.
Ο Κουτσούμπας δήλωσε ότι ξεκινάει ακόμα ένα καπιταλιστικό έτος και χρειάζεται
λαϊκός αγώνας στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς, για να το αλλάξουμε.
Εμείς, ως κουκουέδες, πρόσθεσε, είμαστε στο έτος 105. Η δική μας αρίθμηση
ξεκινά από τη ρωσική επανάσταση. Πιο μάγκες είναι οι μουσουλμάνοι που ξεκινούν
απ’ την εγίρα του Μωάμεθ;
Ο Βαρουφάκης είπε:
«Είναι αδύνατον εγώ που δεν αποδέχομαι δυο ν στο όνομά μου να αποδεχτώ τρία
δυάρια στο νέο έτος. Προτείνω να καταργήσουμε όλα τα 2».
− Τι λες Γιάνη;
Παλάβουσις; Άμα τα σβήσουμι ούλα, θα μείνουμι μι του μηδέν.
−Δεν πειράζει... Με το μηδέν πετυχαίνουμε καλύτερα την ασαφή
δημιουργική ασάφεια…
Ο Βελόπουλος διαβεβαίωσε ότι το κόμμα του και το 2022 θα συνεχίσει να
κάνει αυτά που έκανε τον προηγούμενο χρόνο. Αν το ερμηνεύω σωστά, θα μας
πουλάει μαντζούνια, φούμαρα, φύκια και μεταξωτές κορδέλες…
Ξαφνικά, πετάχτηκε κι ο Γιώργος (ακόμη δεν κατάλαβε ότι δεν είναι
αρχηγός) και δήλωσε: «Θα είμαι ο εγγυητής του νέου έτους, αν και δεν ξέρω σε
ποιο έτος θα μπούμε…».
Ο αρχιεπίσκοπος ευχήθηκε δια τον νέον ενιαυτόν: «Σώσον, Κύριε, τον λαόν
σου, προπαντός τους εμβολιασμένους…». (Τι να ’νι αυτός ου ινιαυτός;)
Δηλώσεις έκαναν κι αυτοί που δε χάνουν ποτέ ευκαιρία να κάνουν δηλώσεις
κι ας μην είναι θεσμικοί. Είναι τα λεγόμενα «λαμπερά πρόσωπα» που νομίζουν ότι
αποτελούν την ηγετική αφρόκρεμα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι αυτοί που μόνιμα
αγωνιούν μη μείνουν εκτός επικαιρότητας, τους τρώει η ανασφάλεια και σπεύδουν
σε κάθε ευκαιρία να υπενθυμίσουν την ύπαρξή τους…
Τέλος, δηλώσεις για το νέο έτος δεν έκανε ακόμη, αλλά θα κάνει κι ο
λαός. Μόνο που αυτές θα είναι δηλώσεις στην εφορία…
Έφυγε η επέτειος η πανδημία μένει
Τελείωσε η επέτειος των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση. Λογικά,
πρέπει να τελείωσε και η θητεία της επιτροπής Ελλάδα 2021… Υπομονή τώρα ως το
2121…
Όλα καλά κι όλα ωραία,
έφυγε η Γιάννα κι η παρέα.
Δε θέλω κόσμο και φασαρία,
τώρα που μπαίνουν στην ανεργία.
Ως προς την επιτροπή δεν είχα και την καλύτερη γνώμη… Επιτρέψτε μου να
διατηρήσω τη γνώμη μου, αν και η πανδημία περιόρισε τις διάφορες εορταστικές
εκδηλώσεις (ουδέν κακόν αμιγές καλού) και δεν υπήρξαν πολλά παρατράγουδα, όπως
κάποια που εμφανίστηκαν στην αρχή της θητείας της, επειδή και οι διάφοροι
αστέρες
της δεν πρόλαβαν να ξεδιπλώσουν
τις πραμάτειες τους…
Βέβαια, η επέτειος των διακοσίων χρόνων θα συνεχιστεί για ολόκληρη τη
δεκαετία (ελπίζω χωρίς την επιτροπή) και για όλα
τα σημαντικά γεγονότα και σταθμούς που είχε αυτός ο μεγάλος αγώνας των Ελλήνων, μέχρι να γίνει η πατρίδα
μας ανεξάρτητο κράτος. Την 1η Ιανουαρίου του 2022, για παράδειγμα,
συμπληρώθηκαν διακόσια χρόνια από το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας. Καλό θα ήταν,
έτσι επετειακά, να το διαβάσουν και οι σημερινοί πολιτικοί μας και να το
λαμβάνουν άπαντες σοβαρά υπ’ όψιν τους σε κάθε συνταγματική αναθεώρηση…
Στην Αργιθέα, απ’ τους εορτασμούς, μάς έμεινε ένα σκίτσο τριών ηρώων σ’
ένα τοιχίο στο Κνίσοβο. Τα εικονιζόμενα πρόσωπα είναι ο Κατσαντώνης, ο
Καραϊσκάκης και ο Μπουκουβάλας. Για τον Μπουκουβάλα δεν είμαι και τόσο
σίγουρος. Μπορεί να είναι κάνας άλλος Τριζολιώτης… (μοιάζει και λίγο με τον
Λάμπρο Μαυραντζά). Στους εορτασμούς των τριακοσίων χρόνων, ελπίζουμε να γίνουν
κι άλλα τοιχία στους δρόμους και να έχουμε χώρο για περισσότερους ήρωες. Το
ζήτημα είναι πως αν τα γεμίσουμε με ήρωες, πού θα γράφουμε μετά «το Πασόκ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό» και πού θα
κολλάμε τις αφίσες με τους κλαριντζήδες;
Κακές γλώσσες λένε ότι το σκίτσο αυτό στοίχισε κάμποσα χρήματα που αν τα
είχαμε, θα μπορούσαμε να πληρώσουμε και να έχουμε εκεί τους ίδιους τους ήρωες
για ένα τρίμηνο. Το δύσκολο ήταν, πώς θα άντεχαν τους Κνισοβίτες τόσον καιρό;…
Η μείζων (δηλαδής η τρανή) αντιπολίτευση του δήμου κατήγγειλε την
κυβερνώσα πλειοψηφία ότι προτίμησε επιλεκτικά και έκανε σκίτσα ηρώων από τους
ψηφοφόρους της και η κυβερνώσα πλειοψηφία είπε ότι αυτοί οι τρεις ήρωες δεν
ψηφίζουν στην Αργιθέα και τότε η αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι
αντί να τιμήσει ντόπιους ήρωες προτιμά τους ξένους από άλλους δήμους και μετά η
κυβέρνηση είπε ότι κι εσείς αν κυβερνούσατε τα ίδια θα κάνατε και ύστερα έγραψε
κι ο Μήτσιος ένα άρθρο και είπε ότι αν συνεργαζόμασταν με τις ισχυρές εταιρείες
για κάθε ανεμογεννήτρια που θα έστηναν θα μας έστηναν κι ένα άγαλμα κάποιου
ήρωα και τότε με πήρε τηλέφωνο ο Πάνος Στάθης από την Έδεσσα και μου είπε ότι
τέτοιες ασυναρτησίες ούτε ο αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού δε γράφει κι απορώ πώς
διαβάσατε χωρίς ανάσα μια τόσο μεγάλη περίοδο που δεν έχει ούτε κόμμα αφού μόνο
ο Βασίλης ο Κωσταρέλλος που παίζει κλαρίνο μπορεί να καταφέρει να κρατήσει για
πολλή ώρα την αναπνοή του και για να μη
σκάσετε αναγκάζομαι και βάζω τελεία… (επιτέλους, έλεος, μας έσκασες!...).
Η ελάσσων (η κούτσ’κη)
αντιπολίτευση, δηλαδή ο Λάμπρος για να ξέρουμε τι λέμε, είπε ότι επί της
δικής του θητείας έστηνε προτομές και όχι τοιχογραφίες ή βραχογραφίες. Η συνεδρίαση
εκηρύχθη περαιωμένη... και ιτιά, ιτιά, λουλουδιασμένη (ή ιτιά παραπονιάρα μου
με τα γερτά κλαριά σου, δηλαδή κλαίουσα ιτιά…).
Μόσιαλοι, σιατλοί, σαλοί και σαλεμένοι…
Δε μας φτάνει η πανδημία
έχουμε και τον Μόσιαλο. Ο ανήρ ούτος νομίζει ότι μπορεί, ως εκπρόσωπος της
κυβέρνησης Μητσοτάκη στους διεθνείς οργανισμούς για την αντιμετώπιση της
πανδημίας, να κάνει και να λέει ό,τι γουστάρει, όποτε θέλει και για ό,τι του
καπνίσει και να μας κάνει υποδείξεις, ακόμη κι εκεί που δεν του πέφτει λόγος. Λίγο
πριν το Πάσχα μάς έκανε κήρυγμα για τη Θεία Κοινωνία, λίγο πριν τα Χριστούγεννα
ανάρτησε γελοιογραφία, με την οποία χλευάζει χυδαία το ιερό πρόσωπο της
Παναγίας, προσβάλλοντας την πίστη των Χριστιανών.
Πώς γίνεται ο επιστήμων αυτός, ο ειδικός, ο καθηγητής, να κοροϊδεύει την
πίστη μου κι εγώ να δεχτώ ότι τον τσάκισε η αγωνία, μην πάθει τίποτε η
υγεία μου; Ποιος
σοβαρός και μορφωμένος άνθρωπος
σήμερα δε σέβεται την πίστη του άλλου;
Μόσιαλε, επειδή δεν ξέρω αν είσαι ευλαβής,
ανευλαβής ή φρενοβλαβής έναν καφέ θα τον πιεις αφού μπήκες στο μαγαζί μου.
Άκου, λοιπόν, για να μαθαίνεις (δεν είναι κακό να μαθαίνεις κι ας είσαι
καθηγητής…) και κράτα και καμιά πατινή για τις απόλυτες σιγουριές του ορθού σου
λόγου!... Αυτά που πιστεύουν οι χριστιανοί, έχουν ισχύ κάτι παραπάνω από δυο
χιλιάδες χρόνια και τα ακολουθούν με ελεύθερη επιλογή κατά το «όστις θέλει»… Πολλά
απ’ αυτά που υποστηρίζεις εσύ, ισχύουν από την Τρίτη ως την Τετάρτη ή από την
κουζίνα ως την τουαλέτα και κάποια υπηρετούν φασιστικές υποχρεωτικότητες…
Πάντως, επειδή περνάς και ως επιστήμων, θα έχεις ακουστά υποθέτω ότι πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία και ου σοφία φαίνεται... Καλά είναι,
για άσκηση ορθογραφίας, να μάθεις
οπωσδήποτε και το παρακάτω: «Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα· χαίρε, τεχνολόγους
αλόγους ελέγχουσα...». Ίσως, αυτό να σε βοηθήσει
να μάθεις περισσότερα και περί της
Παναγίας…
Η κυβέρνηση απέφυγε να πάρει θέση. Δεν αποδοκίμασε δημόσια τον εκπρόσωπό
της γι’ αυτή την απρέπεια. Φαίνεται, κάπου δίνει κι αυτή εξετάσεις. Μπορεί να
μην της το επιτρέπει κι ο Μόσιαλος… Ζήτω η ελληνική μοσιαλοκρατία!
Κυριάκο, να τον χαίρεσαι!… Αυτούς που δεν ψήφισε ο λαός και μας τους
φόρτωσες εσύ στον σβέρκο με τις επιλογές σου (κατά το δικαίωμά σου), τους
χρεώνεσαι και θα τους λουστείς όλους ο ίδιος. Από πρόεδρο δημοκρατίας μέχρι
εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς, ανεξάρτητες αρχές, Μόσιαλους και λοιπούς
μανδαρίνους…
Στο μεταξύ η πανδημία συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση. Από τη Δέλτα
περάσαμε στη μετάλλαξη Όμικρον. Οι επιστήμονες ανησυχούν μη γίνει συνδυασμός Ο με
Δ και μας βγει πολύ πιο ζόρικη και ΟΔυνηρή. Δίκιο έχουν οι επιστήμονες… Εδώ σε μας
έχει γίνει ήδη της Νι με τη Δέλτα και μας έκατσε ένας ιός ΝΔ που
προκαλεί συνεχείς κι απρόβλεπτες
επιπλοκές και Να
Δούμε
πώς θα ξεμπλέξουμε…
Κιναλοκατάσταση
Κιναλήτες, κιναλήτισσες και κιναλητάκια!... Το Κινάλ κίνησε πάλι! Το
Κινάλ είναι εδώ! (Έτσι εξηγείται, γιατί
δεν το βρίσκαμε… Εμείς ψάχναμε αλλού. Πού να ξέρουμε ότι ήταν εδώ;) Το Κινάλ
επέστρεψε... (πού είχε πάει;) Είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό και θα δυναμώσει κι
άλλο, θα ξαναγίνει κόμμα ανδρειωμένο τώρα με τον Ανδρουλάκη. Αν χρειαστεί, θα
του αλλάξουμε πάλι όνομα. Μην ξεχνάτε ότι είμαστε το κόμμα της αλλαγής!...
Μπορεί να το πούμε Πεντάλ, Πιγκάλ, Πασκάλ, Ξοζάλ, Καλμόλ ή Πασοκοκινάλ…
(Χειροκροτήστε, αλλιώς δεν πάω σε παρακάτω παράγραφο!)
Θα το ξαναλέγαμε Πασόκ, όμως έχουμε τον φόβο μη μας τρέχουν για τα
δάνεια που τσεπώσαμε και δεν αποπληρώσαμε. Αν χρειαστεί, θα του κολλήσουμε κάτι
δίπλα για να φαίνεται διαφορετικό (και επομένως ξεχρέωτο)… Μπορεί, επίσης, να
κόψουμε το ΠΑ και να διατηρήσουμε το ΣΟΚ, μετονομάζοντάς το σε
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα… Άλλωστε, ο σοσιαλισμός και η σοσιαλδημοκρατία έχουν
πεντέξι γράμματα ίδια στην αρχή… (συμφωνούμε επί της αρχής, που λένε, αλλά μόνο
στα γράμματα).
Τις πασοκοφοβίες αυτές ήρθε να διαλύσει ένα μήνυμα που κατέφθασε από τη
Νέα Δημοκρατία και έλεγε: Μετά τη σοβαρή κυβέρνηση,
φαίνεται ότι η χώρα αποκτά και
σοβαρή
αντιπολίτευση. Διακρίνουμε πια την αναγκαιότητα του δικομματισμού (πότε εμείς,
πότε εσείς και ποτέ οι άλλοι), γι’ αυτό ότι είπαμε κατά το παρελθόν «νερό κι αλάτι» και «περασμένα
ξεχασμένα»… Μην ξεχνάτε, επίσης, πόσα ορφανά πασόκια βρήκαν στέγη και φαΐ
στο κόμμα μας και γλύτωσαν από το παιδομάζωμα του Αλέξη. Θέλουμε, λοιπόν, να
σας καθησυχάσουμε. Οι φόβοι σας περί δανείων και ονόματος είναι αβάσιμοι. Κι εμείς χρωστάμε, αλλά δεν
αλλάξαμε όνομα. Αλλάζουμε μόνο τα σύμβολα. Απ’ τον δαυλό στις πινελιές και τώρα
στα τρίγωνα (σαν κινέζικο τάνγκραμ καταντήσαμε…). Ας πορευτούμε στο μέλλον (αλληλοκαλυπτόμενοι)
με βάση και οδηγό το δίπολο Βροντάκης – Φουρτουνάκης και στη σύγχρονη εκδοχή
του Μητσοτάκης – Ανδρουλάκης…
Είναι πια γνωστό το κιναλοαποτέλεσμα, όμως έχουν και τα ιστορικά
στοιχεία της εκλογικής διαδικασίας την αξία τους ή την απαξία τους…
Έξι κίνησαν για την ηγεσία του κινήματος: Ο Ανδρουλάκης κατάφερε
προεκλογικά να μην πει τίποτε και κέρδισε. Για τον ΓΑΠ θα έχω ειδικό αφιέρωμα
παρακάτω. Ο Λοβέρδος πρόβαλε τον πατριωτικό χαρακτήρα του κόμματος, εμφανίστηκε
πολύ μονοκόμματος και πήρε το χάλκινο μετάλλιο… Ο Χρηστίδης μπέρδεψε
στα προκριματικά τη δημοκρατία με
τον έρωτα, έπεσε εκτός θέματος στην έκθεση και στην τέταρτη θέση της κατάταξης.
Ο έτερος Παύλος, ο Γερουλάνος, μίλησε για την αποσυγκέντρωση της εξουσίας, αντί
να πει για την αποσυναρμολόγηση και κατέλαβε την πέμπτη θέση. Τελευταίος ο
Καστανίδης, ο οποίος παρουσίασε το αλάνθαστον Πασόκ και ήταν σαν να μας έλεγε:
μην ασχολείστε μαζί μας, είμαστε αδιόρθωτοι…
Όμως, είχαν κι ένα κοινό σημείο. Όλοι μιλούσαν για την παρακαταθήκη της
Φώφης (Θεός, σχωρέστην!), αλλά τι είναι αυτή η παρακαταθήκη, δεν το μάθαμε
ποτέ. Ο ευρών (την παρακαταθήκη) αμειφθήσεται. Αρχίστε εσείς να ψάχνετε κι εγώ
να πάω εκεί που θα πάω!…
Στα ’λεγα, Γιώργο, στα ’λεγα… Πού πάινις σαν τ’ μπούφ’ του π’λί; Στα
είπε κι ο αδερφός σου ο Νίκος, αλλά εσύ
είχες το μυαλό σου στη νίκη, όμως η νίκη προτίμησε τον Νίκο (Ανδρουλάκη)
κι ήρθε η ήττα, διότι η ήττα προτίμησε εσένα. Τα γράφω αναλυτικά να τα καταλάβεις,
αν και δεν είμαι πολύ αισιόδοξος…
Έβλεπες την πίτα και δεν έβλεπες την ήττα. Ήτττα που ακόμη κι ο
Βαρουφάκης θα την έγραφε με τρία ταυ. Ίνα πληρωθεί το ρηθέν δια του Γερασίμου
Αρσένη λέγοντος: «Γιώργο, χάσαμε…».
Στον δεύτερο γύρο ούτε ο κηπουρός Γερουλάνος δε σε στήριξε. Ως
επιχειρηματίας ιχθυοτρόφος ήξερε… τι ψάρια θα πιάσεις. Ο Καστανίδης που σε
ακολούθησε και στο Κιδησό σε απαρνήθηκε κι αυτός όταν δήλωσε με νόημα:
«Καστανίδης είμαι, αλλά δε θα βγάζω εγώ κάθε φορά τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Ας καεί
και κάνας άλλος!...».
Χάσαμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε για πρώτη φορά αρχηγό, ο οποίος θα
ήταν αρχηγός σε δυο κόμματα ταυτόχρονα. Σιγά σιγά θα δημιουργούσε αλυσίδα
κομμάτων αυτός ο ηγέτης. Δε θα ξέραμε ποιο κόμμα του να ψηφίσουμε.
Ποιος
έχει δυο αγαπητικές, θέλει σαράντα μαχαιριές... (στίχος δημοτικού
τραγουδιού)
Ποιος
έχει και δυο κόμματα, σ’ όλες τις εκλογές,
θέλει
στην κάλπη μαύρισμα και νίλες δυνατές… (στίχοι
νεοδημοτικού τραγουδιού)
Ωστόσο, μου έμεινε μια
προεκλογική δήλωση του Γιώργου που είπε: «Εδώ δίπλα μου ο Περικλής
μίλησε για τη δύναμη της Δημοκρατίας. Θέλω να ακουστεί η φωνή σου».
Συγκλονιστικό!... Μίλησε ο Περικλής δίπλα του… Μη μιλάς, Πιρικλή!...
Συγκινήθηκα στην ιδέα ν’ ακουστεί και η δική μου φωνή, παρότι μου
τριβέλιζε το
μυαλό μια απορία: καλά, μεγάφωνο είναι ο Γιώργος και θ’ ακουστεί η φωνή μου;
και
μια αγωνία:
πάει, τη χάνω τη φωνή, αν αρχηγός ο ΓΑΠ δε βγει…
Επειδή συνέβη το μοιραίο και για να μη χάσω τη φωνή μου, όλη την ώρα
τραγουδώ του Γιώργου (Μητσάκη) το τραγούδι... Θα σας γράψω τους στίχους να το
τραγουδάτε κι εσείς. Δε βρίσκω άλλον τρόπο, για να ακούγεται πια η φωνή σας…
Πού ’σαι, καημένε
Περικλή, να βγεις να σεργιανίσεις
και στην Αθήνα σου
να ’ρθεις, τον ΓΑΠ για να ψηφίσεις.
Πού ’σαι, καημένε
Περικλή, ν’ ακούσεις μπουζουκάκι
κι έναν χορό
ζεϊμπέκικο να δεις απ’ τον Γιωργάκη.
Διότι ο Γιώργος όταν κατάλαβε πως έχασε από
τον άκαπνο, «κάπνισαν» τα μάτια του και πήγε σε ταβέρνα δήθεν για να
διασκεδάσει (σαν να μην τρέχει τίποτε), κάνοντας έτσι πιο φανερό αυτό που
πήγαινε να κρύψει. Έριξε και τις γυροβολιές του χορεύοντας τη «Συννεφιασμένη
Κυριακή», λες και του έφταιγαν τα σύννεφα... Ότι πετούσε ο ίδιος στα σύννεφα
ούτε που του πέρασε απ’ το μυαλό. Χόρεψε και δεύτερο τραγούδι (σε λα μινόρε και
τρα λα λα ματζόρε), αλλά τα συστημικά
βοθροκάναλα δεν το έδειξαν, επειδή χόρευε και φώναζε: «Καλύτερα Μητσάκης παρά ο
Μητσοτάκης!...».
Δεν είμαι ο Γιώργος π’
αγαπούσες μια φορά.
Τώρα, με καταψηφίζεις
κι εντελώς στα φανερά.
Όμως, για έναν
Ανδρουλάκη, τον Γιωργάκη σου ξεχνάς
κι
απ’ το φτωχικό μας κόμμα έξω με πετάς…
Το σωστό να λέγεται!... Τον Γιώργο τον
πολεμάει το σύστημα… Εκλέγεται από το 1981, δηλαδή επί σαράντα χρόνια, αλλά
είναι αντισυστημικός! Οι συστημικοί εκλέγονται μόνο για τριάντα χρόνια…
Τι απομένει; Γιώργο, αποφάσισε γρήγορα τι θα κάνεις!... Ή πας στο Κιδησό
σου ή κάθεσαι ήσυχα στ’ αυγά σου. Διότι, διότι λέγω, αν δεν καθίσεις ήσυχα στ’
αυγά σου, μάχαιραν έδωσες, χατζάραν θα λάβεις κι
από χατζάρες οι Κρητικοί, άλλο καλό… Δεν μπορεί να μην έχει κι ο Ανδρουλάκης
καμιά κοφτερή…
Με πίστη και με ελπίδα
Έχουμε έναν σωρό λόγους να είμαστε απαισιόδοξοι. Πολύ εύκολα μπορεί να
καταλήγουμε και στο συμπέρασμα ότι όλα
κινούνται εναντίον μας. Βλέπουμε παντού αδιέξοδα… Είμαστε στον χειμώνα, η
πανδημία βρίσκεται παρούσα και πιο επιθετική, η ακρίβεια γιγαντώνεται, οι φόβοι
μας πολλαπλασιάζονται…
«Μη φοβηθείς αυτόν που στήριξε
στην πίστη επάνω την ελπίδα.
Τον είδα στη ζωή να μάχεται,
μα πάντα ανίκητο τον είδα».
11/1/2022
