Μακρὺ ζεϊμπέκικο γιὰ τὴ ΝΙΚΗ. Α'
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων.
Εἰσαγωγικά.
Οἱ μεγαλύτεροι θὰ θυμᾶστε τὸ Μακρὺ ζεϊμπέκικο γιὰ τὸ Νίκο. Τὸν Νίκο τὸν Κοεμτζή. Ὁ Διονύσης Σαββόπουλος, τότε, ἐπειδὴ «ἡ τέχνη του ἔζησε παράξενες στιγμές, καὶ ἀπὸ δίκηο ξέρει» ὑπερασπίστηκε μὲ τὸν τρόπο του αὐτὸν τὸν φονηά, ποὺ οἱ πολλοὶ καταδίκαζαν μὲ εὐκολία.
«Ὁ τύπος πάντως τὸν πρόβαλε ἀνοιχτά σὰν αἱμοβόρο κτῆνος.
Τὰ ἴδια εἶπαν καὶ πολλοὶ προοδευτικοί, παράξενο δὲν ἦταν.
Ἡ σύμβασί τους διαισθάνθηκε σ᾿αὐτὸν μιὰν ἄλλη ἀπειλή.
Τὰ εἶπαν ἐπίσης λαϊκοὶ ἕνα σωρὸ, στὸν συνεργάτη ἑνὸς ἐντύπου,
μὰ ὁ Μπιθικώτσης τὸν διώχνει καὶ τοῦ λέει: ποὺ νὰ σοῦ ἐξηγῶ»
Δ. Σαββόπουλος. Μακρὺ ζεϊμπέκικο γιὰ τὸν Νίκο.