Η ημέρα που οι Κινέζοι αξιωματούχοι δολοφόνησαν βάναυσα το αγέννητο παιδί μου

«Όπως τα γουρούνια στο σφαγείο»:

Της Wujian (LifeSiteNews.com)

Σημείωση: Αυτή η μαρτυρία είναι απόσπασμα από μια δήλωση μιας Κινέζας, της Wujian (ψευδώνυμο), ενώπιον της Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ‘Tom Lantos’ της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων στις 10 Νοεμβρίου 2009. Αυτό το απόσπασμα που αρχικά εμφανίστηκε στο blog ‘Minnessota Concerned Citizens for Life’.

Το όνομά μου είναι Wujian. Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό στη βόρεια Κίνα. ...

Ήταν άνοιξη του 2004, όταν ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος. Ήταν όμορφο να αισθάνομαι αυτή τη ζωή να μεγαλώνει μέσα μου: τι θαύμα! Εν τω μεταξύ, ήμουν πολύ φοβισμένη επειδή δεν είχα άδεια για την εγκυμοσύνη ή άδεια τοκετού, πράγμα που σημαίνει, σύμφωνα με το κινεζικό δίκαιο, ότι αυτό το μωρό δεν επιτρέπεται να γεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο. Κατά την περίοδο αυτή στη γενέτειρά μου, αυτός ήταν ο νόμος που αποφασίστηκε από την κινεζική πολιτική του «οικογενειακού προγραμματισμού» ...

Πολύ σύντομα, η κοιλιά άρχισε να διογκώνεται. Προκειμένου να προστατευθεί το μωρό μου, έπρεπε να κρύψω τον εαυτό μου σε ένα πολύ παλιό, άθλιο σπίτι σε μια απομακρυσμένη περιοχή. Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα σε κανένα δωμάτιο ... Ο φόβος και η μοναξιά γέμιζαν την κάθε μου μέρα, αλλά όσο μπορούσα να έχω το μωρό μου, μπορούσα να αντέξω τα πάντα. ...

Τελικά, τα κυβερνητικά στελέχη του Οικογενειακού Προγραμματισμού έμαθαν για την εγκυμοσύνη μου. Έτσι άρχισαν να ψάχνουν για να με συλλάβουν και επειδή δεν μπορούσαν να με βρουν, έπιασαν τον πατέρα μου αντί για μένα. Τον έβαλαν στο κέντρο κράτησης και τον χτυπούσαν κάθε μέρα. Την τέταρτη ημέρα που έπιασαν τον πατέρα μου, ένας γείτονας ήρθε και μου είπε ότι ο πατέρας μου πέθαινε: ότι θα συνέχιζαν να χτυπάνε τον πατέρα μου - ακόμα και μέχρι θανάτου – εκτός αν πήγαινα στο τοπικό νοσοκομείο για να κάνω έκτρωση. ...

Πολύ σύντομα μετά από αυτό, συνέβη το χειρότερο: διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι οικογενειακού προγραμματισμού εισέβαλαν στο σπίτι όπου κρυβόμουν, και χωρίς να πουν λέξη, με έσυραν στο φορτηγό τους.

Μόλις μπήκα στο φορτηγό, βρήκα ότι μια άλλη μαμά ήταν ήδη μέσα στο βαν. Μου είπε ότι ήταν έγκυος στο πρώτο μωρό της, και ότι ήταν 28 ετών. Δεν είχε την άδεια εγκυμοσύνης ή την άδεια τοκετού, και ήταν 7 μηνών έγκυος. Ήταν τόσο πρόθυμη να κρατήσει αυτό το μωρό που μάλωνε με τους κυβερνητικούς υπαλλήλους στο βαν. Ξαφνικά, ένας κυβερνητικός αξιωματούχος, 20 χρονών περίπου, την χαστούκισε στο πρόσωπο και αμέσως το στόμα της άρχισε να αιμορραγεί. Όντας έτσι προσβεβλημένη, ούρλιαζε σαν λιοντάρι και πολέμησε με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους Οικογενειακού Προγραμματισμού.

Περίπου μία ώρα αργότερα, το φορτηγό σταμάτησε στο νοσοκομείο. Ενώ με έσυρανν έξω από το βαν, είδα εκατοντάδες έγκυες μητέρες εκεί - όλες τους, όπως ακριβώς τα γουρούνια στο σφαγείο. Αμέσως με πήγαν σε ένα ειδικό δωμάτιο, και χωρίς καμία προκαταρκτική ιατρική εξέταση, μία νοσοκόμα έκανε μια ένεση οξυτοκίνης ενδοφλεβίως. Τότε με έβαλαν σε ένα δωμάτιο με διάφορες άλλες μαμάδες.

Η αίθουσα ήταν γεμάτη από μητέρες που μόλις είχαν υποστεί μια αναγκαστική άμβλωση. Μερικές μητέρες έκλαιγαν, κάποιες μητέρες θρηνούσαν, κάποιες μητέρες ούρλιαζαν, και μια μαμά κυλιόταν στο πάτωμα με αφόρητους πόνους. ...

Με τράβηξαν σε ένα άλλο μικρό δωμάτιο. Μια νοσοκόμα έβγαλε μία μεγάλη, 8 ιντσών μακριά βελόνα για να μου κάνει ενδομυϊκή ένεση. ...

Ἐπιτομή Ἑρμηνείας τοῦ Βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

Ἐπιτομή Ἑρμηνείας τοῦ Βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως

τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

π. Ἀθαν. Μυτιληναίου.

Σύν Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ.

        Εἰσαγωγή
        Ἀδελφοί μου,
        Θά πρέπει ἀσφαλῶς μέ πολύ δέος καί προσευχή συνεχῆ νά προσεγγίζη κανείς τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, τήν Ἁγίαν Γραφήν καί εἰδικώτερα τό προφητικώτατον Βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως.
        Ἡ δυσκολία μάλιστα νά ἀποδοθῆ μία συντομωτάτη περίληψις τοῦ ὅλου Βιβλίου μέσα σέ δύο Ὁμιλίες εἶναι προφανής.
        Ὅμως, ἐπικαλούμενοι τήν βοήθειαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, θά προσπαθήσωμε, ὅση δύναμις, κάτι νά προσφέρωμε διά τήν οἰκοδομήν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
        Πρίν ὅμως προχωρήσωμε, θά ἐπιθυμοῦσα νά σημειώσω ὅτι καμμία ὑποκειμενική ἑρμηνεία δέν θά χρησιμοποιηθῆ παρά μόνον ὅ,τι εἶναι κατατεθειμένον εἰς τήν ὀρθόδοξον διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας.
        Πρέπει ἀκόμη νά τονισθῆ, ὅτι ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὀφείλει νά μελετᾶ τοῦτο τό βιβλίον κατά τήν ρητήν παραγγελίαν τοῦ Κυρίου: «ὅ βλέπεις γράψον εἰς βιβλίον καί πέμψον ταῖς ἑπτά Ἐκκλησίαις... καί μή σφραγίσῃς τούς λόγους τῆς προφητείας τοῦ Βιβλίου τούτου. Ὁ καιρός γάρ ἐγγύς ἐστίν» (Ἀποκ. 1, 11. 22, 10).
        Μέσα εἰς τό Βιβλίον αὐτό θά προσπαθῆ ὁ πιστός «νά καταμανθάνη τούς καιρούς καί νά ἀναμένη τόν ἄχρονον, τόν ἀόρατον, τόν δι᾿ ἡμᾶς ὁρατόν» (Ἁγ. Ἰγνατίου, Πρός Πολύκαρπον, ΙΙΙ) κατά τόν Ἅγ. Ἰγνάτιον.
        Ὁ πειρασμός, νά καθορίζη, ὁ ἀναγνώστης τούς χρόνους ἐκβάσεως τῶν περιγραφομένων προφητειῶν, περιορίζεται ἀπό τόν θεμελιακόν ὅρον ἑρμηνείας τῶν προφητειῶν πού θέτει ὁ Ἅγ. Εἰρηναῖος: «Ἀσφαλέστερον καί ἀκινδυνότερον τό περιμένειν τήν ἔκβασιν τῆς προφητείας ἤ τό καταστοχάζεσθαι καί ἀπομαντεύεσθαι» (Κατά Αἰρέσ. V 30,2).
        Καί πού συμπληρώνει ὁ Ἅγ. Ἀνδρέας Καισαρείας:«Ὁ χρόνος ἀποκαλύψει καί ἡ πεῖρα τοῖς νήφουσιν».
        Ἡ Ἀποκάλυψις εἶναι τό ἔσχατον Βιβλίον τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀλλά καί ὁλοκλήρου τῆς Ἁγ. Γραφῆς.
        Ἀποτελεῖ τήν κατακλεῖδα της καί ἔχει ἱκανή ἀντιστοιχία μέ τό πρῶτον Βιβλίον, τήν Γένεσιν μέ τήν ὁποίαν συνιστᾶ τόν ἄξονα: Πτῶσις- Σωτηρία.
        Ἔτσι, ἄν ἡ Γένεσις μᾶς περιγράφει τήν Δημιουργίαν τοῦ Κόσμου, τοῦ Ἀνθρώπου καί τήν πτῶσιν του, ἡ Ἀποκάλυψις μᾶς περιγράφει προφητικά τήν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Δημιουργίας μέσα εἰς τόν χρόνον, τήν ἀναγέννησιν τοῦ ἀνθρώπου, τήν ἀναδημιουργίαν τοῦ κτιστοῦ ὁρατοῦ κόσμου καί τήν αἰωνίαν των δόξαν.
        Ἡ Ἀποκάλυψις περιέχει ἐν συντομίᾳ ὁλόκληρον τό Μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀπό τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὅπου ἡ Γυνή – Θεοτόκος μέ τό ἄρρεν παιδίον, τόν Ἰησοῦν, καταδιώκεται καί τῆς ὁποίας τό ἄρρεν παιδίον ἁρπάζεται εἰς τόν Οὐρανόν, δηλαδή ἡ Ἀνάληψις τοῦ Ἰησοῦ.
        Ἀναφέρεται εἰς τήν ἵδρυσιν ἐπί τῆς γῆς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, δηλ. τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἱστορικήν της παρουσίαν καί τήν παγκοσμίαν ἐπέκτασίν της.
        Τήν ἐξέλιξιν τῆς πάλης της μέ τάς ἀντιθέους δυνάμεις, τάς ἐσχάτους πληγάς πού θά ἐπιπέσουν εἰς τήν ἀμετανόητον ἀνθρωπότητα.
        Τέλος, εἰς τήν ἐμφάνισιν τοῦ Ἀντιχρίστου, τήν τελικήν συντριβήν του, τήν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ ὡς Κριτοῦ, τήν ἀνάστασιν ὅλων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος νεκρῶν, τήν τελικήν Κρίσιν, τήν αἰωνίαν τιμωρίαν τῶν ἀσεβῶν, τήν αἰωνίαν δόξαν τῶν πιστῶν, τήν ἀποκάλυψιν τῆς Καινῆς Ἱερουσαλήμ – τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τήν ἀνακαίνισιν τοῦ ὁρατοῦ κτιστοῦ κόσμου, τήν αἰωνίαν κοινωνίαν τῶν θεωμένων πιστῶν μετά τοῦ Χριστοῦ.
        Κεντρική ἰδέα τοῦ Βιβλίου παραμένει πάντοτε ἡ Δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία.
        Κύριον θέμα, ὁ ἀγών τῆς Ἐκκλησίας κατά τῶν ἀντιθέων δυνάμεων μέ νικηφόρον ἔκβασιν τῆς Ἐκκλησίας.
        Ὅλα αὐτά καταγράφονται μέ ὁράματα, παραστάσεις καί εἰκόνες πού ἀποτελοῦν τήν συμβολικήν γλῶσσαν τοῦ Βιβλίου.
        Ἡ Ἀποκάλυψις, ὡς προφητικόν Βιβλίον, ἀποκαλύπτει ὄχι μόνον τά μέλλοντα ἀλλά καί τά παρόντα σέ σχέσι μέ τόν χρόνον καταγραφῆς της.
        Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος σημειώνει εἰς τόν Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ καταγράψας τήν Ἀποκάλυψιν εἰς τήν νῆσον Πάτμον: «Γράψον οὖν ἅ εἶδες, καί ἅ εἰσι καί ἅ μέλλει γίνεσθαι μετά ταῦτα»(Ἀποκ. 1,19).
        Ὁ σκοπός τοῦ Βιβλίου εἶναι ἡ προπαρασκευή τῶν πιστῶν ἐν ὄψει τῶν ἐπερχομένων θλίψεων, καί ἡ παρηγορία τους διά τήν ἀγαθήν ἔκβασιν τοῦ ἀγῶνος.
        Πρό παντός ὅμως ἡ προειδοποίησίς τους διά τάς ἀναμενομένας θλίψεις ὥστε νά μή σκανδαλιστοῦν καί θεωρήσουν τήν Ἐκκλησίαν ἀσθενῆ καί ἀνυπεράσπιστον, τόν δέ Ἰησοῦν ὡς μή ἐνδιαφερόμενον διά τήν Ἐκκλησίαν του.

Πάλιν ο Ηρώδης ταράσσεται

Πάλιν ὁ Ἡρώδης ταράσσεται, πάλι ζητᾶ ἀποκεφαλισμούς. Ὁ μέν Ἡρώδης κάνοντας κατάχρηση τῶν μέσων πού διέθετε ἔκανε φυσικούς ἀποκεφαλισμούς, ὁ δέ σεβ. Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος ὡς ἕνας ἄλλος Ἡρώδης κάνοντας κατάχρηση τῶν μέσων πού διαθέτει ἐπιχειρεῖ ἠθικούς ἀποκεφαλισμούς.

Ὑπάρχουν, λέγει, ἀνάμεσά μας ἄτομα πού ἦλθαν γιά νά μᾶς ταράξουν καί γιά νά ἐπιβεβαιώσουν τήν ὕπαρξή τους, ἀλλά εἶναι λίγοι.

Μέ τά λόγια του μᾶς ἀποκαλύπτει τίς ψυχικές του ἀλλοιώσεις βλέποντάς μας.
Πρῶτον ἐκπλήσσεται πού παρ’ὅλη τήν προσπάθειά του νά μᾶς ἐξαφανίσει ἐμεῖς ὑπάρχουμε καί δεύτερον νοιώθει ταραχή καί φόβο, ὁ ὁποῖος φόβος τοῦ γεννᾶ τήν ἀνάγκη γιά ἄμυνα καί τότε παίρνει τό μικρόφωνο, πού γιά ἄλλους λόγους τοῦ τό ἐμπιστεύθη ἡ Ἐκκλησία καί τό ἐκσφενδονίζει λεκτικά στά κεφάλια μας γιά νά μᾶς ἀποκεφαλίσει.

Ὁ ἀσυμβίβαστος ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ἡ διπλοπροσωπεία τῶν Οἰκουμενιστῶν

 Τιμᾶται ἕνας Ἅγιος μὲ τὴν ἀπαξίωση τῶν ἀγώνων του;

 (Βδελυρὲς συμπροσευχὲς χωρὶς τέλος)

19 Ἰανουαρίου:

«Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ

τῆς ὀρθοδοξίας ὑπερμάχου φύλακος,

ὃς πάντα αἱρετικῶν συνασπισμὸν διέλυσεν»

Ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, τὴν μνήμη τοῦ ὁποίου σήμερα ἑορτάζουμε, σκορπάει στοὺς τέσσερις ἀνέμου ὅλη τὴν ἐπιχειρηματολογία τῶν Οἰκουμενιστῶν Πατριαρχῶν καὶ τῶν περὶ αὐτοὺς Ἐπισκόπων.

Σήμερα, ἡ ὀρθόδοξη Πίστη «κινδυνεύει δεινῶς», ὅπως καὶ τότε στην Φερράρα, ἀφοῦ οἱ Παπικοὶ χρησιμοποιοῦν ἴδιες ἢ ἐξελιγμένες μεθόδους ἀφομοιώσεως τῆς Ὀρθοδοξίας, χωρὶς να ἔχουν μετανοήσει ἢ διορθώσει καμία ἀπὸ τὶς αἱρέσεις τους, ἀντίθετα, ἔχουν προσθέσει καὶ ἄλλες.

Ἡ μεγάλη διαφορὰ τοῦ τότε μὲ τὸ τώρα εἶναι, ὅτι οἱ ἡμέτεροι Οἰκουμενιστὲς ἔχουν καταφέρει νὰ θεωροῦνται ὀρθόδοξοι ποιμένες, διότι δὲν ὑποστηρίζουν ξεκάθαρα τὴν αἱρετίζουσα ἰδεολογία τους (=συμφεροντολογία τους), ἀλλὰ παρουσιάζονται κάθε φορὰ μὲ διαφορετικὰ «ὁμολογιακὰ πρόσωπα», προσαρμόζοντας καταλλήλως τοὺς λόγους τους, ἀνάλογα μὲ τὸ ἂν οἱ ἀποδέκτες τῶν ὅσων λέγουν εἶναι ὀρθόδοξοι ἢ ἑτερόδοξοι.

Ἐνῶ, δηλαδή, διαβεβαιώνουν βαρύγδουπα τοὺς ὀρθοδόξους (διὰ στόματος π.χ. τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου) ὅτι «οὐδὲν ἀπεμπολοῦμεν, ἀλλὰ παραμένουμε εἰς τὴν πίστιν τῶν πατέρων μας», συλλαμβάνονται ψευδομένοι, ἀφοῦ συνεχῶς ὑποχωροῦν μπροστὰ στις ἀξιώσεις τοῦ Πάπα. Εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστὸν πὼς ἔχουν δεχθεῖ α) ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αὐτόνομη Ἐκκλησία, ἄρα ἀποδεχόμεθα πὼς ὑπάρχουν δύο «ἐκκλησίες», καταργοῦντες ἔτσι τὸ «Πιστεύω» μας, μὲ τὸ ὁποῖο ὁμολογοῦμε πίστη σὲ Μία Ἐκκλησία· β) πὼς ὁ Παπισμὸς ἔχει ἰσόκυρο μὲ τοὺς ὀρθοδόξους βάπτισμα. Παρὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὶς πρὸς ἐτῶν πατριαρχικὲς διαβεβαιώσεις ὅτι δὲν συμπροσεύχονται, καθημερινῶς βλέπουμε ὅτι ἀδιαντρόπως συμπροσεύχονται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ συζητοῦν μαζί τους παρὰ τὴν διαπιστωμένη ἀγκύλωση τῶν παπικῶν καὶ ἐπιμονὴ στις αἱρέσεις τους.

Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο παραμυθιάζουν ἢ ἐκβιάζουν τὸν ἀγνοοῦντα λαό, εἴτε ἐπικαλούμενοι τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους, εἴτε φοβίζοντάς τον, ὅτι ὅποια ἀντίδρασή του θὰ ὁδηγήσει σὲ σχίσμα. Ἔτσι, ἑδραιώνεται ἡ αἵρεση καὶ ἀδρανοποιεῖται κάθε μεμονωμένη ἀντίδραση.

Μιὰ ἄλλη μεγάλη διαφορὰ τοῦ τότε μὲ τὸ τώρα (ποὺ ἀποτελεῖ τὸ τραγικὸ στοιχεῖο τοῦ σήμερα) εἶναι πὼς σήμερα, στὸ χῶρο τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν, ἐπικρατεῖ μεγάλη σύγχυση: ἀναποφασιστικότητα, διβουλία καὶ διαφορετικὲς τοποθετήσεις καὶ πρακτικές, ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἐγχώριων αἱρετικῶν, δηλ. τῶν «ὀρθόδοξων» οἰκουμενιστῶν. Οὐδέποτε αἰσθάνθηκαν τὴν ἀνάγκη οἱ ἀντι-οἰκουμενιστικὲς δυνάμεις νὰ καθήσουν σὲ ἕνα τραπέζι καὶ νὰ ἀναζητήσουν μὲ ταπείνωση, ὄχι τὴν ἑκάστου γνώμη, ἀλλὰ τὴν «συμφωνία τῶν Πατέρων» στὸ θέμα τῶν σχέσεων μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς τρόπους ἀντιμετωπίσεώς τους.

Καὶ ἐδῶ, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος, δείχνει τὸ δρόμο. Ἂν καὶ συμμετεῖχε (παρὰ τὶς ἐπιφυλάξεις του) στὸ Διάλογο μὲ τοὺς Παπικούς, στὰ πλαίσια τῆς Συνόδου τῆς Φερράρας, καὶ συζήτησε  καλοπροαίρετα μαζί τους –πιεζόμενος ἀπὸ τὶς καταστάσεις τῶν καιρῶν–, δὲν παρασύρθηκε σὲ μιὰ ἐνδοτικὴ πολιτικὴ καὶ παραχωρήσεις τάχα καλῆς θελήσεως πρὸς τοὺς Λατίνους, ἀλλά, ἀκολουθώντας καὶ ἐπικαλούμενος τὴν πάγια γραμμὴ τῶν Πατέρων στὸ θέμα τῶν σχέσεων μὲ τοὺς αἱρετικούς, δὲν εἶχε κανένα δισταγμό, μετὰ τὶς πρῶτες συζητήσεις καὶ τὴν διαπίστωση τῆς ἀδιαλλαξίας καὶ τῆς δολιότητός των, νὰ παραμείνει βράχος ἀκλόνητος στὴν γραμμὴ τῶν πρὸ αὐτοῦ Πατέρων. Λίγες ἑβδομάδες ἦταν ἀρκετὲς γιὰ νὰ τὸν πείσουν ὅτι οἱ Λατῖνοι κι ὁ Πάπας τους εἶναι ἀμετανόητοι, γι’ αὐτὸ καὶ ἀντέδρασε ἔντονα, ἀντιστάθηκε στὴν «ἕνωση», ὑβρίσθηκε, καὶ ἀπειλήθηκε ἀπὸ τὸν Πάπα καὶ τὰ «κοπέλια» του.

Οἱ οἰκουμενίζοντες, ὅμως,  σημερινοὶ ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι, ἀποδέχονται τοὺς Παπικοὺς καὶ συνομιλοῦν μαζί τους, ὡσὰν οἱ αἱρετικοὶ νὰ εἶναι οἱ καλύτεροί τους φίλοι, καὶ γι’ αὐτὸ ἀπολαμβάνουν τιμῶν ἀπὸ τοὺς Παπικοὺς καὶ διαστρέφουν τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ, δίνοντας ἀντίθετο μήνυμα πρὸς τοὺς πιστούς, ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἔδωσε ὁ Ἅγιος Μᾶρκος.

π.Αυγουστίνος Καντιώτης. Η δύναμις του ενός.

+ΕΣΤΙΑ+

ΓΡΑΠΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Αριθ. φύλλ. 24, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1945

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ

«Αρκεί είς άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον διορθώσασθαι δήμον» (Χρυσόστομος)

Αδικαιολόγητος δικαιολογία

«Τι να κάμω; ένας είμαι! Το ρεύμα του κακού είναι ισχυρόν, παρασύρει τα πάντα και τους πάντας. Τι ημπορώ να κάμω. Εδώ χρειάζονται συνεργεία ολόκληρα προς ηθικήν κάθαρσιν της κοινωνίας. Χελιδών μία έαρ ου ποιεί…». Αυτά ακούει τις σήμερον από τα στόματα χλιαρών χριστιανών που και μόρφωσιν έχουν και θέσεις κατέχουν και ικανότητας έχουν δια να δράσουν χριστιανικώς υπέρ της κοινωνίας. Παγόβουνα αυτοί θρησκευτικής αδιαφορίας ζητούν να ρίψουν χιόνι και εις τας ψυχάς εκείνων, εις τας οποίας καίει ένας μικρός σπινθήρ από το πυρ εκείνο της πίστεως και της δραστηριότητος που ήθελε ο Κύριος να πυρπολεί ημέραν και νύκτα τας ψυχάς των οπαδών του.

Οι πιστοί δυνατοί

«Τί να κάμω; Ένας είμαι…». Αλλ’ όλως διάφορον γνώμην είχε ένας μεγάλος πατήρ της Εκκλησίας μας, ο αθάνατος Χρυσόστομος. Ο ιερός αυτός πατήρ επίστευε και εκήρυττε ότι και εν μέσω της μεγαλυτέρας θρησκευτικής αδιαφορίας μία ψυχή, εις την οποίαν κοχλάζει το πυρ της πίστεως εις τον Ιησούν, δύναται να αντισταθεί εις το ρεύμα του κακού, να αγωνισθεί υπέρ της αληθείας, να θραύσει τους σιδηρούς κλοιούς της κακίας, να ελκύσει και άλλας ψυχάς προς τον ουρανόν, και να στήσει την σημαίαν του θριάμβου του Χριστού και εις αυτό ακόμη το ισχυρότερον φρούριον του σατανά. Ο μελετών την πρώτην εις τους Ανδριάντας ομιλίαν του ιερού τούτου διδασκάλου θα δακρύσει και θα καλύψει το πρόσωπόν του από αντροπήν, διότι το πνεύμα εκείνο το μαχητικόν που διέκρινε την αγίαν εκείνην ψυχήν, δεν υπάρχει σήμερον εις τους περισσοτέρους χριστιανούς μας. Οι χριστιανοί, εφώναζεν από τους άμβωνας της Αντιοχείας ο μεγαλύτερος ιεροκήρυξ του Χριστιανισμού, δεν πρέπει να κοιμώνται, καθ’ ην στιγμήν ο σατανάς εργάζεται δια να εκθεμελιώσει την κοινωνίαν. «Οι χριστιανοί σωτήρες είναι της πόλεως και κηδεμόνες και προστάται και διδάσκαλοι». Δεν πρέπει να αδιαφορήσουν απέναντι του κακού που απλώνεται εις την κοινωνίαν. Δεν πρέπει να σιγήσουν. Θα κηρύξουν την αλήθειαν μέχρι θανάτου και θα προτιμήσουν να πέσουν αι κεφαλαί των, ως η κεφαλή του Ιωάννου του Προδρόμου, υπερμαχούντες των δικαιωμάτων του Θεού εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης. Μέχρις ενός αγωνισθείτε υπέρ του Χριστού. Και προσθέτω το αθάνατον·«αρκεί είς άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον διορθώσασθαι δήμον». Δύναται ένας πιστός πυρπολούμενος από θεϊκόν ζήλον να διορθώσει, να σώσει μίαν πόλιν, μίαν κοινωνίαν.

Ζηλευτοί χριστιανοί

Ω! πόσην δύναμιν εγκλείουν τα στήθη ενός πιστού οπαδού του Κυρίου που βαδίζει επάνω εις τα ίχνη του εσταυρωμένου λυτρωτού. Η επίδρασίς του εις την κοινωνίαν θα είναι τεραστία.

Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ

  Ξαπλωμένη στο κρεβάτι του πόνου ψιθύρισε στη νοσοκόμα "Το παιδί μου θα έχει την καλύτερη τύχη" και ξεψύχησε

Είναι η ιστορία της Τζένι Λέϊκ η οποία είπε όχι στην χημιοθεραπεία για να γεννηθεί το μωράκι της υγιές και χωρίς κανένα πρόβλημα.  Εκείνη, άφησε την τελευταία της πνοή 12 ημέρες αργότερα…

Η Τζένι Λέϊκ έφυγε ένα μήνα πριν κλείσει τα 18 της χρόνια. Είχε χτυπηθεί από καρκίνο στον

εγκέφαλο και την σπονδυλική της στήλη. Λίγο πριν γίνουν οι διαγνώσεις έμαθε ότι είναι έγκυος.

Όταν οι γιατροί της είπαν ότι η χημιοθεραπεία ήταν η μόνη λύση τους ρώτησε για τις παρενέργειες στο μωρό. Και εκείνοι της είπαν ότι θα είναι μεγάλες. Μπορεί και
ανεπανόρθωτες.

Δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. “Μπορεί εγώ να μην τα καταφέρω”, είπε στους γονείς της, “αλλά θέλω το μωρό μου να γεννηθεί υγιές.”

Προς το τέλος και ενώ η Τζένι έμπαινε στις μέρες της, έγινε η εισαγωγή της στο νοσοκομείο. Στις 09/11 γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι.

Οι δυνάμεις της πλέον την είχαν εγκαταλείψει. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι ζήτησε από τη νοσοκόμα να σκύψει προς το μέρος της. Και της ψιθύρισε στ’ αυτί:

“Εγώ το χρέος μου το έκανα. Νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Το παιδί μου θα έχει την καλύτερη τύχη”, και ξεψύχησε.

Τώρα ο μικρός Τσάντ – Μαϊκλ μεγαλώνει στην αγκαλιά της γιαγιάς του, της μητέρας της Τζένι, η οποία έφερε 8 παιδιά στον κόσμο και έχασε το μικρότερό της. Κι όμως κάθε φορά που την ρωτούν για την δραματική αυτή ιστορία εκείνη επιμένει να λέει ότι δεν πρόκειται για δραματική ιστορία, αλλά για την υπέρτατη θυσία ενός ανθρώπου για το σπλάχνο του.

Μονόφθαλμη μητέρα!

        Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι …Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους. Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα…        Μα από μικρόs είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του. Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos. «Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό» αναρωτιόταν … Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί.

ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

1)Πιστεύεις στο θεό;

Χθες, ήρθε στο γραφείο κάποιος τσοπάνος. Του λέω·
-Πιστεύεις στο θεό;
-Πίστευα, λέει. Επάνω στην Πρέσπα, όταν Έβοσκα τα πρόβατα μου, πίστευα στο θεό. Αλλά ήρθε κάποιος "διάβολος'' και είπε, ότι δεν υπάρχει θεός. Κι από τότε αμφιβάλλω αν υπάρχει.
-Ποιος είναι αυτός ό "διάολος";
-Ένας ποιητής από την Αθήνα, πού ήρθε στο χωριό μας και μου λέει, "Πάππου, εσύ ακόμα πιστεύεις στο θεό;...".
Τέτοιοι άθεοι λοιπόν ξαπλώθηκαν σήμερα και μέχρι τις στάνες, τα βουνά και τα λαγκάδια. Υπάρχουν τέτοιοι άθεοι, πού λένε ότι δεν υπάρχει θεός, δεν υπάρχει Χριστός, δεν υπάρχει Παναγιά, δεν υπάρχει τίποτα.
Και τι υπάρχει λοιπόν;
Πρέπει να κλείσετε τ΄ αυτιά σας σ΄ αυτά τα λόγια.
Ποιος τα παραδέχεται αυτά; Παραδέχεται κανείς, ότι μια εκκλησία Έγινε μόνη της; Όχι. Κάποιος μηχανικός τη σχεδίασε, ήρθανε μετά χτιστάδες, μαζέψανε πέτρες, μαζέψανε υλικά... Ένα σπίτι πού βλέπουμε κάποιος το Έχτισε. 'Αλλά υπάρχει κ ΄ένα άλλο σπίτι, μεγάλο σπίτι, τεράστιο σπίτι. Το σπίτι αυτό είναι το σύμπαν. Αυτό ολόκληρο λοιπόν ποιος το Έχτισε; "Αν με πείσεις, ότι το σπίτι σου Έγινε μόνο του, αν με πείσεις ότι το ρολόι πού έχεις στο χέρι σου φύτρωσε μόνο του, τότε θα παραδεχτώ ότι και το σύμπαν μπορεί να Έγινε μόνο του... Είδατε εσείς σε κανένα χωράφι να φυτρώνουν ρολόγια; Εάν με πείσεις, ότι ή μηχανή πού θερίζεις ή το τρακτέρ Έγιναν μοναχά τους, αν με πείσεις ότι όλα αυτά τα πράγματα Έγιναν μόνα τους, τότε θα πεισθώ κ* εγώ ότι κι ό κόσμος
Έγινε μόνος του.
'Αλλ΄ αυτό είναι παράλογο.

Ομιλία στον Ιερό Ναό του Αγ. Μάρκου Ευγενικού στην Κρυόβρυση Εορδαίαςπου έγινε την ημέρα της εορτής του Αγίου  στις 19 Ιανουαρίου 1976 ημέρα Κυριακή
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ  αριθμός φύλ. 603 - σελ, 1

2)ΠΕΙΝΑΕΙ ΚΑΙ ΔΙΨΑΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ομιλία του επισκόπου Αυγουστίνου στον Ιερό Ναό Αγ. Τριάδος Πτολεμαΐδος την 26 - 11 - 1978 επί τη εορτή της Αγίας Αικατερίνης

Κηρύττω τώρα πενήντα χρόνια. Από κατηχητής μικρών παιδιών, έως ιεροκήρυκας στρατιωτών, μικρών και μεγάλων, πάνω στα ψηλά βουνά και στα διάφορα άλλα μέρη και πόλεις της πατρίδος, όπου με ηξίωσε ο Θεός. Μισόν αιώνα, πιστεύσατέ με, οσάκιςπρόκειται να ομιλήσω, είτε σε μικρούς είτε σε γέρους ασπρομάληδες,
είτε σε στρατιώτες είτε σε αξιωματικούς, είτε σε λαϊκούς είτα σε κληρικούς είτε σε Ιεράρχας κάτω στην Σύνοδο, πάντοτε έχω μια αγωνία μέσα στην ψυχή μου. Έχω την αγωνία πως ""δει λαλήσαι"" που ΄χε πει ο απόστολος Παύλος (Έφ. 6,20* Κολ. 4,4). Με ποιο τρόπο, με τι γλώσσα να ομιλήσεις σήμερα στον άνθρωπο; Με τι αγκίστρι να πιάσεις σήμερα την ψυχή του αμαρτωλού; Έχουμε κ΄ εμείς την αγωνία που έχει η νοικοκυρά, που είναι υποχρεωμένη να ετοιμάζει φαγητό στο σπίτι της. Δεν μπορεί κάθε μέρα να προσφέρει το ίδιο φαγητό, γιατί θα αηδιάσει ο άνδρας της και τα παιδιά της. Έχω την αγωνία που έχει ο εστιάτορας, που είναι υποχρεωμένος κάθε μέρα να ετοιμάζει φαγητό για να ανταποκρίνεται στις διάφορες ορέξεις των πελατών του. Την αγωνία αυτή
έχουμε. Γιατί φαΐ είναι κι αυτό εδώ.

Ο άνθρωπος δεν είναι σαν το ζώο. Δεν είναι σαν το γαϊδουράκι, που τρώει μόνο το σανό του και μετά ησυχάζει και αναπαύεται.

Ο άνθρωπος δεν είναι σαν την αλεπού, που τρώει την κότα και αναπαύεται.

Ο άνθρωπος δεν είναι σαν τον λύκο, που τρώει το αρνί και αναπαύεται.

Ο άνθρωπος δεν είναι σαν την γάτα, που τρώει το ψάρι και αναπαύεται.

Ο άνθρωπος δεν είναι σαν τον σκύλο, που τρώει το κόκαλο και αναπαύεται.

Ο άνθρωπος πεινάει, πεινάει βαθειά. Πεινάει και διψάει ο άνθρωπος. Και ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος και ο πιο κακούργος που διέπραξε τα μεγαλύτερα, τα πιο ειδεχθή εγκλήματα, κι αυτοί έρχονται στιγμές που πεινάνε και διψάνε τον Θεόν.

Αυτή η πείνα! Κι΄ εμείς εδώ στην εκκλησία στρώνουμε τραπέζι. Εδώ μεσ΄ στην εκκλησία εστιατόριο είναι, πνευματικό εστιατόριο. Εδώ στρώνουμε δύο τραπέζια. Το ένα τραπέζι μοιράζει διαμάντια, μαργαρίτας, φαγητό εκλεκτόν, ουράνιον* είναι η Θεία κοινωνία, τα άχραντα μυστήρια. Και το άλλο πάλι τραπέζι μοιράζει μοιράζει τα λόγια του Χριστού μας, είναι το τραπέζι το πνευματικό.

Έλα λοιπόν αμαρτωλέ άνθρωπε, ν΄ ακούσης τα λόγια του Θεού. Έλα να ευφρανθείς με το νέκταρ και την αμβροσία του Θεού. Έλα να κοινωνήσεις των αχράντων μυστηρίων, να καταλάβεις ποια είναι η ζωή αυτή. Μια ζωή ανώτερη, ανώτερη από τα ζώα, μια ζωή που πλησιάζει τον ουρανό. Γιατί λέει κάποιος άγιος, ότι ο λόγος του Θεού είναι το ψωμί των αγγέλων, με το οποίον ''τρέφονται ψυχαί Θεόν πεινώσαι''. Είναι το ψωμί που ζυμώνεται όχι εδώ κάτω στην γη για να πωλείται στα αρτοποιεία, αλλά το ψωμί που ζυμώνουν πάνω στον ουρανό οι άγγελοι και το προσφέρουν. Και πρέπει ο άνθρωπος να είναι πρόθυμος να πεινάει και να διψάει τον Θεό. Και έτσι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να ετοιμάζουμε το φαγητό σας, να έχουμε την αγωνία για την τροφοδοσία σας. Και πρέπει να έχουμε ποικιλία φαγητού. Και άλλοτε μεν να ανοίγουμε τις προφητείες - ώ οί προφητείες, μεγάλο θαύμα! Να ανοίγουμε ιδίως τους μεγάλους προφήτας· τον προφήτη Δανιήλ, τον προφήτη Ιερεμία, τον προφήτη Ησαΐα, τον προφήτη Ιεζεκιήλ, και από 'κει, από τα ακένωτα αυτά βιβλία, τα ανώτερα πάσης σοφίας, να παίρνουμε τις προφητείες εκείνες πού ομιλούν για τον Χριστόν μας.
Άλλοτε να ανοίγουμε τα ιστορικά 6ι6λία της Παλαιάς Διαθήκης και να διηγούμεθα τους άθλους και τα ηρωικά κατορθώματα του Δαυίδ και των άλλων ηρώων της παλαιάς διαθήκης, όπως της μεγάλης εκείνης γενεάς των Μακκαβαίων, των ανθρώπων που ήγάπησαν την πατρίδα τρυφερώς. Άλλοτε δε να ανοίγουμε το Ψαλτήριο και να ακούμε εμβατήρια, μουσική αγγέλων και αρχαγγέλων, ολόγλυκα τραγούδια. Δεν υπάρχουν στον  κόσμο άλλα τραγούδια ανώτερα και υψηλότερα και πλέον εμπνευσμένα από αυτά τα οποία είπε ό Δαυίδ ό προφήτης. Και άλλοτε πάλι να ανοίγουμε τον Απόστολο και να ακούμε τη φωνή του Παύλου, πού έφτασε μέχρι τον τρίτο ουρανό και είδε και άκουσε τα "άρρητα ρήματα" του Θεοϋ (Β' Κορ. 12,4). Και άλλοτε να ανοίγουμε τας Πράξεις των αποστόλων και να βλέπουμε τα κατορθώματα των ηρώων της πίστεως, των αποστόλων. Και άλλοτε να ανοίγουμε το Ευαγγέλιο -ώ το Ευαγγέλιον, το ανώτερο εξ όλων των βιβλίων του κόσμου, ό βασιλεύς των βιβλίων!- και να ακούμε πλέον όχι τη φωνή των προφητών, όχι τη φωνή των αποστόλων, αλλά να άκούωμεν αυτήν την ίδια την φωνή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. "Μακάριοι οι άκούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν" (Λουκ. 11,28). Και ακόμα -ποικιλία πνευματικής τροφής- να ανοίγουμε τους βίους των αγίων, και να διηγούμεθα τα ηρωικά κατορθώματα τους.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ

Ποιος φταίει;

ΜΟΥ 'ΡΧΕΤΑΙ να κλάψω, να σηκωθώ να φύγω. Δε' θα μείνω για πολύ στη μητρόπολή μου. Μου 'ρχεται να πάω στο Άγιο Όρος. Αρκετά κάθισα μεσ' στην κοινωνία, αρκετές πικρίες και βάσανα και περιπέτειες ύπέστην στον μισό αυτόν αιώνα.
'Αλλά όταν σκέπτομαι, τί μπορούσε να κάνη ή εκκλησία μας... Ή Εκκλησία μας θα οδηγούσε το έθνος, θα ήταν πρωτοπόρος και εμπροσθοφυλακή μεγάλων ιδανικών, και ή πατρίδα μας θα ήτανε αστέρι του ουρανού. Ποιος φταίει; (σ.σ.· ό ομιλητής δείχνει το ράσο του) Αυτό το μαύρο παν! φταίει! Διότι δεν το τιμήσαμε το ράσο αυτό κληρικοί και λαϊκοί, και δεν εδείξαμε δραστηριότητα την οποία δεικνύουν τα παιδιά του αιώνος τούτου.

Ποιοι μας κυβερνούν;

Τα είπαμε κάτω στην Αθήνα, στην αίθουσα της Ιεράς Συνόδου ενώπιον όλης της σεβάσμιας Ιεραρχίας. Κατηγγείλαμε δημόσια το τεράστιον έγκλημα το όποιον γίνεται, το έθνος αυτό το ιστορικόν να κυβερνάται από μασόνους και άθεους και απίστους! Μεγάλο λόγο σας λέγω, αναλαμβάνω τας ευθύνας. Έχω κ' εγώ κάποια ιστορία στον τόπον αυτόν, δεν περάσανε τα χρόνια μου έτσι. Και αύτη ή ιστορία μας δίνει το δικαίωμα να ελέγχουμε και αυτούς, είτε λέγονται πρόεδροι δημοκρατίας είτε λέγονται πρωθυπουργοί είτε λέγονται βουλευταί.



Παντρεύτηκε την Ελλάδα!!!!

ΘΑ ΗΘΕΛΑ να πω για ένα πρόσωπο, άλλα δεν θα αναφέρω το όνομα του, γιατί ορισμένοι ίσως παρεξηγηθούν. Είναι ένα μεγάλο στρατιωτικό και πολιτικό πρόσωπο της πατρίδος μας, το όποιον εγώ τουλάχιστον το εκτιμώ.
Από μικρό παιδί, δεκαοχτώ χρονών, υπηρετούσε την πατρίδα. Έφτασε μέχρι Σόφια και Ουκρανία και Άγκυρα. Και έμεινε άγαμος, παρθένος. Μακάρι εμείς να είχαμε την παρθενία του υπέροχου αυτού ανδρός, πού σε κάποια δύσκολη στιγμή έσωσε την Ελληνική πατρίδα από βεβαία καταστροφή. Σπουδαίος δε άνθρωπος. Και ανάστημα ηρωικό, λεβέντης, παιδί της Θεσσαλίας, από τα ηρωικότερα παιδιά.
Τον ρωτούσανε λοιπόν
-Δεν παντρεύεσαι;
-Παντρεύτηκα!
-Παντρεύτηκες;
-Παντρεύτηκα δεκαοχτώ χρονών.
-Και ποια πήρες;
Σηκώθηκε όρθιος, έφερε το χέρι στο πηλήκιο του και είπε·
-Την Ελλάδα!
Είναι μεγάλα πνεύματα αυτά. Παντρεύονται άλλοι την πατρίδα, άλλοι την επιστήμη, άλλοι τη θρησκεία· και ανήκουν σε μια ανώτερη σφαίρα μεγάλων και υψηλών ενδιαφερόντων.
 

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ  αριθμός φύλ. 601 - σελ, 1-2-3

3)Μάρκος ο Ευγενικός

ΕΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΟΛΩΝ
ΣΗΜΕΡΑ, αγαπητοί μου, εορτάζει ό άγιος Μάρκος Εφέσου ο Ευγενικός. Στά εκκλησιαστικά βιβλία υπάρχουν και άλλοι Μάρκοι. Ένας είναι ό ευαγγελιστής, πού έγραψε το δεύτερο Ευαγγέλιο. Άλλος Μάρκος είναι ο ασκητής πού έζησε στην έρημο. Ό σημερινός λέγεται Μάρκος ο Ευγενικός, και ήταν μητροπολίτης Εφέσου.


* * *
Πότε έζησε; Λίγο προτού να πέσει ή Πόλις. Ή Πόλις έπεσε 29 Μαΐου 1453, ήμερα Τρίτη. Μερικά χρόνια πριν έζησε και έδρασε ο άγιος Μάρκος. Ήταν χρόνια δύσκολα για το γένος μας. ΟΙ Τούρκοι είχαν κατορθώσει να κυριεύσουν όλη τη Μικρά Ασία. Κάψανε σπίτια, ατιμάσανε γυναίκες... Περάσανε τα Δαρδανέλλια, ήρθαν στη Θράκη, φτάσανε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, και την πολιόρκησαν.
Κινδύνευσε ή Πόλις να πέσει στα χέρια τους. Αυτοκράτωρ ήταν τότε ένας αδελφός του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, ο Ιωάννης Παλαιολόγος. Αυτός συνεκάλεσε στο παλάτι σύσκεψι. Μαζευτήκανε στρατηγοί, ναύαρχοι, όλοι οι μεγάλοι, και εσκέπτοντο πώς θα σωθούνε από τον κίνδυνο των Τούρκων. Όλοι είπαν Μόνοι μας δε' μπορούμε· πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια των Ευρωπαίων. 'Αλλά οι Ευρωπαίοι (Ιταλοί, Γάλλοι, Ισπανοί,
Γερμανοί...) δεν είναι ορθόδοξοι. Πιστεύουν στον παπα, και αυτόν προσκυνούνε. Ήταν και τότε ο πάπας πανίσχυρος, γιατί εξουσίαζε όχι μόνο θρησκευτικώς, αλλά και πολιτικώς. Ο,τι ήθελε έκανε. "Αν έλεγε "πόλεμος",
πόλεμος γινόταν αν Έλεγε "ειρήνη", ειρήνη. Έπρεπε να πάνε στον πάπα και να τον παρακαλέσουν να στείλει βοήθεια. Σχηματίσθηκε λοιπόν μια επιτροπή. Εκκλησιαστικά μέλη της επιτροπής ήταν ο πατριάρχης, ορισμένοι μητροπολήται, και μεταξύ αυτών ό άγιος Μάρκος μητροπολίτης Εφέσου."Αν πάρετε ένα χάρτη, θα δείτε ότι ή Έφεσος είναι στη Μικρά Ασία, απέναντι από τη Σάμο. Ήταν μία από τις ωραιότερες πόλεις, με 30 - 40 χιλιάδες Χριστιανούς, με ωραίες εκκλησίες και μοναστήρια, πού υπήρχαν εκεί μέχρι το 1922. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. ΟΙ Τούρκοι τις εκκλησίες τις κάνανε στάβλους και κινηματογράφους... Τότε λοιπόν μητροπολίτης 'Εφέσου ήταν ο άγιος Μάρκος.
Τον πήραν μαζί τους στην επιτροπή, γιατί ήταν πολύ μορφωμένος. Ήξερε την αγία Γραφή απέξω, ήξερε τους πατέρες, ήξερε φιλοσοφία· ήταν ο πιο κατάλληλος να κάνη συζήτηση με τους δυτικούς.
Μπήκαν σε καράβι για να πάνε. Τώρα από την Πόλι φθάνεις στη 'Ρώμη με το αεροπλάνο σε δυο ώρες. Τότε όμως ήθελαν μήνες· να περάσουν τα Δαρδανέλλια,
το Αιγαίο, κάτω από την Πελοπόννησο, για να φθάσουν εκεί. Τα καράβια ήταν Ιστιοφόρα. Ξεκίνησαν λοιπόν και υστέρα από τέσσερις μήνες φθάσανε στην Ιταλία.
Μόλις βγήκανε έξω, ο πάπας είχε την αξίωση, όλη ή επιτροπή των εκλεκτών Βυζαντινών με επί κεφαλής τον αυτοκράτορα να περάσουν να τον προσκυνήσουν, να πέσουν στα πόδια του και να φιλήσουν την παντόφλα του. Αυτοί τί απήντησαν
Εμείς άνθρωπο δεν προσκυνάμε· το θεό προσκυνάμε. Και δεν ασπάσθηκαν την παντόφλα του. Μέχρι και σήμερα, όποιος πάει στη 'Ρώμη να δη τον πάπα, πρέπει να φιλήσει όχι το χέρι αλλά το πόδι του. Εμείς έχουμε συνήθεια και φιλάμε το χέρι των κληρικών και των μεγαλυτέρων αλλά εκεί στη "Ρώμη φιλάνε την παντόφλα του πάπα.
Άρχισαν τέλος πάντων οι συζητήσεις. Σε όλα είχαν διαφορές μεγάλες. Ποιες διαφορές; Μερικές είναι οι εξείς.
"Εμείς στο βάπτισμα βυθίζουμε τον βαπτιζόμενο στην κολυμβήθρα· πρέπει να χωθεί όλο το κορμί στο νερό, να μη μείνει τίποτε ασκέπαστο. ΟΙ φράγκοι δεν βυθίζουν το σώμα· μόνο το ραντίζουν. Ένα αυτό.
Το δεύτερο. Εμείς κοινωνούμε σώμα και αίμα του Χριστού μας. Αυτοί δίνουν μόνο "σώμα", την όστια όπως τη λένε.
Τρίτον. Εμείς λέμε, ότι το Πνεύμα το άγιο εκπορεύεται εκ του Πατρός. Αυτοί προσθέτουν, ότι εκπορεύεται "και εκ του Υιού".
Εμείς Έχουμε το Χριστό αρχηγό μας. Αυτοί λένε, ότι ό πάπας Έχει το "πρωτείο".
Αυτές και άλλες ακόμα διαφορές υπάρχουν μεταξύ μας. Και σ' αυτά τα σημεία έμεινε ανυποχώρητος ό άγιος Μάρκος.
Στο τέλος ο πάπας, όταν είδε τα δύσκολα, χρησιμοποίησε βία. Τους Έθεσε σε περιορισμό, τους άφησε νηστικούς μέρες ολόκληρες, τους τυράννησε. Τότε τα μέλη της επιτροπής, ό ένας κατόπιν του αλλού υποχώρησαν και άρχισαν να υπογράφουν την Ένωση. Μόνο Ένας δεν υποχώρησε. Καί αυτός ήταν ο Μάρκος ό Ευγενικός. Όταν ό πάπας Έμαθε την άρνησή του, είπε' Αφού δεν υπέγραψε αυτός, "δεν κάναμε τίποτα".
Δεν υπέγραψε, και κινδύνευσε τα μέγιστα τότε. Με δυσκολία κατόρθωσε να φύγει αβλαβής από τη 'Ρώμη και να επιστρέψει στην Πόλι. Όταν Έφθασε, βγήκε όλος ό λαός και τον υποδέχθηκε. Γιατί ήταν ήρωας. Έμεινε ανυποχώρητος, Ένας αυτός εναντίον όλων.

* * *
Τιμούμε τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό. Γιατί αν δεν ήταν αυτός, εμείς τώρα θα ήμαστε φράγκοι. Αντιστάθηκε αυτός και κράτησε την ορθόδοξο πίστη, όπως παλαιότερα ό Μέγας Αθανάσιος. ΟΙ παπικοί Έλεγαν "Αν μπορείς να μετακίνησης τον Όλυμπο, μπορείς να κλονίσεις κι αυτόν από τις πεποιθήσεις του.
Τί μας διδάσκει ό άγιος Μάρκος; Πρώτον Ένα δίδαγμα εθνικό. Να προσέξουμε και σήμερα, γιατί πάλι κινδυνεύουμε από τους Τούρκους. Τα ίδια Έχουμε. Τότε κατέφυγαν στον πάπα. Και αυτός, κατά τη συμφωνία πού Έγινε, Έστειλε μια μικρή βοήθεια, λίγα καράβια και λίγους στρατιώτες. Και ή Πόλις Έπεσε. Τα ίδια και σήμερα. Την ώρα του κινδύνου εμείς που αποβλέπουμε; Στους Ισχυρούς της ημέρας, άλλη μια φορά, για να μας βοηθήσουν. Δεν κάνω πολιτική, αλλά σας λέω την πικρά αλήθεια. Όταν ήμεθα στη Μικρά "Ασία, μας άφησαν και οι Άγγλοι
και οι Ιταλοί και οι Γάλλοι. Μείναμε μόνοι. 'Ενώ λίγο αν μας βοηθούσαν, δε' θα θρηνούσαμε την καταστροφή. Μισούν, φθονούν την Ελλάδα. Τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Να Έχουμε ομόνοια και αγάπη, για να μπορέσουμε να κρατηθούμε σ' αυτά τα εδάφη, πού είναι ποτισμένα με αίμα.
Αλλά και Ένα θρησκευτικό δίδαγμα. Στα χρόνια μας έχουν σηκωθεί πολλοί άθεοι.
"Άλλοτε στον ευλογημένο τόπο μας δεν υπήρχε άθεος. Τώρα οι άθεοι φτάσανε μέχρι τΙς στάνες· Έχουμε και τσοπαναραίους άθεους. "Αν συναντήσετε άθεο, πού λέει ότι δεν υπάρχει θεός κι ότι όλα Έγιναν Έτσι, να του πήτε Ενα πράγμα·
"Το σπιτάκι πού κάθεσαι, Έτσι μόνο του Έγινε; Κάποιος το Έχτισε. Και το σύμπαν, το μεγάλο αυτό σπίτι, ποιος το Έχτισε; Ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός!". Κλείστε τ΄ αυτιά σας στους απίστους και άθεους. Ακόμα κλείστε τ'
αυτιά σας στους αιρετικούς και μάλιστα στους χιλιαστάς, πού μας ήρθαν από την Αμερική με βαλίτσες δολάρια. Αυτό πού πρέπει να τους πούμε εμείς είναι·
Φτωχοί είμαστε, αλλά δε' θα πουλήσουμε την πίστη μας. Παραπάνω από τα δολάρια της Αμερικής είναι ό Χριστός μας. Δε θα πουλήσουμε το Χριστό σαν τον Ιούδα αντί τριάκοντα αργυρίων!...
Ένας τέτοιος πράκτορας ήρθε κάποτε στη Φλώρινα και ζήτησε από μια γυναίκα - Ιδιοκτήτη κινηματογράφου να τους παραχώρηση την αίθουσα, για να μαζευτούν εκεί απ' όλη τη Μακεδονία και να κάνουν συγκέντρωση. Της Έδιναν, για μία ώρα, πολλά χρήματα. Κι αυτή τί απήντησε· -Φτωχιά είμαι, αλλά τον κινηματογράφο σ΄ εσάς δεν τον δίνω. Όλα τα δολάρια της Αμερικής να μου δώσετε, δε' μαγαρίζω την αίθουσα!...
Κάτω στη Θεσσαλία, κοντά στον Πηνειό, είναι Ένα χωριουδάκι. Είχε παπα, χτυπούσε καμπάνα, πήγαιναν όλοι στην εκκλησία· ευλογημένο χωριό. Ήρθε όμως από τη Γερμανία Ένας πού είχε γίνει χιλιαστής. Αυτός κατόρθωσε σιγά - σιγά να κάνη και Έναν δεύτερο χιλιαστή, σε λίγο Έναν τρίτο... Τώρα το χωριό είναι όλο χιλιαστικό. Ψώριασαν τα πρόβατα! Φτάνει Ένα για να ψωρίαση όλο το κοπάδι.
Γι΄ αυτό, αν καμιά φορά στην ενορία σας Έρθει χιλιαστής, σημάνετε συναγερμό. Ανεβείτε στα καμπαναριά και χτυπήστε νεκρικά τις καμπάνες, σα' να είναι Μεγάλη Παρασκευή. Διώξτε τους μακριά. Γιατί είναι λύκοι φοβεροί,
απατεώνες και πλαστογράφοι της αληθείας. Έτσι θα είστε παιδιά του Μεγάλου Αθανασίου και παιδιά του Μάρκου του Ευγενικού. Έτσι θα κρατήσουμε την πίστη μας από γενεά σε γενεά, δοξάζοντες Πατέρα ΥΙόν και Άγιον Πνεύμα είς αιώνα αιώνος.

 

+ επίσκοπος Αυγουστίνος
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία. Πρώτη εκφώνησης Ι. ναός Αγίου Μάρκου Ευγενικού
Κρυόβρυση - Εορδαίας 19 - 1 - 1976

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ  αριθμός φύλ. 603 - σελ, 1-2-3

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΜΕ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ…

Μια ξεχωριστή περίπτωση:



Τον Σεπτέμβριο κάποιου έτους στο Ογκολογικό τμήμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου επικρατεί μεγάλη αναστάτωση...

Ό μικρός Δημητράκης ζητούσε επειγόντως τον Ιερέα του Νοσοκομείου. Ήθελε οπωσδήποτε να κοινωνήσει. Ήταν 13 ετών. Ενάμιση περίπου χρόνο βρισκόταν στην συγκεκριμένη κλινική.

Ένας μικρός πονοκέφαλος τον οδήγησε εκεί. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του εγκεφάλου.

Ή καταγωγή του ήταν από το Φίερι της Αλβανίας. Οι γονείς του αβάπτιστοι. Έμεναν αρκετά χρόνια στην Πάτρα. Αυτός όμως, λίγο μετά την είσοδο του στο Νοσοκομείο, θέλησε να βαπτιστεί.

Άκουγε για τον Χριστό και ήθελε να γίνει παιδί Του. Βαπτίστηκε «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», κατόπιν κατηχήσεως βέβαια.

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΣΥΣΚΟΤΙΣΕΩΣ

«Φωστῆρες ὑπέλαμπροι, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, τὸν κόσμον ἐφωτίσατε, ταῖς διδαχαῖς ὑμῶν, Πατέρες θεόσοφοι, τήξαντες τὰς αἱρέσεις, πάντων τῶν κακοδόξων, σβέσαντες τὰς φλογώδεις, τῶν βλασφήμων συγχύσεις, διὸ ὡς Ἱεράρχαι Χριστοῦ, πρεσβεύσατε σωθῆναι ἡμᾶς».
(Ὄρθρος ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου)


(Παναγιώτης Σημάτης, θεολόγος)


Ἕνα μικρὸ ἀλλὰ καίριο κείμενο –γιὰ νὰ καθρεπτίσουμε τὴν φοβερὴ ἀλλοίωση τῆς ὀρθοδόξου συνειδήσεως, ἐξ αἰτίας τοῦ συμφυρμοῦ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες–  ἀποτελεῖ ἡ Ἐπιστολὴ τοῦ Μ. Ἀθανασίου «Πρὸς τοὺς Ἐπισκόπους Αἰγύπτου καὶ Λιβύης», ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ παραθέσουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα.
Μ’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, «υἱὸς -καὶ αὐτὸς- τοῦ φωτός» (Ἰωάν. 12, 36) μᾶς ὑπενθυμίζει πόσο ἔχουμε ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴ θεραπευτικὴ ποιμαντικὴ τῶν Πατέρων καὶ παίζουμε μὲ τὰ τῆς Πίστεως καὶ τὰ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Καταδεικνύει τὸ μεγάλο ἀφετηριακὸ λάθος τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, οἱ ὁποῖοι στηρίχτηκαν καὶ ξεκίνησαν στὴ φιλοσοφία τῆς συζητήσεως ὅσων μᾶς ἑνώνουν καὶ ὄχι ὅσων μᾶς χωρίζουν. Τὸ ἀποτέλεσμα; Νὰ ἔχουμε ἑνωθεῖ πρακτικὰ (μέσα σὲ ἕνα κυκεῶνα ἀλλεπάλληλων συμπροσευχῶν) ὄχι μόνο μὲ ἑτερόδοξους, ἀλλὰ καὶ μὲ μουσουλμάνους καὶ Ἑβραίους, αὐτοὺς ποὺ στὰ «Ἱερὰ» ἢ ἀπόκρυφα  βιβλία τους ὁμιλοῦν μὲ χυδαῖο καὶ αἰσχρὸ τρόπο γιὰ τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴν Θεοτόκον μητέρα Του!
Καὶ τὸ ἐξωφρενικό: ἔχουμε ἑνωθεῖ πρακτικὰ μὲ ὅλους αὐτοὺς (ποὺ ἀποτελοῦν τοὺς «ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ», σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων)  χωρὶς αὐτοὶ νὰ ἀπαρνηθοῦν, οὔτε «ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία» ἀπὸ τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες τους· ἀντίθετα προσθέτουν κι ἄλλες (ἠχηρὸ παράδειγμα οἱ Ἀγγλικανοὶ μὲ τὴν κατάργηση τῶν θείων Ἐντολῶν, ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίες τοῦ παντοειδοῦς σοδομισμοῦ).
«Ἀπαγορεύονται οἱ συμπροσευχές», ἔλεγαν οἱ παλαιότεροι (ἀλλὰ καὶ οἱ νῦν) ἀρχιτέκτονες τῶν οἰκουμενιστικῶν Διαλόγων. Καὶ εἶναι γνωστὸ τοῖς πᾶσι, ὅτι αὐτὴ ἡ ἀπαγόρευση τῶν συμπροσευχῶν, δὲν ἀποτελεῖ ἁπλῶς τὸν ὁρισμὸ τῆς ὑποκρισίας, ἀλλὰ ἀποτελεῖ καὶ μιὰ θεομπαιξία, καθόσον ὅλα αὐτὰ δὲν ἐτηρήθησαν, ἀλλὰ ἐλέγοντο γιὰ τὴν παραπλάνηση ποιμένων καὶ πιστῶν.

Το παιδί που σκοτώνεται, δεν ξαναγεννιέται το ίδιο ποτέ!

ΕΚΤΡΩΣΗ
Μια μάνα με τρία παιδιά, έμεινε έγκυος στο τέταρτο.
 Θεώρησε πολλά τα τέσσερα παιδιά και πήγε στο γιατρό, να τον συμβουλευτεί για την άμβλωση.
 Ο γιατρός, τίμιος άνθρωπος, της είπε ως επιστήμονας, τους κινδύνους που συνεπάγεται για την γυναίκα η άμβλωση.
 Η γυναίκα που κι η ίδια εφοβείτο την επέμβαση, στενόχωρεθηκε κι ήταν αναποφάσιστη: Δεν ήθελε να κρατήσει το παιδί, αλλά εφοβείτο και την άμβλωση!
Τότε ο γιατρός της λέει: -Μην στενοχωριέστε. Υπάρχει τρόπος ν' αποφύγομε την άμβλωση!
Έλαμψε το πρόσωπο της γυναίκας: -Αλήθεια γιατρέ; Πώς;
-Είναι απλό:

"Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε απ΄ τον ύπνο!"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
moschoblog 

        "Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι (...) Η νυξ προέκοψεν, η δέ ημέρα ήγγικεν.  αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός. ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω. αλλ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας"

 (Ρωμαίους 13,12)

Tου αγίου Aθανασίου του Mεγάλου
18 Iανουαρίου

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

(προετοιμασία καὶ ἔξοδος στὴ μάχη ἐναντίον τῆς πλάνης)

ΤΟΝ Ἰανουάριο ἑορτάζουν πολλοὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Στὴν ἀρχὴ ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐνδιαμέσως ἄλλοι πολλοί, καὶ στὸ τέλος οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι. Μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ παράδειγμά τους, μὲ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ συγγράμματά τους στόλισαν τὸν πνευματικὸ οὐρανὸ ὅλου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους.
Στὸ μέσον τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ Ἰανουαρίου, σὰν ἀστέρι πρώτου μεγέθους, λάμπει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, τοῦ ὁποίου τὴν ἱερὰ μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα. Στὴ σειρὰ τῶν ἡρώων τοῦ χριστιανισμοῦ πρῶτος ἔρχεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος, καὶ δεύτερος ὁ Μέγας Ἀθανάσιος· ὁ Παῦλος κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων, ὁ Ἀθανάσιος κορυφαῖος τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας· πατὴρ πατέρων, ὅπως τὸν ὠνόμαζαν.

* * *

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνος στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἀπὸ νωρὶς ἔδειξε, ὅτι θὰ γίνῃ μεγάλος. Εἶχε κλίσι στὰ γράμματα, ἀλλὰ περισσότερο στὴ θεολογία. Τακτικὸς στὴν ἐκκλησία, βοηθοῦσε τοὺς ἱερεῖς, ἢ μᾶλλον ἤξερε περισσότερα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς παρὰ τὴν παιδικὴ ἀκόμη ἡλικία του. Κάποτε, παίζοντας μὲ συνομηλίκους του, βάπτισε ἕνα ἄλλο μικρὸ παιδί. Καὶ τέλεσε τὸ βάπτισμα μὲ τόση ἀκρίβεια, ὥστε ὁ πατριάρχης, ποὺ τοὺς παρατηροῦσε ἀπὸ τὸ παράθυρο, θαύμασε καὶ ἐνέκρινε τὸ βάπτισμα τοῦ παιδιοῦ ἐκείνου ὡς ἔγκυρο βάπτισμα.

ΤΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ, Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

    Η ΧΥΤΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΒΡΑΖΕΙ.  ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ;

«Τὸ βατραχάκι» εἶναι ἕνα θαυμάσιο κείμενο τοῦ  συγγραφέα καὶ φιλοσόφου Olivier Clerc περιγράφει κατὰ τραγικὸ τρόπο τὴν σύγχρονη κατάσταση ποὺ βιώνουμε ὡς Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Διαβάζοντάς το, κάναμε κάποιες σκέψεις, καταγράψαμε κάποιες ἀναλογίες καὶ προχωρήσαμε σὲ κάποιους συνειρμούς. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες πιστεύουμε πὼς θὰ βροῦν καλύτερες ἀναλογίες καὶ συνειρμούς.... Ἐμεῖς παραθέτουμε τοὺς δικούς μας.
Παρουσιάζουμε πρῶτα «μὲ λίγα λόγια» Τὸ βατραχάκι τοῦ Olivier Clerc:
«Ἕνα βατραχάκι κολυμποῦσε ἀμέριμνο σὲ μία χύτρα μὲ δροσερὸ νερό. Οἱ παρατηρητὲς ἀνάψαν μία χαμηλὴ φωτιὰ κάτω ἀπὸ τὴ χύτρα. Ἡ θερμοκρασία τοῦ νεροῦ ἀνέβαινε ἀργὰ ἀλλὰ σταθερὰ 25..26..27....35 βαθμοί. Τὸ βατραχάκι ἔνοιωθε μία μικρὴ διαφορά, ἀλλὰ αἰσθανόταν ἀκόμα σχετικὰ ἄνετα. 40-45, μία μικρὴ δυσφορία, ἀλλὰ τίποτε τὸ ἀνησυχητικὸ δὲν περνοῦσε ἀπὸ τὸ μυαλό του, μόνο που αἰσθανόταν λίγο κουρασμένο. 50 βαθμοὶ καὶ ἡ ἐνόχληση ἦταν πιὰ μεγάλη, ἀλλὰ καὶ ἡ κούραση ἐπίσης· γι’ αὐτὸ καὶ ὑπομένει καὶ δεν ἀντιδρᾶ. Σὲ λίγο ἡ θερμοκρασία κάνει τὸ βατραχάκι νὰ χάσει τις αἰσθήσεις του καὶ σύντομα βράζει μέσα στὴ χύτρα.

Μόνον η μετάνοια θα μας σώσει

Χρήστος Κων. Λιβανός

ΜΟΝΟΝ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ

Μαύρα και απαισιόδοξα νέα μεταδίδουν «από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός» τους τελευταίους μήνες τα δελτία ειδήσεων, ωσάν ξαφνικά να άνοιξε «το φρέαρ της αβύσσου» και ετοιμάζεται να καταπιή το μαρτυρικό μας Έθνος. Όλοι οι δαίμονες της κολάσεως, βλέποντας την Πατρίδα μας να έχη περιέλθει σε τόσο οικτρή οικονομική, πνευματική και ηθική κατάστασι, δίχως άλλο θα πανηγυρίζουν, νομίζοντες, ότι το ισχυρό άλλοτε οχυρό, που ονομάζεται Ορθόδοξη Χριστιανική Ελλάδα, το οποίο τόσες απώλειες τους έχει προξενήσει, είναι πλέον έτοιμο να καταρρεύση και να παραδοθή. Πόσο πλανώνται! Νομίζουν, ότι με τα ευρωαργύρια, που μας δανείζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι, μας έχουν σκλαβώσει, και ότι, εάν παύσουν να ρέουν τα χρήματα προς την Ελλάδα από την Ευρώπη, το μικρό μας Έθνος θα πτωχεύση, θα εκμηδενισθή. Ελπίζουν, ότι στη δεινή κατάστασι, που βρίσκεται, θα τους προσκυνήση, θα αρνηθή την πίστι του στον Ναζωραίο και θα λατρεύση ως θεό του σήμερα τον μαμωνά και αύριο τον ερχόμενο Αντίχριστο!

Βραδιά φιλανθρωπίας και αγάπης διοργάνωσε η «Λογία» της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου

Βραδιά φιλανθρωπίας και αγάπης διοργάνωσε η «Λογία» της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου στο  ξενοδοχείο «Divani Palace».
Μια ερώτηση μόνο: Γιατί ένα τόσο σοβαρό έργο, όπως αυτό που επιτελούν οι συγκεκριμένες κυρίες, το γελοιοποιούμε με τέτοιο τρόπου προκειμένου να προβληθούμε;

*H πληροφορία ότι ο Ιγνάτιος επιθυμούσε η εκδήλωση να γίνει στο «Χίλια Χείλια» αλλά δεν βρέθηκε κατάλληλη ημερομηνία με το μαγαζί, δεν κατέστη δυνατό να διασταυρωθεί. Άντε και του χρόνου στο  κέντρο Φάληρο.
**Στην πρώτη φωτογραφία βλέπεται όλο το σχήμα στην έναρξη του προγράμματος με τον βασικό τραγουδιστή να κρατάει το μικρόφωνο.
      Έπειτα  πώς να πείσης τον κόσμο  να αποφεύγει τα κοσμικά κέντρα   όταν εσύ δέσποτα  τα αναγάγεις  σε πνευματικά   κέντρα;      http://larissa-antinews.blogspot.com/

Δέσποτα Δάσκαλε που δiδασκες...

 Εφημερίδα:  Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης αρ.φυλ.175

Σε προτροπές του δεσπότη της Λάρισας προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα, με εγκύκλιο που διαβάστηκε στους ναούς και δημοσιεύτηκε σε διάφορα μπλοκ και στον τοπικό τύπο, τονίζεται: «… Δεν είναι σωστό, το βράδυ των Χριστουγέννων, βαπτισμένοι ορθόδοξοι Χριστιανοί να συγκεντρώνονται σε κέντρα ή σε σπίτια και να διασκεδάζουν έως το πρωί, την ώρα που θα ’πρεπε να πηγαίνουν στην Εκκλησία για να λειτουργηθούν και να μεταλάβουν. Οι ξένες συνήθειες δεν πρέπει να μας επηρεάζουν…».
Μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους οι παραπάνω νουθεσίες, αλλά δεν μπορείς, Δέσποτα, να ζητάς από τους άλλους συμμόρφωση όταν εσύ παραβρίσκεσαι σε μεσονύχτια ρεβεγιόν με το πρόσχημα της ευλογίας και κοπής βασιλόπιτας, γιατί δικαιολογημένα θα σου πουν το «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν κρατούσες».

Για μια κληρονομιά στη Λάρισα

Αχ, τι πάθαμε…!

Μεγάλος ντόρος για μια κληρονομιά που άφησε μια “πτωχή!” Λαρισαία στα μέσα Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Γηροκομείο της πόλης.

Πολλοί Λαρισαίοι διερωτήθηκαν• Πώς τα λαγωνικά της μητρόπολης δεν οσφρήστηκαν την υπόθεση και χάθηκε τέτοιο κελεπούρι;
Συμπολίτισσα, που βρέθηκε στο ίδιο δωμάτιο κάποια στιγμή νοσηλείας της με την εν λόγω δωρήτρια, μας διηγήθηκε πολλά δικαιολογημένα και περίεργα παράπονα (περιστατικά).
Εμείς όμως θα ασχοληθούμε μόνο με ένα.
Η “πτωχή” αλλά πλούσια σε αισθήματα και ανθρωπιά «γιαγιά» – όπως την αποκαλούσαν – αποφάσισε να βοηθήσει οικονομικά την ανέγερση ναού. Αυτό όμως έγινε αιτία να πηγαινοέρχονται καθημερινά πολλοί και να ζητούν τη συμπαράστασή της. Κάποια στιγμή τους ανακοίνωσε ότι τα χρήματα τελείωσαν και πρέπει τώρα αυτοί να την φροντίσουν… Το αποτέλεσμα ήταν να κάνουν μεταβολή και να την ξεχάσουν.
Από τότε κανείς από τους ευεργετηθέντες (παπάδες, επίτροποι, ερανικές επιτροπές) δεν την θυμήθηκε.
Μόλις όμως έγινε γνωστή η «χρυσή» κληρονομικά που άφησε στο Δήμο, κάποιος μεγάλος απ’ αυτούς αναστενάζοντας είπε: «Αχ, τι πάθαμε! Την πατήσαμε στην κυριολεξία».
Τα συμπεράσματα δικά σας.

ΔΕΣΠΟΤΑ ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ!!!

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης ΑΡ. ΦΥΛ. 175

«Άλας άναλον θέλουν να προσφέρουν στους νέους μας οι νέοι θεολόγοι…» (δεσπότης Ιγνάτιος).
Τις λες, δέσποτα; Τώρα ανακάλυψες τί συμβαίνει γύρω σου; Όταν εμείς σου τα γράφαμε, έτριξες τα δόντια σου εναντίον μας. Μας θεωρούσες εχθρούς σου γιατί σου λέγαμε την αλήθεια, ξεχνώντας τη σοφία του λαού που μας λέει ότι, «μας αγαπάει εκείνος που μας κάνει να κλαίμε».
«Άλας άναλον», λοιπόν, οι μέχρι πρότινος συνεργάτες σου στο ραδιοφωνικό σταθμό, στο περιοδικό «ΤΑΛΑΝΤΟ», στο εκκλησιαστικό ΙΕΚ, στο συντονισμό της προβολής σου και στη δημιουργία του κοινωνικού σου προφίλ – του ήρεμου, του άκακου, του αγαθού…!
«Άλας άναλον» υπήρξαν από την αρχή. Ανάλατοι, χωρίς την ιδιότητα να πολεμούν την πνευματική σύψη (αιρέσεις, πάθη, ιδιοτέλεια…), να συντηρούν τον υγιή λόγο του ευαγγελίου, να γίνονται έμπρακτα φάροι της Ορθοδοξίας.
Υπήρξαν όντως «άλας άναλον» διότι τους διέκρινε η ρηχότητα, η τάση να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε στήριγμα (άγιο ή αμαρτωλό) προκειμένου να προβληθούν ή να ωφεληθούν κοσμικά οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Βλέπουν τον άγιο επίσκοπό τους να ετοιμάζεται για την άνω Ιερουσαλήμ κι αμέσως σπεύδουν να προσδεθούν στον οποιοδήποτε αντικαταστάτη του.

Οι κυβερνώντες πού κατοικοεδρεύουν;

 Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης αρ. φυλ. 175
ΠΟΥ ΖΟΥΝ;
Δεν μπορείτε από την μια στιγμή στην άλλη να κλείνετε σπίτια
Τι άλλο από την απαγγελία θανατικής καταδίκης ήταν η απανταχούσα που έστειλε την Τρίτη το βράδυ ο εκτελών ουσιαστικά χρέη πρωθυπουργού κ. Βενιζέλος μια και ο κ. Παπανδρέου έχει αποσυρθεί...
Απολύσεις, λουκέτα, φόροι, ανατροπές έρχονται να γκρεμίσουν ό,τι έχτισε η κάθε οικογένεια χρόνια τώρα. Διαλύουν τα πάντα. Γενική διάλυση βάρεσε και το κράτος. Ταμπέλα για οριστικό ξεπούλημα, όσο όσο, έβαλε... 

ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ Διόδια προς... αγιασμόν!

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης
Στο Ναό γιατί πηγαίνουμε; Για να αγιαστούμε. Και αγιαζόμαστε όχι με μαγικό τρόπο, αλλά με ουσιαστική μετοχή στη χάρι και στα δωρήματα του Θεού. Και η μετοχή αυτή πετυχαίνεται με την καρδιά, με το νου, με τις αισθήσεις όλες.
• Η καρδιά, «συντετριμμένη και τεταπεινωμένη», μετανοεί και ζητεί το έλεος του Θεού. Κραυγή της σπαρακτική το «Κύριε, ελέησον».
• Ο νους, προσεκτικός και διαυγής, προσηλώνεται στα λεγόμενα και ψαλλόμενα και προσπαθεί να κατανοήση και να βιώση «μυστικώς» όσα εις επήκοον όλων λέγονται.
• Τα μάτια και τα αυτιά βλέπουν και ακούνε το υπερθέαμα της θείας Λειτουρ¬γίας. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Εισερχώμεθα μετά της προσηκούσης τιμής εις τας εκκλησίας και μετά φόβου επακούωμεν των λεγομένων» (Ε.Π.Ε. 23,62). Δηλαδή: Ας μπαίνουμε στους ναούς με την πρέπουσα ευλάβεια και τιμή και ας ακούμε με προσοχή τα λεγόμενα.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΗΘΑΡΓΟ

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης
Πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε τα γενέθλια του Χριστού και Σωτήρα μας Ιησού. Ασφαλώς ο γιορτασμός αυτός υπήρξε ανάλογος με την πίστη και την πνευματικότητα του καθενός μας.
Μια γρήγορη ματιά στα τηλεοπτικά προγράμματα των ημερών αυτών μας πείθει, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό (80%) των χριστιανών γιορτάζει τα Χριστούγεννα – και τις άλλες γιορτές – κοσμικά-εμπορευματικά. Τα θεωρεί σαν ευκαιρία ανάπαυσης, διακοπών, σχόλης, εκδρομών και διασκεδάσεων. Δηλαδή ο γιορτασμός δεν έχει καμία σχέση με την ουσία και το πραγματικό νόημα της του Χριστού γέννησης, της ενανθρώπισης του Θεού Λόγου – του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος.
Κατάντησε και για τους Ορθόδοξους χριστιανούς εκδήλωση ανορθόδοξη. Μεταβλήθηκε σε «επικούρειο» φιλοσοφία που πρεσβεύει το «φάγωμεν, πίωμεν• αύριο γαρ αποθνήσκομεν».
Αποτελεί γιορτασμό εμπαιγμού, αχαριστίας και περιφρόνησης Αυτού, που καταδέχθηκε να γίνει άνθρωπος (ο Θεός άνθρωπος), να ταπεινωθεί όσο κανείς άλλος στον κόσμο, να συναναστραφεί αισθητά ανάμεσά μας, να συκοφαντηθεί, να υποστεί διωγμούς και θλίψεις, να επωμισθεί τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων ανά τους αιώνες, να γιατρέψει τον σωματικά και ψυχικά πάσχοντα, να χορτάσει τους πεινασμένους, να φέρει την ειρήνη στην ταραγμένη ανθρωπότητα, να εξυψώσει τη γυναίκα και να φέρει την ισότητα, ώστε να μην ξεχωρίζει στα μάτια του Θεού «ο Ιουδαίος από τον Έλληνα, ο δούλος από τον ελεύθερο, ο άνδρας από τη γυναίκα…» (Γαλ. γ΄ 28), να διδάξει τις αιώνιες αλήθειες, το σεβασμό, την εκτίμηση, την αγάπη προς το Θεό και τους ανθρώπους, να υποδείξει το δρόμο της σωτηρίας, να … μισηθεί και καταδιωχθεί από το τότε άθλιο πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο και τέλος να σταυρωθεί, σαν ένας κοινός κακούργος, από τους ίδιους τους ευεργετηθέντες.

Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΡΟΝΤΙΟΝΩΦ

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης ΑΡ. ΦΥΛ.175

Γεννήθηκε στο χωριό Κουρίλοβο της Ρωσίας στις 23 Μαΐου 1977 και βαπτίσθηκε Ορθόδοξος χριστιανός. Στην πρώτη του εξομολόγηση, ο πνευματικός του, του φόρεσε το σταυρό, τον οποίο δεν αποχωρήσθηκε ποτέ, έστω κι αν αυτό θα γίνονταν αφορμή σχολίων και ειρωνιών.
Τελειώνοντας τις σπουδές του εργάστηκε την τέχνη του επιπλοποιού, μέχρι την ημέρα που κατατάχθηκε στο στρατό (25/6/1995).
Υπηρετώντας στα συνοριακά φυλάκια της Τσετσενίας αιχμαλωτίσθηκε από Τσετσένους αντάρτες.
Μόλις η μητέρα του, Λιουμπόβ Βασίλιεβνα, πληροφορήθηκε τα νέα, χωρίς χρονοτριβή και αδιαφορώντας για τους κινδύνους που την απειλούσαν, μετέβηκε στην Τσετσενία. Μετά από απεγνωσμένες προσπάθειες πληροφορήθηκε ότι γιος της ζει. Μη μπορώντας όμως να πληρώσει τα λίτρα1 της απελευθέρωσής του θανάτωσαν τον Ευγένιο, αποκεφαλίζοντάς τον με τον πιο άγριο τρόπο.
Πριν όμως προβούν στην εκτέλεσή του και βλέποντας ότι φορούσε το Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν ψυχικά. Υποσχέθηκαν δε την απελευθέρωσή του αν αρνούνταν την πίστη του, έβγαζε το Σταυρό και γίνονταν μουσουλμάνος. Επειδή ο νεαρός Ευγένιος παρέμεινε σταθερός στην προς το Χριστό αγάπη του, βασανίστηκε σκληρά επί 100 ημέρες και στο τέλος αποκεφαλίσθηκε (23/5/1996, ημέρα των γενεθλίων του) και θάφτηκε σε κοινό τάφο με άλλους τρεις συστρατιώτες του, χωρίς το κεφάλι του.

Όλη η αλήθεια για το ξύλο που πέφτει στα Ιεροσόλυμα

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης αρ.φυλ.175

Επιτέλους μην χτυπάτε τους αγιοταφίτες μοναχούς στα Ιεροσόλυμα. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που προσπαθούν να περισώσουν ότι έμεινε από την περιουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων εμείς να είμαστε απέναντί τους και να τους κατηγορούμε για τραμπουκισμό.
Ε  όχι δεν είναι τραμπούκοι όταν παλεύουν να κρατήσουν τα δικαιώματά του Πατριαρχείου στα προσκυνήματα. Δεν είναι τραμπούκοι όταν αντιστέκονται στις προκλήσεις κυρίως των Αρμενίων που προσπαθούν να πάρουν ότι μπορούν για να καθιερωθούν στον Πανάγιο Τάφο ως Παντοκράτορες.
Δεν είναι δυνατόν να βάζουμε τα χέρια μας και να βγάζουμε τα μάτια μας . Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε αυτό το λάθος για άλλη μια φορά και να βλέπουμε τα γεγονότα αφ υψηλού επιτρέποντας στον κάθε ένα να απειλεί την παρουσία των Ελλήνων στα Πανάγια προσκυνήματα.
Με αφορμή την πριν από λίγες μέρες επίθεση των Αρμενίων στους Έλληνες στο ναό της Βηθλεέμ την ημέρα δηλαδή που ήταν η σειρά των Ελληνορθόδοξων να καθαρίσουν το ναό , όλοι εμείς θα έπρεπε να νιώσουμε περήφανοι που οι παρόντες Έλληνες αντιστάθηκαν στο ξύλο των Αρμενίων, διότι αν δεν το έκαναν , οι Αρμένιοι θα αποκτούσαν κι άλλο έδαφος και κάποια στιγμή θα βρεθούμε έξω από το ναό.

«Ο Άνθρωπος, και η Αρετή της Αγάπης…»

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης αρ.φυλ. 175
Όταν ο άνθρωπος είναι καλός, από τις 4 πράξεις της αριθμητικής χρησιμοποιεί πιο συχνά όχι τον πολλαπλασιασμό και την πρόσθεση, αλλά τη διαίρεση και την αφαίρεση, αφού φτωχαίνοντας τη ζωή του ποσοτικά, την πλουτίζει ποιοτικά, γιατί δεν ενδιαφέρεται για το αυξημένο κατά κεφαλήν εισόδημα αλλά για το εισόδημα της κεφαλής και ακόμα πιο πολύ για το απόθεμα της ψυχής. Γιατί ο άνθρωπος όσο ψηλότερα αναρριχάται στην πυραμίδα του έχειν, τόσο περισσότερο ηθικά εκτίθεται, τόσο περισσότερο ξεπέφτει• όσο περισσότερα στο χώρο του έχειν συσσωρεύει και κατορθώνει, τόσο τραγικότερα βιώνει την «αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι». Όσο περισσότερα υλικά αγαθά αποκτά, τόσο βαρύτερη, τόσο επαχθέστερη και ειδεχθέστερη γίνεται η εξάρτησή του απ’ αυτά. Η απόλυτη τιμή στο κλάσμα της ζωής, στο κλάσμα της ανθρωπιάς, μειώνεται, όσο ο παρονομαστής του έχειν γιγαντώνεται σε βάρος του αριθμητή του είναι που συνεχώς συρρικνώνεται. Τότε κέντρο ζωής και τρόπος και στόχος γίνεται το «έχειν» και όχι το «είναι» και μάλιστα το έχειν χωρίς ενοχές, χωρίς το «πόθεν έσχες». Και τότε οι ανεπαισθήτως έχοντες καθίστανται μακάριοι ως κατέχοντες. Και αυτή η αφελής μακαριότητα σχετίζεται και με της καρδιάς την κενότητα και με του νου την ελαφρότητα. Και αυτή η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι γίνεται πράγματι δυσβάσταχτη, όταν καταθλιπτικά την συνθλίβει, ισοπεδωτικά τη συντρίβει, ασφυκτικά την πιέζει και φορτικά τη συνέχει και την κατέχει η αφόρητη βαρύτητα του έχειν. Γι’ αυτό και οι ποικιλώνυμοι έχοντες και ποικιλότροποι κατέχοντες δεν μπορούν εύκολα να απεμπλακούν από τα γρανάζια του στενού ορθολογισμού και του ρηχού ευδαιμονισμού.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ (ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ)

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  αρ.φυλ.175
Ο τίτλος βγήκε από το 21ο πρωτόκολλο του βιβλίου “Τα Μυστικά Σχέδια του Διεθνούς Σιωνισμού – τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, έκδοση Α΄, ένα βιβλίο – φωτογραφία της εποχής μας”. Συγγραφέας του είναι ο αείμνηστος Νίκος Ψαρουδάκης, γνωστός για τους αγώνες του σε όλους τους τομείς (πολιτικούς, κοινωνικούς, αποκαλύψεων σχεδίων σκοτεινών δυνάμεων κ.λ.π.).
Για όσους δεν γνωρίζουν• το βιβλίο των Πρωτοκόλλων είναι ένα κείμενο αντιλεγόμενο. Οι Σιωνιστές λένε πως πρόκειται για πλαστό βιβλίο. Οι αντισιωνιστές το θεωρούν γνήσιο. Για μας η συζήτηση περιττεύει αφού μιλάει η πράξη… Έτσι μ’ αυτή τη διαπίστωση, αρχίζει τον πρόλογο του βιβλίου του ο συγγραφέας του.

“ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΙ ΓΗΣ”

του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου
Καλακανίδα, Θεολόγου, πρώην Εκπ/κούΑγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών ΛαρίσηςΑρ. φυλ. 175
Εορτάσαμε, αγαπητοί αναγνώστες, εορτάσαμε, χάριτι Θεού, και εφέτος τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης, τα Χριστούγεννα. Ακούσαμε τους θεσπέσιους ύμνους, που έγραψαν φωτισμένοι και αναγεννημένοι εν Χριστώ υμνογράφοι, δια να κατανοήσουμε το “Μέγα της σωτηρίας μυστήριον”, δηλαδή τη σάρκωση του Θεού και Λόγου.
Ακούσαμε μηνύματα ουράνια σαν κι εκείνο, που άκουγαν οι απλοί ποιμένες της Βηθλέεμ: “Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ως έστι Χριστός Κύριος” (Λουκά: Β: 10-11). Είναι το πλέον χαρμόσυνο μήνυμα, που ακούστηκε ποτέ και που ήλθε να διαλύση τα νέφη της θλίψεως, τα οποία από της πτώσεως των πρωτοπλάστων άρχισαν να απλώνονται πάνω στη γη.
Ακούσαμε τέλος και μηνύματα εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχόντων, έμπλεα ευχών δια την ειρήνην και την ευημερίαν της ανθρωπότητος.

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ (13/12/1943) Το μεγαλύτερο ολοκαύτωμα

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης αρ. φθλ. 175

Η μικρή αυτή εφημερίδα με τους χιλιάδες αναγνώστες ανά την Ελλάδα και στο εξωτερικό αφιερώνει αυτό το άρθρο στην μνήμη των αδίκως δολοφονηθέντων χιλιάδων Ελλήνων, για να μην μας πούνε αργότερα διάφοροι “κουλτουριάρηδες”, “πνευματικοί άνθρωποι” ή μεγάλα κανάλια και εφημερίδες ότι όλα έγιναν κατά λάθος ή εκπυρσοκρότησαν τα πολυβόλα τους (sic) τυχαία. Τα λέμε αυτά γιατί τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι: Το “κρυφό σχολείο”  ήταν μύθος.  Στο Σούλι και Ζάλογγο οι ηρωίδες γυναίκες και τα παιδιά οπισθοχωρώντας βρέθηκαν στο γκρεμό και δεν ήταν Ελληνίδες αλλά Αρβανίτες. Στην Σμύρνη έγινε συνωστισμός... Ολα όσα αφορούν την επανάσταση του 1821 είναι... καθώς και η ναυμαχία του Ναυαρίνο - η τελευταία εφεύρεση - συντελέστηκε εξαιτίας του ότι, μεθυσμένοι ναύτες των ξένων δυνάμεων πάνω σε οινοποσία πλακώθηκαν με τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο και έτσι...η Ελλάδα βρέθηκε ελεύθερη. 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΟΙΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Aρ. φυλ. 175
Οι εμπνευστές της δημιουργίας του Δ΄ Ράιχ, σύμβουλοι της κ. Μέρκελ και του υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε, έχουν συστήσει στη γερμανική Κυβέρνηση να εντείνει τις προσπάθειές της για να εξασφαλίσει ισχυρά οικονομικά στηρίγματα στις χώρες τις Ευρώπης και κυρίως στις μικρές χώρες για να μπορέσει έτσι να προωθήσει την πρωτοκαθεδρία της στην Ευρώπη.
Συγκεκριμένα, οι γερμανικές επιδιώξεις είναι:

Ο Μεσσηνίας υπέρ του Πατριάρχη στα θέμα του Καθηγουμένου Εφραίμ

Ανταποδίδει την κάλυψη των κακοδοξιών του;
Ο μητροπολίτης Μεσσηνίας πήρε το μέρος του πατριάρχη στην υπόθεση Εφραίμ, εκφράζοντας την δυσαρέσκειά του για την απόφαση της Δ. Ι. Συνόδου να επισκεφθεί  τον ηγούμενο Εφραίμ. Ακόμα κι αν συμφωνεί κανείς με κάποια σημεία των ερωτημάτων του, δεν μπορεί να μη αναζητήσει τα κίνητρα αυτής της κινήσεως του κ. Χρυσοστόμου. Και επειδή κάποια γεγονότα είναι πολύ νωπά, είναι εύκολο να ανακαλέσει στην μνήμη του, τις αιρετικές δοξασίες του κ. Χρυσόστομου και με τις πλάτες ποιών υψηλών προστατών του οι εναντίον του καταγγελίες πήραν το δρόμο για το βαθύ αρχείο της ι. Συνόδου.
Συγκεκριμένα: Το 2010 έγιναν καταγγελίες επί αιρέσει προς την Ι. Σύνοδο εναντίον του. Ο κ. Χρυσόστομος απάντησε με ύβρεις και ψευδολογίες εναντίον και του μητροπολίτου Κυθήρων, που ήταν ένας από αυτούς που τον είχαν καταγγείλει. Συγκεκριμένα, λίγες μέρες μετά την καταγγελία του Κυθήρων κατά του Μεσσηνίας, είμαστε θεατές της εξής σκηνής:
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος την Κυριακή 27 Ιουνίου 2010, πραγματοποίησε Προσκύνημα στα ιερά της Καππαδοκίας έχοντας κοντά του τον καταγγελθέντα από τον Κυθήρων «επί αιρέσει» Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο!!! Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, δηλαδή, όχι μόνο δεν ζήτησε από την Ιερά Σύνοδο να εξετασθεί ένα μεγάλο ολίσθημα του Μεσσηνίας σε καίριο θέμα Πίστεως (όπως έκανε κατά του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, στον οποίο επέβαλε το επιτίμιο της ακοινωνησίας για ένα θέμα ...δικαιοδοσιών), αλλά δέχτηκε να παρευρίσκεται ο Μεσσηνίας επίσημα δίπλα του, κάνοντας γνωστό σε όλους, ότι απολαμβάνει της εκτιμήσεώς του και τίθεται υπό την υψηλή προστασία του.
Πως λοιπόν, να μη ανταποδώσει ο Μεσσηνίας την ευγνωμοσύνη του στον υψηλό του προστάτη;
Θεοδωρόπουλος Ιωάννης

H Αυστραλία ζήτησε από τους μουσουλμάνους να εγκαταλείψουν τη χώρα;

Γράφει ο Δημήτρης Μ. - 

 Ο Αυστραλός πρωθυπουργός Kevin Rudd “πρότεινε” στους Μουσουλμάνους που θέλουν να ζουν κάτω από τον Ισλαμικό νόμο της Σαρία, να φύγουν από τη χώρα. Η κυβέρνηση της… Αυστραλίας θέλει να αποτρέψει τυχόν τρομοκρατικές ενέργειες, βάζοντας στο στόχαστρο τους φανατικούς. Ο Rudd εξαγρίωσε μερικούς Αυστραλούς Μουσουλμάνους, λέγοντας ότι υποστηρίζει το να επιτηρούνται τα τζαμιά της χώρας από υπηρεσίες πληροφοριών.
Τα λόγια του ήταν τα εξής:

ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ἢ ΚΟΣΜΙΚΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΖΕΙ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΤΑ ΖΗΖΙΟΥΛΑ;
  300 ἄνθρωποι στὸ Βόλο (στὶς ἀρχὲς Δεκεμβρίου 2011), ἐξέδωσαν ψήφισμα κατὰ τῶν αἱρετικῶν θέσεων τοῦ μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα, τὸ ὁποῖο μαζὶ μὲ κατοχυρωμένη Καταγγελία, ἐστάλη στὴν Ἱερὰ Σύνοδο πρὸς ἐξέταση. Παρόμοια κίνηση εἶχε γίνει λίγο νωρίτερα ἀπὸ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωση “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”, ἡ ὁποία εἶχε διὰ δικαστικοῦ ἐπιμελητοῦ καταθέσει «Καταγγελία» ἐπὶ αἱρέσει, κατὰ τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννου Ζηζιούλα. Ἡ πρώτη Καταγγελία δὲν κατέστη δυνατὸν νὰ συζητηθεῖ κατὰ τὴν Συνεδρία τῆς Δ. Ι. Συνόδου (7-9 Δεκεμβρίου 2011), ὅπως μας διαβεβαίωσε Μητροπολίτης, μέλος τῆς Δ. Ι. Συνόδου.
Περιμέναμε, ὅτι τὴν νέα χρονιά, κατὰ προτεραιότητα θὰ ἐσυζητεῖτο τὸ καίριο αὐτὸ θέμα τῆς Πίστεως. Ἀντὶ τούτου, εἴδαμε στὶς δύο συνεδρίες τῆς Ἱ. Συνόδου (10 καὶ 11 Ἰανουαρίου 2012) νὰ συζητοῦνται ἄλλα θέματα κοσμικὰ καὶ δευτερότερα. Δὲν ἔγινε, ὅμως, καμία νύξη γιὰ τὸ θέμα τῶν κακοδοξιῶν τοῦ κ. Ζηζιούλα, ποὺ ἔπρεπε οἱ Ἐπίσκοποι (αὐτοὶ ποὺ αὐτάρεσκα ὀνομάζονται «φύλακες τῆς Πίστεως») νὰ τὸ εἶχαν ἐξετάσει, πρὶν κἀν κάποια μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοὺς τὸ ζητήσουν.
Τὸ ἐπισημαίνουμε σήμερα, ὥστε νὰ δώσουμε μιὰ ἀκόμα εὐκαιρία στοὺς Συνοδικοὺς Μητροπολίτες νὰ τὸ ἐξετάσουν αὔριο.
Ὅλοι μας, αὐτὲς τὶς κρίσιμες ὧρες, δίνουμε ἐξετάσεις γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ πανθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἢ τὴν σταδιακὴ καὶ ἄνευ ἀντιδράσεων ἀπορρόφησή μας ἀπὸ τὶς Νεοταξικὲς δυνάμεις ποὺ τὸν στηρίζουν.

Στὴ συνέχεια παραθέτουμε τρία ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ κατὰ προτεραιότητα ἐξετάστηκαν στὶς δύο ἕως τώρα συνεδριάσεις μηνὸς Ἰανουαρίου:
1. Συνάντηση Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου «μετὰ τοῦ Ἐξοχωτάτου Πρωθυπουργοῦ κ. Λουκᾶ Παπαδήμου».
2. Σύσκεψη στὸ Μέγαρο Μαξίμου, τοῦ Μητροπ. Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου μετὰ  τοῦ Ἐξοχωτάτου Πρωθυπουργοῦ κ. Λ. Παπαδήμου, Ὑπουργῶν κ.ἄ. ὑπηρεσιακῶν προσώπων μὲ θέμα «Δράσεις Κοινωνικῆς Προστασίας καὶ Ἀλληλεγγύης».
3. Ἡ ἐπικείμενη συνάντηση Ἀρχιεπισκόπου καὶ Συνοδικῶν Ἀρχιερέων μετὰ τοῦ Πρωθυπουργοῦ.

Θεσσαλονίκη, 11 Ἰανουαρίου 2012

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»