Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑL DUVAIR

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑL DUVAIR

Ένα ολόκληρο χριστιανικό χωριό έπεσε θύμα της εκδικητικής μανίας των ισλαμιστών ανταρτών και των μισθοφόρων που τους συνεπικουρούν, οι οποίοι ήθελαν να "ξεπλύνουν" την ήττα που υπέστησαν στην Κουσέιρ: Εκατοντάδες Χριστιανοί, μεταξύ των οποίων γυναίκες, ηλικιωμένοι και νεογέννητα σφαγιάστηκαν από τους εγκληματίες της «επανάστασης» σήμερα στο χωριό al-Duvair, στα σύνορα της Συρίας με το Λίβανο κοντά στην πόλη Χομς....

Οι ένοπλοι αντάρτες που συνεργάζονται με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA) εισέβαλαν στο χωριό και το πλημμύρισαν στο αίμα, πριν προλάβει να επέμβει ο συριακός Στρατός.

Περίπου 350 μισθοφόροι αντάρτες μπήκαν στο χωριό και άρχισαν να σπάνε τις πόρτες, πολυβολώντας μέσα στα σπίτια των χριστιανών. Όσους γλίτωσαν από το πρώτο κύμα δολοφονιών τους συγκέντρωσαν στην κεντρική πλατεία και τους εκτέλεσαν.

Πηγές του συριακού Στρατού αναφέρουν ότι μεταξύ των επιτιθέμενων ήταν και ένα μεγάλο τμήμα σουνιτών ισλαμιστών Τούρκων μισθοφόρων και Τσετσένων.

Mία μονάδα του συριακού Στρατού πρόλαβε τους μισθοφόρους και τους αντάρτες κατά την αποχώρησή τους και πρόλαβε και εξόντωσε δέκα από αυτούς.

Ο αριθμός των θυμάτων παραμένει άγνωστος καθώς οι αρχές δεν έχουν προλάβει να αρχίσουν την θλιβερή καταμέτρηση.

Η νέα θηριωδία των ανταρτών ήρθε σε απάντηση των συντριπτικών χτυπημάτων που έχουν υποστεί τις τελευταίες ημέρες στην πόλη Κουσέιρ, η οποία έχει περάσει έπειτα από σφοδρές συγκρούσεις υπό τον έλεγχο του συριακού στρατού. Το νέο αιματοκύλισμα ήταν τα αντίποινα στις ήττες τους...

Από το Μάρτιο του 2011, οπότε και ξέσπασε η κρίση στη Συρία, χιλιάδες Χριστιανοί έχουν σκοτωθεί με απάνθρωπο τρόπο από τους ισλαμιστές αντάρτες, αποδεικνύοντας πως δεν πρόκειται για εμφύλιο ή απελευθερωτικό πόλεμο, αλλά για σχέδιο εξόντωσης του χριστιανικού πληθυσμού από τη χώρα αλλά και γενικότερα από τη Μέση Ανατολή.

Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που επιθυμούν διακαώς την πτώση του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ. Επειδή ο Άσαντ ως Αλεβίτης δεν είναι φανατικός μουσουλμάνος και είναι ανεκτικός προς τους Χριστιανούς, θεωρείται από τους Ισλαμιστές «εμπόδιο» στα σχέδια τους για την εγκαθίδρυση ενός ακόμη θρησκευτικού κράτους στην περιοχή.

defencenet

Ασκληπιάδης

Νατσιός Δημήτριος: Ομιλία στην εκδήλωση κατά του gay pride στην Θεσσαλονίκη

Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας γιά τό gay pride απέδειξε την διάβρωση που έχουν υποστεί από τον Οικουμενισμό οι πιστοί

 

«Ὅταν ἡ ὁμοφυλοφιλία πληθυνθεῖ καθ’  ὑπερβολὴν καὶ ξεχυθεῖ εἰς τοὺς δρόμους, χωρίς ντροπή… τότε θὰ ἔρθει ὁ Ἀντίχριστός».

(π. Ἀθ. Μυτιληναίου, ὁμιλ. εἰς Ἀποκάλυψη, ἀρ. 45, 1982).

Γυμνότερος ἀπὸ «γυμνὸς 

εἶναι ὁ βασιλιᾶς»

Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας γιά τό gay pride

απέδειξε την διάβρωση που έχουν υποστεί

από τον Οικουμενισμό οι πιστοί

 

Προχθὲς πραγματοποιήθηκε ἡ συγκέντρωση διαμαρτυρίας γιὰ τὸ gay pride στὴ Θεσσαλονίκη. Καὶ ἀπέδειξε πόσο γυμνότερος ἀπὸ «γυμνὸς εἶναι ὁ βασιλιᾶς».

 

ΔΙΟΤΙ:

 

Ἔχουμε τόσο συμβιβασθεῖ, ἐκοσμικευθεῖ καὶ οἰκουμενιστικοποιηθεῖ οἱ χριστιανοί, ὥστε οὔτε σὲ μιὰ ἁπλῆ διαμαρτυρία δὲν δυνάμεθα νὰ πορευτοῦμε ἐν ἑνότητι πνεύματος. Μιὰ διαμαρτυρία ποὺ τίποτα δὲν θὰ κόστιζε, ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ τὸ νὰ μᾶς χαρακτηρίσουν κάποιοι «προαγωγοὶ» τῶν gay ὡς γραφικούς.

Πῶς λοιπόν θὰ ἀντιμετώπισουμε τοὺς πραγματικοὺς διωγμοὺς τῶν ψευδοπροφητῶν (ἰδίως τοῦ Ψευδοπροφήτη) τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ τοῦ Ἀντίχριστου;

 

ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ:

  

1. Ἀνακοινώθηκε ὅτι θὰ γίνει διαμαρτυρία γιὰ τὸ gay pride στὴ Θεσσαλονίκη. Μάλιστα κάποιος φλογερὸς ἱερωμένος εἶπε ὅτι θὰ ξαπλώσει στὴν ἄσφαλτο προκειμένου νὰ ἐμποδίσει τὴν πορεία τῶν gay.

 

2. Ὅμως ὁ μοιχικῷ τῷ τρόπῳ μετατεθεὶς εἰς Θεσσαλονίκη μητροπολίτης κ. Ἄνθιμος καὶ Οἰκουμενιστὴς ἐν τῇ πράξει, γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστήσει τοὺς ἄθεους, τοὺς μασώνους καὶ τοὺς Οἰκουμενιστές, ἄσκησε πιέσεις (ἀφόρητες ὅπως ἀποδεικνύεται) γιὰ νὰ ἀποτύχει αὐτὴ ἡ διαμαρτυρία.

 

3. Ἐκ τῶν πραγμάτων βλέπουμε: α) Οἱ διοργανωτὲς ἀναγκάστηκαν κατ’ ἀρχὰς νὰ ἀλλάξουν τὴν ἡμέρα πραγματοποίησης τῆς διαμαρτυρίας. β) Ἀναγκάστηκε ὁ κληρικὸς ποὺ εἶπε στὸν ἐνθουσιασμό του ὅτι θὰ δράσει δυναμικὰ καὶ ἀκραία, νὰ ἀνακαλέσει. γ) Ἄλλαξε τὸ πρόγραμμα ὁλόκληρο, καὶ ἀναγκάστηκαν νὰ περιοριστοῦν (ἀντὶ γιὰ πορεία διαμαρτυρίας) σὲ μιὰ συγκέντρωση προαύλιας προσευχῆς καὶ ὁμιλίας στὸν ἅγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης. δ) Ἀναγκάστηκε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης νὰ ὑποκύψει στὴν θέληση τοῦ μητροπολίτη Ἄνθιμου καὶ νὰ μὴ ὁμιλήσει. ε) Καὶ φυσικὰ, ἀποτελεῖ θλιβερὴ διαπίστωση ὅτι οἱ ἱερωμένοι τῶν ἀγωνιστικῶν ὀρθόδοξων Ἀδελφοτήτες καὶ Σωματείων ποὺ «συνδιοργάνωσαν» τὴν ἐκδήλωση, «ἔμφοβοι γενόμενοι» μπρὸς στὴν δεσποτικὴ ὀργή, δὲν παρέστησαν (δὲν τοὺς εἴδαμε μπροστὰ μὲ τοὺς ἄλλους τρεῖς συνδιοργανωτὲς κληρικούς). Γιὰ τοὺς παπάδες δὲ τῆς Θεσσαλονίκης, οὔτε λόγος νὰ γίνεται. Οὐδεὶς παρέστη (τουλάχιστον ἐμφανῶς-ὁμολογιακά) ὅπως καὶ οὐδεὶς ἁγιορείτης.

 

 

Λοιπόν, ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ οἰκουμενίζουσα Δεσποτοκρατία μᾶς διάβρωσε τόσο καταλυτικά, ὥστε οὔτε μιὰ διαμαρτυρία δὲν ὁμονοοῦμε νὰ κάνουμε, μακριὰ ἔστω ἀπὸ τὸν ἐπικίνδυνο χῶρο  gay pride· οὔτε σὲ μιὰ προσευχητικὴ συγκέντρωση κατὰ τῆς ἐπιβολῆς τῆς θελήσεως τῶν κίναιδων και σοδομιτῶν νὰ διαφημίσουν τὴν ἀντιΕὐαγγελικὴ καὶ βδελυκτὴ στὸ Θεὸ ἁμαρτία τους!

 

Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἀπὸ δεκαετίες ἔχει ἐπισημάνει μιὰ προφητικὴ ρήση τοῦ ἁγίου Εἰρηναίου, ὁ ὁποῖος λέγει τὰ ἑξῆς:

«Ὅταν ἡ ὁμοφυλοφιλία πληθυνθεῖ καθ’  ὑπερβολὴν καὶ ξεχυθεῖ εἰς τοὺς δρόμους, χωρίς ντροπή… τότε θὰ ἔρθει ὁ Ἀντίχριστός».

(π. Ἀθ. Μυτιληναίου, ὁμιλ. εἰς Ἀποκάλυψη, ἀρ. 45, 1982).

Παρουσιάζουμε στὴ συνέχεια κάποια σχόλια ἀπὸ τὸ «Ρωμαίϊκο Ὁδοιπορικό» ποὺ ἀποκαλύπτει τὶς Δεσποτικὲς ἐπεμβάσεις τοῦ μητροπολίτη Θεσ/νίκης καὶ τὴν ἀντιμετώπισή τους ἀπὸ τοὺς διοργανωτές:

 

1.       Από πολύ έγκυρη πηγή έμαθα πριν από λίγο ότι σε τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ Μητρόπολης Θεσ/νικης και π. Θεοδώρου Ζήση... ζητήθηκε από τον δεύτερο να μην χαιρετήσει στην ειρηνική εκδήλωση... ζητώ μια απάντηση αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο... Χρ. ... Σ. ...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ 13 Ιουνίου 2013 - 3:16 μ.μ.

 

Αγαπητέ Χρ., τα πράγματα είναι λίγο χειρότερα απ' ότι τα περιγράφεις. Πραγματικά έχω απελπιστεί με τέτοιους ταγούς... Μόνη ελπίδα ο Θεός!

Μαχητής Θεσσαλονίκης13 Ιουνίου 2013 - 3:51 μ.μ.

Αρχικά νόμιζα ότι έγινε λάθος, ότι κάποιος επέλεξε τυχαία την παράγραφο και κατά λάθος την έσβησε. Πριν λίγο τους έστειλα μάλιστα κ εμαιλ για να το διορθώσουν. Που να το φανταστώ ..

Η νεότερη ανακοίνωση ΔΕΝ περιλαμβάνει τον π.Θεόδωρο ως ομιλητή-εκπρόσωπο των συνδιοργανωτών: http://orthodoksikinisi.blogspot.gr/2013/06/gay-pride.html

 

Τόσα χρόνια ότι Ροταροι, Λαϊονς, Μασόνοι και Οικουμενιστές στην Θεσσαλονίκη, ελέγχουν τα πάντα. Δείτε πχ εδώ: http://antiparakmi.blogspot.com/2013/01/blog-post_11.html

Κανείς δεν μιλά για την "γκουροποίηση" στον χώρο της εκκλησίας, και τα διαρκή λάθη του μητροπολίτη Άνθιμου: http://antiparakmi.blogspot.com/2012/10/7.html

Ε λοιπόν, όταν δεν λες σε κάποιον τα λάθη του, γίνεται ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ.

(Πληροφοριακά, του τα στείλαμε επανειλημμένα με εμαιλ και μέσω της φόρμας επικοινωνίας αλλά δεν ξέρουμε αν τα παρέλαβε εκεί μέσα που κρύβεται)

 

Πριν από λιγότερο από μία εβδομάδα κάποιοι έγραφαν ότι το "χριστιανικό τους ήθος" δεν τους επιτρέπει να κάνουν κάτι άλλο παρά μόνον "προσευχή".

3-4 μέρες αργότερα, το "χριστιανικό ήθος" των ίδιων ανθρώπων, αντί για "προσευχή", άλλαξε και καλούσε σε ειρηνική συγκέντρωση (ευτυχώς κατά λάθος -κυριολεκτικά- και στο διάδρομο, έδωσε σε κάποιον ο Άνθιμος ευλογία).

Και τώρα το "χριστιανικό τους ήθος" τους κάνει να το "βουλώσουν" όταν με εντολή Άνθιμου δεν επιτρέπεται να μιλήσει κανείς ιερέας.

Όταν στον χριστιανικό χώρο, καλλιεργούμε "παπαγάλους" και "βλήματα" χωρίς σκέψη, αυτό είναι το αποτέλεσμα.

 

 

ΣΕΒΑΣΜΙΌΤΑΤΕ ΑΝΘΙΜΕ

μέχρι και στους Ρόταρυ στείλατε εκπρόσωπο και μίλησε εκ μέρους σας:

http://antiparakmi.blogspot.com/search/label/ROTARY-LIONS

εδώ απαγορεύεται να μιλήσει ιερέας;

Ποιο σημαντικοί είναι οι Ρόταροι από μια συγκέντρωση Ορθοδόξων πιστών;;; Ανώνυμος13 Ιουνίου 2013 - 4:04 μ.μ.

E δεν γίνεται πλέον να καθόμαστε οι πιστοί με σταυρωμένα χέρια κάθε φορά. Είναι τόσο προκλητικό αυτό που έγινε και οφείλει ο μητροπολίτης να δώσει άμεσα εξηγήσεις. Δεν μπορεί να αντιδρούν οι πιστοί χριστιανοί και ο μητροπολίτης τους αντί να τους στηρίζει να τους "αδειάζει".

Μήπως στο τέλος θα απαγορεύσει και στους πιστούς να παρασταθούν;;;;;  Ανώνυμος13 Ιουνίου 2013 - 10:05 μ.μ.

ρίχνοντας μια ματιά στα link που έδωσε ο Μαχητής θυμήθηκα την είδηση: σήμερα έφθασε στο Άγιο Όρος ο Μπουτάρης δήμαρχος Θεσνίκης ΚΑΙ πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Αγιορειτικής Εστίας (!) και απορούν όλοι στα σχόλια... πριν λίγες μέρες έλεγε στους εκπροσώπους του gay pride να κάνουν υπομονή με τη χρυσή αυγή και τις "θεούσες" που θα αντιδράσουν... για εμάς τον απλό κόσμο είναι ακατανόητα αυτά και ελπίζουμε στην ενίσχυση του Αγίου Δημητρίου

Μαχητής Θεσσαλονίκης14 Ιουνίου 2013 - 4:48 μ.μ.

 

Απλά καταγράφουμε-καταγγέλλουμε την απαράδεκτη συμπεριφορά του Άνθιμου.

Όσο για το παρασκήνιο, που ανέφερε κάποιος πιο πάνω, και το οποίο υποτίθεται δεν γνωρίζουμε (... άρα να μην σχολιάζουμε), δυστυχώς το παρασκήνιο είναι πολύ χειρότερο.

Και όσο δεν σχολιάζουμε και δεν αντιδρούμε, τόσο κάποιοι θα αποθρασύνονται.

πχ έρχεται ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και όλοι του κάνουν τεμενάδες. Κανείς δεν τολμάει να τον επιπλήξει για τις συμπροσευχές. Αρκετές δικαιολογίες βρίσκαμε μέχρι σήμερα. Τώρα έφθασε η ώρα του αγώνα.

 

απο την Πατερικη Παραδοσι

Nά παραιτηθεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Iερώνυμος, ἐπειδή ἀποδείχτηκε ἄβουλος, ἀνίκανος καί ἐπικίνδυνος πλέον

 <<Nά παραιτηθεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Iερώνυμος, ἐπειδή ἀποδείχτηκε ἄβουλος, ἀνίκανος καί ἐπικίνδυνος πλέον, δεδομένου ὅτι ἄγεται καί φέρεται δίχως ἐνεργό ρόλο στά δρώμενα τῆς ἐποχῆς.>>
 O ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΛΙΑΠΗΣ,  κατα τον  ΔΩΔΩΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ:

«...Ἐάν ὁ συντάκτης τοῦ σχολίου ἐπιθυμεῖ τήν Ἀλήθεια, ἄς ρωτήσει τόν πληροφοριοδότη του, γιά ποιόν ζήτησα νά παραιτηθεῖ καί γιά ποιούς λόγους!...
Ἔε, λοιπόν, αὐτός πρέπει νά εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Iερώνυμος, ἐπειδή ἀποδείχτηκε ἄβουλος, ἀνίκανος καί ἐπικίνδυνος πλέον, δεδομένου ὅτι ἄγεται καί φέρεται δίχως ἐνεργό ρόλο στά δρώμενα τῆς ἐποχῆς.
Γιά τήν κακή συγκυρία, τήν ὁποία διέρχεται ἡ πατρίδα μας καί μαζί της ἡ Ἐκκλησία μας, χρειάζεται ἐκκλησιαστικός ἡγέτης μέ ἀποφασιστικότητα καί ἦθος, χαρακτηριστικά πού ΔΕΝ διαθέτει ὁ Ἱερώνυμος ὁ Β’, ἐπειδή ἀκριβῶς ἔχει κληρονομήσει καί ἀποδεχθεῖ τήν ἴδια ὕποπτη καί καταδικασμένη αὐλή τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοδούλου.

Καλές Ἑορτές

+ὁ Δωδώνης Χρυσόστομος»

Ηχήστε σάλπιγγες  

Ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε!!!

Ο Αρχιεπίσκοπος :

Δεν μίλησε για το μάθημα των Θρησκευτικών που κάποιοι ζητάνε να μετατραπεί σε θρησκειολογία.

Δεν μίλησε για τους μηδενικούς διορισμούς μόνιμων και αναπληρωτών καθηγητών Θεολόγων.

Δεν μίλησε για το διορισμό εκατοντάδων ιεροδιδασκάλων του Κορανίου στη Θράκη.

Δεν μίλησε για τις επαπειλούμενες απολύσεις των καθηγητών.

Δεν μίλησε για το μηδενικό διορισμό ιερέων.

Δεν μίλησε για το κλείσιμο του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας.

Δεν μίλησε για τα ιδιωτικά κανάλια που δείχνουν συνεχώς Τουρκικά σίριαλ.

Δεν μίλησε για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Δε μίλησε για το Ρεπούσιο άγος το διαπραχθέν στο Ζάλογγο και στη Σμύρνη.

Δεν μίλησε για τη μεταπατερική και τη συναφειακή Θεολογία.

Δεν μίλησε για το νόμο για τις μεταμοσχεύσεις.

Δεν μίλησε για την υπερήφανη ομοφυλοφιλία.

Δεν μίλησε για την Κάρτα του Πολίτη.

Δεν μίλησε για τον Οικουμενισμό.

Δεν μίλησε …

Τέλος δεν έχει ο κατάλογος των εν σιωπή ευρισκομένων θεμάτων.

Δεν μίλησε για όλα αυτά και μίλησε γιατί έκλεισε η ΕΡΤ(σταμάτησε έτσι και η εκπομπή το «Αρχονταρίκι»… αυτό τώρα που το πας;).

Εδώ που τα λέμε βέβαια, καλύτερα που δεν μίλησε για όλα τα παραπάνω….

Αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία.

Ή μήπως τελικά… μίλησε για όλα… κι απλώς δεν το καταλάβαμε εγκαίρως οι αφελείς...!!!

Κι αυτό επίσης, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία.

Τι πληροφορίες έχει άραγε ο Αρχιεπίσκοπος, για να προβεί σε άμεση τοποθέτηση επί του θέματος της ΕΡΤ ή τι μυστικές διεργασίες τεκταίνονται στα υπόγεια κονκλάβια της Αγίας Φιλοθέης και της Ιεράς Μονής Πετράκη;

Αν είναι να βρει τη φωνή του ο Αρχιεπίσκοπος

Ο Αρχιεπίσκοπος λοιπόν, βρήκε τη φωνή του, με το που έκλεισε η ΕΡΤ. Αν είναι έτσι να βρίσκει τη φωνή του ο Αρχιεπίσκοπος, τότε είμαστε αναγκασμένοι να ζητήσουμε απ΄ την Κυβέρνηση, για το καλό του Αρχιεπισκόπου μας βέβαια, να κλείσει άλλες δέκα ΕΡΤ και αν δεν έχει άλλη ΕΡΤ, ας κλείνει μία ΔΕΚΟ την εβδομάδα. Αρκεί να ακούμε τη φωνή του Αρχιεπισκόπου!!!.

Καλό θα είναι βέβαια, να προσέξει η Κυβέρνηση, κάθε πότε και για ποιο λόγο βρίσκει τη φωνή του ο Αρχιεπίσκοπος. Θα ήταν χρήσιμο γι΄ αυτούς…

Ο τρελός του χωριού

Ζωηφόρος

Ο άγιος Παναγής Μπασιάς

 (1801-1888) – 7 Ιουνίου

Αγ. Παναγής Μπασιάς. Φωτογραφία εποχής (19ος αιώνας).

Ο άγιος Παναγής γεννήθηκε το 1801 στην Κεφαλληνία από ευγενή οικογένεια, ενώ από μικρό παιδί φανέρωσε ζωηρή ευφυΐα και μεγάλη αγάπη για την ανάγνωση των ιερών βιβλίων. Όταν πέθανε ο πατέρας του υποχρεώθηκε να αναλάβει την προστασία της μητέρας του και της αδελφής του και άρχισε να ασκεί το επάγγελμα του δασκάλου, παρά το νεαρόν της ηλικίας του. Σύντομα όμως παραιτήθηκε για να αποφύγει συμβιβασμούς υπό την πίεση των Αρχών της αγγλικής κατοχής <1>, ως προς την πίστη του και τα πατριωτικά του αισθήματα, και άσκησε το επάγγελμά του ιδιωτικά, μέχρι την ημέρα που αποφάσισε να κόψει κάθε δεσμό με τον κόσμο εγκαταλείποντας την οικογένειά του και την σταδιοδρομία του και γινόμενος μοναχός στην Μονή της Παναγίας των Βλαχερνών στην νήσο Δίο. Μετά από τις επίμονες παρακλήσεις της μητέρας του επέστρεψε στο Ληξούρι, χωρίς ωστόσο να απαρνηθεί την ασκητική βιοτή που διήγε σε όλη του την ζωή, κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος σε ηλικία τριάντα πέντε ετών και έκτοτε αφιερώθηκε ολόκληρος στην υπηρεσία της Εκκλησίας, με την καθημερινή σχεδόν τέλεση της θείας Λειτουργίας, με το κήρυγμα και κυρίως με το παράδειγμα των ευαγγελικών αρετών του. Στεκόταν στην εκκλησία ως στύλος προσευχής, και όταν έβγαινε το έκανε για να μοιράσει ελεημοσύνες, να επισκεφθεί δεινοπαθούντες ή να φέρει πίσω στο ποίμνιο παραστρατημένες ψυχές. Αρνήθηκε πάντα να διορισθεί σε κάποια ενορία, προκειμένου να αποφύγει τους βιοτικούς περισπασμούς και τις πιέσεις των κατακτητών, και εγκαταστάθηκε στο μονύδριο του Αγίου Σπυρίδωνος, απ’ όπου για πενήντα χρόνια μοίραζε σε όλο τον λαό της Κεφαλληνίας τους θησαυρούς που έκρυβε στην καρδιά του. Ακολουθώντας το παράδειγμα του αγίου Γερασίμου [20 Οκτ.] και του αγίου Άνθιμου του Τυφλού [4 Σεπτ.], ο παπα-Μπασιάς δίδασκε και διέδιδε την χάρη του Θεού στον λαό, δίχως ωστόσο να εγκαταλείπει το ερημητήριό του. Πήγαινε επίσης να λειτουργήσει σε όλα τα εξωκκλήσια που ήσαν διεσπαρμένα γύρω από το Ληξούρι, όπου μόλις γινόταν γνωστή η έλευσή του συναζόταν πλήθος πιστών.

Είχε πουλήσει τα υπάρχοντα της οικογένειάς του και μοίραζε όλους τους πόρους του στους πτωχούς που θεωρούσε παιδιά του. Όταν ερχόταν στην πόλη, τον ακολουθούσε πάντα ένα σμάρι φτωχών γυναικών στις όποιες έδινε ό,τι είχε και δεν είχε, σε σημείο που να στερείται ο ίδιος τροφής. Ως νέος άγιος Νικόλαος, γνώριζε ποιά οικογένεια είχε ιδιαίτερη ανάγκη και παρενέβαινε για να την στηρίξει ή να στερεώσει την πίστη της στον Θεό. Η αγάπη του για τον πλησίον ήταν ανάμεικτη μάλιστα με τόλμη και συχνά έμπαινε σε ένα μαγαζί, άνοιγε το ταμείο και έπαιρνε ό,τι έκρινε αναγκαίο για τις ελεημοσύνες του. Μία ήμερα, ένας φούρναρης αρνήθηκε να τού δώσει αυτό που ζητούσε και η ζύμη του έμενε λιπανάβατη.

Ο άγιος Παναγής είχε αποκτήσει το χάρισμα της προορατικότητος και της προφητείας, το οποίο χρησιμοποιούσε για να διορθώνει ψυχές. Σε εκείνους που επρόκειτο να πεθάνουν σύντομα με βίαιο τρόπο συνέστηνε να πάνε να εξομολογηθούν ή προειδοποιούσε με υπαινιγμούς όσους έμελλαν να διαπράξουν κάποιο σοβαρό αμάρτημα. Μία βροχερή νύχτα, συναντώντας στον δρόμο κάποιον που πήγαινε να αμαρτήσει, τού φώναξε: «Αμαρτία, αμαρτία, γύρισε σπίτι σου!» Μιαν άλλη φορά, μία μάνα που μόλις είχε χάσει τους δυο γιους της τον ένα πίσω άπό τον άλλο, έπεσε σε απόγνωση και εξεγέρθηκε κατά του Θεού. Ο άγιος ιερέας έτρεξε στο σπίτι της και καθώς εκείνη αρνιόταν να τού ανοίξει βρίζοντας τον, άνοιξε την πόρτα κάνοντας το σημείο του σταυρού. Όταν μπήκε στην σάλα, όπου βρίσκονταν τα πορτραίτα των δυο πεθαμένων, τα πρόσωπα ζωντάνεψαν και βγάζοντας πιστόλι αλληλοσκοτώθηκαν. Ο άγιος Παναγής αποκάλυψε τότε στην μητέρα τους ότι είχαν ερωτευθεί την ίδια γυναίκα και θα πέθαιναν με τον τρόπο αυτό αν δεν παρενέβαινε ο Θεός να αποτρέψει ένα μεγαλύτερο κακό. Μιαν άλλη φορά πάλι, μπήκε σε ένα σπίτι όπου έβραζε το τσουκάλι γιατί περίμεναν επισκέψεις και το αναποδογύρισε, επειδή είχε προηγουμένως προσέλθει ένας φτωχός και τον είχαν διώξει με άδεια χέρια.

ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΠΙΤΙΘΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΩ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΘΕΥΔΟΥΝ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Το Τάμα του Γένους

Αναφερθήκαμε πάλι πρόσφατα στην απαράδεκτη απόφαση της Ι. Συνόδου να πραγματοποιήσει σε... καιρούς οικονομικής εξαθλίωσης το «Τάμα του Γένους», δηλαδή την ανέγερση ναού προς τιμήν του Σωτήρος Χριστού.
Εν τω μεταξύ, κι άλλοι έγραψαν για το θέμα. Καυτηριάζουν την προχειρότητα, το επικερδές του πράγματος και τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που πίσω του κρύβονται, αλλά και πληροφορούν ότι το Τάμα έχει ήδη πραγματοποιηθεί(!),ξαναήλθε στην επιφάνεια επί Χούντας του 1967, περίοδο κατά την οποία έγινε και ...έρανος και συγκεντρώθηκαν εκατομμύρια από το υστέρημα του φτωχού λαού και ξαναεπανέρχεται σήμερα από μια Ι. Σύνοδο που αδυνατεί να παρακολουθήσει με υπευθυνότητα τα γεγονότα!
Επειδή δεν επιτρέπουμε στην λεγομένη Ιερά Σύνοδο, ως μέλη και εμείς της Εκκλησίας του Χριστού, να παίρνει τόσο πρόχειρες, επιζήμιες και βλαπτικές για το κύρος της Εκκλησίας αποφάσεις, παρακαλούμε και ζητούμε επιτακτικά να μας απαντήσει λεπτομερώς:
α) Είναι αλήθεια ότι το Τάμα έχει ήδη εκπληρωθεί;
β) Ποιοι διαχειρίζονται και πώς διαχειρίζονται τα εκατομμύρια που ο λαός την περίοδο της Χούντας έδωσε; Ποιός τα κατέχει; Υπάρχουν ακόμα αυτά τα χρήματα ή έχουν «ξοδευθεί» για αλλότριους σκοπούς, εκτός του «Τάματος»; Αν έτσι έχει συμβεί, γιατί η διοικούσα Εκκλησία δεν έχει καταγγείλει το γεγονός, πριν ζητήσει πάλι νέα χρήματα; Δεν καταλαβαίνει ότι φθείρει το κύρος της Εκκλησίας που κακώς εκπροσωπεί;
Λεόντιος Διονυσίου

Διωγμοί Ορθοδόξων Χριστιανών στη Συρία. Οι χριστιανικοί πληθυσμοί έχουν γίνει ο στόχος μιας εθνοκάθαρσης που συντελείται από μουσουλμάνους αντάρτες με διασυνδέσεις στην Αλ Κάιντα.

Πεθαίνοντας Χριστιανός στη Συρία (φωτο)

ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΙΩΠΑ.
  ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΑΣ ΥΠΝΟΤΟΥΝ 
ΤΑ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΕΒΟΥΒΑΘΗΣΑΣΝ

Των Δημήτρη Πορφύρη και Πηνελόπης Σταφυλά - "Αγιορείτικο Βήμα"

Ο νυν ηγέτης της Συριακής αντιπολίτευσης, πρόεδρος του  «Εθνικού Συριακού Συνασπισμού» κ. Ζόρζ Σάμπρα (κατά διαβολική σύμπτωση εξελέγη σε αυτό το αξίωμα στις 22/04/13, ημερομηνία απαγωγής των δυο επισκόπων).

Πρόσφατα διαβεβαίωσε το Διεθνές Παρατηρητήριο (World Watch Monitor 24/05/13):

«Στη Συρία έχουμε χιλιάδες εκκλησίες και κανείς δεν μπορεί να δώσει ούτε ένα παράδειγμα εκκλησιαστικού διωγμού από μουσουλμάνους ... Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι χριστιανοί βρίσκονται υπό πίεση λόγω του θρησκεύματός τους...Ίσως να υπάρχουν σποραδικά ασήμαντα περιστατικά. Ας μην υπερβάλουμε...». Ο Διεθνής Τύπος  έχει άλλη άποψη σχετικά με την τύχη των χριστιανών και συνεχώς νέα στοιχεία βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Βloomberg  και New American (27/05/13), ένας  «στρατηγός» του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», ο Αμπντέλ Χαμίντ Ζακαριά, εξήγγειλε την απειλή εξολόθρευσης των μειονοτήτων στη Συρία κατά τη διάρκεια συνέντευξής του την περασμένη εβδομάδα στον τηλεοπτικό σταθμό Αλ Αραμπίγια (μέσω Τουρκίας). Απείλησε ότι αν οι «δυνάμεις του Άσαντ κατορθώσουν να καταλάβουν την πόλη του Αλ Κουσσέιρ, τότε θα σβήσουμε από το χάρτη όλες τις μειονότητες. Δεν θέλουμε να συμβεί, αλλά θα είναι μια επιβεβλημένη πραγματικότητα για όλους. Θα πρόκειται για καθαρό σεκταριστικό αιματοκύλισμα».

Η Οργάνωση για την υπεράσπιση των Ελευθεριών «Βολταίρος» αναφέρει στην ιστοσελίδα της ότι ήδη περισσότεροι από 80.000 χριστιανοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν  την στρατηγικής σημασίας πόλη Αλ Κουσσέιρ, για να διαφύγουν από τους Τζιχαντιστές. Το  New American επιμένει ότι «οι μειονοτικές κοινότητες και ειδικότερα οι χριστιανοί έχουν στοχοποιηθεί από τις δυνάμεις των ανταρτών. Αν υλοποιηθεί η απειλή της εξόντωσης τα αποτελέσματα θα είναι αδιανόητα. Το αίμα και η φρίκη δεν θα έχουν προηγούμενο». Ο αμερικάνος γερουσιαστής Rand Paul προειδοποίησε τους συναδέλφους του ότι «με την ψήφο τους για παροχή όπλων στην αντιπολίτευση καθίστανται σύμμαχοι της Αλ Κάιντα».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε καταγγείλει από την αρχή της σύρραξης διωγμούς  των χριστιανών και οι μαζικές εκκαθαρίσεις ξεκίνησαν από την πρώτη μέρα που ξέσπασε η κρίση. Οι χριστιανικοί πληθυσμοί έχουν γίνει ο στόχος μιας εθνοκάθαρσης που συντελείται από μουσουλμάνους αντάρτες με  διασυνδέσεις στην Αλ Κάιντα. Ειδικότερα, κατά το δελτίο τύπου της Συρορθόδοξης Εκκλησίας, μέλη της εξτρεμιστικής οργάνωσης «Ταξιαρχία του Φαρούκ» (στην οποία ανήκει και ο γνωστός νεκροφάγος κανίβαλος , Χαλίλ Αλ Χαμάντ) αναζητούσαν πόρτα -πόρτα  τους «οπαδούς του Χριστού» και τους διέταζαν να εγκαταλείψουν άμεσα τις εστίες τους χωρίς να πάρουν τίποτα μαζί τους ώστε να καρπωθούν τα επινίκια, τα λεγόμενα «χριστιανικά λάφυρα».

Στην πόλη Χομς (αρχαία ΄Εμμεσα) μόνο τον περασμένο Απρίλιο, πάρα πολλές εκκλησίες καταστράφηκαν ολοσχερώς ενώ στο σύνολό τους έχουν βεβηλωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου. Από την ίδια πόλη εκτοπίστηκαν δια της βίας 50.000 χριστιανοί ενώ πολλές εκατοντάδες -ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά- θανατώθηκαν σύμφωνα με εκθέσεις ανθρωπιστικών ενώσεων (Παρατηρητήριο Χριστιανοφοβίας ).

Οι σουννίτες μουσουλμάνοι που πλεονάζουν στους αυτόχθονες αντάρτες αποτελούν  και την πλειοψηφία του Συριακού πληθυσμού που ανέρχεται σε 22.000.000. Οι μειονοτικές ομάδες, σιητών, χριστιανών και εβραίων αντιπροσωπεύουν το 20% με 30% των Συρίων. Μέλη  αυτών των κοινοτήτων έχουν υποστεί τα πάνδεινα από την μία ή την άλλη ένοπλη ομάδα για την υποστήριξή τους στο μη θεοκρατικό, κοσμικό κράτος του Άσσαντ που  διαχρονικά έχει εγγυηθεί την προστασία τους  από κάθε  ισλαμιστική βία.

Οι αρμόδιες για θέματα προσφύγων οργανώσεις τους έχουν καταγράψει μαρτυρίες χριστιανών που εξωθούνταν σε φυγή υπό την απειλή εκτέλεσης και εκβίασης ότι θα δημοσίευαν παραπλανητικά τις φωτογραφίες των κακοποιημένων σωρών τους στον Καταριανό Σταθμό Αλ Τζαζίρα  ως πράξεις βιαιότητας των κυβερνητικών. Εκπρόσωπος τύπου του Διεθνούς Ιδρύματος Χριστιανικής Βοήθειας «Βαρνάβας » (Barnabas Fund) απαριθμεί σε τουλάχιστον 200, τους δολοφονημένους χριστιανούς κατά τις πρώτες μόνο ημέρες της εξέγερσης. Άλλες εκθέσεις υποστηρίζουν ότι αλλεπάλληλες απαγωγές χριστιανών πραγματοποιούνται για να χρησιμοποιηθούν ως ανθρώπινες ασπίδες. Χριστιανοί που δέχθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους συλλαμβάνονταν στα περίχωρα και υποχρεώνονταν να παραμένουν σε τζαμιά ως ανθρώπινες ασπίδες .

Σύριος ιερέας από την Χαμαντίγια αναφέρει στη Βρετανική έκδοση του Daily Telegraph πως « οι αντάρτες θεωρούσαν ότι εφόσον οι χριστιανοί στηρίζουν τον Άσσαντ, ο στρατός δε θα βάλλει κατά αυτών των χώρων». Ο γενικός διευθυντής της καθολικής «Ένωσης Πρόνοιας της Εγγύς Ανατολής» (CNEWA), κ. Ισάμ Μπισάρα καταγγέλει ότι μουσουλμάνοι μιλιταριστές χρησιμοποίησαν πολλές εκκλησίες σαν ορμητήρια και τους πιστούς ως ανθρώπινες ασπίδες. Τονίζει επίσης ότι πολλές εικόνες και κειμήλια βανδαλίστηκαν από τους παραστρατιωτικούς αντάρτες.

Αδελφή Βερονίκη, ελληνορθόδοξο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας του Κυνηγιού (Σαιντναγια), δείχνει τις οπές από τις οβίδες των ανταρτών στον κοιτώνα του ορφανοτροφείου. Φωτογραφία : Associated Press

Εκκλησία κατεστραμμένη από ρουκέτα ανταρτών, Χομς . Φωτογραφία Stringer για το Reuters

Ορθόδοξη Αρμενική Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Χαλέπι

 Χριστιανός εκτελείται δια σύνθλιψης με βράχους, χωριό Ντέρα. Φωτο. Αλ Μανάρ

Στο χωριό Τζουρνιγιέχ, κοντά στο Σκιλμπιγιέχ αντάρτης με λάφυρα 

 KOΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

ένα κείμενο

Αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο. Και να το γεμίσω με τις σκέψεις μου, τις καλύτερες και τις καθαρότερες σκέψεις μου.
Το έγραψα. Βγήκε 1.500 λέξεις.
Αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να αφαιρέσω τα σημεία που είναι politically incorrect – μπορεί κάποιος να θιγόταν από αυτά που έγραφα. Έτσι, έμειναν 1.346 λέξεις.
Μετά σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να σβήσω και τα σημεία που αναφέρονταν σε δικές μου μνήμες και συναισθήματα – ποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει κάτι τόσο προσωπικό; Έτσι, έμειναν 1.206 λέξεις.
Όμως μετά σκέφτηκα ότι πρέπει να σβήσω και τα κομμάτια που μπορεί να πρόδιδαν ποιος είμαι ή πού μένω – δεν είναι αυτή εποχή να ρισκάρεις με κάτι τέτοια. Έτσι, έμειναν 1.083 λέξεις.
Αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να διαγράψω οποιαδήποτε πολιτική αναφορά – αλλιώς θα μπορούσαν να με κατηγορήσουν ότι ανήκω σε κάποιον πολιτικό χώρο και δεν είμαι αντικειμενικός. Έτσι, έμειναν 828 λέξεις.
Και μετά σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να σβήσω και τις σκέψεις μου που είχαν να κάνουν με τη θρησκεία – τι μπορεί να ξέρει ένας θνητός για το Θεό; Έτσι, έμειναν 681 λέξεις.
Όμως μετά σκέφτηκα ότι θα ήταν τίμιο να σβήσω και τις σκέψεις που δεν ήταν εντελώς δικές μου, αλλά τις είχα εμπνευστεί από άλλους – δεν είχε νόημα αν δεν τις είχα σκεφτεί εγώ πρώτος. Εκεί έγινε σφαγή, έμειναν μόνο 274 λέξεις.
Και μετά σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να διαγράψω όλες εκείνες τις λέξεις και τις φράσεις που πίστευα ότι δεν είχα επεξεργαστεί σωστά – θα μπορούσα να τις ξανασκεφτώ και να επανέλθω αργότερα. Έτσι, έμειναν 72 λέξεις.
Αλλά βέβαια μετά σκέφτηκα ότι ήταν απαραίτητο να διαγράψω οτιδήποτε δεν έβγαζε νόημα – αν δεν έβγαζα εγώ νόημα, δε θα έβγαζε κανένας. Και αφού είχαν μείνει μόνο κάτι σκόρπιες αντωνυμίες και άρθρα, δεν έμεινε καμία λέξη.
Έμειναν μόνο οι σκέψεις, καταδικασμένες σε ισόβια δεσμά, με μόνη ελπίδα να τις απελευθερώσουν πρόωρα λόγω καλής διαγωγής.
Ίσως, κάποτε.

Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΜΕΡΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΔΙΩΓΜΟΥ

« ΟΙ ΝΑΖΑΡΗΝΟΙ, ΟΙ ΓΑΔΑΡΗΝΟΙ, ΟΙ “ΓΑΪΔΟΥΡΙΝΟΙ” ΚΑΙ ΟΙ ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ

Ἡ ἀποδόμηση τῆς Συρίας κλονίζει καὶ τὸν Χριστιανισμό 

.             Μία ἀπὸ τὶς παλαιότερες χριστιανικὲς κοινότητες, αὐτὴ τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, βρίσκεται σὲ ἄμεσο κίνδυνο ἀπὸ τοὺς ἀπερίσκεπτους χειρισμοὺς τῆς Δύσης στὸν πόλεμο τῆς Συρίας.
.             Τὰ θεμέλια τῆς πίστεως ποὺ ἔθεσαν οἱ ἴδιοι οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος, εἶναι ἐδῶ καὶ περισσότερο ἀπὸ ἕνα χρόνο εὐάλωτα ἀπὸ τὴν προσπάθεια γιὰ ἀνατροπὴ τοῦ καθεστῶτος Ἄσαντ, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς αὐταρχικότητας τῆς διακυβέρνησής του.
.             Κάπου ἐδῶ ὅμως ἐντοπίζεται καὶ ἡ ὑποκρισία τῶν ὑποκινητῶν τῆς ἐξέγερσης ἐναντίον τοῦ ἡγέτη τῆς Συρίας. Στὸ μέτωπο ἀπέναντι τοῦ Ἄσαντ, πρωτοστατοῦν χῶρες ὅπως ἡ Σαουδικὴ Ἀραβία καὶ τὸ Κατάρ, ὅπου ἔννοιες ὅπως Ἐλευθερία καὶ Δημοκρατία εἶναι ἄγνωστες, ἐνῶ ὁ ρατσισμὸς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν ξεπερνᾶ κάθε προηγούμενο. Στὸ Κατὰρ οἱ χριστιανοὶ μετανάστες ζοῦν σὲ γκέτο δίχως λατρευτικοὺς χώρους, ἐνῶ στὴ Σαουδικὴ Ἀραβία ἀπαγορεύεται κάθε θρησκεία πλὴν τοῦ Ἰσλάμ.
.             Ὅλα αὐτά, εἶναι σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν εἰκόνα ποὺ μέχρι πρόσφατα ὑπῆρχε στὴ Συρία, μὲ τὴ Δαμασκό, ὡς ἀρχαιότερη σύγχρονη πρωτεύουσα, νὰ ἀποτελεῖ ἕνα ἱστορικὸ μονοπάτι γιὰ τὸ χριστιανισμὸ καὶ ὅσα αὐτὸς ἐκφράζει. Ἡ ἁρμονικὴ συμβίωση Χριστιανῶν καὶ Μουσουλμάνων, ἀποτελεῖ ὑπόδειγμα μιᾶς πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας ποὺ ἀναπτυσσόταν μέχρι τὸ ξέσπασμα τοῦ ἐμφυλίου, σὲ ἀντίθεση μὲ ἐκεῖνες τῆς ὑπόλοιπης Μέσης Ἀνατολῆς.
.             Ἡ παράδοση μάλιστα τῆς χώρας, ἀποτελεῖ σὲ πολλά της σημεῖα, συνέχεια τῆς βυζαντινῆς καὶ «ρωμέικης» παράδοσης. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ ὀρθόδοξοι τῆς Συρίας χρησιμοποιοῦν ἀκόμα τὴ σημαία μὲ τὸ Δικέφαλο καὶ δηλώνουν «Ρωμιοὶ» καὶ ἀδελφοὶ τῶν Ἑλλήνων, ἐνῶ ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει μία νομάδα μουσουλμάνων μὲ κρητικὴ καταγωγὴ καὶ ἰδιαίτερη ἀγάπη στὴ Ρωμιοσύνη.

Οἱ Χριστιανοὶ τῆς Συρίας

.             Ἡ συνύπαρξη ὅμως καὶ ὁ ἀλληλοσεβασμὸς μεταξὺ Χριστιανῶν καὶ Μουσουλμάνων στὴ Συρία ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ἀποτελοῦσε μέχρι σήμερα πρότυπο γιὰ τὶς χῶρες τῆς περιοχῆς. Οἱ μουσουλμάνοι ἀποτελοῦν τὸ 86% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας, ἐνῶ οἱ Χριστιανοὶ ἀντιπροσωπεύουν τὸ 10% καὶ ζοῦν σὲ ὀργανωμένες κοινότητες ἀνάλογα μὲ τὸ δόγμα ποὺ ἀκολουθοῦν. Ὡς ἐπίσημες ἀργίες τοῦ κράτους γιορτάζονται ἐξ ἴσου οἱ μουσουλμανικὲς καὶ οἱ χριστιανικές, μὲ τὴν ἁρμονικὴ συμβίωση τῶν δύο θρησκευτικῶν ὁμάδων νὰ ἀποτυπώνεται καὶ στὰ μνημεῖα.
.             Εἶναι χαρακτηριστικὸ πὼς στὸ μεγαλιῶδες Τζαμὶ τῶν Οὐμαγιάδων, τὸ ὁποῖο συγκαταλέγεται στὰ μνημεῖα τῆς παγκόσμιας ἀρχιτεκτονικῆς, βρίσκεται σὲ εἰδικὴ προθήκη ἡ Κεφαλὴ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ἡ ὁποία τιμᾶται καὶ ἀπὸ μουσουλμάνους πιστούς. Ἐπίσης ἰδιαίτερος σεβασμὸς ὑπάρχει στὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται τροπαιοφόρος καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἔχει ὑλοποιήσει τάματα καὶ προσευχὲς σὲ ὅσους τὸν ἔχουν ἐπικαλεστεῖ, ἐνῶ μὲ ἰδιαίτερο σεβασμὸ τιμᾶται ὁ Προφήτης Ἠλίας.
.             Ὁ μύθος λέει ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔγιναν ναυτικοὶ ἐπειδὴ σαγηνεύτηκαν ἀπὸ τὰ ἑκατοντάδες νησιὰ τοῦ ἀρχιπελάγους τους, τὰ ὁποῖα ἀποτέλεσαν ἕναν πειρασμὸ παρόμοιο μ᾽ αὐτὸν ποὺ δέχθηκε ἡ Περσεφόνη ἀπὸ τὰ διάσπαρτα ἄνθη, ὥστε βάδιζε στὰ λιβάδια, ὥσπου τὴν ἅρπαξε ὁ Πλούτωνας. Ἔτσι καὶ οἱ Φοίνικες ἀναγκάστηκαν νὰ στραφοῦν στὴ θάλασσα λόγῳ τῆς ἀφιλόξενης, διάσπαρτης μὲ ἀπότομες ὀροσειρὲς στεριᾶς. Ἐκεῖ ἐντόπισαν τὴν εὔφορη πεδιάδα τῆς Συρίας, αὐτῆς τῆς χώρας ποὺ χαρακτηρίζεται ὡς παραδεισένιος κῆπος τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.
.             Σὲ μία διπλωματικὴ ἀποστολὴ ἐπὶ κυβερνήσεως Ἀνδρέα Παπανδρέου καὶ ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἀμύνης κ. Γεράσιμου Ἀρσένη στὴ Δαμασκό, κυβερνητικὸς ἀξιωματοῦχος τῆς συριακῆς κυβέρνησης σχολίαζε: «Οἱ σχέσεις μας μὲ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ ἡ κοινή μας πορεία κάτω ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ ζυγὸ μᾶς ὁδηγοῦν σὲ ἕνα σταυροδρόμι. Ἀπὸ τὴ μία βλέπουμε τὴ Μεσόγειο, τὴν Κύπρο καὶ τὴν Ἑλλάδα ποὺ εἶναι ὁ συνδετικὸς κρίκος μας μὲ τὴ Δύση καὶ τὸ μέλλον μας. Ὡστόσο, ἡ Συρία βρίσκεται στὴν Ἀνατολὴ καὶ ἡ μοίρα της θὰ εἶναι πάντα ἄρρηκτα δεμένη μαζί της».
.             Τότε ἡ μία κατεύθυνση αὐτοῦ τοῦ σταυροδρομιοῦ ἦταν τὸ Δόγμα τοῦ Ἑνιαίου Ἀμυντικοῦ Χώρου ἀπὸ τὴ Συρία, στὴν Κύπρο, στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴ Θράκη. Σήμερα, ἐπικρατεῖ ἡ ἀντίθετη κατεύθυνση ποὺ δείχνει τοὺς ὕποπτους σχεδιασμοὺς τῆς Νέας Τάξης καὶ τὸν σοβαρὸ κίνδυνο ἀπὸ τὴ δράση τῶν φονταμελιστῶν μουσουλμάνων ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν ἀλλὰ κι ἑνὸς κράτους μὲ δυτικὴ ἀντίληψη καὶ πρακτική.

Ὁ Χριστιανισμὸς βάλλεται «ἐκ τῶν ἔσω»

.             Ὁ Γάλλος συγγραφέας Ἀλεξάντρ Ντὲλ Βὰλ σημείωσε μὲ κείμενό του στὶς 20 Μαΐου, ἡ «μετὰ-χριστιανικὴ» Δύση, οὐδέποτε προσπάθησε νὰ ὑπερασπιστεῖ τοὺς χριστιανοὺς τῆς Αἰγύπτου, τοῦ Πακιστάν, τῆς Συρίας κλπ ἀλλὰ ἀντίθετα συμμετέχει σὲ πολέμους ποὺ κινοῦνται γύρω ἀπὸ συμφέροντα ἰσλαμικῶν χωρῶν. Ἡ παράμετρος αὐτή, σὲ συνδυασμὸ μὲ τοὺς ἑκατοντάδες μουσουλμάνους στὸ θρήσκευμα, μισθοφόρους ποὺ μάχονται στὴ Συρία ἀλλὰ ἔχουν εὐρωπαϊκὴ ὑπηκοότητα, συνθέτουν ἕνα σκηνικὸ μὲ ἐπικίνδυνες προεκτάσεις γιὰ τὴν ἀσφάλεια τῆς Δύσης. Ἡ συνολικὴ αὐτὴ παρακμὴ τῆς δυτικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς μάλιστα, περιγράφεται ἀνάγλυφα ἕναν αἰώνα πρὶν στὸ ἱστορικὸ βιβλίο τοῦ Ὄσβαλντ Σπένγκλερ μὲ τίτλο «Der Untergang Abendiangdes».

 ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

«…Ὃς δ᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰωάν. 4,14

Οι ψυχες διψουν, κ᾿ εμεις αδρανουμε;

«…Ὃς δ᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰωάν. 4,14)http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε αὐτάρκης. Ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ ἀφήνει τὴν ὑστάτη του πνοή, χρειάζεται γιὰ νὰ ζήσῃ ὡρισμένα πράγματα. Πολλὰ ἀπ᾿ αὐτὰ εἶνε χρήσιμα καὶ κάνουν τὴ ζωή του εὐχάριστη, ὅπως εἶνε λ.χ. ἕνα καλὸ σπίτι, ἕνα ὑγιεινὸ ροῦχο, ἕνα μέσο μεταφορᾶς. Ὡρισμένα ὅμως δὲν εἶνε ἁπλῶς χρήσιμα, εἶνε κυριολεκτικῶς ἀπαραίτητα· χωρὶς αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ ζήσῃ. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀπαραίτητα εἶνε καὶ τὸ νερό. Χωρὶς νερὸ ὁ ἄνθρωπος δὲν ζῇ. Ἡ δίψα εἶνε ἀνάγκη ἐπιτακτική. Καὶ αὐτὸς ὁ Θεάνθρωπος ἀκόμα, ὅπως ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, αἰσθανόταν τὴν ἀνάγκη αὐτή. Ἀλλὰ δὲν ἔχει ἀνάγκες μόνο τὸ σῶμα· ἀνάγκες ἔχει καὶ ἡ ψυχή. Ἔχει ἐφέσεις, ἐπιθυμίες, πόθους, λαχτάρες. Ἑλκύεται ἀπὸ ἀξίες, ὀνειρεύεται ὕψη, ἀναζητεῖ τὴν εἰρήνη καὶ τὴ γαλήνη, ποθεῖ τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀνάπαυσι… Καὶ ἂν αὐτὰ ἀναζητῇ ἡ ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων, ἡ ψυχὴ τοῦ Θεανθρώπου τί ἐπιθυμεῖ ἆραγε; Τὴν ἀπάντησι στὸ ἐρώτημα αὐτὸ δίδει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Σαμαρείτιδος.

* * *

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὅπως μᾶς διηγεῖται στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο ὁ «ἠγαπημένος» μαθητής του, ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὴν πόλι τῶν Ἰεροσολύμων καὶ κατευθύνεται πρὸς βορρᾶν. Εἶνε Μάιος, καὶ ὁ ἥλιος ῥίχνει τὶς καυστικές του ἀκτῖνες· ἐπικρατεῖ μεγάλη ζέστη. Ἀλλὰ ὁ Κύριος μὲ τὴ συνοδεία τῶν μαθητῶν του βαδίζει· δὲν ὑπολογίζει τὴ ζέστη, τὸν κόπο καὶ τὸν ἱδρῶτα. Ἄρχοντες καὶ μεγιστᾶνες τῆς γῆς, πλούσιοι μὲ τὶς ἀστραφτερές σας λιμουζίνες, ἰδέστε καὶ θαυμάστε τὴν ἁπλότητα τῆς ζωῆς Ἐκείνου! Δὲν ἔχει ἅμαξα ποὺ τὴν σύρουν ὑπερήφανα ἄλογα. Αὐτὸς ποὺ εἶπε ὅτι «Αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (Ματθ. 8,20· Λουκ. 9,58), πεζοπορεῖ σὰν τὸν πιὸ φτωχὸ ἄνθρωπο. Βαδίζει δεκάδες χιλιόμετρα, διασχίζει κατὰ μῆκος τὴν ἐπαρχία τῆς Ἰουδαίας, περνάει τὰ σύνορα καὶ μπαίνει στὴν ἄλλη ἐπαρχία, τῆς Σαμαρείας. Νά τώρα φαίνεται ἀπὸ μακριὰ ἡ πόλι τῆς Συχάρ. Ἐκεῖ, λίγο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλι, σὲ μία πηγή, στὸ ἱστορικὸ φρέαρ (πηγάδι) τοῦ πατριάρχου Ἰακώβ, κάθεται ὁ Κύριος. Γιατί κάθεται ἐδῶ ὁ Χριστός; Ἁπλῶς γιὰ ν᾿ ἀναπαυθῇ; Καὶ γιατί δὲν κάθησε σὲ κάποιο ἄλλο σημεῖο τῆς μακρᾶς καὶ κουραστικῆς ὁδοιπορίας του; Ἔχει τὸ λόγο του. Κάθεται στὸ πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, γιὰ νὰ δροσίσῃ κάποια διψασμένη πνευματικῶς ψυχή, ποὺ θὰ ἐρχόταν νὰ πάρῃ νερὸ ὡδηγημένη ἐκεῖ ἀπὸ τὴ σωματική της δίψα. Κάθησε δηλαδὴ ἐκεῖ ὁ Κύριος, γιὰ νὰ τραβήξῃ μέσα ἀπὸ τὸ βόρβορο τῆς ἁμαρτίας μία ψυχὴ ποὺ χρόνια ὁλόκληρα ἐκυλίετο στὴ σαρκικὴ ἀκαθαρσία, νὰ τὴν καθαρίσῃ καὶ νὰ τὴν κάνῃ, ἀπὸ μαύρη – κατάμαυρη ποὺ ἦταν, λευκὴ σὰν τὸ χιόνι. Γιὰ μία ψυχὴ λοιπὸν σηκώθηκε ὁ Κύριος μαζὶ μὲ τοὺς μαθητάς του ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα καὶ ἦρθε στὴ Σαμάρεια. Ἀλλὰ τί λέω; Ἡ ἀπόστασι αὐτὴ εἶνε μικρὴ ἐμπρὸς στὴν ἄλλη ἐκείνη, τὴν ἰλιγγιώδη ἀπόστασι ποὺ διήνυσε ὅταν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἦρθε στὴ γῆ νὰ γίνῃ ἄνθρωπος, ὅταν «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη» (Β΄ Βασ. 22,10· Ψαλμ. 17,10· πρβλ. 143,5). Ἐνανθρώπησε, καὶ ἔπαθε καὶ σταυρώθηκε, γιὰ νὰ σώσῃ ἔστω καὶ μία ψυχὴ ἁμαρτωλή. Δηλαδή, καὶ ἂν ἀκόμη κάτω ἐδῶ στὴ γῆ ὑπῆρχε μία μόνο ψυχὴ ἁμαρτωλή, γι᾿ αὐτὴν καὶ μόνο θὰ ὑπέφερε προθύμως τὰ πάντα (τοὺς ἐμπτυσμούς, τὴ μαστίγωσι, τὸ ἀγκάθινο στεφάνι, τὴν κόκκινη χλαμύδα καὶ πρὸ πάντων τὸ σταυρικὸ θάνατο), γιὰ νὰ τὴν πάρῃ ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ σατανᾶ καὶ νὰ τῆς χαρίσῃ τὴ σωτηρία. Καὶ ποιά εἶνε ἡ ψυχὴ αὐτή, τὴν ὁποία ἐκεῖ παρὰ τὸ φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ ἦρθε νὰ σώσῃ ὁ Θεάνθρωπος; Εἶνε, ὅπως επαμε, μιὰ δυστυχισμένη ἁμαρτωλὴ ὕπαρξι, στὴν ὁποία κανείς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς δὲν ἔδινε σημασία. Εἶνε μία γυναίκα τῆς Σαμαρείας, ποὺ μέρα μεσημέρι, ὅταν κανείς δὲν ἐκινεῖτο ἀπὸ τὴν πολλὴ ζέστη, ἔρχεται στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ μὲ τὰ δοχεῖα στὰ χέρια, γιὰ νὰ πάρῃ νερό. Καθὼς πλησιάζει στὸ πηγάδι, ἀντικρύζει κάποιον ποὺ καθόταν δίπλα ἐκεῖ. Ἦταν ὁ Κύριος. Εἶχε μείνει μόνος, διότι οἱ μαθηταί του εἶχαν μεταβῆ στὴν κωμόπολι γιὰ ν᾿ ἀγοράσουν τρόφιμα. Ἀφήνει λοιπὸν τὴ στάμνα ἡ Σαμαρεῖτις, βγάζει νερὸ καὶ τὴ γεμίζει. Τῆς λέει ὁ Κύριος· ―«Δός μοι πιεῖν» (Ἰωάν. 4,7), δός μου λίγο νερὸ νὰ πιῶ. Ἐκείνη, ἀντὶ νὰ δώσῃ νερὸ στὸ διψασμένο, ἐξέφρασε ἔκπληξι πῶς τῆς ζητάει νερό, καὶ τοῦ λέει· ―Πῶς ζητᾷς νερὸ ἀπὸ μιὰ γυναῖκα Σαμαρείτιδα, ἐνῷ σὺ εἶσαι Ἰουδαῖος;… Τὸ εἶπε αὐτό, διότι οἱ Ἰουδαῖοι δὲν εἶχαν καμμία ἐπικοινωνία καὶ καμμία σχέσι μὲ τοὺς Σαμαρεῖτες. Οἱ Ἰουδαῖοι μισοῦσαν θανασίμως τοὺς Σαμαρεῖτες καὶ οἱ Σαμαρεῖτες τοὺς Ἰουδαίους· κι ἂν ἀκόμα καιγόταν κανεὶς ἀπὸ τὴ δίψα, ὁ ἄλλος δὲν τοῦ ἔδινε νερό. Ἔτσι ὅμως, μὲ τὸ νὰ ζητήσῃ ὁ Κύριος νερό, ἀρχίζει μία διαλογικὴ συζήτησι μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τῆς ἁμαρτωλῆς γυναικός. Ὁ Κύριος τῆς λέει· ―Ἂν γνώριζες ποιός εἶν᾿ αὐτὸς ποὺ σοῦ ζητάει νερό, ἐσύ θὰ τοῦ ζητοῦσες κ᾿ ἐκεῖνος θὰ σοῦ ἔδινε «ὕδωρ ζῶν». ―Πῶς εἶνε δυνατόν, ρωτᾷ ἡ γυναίκα, ἐφ᾿ ὅσον οὔτε ἄντλημα ἔχεις καὶ τὸ πηγάδι εἶνε βαθύ, νὰ βγάλῃς νερὸ καὶ νὰ δώσῃς καὶ σ᾿ ἐμένα; ―Ὅποιος πίνει ἀπ᾿ τὸ νερὸ αὐτό, τῆς ἀπαντᾷ ὁ Κύριος, θὰ διψάσῃ πάλι· ὅποιος ὅμως πιῇ ἀπ᾿ τὸ νερὸ ποὺ θὰ τοῦ δώσω ἐγώ, δὲν θὰ ξαναδιψᾴσῃ ποτέ πιά… Ἡ καημένη ἡ γυναίκα δὲν εἶχε ἐννοήσει γιὰ ποιό νερὸ τῆς μιλοῦσε ὁ Χριστός, καὶ λέει· ―Κύριε, δός μου αὐτὸ τὸ νερό!… Γνωρίζοντας ὁ Κύριος τί κατὰ βάθος ζητοῦσε ἡ ψυχή της, μὲ ἄριστο παιδαγωγικὸ τρόπο τὴ διαφωτίζει. Τὴ μεταφέρει ἀπὸ τὴν ὕλη στὸ πνεῦμα, ὑψώνει τὸ νοῦ της στὶς ἰλιγγιώδεις κορυφὲς τῶν θείων ἀποκαλύψεων. Καὶ τέλος ἡ Σαμαρεῖτις ἀκούει ἀπὸ τὸν Κύριο τὴν ὑψίστη ἀποκάλυψι· ὅτι αὐτός, μὲ τὸν ὁποῖο συνομιλεῖ, εἶνε ὁ διος ὁ Μεσσίας Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου. Ἡ ἡμέρα αὐτή, ποὺ ἡ Σαμαρεῖτις ἀκούει καὶ πιστεύει στὸ Χριστό, εἶνε ἡ σπουδαιοτέρα ἡμέρα τῆς ζωῆς της, ἡμέρα ἀσυγκρίτως ἀνωτέρα ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς της. Παίρνει τὸ ὄνομα Φωτεινή, καὶ ἕνας νέος κόσμος ἀνατέλλει τώρα μπροστά της. Ἡ μοιχαλίδα, ἡ ἁμαρτωλὴ ἐκείνη γυναίκα, γίνεται εὐαγγελίστρια – ὤ τῶν θαυμάτων σου, Χριστέ! Αὐτὴ τώρα θὰ καλέσῃ σὲ μετάνοια ὅλο τὸν κόσμο τῆς πόλεώς της καὶ ὅλη τὴν οἰκογένειά της. Θὰ τρέξῃ καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πατρίδα της, σὲ ἄλλες χῶρες, γιὰ νὰ κηρύξῃ παντοῦ τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Καὶ πράγματι περιώδευσε ἐν συνεχείᾳ ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία μέχρι τὶς ἀκτὲς τοῦ Αἰγαίου πελάγους. Ἔφθασε μάλιστα καὶ στὴν ὡραία ἑλληνικὴ πόλι τῆς Σμύρνης, ἡ ὁποία πρὸς τιμὴν τῆς εὐαγγελιστρίας αὐτῆς τοῦ Χριστοῦ εἶχε ἀνεγείρει κατόπιν μεγαλοπρεπέστατο ναὸ ἐπ᾿ ὀνόματί της, τὸ μητροπολιτικὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς. Ἡ Ἐκκλησία μας τὴν ἑορτάζει σήμερα, τετάρτη Κυριακὴ μετὰ τὸ Πάσχα.

* * *

Καταλάβατε, ἀγαπητοί μου, ποιά εἶνε ἡ δίψα τοῦ Θεανθρώπου; Ὁ Κύριος βάδισε χιλιόμετρα ὁλόκληρα γιὰ νὰ σώσῃ μία ψυχή. Κ᾿ ἐμεῖς; Δυστυχῶς ἀδρανοῦμε. Τί θά ᾿πρεπε νὰ κάνουμε; Μποροῦμε ὅλοι νὰ γίνουμε κήρυκες, ὁ καθένας στὸν κύκλο του, μέσα στὸ σπίτι μας, στὴ γειτονιά μας, στὴν ἐργασία μας, ἐκεῖ ποὺ περιμένουν ἀναρίθμητες ψυχὲς περιφρονημένες ἀπὸ τὸν κόσμο, κουρασμένες ἀπὸ τὶς θλίψεις καὶ τὰ βάσανα τῆς ζωῆς. Ἂς τὶς πλησιάσουμε καὶ ἂς τὶς ἀνακουφίσουμε μὲ τὰ ὡραῖα λόγια τοῦ Εὐαγγελίου. Νὰ τοὺς ποῦμε, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ πηγὴ τοῦ ζῶντος ὕδατος, καὶ ἂν κάποιος πιῇ ἀπ᾿ τὸ δικό του τὸ νερό, δὲν θὰ ξαναδιψάσῃ ποτέ. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχουμε αὐτό, πρέπει νὰ πιοῦμε ἐμεῖς πρῶτοι ἀπ᾿ τὸ νερὸ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ θὰ πιοῦμε – πότε; Ὅταν ἐκτελοῦμε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔχουμε ζωντανὴ σχέσι μὲ τὴν Ἐκκλησία, μὲ τὰ μυστήριά της, ὅταν διαδίδουμε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ βοηθοῦμε τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ ἐργάζονται γιὰ τὴ διάδοσι τοῦ εὐαγγελίου. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς θὰ ἔχουμε ἐλπίδα νὰ σωθοῦμε, ἀλλὰ καὶ θὰ μπορέσουμε κι ἄλλους νὰ σώσουμε, ὥστε ὅλοι νὰ κληρονομήσουμε τὴν οὐράνιο βασιλεία, τὴν ὁποία κληρονόμησε καὶ ἡ ἁγία Φωτεινή. Γένοιτο.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος (Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στον ἱερό ναὸ [Κοιμήσεως Θεοτόκου\ Νέας Μεσημβρίας Γεφύρας – Θεσ/νίκης 15-5-1955)

Ἀτενίζοντας τὸν Ἰησοῦ ἐν σιωπῇ

Παναγιώτη Σημάτη θεολόγου

Κάθε χρόνο, ὅταν φτάνει ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ὁ πιστὸς προσκαλεῖται γιὰ μία ἐπανατοποθέτηση τῆς ζωῆς του μπρὸς στὸ μυστήριο τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Χριστὸς μᾶς ἀτενίζει καθηλωμένος ἐκεῖ στὰ μεσούρανα, στὸ Σταυρό Του, προσκαλώντας μας καὶ προκαλώντας ταυτόχρονα πιστοὺς καὶ λιγότερο πιστούς. Καὶ ποιὸς ἄραγε θὰ μποροῦσε νὰ διαβεβαιώσει ὅτι προσπέρασε τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, τὸ αἰώνιο αὐτὸ σκάνδαλο τῆς λογικῆς ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων, χωρὶς κλυδωνισμοὺς ἀμφιβολιῶν, χωρὶς κραδασμοὺς στὸ ἐπίπεδο τῶν αὐτονόητων ἐνδοκοσμικῶν βεβαιοτήτων;

Φέτος ἰδιαίτερα, καὶ ἐνῶ ἀκόμη εἶναι νωπὲς οἱ ἐντυπώσεις ἀπὸ τὰ σκάνδαλα ποὺ ἦρθαν, καὶ ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ θὰ ἔρθουν, θὰ ἀντικρίσουμε καὶ πάλι τὸ Χριστό. Ἴσως φέτος νὰ φαντάζει περισσότερο μόνος: δεμένος σὰν κακοῦργος, περιτριγυρισμένος καὶ λοιδορούμενος ἀπὸ τὸν ὄχλο καὶ τὸ ἀρχοντολόϊ τῆς πολιτικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας τοῦ «καιροῦ ἐκείνου»· μὲ τοὺς μαθητές Του ἀποσυναρμολογημένους, διασκορπισμένους καὶ ἀνήμπορους νὰ τοῦ προσφέρουν κάτι περισσότερο ἀπὸ τὴν ἄρνηση τοῦ Πέτρου.

Κι Αὐτὸς σιωπηλός, νὰ ἀτενίζει ὅλους, ὅπως τότε τὸν Πέτρο πρὶν λαλήσει ὁ πετεινός, καὶ νὰ ἀναμοχλεύει μέσα μας ὅλες τὶς ἀρνήσεις κι ὅλες τὶς προδοσίες στὸ πρόσωπό Του, ὅλα τὰ πάθη κι ὅλες τὶς πληγές.

Νὰ μᾶς κοιτᾶ μὲ μίαν ἀπέραντα μεγαλόπρεπη Σιωπὴ -ὅση κι ἡ ἀγάπη Του- ποὺ θεραπεύει τὴν κούφια καὶ ὑβριστικὴ πολυλογία τῶν «ἐκπροσώπων» Του, κάθε μεγαλόστομη καὶ ὑπερφίαλη καπηλεία τῆς Σιωπῆς καὶ τοῦ Πάθους.

Μία ἁγιασμένη, πονεμένη Σιωπὴ γιὰ τοὺς πόνους καὶ τὶς ἀποτυχίες τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν αἰώνων, μυστικὴ φωνὴ στὰ μύχια της ψυχῆς μας. Μία μεγαλειώδης, εὔγλωττη, κατανυκτικὴ Σιωπὴ Ἀγάπης.

* * *

«Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα». Στὸν πόνο καὶ στὸν θρίαμβο. Καὶ ὅταν ἔκανε τὰ θαύματα, καὶ ὅταν δεχόταν τὰ ραπίσματα. Καὶ ὅταν εἰσέρχεται θριαμβευτικὰ στὰ Ἱεροσόλυμα «μετὰ βαΐων καὶ κλάδων», καὶ ὅταν ἐρωτᾶται ἀπὸ τὸν ἀρχιερέα Καϊάφα, τὸν Πιλάτο, τὸν βασιλιὰ Ἡρώδη: «Οὐδὲν ἀποκρίνη; οὐκ ἀκούεις πόσα σου καταμαρτυροῦσιν; Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα».

Σιωπᾶ ὅταν ὁ ὄχλος καὶ οἱ στρατιῶτες τὸν χλευάζουν, ὅταν τὸν προκαλοῦν λέγοντας: «Σῶσον σεαυτὸν εἰ Υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ». Ὅταν καταφέρουν στὸ ἅγιο πρόσωπό Του ραπίσματα καὶ μὲ σαρκαστικὴ εἰρωνεία τὸν ἐξωθοῦν νὰ «προφητεύσει» ποιὸς τὸν ράπισε. Ἀνταποδίδει στὴν παράλογη πρόκληση τῆς ἀνθρώπινης κακότητας τὴν πορφυρὰ Σιωπὴ τῶν σταυρωμένων Του χεριῶν, τὴ ματωμένη καρδιὰ τῆς Ἀγάπης.

Σιωπᾶ ὁ Ἰησοῦς μπροστὰ στὴν μισαλλοδοξία ἐχθρῶν, στὴν ἀλαζονεία καὶ τὴν ὑποκρισία τῶν «φίλων», γιατὶ οἱ λέξεις δὲν μποροῦν νὰ ποῦν τίποτα περισσότερο ἀπ᾿ ὅσα πολυσήμαντα μαρτυροῦν τὰ πάθη, ὁ Σταυρὸς καὶ ἡ Ἀνάστασή Του.

Ἡ Σιωπὴ τοῦ Ἰησοῦ εἶναι διακριτικὴ συνομιλία, ἕνας ἀέναος διάλογος ἀγάπης μὲ τὶς ψυχές, ὅταν τὰ λόγια καθίστανται ἀνήμπορα νὰ διασπάσουν τὰ τείχη τοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ τῆς ἀμφιβολίας ποὺ ἔχουν ἑρμητικὰ σφραγίσει τὰ «ὦτα» μας. Ὅταν τὰ πάθη ἔχουν ἀλλοιώσει τὴν «λογική» ψυχή μας καὶ τὴν ἔχουν παραδώσει στὸ παράλογό της τυχαιότητας, τὸ χαοτικὸ ἐνήδονο κυνήγι τῆς ὀδύνης.

Συνομιλεῖ καὶ τότε «ἐν τῇ σιωπῇ» ὁ Χριστὸς μαζί μας, γιατί ὁ ἄνθρωπος ποτὲ δὲν παύει νὰ εἶναι Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ποτὲ δὲν χάνει τὴν ἱκανότητα νὰ διαισθάνεται, νὰ ξέρει, νὰ «καταλαβαίνει πολὺ περισσότερα πράγματα ἀπ᾿ ὅσα μπορεῖ νὰ ἐκφράσει», ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ μπορεῖ νὰ ἀκούσει. Ὁ Σιωπῶν Χριστὸς τοῦ Πάθους, μᾶς ἔχει ἐξασφαλίσει τὸ προνόμιο, ὥστε «νῦν καὶ ἀεί» νὰ μποροῦμε νὰ ψιθυρίζουμε τὸ «μνήσθητί μου, Κύριε» τοῦ ληστοῦ, ἀκόμα καὶ πάνω στὸ σταυρὸ τῆς πιὸ μεγάλης ντροπῆς, τῆς πιὸ μεγάλης ἀπελπισίας.

Ὁ Χριστὸς τῆς Σιωπῆς, εἶναι ὁ Χριστὸς τῆς ἀγάπης, ὁ Χριστὸς τῆς ἀναμονῆς, δηλαδὴ ὁ Χριστὸς τῆς ἐλευθερίας: κανένα δὲν ἐξαναγκάζει, μὰ ἀγαπᾶ, σιωπᾶ καὶ περιμένει τὴν μετάνοιά μας. «Ἡ σιωπὴ εἶναι ὁ ἐσχατολογικὸς τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον μιλεῖ καὶ πράττει ὁ Θεός... Ὅποιος ἀγαπᾶ δὲν φλυαρεῖ... μὰ ὑποφέρει καὶ ὑπομένει».

* * *

Ἡ Σιωπὴ τοῦ Λόγου! Τὰ λόγια εἶναι τὰ ἐργαλεῖα τῆς χρονικότητας. Ἡ κατανόηση τῆς οὐσίας τῶν λόγων εἰσάγει στὴν αἰωνιότητα τοῦ ὑπέρ-λόγου, ἐκεῖ ὅπου τὰ λόγια εἶναι περιττά. Ἡ «σιωπὴ εἶναι ἡ γλώσσα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. «Ἡ σιωπὴ μυστήριόν ἐστι τοῦ αἰῶνος τοῦ μέλλοντος· οἱ δὲ λόγοι ὄργανόν ἐστι τούτου τοῦ κόσμου» (Ἰσαὰκ ὁ Σύρος).

Ἡ Σιωπὴ τοῦ Λόγου λογοποιεῖ τὴν παράλογη λογικὴ τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου. Σιωπηλὰ ἀνασκάπτει τὶς καρδιές, ἀποκόπτει τὰ καρκινώματα τοῦ ἄλογου ἐγωϊσμοῦ, δένει τὰ τραύματα, ζωντανεύει τὴν ἐρειπωμένη πίστη, ἑτοιμάζει τὴν ἐξανάσταση.

Μέσα στὴν σιωπὴ συντελεῖται ἡ θεανθρώπινη συνάντηση. «Ἰδού, ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖ, στὴ σιγὴ τῆς ἡσυχίας, «τῶν ὑπερφυῶν γεύεται ἀγαθῶν καὶ ὑπερκοσμίων ἀπολαύει καλῶν, καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ ἀγάπης καθίσταται χώρημα· καὶ οὕτω ἐρωτοληπτεῖται καὶ χαίρει καὶ εὐθυμεῖ» (Ἅγ. Κάλλιστος).

«Ὁ φίλος της σιωπῆς προσεγίζει τὸν Θεὸ καὶ συνομιλώντας μυστικὰ μαζί Του, φωτίζεται ἀπ᾿ Αὐτόν» (Ἰωάννης Κλίμακος).

Ὅσοι αὐτὴ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα κατορθώσουμε –ἀτενίζοντες τὸν Ἰησοῦ- ν᾿ ἀφουγκραστοῦμε ταπεινὰ τὴ πολύφθογγη Σιωπή Του, ἀποφασίσουμε «ἐν μετανοίᾳ» νὰ ἐναποθέσουμε στὰ χέρια Του τὴν ζωή μας καὶ μποῦμε στὴ σιωπὴ τοῦ «ὄλβιου» τάφου, θὰ μᾶς χαρίσει ἄλλη μία φορὰ διὰ τοῦ θανάτου Του τὴν «ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση».