ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ

ΕΓΚΏΜΙΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΒΙΝΤΕΟ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«… Ὦ Ἑλλάς. Ἐσταυρωμένη Πατρίς μας. Μαρτυρεῖς, θυσιάζεσαι καὶ Σύ, ὅπως ὁ θεάνθρωπος, Δίδεις, τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν σου διὰ νὰ ζήσῃ ἡ ἀνθρωπότης. Καὶ ἀντὶ τῆς εὐγνωμοσύνης δέχεσαι ὄξος καὶ χολὴν παρὰ τῶν νεωτέρων σταυρωτῶν τοῦ πνεύματος τοῦ Ναζωραίου. Ἀλλὰ τὰ πικρὰ ποτήρια τῶν θλίψεών Σου θὰ διαδεχθοῦν τὰ κοσμοχαρμόσυνα μηνύματα τῆς ἐθνικῆς Σου Ἀναστάσεως».

 

Η ΘΥΣΙΑ

Από το βιβλίο «ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ», έκδοση 1950, σελ. 197-199 του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

 «… Ὦ Ἑλλάς. Ἐσταυρωμένη Πατρίς μας. Μαρτυρεῖς, θυσιάζεσαι καὶ Σύ, ὅπως ὁ θεάνθρωπος, Δίδεις, τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν σου διὰ νὰ ζήσῃ ἡ ἀνθρωπότης. Καὶ ἀντὶ τῆς εὐγνωμοσύνης δέχεσαι ὄξος καὶ χολὴν παρὰ τῶν νεωτέρων σταυρωτῶν τοῦ πνεύματος τοῦ Ναζωραίου. Ἀλλὰ τὰ πικρὰ ποτήρια τῶν θλίψεών Σου θὰ διαδεχθοῦν τὰ κοσμοχαρμόσυνα μηνύματα τῆς ἐθνικῆς Σου Ἀναστάσεως».

«Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος τὴν πλευράν σου,
Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς».
(ἐκ τοῦ ἐπιταφίου θρήνου― Στάσις δευτέρα)

  Κατόπιν, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, κατόπιν τῆς αἰσχρᾶς προδοσίας, τῆς παρανόμου δίκης Του καὶ τῆς καταδίκης Του ἀπὸ τοὺς ἐμπαθεῖς καὶ ἀνόμους κριτᾶς, ποὺ ἔφερον τὰ ὀνόματα τοῦ Ἄννα, καὶ τοῦ Καϊάφα, τοῦ Ἡρώδου καὶ τοῦ Πιλάτου, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς αρων τὸν Σταυρὸν τοῦ μαρτυρίου Του ὁδηγεῖται εἰς τὸν λόφον τοῦ Γολγοθᾶ καὶ ἐκεῖ προσφέρει τὴν θυσίαν Του ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας.
Μ ο ν α δ ι κ ὴ  θ υ σ ί α! Οὐδεμία ἄλλη θυσία ὡς πρὸς τὴν οὐσίαν καὶ τ’ ἀποτελέσματα αὐτῆς δύναται νὰ συγκριθῇ πρὸς τὴν θυσίαν τοῦ Γολγοθᾶ. Τὸ αἷμα ποὺ ἐχύθη εἰς τὸν λόφον ἐκεῖνον ἦτο ΑΙΜΑ―ΛΥΤΡΟΝ διὰ τοῦ ὁποίου ἡ σκλάβα ωυχὴ θραύει τὰ δεσμὰ τῆς ἐσωτερικῆς δουλείας, ἀποκτᾷ πτέργας ἀετοῦ, πετᾷ εἰς τὰ ὕψη, διαγράφει τοὺς πλέον φωτεινοὺς κύκλους καὶ κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ:ἘΠὶ τέλους εἶμαι ἐλευθέρα. Μὲ ἐλευθέρωσε ὁ Χριστός. Τὸ αἷμα αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας. «Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ἧ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε»(Γαλ. ε΄ 1).
Ποῖος δύναται νὰ περιγράψῃ τὴν ἄπειρον ἀξίαν τῆς θυσίας αὐτῆς;
Μίαν ὡραίαν εἰκόνα τῆς λυτρωτικῆς δυνάμεως πού ἔγκλείει καὶ ἡ ἐλαχίστη ρανὶς τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μᾶς δίδει ὁ ἀνωτέρω στίχος τοῦ ἐπιταφίου Θρήνου.
Ὁ στίχος αὐτὸς ὁμιλεῖ διὰ τὴν θυσίαν τοῦ πτηνοῦ ποὺ λέγεται πελεκάν. Τὸ φιλόστοργον τοῦτο πτηνὸν κτίζει τὴν φωλεάν του εἰς μέρη ἐρημικά, ἐπάνω εἰς ἀποκρήμνους βράχους. Ἀλλὰ συμβαίενι κάποτε τοῦτο― ἐνῷ ἡ μήτηρ πελεκάν πετᾶ πρὸς ἀνεύρεσιν τροφῆς διὰ τοὺς νεοσσούς της, ὄφις βλέπει τὴν φωλεάν, ἕρπει καὶ ἀνέρχεται πρὸς τοὺς βράχους, ἀλλὰ λόγῳ τῆς δυσχεροῦς θέσεως δὲν δύναται νὰ πλησιάσῃ καὶ νὰ καταφάγῃ τοὺς νεοσσούς,ἀλλὰ ἐν τῇ μανίᾳ του ἐξακοντίζει διὰ τοῦ ἀέρος τὸ δηλητήριον καὶ οἱ νεοσσοί ἀπονεκροῦνται. Ἡ μήτηρ― πελεκάν ἐπιστρέφει. Τὰ βλέπει νενεκρωμένα. Καὶ τότε― καθὼς λέγει ἀρχαία παράδοσις― κτυπᾶ μὲ τὸ ράμφος τὴν πλευράν της, ἀνοίγει τὰς φλέβας της, ραντίζει, ποτίζει μὲ τὸ αἷμα της τοὺς νεοσσοὺς καὶ τὸ αἷμα τῆς μητρὸς ὡς ἀντιφάρμακον ἐξουδετερώνει τὸ δηλητήριον τοῦ ὄφεως καὶ τοὺς ἀναζωογονεῖ.
―Τὰ παιδιὰ τοῦ πελεκᾶνος ἐσώθησαν διὰ τοῦ αἵματός του.
Θ α υ μ α σ ί α  ε ἰ κ ὼ ν  τ ῆ ς  θ υ σ ί α ς  τ ο ῦ  Χ ρ ι σ τ ο ῦ. Διότι, παρακαλῶ, τὶ είμεθα ἡμεῖς οἱ ἀπὸ τοῦ Ἀδάμ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων ἐρχόμενοι εἰς τὸν πλανήτην ἄνθρωποι; Ἁπλούστατα εἴμεθα ὡς τὰ παιδιά του πελεκᾶνος ποὺ ἐπλησίασε ὁ ἀρχαῖος ὄφις, ὁ δράκων, ὁ Σατανᾶς καὶ ἐξηκόντισε καὶ ἐξακοντίζει ἐναντίον μας τὸ δηλητήριον. Τὸ δηλητήριον δὲν εἶνε ἡ ἁμαρτία; Ἡ ἁμαρτία, ἡ παράβασις τῶν ἐντολῶν τοῦ αἰωνίου Ἠθικοῦ Νόμου, περὶ τοῦ ὁποίου εἶπεν ὁ Κύριος. «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι»(Ματθ. 24,35), ἡ ἁμαρτία, αὐτὴ εἶνε τὸ φοβερώτερον δηλητήριον ποὺ εἰσχωρεῖ μέσα εἰς τὸν ψυχικὸν ὀργανισμὸν τοῦ ἀνθρώπου καὶ δηλητηριάζει τὴν διάνοιαν, τὴν καρδίαν, τὴν θέλησιν, τὸ πᾶν καὶ ὁ ἄνθρωπος ἀπονεκροῦται πνευματικῶς. Διότι «Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος»(Ρωμ. 6,23).
Ἀλλ’ ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, τοῦ τρομεροῦ αὐτοῦ δηλητηρίου ἐξευρίσκει ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ τὸ φάρμακον, τὸ ἀντίδοτον ποὺ ἐξουδετερώνει τὴν καταστρεπτικὴν ἐπίδρασίν του καὶ ἀνιστᾷ τὴν νεκρωθεῖσαν ψυχὴν εἰς νέαν ζωήν, τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴν ποὺ ἔχει ὅλα τὰ στοιχεῖα μιᾶς μακαρίας ζωῆς. Ὁ ὄφις πλέον δὲν δύναται νὰ βλάψῃ τὸν ἄνθρωπον. Συνετρίβη εἰς τὴν ρίζαν τοῦ Σταυροῦ.

Ο ΑΚΑΝΘΙΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

  «ΧΡΙΣΤΙΑΝ. ΣΠΙΘΑ», ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ, ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Μ. Π Α Ρ Α Σ Κ Ε Υ Η

Ο ΑΚΑΝΘΙΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

«Καὶ πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθων ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ» (Ματθ. 27,29)

   Δημοσία τελετή.῎Απειρον πλῆθος. ῾Ο σαλπιγκτής· προσοχή. ῾Ο κῆρυξ φωνάζει· κατάθεσις στεφάνων. ῎Εφθασεν ἡ ὥρα νὰ καταθέσωμεν καὶ ἡμεῖς τὸν στέφανόν μας. Ποῦ; Καὶ εἰς ποῖον; Περιμένετε ὀλίγον καὶ θὰ ἴδετε.

Κατάθεσις στεφάνων. ῾Ο στέφανος ἦτο καὶ εἶνε ἐκδήλωσις τιμῆς πρὸς ἐξέχοντας ἄνδρας, ὑπηρετήσαντας τὴν πατρίδα. ᾿Απὸ ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς ἡ ἀνθρωπότης ἀπέδδε στεφάνους εἰς τοὺς ἥρωάς της. Τίνες οἱ λαμβάνοντες; Ποιηταί, ρήτορες, ζωγράφοι, ἀγαλματοποιοί, ἀθληταὶ τῶν διαφόρων ἀγωνισμάτων, νομοθέται, πολιτικοὶ ἄρχοντες, στρατηγοί, βασιλεῖς ἐπιστρέφοντες νικηταὶ ἐκ τῶν πεδίων τῶν μαχῶν ἐστεφανώνοντο δημοσία καὶ τὴν στιγμήν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐτίθετο ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ὁ στέφανος, ὁ τόπος ἐσείετο ἀπὸ τὰς οὐρανομήκεις ζητωκραυγάς, ἐπευφημίας καὶ χειροκροτήματα.

Καὶ εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστὸν θὰ ἔπρεπε νὰ δοθῆ στέφανος. Τὶς ὁ ἀντιλέγων; ῾Ο κόσμος, ἐὰν ἦτο δίκαιος καὶ ἤμειβεν ἐκαστον κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτοῦ, εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν, ῞Οστις ὑπερέβη τοὺς πάντας εἰς ἔργα μεγάμα, θαυμαστά, πρωτοφανῆ καὶ τοῦ ῾Οποίου ἡ ἀρετὴ ἐκάλυψε καὶ αὐτοὺς τοὺς οὐρανούς, εςς τὸν ᾿Ιησοῦν ὁ κόσμος ἔπρεπε νὰ δώση στέφανον. Τὶ λέγω; Θὰ ἔπρεπε νὰ δώση ὅλους τοὺς στεφάνους. Θὰ ἔπρεπε νὰ ἔλθουν οἱ διασημοι ποιηταὶ τῶν αἰώνων καὶ νὰ εἴπουν εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν· Κύριε! ῾Ο κόσμος μᾶς ἐβράβευσε, μᾶς ἐστεφάνωσε διὰ τὰ ἔξοχα ποιήματά μας. ᾿Αλλὰ τὰς ῳδάς, τὰ ποιήματα ὅλων μας καλύπτει μία ὠδή, ἕναποίημα, τὸ ποίημα τὸ ὑπὲρ πᾶν ποίημα, τὸ ἆσμα τῶν ἀσμάτων, τὸ ὁποῖον συνέθεσες καὶ ἐξέφρασες μὲ τὰς δύο ἐκείνας λέξεις·             ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ.῾Η ἀγάπη Σου, Κύριε, εἶνε τὸ αἰώνιον ἆσμα τῆς ἀνθρωπότητος. Οὐρανὲ καὶ Γῆ ψάλλετε τὴν ἀγάπην Του. Εἰς Σὲ ἀνήκει ὁ στέφανος τῆς ποιήσεως. Εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν οἱ ποιηταί, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν θὰ ἔπρεπε νὰ παρουσιασθοῦν οἱ δεινοὶ ῥήτορες καὶ νὰ καταθέσουν πρὸ τῶν ποδῶν Του τοὺς στεφάνους λέγοντες· Κύριε! ᾿Επὶ τῶν ἡμερῶν μας ἡ γλῶσσα μας συνεκίνισσε τὰ πλήθη, ἐξήγειρε τοὺς λαοὺς, συνετάραξε τὰ Καπιτώλια καὶ τὰς Πνύκας. ᾿Αλλὰ ἡ ἰδικὴ Σου λαλιὰ ὑπῆρξε μοναδική. Διὰ Σὲ εἶπον οἱ ὄχλοι· «οὐδέποτε ἐλάλησεν ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. Εἰς λόγος Σου ἤρκει νὰ ἑλκύσῃ μυριάδας. ῾Ως ἰχθύες ἄφωνοι ἱστάμεθα ἐνώπιον Σου οἱ ῥήτορες τῶν αἰώνων, οἱ Δημοσθένεις καὶ οἱ Κικέρωνες. Εἰς Σὲ καταθέτομεν τοὺς στεφάνους τῆς εὐγλωτίας μας». Εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν θὰ ἔπρεπε νὰ προσέλθουν καὶ οἱ ζωγράφοι διὰ νὰ καταθέσουν τοὺς στεφάνους καὶ νὰ εἰπουν· Κύριε! Αἱ ὡραιότεραι τῶν εἰκόνων μας ποὺ κοσμοῦν τὰ καλλιτεχνικὰ μουσεῖα εἶνε φευγαλέαι σκιαὶ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου. Σύ εἶσαι ἡ πραγματικὴ εἰκών, εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, τὸ ἀπαύγασμα τῆς δόξης τοῦ Πατρός. Σὺ εἶσαι ἡ ἀρχέτυπος, ἡ πρωτότυπος εἰκὼν τῆς ᾿Αρετῆς ἐκ τῆς ὁποίας οἱ ἅγιοι, οἱ μάρτυρες, οἱ ἥρωες τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πίστεως ἀντιγράφουν. Εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν θὰ επρεπε νὰ προσέλθουν οἱ Φειδίαι καὶ Πραξιτέλαι, οἱ περιφημότεροι γλύπται τῆς ἀρχαιότητος, νὰ καταθήσουν τὰ γλύφανά των, ἀλλὰ καὶ νὰ Τὸν προσφωνήσουν λέγοντες· Κύριε! Τὶ μέγα ἐπράξαμεν ἡμεῖς καὶ μᾶς θαυμάζει ὁ κόσμος; ῾Ημεῖς ἐλαξεύσαμεν μάρμαρα, ἀλλὰ Σὺ εἰς τὸ Θεῖον Σου ἐργαστήριον-τὴν ἐκκλησίαν – λαξεύεις ψυχὰς καὶ τὰς πλέον ἀξέστους καὶ τὰς μεταβάλεις διά τῆς Χάριτός Σου εἰς ἔμψυχα ἀγάλματα ἀρετῆς ποὺ θαυμάζουν καὶ οἱ ἄγγελοι. Εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν, τὸν ᾿Αθλητὴν, τὸν Νικητὴν τῶν πειρασμῶν τῆς ἐρήμου θὰ ἔπρεπε νὰ προσέλθουν οἱ μικροὶ ἀθληταὶ τῶν ᾿Ολυμπιακῶν καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ἀγώνων τῆς ᾿Αρχαιότητος, διὰ νὰ καταθέσουν τοὺς ἐκ δάφνης στεφάνους των. Τέλος, εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν θὰ ἔπρεπε νὰ προσέλθουν οἱ ἔνδοξοι στρατηγοί, νὰ κλίνουν τὰς κεφαλάς των, καὶ νὰ εἴπουν· Κύριε! Νικηταὶ ἡμεῖς; ᾿Αλλὰ ἡμεῖς ἄπαντες ἐνικήθημεν ἀπὸ ἕνα ἐχθρόν, τὸν θάνατον, τὸν ῾Οποῖον μόνον Σύ ἐπάλευσες καὶ ἐνίκησες. Τῷ ΝΙΚΗΤΗΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ἁρμόζουν ὅλοι Στέφανοι δόξης καὶ τιμῆς ἥρμοζον εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ Δεσπότου. Καὶ ὅμως εἰς Αὐτόν, τὸν Νικητὴν τοῦ θανάτου, δὲν ἐδόθη τοιοῦτος στέφανος. ῎Αλλος στέφανος ἐδόθη. Ποῖος; ῾Ο ΑΚΑΝΘΙΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, τὸν ὁποῖον ἔπλεξαν χεῖρες ἀγροίκων Ρωμαίων στρατιωτῶν.

Κόσμε! Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ἀπονέμεις δικαιοσύνην; Ρωμαῖοι στρατιῶται τὶ κάμνετε; ᾿Αφαιρέσατε γρήγορα τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ πλέξατε ἄλλον στέφανον ἀπὸ τὰ πλέον εὐωδέστερα καὶ σπανιώτερα ἄνθη τῆς οἰκουμένη.

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ «… Ὁ δὲ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι»

«… Ὁ δὲ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι»

Posted by: episkopos on Απρ 17th, 2014 | Filed under: ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Απο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ», εκδ. 1950, σελ. 194-196

Ὁ Χριστός, ἀγπητοί μου ἀναγνῶσται, ὁ Χριστὸς εἶνε ΤΟ ΦΩΣ τοῦ κόσμου. Λαοὶ καὶ ἔθνη! Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου τούτου φωτός. Καὶ ἡ διδασκαλία Του, ἡ ὁποία ἠκούσθη τὸ πρῶτον παρὰ τὴν λίμνην τῆς Τιβεριάδος καὶ εἰς τοὺς λόφους τῆς Παλαιστίνης ὡς προβολεύς, τὶ λέγω; ὡς ἥλιος, τὶ λέγω; ὡς μύριοι ἥλιοι διέλυε τὰ σκότη τῆς πλάνης καὶ τῆς ἁμαρτίας αἰώνων ὁλοκλήρων ποὺ συνεσωρεύθησαν εἰς τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων, καὶ αἱ ταπειναὶ ψυχαὶ ἔβλεπον τὸ φῶς καὶ ηὐφραίνοντο καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν λέγουσαι:«οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος, (Ἰωάν. 7,46).
Ἐν τούτοις ἡ τόσον ἀνυπερβλήτως φωτεινὴ καὶ Θεία διδασκαλία Του, ἡ ὁποία ἀνέπαυε τὰς ψυχὰς τῶν ἁλιέων τῆς Γαλιλαίας, ἡ ἰδία διδασκαλία ἦτο λίαν ἐνοχλητικὴ εἰς ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἤθελον τὸ σκότος νὰ παραταθῇ ἐπ’ ἄπειρον, διὰ νὰ ἐργάζωνται ἀκωλύτως τὰ ἔργα τοῦ σκότους. Καὶ ὅπως τὰ νυκτόβια πτηνὰ μισοῦν τὸ λαμπρὸν φῶς τῆς ἡμέρας καὶ κρύπτονται εἰς τὰς φωλεάς των, οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Κυρίου ὑπῆρξαν ἄνθρωποι οἱ ὀποῖοι ἐμίσουν τὸ φῶς, τὴν ἀλήθειαν ποὺ ἐπεκάλυπτε τὰ πάντα καὶ ἠγάπων τὸ ψεῦδος, ποὺ ἐχρησιμοποίουν ὡς πέπλον διὰ νὰ σκεπάσουν τὰ διάφορα ἐγκλήματά των καὶ νὰ φαίνωνται ὡς δίκαιοι καὶ ἅγιοι. Περὶ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων οἱ ὀποῖοι συναντῶνται εἰς ὅλας τὰς γενεὰς ὁ Κύριος εἶπε:«Αὕτη ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἤ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα».(Ἰωάν. 3,19).
Διὰ τὰ πονηρά των ἔργα, ποὺ ἀπεκάλυπτεν ἡ διδασκαλια, οἱ ἔχθροί του ἐμίσουν τὸν Κύριον. Ἀφ’ ὅτου μάλιστα ἐξεσφενδόνισε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα οὐαὶ ποὺ ὑπάρχουν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Μ. Τρίτης (Ματθ. 22,16―23,39), τὸ μῖσος τωνἐγιγαντώθη, ἐκορυφώθη ἐναντίον Ἐκείνου, Ὅστις εἶχ τὸ θάρρος ἐνώπιον τοῦ λαοῦ ν’ ἀφαιρέσῃ τὰ προσωπεῖα τῆς ὑποκρισίας, νὰ συντρίψῃ τὰ ψευδῆ εδωλα τοῦ ἐγωϊσμοῦ των καὶ νὰ ἀποκαλύψῃ τὰς βαθείας ψυχικάς των πληγάς. Οἱ ἐχθροὶ τὸν ἐμίσησαν πλέον θανασίμως. Φαρισαῖοι, Σαδδουκαῖοι, Ἡρωδιανοί, Ἱερεῖς, Γραμματεῖς, Πρεσβύτεροι, ὅλοι ἐν γένει οἱ ἐχθροί του ἄφησαν τὰς διαφορὰς ποὺ εἶχαν ἀναμεταξύ των καὶ ἀπετέλεσαν ἐνιαῖου μέτωπον μὲ ἕνα ἀντικειμενικὸν σκοπόν, τὴν ἐξόντωσιν τοῦ ἐνοχλητικοῦ Διδασκάλου.
Ἔπρεπε νὰ τὸν συλλάβουν εἰς ὥραν καὶ τόπον κατάλληλον, νὰ τὸν δικάσουν, νὰ σκηνοθετήσουν μᾶλλον μίαν δίκην πρὸς ψυχολογικὴν παραπλάνησιν τοῦ λαοῦ, νὰ τὸν καταδικάσουν εἰς θάνατον καὶ οὕτω νὰ σιγήσῃ διὰ παντὸς τὸ Στομα ἐκεῖνο, ποὺ ἐπὶ τρία ἔτη δὲν ἔπαυσε νὰ διακηρύττῃ τὴν ἀλήθειαν. Αὐτὸ ἦτο τὸ Σατανικὸν σχέδιον ἐν πάσῃ λεπτομερείᾳ ἐπεξειργασμένον.

ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΔΡΑΜΑ

  ΒΙΒΛΙΑ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Ἀπὸ τὸ δρᾶμα τοῦ ΓΟΛΓΟΘΑ

Εκφωνήθηκε από τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη από τον Ραδιοφωνικό σταθμό Λαρίσης (Ρ.Σ.Λ.) την Μεγάλη Εβδομάδα του έτους 1949 και εδημοσιεύθη εις το υπ” αριθμ. 28, 1949 φύλλον του περιοδικού «Χριστιανός Στρατιώτης» και περιέχεται στο βιβλίου «ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ», έκδοση 1950, σελ. 191-193 και είναι πολύ επίκαιρο

Ἡ ἑβδομὰς, ἀγαπητοὶ ἀναγνώσται, ἡ ἑβδομὰς ἡ ὁποία ἄρχισε ἀπὸ τὴν νύκτα τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, ὅτε μέσα εἰς ἀτμόσφαιραν βαθυτάτων θρησκευτικῶν συγκινήσεων ὁ εὐσεβής μας λαὸς ἤκουσε τὸ κατανυκτικὸν τροπάριον:«Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν  τῷ μέσῳ τῆς νυκτός…» καὶ θὰ τελειώσῃ τὴν νύκτα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ὅτε ψάλλετε ὁ παιὰν τοῦ θριάμβου: «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν…», ἡ ἐβδομάς, λέγομεν αὐτὴ ἡ ὀποία εὑρίσκεται μεταξὺ τῶν δύο τούτων Κυριακῶν τοῦ ἔτους, Βαΐων καὶ Πάσχα, ὀνομάζεται ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ. Καὶ ὀνομάζεται μ ε γ ά λ η  ὄχι διότι αἱ ὧραι τῶν ἡμερῶν τῆς ἑβδομάδος αὐτῆς εἶνε περισσότεραι ἀπὸ τὰς ὥρας τῶν ἡμερῶν οἱασδήποτε ἄλλης ἑβδομὰς―  ἀλλὰ διότι τὰ γεγονότα, τῶν ὁποίων ἑορτάζομεν τὴν ἐπέτειον μνήμην, εἶνε κυριολεκτικῶς κοσμοϊστορικά. Δὲν γνωρίζω ἀκριβῶς τὶ θὰ συνέβαινε εἰς τὴν ἀνθρωπότητα, ἐὰν ἔλειπον ἀπὸ τὴν Παγκόσμιον ἱστορίαν χρονολογίαι ὡρισμένων γεγονότων, ἀλλ’ ἕνα γνωρίζω ἀκριβῶς, ὅτι ἐὰν ἔλειπε ἀπὸ τὴν Παγκόσμιον ἱστορίαν ἡ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ ἐὰν δηλαδὴ ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ἀπὸ τὴν Παγκόσμιον ἱστορίαν ἡ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ, ἐαν δηλαδὴ ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΕΣΤΑΥΡΩΝΕΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΙΣΤΑΤΟ ΕΚ ΤΑΦΟΥ, ἡ Παγκόσμιος ἱστορία θὰ ἦτο σκότος, ζόφος, ἄλυτον αίνιγμα, ἀβυσσαλέον χάος καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἡ κορωνὶς τῆς δημιουργίας, ἡ εἰκὼν τοῦ Θεοῦ θὰ ἦτο τὸ δυστυχέστερον τῶν πλασμάτων, ναυαγὸς χωρὶς σωσίβιον καὶ φυλακισμένος χωρὶς ἐλπίδα νὰ ἐξέλθῃ ποτὲ ἀπὸ τὴν φρικτὴν φυλακήν του.

Δόξα μυριάκις, ἀπείρως μυριάκις δόξα τῷ ὑπὲρ ἡμῶν παθόντι καὶ ἀναστάντι Κυρίῳ. Ἡ Ἱερὰ καὶ μόνον ἀναμνησις τῶν σεπτῶν Του Παθῶν καὶ τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Του εἶνε ὁ ἥλιος ποὺ φωτίζει θερμαίνει καὶ ἀναζωογονεῖ τὸ σύμπαν. Ἰδοὺ διατὶ ἅμα τῆ ἐνάρξει τῆς Μ. ἑβδομάδος ψάλλει ἡ ἐκκλησία μας:«Τὰ πάθη τὰ σεπτά, ἡ παροῦσα ἡμέρα, ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ κόσμῳ. Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται, τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι· ὁ τὰ σύμπαντα ἐν τῇ  δρακὶ περιέχων, καταδέχεται ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ, ΤΟΥ ΣΩΣΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ».
Διὰ πᾶσαν στιγμὴν τοῦ βίου μας καὶ τὴν πλέον τρικυμιῶδη δὲν ὑπάρχει συγκινητικώτερον, διδακτικώτερον καὶ σωτηριωδέστερον ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν ἱστορίαν τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου. Βιβλία ὁλόκληρα εἰς ὅλας τὰς γλώσσας καὶ διαλέκτους  ἔχουν γραφῆ γύρω ἀπὸ τὸ δρᾶμα τοῦ Γολγοθᾶ ποὺ ἀξίζει νὰ ὀνομασθῇ τὸ δρᾶμα τῶν δραμάτων.

Η επιστήμη μπροστά στη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού

Η επιστήμη μπροστά στη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού

ΥΠΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ Γ. ΜΑΚΡΗ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ Α.Π.Θ.

Διάλεξη που δόθηκε εντός τού Πανεπιστημιακού χώρου
(Απρίλιος 1978).

Επεξεργασία κειμένου : Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Γνωρίζουμε, ότι σε έναν ανόητο, όσα στοιχεία και αποδείξεις και αν δώσει κάποιος, αυτός θα συνεχίσει να πιστεύει αυτό που θέλει να πιστεύει, όσο παράλογο κι αν είναι. Όμως μεταξύ των αθεϊστών, υπάρχουν και μερικοί λογικοί άνθρωποι, που απλώς είναι παραπληροφορημένοι, ή αγνοούν κάποια πράγματα. Για τους ανθρώπους αυτούς, αναδημοσιεύουμε το παρακάτω επιστημονικό κείμενο του κου Σπύρου Μακρή, ελπίζοντας ότι και αυτοί θα εισέλθουν στην Οδό της Σωτηρίας του Χριστού μας.

Τους υποτίτλους και κάποιες τονίσεις στα γράμματα, τα προσθέσαμε εμείς για να είναι το κείμενο πιο εύχρηστο.

• Τοποθέτηση του ζητήματος
• Υπήρξε νεκροφάνεια του Χριστού στον Σταυρό;
• Ήταν ψευδαίσθηση;
• Ήταν απάτη;
• Η αμφισβήτηση του κενού τάφου
• Σύγχρονες μεταστροφές απίστων
• Βιβλιογραφία

Τοποθέτηση του ζητήματος

Αγαπητοί μου φίλοι,
Είναι πραγματικά ένα μεγάλο προνόμιο το ότι δίνεται η ευκαιρία να συναντηθούμε σ’ ένα αμφιθέατρο Πανεπιστημιακό, όχι μ’ εκείνο το στεγνό και στενό, αν και απαραίτητο περιεχόμενο τής μεταδόσεως ορισμένων επιστημονικών γνώσεων, αλλά σ’ εκείνη την ατμόσφαιρα και το επίπεδο τής στενής και χωρίς περιορισμούς, ως προς το βάθος και το πλάτος τής γνωριμίας, σε επίπεδο που έχει σχέση με την ψυχική ζωή τόσον των ταγμένων για να σας διδάσκουν μερικές γνώσεις όσον και των φοιτητών που έρχονται εδώ για να αποκτήσουν, για να οικοδομήσουν τον ψυχικό τους κόσμο και γι’ αυτό πρέπει να δώσω και στην ανώνυμη αυτή ομάδα των συναδέλφων σας, που σκέφθηκαν να πάρουν αυτήν την πρωτοβουλία, όσο και σ’ όλους εσάς που είχατε την καλοσύνη να έλθετε απόψε, να δώσω την έκφραση τής μεγάλης μου ευχαριστίας που σκέφθηκαν και μένα και με κάλεσαν εδώ για να σας μιλήσω.

«Οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί»!

Ἀλλὰ ἐξανίσταται γιὰ τὴν παράβαση τοῦ ὑπ’ ἀριθ. 1/1977 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 275), παριστάνοντας τὸν κέρβερο τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, καὶ καταγγέλλει ὅσους Ἀρχιερεῖς δὲν φορᾶνε ἐν Συνόδῳ  ...ἐπανωκαλύμμαυχο καὶ ἄρα δὲν ὑπακούουν στὸ τάδε Φ.Ε.Κ.!!!

Συγκεκριμένα στὸν σημερινὸ «Ὀρθόδοξο Τύπο» (11/4/2014) μὲ τίτλο «Παραβιάζουν τοὺς κανονισμοὺς τῆς Ἐκκλησίας οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀποβάλλουν τὸ ἐπανωκαλύμμαυχον καὶ δὲν φέρουν ἐγκόλπιον», δημοσιεύεται Ἀνακοίνωση τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Φθιώτιδος.

Σύμφωνα μὲ αὐτήν, ὁ Μητροπολίτης κ. Νικόλαος κακίζει τὸν νεωτερισμὸ νὰ συνεδριάζουν οἱ Ἀρχιερεῖς στὴν Ἱεραρχία χωρὶς ἐπανωκαλύμμαυχο. Γιὰ νὰ στηρίξει δὲ τὴ θέση του αὐτή, καταφεύγει στὸ ὑπ’ ἀριθ. 1/1977 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 275) Κανονισμὸ τὴς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος ρητῶς ὁμιλεῖ διὰ τὴν χρῆσιν τοῦ ἐπανωκαλύμμαχου καὶ ἐγκολπίου» ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς κατὰ τὶς συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας.

Καὶ συνεχίζει: «Ἡ ἐπαναφορὰ τοῦ ἐπανωκαλύμμαυχου κατὰ τὶς συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας δὲν εἶναι ρομαντικὴ ὑπόθεση, ἀλλὰ περικλείει ἰδιαίτερη σημειολογία...».

Ὥστε ἔτσι, Σεβασμιώτατε, τὸ ἐπανωκαλύμμαυχο περικλείει «ἰδιαίτερη σημειολογία» ποὺ πρέπει νὰ τὴν διαφυλάξουμε, ἐνῶ τὰ Δόγματα τῆς Πίστεως καὶ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες δὲν χρειάζονται προστασία, τοὺς ἀφήνουμε στὰ χέρια τῶν Οἰκουμενιστῶν νὰ τὰ προδίδουν! Νὰ τὰ ἀλλοιώνουν! Νὰ τὰ ἐξευτελίζουν!
Καὶ μαζὶ μὲ αὐτὰ τὸν Νομοθέτη τους.

Καὶ «ταῦτα ἔδει ποιῆσαι Σεβασμιώτατε, κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι»!
    Ἰδίως ἐκεῖνα!
Ἀποροῦμε, Σεβασμιώτατε, πῶς μπορεῖτε νὰ πορεύεστε ησυχοι πρὸς τὴν Μ. Βδομάδα καὶ τὸ Ἅγιον Πάσχα, μὲ προϊσταμένους σας Πατριάρχες καὶ Ἀρχιεπισκόπους παναιρετικούς Οἰκουμενιστές!

Μεγαλοβδομαδιάτικες Οικουμενιστικές κακοδοξίες του μόλις πολυενθρονισθέντος μητροπ. Κίτρους!

Ἡ μεγίστη φροντίδα τοῦ νέου Μητροπολίτη κ. Γεωργίου (πού -κατὰ δήλωσή του- θὰ τὸ φροντίσει “ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ”) δὲν θὰ εἶναι νὰ ἐφαρμόσει τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλὰ νὰ μὴν ἔρθει σὲ σύγκρουση μὲ κάποιο «ἀκαθόριστο»  καὶ συγκεχυμένο «δημόσιο αἴσθημα», ὅπως τὸ ὀνόμασε: «Οποιαδήποτε πράξη μου, θέλω να μην προσκρούει στο δημόσιο αίσθημα»!

  

Ὁ Ἐπίσκοπος «μάλαμα», λοιπόν, μᾶς προέκυψε στὴν Κατερίνη! Ἔκανε ἕως τώρα τρεῖς ἐνθρονίσεις, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἕνα τίποτα μπροστὰ στὶς Οἰκουμενιστικές του ...ἐπιδόσεις καὶ στὴν ἐκκοσμικευμένη ...λογική του! Καὶ πῶς νὰ μὴν διαπνέεται ἀπὸ Οἰκουμενιστικὲς ἰδέες, ἀφοῦ στὸν ἐνθρονιστήριο λόγο του δὲν ξέχασε βεβαίως νὰ ἐκφράσει τὸν σεβασμό του πρὸς τὸν Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, προφανῶς ἀποδεχόμενος τὸ ἡγετικό-ποιμαντικὸ ρόλο τοῦ Πατριάρχη στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Ἐκφράζω, εἶπε, «τὴν ἱερὴ αὐτὴ στιγμὴ ...τὴν προσήλωσή μου πρὸς τὸν σεπτὸ Πατριαρχικὸ Θρόνο ...καὶ τὸν υἱϊκό μου σεβασμὸ πρὸς τὸν Προκαθήμενό του, Παναγιώτατο Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο»!

Ὁ νέος λοιπόν, Ἐπίσκοπος, πρόλαβε νωρίς-νωρὶς (τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου) νὰ μᾶς δώσει τὰ διαπιστευτήριά του μὲ τὶς Οἰκουμενιστικὲς ἰδέες καὶ συμπεριφορές, ὥστε νὰ γνωρίσουν μὲ ποιόν θὰ συνεορτάσουν τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα καὶ μὲ ποιόν θὰ συμπορεύονται ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα οἱ Κατερινιῶτες. Καὶ κρίμα, γιατὶ παρὰ τὶς ἐπιφυλάξεις ἔσπευσαν οἱ σοβαροὶ θεολόγοι τῆς Κατερίνης νὰ προκαταλάβουν τοὺς πιστούς, ἐγκωμιάζοντας τὸν ἄγνωστό τους νέο Μητροπολίτη!

Ἡ μεγίστη φροντίδα τοῦ νέου Μητροπολίτη κ. Γεωργίου (πού -κατὰ δήλωσή του- θὰ τὸ φροντίσει “ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ”) δὲν θὰ εἶναι νὰ ἐφαρμόσει τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλὰ νὰ μὴν ἔρθει σὲ σύγκρουση μὲ κάποιο «ἀκαθόριστο»  καὶ συγκεχυμένο «δημόσιο αἴσθημα», ὅπως τὸ ὀνόμασε: «Οποιαδήποτε πράξη μου, θέλω να μην προσκρούει στο δημόσιο αίσθημα»!

Οἱ δημοσιογράφοι τὸν ρωτοῦν: Στην ενθρόνισή σας, είδαμε τον Ποιμένα της (αιρετικής) Ευαγγελικής Εκκλησίας (τῆς Κατερίνης).

Η Μεγάλη Εβδομάδα

Η Μεγάλη Εβδομάδα

Ας κάνουμε μια σύντομη γνωριμία με τις εορτές της Μεγάλης Εβδομάδας.

Τι είναι Μεγάλη Εβδομάδα; Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο! Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη εβδομάδα; Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες, επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας). Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας; Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου». Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ): Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα: α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του. β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22): Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα. Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ): Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές: α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία. β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα. Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ): Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής. Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ): Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα : α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία. β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου. Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ): Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή: α) Τα πτυσίματα β) τα μαστιγώματα γ) τις κοροϊδίες δ) τους εξευτιλισμούς ε) τα κτυπήματα στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την ζ) Σταύρωση και η) τον θάνατο του Χριστού μας. Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ): Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ γιορτάζουμε: α) την Ταφή Του Κυρίου και β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου. Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (ημερολογιακά) ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου! Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωϊ και νύχτα από τις 12.00 π.μ): Το Μεγάλο Σάββατο (ημερολογιακά) το πρωϊ, έχουμε την λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο! Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή), έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από το Πανάγιο Τάφο. Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας. Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως για όλους εμάς τους Πίστους; Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανοιώνουμε ειλικρινώς μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και υποκειμενική - προσωπική σωτηρία! Αντώνης Χρήστου Περισσότερα για τις σημαντικές αυτές εορτές (και όχι μόνο), μπορείτε να βρείτε στη διεύθυνση: http://users.otenet.gr/~gmcr/bible/Archives.htm

Αφαιρούν την Ελληνική Σημαία από τις στολές σε Ναυτικό και Αεροπορία!

Πρωτοφανής απόφαση.

 Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και γενικότερα το στρατιωτικό προσωπικό
θα δεχθούν την προδοσία και την προσβολή αυτή, στο τέλος θα τους κρεμάσουν κουδούνια πότε θα πούν ΟΧΙ;;;

Την ώρα που η Ελλάδα επιστρέφει και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο στις αγορές και αποθεώνεται από το σύνολο σχεδόν των μεγάλων διεθνών μέσων ενημέρωσης, κάποιοι στο ΥΠΕΘΑ σκέφτηκαν ότι τώρα είναι η κατάλληλη ώρα να αφαιρέσουν την ελληνική σημαία από τις στολές του προσωπικού που υπηρετεί στο Ναυτικό και την Αεροπορία.
Η απόφαση που αποκαλύπτει το koolnews.gr είναι του ΣΑΓΕ (Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων) με ημερομηνία 7/4/2014 και αναφέρει λέξη προς λέξη τα εξής:
ΘΕΜΑ: Στρατιωτικά Εμβλήματα (Έμβλημα Ελληνικής Δημοκρατίας)
1.Σας γνωρίζουμε ότι με τα (γ) και (δ) σχετικά, αποφασίσθηκε η χρήση του Εμβλήματος της Ελληνικής Δημοκρατίας, αντί του καθιερωθέντος με το (β) όμοιο διακριτικό της Ελληνικής Σημαίας, από το προσωπικό που υπηρετεί στο εξωτερικό (με τοποθέτηση, απόσπαση, εκτέλεση υπηρεσίας). Έγχρωμο διακριτικό θα φέρεται σε όλες τις στολές, πλην των υπ αριθ. 7 και 9 στις οποίες θα φέρεται χαμηλής ορατότητας. Ταυτόχρονα καταργείται η χρήση της Ελληνικής Σημαίας στις υπ αριθ. 7 και 9 στολές που υπηρετεί στο εσωτερικό.
2. Κατόπιν των ανωτέρω και με ημερομηνία πέρατος ενεργειών την 30 Ιουνίου 2014 (σύμφωνα με το (γ) σχετικό):
α.Να ενημερωθεί το σύνολο του προσωπικού σας για την υποχρέωση αφαίρεσης του διακριτικού της Ελληνικής Σημαίας, σύμφωνα με τα καθοριζόμενα στην παράγραφο 1 του παρόντος.
β.Η Μ. ΓΕΑ να ενημερώσει το προσωπικό που υπηρετεί στο εξωτερικό, ώστε να προβεί σε αντίστοιχες ενέργειες αντικατάστασης.
3.Το ΓΕΑ/Δ7 να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες προμήθειας του νέου εμβλήματος (σύμφωνα με τις καθοριζόμενες στα (γ) και (δ) σχετικά προδιαγραφές που αποστέλλονται), προκειμένου να εφοδιαστούν έγκαιρα οι Μονάδες ΠΑ με ικανό απόθεμα, προκειμένου να χορηγείται στο μετακινούμενο στο εξωτερικό προσωπικό.
Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και γενικότερα το στρατιωτικό προσωπικό των δύο σωμάτων από τα οποία ζητήθηκε η αφαίρεση της Ελληνικής Σημαίας από τις στολές τους είναι κυριολεκτικά έξαλλοι από την απόφαση του ΣΑΓΕ.
Πολλοί από αυτούς χαρακτηρίζουν την απόφαση «πέραν πάσης λογικής» και «χωρίς προηγούμενο» να εμφανίζονται σε επίσημες τελετές και επισκέψεις, Έλληνες αξιωματικοί δίχως την ελληνική σημαία στις στολές τους, την ώρα μάλιστα που οι Τούρκοι αλλά όχι μόνο αυτοί επιδεικνύουν με υπερηφάνεια και σπουδή την δική τους σημαία με κάθε ευκαιρία.
Πέραν αυτού δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά για την απόφαση αυτή στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που η Ελλάδα προσπαθεί να κάνει ξανά άλμα προς τα εμπρός και να ξεπεράσει την κρίση.