ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 51
Αστραπόβροντα… …κι αστραποτσιοκανίσματα
«…εμείς που ζήσαμε φτωχοί,
του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει,
μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι…»
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
Ο Ραγκούσης, ο Τζουμάκας κι ο Αντώναρος
σε κρασοπουλειό πηγαίναν για να φαν να πιουν.
Κει που τρώγαν, κει που πίναν, κει που γλένταγαν,
κάπου πιάσαν την κουβέντα για τις όμορφες… (και για τον Σύριζα)
Εμφανίζεται η Τασία Χριστοδουλοπούλου με την Ξενογιαννακοπούλου
και ξεμέθυσαν. (χάλασε και το τραγούδι…)
Βαρουφάκαινα…
Γιάνναινα, Γιαννάκαινα, Γιανοβαρουφάκαινα
Τι το κάνεις το παιδί κι αστοχάει το ένα νι;
Χειμώνας πια,
αλλά πουθενά χειμώνας!... Τι έγινε αυτή η ψυχή, που μας έβγαζε την ψυχή με τις
κακοκαιρίες του; Πού πήγαν τα αστραποτσιοκανίσματα, οι αέρηδες, τα δρολάπια και
οι χιονοθύελλες; Χιονιάδες που σκέπαζαν τα πάντα και κάναμε δυο μήνες να
πατήσουμε μαύρη γης!
Αυτή η χώρα
ούτε χειμώνα δεν μπορεί να παράγει πια… Έχουμε σχεδόν δεκαετία να δούμε …σοβαρόν
χειμώνα ή χειμώνα μεγάλης διάρκειας όπως παλιότερα. Ίσως, μας λυπήθηκε κι ο
Θεός από τότε που μπήκαμε στην κρίση. Γλιτώνουμε έτσι αρκετό πετρέλαιον, για να
αγοράζομεν ολίγον έλαιον και να φκιάνουμε μπουκουβάλα, τηγανίτες και χαλβάν.
Κλιματική
αλλαγή λένε κάποιοι. Αν δε μπουν ανεμογεννήτριες στο Χονδροσπάνιον,
το χιόνι θα γίνει πολύ σπάνιον και θα αχρηστευτούν
και τα χιονοδρομικά σας… (ευτυχώς που
δεν τα φτιάξαμε δηλαδή)
Ποιος ξέρει
του καιρού τα γυρίσματα; Και γιατί δεν χαιρόμαστε αυτά του καιρού τα
γυρίσματα; Ακόμα κι ο πιο βαρύς χειμώνας
απλώς προετοιμάζει την άνοιξη που έρχεται… Πάντα έρχεται η άνοιξη!
Έφυγαν οι
άγριοι χειμώνες, αλλά αγρίεψαν οι ζωές μας. Τώρα αυτό πρέπει να αλλάξουμε.
Ο νέος χρόνος που φτάνει σε λίγο, ας γίνει πάλι η αρχή μιας νέας προσπάθειας,
αλλιώς ολοένα και περισσότερο θα
βιώνουμε και θα κάνουμε χρήση τον στίχο του τραγουδιού «Τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι χειμώνες…»
