(Αναδημοσίευση)
Στο Κρυφό Σχολειό του χθες και του σήμερα
(ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)
“᾽Απ’ ἔξω μαυροφόρ’ ἀπελπισιά,
πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστό σκοτάδι
καί μὲσα στή θολόχτιστη ἐκκλησιὰ
(στήν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ
τήν ὄψη τοῦ σχολειοῦ)
τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ
τρεμάμενο τά ὄνειρα τα ἀναδεύει
καί γύρω τὰ σκλαβόπουλα μαζεύει. ”
(Ιωάννης Πολέμης)
«Μόνοι των οι Έλληνες εφρόντιζαν δια την παιδείαν, η οποία
εσυνίστατο εις το να μανθάνουν τα κοινά γράμματα και ολίγην αριθμητικήν
ακανόνιστον. Εν ελλείψει δε διδασκάλου, ο ιερεύς εφρόντιζε περί τούτου. Όλα
αυτά εγίνονταο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους.»
Αυτά λέει ο Φώτιος Χρυσανθακόπουλος ή Φωτάκος. Ο υπασπιστής του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Τι άλλαξε από τότε; Τίποτα . Τούρκοι τότε . Τουρκόσποροι τώρα. Πασάδες και αλήδες τότε, τουρκόφιλοι και τουρκόδουλοι τώρα, γιουσουφάκια τότε, γιουσουφάκια της νέας τάξης πραγμάτων τώρα, Νενέκοι και Γούσηδες διαχρονικοί, προσκυνημένοι πάντα στο συμφέρον, άγονται και φέρονται από ιδιοτέλεια, υπόδουλοι στον φόβο και στη σπάθα του κατακτητή.