Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο Σιδηροκάστρου Μακάριος και η παρακμή της Διοικούσας Εκκλησίας.

Γράφει ο Μέτοικος

Ο οργανικός χαρακτήρας της Ορθοδόξου Εκκλησίας προσβάλλεται από την «αυτονόμηση» των επισκοπιδίων.

Το καθ’ ένα από αυτά δίκην «μικρού αυτοκράτορα» στα όρια της επισκοπής του αποφαίνεται επί παντός επιστητού, συμβάλλοντας στην υπονόμευση κάθε αυθεντίας και, κυρίως, στην διάβρωση του συμπαγούς πλαισίου αρχών και αξιών που εκφράζονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία δια του Συνοδικού Συστήματος διοίκησής της.

Η συλλογική έκφραση ορθοδόξων αρχών και αξιών, ως οριοθετημένου πεδίου καθοδήγησης της Εκκλησίας, διατυπώνεται από την Ιεραρχία εν Συνόδω και τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο οι αποφάσεις των οποίων, όπως και κάθε Ορθοδόξου Συνόδου, ως τελικό κριτή τους έχουν μόνο το χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Σήμερα, οι Συνοδικές αποφάσεις, υπονομεύονται στην πράξη ή αμφισβητούνται δημόσια από κληρικούς και, μάλιστα, από τους «ἐντός τῶν πυλῶν»!

Στα πλαίσια μιας μίζερης ατομικής πολιτικής διάφορα επισκοπίδια που, ενθαρρύνονται από τη συνειδητή έκφραση εξόχως προβληματικών ή και αιρετικών απόψεων από επισκόπους κάποιου θεολογικού κύρους, τολμούν τη δημόσια αποδοκιμασία Συνοδικών αποφάσεων και καταθέτουν εξόχως προβληματικές και αντιεκκλησιαστικές απόψεις επί θεολογικών και κοινωνικών θεμάτων.

Η αδυναμία της Δ.Ι.Σ και, κυρίως, του λίαν γηραλέου Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου να εξασφαλίσουν τη συνοχή στην έκφραση και, να αποτρέψουν την εκδήλωση ατομικών πολιτικών από τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, είναι πασιφανής.

Τα φαινόμενα αυτονόμησης πληθαίνουν και, γίνονται εξόχως προβληματικά όταν εκφράζουν πατερναλιστικές προθέσεις, ενώ καθίστανται ιδιαιτέρως ενοχλητικά όταν γελοιοποιούν τη σοβαρότητα του επισκοπικού αξιώματος.

Μόλις προχθές, ο επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος, υποστήριξε ότι μπορούν να είναι «μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας, [άτομα] τά ὁποῖα ἔχουν τίς δικές τους ἀπόψεις…»! και βέβαια, αυτά τα «μέλη μέ τίς δικές τους ἀπόψεις δέν [πρέπει να τα] ἔχουμε ἀπέναντί μας [ως] ἐχθρούς, [αφού] μπορεῖ νά εἶναι θεολόγοι καί κληρικοί… καί μάλιστα «ἐντός τῶν πυλῶν»!!!

Έχοντας ως αποκούμπι τέτοιες αθεολόγητες απόψεις, από τον υπερτιμημένο θεολογικά επίσκοπο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεο, ένας κληρικός από τους «εντός των πυλών» που, Κύριος είδε για ποιο λόγο διαφεντεύει ως «μικρός αυτοκράτορας» την επισκοπή Σιδηροκάστρου, με άρθρο του στηλιτεύει και αποδοκιμάζει! τις αποφάσεις της Δ.Ι.Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος, συμβάλλοντας στην ολοκληρωτική απορρύθμιση της συλλογικής έκφρασης της Ορθοδόξου Εκκλησίας δια της γελοιοποιήσεως.

Αυτός, ο «κακός δημόσιος υπάλληλος», είναι η δεύτερη φορά που παρεμβαίνει στα της Εκκλησίας.

Στην πρώτη του δημόσια παρέμβαση ο Σιδηροκάστρου Μακάριος αποκάλεσε, προφανώς, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, όλους του επισκόπους ως «κακούς δημόσιους υπαλλήλους». Το αυτί κανενός δεν ίδρωσε και, γιατί άλλωστε; Εδώ τους αποκάλεσαν «χρυσοστολισμένες πεταλούδες» και σιώπησαν σαν τρομαγμένα ποντίκια.

«Καρδιακή κριτική στο Νόμο για τον Πολιτικό Γάμο των Ομοφυλοφίλων» τιτλοφορεί το κείμενό του, ο «κακός δημόσιος υπάλληλος» Μακάριος Σιδηροκάστρου απ’ όπου σταχυολογούνται μερικές από τις «κρίσεις» πνεύματος που έπαθε.

Αξίζει επισημάνσεως πως, ο επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος, κατά την προσφιλή του τακτική «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» υποστηρίζει ότι «ἀπαιτεῖται ἑνότητα στήν Ἱεραρχία καί τήν Ἐκκλησία», αφού, βέβαια, προηγουμένως υπεραμύνθηκε του δικαιώματος τα «μέλη της Εκκλησίας να έχουν δικές τους απόψεις»!

Τις δικές του, λοιπόν, απόψεις κατέθεσε εγγράφως ο «κακός δημόσιος υπάλληλος» Μακάριος που μισθοδοτείται για την παρουσία του στην επισκοπή Σιδηροκάστρου, δηλώνοντας ευθαρσώς και, κατά κατάφωρη παράβαση του άρθρου 23 του Κανονισμού Λειτουργίας της Δ.Ι.Σ πως : «Διαφωνοῦμε μέ τήν ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ γιά τήν ὑποβάθμιση τῆς ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας καί γιά τόν κίνδυνο διακοπῆς τῶν σχέσεών μας μέ τήν πολιτειακή καί τήν πολιτική ἡγεσία μας»!

Πως, και με ποιο δικαίωμα διαφωνεί ο Μακάριος με απόφαση της Δ.Ι.Σ; Το άρθρο 23 του Κανονισμού Λειτουργίας της Δ.Ι.Σ δεν είναι αρκούντως σαφές, όταν ορίζει ότι : «Η εκτέλεσις των υπό της Δ.Ι.Σ εκάστοτε αποφασιζομένων είναι υποχρεωτική…»;

Θα τολμούσε ο «κακός δημόσιος υπάλληλος» Μακάριος Σιδηροκάστρου την έκφραση δημόσιας αποδοκιμασίας μιας Συνοδικής αποφάσεως, εάν η παρακμή στη διοίκηση της Εκκλησίας, με αποκλειστική ευθύνη του υπέργηρου Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου δεν ήταν υπαρκτή;

«Ἡ Ἐκκλησία ἐπισήμως [λέει ο Μακάριος] μετά ἀπό τή σύγκληση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας της διετύπωσε τίς θέσεις-ἀπόψεις της καί τήν διδασκαλία της καί τίς κοινοποίησε τόσο στήν Κυβέρνηση ὅσο καί στούς Βουλευτές καί στά κόμματα, ἀλλά καί σ’ὅλο τόν ἑλληνικό Λαό μέ ἐπιστολές καί ἐγκυκλίους…»!

Είναι λογικό, ένας «κακός δημόσιος υπάλληλος» σαν τον Μακάριο Σιδηροκάστρου να μην γνωρίζει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει απόψεις, δεν έχει θέσεις. Έχει Δόγμα και Ορθόδοξη διδασκαλία που την παρέλαβε από τους Πατέρες και τις επτά Οικουμενικές Συνόδους.

«Οἱ Χριστιανοί (πλήν τῶν ἀκραίων φανατικῶν) [σαν να υπάρχουν και φανατικοί του κέντρου] οὔτε ἔχουν δυστυχῶς τή δυνατότητα, οὔτε θέλουν νά τοποθετηθοῦν ἐκφώνως»! Δηλώνει ο «κακός δημόσιος υπάλληλος» Μακάριος, ενώ «κι ἐμεῖς [συνεχίζει απτόητος] σάν Ἐκκλησία, γιά νά κάνουμε τήν αὐτοκριτική μας, δυστυχῶς κάνουμε λάθη».

Πότε Μακάριε η Εκκλησία έκανε λάθος; Όταν ψήφιζες τη διαίρεση και τον εμφύλιο εκκλησιαστικό πόλεμο στην Ουκρανία και, χειροκροτούσες τις αποφάσεις της κακοσυνόδου στο Κολυμπάρι η Εκκλησία δεν έκανε λάθος και, κάνει τώρα που αρνείται να γιορτάσει την ημέρα της Ορθοδοξίας με όσους ολοφάνερα δεν είναι ορθόδοξοι;

«Ἀπό τότε πού οἱ κληρικοί γίναμε δημόσιοι ὑπάλληλοι, [τονίζει απευθυνόμενος στα μέλη της συντεχνίας του ο Μακάριος] ξεχάσαμε νά δουλεύουμε, νά διακονοῦμε, νά ὑπηρετοῦμε ταῖς χρείαις τῶν ἀνθρώπων… καί γίναμε μόνον αὐστηροί κριτές πνευματικῶν, θρησκευτικῶν, πολιτικῶν ταγῶν, ἀλλά καί κοινῶν ἀνθρώπων. Κάτι σάν τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους.»!

Λοιπόν «από μικρό, τρελό και ¨επίσκοπο¨ μαθαίνεις την αλήθεια»! πως, οι σημερινοί επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος, είναι «Κάτι σάν τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους».

Λάλος και, με συνέπεια λόγου στο «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν», ο Μακάριος Σιδηροκάστρου, τη φράση «Στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ» την ονομάζει λαϊκή παροιμία ανύποπτος πως, αυτή αναφέρεται οκτώ φορές στην Παλαιά και πέντε στην Καινή Διαθήκη.

Η κορύφωση, όμως, των ασόβαρων δηλώσεων του Μακάριου Σιδηροκάστρου επιτυγχάνεται με τη δήλωση του : «Ἐν πολλοῖς ναί, ἀδελφοί, οἱ κυβερνῆτες καί οἱ Βουλευτές μας εἶναι καλοί ἄνθρωποι καί πιστοί. Θεοφοβούμενοι (!), κατά τή γνώμη μας. Καί αὐτοί πού ψήφισαν καί ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι (!!!)» τονίζει στην «Καρδιακή κριτική…» του, για να στείλει «αδιάβαστο» τον αναγνώστη με τη διαβεβαίωση του :«Ἁμαρτωλοί αὐτοί, ἁμαρτωλότεροι ἐμεῖς»!

«Ψήφισαν [αυτοί οι θεοφοβούμενοι, ρωτά ο αθεόφοβος Μακάριος Σιδηροκάστρου] γιά χωρισμό Ἐκκλησίας-Κράτους; Ὄχι. Ψήφισαν νά κλείσουν οἱ Ἐκκλησίες; Ὄχι. Ψήφισαν νά καταργήσουμε τήν πίστη μας καί τίς ἑορτές μας;».

Έχει πρόβλημα μνήμης ο Μακάριος Σιδηροκάστρου ή απουσίαζε από την Ελλάδα όταν η Κυβέρνηση της Ν.Δ σε αγαστή συνεργασία με τη Διοικούσα Εκκλησία «Ψήφισαν νά κλείσουν οἱ Ἐκκλησίες»;

Έχει σώας τας φρένας ο Μακάριος Σιδηροκάστρου και ρωτά αν «Ψήφισαν νά καταργήσουμε τήν πίστη μας καί τίς ἑορτές μας;».

Δεν άκουσε ο «κακός δημόσιος υπάλληλος» ότι, στην Ορθόδοξη Ελλάδα για πρώτη φορά στα 2000 χρόνια χριστιανισμού, με κυβερνητική απόφαση δεν γιορτάσαμε «Πάσχα καινόν, άγιον. Πάσχα πανσεβάσμιον. Πάσχα μέγα. Πάσχα των πιστών;». Δεν πήρε χαμπάρι ο «μισθωτός ποιμένας» ότι, δεν πανηγυρίσαμε στις Εκκλησίες μας την Ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού;

Δεν χάθηκε χρόνος με την κρίση των λεγομένων ενός «κακού δημοσίου υπαλλήλου», καθώς, ολοφάνερα, ο Σιδηροκάστρου Μακάριος με τις δηλώσεις του μαρτυρά τον πασίδηλο εκφυλισμό της Διοικούσας Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκφυλισμός που, ίσως, ανακοπεί με την άμεση παραίτηση του πέμπελου Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.