Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου Η θεολογία του Σταυρού θέμα: 19ον μέρος 1ον

                                Ομιλία του Γέροντος

Αθανασίου Μυτιληναίου

Κυριακή 18-3-1979

 θέμα: 19^ον  μέρος 1ον

Η θεολογία του Σταυρού

ΑΚΡΙΒΗΣ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ

κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΚΑΡΑΜ..............

     Θα παρακαλέσω πολύ στο σημερινό μας θέμα, αν και πάντα ξέρω ότι σας κουράζω λίγο, βαθαίνοντας στον Κύριον, του προσώπου του Ιησού Χριστού, θα παρακαλέσω σήμερα λίγο υπομονή, γιατί πιθανώς να σας κουράσω. Αλλά, κάποτε τα πράγματα έρχονται έτσι που… πρέπει να κουραστούμε. Μην περιμένομε, δηλαδή, πάντοτε ο λόγος του Θεού να είναι εύκολος, εύληπτος και ευχάριστος. Κάποτε πρέπει να καταβάλωμε προσπάθεια να τον καταλάβωμε. Δεν σας κρύβω, αγαπητοί μου, ότι για να καταλάβω κάποτε κάτι, κι αυτό είναι πολύ συχνά, διαβάζω και ξαναδιαβάζω, εύχομαι και προσεύχομαι και ξαναδιαβάζω και επανέρχομαι και επανέρχομαι και επανέρχομαι για πολύ καιρό για να καταλάβω κάτι. Λοιπόν, όπως βλέπετε, ο λόγος του θεού θέλει να βιάζεται και βιαζόμενος να κατακτάται. Γι’ αυτό δεν θα διαμαρτυρηθείτε αν σήμερα ο λόγος του Θεού θα είναι λίγο βαθύτερος και λίγο δυσκολότερος.

     Ο σταυρικός θάνατος του Χριστού είναι ένα μυστήριον. Έχει όχι μόνον ένα ηθικό, αλλά και ένα μυστηριακό και λειτουργικό νόημα. Είναι το Πάσχα της Καινής Διαθήκης, που η μυστηριακή σημασία αποκαλύπτεται εις αυτόν τον Μυστικόν Δείπνον, για τον οποίον σε παρελθόντα θέματα, περυσινά είχαμε ομιλήσει. Φαίνεται ίσως παράξενο ότι η Ευχαριστία, δηλαδή το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, που έλαβε χώρα για πρώτη φορά εις τον Μυστικόν Δείπνον, προηγείται του Γολγοθά. Διότι εκεί, στο υπερώον, ο Ιησούς είπε εις τους μαθητάς του «λάβετε, φάγετε, τοῦ ἐστί το  σῶμα μου. Πίετε (ἐε τοῦ ποτηρίου) πάντες τοῦτο ἐστί τό αἷμα μου».  

Ο Σταυρός Του Κυρίου, το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο,πεύκο και κυπαρίσσι

Το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι, το οποίο οι προσκυνητές των Αγίων Τόπων, το συναντούν και στις δύο μορφές του: την φυσική σαν δέντρο και στον Ι.Ν. της Αναστάσεως, σαν προσκύνημα, το εμποτισμένο Τίμιο Ξύλο, με τις θείες ρανίδες αίματος Του Σταυρωθέντος Χριστού. (Ζωντανό καθώς αφομοιώνει θαυμαστά, το φυσικό ξύλο από έτος σε έτος, οπότε δεν ελαττώνεται), Ζωοδόχο (γιατί δέχτηκε το Αίμα της Ζωής=Χριστός) και Ζωοπάροχο, εκ του πρώτου θαύματος (και όχι μόνο) στην ανεύρεσή του από την Αγία Ελένη, της αναστάσεως της νεκρής διερχόμενης Ιουδαίας).

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Θεολογική ΤριλογίαἩ «Τριλογία» αὐτή ἀναφέρεται στήν «Ὑπεραξία τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας», στήν «βάναυση κακοποίηση τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας» καί στήν «ταύτιση τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Διοίκησή της».

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Θεολογική Τριλογία με αφορμή την Μεγάλη Σύνοδο.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΤΟΜΕΑΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ι. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ

Θεσ­σα­λο­νί­κη 30/8/2016

Πρός

Την Ἱ­ε­ρά ύ­νο­δο

τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος

Ἰ. Γεν­να­δί­ου 14

115 21 Ἀ­θή­να          

Κοι­νο­ποί­η­ση:

Πρός ὅ­λους τούς Ἱ­ε­ράρ­χες

τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε Ἅ­γι­ε Πρό­ε­δρε,

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,

Ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, θά ἤθελα νά θέσω ὑπόψη Σας μία μικρή «Τριλογία» μου, ἐπειδή πιστεύω, ὅτι θά μποροῦσενά συμβάλει κάπως στή στήριξη τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ «Τριλογία» αὐτή ἀναφέρεται στήν «Ὑπεραξία τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας», στήν «βάναυση κακοποίηση τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας» καί στήν «ταύτιση τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Διοίκησή της».

Α΄. «Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Ἡ λεγόμενη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης συγκλήθηκε, κατά τούς ἐμπνευστές καί διοργανωτές της, γιά νά ἐκφράσει τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά ὁ λόγος τῆς συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου, γιά ἀνάδειξη τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἄγνωστος καί ξένος πρός τήν ἱστορία τῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων, πού προέκυψαν ἀπό αὐτήν τήν σύγκληση, ὄχι μόνον δέν δικαίωσαν τήν φιλόδοξη στοχοθεσία, ἀλλά ἀνέδειξαν καί τήν κεκαλυμμένη πονηρία τῶν διοργανωτῶν της. Ἄς δοῦμε, ὅμως, ποιά εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, καθεαυτήν, καί μέ ποιόν τρόπο τήν «διακήρυξε» ἡ συγκεκριμένη αὐτή «Σύνοδος».

Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς θεμελιώδης ἰδιότητά της, εἶναι δεδομένη ἀπό τήν ἴδια τήν φύση τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκφράζει τήν αὐτοσυνειδησία της, ἡ ὁποία διατυπώθηκε ἱστορικά στόν Ὅρο - Ἀπόφαση τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (381), ὁ ὁποῖος ἀπετέλεσε καί τό Σύμβολο τῆς Πίστεως τῆς Ἐκκλησίας.

Στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὁμολογοῦμε ὅτι πιστεύουμε «εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Ἄν, ὅμως, ἡ Ἐκκλησία εἶναι «Μία» –κατά τό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας- τότε, δέν μποροῦν, κατά κυριολεξία, νά ὑπάρχουν ἑτερόδοξες-αἱρετικές Ἐκκλησίες.

Σεβασμιώτατε, Θεόκλητε Φλωρίνης, εάν ο Πατριάρχης είναι αιρετικός τότε οφείλετε να απομακρύνετε αυτόν! Σας καλούμε να ακολουθήσετε τα βήματα του προκατόχου σας

Η  "υποταγή" ανήκει εις τα χαρακτηριστικά του Ισλάμ, ενώ εις την Ορθοδοξίαν τελούμεν εις κοινωνίαν των Εκκλησιών.

 ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ.ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

 Στο τελευταίο φύλλο του Ορθοδόξου Τύπου διαβάζουμε τα εξής για το μητροπολίτη Φλωρίνης:

Κυκλοφορεί βίντεο του Σεβ.΄Φλωρίνης, ο οποίος εις το τέλος της Θ.Λειτουργίας ομιλεί εις το ποίμνιόν του δια τον κίνδυνον σχίσματος με αφορμήν την τοποθέτησιν του π.Παισίου Παπαδοπούλου, ο οποίος διέκοψε το μνημόσυνον του οικείου μητροπολίτου, διότι αυτός μνημονεύει τον αιρετίζοντα Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως. Βεβαίως, ορθώς λέγει ο Σεβασμιώτατος ότι δεν πρέπει να προκληθή σχίσμα εις την Εκκλησίαν και ότι δεν πρέπει να βιαζώμεθα. Ωστόσο μεταξύ άλλων καθ υπερβολήν και ο ίδιος ο Σεβασμιώτατος μετά μεγάλης μας λυπης υποπίπτει εις σοβαρά κανονικά σφάλματα. Αναφέρει ότι ο Πατριάρχης είναι προισταμένη αρχή των Νέων Χωρών! Επίσης ότι είναι ο θεσμός της Εκκλησίας και συγκεκριμένα η κορυφή της Εκκλησίας επί της γης"!!!
Καταλήγει ότι πρέπει να τον μνημονεύωμεν υποχρεωτικώς και να υποτασσώμεθα!
Σεβασμιώτατε η προισταμένη Σας αρχή είναι η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και όχι ο Πατριάρχης! Απορούμεν πώς ανεβιβάσατε εις κορυφήν τον υπά άλλας συνθήκας υπόδικον διά οικουμενισμόν! Ακόμη και ο ίδιος ο Πατριαρχικός θώκος ανεξαρτήτως προσώπων δεν αποτελεί την κορυφήν της Εκκλησίας, όπως στοιχειωδώς διδάσκει η Εκκλησιολογία. Η δε μνημόνευσις του Πατριάρχου τυγχάνει όλως αντικανονική! Είναι δυνατόν να μνημονεύονται δύο κεφαλαί εις την Βόρειον Ελλάδα;΄

 Μόνον η προισταμένη αρχή μνημονεύεται! Η δε "υποταγή" ανήκει εις τα χαρακτηριστικά του Ισλάμ, ενώ εις την Ορθοδοξίαν τελούμεν εις κοινωνίαν των Εκκλησιών. Το όλον πρόβλημα πηγάζει εκ του γεγονότος ότι ο Σεβασμιώτατος λέγει ότι "ο επίσκοπος ίσταται επάνω, για να ενημερώνει". Ο Επίσκοπος ούτε ίσταται επάνω ούτε ίσταται εκεί, διά να ενημερώνει. Πρόκειται διά την εμπροσθοφυλακήν με κύριον λειτούργημα να απομακρύνη τους αιρετικούς από την Εκκλησίαν. Εάν ο Πατριάρχης είναι αιρετικός τότε οφείλετε, Σεβασμιώτατε, να απομακρύνετε αυτόν! Σας καλούμε να ακολουθήσετε τα βήματα του προκατόχου σας , χάριν του οποίου κατέστητε Μητροπολίτης! Ποία παρακαταθήκη σας παρέδωσε;

Δεν οφείλουμε καμία αναγνώριση και καμία υπακοή σε Πατριάρχη, Σύνοδο, ή Επίσκοπο που κηρύττει την οποιαδήποτε αίρεση, πόσο μάλλον την παναίρεση του Οικουμενισμού

Μια πιστή, ΑΠΑΝΤΑΕΙ στον μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητο.

http://opaidagogos.blogspot.gr/2016/09/blog-post_32.html

ΣΧΟΛΙΟ ΕΥΣΕΒΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑΣ ΠΡΟΣ

ΤΟΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΡΗΤΗΣ,

.

ΤΟΝ ΔΙΩΚΤΗ ΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

.

ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ, ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΦΛΩΡΙΝΗΣ κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟ.

Μια απάντηση στον Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. Θεόκλητο.

    Έχουμε χρέος να σεβόμαστε τον Πρόεδρο της δημοκρατίας; Τον οποιονδήποτε;

  Κι αν επί προεδρίας ενός Προέδρου Δημοκρατίας γινόταν Πραξικόπημα και καταλυόταν η Δημοκρατία, αλλά ο περί ου ο λόγος «Πρόεδρος» της Δημοκρατίας δεν αντιδρούσε καταγγέλλοντας το γεγονός αλλά παρέμενε στη θέση του για λόγους νομιμοφάνειας; Αν μάλιστα ο «Πρόεδρος» αυτός είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση του υποτιθέμενου Πραξικοπήματος; Θα του οφείλαμε σεβασμό; 

Καταπατήσεις Εντολών του Θεού από την κοσμική Εκκλησία των συγχρόνων Επισκόπων

.

Ο Επίσκοπος γίνεται ανώτερος από τον Χριστό. Ο Κύριος λέει ΟΧΙ, οι Επίσκοποι λένε ΝΑΙ.

    Οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι θέλησαν νὰ πειράξουν τὸν Κύριο καὶ τοῦ ἔθεσαν κάποια ἐρώτηση,  «ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολύσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν;». Ὁ ἄνδρας μπορεῖ γιὰ ὁποιονδήποτε λόγο νὰ διώξει τὴν γυναῖκα του; Νὰ τῆς δώσει διαζύγιο, θὰ λέγαμε σήμερα, νὰ τὴν ἀπολύσει. Καὶ ὁ Κύριος τότε κάνει μία διδασκαλία ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ὁ Θεός, λέγει, «ἄρσεν καὶ θῆλυ» ἐξαρχῆς ἔκανε τοὺς ἀνθρώπους, «καὶ ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται» πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ «καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν». Εἶναι σὰν νὰ τοὺς λέει, μπορεῖς νὰ κόψεις τὸν ἑαυτό σου στὴ μέση; Καὶ συνεχίζει καὶ λέει, «ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία».

Ποιό μοντέλο σέβεται πληρέστερα τη θρησκευτική ελευθερία και το δικαίωμα των γονέων να κατευθύνουν τη θρησκευτική διδασκαλία των παιδιών τους;

ΠΟΙΟ ΜΟΝΤΕΛΟ TOΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ;

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

Επίκουρος Καθηγητής Εκκλησιαστικού Δικαίου

Τμήμα Νομικής του Α.Π.Θ.

   «Με βάση το εν λόγω νέο πρόγραμμα του μαθήματος των θρησκευτικών υιοθετείται, σε σχέση με τον Χριστιανισμό η μεταπατερική θεολογία και σε σχέση με τα λοιπά παγκόσμια θρησκεύματα η συναφειακή θεολογία, όπως ρητά αναφέρεται στον εν λόγω νέο Οδηγό Εκπαιδευτικού και όπως άλλωστε επιβάλλει η δια-θρησκευτική ή ερμηνευτική μαθησιακή προσέγγιση αυτού. Επομένως, ειδικά σε σχέση με την Ορθοδοξία, αυτή δεν διδάσκεται με βάση την Αγία Γραφή, όπως ερμηνεύεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά στο πλαίσιο της μεταμοντέρνας ή δια-θρησκευτικής πνευματικότητας, που αποδεσμεύεται από τις καθιερωμένες θρησκευτικές παραδόσεις, δηλαδή φαίνεται να διδάσκεται μια μεταλλαγμένη ορθοδοξία».

 Η υιοθέτηση ενός μοντέλου μαθήματος των θρησκευτικών ανήκει στη δικαιοδοσία του ελληνικού κράτους. Συνεπώς, οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να ασκήσουν τις πιέσεις τους στην κυβέρνηση προς την κατεύθυνση την οποία επιδιώκουν.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ευχαριστούμε θερμά το διοργανωτή του συνεδρίου καθηγητή κ. Ηρακλή Ρεράκη, ο οποίος προκάλεσε τον ερευνητικό μας προβληματισμό σε σχέση με το πιλοτικά εφαρμοζόμενο νέο πρόγραμμα σπουδών για το μάθημα των θρησκευτικών^[1], στο πλαίσιο του ολιστικού (ή φυσιοκρατικού) νέου σχολείου, και είχε την έμπνευση της διοργανώσεως αυτού του συνεδρίου, ώστε να γίνει επιτέλους ένας ουσιαστικός διάλογος από τους ενδιαφερομένους για όλα τα διαθέσιμα μοντέλα του μαθήματος των θρησκευτικών, προκειμένου η Πολιτεία να προβεί στην επιλογή του καταλληλότερου, στο πλαίσιο των διεθνών και συνταγματικών της υποχρεώσεων και δεσμεύσεων. Ποτέ δεν είναι αργά.

Ενώ οι διεθνείς οργανισμοί και ειδικότερα ο ΘΑΣΕ προτρέπει να γίνεται διαρκής διάλογος των ενδιαφερομένων για το μάθημα των θρησκευτικών, εν τούτοις η τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, εξ όσων γνωρίζω, όταν υιοθέτησε το νέο πρόγραμμα του μαθήματος των θρησκευτικών δημοτικού και γυμνασίου δεν έκανε διαβούλευση, έστω με τους ειδικούς του μαθήματος των θρησκευτικών, αλλά προτίμησε να επιβάλει, κατά υποχρεωτικό τρόπο, τον δικό της ιδεολογικό προσανατολισμό σε αυτό το μάθημα, παρά το γεγονός ότι αυτός σαφώς παραβιάζει την ελευθερία της θρησκευτικής ή μη θρησκευτικής συνείδησης όσων δεν προσχωρούν στο δικό της ιδεολογικό προσανατολισμό.

Η παρούσα εισήγηση αποτελείται από τα εξής δύο τμήματα: 1) τα υφιστάμενα μοντέλα του μαθήματος των θρησκευτικών στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία, το οποίο πρώτο τμήμα είναι απαραίτητο για το δεύτερο τμήμα, και 2) τις γενικές ερμηνευτικές αρχές που προκύπτουν για το μάθημα των θρησκευτικών από τις διεθνείς συμβάσεις και διακηρύξεις των διεθνών οργανισμών, όπως συν-εφαρμόζονται με τις αρχές που προκύπτουν από τις σχετικές συνταγματικές διατάξεις. Στο συμπέρασμα, η εισήγηση καταλήγει στην πρόταση ενός μοντέλου του μαθήματος των θρησκευτικών στη Χώρα μας το οποίο: α) σέβεται πληρέστερα τη θρησκευτική ελευθερία και ειδικότερα την ελευθερία της θρησκευτικής ή μη θρησκευτικής συνείδησης όλων και το δικαίωμα των γονέων να κατευθύνουν τη θρησκευτική ή κοσμοθεωρητική εκπαίδευση και διδασκαλία των παιδιών τους, και β) κατοχυρώνει σταθερότερα τον κατά το Σύνταγμα υποχρεωτικό χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών, ελαχιστοποιώντας τις δυνατότητες απαλλαγών που μπορούν

να ζητηθούν με την άσκηση του δικαιώματος αντίρρησης συνειδήσεως των γονέων στα άλλα μοντέλα του μαθήματος, τα οποία δεν προτείνονται προς υιοθέτηση.

Η ΑΕΝΑΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - τα μνημόνια καταστρέφουν τις αντοχές και ψυχικές δυνάμεις του Έθνους-

         Γεώργιος Εμ.Δημητράκης

Εφιαλτικά είναι τα στοιχεία  που έρχονται από διεθνείς Οργανισμούς, αλλά και από την Τράπεζα της Ελλάδος, ότι πάνω από 3.5 εκατομμύρια των Ελλήνων ευρίσκονται κάτω από τα όρια της πτώχειας, ότι η ανεργία είναι 25%, ενώ εις την πραγματικότητα υπερβαίνει το 30%. Ότι 1 από τους 3 Έλληνες απασχολούμενους είναι άνεργος, και πάνω από 1 εκατ. άνεργοι χωρίς επίδομα ανεργίας, ενώ 1 από τους 3 Έλληνες είναι συνταξιούχος. Ενώ σε δυσθεώρητα ύψη έχει ανέλθει το ποσοστό της ανασφάλιστης εργασίας. Παγκόσμια πρωτιά είναι η ανεργία των νέων έως 24 ετών που  υπερβαίνει  το 50%,  και η φυγή 1/2 εκατ. νέων εις το εξωτερικό, ενώ  επικίνδυνο είναι και το λαθρομεταναστευτικό πρόβλημα που φορτώνεται ο Ελληνικός Λαός εξαιτίας των ολέθριων λαθών και της αβελτερίας των Οργάνων της Ε.Ε.!

Πολλοί Επίσκοποι παραπλανούν, χρησιμοποιώντας λόγια του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου.

Ό Άγιος Θεοφύλακτος γράφει ότι «… δεν θα συγχωρεθείτε αν ξεγελιέστε από την απλότητα σας  και οι ψευδαπόστολοι σας ξεγελούν με την πανουργία τους.»

Του Ιωάννου Ρίζου

Επειδή δυστυχώς το ποίμνιο δεν ενδιαφέρεται να γνωρίσει την καθαρή Πίστη της Ορθοδοξίας, πολλοί επίσκοποι εκμεταλλεύονται αυτή του την άγνοια  και πετάνε συχνά πυκνά  εν είδη φωτοβολίδος  αγιογραφικές και αγιοπατερικές ρήσεις με τρόπο δόλιο άλλα πάντα κατάλληλο για την  συνειδησιακή χειραγώγησης του.

Έτσι λοιπόν ακούμε συχνά τους επισκόπους να επιχειρούν να τρομάξουν αυτούς που τολμούν να τους ελέγχουν με ρήσεις του αγίου Ιγνατίου. Λένε: «..Τον επίσκοπο πρέπει να τον βλέπουμε σαν τον Κύριο…», «..Χωρίς τον Επίσκοπο σας να μην κάνετε τίποτα…», «Όποιος κάνει κάτι κρυφά από τον Επίσκοπο λατρεύει τον διάβολο» κλπ.

Άς δούμε όμως κατ΄αλήθειαν και σύντομα πώς έχουν τα πράγματα.

Κατ΄αρχάς να πούμε ότι στην Αποστολική περίοδο «επίσκοπος» ονομαζόταν ο προϊστάμενος της σύναξης-ενορίας και δεν έχει σχέση με τον ύστερο θεσμό του μητροπολίτη.[1]

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΛΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ (Μητρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης)

Φτανει να κανουμε μονο προσευχη για να ερθη γαληνη στην Eκκλησια

ή

πρεπει να κανη και κατι περισσοτερο ο λαος;

Ἀπαντήσεις σε ἀπορίες ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, σὲ στελέχη τῶν κατασκηνώσεων του, στὴν Πρώτη Φλωρίνης, στὶς 4-8-1994, ἕνα χρόνο μετὰ ἀρχίσουν τὶς πιέσεις, για νὰ ὑποβάλλει τὴν παραίτησή του καὶ νὰ γίνη μητροπολίτης ὁ π. Θεόκλητος!

ΕΡΩΤΗΣΗ: «Φτάνει να κάνουμε μόνο προσευχή για να έρθη γαλήνη στην Eκκλησία ή πρέπει να κάνει και κάτι ἄλλο ο λαός»;
ἈΠΑΝΤΗΣΗ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ: «Tί να κάνη ο λαός, αφού δεν ξεσηκώνεται; Eδῶ εξορίζεται ο Iερός Xρυσόστομος παιδάκι μου και δεν ξεσηκώνεται ο λαός. Πέθανε στην εξορία λέγοντας, το δόξα τῷ Θεῷ πάντων ένεκεν.
Πνίγεται η φωνή του λαοῦ, γιατί έχουν δύναμη αὐτοί. Έχουν την εξουσία και τα όπλα. H πολιτεία είναι μαζί τους.
Ἡ ἱστορία επαναλαμβάνεται. Tό εἶπε ο Xριστός, ή εμέ εδίωξαν και υμᾶς διώξουσι. Aὐτός είναι ο κλῆρος τῶν χριστιανῶν, γιατί έχουμε Mάρτυρα ἐμεῖς.
Πῶς, θέλουμε να εἴμαστε χριστιανοί, για να μας χειροκροτᾶ ο κόσμος; Kαι εμείς καμμιά μέρα θα έχουμε τέτοιο τέλος.
Tέτοιο τέλος θα ἔχουμε, τα βλέπω όλα τα σημεῖα μπροστά μου. Δεν είναι αυτή κατάστασι.
Eμείς αυτήν την φορά υποστηρίζουμε ανθρώπους που μας ύβρισαν και ήταν οι εχθροί μας. Mόνο ο Iερώνυμος τις τελευταῖες ημέρες της ζωῆς του, μέ πῆρε στο τηλέφωνο και μοῦ είπε:
-Φεύγω, πεθαίνω και δεν ἦρθες να μέ δῆς;
-Θά προσπαθήσω του ἀπήντησα, να κατεβῶ κάτω και να σε δῶ».
Kαί συνέχισε:
-«Άν μέ ρωτήσει κανείς, ποιό είναι το καλύτερο που έκανα στην περίοδο της αρχιερατείας μου, θα του ἀπαντήσω ότι έκανα εσένα επίσκοπο.
-Όχι του λέω, μή τον λές αυτόν τον λόγο, εἶναι άλλοι ἀπείρως καλύτεροι από μένα.

Kαί αυτός ο Σεραφείμ ήταν μέσα σ’ αυτήν την Aριστίνδην Σύνοδο. Όταν πῆγε ο Γ. Παπαδόπουλος στά Γιάννενα ἔβαλε να χτυποῦν οι καμπάνες χαρμοσύνα. Tά είχε όλα σχεδιάσει. Kαι όταν ρώτησαν κάποιον της δικτατορίας για τον Σεραφείμ, είπε: Δεν βλέπεις ότι είναι ο μόνος δεσπότης, που διέταξε γενική κωδωνοκρουσία; Aυτή είναι η ιστορία». (Κατὰ τὰ ἄλλα ὁ ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ δὲν θεωροῦνταν χουντικός! Οἱ 12 Μητροπολίτες, ποὺ δὲν ὑποδέχθηκαν μὲ κωδωνοκρουσίες τὸν Παπαδόπουλο ἦταν χουντικοί καὶ γι’ αὐτὸ ἐκθρονίστηκαν!!! Μᾶς κοροοιδεύουν κανονικά ὅλοι τους!)
«Ξέρετε πόσο εύκολες είναι οι συκοφαντίες εναντίον των παρόντων επισκόπων. Δεν έχετε ιδέα.
Tον Mέγαν Aθανάσιο τον συκοφάντησαν. Έναν άλλο άγιον επίσκοπο τον εξέλεξαν και μετά τον συκοφάντησαν μέ μιά γυναίκα. Δεν ήθελε πλέον να παραμείνει και έφυγε στην έρημο και μετά όταν αποδείχθη η αθωότητά του, πήγαν και του ζήτησαν συγνώμη και να τον παρακαλέσουν να γυρίση στην Mητρόπολη.
Όχι τους λέει, αφ’ όσον δεν μ’ υποστηρίξατε το διάστημα του διωγμοῦ και τῆς συκοφαντίας μου, δεν θέλω να ἔρθω. Mένω ἐδῶ πέρα στην ἔρημο για να κλαίω τ’ αμαρτήματά μου.
Δέν είναι άξιος ο λαός παιδί μου, για να έχη ποιμένας καλούς...»

EΠIΣKOΠΟΙ ΣTOYΣ XAΛEΠOYΣ KAIPOYΣ

Eμείς καλλιεργήσαμε το αγωνιστικό πνεῦμα.
Δέν αξίζει ο λαός παιδί μου, για να έχη ποιμένας καλούς. Όταν έγινα επίσκοπος μου έγραψαν πολλά γράμματα, αλλά ένα το εκτίμησα περισσότερο.

Από ομάδα Αστυνομικών Θεσσαλονίκης! Προσκυνητές Ι.Μ. Μεγ. Λαύρας: «Διαφωνούμε κάθετα με τις διώξεις Μοναχών»

Από ομάδα Αστυνομικών Θεσσαλονίκης, προσκυνητών Αγίου Όρους

Χαίρετε,

Με λύπη μας πληροφορηθήκαμε ότι οι διωγμοί Μοναχών και Γερόντων του Αγίου Όρους και ιδιαιτέρως της Ιεράς Μονής Μεγ. Λαύρας που έχουμε την ευλογία να είμαστε προσκυνητές, ξεκίνησαν και συνεχίζονται, δυστυχώς όχι από αλλοδόξους και πολέμιους της Ορθοδοξίας, αλλά από τον Παναγιώτατο Oικ. Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, γιατί είχαν το σθένος και το ανάστημα να αντιταχθούν ως οφείλουν στις εργασίες και αποφάσεις της Πανορθόδοξης Οικ. Συνόδου που έλαβε χώρα τον Ιούνιο στην Κρήτη.

Κυριάκου Κυριαζόπουλου Καθηγητού ΑΠΘ. Η ΜΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ - Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΩΣ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ

Η ΜΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ - Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΩΣ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΣ - ΑΠΟ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΤΟΥ

ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΕΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ 

Ή

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΊΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΗΣ ΠΡΕΠΟΥΣΑΣ ΣΕ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΙΜΗΣ ΠΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ;

Του

Κυριάκου Κυριαζόπουλου

καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Α.Π.Θ.

Ερώτηση: Με δεδομένο ότι, μετά τη λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» της Κρήτης, ένας Μητροπολίτης από τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν σε αυτήν, αν υποτεθεί ότι έχει ορθόδοξο φρόνημα, αλλά, συμβιβαζόμενος με τις «συνοδικές» αποφάσεις της Ψευδο-συνόδου της Κρήτης, μνημονεύει την προϊσταμένη του αρχή (π.χ. με δεδομένο ότι ένας Μητροπολίτης από τις λεγόμενες Νέες Χώρες της Βόρειας Ελλάδος, αν υποτεθεί ότι έχει ορθόδοξο φρόνημα, αλλά μνημονεύει τις προϊσταμένες του αρχές, ήτοι τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος),  αν ένας υφιστάμενός του, ιερομόναχος ή ιερέας, παύσει το μνημόσυνο του εν λόγω Μητροπολίτη, τότε ο     ιερομόναχος ή ο ιερέας διαπράττει το εκκλησιαστικό ποινικό αδίκημα του σχίσματος ή όχι ;

Απάντηση: Σαφώς όχι, για τους εξής λόγους:

1 – Οι κανόνες που είναι συναφείς με το συγκεκριμένο ζήτημα είναι οι Κανόνες 13, 14 και 15 της Πρωτοδευτέρας (ή ΑΒ) Συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Κανόνας 13 της ΑΒ Συνόδου ορίζει: «Αφού ο          παμπόνηρος έριξε  στην Εκκλησία του Χριστού τους σπόρους των αιρετικών ζιζανίων και τους βλέπει να κόβονται σύρριζα με το μαχαίρι του Πνεύματος, μεταχειρίστηκε άλλη μέθοδο προσπαθώντας να διαιρέσει το Σώμα του Χριστού με τη μανία των σχισματικών. Η Αγία Σύνοδος, όμως, αναχαιτίζοντας ολοκληρωτικά και αυτήν την επιβουλή του, όρισε από εδώ και στο εξής, αν κάποιος πρεσβύτερος ή διάκονος τολμήσει, επειδή τάχα έχει κατηγορήσει τον επίσκοπό του για κάποια εγκλήματα, να απομακρυνθεί από την κοινωνία του πριν από τη συνοδική απόφαση και εξέταση και την αμετάκλητη καταδίκη του, και δεν αναφέρει το όνομά του στις ιερές ευχές των λειτουργιών σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, αυτός να υπόκειται σε καθαίρεση και να στερείται από κάθε ιερατική τιμή. Διότι αυτός που είναι ταγμένος στην τάξη του πρεσβυτέρου και που αρπάζει την κρίση των μητροπολιτών και που καταδικάζει, όσο εξαρτάται από αυτόν, ο ίδιος πριν από την κρίση τον πατέρα του και επίσκοπο, αυτός δεν είναι άξιος ούτε για την τιμή ή την ονομασία του πρεσβυτέρου. Και όσοι τον ακολουθούν, αν είναι κάποιοι από τους ιερωμένους, να χάνουν και αυτοί την δική τους τιμή, και αν είναι μοναχοί ή λαϊκοί, να αφορίζονται πλήρως της Εκκλησίας, μέχρι που να απορρίψουν τη σχέση τους με τους σχισματικούς και να επιστρέψουν στον επίσκοπό τους».