«Ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την
πατρίδα του»
«Ο μόνος αντίπαλος που
δύσκολα ηττάται, είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος και τέτοιος είναι ο
Καποδίστριας» (Μέτερνιχ)
«Η
βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων». Όλη αυτή η δυσοσμία που
περιβάλλει και κατέχει την πατρίδα μας τίποτε το καλό δεν προοιωνίζεται.
Θυμήθηκα
και τους στίχου του Κ. Ουράνη:
«Πάψετε πια να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου,
τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε,
κι αφήστε το πηδάλιο στις τρικυμίας τα χέρια!
Το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!».
Είναι
φοβερός ο τελευταίος στίχος. Πολλοί, αφελείς, ελπίζουν σε επιστροφή στην
προμνημονιακή εποχή, «που χτυπούσαμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα». Δυστυχώς δεν
κατάλαβαν ότι ήμασταν σαν τους χοίρους της Κίρκης. Δεν ήταν ευημερία υγιής,
ήταν τα επιφαινόμενα μιας βαθιάς παρακμής. Γλύτωσε ο Οδυσσέας γιατί δεν έχασε
την μνήμη του, την μνήμη της πατρίδας. Και πατρίδα σημαίνει «εμείς».