Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ : ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ Α.Φ. 186  http://www.agonas.org

Ο πρόσφατος εορτασμός της κοίμησής του (9/11/12) αλλά και της ανακομιδής των λειψάνων του (3/9/ ) έφερε στο προσκήνιο και πάλι τον διωγμό των αγίων επισκόπων από φθονερούς και κακοποιούς Αρχιεπισκόπους και Πατριάρχες. Όπως είναι γνωστό, ο άγιος του αιώνα μας, ο Μητροπολίτης Πενταπόλεως Νεκτάριος (1/10/1846 – 8/11/1920), διώχθηκε πριν από 119 χρόνια από τον ογδοντάχρονο Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Σωφρόνιο – άνθρωπο ευκολόπιστο και ευμετάβλητο – ο οποίος, ενώ αρχικά περιέβαλε με στοργή και ενδιαφέρον τον αξιόλογο και ταλαντούχο Νεκτάριο, αναδεικνύοντάς τον Μητροπολίτη Πανταπόλεως, άλλαξε στάση, όταν πολλοί επίσκοποι-μνηστήρες του πατριαρχικού θρόνου – ενοχληθέντες από τη ραγδαία άνοδο του Αγίου τον συκοφάντησαν με ανόητες και αστήρικτες κατηγορίες. Και πέτυχαν μεν να τον κάνει ο Πατριάρχης «έκπτωτο» απομακρύνοντάς τον από την Αίγυπτο, δεν πέτυχαν όμως να φράξουν το στόμα του Αγίου που διαμαρτύρονταν συνεχώς για την αδικία, για την άνευ απολογίας και άνευ δίκης καταδίκη του.

Για να δούμε όλοι, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και για να τιμήσουμε τον άγιο Νεκτάριο, τον προστάτη όλων των αδίκως διωκομένων κληρικών, παραθέτουμε μικρό απόσπασμα από την επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο.

«Παναγιώτατε! Οποίον εκκλησιαστικόν δικαστήριο με εδίκασε και με καταδίκασε και απεφάνθη περί της ανηθικότητός μου, ώστε οι Πατριαρχικοί να λέγωσιν, ότι εδιώχθην ως επαναστάτης και ανήθικος; Παναγιώτατε, πού ευρίσκονται τα Πρακτικά της καταδίκης μου; Πού οι μάρτυρες; Πού το σώμα του εγκλήματος; Πού το έδαφος, εφ’ ού εστηρίχθη η κατ’ εμού επίσημος κατηγορία, δι’ ής κατεδικαζόμην εις ηθικόν θάνατον; Οποίον μέγα κακόν ειργάσθην προς Υμάς, Παναγιώτατε ή και προς τινα των Πατριαρχικών, ίνα δολοφονηθώ; Διατί η τοσαύτη υμών κατ’ εμού μήνις;».

Τα λόγια αυτά του αγίου του παρελθόντος αρμόζουν και στους αγίους του παρόντος, στους Δώδεκα αθώους και ενάρετους Μητροπολίτες, που ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ εκθρόνισε χωρίς απολογία, χωρίς δίκη, χωρίς μάρτυρες, χωρίς κατηγορητήριο, χωρίς καμμία απολύτως δικαστική διαδικασία.

Και ρωτούμε: Ποιο εκκλησιαστικό δικαστήριο δίκασε και καταδίκασε τους αγίους των ημερών μας;

Αλλά ας μη το ψάχνουμε, γιατί δεν πρόκειται για «προσωπικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις» - όπως έγραψαν οι δημοσιογράφοι – αλλά για μάχη ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, στην ασέβεια και την ευσέβεια, στην αγριότητα και αγιότητα.

Είναι αλήθεια ότι κανένας δε γνωρίζει τα σχέδια του Θεού, γι’ αυτό βλέπουμε άλλους μεν ανθρώπους Του να τους αφήνει αδικαίωτους σ’ αυτόν τον κόσμο και άλλους να τους αποκαθιστά. Στην προκειμένη περίπτωση ο άγιος Νεκτάριος όχι μόνον αποκαταστάθηκε στα μάτια των ανθρώπων αλλά και έγινε σύμβολο ταπείνωσης, ασκητικότητας, αυταπάρνησης, προσφοράς, πραότητας και αγωνιστικότητας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κάνει τους πολέμιους και συκοφάντες πατριαρχικούς αρχιερείς αλλά κι εκείνους που δεν ήθελαν να τα… χαλάσουν με τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, να «κάμψουν γόνυ» στην αγιότητά του και να προβούν το 1960 σε επίσημη δημόσια συγγνώμη και αγιοποίησή του.

Έκτοτε, με την πληθώρα των θαυμάτων, απέδειξε ότι είναι ο μόνος κατάλληλος μεσολαβητής μεταξύ του Θεού και των αδικούμενων κληρικών από τις μαφίες που ταλανίζουν την εκκλησία του Χριστού.

Β.Γ.