ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ π.ΑΡΧΙΕΠ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ Α.Φ.187 http://www.agonas.org

 Ο Σεραφείμ Τίκας στα χρόνια της «Μεγάλης Προδοσίας»

Τα ημερολόγια που κυκλοφορούν κάθε χρόνο κατά χιλιάδες από οργανισμούς, επιχειρήσεις, συλλόγους, δήμους, περιφέρειες κ.α. αποβλέπουν σε κάποιο σκοπό (διαφήμιση, προβολή…). Το μεγαλύτερο μέρος αυτών εκδίδεται από την εκκλησία (μητροπόλεις, μοναστήρια, ναοί, προσκυνήματα κ.α.) με τη διαφορά ότι το περιεχόμενό τους πρέπει να είναι πνευματικό, αγιαστικό ώστε ανοίγοντάς το να ωφεληθεί ψυχικά και πνευματικά ο αναγνώστης τους.

Το φετινό όμως ημερολόγιο (2013) της Μητρόπολης Λάρισας, κατά παράβαση της πνευματικής δεοντολογίας, είναι αφιερωμένο στον μακαρίτη αρχ/πο Σεραφείμ Τίκα, που όχι μόνο πνευματικός άνθρωπος δεν υπήρξε αλλά και μόνη η αναφορά του ονόματός του μας μεταφέρει στα μαύρα χρόνια της «Μεγάλης Προδοσίας» (Κ. Μουρατίδης καθηγ. Πανεπιστημίου Αθήνας).

ΦΩΤ. Ο  ΑΡΧΙΕΠ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑΣ  ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΪΟΝΣ

Επιβεβλημένη λοιπόν η σύντομη βιογραφία του, που μάγεψε κυριολεκτικά τον δεσπότη Λάρισας, ώστε να του αφιερώσει το ημερολόγιο:

Όταν η χούντα του Ιωαννίδη (Νοέμβριος 1973 – Ιούλιος 1974), με τη συνεργασία των σκοτεινών δυνάμεων, εισέβαλε στα ενδότερα της εκκλησίας με τον πιο βάρβαρο και αυθαίρετο τρόπο αναδεικνύοντας τον Σεραφείμ Τίκα Αρχιεπίσκοπο, είχε απώτερο σκοπό: πρώτον την εξόντωση των 12 επισκόπων, διότι με κοινό κείμενο ζητούσαν από την Ιεραρχία να καταδικάσει την Μασωνία ως αντίχριστη θρησκεία (όπως έγινε και το 1933), και δεύτερον τη διεκπεραίωση, αντιχριστιανικών νομοσχεδίων που αφορούσαν το αυτόματο διαζύγιο, τη νομιμοποίηση ης μοιχείας, των αμβλώσεων, τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, την κατάργηση του εκκλησιασμού και της προσευχής στα σχολεία κ.α., χωρίς αντίσταση.

Τί να πρωτοθυμηθεί και τί να γράψει κανείς για τον … «αντάρτη» (ο χαρακτηρισμός δικός του) αρχ/πο Σεραφείμ Τίκα: Την λυσσαλέα αντίδρασή του στο αίτημα επαναβεβαίωσης της υπό της Ιεραρχίας του 1933 καταδίκης της Μασονίας ως θρησκείας; Την θεολογική του ανεπάρκεια; Το ανύπαρκτο κηρυκτικό του έργο; Τις αλλεπάλληλες μεταθέσεις του (Άρτα, Ιωάννινα, Αθήνα); [Στην Άρτα με 9χρονη «διακονία» έργο μηδενικό. Στα Ιωάννινα μετατεθείς, με 17χρονη παραμονή επί 249 ενοριών το έργο ανύπαρκτο, αν και διαχειρίσθηκε τεράστια ποσά πολλών κληροδοτημάτων. Στην αρχιεπισκοπή Αθηνών, με τα αμέτρητα έσοδα, όχι μόνον δεν έφτιαξε τίποτε, αλλά και ό,τι βρήκε από τον προκάτοχό του Ιερώνυμο το διέλυσε (νοσοκομείο κληρικών, εκκλησιαστική παιδεία – γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο – νεανικές κατασκηνώσεις, εταιρεία αξιοποίησης εκκλησιαστικής περιουσίας – η διατήρησή της θα καθιστούσε την εκκλησία αυτάρκη οικονομικά, αποφεύγοντας τη ζητιανιά στα Αραβικά Εμιράτα…)].

Αξίζει να θυμηθούμε και τα γραφόμενα στον τύπο εκείνη την εποχή!

Όταν, ο ψευτοαντάρτης Σεραφείμ όρκισε την Κυβέρνηση της πιο στεγνής δικτατορίας Ιωαννίδη-Ανδρουτσόπουλου (ανεπίτρεπτο – χωρίς την έγκριση του Αρχ/που) πήρε στο τηλέφωνο τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και με «δακρυσμένα» μάτια και φωνή «θρηνώδη» άρχισε να του λέει: «Εγώ είμαι καλός άνθρωπος και θα έρθω να σας φιλήσω τα πόδια. Συγχωρήστε με!!» (Από το βιβλίο «Είπε τη εκκλησία», σελ. 178).

Γλοιώδης, δουλική και υποκριτική υπήρξε η συμπεριφορά του, όταν, επισκεπτόμενος το σπίτι του Ιακώβου Βαβανάτσου (γνωστού ως 12ήμερου αρχιεπισκόπου!), και πέφτοντας μπρούμυτα του φιλούσε τα πόδια και τα χέρια για να πάρει τους ψήφους του περιβάλλοντός του (Βαβανάτσου) και του έλεγε: «Μακαριώτατε, σου οφείλω πάρα πολλά. Σύ μ’ έκανες Μητροπολίτη Άρτης, σύ μ’ έκανες Μητροπολίτη Ιωαννίνων και τώρα πρέπει εσύ να με κάμεις και Αρχιεπίσκοπο, αφού επιμένουν αυτοί (εννοώντας τους δικτάτορες) να γίνω εγώ αρχιεπίσκοπος».

- Βαβανάτσιος: «Τί ’ναι αυτά που λές παιδί μου; Όλα αυτά τα χαρίσματα είναι του Θεού και όχι από μένα…».

- Σεραφείμ: «Μα αυτοί (δικτάτορες) επιμένουν να με κάνουν, και με δύο και με τρεις ψήφους ακόμα, αρχιεπίσκοπο». (Γ. Πυρουνάκης – “Καπετάν παπάς”, σελ. 181).

Τα ψέματα που είπε στον Κίτρους Βαρνάβα δεν περιγράφονται.

- Ψηφίστε με να γίνω αρχιεπίσκοπος και μόλις θα «τακτοποιήσω» την εκκλησιαστική κατάσταση θα παραιτηθώ για σένα, και θα γυρίσω πάλι στα Γιάννενα.

Ασφαλώς οι υποσχέσεις μετά ξεχάστηκαν.

Να θυμηθούμε τον ψευτοπαλικαρά, που φοβόταν την σκιά του, και  γι’ αυτό κουβαλούσε κάτω από το ράσο την πιστόλα – όπως αποκαλούσε το πιστόλι – και την έδειχνε κάνοντας τον παλικαρά;

Ας δούμε τί τον καταμαρτυρούσε ο μακαριστός μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος:

«Μακαριώτατε, είσθε δοσίλογος, διότι εκακουργήσατε κατά της Εκκλησίας. Διαπράξατε στυγερά εγκλήματα, εβυθίσατε την Εκκλησία εις καταισχύνην… Θα πρέπει να σας επιβληθή ΕΠΤΑΚΙΣ η ποινή της καθαιρέσεως και του ισοβίου εγκλεισμού σας εις την Μονή Πυθαρίου…».

Ο καθηγητής του Παν. Αθηνών Κ. Μουρατίδης έγραφε (Μ. Προδοσία): «Σπανίως στην ιστορία της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας, Ορθόδοξος Ιεράρχης και μάλιστα προκαθήμενος, επέδειξε τοιαύτην απροσχημάτιστη και χωρίς τον ελάχιστο ενδοιασμό αλλοπρόσαλλη, τραγελαφική και αυτοαναιρούμενη συμπεριφορά, όπως ο χουντικός αρχιεπίσκοπος κ. Σεραφείμ… Ο μέχρι τότε εμφανιζόμενος ως συνετός, πράος, φιλειρηνικός και φιλενωτικός μητροπολίτης Ιωαννίνων, μεταμορφώνεται αιφνιδίως σε αιμοδιψή, αιμοχαρή και πολεμοχαρή Αρχιεπίσκοπο και αποκαλύπτει ένα αβυσσαλέο ψυχικό κόσμο, γεμάτο εμπάθεια και κακότητα, που με ακατάλλακτο φονικό πάθος και μίσος επιδιώκει την εξόντωση όλων εκείνων, – στους οποίους μέχρι την εποχή εκείνη υποκρίνετο, ότι τους θεωρεί φίλους και αδελφούς του και συνειργάζετο μαζί τους αρμονικώτατα – γιατί τους θεωρεί πλέον εμπόδιο στην πραγματοποίηση των ανίερων, βέβηλων και βλάσφημων επιδιώξεών του».

Σταλινικές μέθοδοι με αρχιερατικό μανδύα!

Το κατάντημα της απιστίας και αθλιότητας Αρχ/που και επισκόπων καταδεικνύεται από την παρακάτω στιχομυθία κατά τη διάρκεια εκλογής μητροπολιτών, όταν ο μητροπολίτης Π… πλησιάζοντας τον Αρχ/πο Σεραφείμ του λέγει:

Μ/της Π…: «Μακαριώτατε, να κάνουμε και κανέναν καλόν».

Σεραφείμ: «Εγώ αγίους δεν θέλω. Φέρτε μου αυτόν που έχει τον πιο χοντρό φάκελλο να τον φτιάξω».

Τις θέσεις και απόψεις του Αρχ. Σεραφείμ επιβεβαιώνει ο τότε Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος λέγοντας: (Ο γνωρίζων τις απόψεις που αποτελούν) «… ενδεικτικές των κριτηρίων του αρχιεπισκόπου κ. Σεραφείμ για την ανάδειξη κληρικών εις το ύψιστο της αρχιερωσύνης λειτούργημα, καταλαμβάνεται ασφαλώς από βαθυτάτη οδύνη, και φθάνει τα όρια της απογνώσεως…». Και σε μια δραματική επιστολή έγραφε: «Μακαριώτατε επιτέλους σταματήστε». Και στη συνέχεια μας πληροφορεί ότι κατά την δραματικήν εκείνη συνεδρίαν … των επισκοπικών εκλογών συνέβη κάτι το απίστευτο! «Αι εκλογαί διεκόπησαν αιφνιδίως λόγω παρεμβάσεως της ΚΥΠ (!) η οποία δια να ματαιώση την προαγωγή «διαβεβλημένων» κληρικών, επενέβη δυναμικώς την 12ην παρά εν λεπτόν…». Ο δε καθηγητής Κ.Μ. σχολίαζε: «Πόσοι, αλήθεια, από τις δεκάδες Μητροπολιτών που επελέγησαν κατά την αρχιεπισκοπεία του κ. Σεραφείμ ανεδείχθησαν εις το μητροπολιτικό λειτούργημα με παρόμοια κριτήρια!» (Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στα χρόνια μας).

Οι αυθαιρεσίες και οι παρανομίες του Σεραφείμ «έβγαζαν μάτι» γι’ αυτό ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών Ανδρεουλάκος άσκησε ποινική δίωξη με βαρύ κατηγορητήριο στον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και όλων των μελών της Ιεράς Συνόδου, αλλά ο «καλοκάγαθος», τότε Πρωθυπουργός, Κ. Μητσοτάκης με την καθηγήτρια Πανεπιστημίου Ψαρούδα-Μπενάκη – υπουργό Δικαιοσύνης – με ιδικό νόμο σε άσχετο νομοσχέδιο, ανέστειλαν την ποινική δίωξη, για λόγους «εθνικής ασφάλειας» (!) όπως έγραψε ο τύπος της εποχής εκείνης (1993).

Ερευνώντας την εκκλησιαστική ιστορία και ρωτώντας σεβάσμιους μητροπολίτες, καθηγητές ιστορίας και Θεολογίας εάν στην μακραίωνη ιστορία υπάρχει παρόμοια περίπτωση που ιεράρχης ή προκαθήμενος αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας να έχει βεβηλώσει – με λόγια και πράξεις – με τέτοιο αισχρό τρόπο την Αγία του Χριστού Εκκλησία, απάντησαν αρνητικά.

Περιστατικά και φράσεις που συνθέτουν το προφίλ του αρχ. Σεραφείμ.

1) Στο μητροπολιτικό ναό Αθηνών, 15 Οκτωβρίου 1989, κατά την ώρα της χειροτονίας δεσπότη, ενώ ο λαός φώναζε το «ανάξιος» στον χειροτονούμενο, αρχιεπίσκοπος και δεσποτάδες κλειδωθήκανε στο ιερό περιμένοντας να έρθουν τα ΜΑΤ που είχαν καλέσει. Και όταν οι ιερείς έφευγαν όπως-όπως, ο δεσπότης Π… ξεφορέθηκε και την στιγμή που έβγαινε από την νότια πόρτα του ιερού για να φύγει, ο αρχιεπ. Σεραφείμ τον άρπαξε, και απειλητικά του είπε: «Πού πας ρε παλιοπου…ρα, εδώ θα μείνεις».

2) Στην ενθρόνιση του Σεραφείμ Ορφανού (μοιχεπιβάτη δεσπότη Λάρισας), μέσα στο μητροπολιτικό ναό του Αγ. Αχιλλείου εκστόμισε την απίστευτα χυδαία ύβρη κατά των Λαρισαίων: «γαμ… το κέρατό σας»!!!

3) Στο «Πανελλήνιο Θεολογικό Συνέδριο» που έγινε τον Σεπτέμβριο του 1990 στο ΧΙΛΤΟΝ, μια ομάδα κοριτσιών που το παρακολουθούσαν, θεώρησαν καθήκον να ενημερώσουν τον αρχιεπίσκοπο εγχειρίζοντάς του ορισμένα έγγραφα που αφορούσαν το εκκλησιαστικό πρόβλημα της Λάρισας. Τότε ο Σεραφείμ τα αποκάλεσε «Καθίκια».

4) Σε μια εκδρομή, Λαρισαίοι συναντήθηκαν τυχαία με τον Σεραφείμ. Και αυτός, με το άκουσμα ότι είναι Λαρισαίοι, τους είπε: «Φύγετε από δω, ρε κωλόπαιδα»!

5) Δημοσιογράφος ρώτησε τον Σεραφείμ για τον Λαρίσης Θεολόγο, και εκείνος είπε: «Ο Θεολόγος να πάει να κόψει το λαιμό του». Δηλαδή να αυτοκτονήσει! Ωραίο και πνευματικό!

6) Στην διάρκεια κάποιας συνεδρίασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, κάποιος Συνοδικός πρότεινε να καλέσουν τον Λαρίσης Θεολόγο να δώσει κάποιες εξηγήσεις. Τότε ο Σεραφείμ πετάχτηκε οργίλος λέγοντας: «Τι θέλεις, άγιε αδελφέ, να καλέσουμε εδώ τον Θεολόγο για να μας χε…»!

7) Σε χειροτονία ανάξιου κληρικού απευθυνόμενος προς τους διαμαρτυρόμενους είπε: «Εμένα ρε δεν ιδρώνει το αυτί μου» και προχώρησε στη χειροτονία ενώ τα ΜΑΤ έσπαζαν τα κεφάλια των χριστιανών.

8) Δικηγορικός Σύλλογος τον επισκέφθηκε και αφού του εξέθεσε τα θέματα έμεινε άναυδος όταν τον άκουσαν να τους λέει: «Εσείς οι δικηγόροι θέλετε βουι…τσα»!

9) «Έτσι θέλω, έτσι θα γίνει». Με τις φράσεις αυτές «σφαγίασε» δώδεκα σεμνούς και ενάρετους επισκόπους χωρίς καμμιά δικαστική διαδικασία, χωρίς απολογία και δίκη, χωρίς καν το στοιχειώδες δικαίωμα να υπερασπισθούν τον εαυτό τους. Αυτό δεν συνέβηκε ούτε στο Νταχάου.

10) Η άρνηση να εφαρμόσει δικαστικές αποφάσεις και  μάλιστα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας (ΣτΕ), μεσούσης της Δημοκρατίας, χουντικός μάλιστα αρχιεπίσκοπος, προσβάλλοντας, περιφρονώντας τους δημοκρατικούς θεσμούς της Πατρίδος μας και δηλώνοντας: «Εγώ είμαι αντάρτης». Εγώ δεν εφαρμόζω τις αποφάσεις του ΣτΕ, εγώ αυτούς (δηλαδή τους εκπτώτους Μητροπολίτες) θα τους συντρίψω…» («Βήμα», 13-1-91), αυτό αν είναι πρωτοτυπία! (Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στα πιο απολυταρχικά καθεστώτα).

Τέτοιες «πνευματικές» φράσεις πλήρεις αγοραίων και χυδαίων βωμολοχιών και αισχρολογιών, όπως του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Τίκα, δεν έχουν τελειωμό αλλά ούτε υπάρχει και προηγούμενο στην ιστορία.

Αλήθεια, πώς αυτός ο βωμολόχος αρχιεπίσκοπος, έβγαινε στην ωραία Πύλη, κατά την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, και ευλογούσε τον λαό του Θεού, τον οποίον τόσο χυδαία είχε εξυβρίσει, προσβάλλει και ταπεινώσει; Πώς τολμούσε να επικαλείται «Την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και την αγάπη του Θεού και Πατρός και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος ώστε να επισκιάσει όλους;». Πώς να αποδώσει κανείς σεβασμό και τιμή στους κακούς αυτούς γεωργούς που διέφθειραν τον αμπελώνα του Κυρίου κατά τα λόγια του Προφήτη Ιερεμία (12,10): «Ποιμένες διέφθειραν τον Αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου, έδωσαν την μερίδα την επιθυμητήν μου εις έρημον άβατον;».

Δυστυχώς ο Σεραφείμ Τίκας για να «σώσει» τη Λάρισα έστειλε τον άλλο Σεραφείμ (Ορφανό) τον “μπουρζούμ παπά”, όπως τον έλεγε ο ίδιος. Κι ενώ ήρθε πάμπτωχος μαζί με τον χρεοκοπημένο γαμπρό του, βρέθηκε όλο το συγγενολόι με τεράστια περιουσία και καταθέσεις εκατομμυρίων.

Το πώς έγινε αυτό θα έπρεπε να μας το πουν οι αρμόδιοι κυνηγοί του οικονομικού εγκλήματος (εφοριακοί, δικαστές…). Διότι, δεν μπορεί ο κόσμος να γνωρίζει ότι ο δεσπότης συγκέντρωνε τις παλιές εικόνες των ναών για την ίδρυση δήθεν μουσείου κι αυτές να έχουν εξαφανιστεί ή τα ετήσια έσοδα του Πρ/τος της αγ. Παρασκευής Τεμπών από 3 εκ/μύρια δρχ. επί ημερών Σεραφείμ, να φτάσουν τα 100 εκ/μύρια δρχ. επί Θεολόγου…

Αλλά τις κομπίνες του Σεραφείμ Ορφανού γνώριζε πολύ καλά ο Αρχιεπίσκοπος όπως αποκαλύφθηκε με την κατάληψη του επισκοπείου την 5-1-1990 για τις οποίες και θα επανέλθουμε εν καιρώ…

Σήμερα, για την ιστορία, αναφέρουμε το παρακάτω περιστατικό: Ηταν 13/9/1989, παραμονή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, όταν ο μοιχεπιβάτης Λάρισας Σεραφείμ Ορφανός βρέθηκε νεκρός. Ο πρώτος που ήρθε για την εξόδιο ακολουθία ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ. Ο γαμπρός από αδερφή του Ορφανού Κων/νος Μπαλάσης τον περίμενε στα σκαλιά του ναού, κι άρχιζε να φωνάζει: «Αχ, τι πάθαμε - αχ, τι πάθαμε, Μακαριώτατε...» Κι ο αρχιεπίσκοπος, Σεραφείμ, κοιτάζοντάς τον μ’ εκείνο το καραγκούνικο ύφος, του είπε: «Άσε ρε τα τι πάθαμε. Τώρα να δούμε τι θα κάνουμε. Τ’ ακούς;». Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, ο Μπαλάσης ακούστηκε να λέει στον Αρχιεπίσκοπο: «Να κάνουμε δικό μας άνθρωπο Μακαριώτατε»!! 

Τώρα εξηγείται γιατί έστειλε τον Δημήτριο Μπεκιάρη, κοινό γνώστη των αποκρύφων τους. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, δεν πέτυχαν το σκοπό τους ώστε να παραμείνει στη Λάρισα, αν και χρησιμοποίησαν κάθε τρόπο (χρήμα, ψέμα, υποσχέσεις, παρακάλια, απειλές…).

Παρά την αποτυχία του δεν κάμφθηκε και προσπάθησε να βρει «δικό του άνθρωπο» για να τον στείλει ως δεσπότη Λάρισας.

Τέλος, μετά από διαβουλεύσεις, δεσμεύσεις, όρκους και υποσχέσεις, «εξέλεξε» ετσιθελικά τον Ιγνάτιο Λάππα, επί χρόνια Γραμματέα της Δ.Ι.Σ. και «στοργικόν υιόν του» - όπως τον αποκαλούσε.

Ανέλπιστη για τον Ιγνάτιο η επιλογή του από τον «πνευματικό του πατέρα», την οποία έκανε ευχαρίστως δεκτή – αφού μάλιστα, για κάθε παρανομία «καθάριζε» ο… «πατερούλης» – σ’ αντίθεση με άλλους που αρνήθηκαν την πρόταση ως αντιΚανονική επειδή ζούσε ο νόμιμος Μητροπολίτης Θεολόγος.

Υπερχρεωμένος στον μακαρίτη αρχ. Σεραφείμ ο κ. Ιγνάτιος, πώς να μην του αφιερώσει ένα ημερολόγιο; Θα πείτε, πώς γίνεται να παρουσιάζει τον «Γιαγκούλα» σαν άγιο; Γίνεται, αν φιμώσεις τη συνείδηση, αποβάλλεις το φόβο του Θεού και την ντροπή των ανθρώπων. Τότε το θράσος εκλαμβάνεται ως παρρησία και ο λύκος ως πρόβατο.

Μην τα ψάχνεις αναγνώστη μας. Κι αν γράψαμε όσα γράψαμε, το κάναμε μόνο για σένα, για να σε προφυλάξουμε από τις καμουφλαρισμένες δαιμονικές παγίδες.

Ως προς τους άλλους, στους οποίους το «κακό παγιώθηκε», ισχύει απόλυτα το του αρχαίου σοφιστή Αισχίνη: «Ουκ αισχύνει η αισχύνη»”.