Σ
|
χεδὸν
δύο χιλιάδες χρόνια ἡ ἐπὶ γῆς στρατευομένη Μία Ἁγία Καθολικὴ καὶ
Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολὴ σφυρηλατεῖ
καὶ διαφυλάττει τὴν ἰδιοπροσωπία τῆς Ρωμῃοσύνης· τὸ ὅμαιμον, τὸ
ὁμόθρησκον, τὸ ὁμόγλωσσον καὶ τὸ ὁμότροπον τοῦ Ἔθνους,[1]
χαρακτηριστικὰ ποὺ μεταποιεῖ στὴν μεγαλωσύνη τῆς πνευματικότητος
τοῦ Ὀρθοδόξου Γένους.
Ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ
παράδοση διασώζει τὴν εὐσεβεία πρὸς τὸ θεῖο, ἀλλὰ ἀποβάλλει τοὺς ψεύτικους
θεοὺς καὶ τὶς δεισιδαιμονίες· υἱοθετεῖ τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ παραδοσιακοῦ
τυπικοῦ τῆς λατρείας καὶ τὸ γεμίζει μὲ τὴν ἀποκεκαλυμμένη Ἀλήθεια
τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, μὲ τὴν ἀγάπη Του καὶ μὲ τὴ διδασκαλία Του περὶ
τοῦ μόνου καὶ ἀληθινοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου
διὰ τῆς Ἐκκλησίας Του εἰς τὴν ἐπουράνιο βασιλεία Του. Ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ
φιλοσοφία διατηρεῖ τὴ μέθοδο τῆς συζητήσεως/ἀναζητήσεως καὶ τὸ
σύστημα τῶν λογικῶν κατηγοριῶν, ἀλλὰ ἀπορρίπτει τὶς δαιμονικὲς καὶ
ἐφάμαρτες ἀντιλήψεις. Διασώζει τὴν μοναδικὴ σὲ λεκτικὸ πλοῦτο, νοηματοδότηση
καὶ δομὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα, μὲ τὴν ὁποίαν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον εἶναι
δυνατὸν νὰ ἐκφραστοῦν στὴν αὐθεντικότητά τους τὰ βαθειά, λεπτοφυῆ
καὶ ὑψηπετῆ ―κυρίως καὶ πρὶν ἀπ’ ὅλα θεόπνευστα― θεολογικὰ νοήματα
τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως.
Δομεῖται στὴν Ἀλήθεια Του
καὶ στὴν Ἀγάπη Του μὲ τὸ ―θείᾳ προνοίᾳ― προϋπάρχον ἑλληνικὸ φιλότιμο· μία ψυχικὴ κατάσταση ποὺ δύσκολα
περιγράφεται, ἀλλὰ ἀποτελεῖ τὴ βάση κάθε καλοῦ καὶ μεγάλου, πνευματικοῦ-ψυχικοῦ-ὑλικοῦ
ἔργου ποὺ ἐπιτελεῖ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, εἶτε σὲ προσωπικὸ εἴτε σὲ ἐθνικὸ
ἐπίπεδο. Δὲν εἶναι ἀκριβῶς τὸ «καλὸν κἀγαθόν» καὶ τὸ «μέγα»· εἶναι τὸ
«κάτι» ποὺ προσδίδει ἕναν μοναδικὸ
χαρακτῆρα εἰς τὸ «καλὸν κἀγαθόν» καὶ τὸ «μέγα».
Εἶναι αὐτὸ τὸ «κάτι» ποὺ προσδιόρισε
τὴν εἰδοποιὸ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους.
Εἰς τοὺς Ἑβραίους «κατὰ χάριν» παραχωρήθηκε
ἡ δυνατότητα/εὐκαιρία νὰ καταστοῦν ὁ περιούσιος λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ
τοὺς ἔλλειπε αὐτὸ τὸ «κάτι» καὶ ἡ ἔλλειψή του τοὺς ὁδήγησε στὴν ἄρνηση
τοῦ Θεανθρώπου, δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ
Πατρός. Εἰς τοὺς Ἕλληνες πλεόναζε αὐτὸ τὸ «κάτι» καὶ αὐτὴ ἡ περίσσεια
τοὺς ἐπέτρεψε «καθ’ ὁμοίωσιν»
νὰ καταστοῦν ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ· ὥστε διὰ τοῦ πολιτισμοῦ τους
―ἰδιαιτέρως τῆς γλώσσας τους, εἰς τὴν ὁποίαν συμποσοῦται ἡ πεμπτουσία
τοῦ πολιτισμοῦ ἑνὸς λαοῦ― καὶ κυρίως διὰ τῆς θυσιαστικῆς καὶ μαρτυρικῆς
ἀφοσιώσεώς τους εἰς τὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό, κατέκτησαν
ὡς ἔθνος τὸν στέφανο τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ· τὸν ὁποῖον καὶ διατηροῦν ἐφόσον
―καὶ στὸν βαθμὸ πού― συνεχίζουν νὰ ἐμμένουν στὴ θυσιαστικὴ καὶ μαρτυρικὴ
ἀφοσίωσή τους!... Διότι αὐτὸ τὸ «κάτι» τοὺς ἐπέτρεψε ὄχι μόνον νὰ
δεχθοῦν ἀλλὰ καὶ νὰ ἀσκήσουν τὶς ὑπέρτατες δωρεὲς τοῦ Κυρίου: τὴν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καὶ τὸ αὐτεξούσιο τῆς συνειδήσεως· δωρεὲς
ποὺ μόνον στὴν ἑλληνικὴ ἔκφανσή τους
καὶ μόνον μέσῳ αὐτῆς κατέστη ἐφικτὸ νὰ τὶς ἀντιληφθεῖ καὶ νὰ τὶς κατανοήσει
τὸ πλάσμα τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ· αὐτὴ ἦταν ἡ οἰκονομία Του!...
Εἶναι τὸ ρωμαίϊκο φιλότιμο αὐτὸ τὸ «κάτι»,
ποὺ τὸ ἀναγνωρίζουμε τόσο ὅταν ὑπάρχει ὅσο καὶ ὅταν δὲν ὑπάρχει. Εἶναι
αὐτὸ τὸ «κάτι», ποὺ μᾶς τιμᾶ ὅταν τὸ ἔχουμε καὶ μᾶς ἀτιμάζει ὅταν δὲν
τὸ ἔχουμε· κι ὅταν τό ’χουμε διπλὰ μᾶς τιμᾶ ἐὰν ἐλεύθερα τὸ ἐκδηλώνουμε
στὰ ἔργα μας, ἐνῶ διπλὰ μᾶς ἀτιμάζει ἐὰν τὸ φυλακίζουμε στὴν σιωπή
μας ἢ καὶ στὰ λόγια μας!!! Εἶναι αὐτὸ τὸ «κάτι» ποὺ ὅταν ὑπάρχει πηγάζει
κατευθείαν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας κι ἐκδηλώνεται ἀποκλειστικὰ
καὶ μόνον στὰ ἔργα μας καὶ στὶς πράξεις μας!...
Εἶναι αὐτὸ τὸ «κάτι», ποὺ συνήθως
χάνουν οἱ δυτικόπληκτοι καὶ οἱ κοσμοπολίτες διανοούμενοι, οἱ δυτικότροποι
πολιτικοὶ καὶ οἱ πολυπράγμονες ἐπιχειρηματίες, οἱ ἀρειμανίως ἐπαναπαυόμενοι
στὴν μακαριότητα τοῦ δημοσίου κορβανᾶ·
ἰδιαιτέρως οἱ ἐνδιατρίψαντες εἰς τὴν φιλήδονη κι ἐκμαυλιστικὴ αὐλὴ
τῆς Κίρκης ἐν τῇ Ἑσπερίᾳ, χωρὶς ὅμως τὸν νόστο τοῦ Ὁδυσσέα, ἔστω ν’ ἀργοσαλεύει
στὴν ψυχή τους!...
Εἶναι αὐτὸ τὸ «κάτι», ποὺ συνειδητὰ
ἀπέρριψε ἡ Δεσποτοκρατία, ναυαγισμένη στὴν ἐξουσιολαγνεία της
καὶ παγιδευμένη στὴν ἐξουσιοκρατία της, ὅπου τὰ μέλη της, οἱ θιασῶτες
της καὶ οἱ παρατρεχάμενοί της διακονοῦν τοὺς πειρασμοὺς τοῦ Σατανᾶ στὴν
ἄνυδρη κι αἰχμηρὴ ἔρημο τῆς καρδιᾶς τους ποὺ ἁπλώθηκε στὰ ἀποξηραμένα
νάματα τοῦ ἀπ’ ἐκεῖ ἐκδιωχθέντος ρωμαίϊκου
φιλοτίμου· διαγκωνιζόμενοι σὲ δαιδαλώδεις διαδρόμους, καθηλωμένοι
σὲ σκοτεινὲς αἴθουσες, διαπραγματευόμενοι πίσω ἀπὸ ἑρμητικὲς θύρες,
ὑποσχόμενοι ὑποταγὴ καὶ ἀφοσίωση σὲ ἐντολοδόχους τῆς σιωνιστικῆς
Παγκοσμιοκρατίας ἔναντι πινακίου ἐξουσίας, ἀναλαμβάνοντες πάσης
φύσεως δουλεῖες καὶ χειραγωγούμενοι σὲ ἀδιέξοδες στοὲς ἀπὸ «ποδίτσες»
μὲ ἑωσφορικὲς ἐξουσίες!!!
Ἡ Δεσποτοκρατία, ποὺ ἐκπροσωπεῖ
κι ἐκφράζει ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ἔχει συνειδητὰ ἀπωλέσει τὸ ρωμαίϊκο φιλότιμο, αὐτὸ τὸ «κάτι»,
ποὺ κράτησε ζωντανοὺς καὶ ὀρθίους τοὺς Ἕλληνες ὡς πρόσωπα καὶ τὸ Ἑλληνικὸ
Ἔθνος ὁλόκληρες χιλιετηρίδες· καὶ τὸ ὁποῖο χρησιμοποίησε γιὰ νὰ
οἰκοδομηθεῖ ἡ ἐπὶ γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ ἅλικο
αἷμα τῶν Μαρτύρων της, μὲ τοὺς πολυάθλους πνευματικοὺς ἀγῶνες τῶν Ἀσκητῶν
της, μὲ τὶς βαθυκάρδιες προσευχὲς τῶν Ἁγίων της, μὲ τὴν θυσιαστικὴ
εὐλάβεια καὶ τὴν μαρτυρικὴ εὐσέβεια τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ!... Αὐτὸ
τὸ ρωμαίϊκο φιλότιμο ἀπέρριψε
ἡ Δεσποτοκρατία· ὥστε νὰ νομίζει ὅτι μπορεῖ νὰ ἐπιβάλει στὸν Ὀρθόδοξο
Ἑλληνικὸ Λαὸ τοὺς ὁποιουσδήποτε ἑωσφορικοὺς δεσμοὺς μὲ τὴν ἀρνησίχριστη
καὶ ἀντίχριστη Δύση τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς ἑωσφορικῆς Νέας Τάξεως
Πραγμάτων στὸν παγκοσμιοποιημένο ζόφο τοῦ Ἀντιχρίστου...
Αὐτοβούλως καὶ οἰκειοθελῶς
ἐξέλιπε ἀπὸ τὴν Δεσποτοκρατία τὸ ρωμαίϊκο
φιλότιμο· διότι πρόδωσε τὸν Χριστὸ καὶ προσκύνησε τὸν Ἀντίχριστο
στὰ πρόσωπα τῶν προδρόμων τοῦ Ἀντίχριστου!!! Καὶ τὴν αὐτομολία της,
τὴ διατυμπανίζει ξεδιάντροπα. Ὁ
Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ἐπισκεπτόμενος προσφυγικὸ καταυλισμὸ
αὐθαιρέτως εἰσβαλλόντων εἰς τὴν ἀνοχύρωτη Πατρίδα μας μουσουλμάνων ―προσφύγων
καὶ λαθρομεταναστῶν― αὐτοβούλως καὶ οἰκειοθελῶς ἐκδύθηκε τὸν Σταυρὸ
τοῦ Μαρτυρίου τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ―σύμβολο τῆς Ὀρθοδόξου
Πίστεώς μας― καὶ ἀφαίρεσε τὰ ἐγκόλπιά του μὲ τὶς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ
καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ―σύμβολα τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματός
του, ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ Λατρείας μας― γιὰ νὰ μὴν
προσβληθοῦν οἱ μουσουλμάνοι· δικαιώνοντας ἔτσι τὴν ἀπαγόρευση τοῦ
Σταυροῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἱερῶν Ναῶν τῆς Ἐκκλησίας
Του στὶς μουσουλμανικὲς χῶρες· ἀλλὰ καὶ τοὺς διωγμοὺς κατὰ τῶν Χριστιανῶν
«ἐξαγνίζοντας», ἐφόσον αὐτοὶ «προκαλοῦνται» ἀπὸ τὰ ἀδιάκριτα θύματά
τους!!! Ἀφοῦ θεωρεῖ εὔλογη τὴν ἀπόκρυψη τῶν χριστιανικῶν συμβόλων
στὶς χριστιανικὲς χῶρες, τότε μᾶλλον περισσότερο εὐλόγους θεωρεῖ
τοὺς διωγμοὺς τῶν Χριστιανῶν στὶς μουσουλμανικὲς χῶρες!!! Ἔτσι ἐξηγεῖται
ἡ σκανδαλώδης σιωπὴ καὶ ἡ ἀνάλγητη ἀδιαφορία τῆς Δεσποτοκρατίας,
ὡς καθεστῶτος καὶ ὡς προσώπων ―κατὰ μίμησιν, βεβαίως, τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη
Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, καταπατητῆ τοῦ Φαναρίου καὶ σφετεριστῆ
τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριαρχικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως― γιὰ
τὰ σατανικῆς ἐμπνεύσεως ἐγκλήματα/ἀνοσιουργήματα τῶν ἰσλαμιστῶν
κατὰ τῶν Χριστιανῶν στὴν Μέση Ἀνατολή, στὴν Βόρεια Ἀφρική, στὴν Νοτιοανατολικὴ
Ἀσία, στὴν «χριστιανική» Εὐρώπη, καὶ ὅπου ἀλλοῦ σὲ ὅλον τὸν κόσμο!...
Δηλαδὴ ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος
ἀρνήθηκε αὐτοβούλως καὶ οἰκειοθελῶς τὰ σύμβολα τῆς ἐν Χριστῷ ὁμολογίας
του, ὁμολογῶν καὶ κηρύττων δημοσίως γυμνῇ τῇ κεφαλῇ διὰ τῆς πράξεώς του
τὴν παναιρετικὴ οἰκουμενιστικὴ καὶ συγκρητιστική, τὴν ἀρνησίχριστη
καὶ ἀντίχριστη ἰδεολογία του. Εἶναι σὰν ὁ ἀρχηστράτηγος νὰ ἀποβάλλει
τὰ ἐθνικὰ καὶ στρατιωτικὰ διάσημά του ἐνώπιον τοῦ εἰσβολέα ἐχθροῦ,
τὸν ὁποῖον μάλιστα δὲν πολέμησε ὡς ἐκ τῆς ἰδιότητός του καὶ ἐκ τῶν ὅρκων
του ὄφειλε νὰ πράξει, ἀλλὰ τὸν καλοδέχτηκε στὴν Πατρίδα ποὺ ἔπρεπε νὰ
ὑπερασπιστεῖ ἐναντίον του· τὸν περιθάλπει καὶ τὸν ἐνισχύει δέ, γιὰ
νὰ τρανέψει καὶ ν’ ἀφανίσει τὸ Ἔθνος του καὶ τὴν Πατρίδα του!!! Ἄξιος
ὁ μισθός σου ―ὅποιος κι ἂν εἶναι― ἐπίορκε ἀρχιεπίσκοπε τῆς ἀρνησίχριστης
καὶ ἀντίχριστης Δεσποτοκρατίας!... Ἄξιος ὁ μισθὸς καὶ ὅσων σὲ ὑπερασπίστηκαν,
ὅπως ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος…
Ἀλλὰ γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὴν
τιμὴ τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Παναγίας καὶ γιὰ τὴν Ὀρθόδοξο Πίστη τους μαρτύρησαν
κι ἔδωσαν τὴ ζωή τους ἀπειράριθμοι ἄσημοι καὶ «ἀσήμαντοι» Ὁμολογητὲς
καὶ Μάρτυρες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, δεχόμενοι τὸν στέφανο τῆς δόξης
τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐπιδαψιλευόμενοι πλεῖστα ὅσα χαρίσματα ἐκ τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος!... Καὶ μάλιστα ἔναντι τῶν μουσουλμάνων κατακτητῶν ―ἀρνούμενοι
μὲ παρρησία καὶ δημοσίως τὸν ἐξισλαμισμό τους― μαρτύρησαν οἱ ὡς ἐκ
τούτου ἀποκαλούμενοι Νεομάρτυρες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, ὁμολογοῦντες
Χριστὸν καὶ αἴροντες τὸν Σταυρὸ τοῦ μαρτυρίου τους, χωρὶς τὴν «εὐαισθησία»
νὰ νοιαστοῦν ἐὰν ἔτσι θὰ «προσβάλλονταν» οἱ μουσουλμάνοι!!! Αὐτοὺς
κυρίως ―μετὰ τὸν Χριστό― ἐπρόδωσε ὁ Ἱερώνυμος, τὸ ὄνειδος τῶν Ἀθηνῶν
καὶ πάσης Ἑλλάδος· ὁ ὁποῖος ὡστόσο δὲν θὰ διστάσει ―μάλιστα ἄνευ ἴχνους
αἰδοῦς― νὰ χοροστατήσει στοὺς πανηγυρικοὺς Ἑσπερινοὺς τῶν Ἁγίων
Νεομαρτύρων!... Ἑωσφορικῶς παραθεωρεῖ ὁ ἀρνησίχριστος καὶ ἀντίχριστος
καὶ ἀνάξιος τῆς ἱερωσύνης δεσποτοκράτης, ὅτι τὴν ὥρα ποὺ αὐτὸς τιμᾶ
τοὺς ἰσλαμιστὲς ἀπεκδυόμενος τὸν Χριστὸ καὶ τὸν Σταυρό, χιλιάδες Ὁρθόδοξοι
Χριστιανοὶ ὁμολογοῦν τὸν Χριστὸ καὶ αἴρουν τὸν Σταυρὸ τοῦ μαρτυρίου
τελειούμενοι διὰ πυρὸς καὶ ξίφους καὶ σταυρικοῦ θανάτου καὶ μυρίων
ἄλλων μαρτυρίων ὑπὸ τῶν σατανικῶν ἰσλαμιστῶν, τὰ αἱμοσταγῆ χέρια
τῶν ὁποίων ἐξοπλίζουν τὰ συμφέροντα καὶ οἱ μηχανισμοὶ τῆς «χριστιανικῆς»
Δύσεως μετὰ τῆς ὁποίας συνουσιάζεται ἡ Δεσποτοκρατία ποὺ ἐκπροσωπεῖ
καὶ ἐκφράζει ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος!!! «Ὄμορφος κόσμος, ἠθικός, ἀγγελικὰ
πλασμένος»!... (Διονύσιος Σολωμός)
Καὶ ὁ μὲν Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος
δείχνει ν’ ἀδιαφορεῖ τόσο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ὅσο καὶ γιὰ
τὴ σωτηρία τοῦ λογικοῦ ποιμνίου ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, ὡς αὐθεντικὸς
καὶ συνεπὴς προβατόσχημος λύκος. Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ὅμως, καὶ
μάλιστα οἱ δεδηλωμένοι «ἀντὶ-οἰκουμενιστές», ἡ ἐν πολλαῖς ὀλιγωρίαις
καὶ ἀμφισημίαις καὶ ὑπαναχωρήσεις περιπεσοῦσα ἄτυπος Σύναξις τῶν
«ἀντὶ-οἰκουμενιστῶν» Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν, ὁ πολὺς καὶ θορυβώδης
Πειραιῶς Σεραφείμ, ὁ ἄφωνος Αἰτωλοακαρνανίας
Κοσμᾶς, ὁ ἀεὶ ἀναμένων Κηθύρων
Σεραφείμ, ὁ «θεολογῶν» μοναχοδιώκτης
Ναυπάκτου Ἱερόθεος, ὁ πολυπράγμων
Γέρων Ἀθανάσιος ὁ Ἁγιομετεωρίτης,
ὁ παρασκηνιακὸς π. Θεόδωρος Ζήσης,
ὁ διπλωμάτης π. Γεώργιος Μεταλληνός,
ὁ ἀλεξίκαρτος-666 π. Σαράντος Σαράντης,
οἱ ἀενάως καὶ ἀτελεσφόρως ὑπογράφοντες «ὁμολογίες» καὶ «διαμαρτυρίες»
καὶ «διακηρύξεις» καὶ «ἐπιστολές», οἱ ἀλυσιτελῶς κατὰ κόρον γράφοντες
καὶ ἐκφωνοῦντες ἱερεμιάδες κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐπώνυμοι καὶ
ἀνώνυμοι, πῶς τὸν ἀκολουθοῦν καὶ γιατί τὸν διατηροῦν στὴν κορυφὴ τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;
Τί περιμένουν ἀκόμη; Τὸ «κοινὸν ποτήριον»; Μὰ αὐτὸ ἔχει ἤδη
τόσο φθαρεῖ καὶ γαριάσει ἀπὸ τὴν χρήση καὶ τὴν κατάχρηση, ποὺ εἶναι
πλέον γιὰ πέταμα, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς ἐπελάσεως τοῦ Ἀντιχρίστου· κι αὐτοί, βολεμένοι στὴν «κόκκινη
γραμμή» τους, ἀκόμη περιμένουν τὴν ἐπίσημη ἀνακοίνωσή του ἐξαπατοῦντες ἑαυτοὺς
καὶ ἀλλήλους!... Τί περιμένουν ἀκόμη; Τὴν μεγάλη καὶ ὑπερτελῆ «πανορθόδοξο»
Σύνοδο; Κι ἂν αὐτὴ γίνει καὶ δὲν τοὺς «βγεῖ» ὡς ἄλλοθι, ὅπως ἐλπίζουν,
τότε τί θὰ κάνουν χωρὶς τοὺς βαρβάρους, τῶν ὁποίων ἡ ἀναμονὴ γι’ αὐτοὺς
ἦταν «μία κάποια λύσις»;[2]
Μήπως ἔχασαν καὶ αὐτοὶ τὸ
ρωμαίϊκο, τὸ ὀρθόδοξο φιλότιμό τους; Μήπως ἀκριβῶς διότι ἔχασαν τὸ ὀρθόδοξο φιλότιμό τους ἔχουν πλήρη
γνώση καὶ συνείδηση ὅτι δὲν ἀνήκουν πλέον στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ,
ἀλλὰ στὴν «ἐκκλησία» τῆς Δεσποτοκρατίας, δηλαδὴ στὴν «ἐκκλησία»
τοῦ Ἀντιχρίστου; Τὸν ὁποῖον ―«ἀρνοῦνται» μὲν στὰ λόγια― ἀσμένως ἀποδέχονται
καὶ τὸν προσκυνοῦν στὴν πράξη διὰ τῆς κοινωνίας τους μετὰ τῶν ἀκοινωνήτων!!!
Μόνον ἔτσι μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ ἡ σκανδαλώδης ἀνοχή τους καὶ ἡ ἔνοχη
ἀποδοχή τους ἐπὶ τῶν ἀπροσχηματίστων πλέον προκλήσεων τῶν μελῶν καὶ
ἐκφραστῶν τῆς παναιρετικῆς οἰκουμενιστικῆς Δεσποτοκρατίας!!!
Πατέρες
τῆς ἀτύπου «ἀντὶ-οἰκουμενιστικῆς» Συνάξεως Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν,
στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, στὸ ὄνομα τῶν Ἁγίων καὶ Ὁμολογητῶν
Μαρτύρων τοῦ χθὲς καὶ τῆς σήμερον, ἐπιτέλους σηκῶστε ―μὲ τὴν Ἀποτείχισή
σας ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους― τὸν Σταυρὸ ἀπὸ
τὴν ἀρνησίχριστη ντροπὴ καὶ τὴν ἀντίχριστη ὕβρι, ὅπου τὸν καταπόντισε
ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος γιὰ λογαριασμὸ τῆς Δεσποτοκρατίας, καὶ ὑψῶστε Τον στὸ
θεάρεστο μεγαλεῖο τοῦ θεοπροβλήτου Μαρτυρίου.
Μὴν ἐπικαλεῖστε πλέον τάχα
σχίσματα καὶ διαιρέσεις.
Τὸ σχίσμα εἶστε ἐσεῖς, ποὺ δὲν ἀκολουθεῖτε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τὴν
ἱερὰ Παράδοση, τὴν ἁγιοΠατερικὴ διδασκαλία, τοὺς ἱεροὺς Κανόνες,
τὶς ἁγίες οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς Συνόδους, τὴ διαχρονικὴ ἱστορία
τῆς Ἐκκλησίας, τὴ διδασκαλία καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ τούτου τοῦ Κύριου
καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, παρόλο ποὺ πολὺ καλὰ τὰ γνωρίζετε καὶ τὰ
διδάσκετε· ἀλλὰ σκανδαλωδῶς δὲν τὰ πράττετε!... Ἐπὶ τέλους, ὀρθοτομεῖστε τὴν Ἀλήθεια Του ὡς
εἰς τόπον καὶ εἰς τύπον Χριστοῦ εὑρισκόμενοι!... Ἐπὶ τέλους τιμεῖστε τὸ ράσο ποὺ φορᾶτε, τὸ τιμημένο
ἀπὸ πραγματικοὺς καὶ ἀληθινοὺς Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας!...
Ἐσεῖς διαιρεῖτε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀποξενώνοντας καὶ ἀντιπαραθέτοντας τοὺς συγχρόνους
Γέροντες ἀπὸ τοὺς πρὸ αὐτῶν Ἁγίους καὶ Φίλους τοῦ Θεοῦ, ποὺ θεολόγησαν
καὶ δίδαξαν καὶ νομοθέτησαν καὶ παραδειγμάτισαν μὲ τὴ βιοτή τους τὴν
αὐθεντικὴ καὶ ἀνόθευτο Ὀρθόδοξο Πίστη μας καὶ τὴν ἐνδεδειγμένη
στάση τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐν καιρῷ αἱρέσεως· τὴν Ἀποτείχιση ἀπὸ αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες
ἐπισκόπους!... Μὴ συστοιχίζεσθε κι ἐσεῖς μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Βαρθολομαῖο
Ἀρχοντώνη, ποὺ καταγγέλλει τὸν Μέγα Φώτιο, τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή,
τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό, τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ καὶ ὅλους
τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ κατήγγειλαν καὶ καταδίκασαν καὶ
πολέμησαν ἀδιαλείπτως καὶ ἀκαταπαύστως ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια τὶς πάσης φύσεως
αἱρέσεις, ὡς ἑωσφορικῶς πλανηθέντες!!! Μὴ γίνεσθε καὶ ἁγιομάχοι!...
Ἐσεῖς ὑπονομεύετε καὶ ἀκυρώνετε τὸν ἀντὶ-οἰκουμενιστικὸ
Ἀγῶνα τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ,
ποὺ μὲ τὴν δεσποτοκρατικὴ ἀντίληψη καὶ νοοτροπία σας (ἐξουσιολαγνεία
καὶ ἐξουσιοκρατία) συνειδητὰ καταστέλλετε, ἐκ τῶν πραγμάτων ὑπηρετοῦντες
―ἑκόντες ἄκοντες― τὴν παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
καὶ ἐν τέλει τοὺς σχεδιασμοὺς καὶ τοὺς στόχους τῆς σιωνιστικῆς Παγκοσμιοκρατίας!!!
Ἐὰν δὲν ἔχετε τὸ ἕρμα καὶ τὰ κότσια, τότε σιωπεῖστε καὶ μὴν ἀποπροσανατολίζετε
καὶ παγιδεύετε τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ σὲ μίαν ἀτέρμονη καὶ ἀδιέξοδη
—καὶ κυρίως ἀνέξοδη!!!— ἀναμονὴ
τῆς ἀδήλως ἐπερχομένης τάχα «κατάλληλης» ὥρας!... Ἐπιτέλους ἀντιληφθεῖτε
τὶς εὐθύνες σας ἀπέναντι τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας καὶ τοῦ λαοῦ
Του. Συνειδητοποιεῖστε, ὅτι θὰ δώσετε
λόγο γιὰ τὴν ἀβελτηρία σας καὶ τὴν ὀλιγωρία σας!...
Ἡ ἀγάπη, τὸ ἔλεος, ἡ οἰκονομία
τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ συνεχῶς μᾶς προσφέρει τὴν δυνατότητα
—μέσα ἀπὸ ἀνίερα ἔργα καὶ βλάσφημα λόγια αἱρετικῶν
κι αἱρετιζόντων, ποὺ ἐπιτρέπει γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ γιὰ τὸν σωφρονισμό
μας— νὰ συνειδητοποιήσουμε καὶ νὰ πράξουμε τὸ ἁγιοΓραφικῶς
καὶ ἁγιοΠατερικῶς καὶ ἱεροΚανονικῶς δέον γενέσθαι σήμερα, στὸν
καιρὸ τῆς γενικευμένης ἐπικρατήσεως τῆς παναιρέσεως τοῦ
συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ...
Ἐσεῖς, πατέρες, ἕως πότε
θὰ συνεχίσετε νὰ κωφεύετε καὶ νὰ ἐθελοτυφλεῖτε; ἐὰν ὑποθέσουμε
ὅτι ἡ ἀρνησίχριστη καὶ ἀντίχριστη στάση σας δὲν εἶναι συνειδητὴ καὶ στοχευμένη;...
Λαυρεντιος
Ντετζιορτζιο
Δροσερὸ Τρικάλων, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2016
Δροσερὸ Τρικάλων, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2016
[1] «Τὸ Ἑλληνικόν,
ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι, ἤθεά τε ὁμότροπα» (Ἡροδότου Ἱστορίαι, Οὐρανία, 144).