Του Μάνου Χατζηγιάννη

Το γράψαμε και σε προηγούμενο άρθρο πριν κι από την τρομοκρατική επίθεση στον ΣΚΑΙ πως η εγχώρια τρομοκρατία και τα “ορφανά” της αρέσκονται στα εορταστκά χτυπήματα.

Το δε χτύπημα σε εκκλησιαστικό στόχο κάθε άλλο παρά κεραυνός εν αιθρία ήταν… Το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ είχε προειδοποιήσει από τον περασμένο Μάρτιο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. (Διαβάστε εδω)

Τα περιστατικά επιθέσεων σε ναούς και γραφεία Μητροπόλεων ήταν ουκ ολίγα μέσα στο 2018 και η…δικαιολογία ήταν μεταξύ άλλων φαιδρών πως οι επιθέσεις γίνονταν “ως ένδειξη αντίστασης στην φασιστική στάση που δείχνει η εκκλησία και συμπάθεια που έχει σε φασιστικά μορφώματα”. 525 περιστατικά επιθέσεων ενάντια στην Ορθόδοξη Εκκλησία είχαμε το τρέχον έτος με βάση τελευταία στοιχεία σύμφωνα με Έκθεση που δημοσιοποίησε πρόσφατα το Τμήμα Θρησκευτικών Ελευθεριών και Διαθρησκευτικών Σχέσεων της Διεύθυνσης Θρησκευτικής Εκπαίδευσης και Διαθρησκευτικών Σχέσεων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων, του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.


Το ότι πάντως επελέγη να πραγματοποιηθεί χτύπημα σε εκκλησία μέσα στις Άγιες μέρες των Χριστουγέννων έχει συμβολικό χαρακτήρα, και αυτό δεν αφορά μόνο το χτύπημα στον Άγιο Διονύσιο, ο οποίος μέχρι πρόσφατα λειτουργούε ως Μητρόπολη Αθηνών, αλλά και το αντίστοιχο στην Μητρόπολη Θεσαλονίκης τις προάλλες.

Τέτοιες όμως επιθέσεις στερούνται παντελώς κοινωνικού ερείσματος μιας και αυτές τις μέρες η Εκκλησία με τους εράνους της, τα πακέτα σε αναξιοπαθούντες, την ποικιλόμορφη βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη, αποδεικνύει πως είναι πιο αποτελεσματικη΄από τον κάθε κρατικό μηχανισμό που με τρικ τύπου κοινωνικού μερίσματος πάει να κλέψει ψήφους για τις επερχόμενες εκλογές.

Ο αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός που εξερράγη λοιπόν στις 07:10 το πρωί στο Κολωνάκι έξω από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου και είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός αστυνομικού αλλά και του νεωκόρου του ναού δεν ήταν μεγάλης ισχύος, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές. Αποτελείτο από δύο δοχεία με εύφλεκτο υγρό, καλώδια και ένα ρολόι.

Αυτό το στοιχείο ίσως εξηγεί και την απουσία προειδοποιητικού τηλεφωνήματος. Στόχος προφανώς των δραστών ήταν οι υλικές ζημιές και ο συμβολισμός και όχι ο τραυματισμός διερχομένων.

Προφανώς ο δράστης που άφησε το εκρηκτικό πακέτο είχε ελέγξει να μην είναι μπροστά στον Άγιο Διονύσιο και οι άστεγοι που συνήθως βρίσκουν καταφύγιο εκεί…

Το θέμα είναι όμως πως ενώ οι ενδείξεις ήταν προφανείς εδώ και πολύ καιρό πως η τρομοκρατία -μικρότερου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς-έχει στοχοποιήσει την Εκκλησία ουδείς την προστάτευσε.

Ιδίως μετά την συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου για την εκκλησιαστική περιουσία και το μισθολόγιο των κληρικών και όσα επακολούθησαν ήταν αναμενόμενο πως οι τρομοκράτες θα έβρισκαν και πάτημα να δικαιολογήσουν τις επιθέσεις τους.

Το σημερινό συμβάν μπορεί από όσους θέλουν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους να θεωρηθεί ως μεμονωμένο πλην όμως ποιος άραγε θυμάται και την προ δύο ετών “επιχείρηση” αγνώστων αυτοαποκαλούμενων αναρχικών στην Μονή Πετράκη;

Τότε ήταν η οργάνωση «Αμετανόητοι Αναρχικοί» που ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης στο κτήριο της Ιεράς Συνόδου, στη Μονή Πετράκη, στις 8 Αυγούστου 2016. Από την επίθεση είχαν καταστραφεί ολοσχερώς δύο σταθμευμένα αυτοκίνητα και είχαν προκληθεί φθορές στον προαύλιο χώρο.

Στην προκήρυξή τους χαρακτήριζαν την Εκκλησία εχθρό σημειώνοντας: «το χτύπημα στη Μονή Πετράκη ήταν επίθεση σε ένα διοικητήριο του εχθρού. Οι πολιτικές δράσεις ενάντια στην Εκκλησία δεν στρέφονται ενάντια στους θρησκευόμενους. Τα κράτη και οι Εκκλησίες προκαλούν τον φανατισμό, τους εθνικούς – θρησκευτικούς πολέμους, την προσφυγιά και τον ρατσισμό».

Επομένως μεμονωμένο περιστατικό ήταν το νέο χτύπημα μόνο για τους αμνήμονες.

Η Εκκλησία έχει στοχοποιηθεί λοιπόν εδώ και καιρό. Και το ερώτημα είναι ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;