Στην Ελλάδα
κυριαρχεί ένας ιδιότυπος ρατσισμός εναντίον της ανθρώπινης ζωής που οφείλεται
στην κυριαρχία των ιδεών της Αριστεράς τα τελευταία 40 χρόνια στον τόπο
μας, και ο οποίος σε ακραίες περιπτώσεις θεωρεί το μωρό στην μήτρα απλώς
έναν «όγκο», μια ανεπιθύμητη, δυνητικά επιβλαβής προσθήκη, που εισβάλλει στο
σώμα της μητέρας. Η φεμινίστρια και υπέρμαχος της άμβλωσης Φλωρεντία Τόμας - για την έκτρωσή της στη Γαλλία στα
μέσα της δεκαετίας του 1960 - το εξέφρασε ως εξής:
"Ένιωσα
ανακούφιση. Μια τεράστια ανακούφιση. Αυτός ο όγκος εξαφανίστηκε, εξαφανίστηκε.
Θα μπορούσα να επιστρέψω στη ζωή».
Πολύ πριν τον
ρατσισμό εναντίον του αγέννητου εμφανίστηκε ο ρατσισμός εναντίον της μαύρης
φυλής που οδήγησε στην δουλεία και στην εκμετάλλευση αμέτρητους μαύρους.
Υπήρξαν όμως
υπέρμαχοι της κατάργησης της δουλείας όπως ο William Wilberforce που
κατανόησαν ότι το αποφασιστικό σημείο για να σπάσει η δύναμη του δουλεμπορίου
ήταν να εξανθρωπιστεί στην συνείδηση των ανθρώπων, ο μαύρος σκλάβος. Μόλις
γίνει αυτό, παρά τα οικονομικά επιχειρήματα υπέρ της δουλείας, τα ηθικά
επιχειρήματα θα υπερισχύσουν και η ραχοκοκαλιά της δουλείας θα διαλυθεί.
Και έτσι συνέβη,
πρώτα στην Αγγλία και τη Βρετανική Αυτοκρατορία και στη συνέχεια στις Ηνωμένες
Πολιτείες.
Δύο εικόνες πλάι-πλάι, ο μαύρος σκλάβος στις αλυσίδες στα αριστερά και ένα μωρό
στη μήτρα στα δεξιά. Κάτω από κάθε εικόνα το κατάλληλο κείμενο. Για τον σκλάβο,
"Δεν είμαι άνθρωπος και αδελφός;" Για το μωρό, "Δεν είμαι μωρό
και αδερφή; Για την εικόνα στα αριστερά που δημιουργήθηκε το 1780 ο Μπέντζαμιν
Φράνκλιν δήλωσε, ότι η αποτελεσματικότητα της ήταν "ίση με εκείνη του
καλύτερου γραπτού φυλλαδίου, για να ευνοήσει αυτούς τους καταπιεσμένους
ανθρώπους".
Φυσικά, υπήρχαν
πολλά εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν, καθώς ο μαύρος θεωρείτο ηθικά και
πνευματικά κατώτερος από τον λευκό. Όμως, όταν αναγνωρίστηκε ως συνάνθρωπος, με
συναισθήματα, σχέσεις, στόχους, επιθυμίες, ως κάποιος που αγαπούσε και ένιωθε
πόνο όπως ακριβώς ένοιωθε και ο λευκός, η δουλεία έπρεπε να τελειώσει.
Οι υπέρμαχοι της
ζωής του αγέννητου έχουν καταλάβει αυτήν την αρχή εδώ και χρόνια,
αναγνωρίζοντας ότι στο βαθμό που το μωρό στη μήτρα θεωρείται ως "σύνολο
κυττάρων", το μωρό είναι κάτι "ουδέτερο" όχι ένα κορίτσι ή ένα
αγόρι.
Ακόμα και το να
αποκαλεί κανείς το μωρό "έμβρυο" - το οποίο είναι επιστημονικά
ακριβές - απομειώνει το παιδί ως πρόσωπο. Εξάλλου, καμία μέλλουσα μητέρα δεν
λέει, "Κοίτα το έμβρυο μου!"
ή, "Γιώργο, το έμβρυο μόλις με κλώτσησε!". Αντίθετα λέει, Κοίτα το
μωρό μου! δείχνοντας την φουσκωμένη κοιλιά, ή "Γιώργο, το μωρό μόλις με
κλώτσησε!", και κανείς δεν ρωτά, "Γιατί ονομάζεις το έμβρυο,
μωρό;"
Οι άνθρωποι
αναφέρονται στον ιατρικό όρο "έμβρυο" όταν θέλουν να σκοτώσουν το
"μωρό". Το να μιλάς για θανάτωση ενός μωρού στη μήτρα είναι πολύ πιο
δύσκολο.
Μόνο όταν το μωρό
είναι ανεπιθύμητο και πρόκειται να οδηγηθεί στο θάνατο αλλάζει η ορολογία. Μόνο
τότε το μωρό χαρακτηρίζεται "έμβρυο".
Γι 'αυτό ο
ιατρικός σύμβουλος στις κλινικές εκτρώσεων δεν λέει στην έγκυο νεαρή γυναίκα,
"Στις 8 εβδομάδες το παιδί σας δεν αισθάνεται πόνο". Αντ 'αυτού,
αναφέρει, "Το έμβρυο δεν αισθάνεται πόνο στις 8 εβδομάδες."
Αυτό ακούγεται
πολύ καλύτερο!
Για την άμβλωση,
όμως στις 32 εβδομάδες το μωρό εξακολουθεί να είναι έμβρυο.
Aν η μητέρα και ο
πατέρας μπορούν να αναγνωρίσουν ότι υπάρχει μια πολύτιμη ανθρώπινη ζωή στη
μήτρα, ένα παιδί με δυνατότητες και πεπρωμένο και σκοπό, ένας μικρός άνθρωπος
γεμάτος με DNA που κληρονόμησε από αυτούς τους ίδιους, τότε θα ήταν πολύ
λιγότερο πιθανό να οδηγηθεί το μωρό αυτό σε σε άμβλωση.
Γι' αυτό οι
εικόνες υπερήχων βοήθησαν στη μείωση των αμβλώσεων. Μόλις η μητέρα δει την
πραγματικότητα της ζωής μέσα της, η προοπτική της αλλάζει συχνά.
Κάποιος σημείωσε: "Οι πιο ευκρινείς εικόνες υπερήχων καθιστούν
όλο και πιο δύσκολο να αρνηθεί κανείς την ανθρωποσύνη ενός αγέννητου
παιδιού".
Μία από τις πιο
δυνατές στιγμές της ζωής, πριν από το 2014, προήλθε από τα χεράκια, όπως
εμφανίζονται σε υπερηχογράφημα ενός αγέννητου παιδιού, το οποίο είχε
εντυπωσιακή ομοιότητα με τη χειρονομία που εμφανίζεται στο εμπορικό σήμα Arthur
'Fonzie' Fonzarelli. Μια φωτογραφία του υπερήχου έγινε viral και ενέπνευσε
πολλές μητέρες για να μοιραστούν εικόνες(από υπερήχους) των αγέννητων παιδιών
τους. Εκατομμύρια άνθρωποι εκτέθηκαν σε ένα ισχυρό μήνυμα ζωής υπέρ του αγέννητου,
ακόμη και αν πολλοί από αυτούς δεν το συνειδητοποίησαν τότε. Ακόμα και τα
μεγάλα δίκτυα ειδήσεων, που συνήθως υποστηρίζουν την "αναπαραγωγική
δικαιοσύνη"(reproductive justice), παραδέχτηκαν ότι αναγνώριζαν πράγματι
εικόνες μωρών.
Η Μητέρα Τερέζα
δεν ήταν υπερβολική όταν είπε, "Η άμβλωση σκοτώνει δύο φορές. Σκοτώνει το
σώμα του μωρού και σκοτώνει τη συνείδηση της μητέρας." Σκοτώνει επίσης
τη συνείδηση του έθνους.
Σε αυτήν την
κρίσιμη στιγμή στην ιστορία του έθνους μας, όταν εγείρονται σημαντικά ερωτήματα
σχετικά με το μέλλον της πατρίδας μας, τον κίνδυνο εξ Ανατολών, το δημογραφικό,
ας μην ξεχάσουμε αυτά που συμβαίνουν καθημερινά, κρυμμένα από τα μάτια, αλλά
τόσο σημαντικά και που επηρεάζουν ουσιαστικά ολόκληρη την χώρα.
Πριν μερικούς
μήνες ψοφοδεής υπουργός ανάγκασε την διοίκηση του Μετρό να
"κατεβάσει" τις αφίσες υπέρ του αγέννητου εξ αιτίας αντιδράσεων από
αριστερές οργανώσεις και από αριστερούς. Την πρωτοβουλία είχαν αναλάβει δεκάδες
χριστιανικά σωματεία που αντιπροσωπεύουν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες που είναι
υπέρ της ζωής και εναντίον της σφαγής των αγέννητων. Προτρέπουμε τα
σωματεία αυτά αλλά και κάθε Έλληνα και Ελληνίδα που δεν έχουν εγκλωβιστεί στην
παγίδα θανάτου των αμβλώσεων, να συνεχίσουν και να εντείνουν τον αγώνα τους
υπέρ της ζωής του αγέννητου.
Μία πρόταση που
κάνουμε είναι να μπει ως κοινωνικό μήνυμα στις φανέλες των αθλητών του εθνικού πρωταθλήματος Μπάσκετ η εικόνα του
παραπάνω υπερηχογραφήματος. Μην φοβηθούν οι υπέρμαχοι της ζωής τον ψοφοδεή
Υπουργό. Αυτός βρίσκεται στην λάθος πλευρά της Ιστορίας.
