Τρίτη 21 Ιουλίου 2020

Ἀνίερος ἐνδοτισμός τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας

Γράφει ὁ κ. Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδᾶς,
Δικηγόρος Παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ
Ἡ ἀδράνεια τῆς Διοικούσας Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὴν ἀνάδειξη μειζόνων ζητημάτων τῆς τρέχουσας πολιτικῆς (οὐχὶ κομματικῆς) καθὼς καὶ τῆς κοινωνικῆς ἐπικαιρότητας τὴν καθιστᾶ ἀφ’ ἑαυτῆς, εἰς τὸ περιθώριο τῶν ἐξελίξεων, δίχως νὰ μεταλαμπαδεύει τὸ σύγχρονο μήνυμα τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας πρὸς τὴν νέα γενιά.
Ὁ προοδευτισμὸς δῆθεν ὁρισμένων ἐξαντλεῖται σὲ ἄτοπους νεωτερισμούς, ἐπὶ τῆς οὐσίας ὅμως ὄζει ἡ ἀδράνεια τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, περὶ τῆς ὀρθῆς ἀναφορᾶς, βάσει τοῦ Συντάγματος καὶ τῆς Ε.Σ.Δ.Α, τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, νὰ διδάσκονται τὸ Ὀρθόδοξο δόγμα (ἄρθρο, 3, 13, 16 τοῦ Συντάγματος) εἰς τὰ σχολεῖα, παρὰ τὶς ἀποφάσεις τοῦ Σ.Τ.Ε καὶ τὸν ἀξιέπαινο ἐργώδη καὶ ἐπίμοχθο ἀγῶνα τῆς Π.Ε.Θ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κατισχύει ἀνυπερθέτως μία τάση περιθωριοποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐν ταυτῷ τῆς ἀειζώου παραδόσεώς μας, μεταλλάσσοντάς την, ἁπλῶς σὲ μία ρητορικὴ ἄκαιρης ἐσχατολογίας.

Ἡ ἀπονευρωμένη αὐτὴ μὴ διεκδικητικὴ στάση τῆς Διοικούσας Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἀπόλυτη ἀνοχὴ ἁπάντων τῶν προσβολῶν, εἰσέτι καὶ τῆς χυδαίας καὶ ἰταμῆς ἐπιθέσεως κατὰ τοῦ Ἀχράντου Μυστηρίου τῆς Θείας Μεταλήψεως, ἀναδυομένης ἀπὸ γνωστοὺς κύκλους, οἱ ὁποῖοι ὅπως πλειστάκις διὰ τοῦ σεπτοῦ τούτου βήματος, ἔχω ἐπισημάνει, πρόκειται διὰ τοὺς ἀφανεῖς πλὴν γνωστοὺς βυσσοδόμους, οἱ ὁποῖοι ἀπεργάζονται τὴν προαγωγὴ τοῦ ἀφελληνισμοῦ, λίαν ἐπισήμως διὰ τῆς ἐπιμελοῦς μεθοδεύσεως τοῦ διαχωρισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν Πολιτεία, ἐνόψει τῆς ἐπικείμενης Συνταγματικῆς ἀναθεωρήσεως.
Ἤδη προλειαίνουν τὸ ἔδαφος ποικιλοτρόπως, διὰ τῆς ἐπιτροπῆς συμπληρώσεως 200 χρόνων, ἀπὸ τὴν ἔκρηξη τοῦ ἐθνικὸ-ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα, ὅπου τὰ ἔμμισθα φερέφωνα καὶ τὰ καταδήλως μίσθαρνα ὄργανα τοῦ ἔξω-ἐθνικοῦ συστήματος, καλλιεργοῦν ὑποδορίως καὶ ἐσκεμμένως τὴν καθολικὴ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρὸς τὴν Ἱστορία καὶ πρὸς τὴν μνήμη τῶν ἀγωνισαμένων διὰ τὴν ἐθνική μας ἀνεξαρτησία.
Ἡ χυδαιότητα αὐτὴ καὶ ἀνίερη στάση τῆς ἐν λόγῳ ἐπιτροπῆς, ὑπὸ κανονικὲς συνθῆκες καὶ ὑπὸ τὴν ἐκκωφαντικὴ ἀντίδραση τοῦ Μακαριστοῦ Χριστόδουλου, θὰ προξενοῦσε θύελλα ἀντιδράσεων καὶ τεκτονικὲς ἀλλαγὲς στὴ βάση τῆς κοινωνίας, ὅπου θὰ ἀφύπνιζε συλλήβδην τὴν κοινωνία, ἐνῷ σήμερον, ὅλα ἐπιτρέπονται, ἡ καθύβριση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ κατασυκοφάντηση τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, ἡ ποινικοποίηση τῆς περιφορᾶς τοῦ Ἐπιταφίου καὶ ἡ Ἁφὴ τοῦ Ἁγίου Φωτός, τὰ πάντα εἶναι θεμιτὰ καὶ «καθαγιάζονται» ὑπὸ τὸ ὅραμα τῆς παγκοσμιοποιήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Οἱ ψευδεπίγραφα προοδευτικοὶ κύκλοι, ἐργαλειοποιοῦν τὴν Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ πλήξουν τὸ ἔθνος, νὰ ἀποσυνδέσουν τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν Ρωμιοσύνη, ἐνῷ ταυτόχρονα διαβάλλουν τὴν Ἐκκλησία, ἀναγορεύοντάς την, καταφρονητικά, ὡς ἕνα παρωχημένο μεσαιωνικὸ θεσμό, ὁ ὁποῖος πρεσβεύει τὸν σκοταδισμὸ καὶ τὸν φονταμενταλισμό, καθότι δὲν ἀπηχεῖ δῆθεν κάτι σύγχρονο πρὸς τὴν κοινωνία καὶ τὸν πολιτισμό.
Ἐν ὀλίγοις δηλαδὴ ἐξομοιώνουν ἀνιστόρητα τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὴν ἀλλοτριωμένη Χριστιανοσύνη καὶ τὸν πολὺ-διασπασμένο προτεσταντισμό, ἀποκηρύττοντάς την ὡς ἔκφανση ἑνὸς μιαροῦ συντηρητισμοῦ,  ὁ ὁποῖος διαλέγεται μὲ τοὺς σημερινοὺς ἐκσυγχρονιστὲς ἀπογόνους τοῦ Γαλλικοῦ Διαφωτισμοῦ.
Ὁ ὀλετήρας τῆς Παγκοσμιοποιήσεως εἰσβάλει καὶ στὶς Θεολογικὲς Σχολές, μὲ Καθηγητὲς οἱ ὁποῖοι, διδάσκουν ὡς  οἱονεὶ «ἐκπρόσωποι τύπου» ἀριστερίστικων ἢ φιλελεύθερων κομμάτων, ἄνευ οὐδενὸς σοβαροῦ ἐπιστημονικοῦ ὑποβάθρου, λαμβάνοντας θέσεις προδήλως Ἀντισυνταγματικὲς καὶ καταφανῶς, καταστρατήγηση τῆς Ἱστορικῆς Παράδοσής μας, διότι ἔθνος, Πατρίδα καὶ Ὀρθοδοξία συνιστοῦν τὰ δομικὰ στοιχεῖα τῆς ταυτότητάς μας.
Ἡ φαιὰ προπαγάνδα τοῦ συστήματος ἔχει ἁλώσει τὸ πᾶν καὶ ἡμεῖς, μὲ περισσὸ φαρισαϊσμό, προσδοκοῦμε τὴν ἀναγέννηση τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ τὴν ἐξανάσταση τοῦ Γένους μας, ἀπὸ Ἱερεῖς καὶ καθηγητὲς Πανεπιστημίου, πλήρως παραδομένους εἰς τὸν ἀντὶ-Ὀρθόδοξο καὶ ἀντὶ-Ἐθνικὸ πολτό, ἐμφανῶς ἕρμαια τῆς ἀργυρώνητης, μηδενιστικῆς Θολοκουλτούρας τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.

"Ορθόδοξος Τύπος"