Παρασκευή 17 Ιουλίου 2020

Γιὰ ὅσους μπερδεύουν τὴν προσωπικὴ ἀπώλεια χάριτος τοῦ αἱρετίζοντος ἱερωμένου μὲ τὴν δυνατότητα ποὺ ἔχει νὰ τελεῖ μυστήρια

                          Οι πλάνες κυκλοφορούν και αυξάνονται!



    Γιὰ ὅσους μπερδεύουν τὴν προσωπικὴ ἀπώλεια χάριτος τοῦ αἱρετίζοντος ἱερωμένου (ὁ ὁποῖος ἀκόμα δὲν ἔχει καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο), 
μὲ τὴν δυνατότητα ποὺ ἔχει νὰ τελεῖ μυστήρια πρὸς χάριν τοῦ λαοῦ, ἕως ὅτου ἡ Ἐκκλησία ποὺ τοῦ ἔδωσε τὴν δυνατότητα αὐτή, τοῦ τὴν ἀφαιρέσει μὲ τὴν καθαίρεση!


          Γράφει ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:
«Στὴν Π. Διαθήκη ἐδέχετο τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ὅποιος ἔμελλε νὰ προφητεύσει. Θυμηθεῖτε τὸν Καϊάφα. Εἶχε τὸν Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ (δὲν μποροῦσε νὰ προφητεύσει ἀλλιώτικα). Τὸ ὑπογραμμίζει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης: «συμφέρει -εἶπε- νὰ ἀποθάνη ἕνας ἄνθρωπος ὑπὲρ τοῦ λαοῦ»! Αὐτὸ εἶναι προφητεία. Καὶ σημειώνει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης καὶ λέγει «τὸ εἶπε προφητικά, ἐπειδὴ ἦτο ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου». Δηλαδὴ εἶχε (σ.σ.: ἐνεργοῦσε δι’ αὐτοῦ) τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.


Μόνο ποὺ ὁ ταλαίπωρος ἐκεῖνος ἄνθρωπος δὲν τὸ ἄφηνε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ ἐκδηλωθεῖ, νὰ ἐνεργοποιηθεῖ σ’ αὐτὴ τὴν ὕπαρξή του, παρὰ μόνο σὲ ὅ,τι ἐχρειάζετο διὰ τὴν σωτηρία τοῦ λαοῦ. Βλέπετε, λοιπόν, τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ καὶ μέσῳ ἁμαρτωλῶν κάποτε ἀνθρώπων, ἀλλὰ γιὰ χάρη ἑνὸς συνόλου» (Ὁμιλία 13, Εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων).


             Σημαντικὲς οἱ θέσεις τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:
        «Βλέπεις πόση εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἀρχιερατικῆς ἐξουσίας; Διότι, ἐπειδὴ εἶχεν ἀξιωθεῖ τῆς ἀρχιερωσύνης ἐν γένει, ἂν καὶ ἦτο ἀνάξιος αὐτῆς, προεφήτευσε, χωρὶς νὰ γνωρίζει αὐτὰ ποὺ ἔλεγε· ἡ χάρις ἐχρησιμοποίησεν μόνο τὸ στόμα, χωρὶς νὰ ἐγγίσει τὴν μιαρᾶν καρδίαν» (Χρυσοστόμου, Ὁμιλία 65, Εἰς τὸ Κατὰ Ἰωάννην).

Καὶ σὲ ἄλλη ὁμιλία: «Καὶ αὐτὰ τὰ λέγω ὄχι ἐπιδοκιμάζων ἐκείνους ποὺ ἀσκοῦν ἀνάξια τὴν ἱερωσύνην… Ἐὰν ἔκαμε (ὁ Θεός) τὴν ὄνον νὰ ὁμιλήσει, καὶ ἐχάρισε μέσῳ τοῦ μάντεως πνευματικὲς εὐλογίες, καὶ ἐνήργησε χάριν τῶν Ἰουδαίων ποὺ ἐξέκλινον μὲ τὸ ἀνόητον στόμα καὶ τὴν ἀκάθαρτον γλώσσαν τοῦ Βαλαάμ, πολὺ περισσότερο διὰ σᾶς ποὺ εἶσθε εὐγνώμονες ἀπέναντί του, καὶ ἂν ἀκόμη οἱ ἱερεῖς εἶναι πάρα πολὺ φαῦλοι, θὰ κάμη ὅλα ἐκεῖνα ποὺ θέλει καὶ θὰ στείλει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα· διότι οὔτε ὁ καθαρὸς προσελκύει τὸ Πνεῦμα ἐξ αἰτίας τῆς καθαρότητός του, ἀλλὰ ἡ χάρις εἶναι ἐκείνη ποὺ ἐπιτελεῖ τὸ πᾶν… Ὁ δὲ ἱερεὺς δανείζει τὴν γλώσσαν του καὶ δίδει τὸ χέρι του· καθόσον δὲν θὰ ἦτο δίκαιον ἐξ αἰτίας τῆς κακίας τοῦ ἄλλου νὰ παραβλάπτονται ἐκεῖνοι ποὺ προσέρχονται μὲ πίστιν εἰς τὰ σύμβολα τῆς σωτηρίας μας» (Χρυσοστόμου, Ὁμιλία 86, Εἰς τὸ Κατὰ Ἰωάννην).

ΠΗΓΉ