Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2021

Στὸ ἴδιο ἔργο θεατές: Ἡ τραγικότητα ἑνὸς πολυετοῦς καὶ ἀτελέσφορου διαμαρτυρόμενου χαρτοπολέμου


Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου 


      ποτελεῖ τραγικὴ διαπίστωση ἀκόμα καὶ γιὰ τὸν πιὸ ἀδαὴ στὰ θέματα πίστεως, ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς κύριους αἴτιους τῆς γενικῆς κατάπτωσης καὶ ἀποστασίας στὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας δὲν εἶναι μόνο οἱ προδίδοντες «ποιμένες» ἀλλὰ τὴν μεγάλη εὐθύνη φέρει καὶ τὸ προδομένο, ἀλλὰ ἀποκοιμισμένο καὶ ἀναπαυμένο ποίμνιο, στὸ ὁποῖο ἀνήκουν καὶ οἱ ἀντιδροῦντες χριστιανοί.

      Ἂν κάποιος μελλοντικὸς ἱστορικὸς μελετήσει τὴν ἀντιδροῦσα στὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώμενα ἀρθρογραφία πρὶν καὶ μετὰ τὸ Κολυμπάρι, καὶ τὴν συγκρίνει μὲ τὴν ἀντιδροῦσα στὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώμενα ἀρθρογραφία κατὰ τὴν περίοδο τῶν καθεστωτικῶν μέτρων κατὰ τοῦ Κορονοϊοῦ, θὰ διαπιστώσει μὲ ἔκπληξη, ὅτι ‒παρὰ τὴν διαφορετικὴ χρονικὴ περίοδο καὶ παρὰ τὸ διαφορετικὸ θέμα‒ πρόκειται γιὰ μία σχεδὸν ἀντιγραφή/ἐπανάληψη κειμένων, ποὺ συνοδεύονται ἀπὸ μία ἀνακολουθία λόγων καὶ πράξεων.

     Π.χ. στὴν περίοδο πρὶν καὶ μετὰ τὸ Κολυμπάρι (δὲν θὰ ἀναφέρω πηγὲς γιὰ νὰ μὴν θιχτοῦν προσωπικὰ οἱ συγγραφεῖς) ἐγράφησαν κείμενα ποὺ περιεῖχαν τὶς ἐκφράσεις: «Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ἀποτέλεσε ἕνα ἐπώδυνο καί δυσθεράπευτο ἄλγος στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας»· «διακόπτει τὴν παράδοση τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, δὲν ἀποτελεῖ συνέχειά τους, συνιστᾶ συνοδικὴ παρεκτροπὴ καὶ κανονικὴ καινοτομία»· «Ἀρκετοὶ ἀκόμη Ἱεράρχες ἄσκησαν ἔντονη κριτικὴ στὸ ἐν λόγῳ κείμενο καὶ διετήρησαν τὶς ἐπιφυλάξεις τους»· «η Ορθοδοξία διέρχεται κρισιμότατες στιγμές»· «ομιλούμε για δογματική παρεκτροπή»· «κατάργηση τῆς Μίας Ἐκκλησίας ὡς θεανθρώπινο σῶμα»· «σύγχρονη ἀποστασία»· «προδοσία»· «ὑποταγὴ τῆς ἐκκλησίας σὲ πολιτικὰ συμφέροντα»· «ὑποταγὴ τῆς ἐκκλησίας στὴν Ἀμερική»· «η Χριστομάχος μασονία με τα όργανα της μέσα στην εκκλησία»· «ποῦ εἶναι τὸ Ἅγιον Ὄρος;»· «ὅταν οἱ ποιμένες προδίδουν»· «ἀπαράδεκτο, δὲν θὰ ὑπακούσουμε»· «πιστοὶ τοῖς Ἁγίοις Πατράσι», «θὰ μᾶς βροῦν μπροστά τους, ζήτω ἡ Ὀρθοδοξία»· «ὁ Θεὸς θὰ ἐπέμβει καὶ δὲν θὰ προλάβουν»· «ὑπομονή»·«ντροπή, αἶσχος» καὶ τόσα ἄλλα.

      Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν διθυραμβικῶν αὐτῶν ἐκφράσεων καὶ «ἀπειλῶν»; Οἱ ἀποφάσεις τοῦ Κολυμπαρίου παγιώθηκαν, ἐφαρμόστηκαν, ἀναπτύχθηκαν, μεταδόθηκαν, ἡ Ἱ. Σύνοδος ἀδιαφόρησε γιὰ τὸ ποίμνιο καὶ τὴν γνώμη του, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ διώχθηκαν καὶ διώκονται καὶ παράλληλα τὸ ποίμνιο… ἀποκοιμήθηκε ἀναπαυμένο ὅτι ἔκανε τὸ χρέος του, διαμαρτυρήθηκε καὶ ὁμολόγησε, ἀναζήτησε καὶ βρῆκε πολὺ γρήγορα «εὐσεβεῖς» καὶ συνέχισε τὴν κοινωνία μὲ τὸ «ἐπώδυνο καί δυσθεράπευτο ἄλγος» τὴν «δογματική παρεκτροπή», τὴν «σύγχρονη ἀποστασία», καὶ τὴν «προδοσία».

    Καὶ μετὰ ἀπὸ μία περίοδο λήθης καὶ αὐτοδικαίωσης ἐπακολούθησε ἡ σημερινὴ ἀπίστευτη κατάσταση τῶν μέτρων κατὰ τοῦ Κορονοϊοῦ. Τὸ ποίμνιο ξέχασε, ὅτι οἱ ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ὑποτίθεται θὰ ἀντιδροῦσαν, ἦταν αὐτοὶ ποὺ εἶχαν προδώσει στὸ Κολυμπάρι. Καὶ ὅταν ἀποδείχθηκε ἐκ νέου ἡ προδοσία τους, ἡ λήθη, ξεχάστηκαν ὅλα καὶ ἡ «ὁμολογία» ξανάρχισε:

     «Ὁ Θεὸς θὰ ἐπέμβει καὶ δὲν θὰ προλάβουν», «ὅταν οἱ ποιμένες προδίδουν»· «ὑπομονή»· «σύγχρονη ἀποστασία»· «προδοσία»· «ὑποταγὴ τῆς ἐκκλησίας σὲ πολιτικὰ συμφέροντα»· «ἀνατροπὴ τοῦ δόγματος»· «εἰκονομαχία»· «δεν υπάρχουν Ποιμένες που να τους αντιμετωπίσουν»· «ζοῦμε τὴν σύγχρονη ἀποστασία»· «γιατὶ σιωποῦν οἱ μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους;»· «θὰ ἀντισταθοῦμε»· «δὲν θὰ τὸ ἐπιτρέψουμε»· «Ἐκκλησία ὑποτάχθηκε στὴν πολιτεία», «ἀμερικανοκίνητοι ἐπίσκοποι»· «ντροπή, αἶσχος»· «Ἱεράρχες ἄσκησαν ἔντονη κριτικὴ στὸ ἐν λόγῳ κείμενο καὶ διετήρησαν τὶς ἐπιφυλάξεις τους» κλπ.

       Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν διθυραμβικῶν αὐτῶν ἐκφράσεων καὶ «ἀπειλῶν»; Οἱ ναοὶ παραμένουν κλειστοὶ ἢ ἀνοιχτοὶ μόνο γιὰ λίγους ἐκλεκτούς, οἱ «διαμαρτυρόμενοι» Ἱεράρχες ὑπακούουν καὶ ἐφαρμόζουν τὰ μέτρα, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ διώκονται, ἡ Ἱ. Σύνοδος ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ ποίμνιο καὶ τὴν γνώμη του, τὴν πρώτη περίοδο κλειστῶν ναῶν ἀκολούθησε μία δεύτερη καὶ τώρα περιμένουμε μία Τρίτη.

      Ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν γιατὶ λείπει ἡ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες εὐλογημένη συμφωνία λόγων καὶ ἔργων. Λείπει ἡ ἁγιοπατερικὴ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν μολυσματικὴ κοινωνία μὲ τοὺς προδότες τῆς Πίστεως (ἐδῶ δὲν πρόκειται γιὰ προσωπικὲς ἁμαρτίες) καὶ ἡ ἀπομόνωσή τους ὡς σαπρὰ μέλη ἀπὸ τὸ πανάγιο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μας (αὐτὸ διδάσκει ἡ συνοδικὴ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀναφέρει πανηγυρικὰ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ὑμνογραφία). Κανεὶς Ἅγιος δὲν μίλησε ποτὲ ὑπὲρ μίας διαμαρτυρίας ἄνευ πρακτικοῦ ἀντικρύσματος. Γι’ αὐτὸ καὶ τόνιζαν πάντα ὅτι ἡ εὐσέβεια φέρνει διωγμὸ καὶ ἐπαινοῦσαν τὴν χριστιανικὴ ἀνδρεία, τὴν ἀφοβία μπροστὰ στὸ διωγμὸ ἢ τὴν ἑκάστοτε ἀπειλὴ καὶ τιμωρία.

     Κανεὶς Ἅγιος δὲν ὕμνησε ἢ ὑποστήριξε τὸν χαρτοπόλεμο ποὺ εἶναι στοιχεῖο καρνάβαλου στὴν ἐκκλησία, ὅπως καὶ ἡ μάσκα.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου