Σε περίπου δύο εβδομάδες
συμπληρώνονται τέσσερις μήνες από το κλείσιμο των μέχρι τότε υποτίθεται
ανοικτών ιερών ναών. Στο ενδιάμεσο υπήρξε κάτι σαν άνοιγμα στις εορτές των
Χριστουγέννων και λίγο μετά για περίπου δύο εβδομάδες. Αν στο πρώτο κλείσιμο
του 2020 υπήρξαν έντονες φωνές διαμαρτυρίας για το λουκέτο των εκκλησιών, στα
επόμενα δύο δεν βγήκε κιχ.
Του Στρατή Μαζίδη
Ελάχιστοι αρχιερείς ακούγονται πια. Κανείς δεν θέτει πλέον το ερώτημα, γιατί να είναι κλειστοί οι ιεροί ναοί, αντί να λειτουργούν με μέτρα, όταν πχ στα ΜΜΜ γίνεται ο χαμός; Για ποιο λόγο είναι ανοικτοί οι ναοί του χρήματος και της κοιλιάς, αλλά όχι της ψυχής.
Η Εκκλησία της Ελλάδας έχει σιωπήσει σε βαθμό που βάζει σε σκέψεις. Λέγονται αρκετά και συνδυάζονται με ορισμένα άλλα ανησυχητικά, που όμως δεν είναι του παρόντος. Οι αρχιερείς φαίνεται πως δεν έχουν πρόβλημα να βγαίνουν στην Ωραία Πύλη εκφωνώντας το “ειρήνη πάσι” καί από κάτω να μην υπάρχει κανένας ή να καλούν τις άδειες καρέκλες να προσέλθουν “μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης”.
Δεν προβληματίζονται όταν εδώ και αρκετά χρόνια πχ οι θρησκευτικοί γάμοι αποτελούν μειοψηφία. Δεν αναλογίζονται τι ευθύνεται για αυτή την αποστασία κι αν από την πλευρά τους κάτι δε γίνεται σωστά.
Πόσο ακόμη θα μείνουν κλειστοί οι ιεροί ναοί, στους οποίους ούτως ή άλλως λίγοι προσέρχονταν κι ακόμη λιγότεροι μετείχαν των Μυστηρίων; Ένα; Δύο; Τρεις; Πενηντατρείς μήνες;
Διαβλέπουν πως πολύ σύντομα θα είναι ποιμένες μόνον στα χαρτιά και δίχως ποίμνιο;
Freepen
Ορθόδοξος Τύπος
