Ἀπόδειξη ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς καὶ οἱ ὑποταγμένοι στὴν κοσμική/κρατικὴ ἐξουσία εἶναι ψευδοποιμένες καὶ λύκοι βαρεῖς
Ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, τὴν μνήμη τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε σήμερα, τὴν Δ΄ Κριακὴ τῶν νηστειῶν, ἐκτὸς τῆς «Κλίμακος» ἔγραψε καὶ τὸν «Λόγο πρὸς τὸν Ποιμένα» (ἐκδόσεις Παρρησία) στὸν ὁποῖο δίνει συμβουλὲς πῶς πρέπει νὰ εἶναι ὁ ὀρθόδοξος ποιμὴν. Ὅποιος δὲν ἀκολουθεῖ αὐτὲς τὶς συμβουλὲς χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν Ἅγιο ὡς λύκος καὶ ψευδοποιμένας.
Ἂς δοῦμε μερικὰ ἀποσπάσματα (μὲ κόκκινο) καὶ τὸν σχολιασμό τους, δηλ. τὴν ἀντιπαράθεση τῶν πράξεων καὶ λόγων τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ ἐκκοσμικευμένων καὶ ὑποταγμένων στὴν κοσμική/κρατικὴ ἐξουσία σημερινῶν κληρικῶν γιὰ νὰ καταλάβουμε -ἂν ἔχουμε ἀκόμα ἀμφιβολίες- ὅτι οἱ κληρικοὶ αὐτοὶ εἶναι ψευδοποιμένες καὶ λύκοι βαρεῖς, τῶν ὁποίων τὴν κοινωνία πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε
«2. Ποιμὴν στὴν κυριολεξία εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ ἀναζητήσῃ καὶ νὰ θεραπεύσῃ τὰ ἀπολωλότα λογικὰ πρόβατα μὲ τὴν ἀκακία του, τὸν ζῆλο του καὶ τὴν προσευχή του».
Οἱ Οἰκουμενιστὲς ἰσχυρίζονται, ὅτι ἀναζητοῦν τὸν διάλογο, τὴν συμπροσευχὴ καὶ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παντὸς εἴδους γιὰ νὰ τοὺς σώσουν. Πουθενὰ ὅμως στὰ γραπτά τους καὶ στοὺς λόγους τους δὲν κηρύττεται ἡ ἀνάγκη μετανοίας δηλ. τῆς θεραπείας τῶν ἀπολωλότων αὐτῶν προβάτων, τὰ ὁποῖα μάλιστα δὲν ἀποκαλοῦνται κἂν ἀπολωλότα, ἀλλὰ «ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ».
Τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ τὴν συμπεριφορὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ ἐκκοσμικευμένων κληρικῶν ἀπέναντι στοὺς Ὀρθόδοξους ποὺ διαμαρτύρονται καὶ ἐναντιοῦνται στὶς πράξεις τους. Ἄν, ὅπως ἰσχυρίζονται, πρόκειται περὶ «πλανεμένων καὶ φανατικῶν» θὰ ἔπρεπε αὐτοί, κατὰ τὸν Ἅγιο, ὡς ποιμένες νὰ τοὺς ἀναζητήσουν καὶ μὲ τὸν ζῆλο τους καὶ τὴν προσευχή τους νὰ τοὺς «θεραπεύσουν». Ὅμως ὁ «ζῆλος» τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν σταματάει στὶς συμπροσευχὲς μὲ αἱρετικοὺς καὶ στὴν ὀσφυοκαμψία στοὺς πολιτικοὺς καὶ κοσμικοὺς ἄρχοντες.
«4. Ἰατρὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀποκτήσει σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ἀνοσία καὶ δὲν χρειάζεται κανένα φάρμακο γιὰ τὴν ὑγεία του».
Τί ἔχουν νὰ ποῦν οἱ κληρικοὶ αὐτοί, ποὺ παρουσία καμερῶν καὶ φωτογράφων ἐμβολιάζονται, γιὰ νὰ σωθοῦν, ὅπως λένε; Πῶς ἀποκαλοῦν τοὺς ἑαυτούς τους ἰατροὺς ψυχῶν καὶ σωμάτων, ὅταν δὲν ἔχουν ὄχι μόνο ἀνοσία ἀλλὰ καὶ τὸ ἀνάλογο γιὰ τὴν ἰατρικὴ θάρρος;
«7. Ὁ ἱκανὸς κυβερνήτης θὰ διασῴση τὸ πλοῖο, καὶ ὁ καλὸς ποιμὴν θὰ ζωογονήση καὶ θὰ θεραπεύσῃ τὰ ἀρρωστημένα πρόβατα. Ὅσο τὰ πρόβατα ἀκολουθοῦν συνεχῶς τὸν ποιμένα καὶ προχωροῦν, τόσο θὰ εἶναι εἰς θέσιν νὰ ἀπολογηθῇ ὑπὲρ αὐτῶν στὸν οἰκοδεσπότη». Σήμερα «ἱκανὸς καὶ καλὸς ποιμένας» εἶναι ὁ κάθε ὑπουργὸς καὶ ἡ ἑκάστοτε κυβέρνηση (καὶ οἱ κληρικοὶ ποὺ ὑποτάσσονται σ’ αὐτούς) ποὺ μὲ τὰ μέτρα ποὺ ἀποφασίζει θὰ ζωογονήση καὶ θὰ θεραπεύσει τὰ ἀρρωστημένα πρόβατα. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τοὺς λόγους πολιτικῶν καὶ ἐπιστημόνων. Φυσικὰ εἶναι ἀδιανότητο σήμερα νὰ σκεφτεῖ κανείς, ὅτι οἱ ρασοφόροι αὐτοὶ φοβοῦνται, τί λόγο θὰ δώσουν στὸν Θεὸ γιὰ τὰ πρόβατα ποὺ Αὐτὸς τοὺς ἐμπιστεύτηκε.
«8. Ὅταν τὰ πρόβατα ἀρχίζουν νὰ νυστάζουν ψυχικὰ ἀπὸ τὴν φλόγα τοῦ καύσωνος ἢ μᾶλλον τοῦ σώματος, τότε ὁ ποιμὴν ἂς ὑψώνη τὰ μάτια στὸν οὐρανὸ καὶ ἂς ἀγρυπνῆ μὲ ὑπερβολικὸ ἐνδιαφέρον γι᾿ αὐτά. Διότι συνήθως τὴν περίοδο αὐτὴ τοῦ καύσωνος ὁ λύκος τρώγει πολλὰ πρόβατα. Ἀλλ᾿ ὅμως ἐὰν τὰ λογικὰ πρόβατα δείξουν ταπείνωσι, ὅπως τὰ ἄλογα πρόβατα ποὺ τὴν ὥρα τοῦ καύσωνος κλίνουν κάτω πρὸς τὴν γῆ τὸ κεφάλι, τότε ἂς ἐνθυμούμεθα ἐκεῖνον ποὺ εἶπε: “Καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει” (Ψαλμ. ν´ 19) ».
Σήμερα οἱ κληρικοὶ ὄχι μόνο δὲν ἀγρυπνοῦν γιὰ νὰ μην νυστάξουν ψυχικὰ τὰ πρόβατα, ἀλλὰ εἶναι οἱ πρωταίτιοι καὶ προωθητὲς τῆς πνευματικῆς νύστας καὶ ὑπνηλίας. Ναί, θέλουν νὰ νυστάζουν τὰ πρόβατα, διότι αὐτοὶ εἶναι οἱ λύκοι ποὺ τὰ τρώγουν χωρὶς ἄμυνα καὶ ἀντίσταση. Ἔτσι ἀρχιμανδρῖτες ὑβρίζουν τοὺς Ἁγίους ὡς αἱρετικοὺς (ὅπως πρόσφατα τὸν ἅγ. Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ), Πατριάρχες ὑβρίζουν τοὺς Ἁγίους ὡς θύματα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως καὶ ἀνατρέπουν τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία. Κλείνουν τοὺς ναούς, διώκουν ἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ λαΐκούς, ποὺ ἀντιστέκονται καὶ νανουρίζουν συνέχεια τὸ ποίμνιο μιλώντας γιὰ ἀγάπη, ἡσυχία, μακροθυμία, ἠρεμία, ἑνότητα, εἰρήνη, περιβαλλοντολογικὴ προστασία, σεβασμὸ στὴν ἑτερότητα (ἀλλὰ ἀσέβεια στὴν ἀντίθετη μὲ αὐτοὺς γνώμη), οἰκουμενισμό.
«9. Ὅταν πέση στὸ ποίμνιο ὁ σκοτισμὸς καὶ ἡ νύκτα τῶν παθῶν, στῆσε ἀκοίμητο τὸν «κύνα» (τὸν σκύλο) ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ στὴν νυκτερινὴ σκοπιά. Δὲν εἶναι καθόλου ἀνάρμοστο νὰ θεωρήσης ὡς κύνα τὸν νοῦ σου ποὺ φονεύει τὰ (νοητά) θηρία».
Ποῦ εἶναι οἱ σκοποί-Ποιμένες; Ἢ κοιμήθηκαν ἀφήνοντας ἀσεβῶς τὰ πάντα στὸν Θεό, ἢ τὸ ἔσκασαν ὡς ἀνεύθυνοι καὶ ριψάσπιδες, ἢ ἔβαλαν γιὰ σκοποὺς ἄλλους χειρότερους ἀπὸ τοὺς ἴδιους. Γεγονὸς ὅμως εἶναι, σκοποί-Ποιμένες (φύλακες τῶν προβάτων) δὲν ὑπάρχουν.
«Καὶ τελευταῖα ἀπ᾿ ὅλα, μαχαίρι εἶναι τὸ μέτρο καὶ ἡ ἀπόφασις γιὰ τὴν ἀποκοπὴ ἑνὸς σώματος ποὺ
νεκρώθηκε ψυχικὰ καὶ ἑνὸς μέλους ποὺ ἐσάπησε, ὥστε νὰ μὴ μεταδώση καὶ στοὺς ὑπολοίπους τὴν ἰδική του βλάβη».
Ποιός, ἀλήθεια, σήμερα ἄκουσε «εὐσεβή» ποιμένα νὰ ζητάει καὶ νὰ πολεμάει γιὰ τὴν ἀποκοπὴ τῶν αἱρετικῶν, κακοδόξων καὶ ἐκκοσμικευμένων σαπρῶν μελῶν; Ὄχι μόνο δὲν τὸ ζητοῦν ἀλλὰ κοινωνοῦν μὲ τὰ σάπια αὐτὰ μέλη, δίνοντας στὸν κόσμο τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι ὑγιῆ καὶ μεταδίδοντας -φορώντας τῆν μάσκα τῆς εὐσεβείας- τὴν πανδημία τῆς αἱρέσεως.
Πῶς θέλουν αὐτοὶ οἱ «εὐσεβεῖς» ποιμένες νὰ ἐμποδίζουν τὴν μετάδοση τῆς θανατηφόρας γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν σωτηρία του ἀσθένειας;
Πῶς ὑπάρχουν ἀκόμα πιστοί, ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ αἵρεση, ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ κάθε δογματικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ διαστρέβλωση δὲν ἀποτελοῦν μεταδοτικὴ ἀσθένεια καὶ τάχα εἶναι ἁμαρτία νὰ τὴν ἀποκαλοῦμε ἔτσι;
Παρεμπιπτόντως αὐτοὶ ποὺ μιλοῦν γιὰ ἄκυρα μυστήρια, πῶς ἀρνοῦνται ὅτι στὴν Ἐκκλησία ὑπάρχουν σάπια μέλη (χωρὶς Αὐτὴ νὰ χάνει τὸν θεανθρώπινο ἀλάθητο χαρακτῆρα Της) ποὺ πρέπει νὰ ἀποκοποῦν;
«29. Ἂς ἀκούσωμε τί λέγει σὲ ὡρισμένα σημεῖα ἡ Ἁγία Γραφή: “Κόψε την (τὴν συκιά). Γιατί νὰ ἀχρηστεύη καὶ τὴν γῆ”; (Λουκ. ιγ´ 7). “Ἀποδιῶξτε τὸν πονηρὸ ἀπὸ ἀνάμεσά σας” (Α´ Κορ. ε´ 13). “Νὰ μὴ προσεύχεσαι (ὁμιλεῖ ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Ἱερεμία) γι᾿ αὐτὸν τὸν λαό” (Ἱερ. ζ´ 16). Παρόμοιο ἐλέχθη (στὸν Σαμουήλ) γιὰ τὸν Σαοὺλ (Α´ Βασ. ιστ´ 1). Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ τὰ γνωρίζη ὁ Ποιμήν. Καὶ νὰ γνωρίζη σὲ ποιοὺς καὶ πῶς καὶ πότε πρέπει νὰ ἐφαρμόζωνται. Διότι δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ ἀξιόπιστο ἀπὸ τὸν Θεόν».
Σήμερα οἱ ποιμένες ἀκύρωσαν τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου, τὸν ὁποῖο τόσο τιμάει ἡ Ἐκκλησία! Οὔτε τὴν συκιὰ κόβουν, οὔτε τοὺς βασιλεῖς ἐλέγχουν, οὔτε προσεύχονται γιὰ τὴν τιμωρία τῆς ἀποστασίας. Ἀντιθέτως συμμετέχουν στὴν ἀποστασία, τὴν προωθοῦν καὶ τὴν διαφημίζουν, ἐπαινοῦν τὸν κάθε Σαούλ, κρύπτουν καὶ προφυλάσσουν τὸ πονηρὸ στις τάξεις τους καὶ ποτίζουν τὴν συκιὰ γιὰ νὰ μεγαλώσει κι ἄλλο καὶ νὰ ἀχρηστεύσει τὴν γῆ.
«37. Ὅταν βόσκουν τὰ πρόβατα, ὁ Ποιμὴν ἂς μὴ παύη νὰ παίζη τὴν φλογέρα τῆς διδασκαλίας καὶ μάλιστα ὅταν πρόκειται νὰ κοιμηθοῦν. Διότι τίποτε ἄλλο δὲν φοβεῖται ὁ λύκος ὅσο τὸν ἦχο τῆς ποιμενικῆς φλογέρας».
Σήμερα δὲν ἀκούγεται ἡ φλογέρα τῆς διδασκαλίας, ἀλλὰ ἡ τρομπέτα τῆς μεταπατερικότητας, τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὡς ἐκ τούτου δὲν φοβοῦνται οἱ λύκοι, ἀλλὰ ἀντιθέτως μαγνητίζονται καὶ συμμετέχουν στὴν ἀνίερη συναυλία.
Αὐτοὶ ποὺ ἀμφιβαλλουν ὀφείλουν νὰ ὁμολογήσουν ὅτι δὲν ὑπάρχει συμφωνία καὶ ἐφαρμογὴ τῶν προτροπῶν τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ποιμένες/ρασοφόρους ἐκτὸς λίγων λαμπρῶν ἐξαιρέσεων. Ἄρα οἱ ποιμένες ἔγιναν ψευδοποιμένες, ἔγιναν οἱ λύκοι, τὰ πρόβατα κοιμήθηκαν. Καὶ ἀπεμειναν, ὡς μόνοι ἀπλανεῖς ὁδηγοὶ καὶ πραγματικὲς φλογέρες διδασκαλίας, οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως μᾶς εἶχε προειδοποιήσει ὁ ἅγ. Ἰωάννης Μαξίμοβιτς.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
