Χωρὶς νὰ εἴμαστε ἀντίθετοι στὰ ὑγειονομικὰ μέτρα τῆς Πολιτείας, θεωροῦμε ὅτι ἡ μετακίνηση τοῦ καθιερωμένου, ἀπὸ τὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325 μ.Χ.), ἑορτασμοῦ τῆς Ἁγίας Ἀναστάσεως, ἀπὸ τὴν Κυριακή, τὴν Ἡμέρα τοῦ Κυρίου, στὸ Μεγάλο Σάββατο, θὰ ἔχει μηδαμινὸ ὄφελος, ἀπὸ ὑγειονομικῆς πλευρᾶς, θὰ προξενήσει, ὅμως, μέγιστη πνευματικὴ ζημία στὶς συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς χώρας μας, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν μεγάλη πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν.
Ἡ ρύθμιση καὶ διατήρηση τῆς ἑορτῆς τῶν ἑορτῶν, κατὰ τὶς πρῶτες πρωϊνὲς ὧρες τῆς Κυριακῆς καὶ ὄχι τὸ Σάββατο, δὲν καθορίστηκε τυχαία ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά, ἐπειδὴ ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας παρέμεινε καὶ παραμένει πιστὴ στὰ θεολογικὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεώς μας.
Ἀπὸ πλευρᾶς ἐκκλησιαστικῆς καὶ κανονικῆς τάξεως, δὲν δικαιολογεῖται οὐδεὶς καὶ γιὰ οἱονδήποτε λόγο, νὰ ἀλλάζει, κατὰ τὸ δοκοῦν, τὴν ὁρισθεῖσα, μὲ θεία σοφία ἐδῶ καὶ αἰῶνες, κανονικὴ καὶ λειτουργικὴ τάξη τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπίσης, δὲν ἐπιτρέπονται παρερμηνεῖες καὶ ἀλλαγὲς στὴν λειτουργικὴ ζωή, διότι, αὐτές, πέρα ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι θεωροῦνται ἀσέβεια, σκανδαλίζουν τὸ λαϊκὸ ὀρθόδοξο αἴσθημα, ποὺ συνδέεται μὲ τήν πίστη καὶ τὴν εὐσέβεια τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ὅλα τὰ σχετικὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀναφέρουν ὅτι τὸ Μέγιστο Θαῦμα τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ Ἁγία Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀναγγέλθηκε ἀπὸ τὶς Μυροφόρες στοὺς Ἀποστόλους, κατὰ παραγγελία τοῦ Ἀγγέλου, τὰ χαράματα τῆς Κυριακῆς: «λίαν πρωὶ τῆς μιᾶς σαββάτων» (Μάρκ. 16, 1-8) - (Ματθ. 28, 1-8), «τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέος» (Λουκ. 24, 1-8) - (Ἰω. 20, 1-2).
Ἡ παραμονὴ τοῦ Χριστοῦ στὸν τάφο καὶ στὸν Ἄδη διήρκεσε τρεῖς ἡμέρες: Τὴν Παρασκευή, τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακή, τὴν ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία καὶ ἀναστήθηκε ὁ Κύριος καὶ γι’ αὐτὸ ἡ Ἔγερσή του ὀνομάζεται «Τριήμερος Ἔγερσις» ἢ «Τριήμερος Ἀνάστασις» σὲ ὅλα τὰ λατρευτικά μας κείμενα.
Ἡ ἡμέρα καὶ ἡ ὥρα τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Λαμπρῆς, ἑπομένως, σύμφωνα μὲ τὴν Πατερικὴ Παράδοση, ἔπρεπε νὰ τηρηθεῖ καὶ φέτος, χωρὶς παρεμβάσεις καὶ ἀλλαγές. Διότι, τελικά, τί εἶναι πιὸ σημαντικό, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἢ ἡ τήρηση τῆς Κ.Υ.Α.; Μπορεῖ δηλαδὴ νὰ ἀλλάξει ὥρα ἡ τελετὴ τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει ἡ Κ.Υ.Α.;
Ὁ λόγος τῆς τηρήσεως τῶν μέτρων, λόγω τοῦ κινδύνου μεταδόσεως τοῦ ἰοῦ, ποὺ προβάλλεται, οὐσιαστικὰ δὲν ἰσχύει, διότι οἱ Χριστιανοὶ ἔχουν δείξει ἕως τώρα ὅτι εἶναι εὐπειθεῖς καὶ τηροῦν, χωρὶς παρεκτροπές, τὰ μέτρα προφυλάξεως.
Ἡ ἄνευ σοβαροῦ λόγου, ἑπομένως, ἐπιβολὴ τοῦ ἑορτασμοῦ, τὸ Σάββατο καὶ ὄχι τὴν Κυριακή, τὴν πραγματικὴ ἐόρτιον ἡμέρα, ποὺ ὁρίζει τὸ λειτουργικὸ τυπικό τῆς Ἐκκλησίας, παραβιάζει τὴν διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος παραγγέλλει: «πάντα εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω» (Ὅλα νὰ γίνονται μὲ κοσμιότητα, μὲ εὐπρέπεια καὶ μὲ τάξη) - (Α΄ Κόρ. 14, 40) καὶ «Στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἂς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἠμῶν» (Στέκεστε σταθεροί, καὶ κρατᾶτε τὶς παραδόσεις ποὺ διδαχτήκατε εἴτε μὲ λόγο εἴτε μὲ ἐπιστολὴ μας) – (Β΄ Θεσ. Β' 2, 15).
Τὴν τριήμερη Ἀνάστασή Του εἴχε προαναγγείλει στοὺς μαθητὲς του ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, λέγοντας ὅτι θὰ σταυρωθεῖ, ἀλλὰ τὴν τρίτη ἡμέρα θὰ ἀναστηθεῖ: «Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι δεῖ αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ πολλὰ παθεῖν ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρα ἐγερθῆναι.» (Ματθ. 16, 21).
Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας, ἐπίσης, ἔργο τῶν θεοφόρων καὶ θεοπνεύστων Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ ὁποῖο, μάλιστα, ἀναγιγνώσκεται τόσο σὲ ὅλες τὶς Λειτουργίες καὶ τὶς Ἑορτὲς τοῦ ἔτους, ὅσο καὶ τρεῖς φορές, κατὰ τὴν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος ἀναφέρει: «Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἠμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφᾶς».
Θεολογικοὶ λόγοι, ἑπομένως, δὲν ὑπάρχουν γιὰ νὰ στηρίξουν αὐτὴν τὴν ἀλλαγή, ἀλλὰ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο γιὰ νὰ τὴν ἀποτρέψουν.
Ἡ ἀποφασισθεῖσα μεταφορὰ τῆς ἡμέρας καὶ κατ’ ἐπέκταση καὶ τῆς ὥρας τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως δείχνει ἀταξία, καὶ παρακοὴ ἔναντι τῆς Λατρευτικῆς κανονικότητας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά, ὅμως πλήρη ὑπακοὴ καὶ προσαρμογὴ στὰ μέτρα τοῦ Καίσαρος.
Στὸ πλαίσιο αὐτό, ἀλγεινὴ ἐντύπωση, ἐπίσης, προκαλεῖ ἡ παράλειψη, ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἀναστάσιμου Ἑορτασμοῦ, τοῦ ὡραιότερου Ὄρθρου τῆς Λατρείας μας, ποὺ εἶναι ὁ Ὄρθρος τῆς Ἀναστάσεως, προκειμένου νὰ μὴν παραβιαστεῖ τὸ ὡράριο ἀπαγόρευσης τῆς κυκλοφορίας!
Πιστεύουμε ὅτι, ἐὰν ὑπῆρχε καλὴ θέληση καὶ πρόθεση, θὰ μποροῦσε νὰ βρεθεῖ τρόπος συνεννόησης, γιὰ νὰ γίνουν σεβαστὰ ἀμφότερα, δηλαδὴ τόσο ὁ πατροπαράδοτος ἑορτασμὸς τῆς Ἀνάστασης ὅσο καὶ ἡ ἐφαρμογὴ τῶν προληπτικῶν καὶ περιοριστικῶν μέτρων γιὰ τὴν μόλυνση μὲ τὸν ἰό.
Ὁ σεβασμὸς τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης καὶ ἡ μέριμνα γιὰ τὴν τήρησή της θεωροῦμε ὅτι ἀποτελεῖ καθῆκον καὶ ὑποχρέωση ὄχι μόνο τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ τῶν δημοκρατικὰ ἐκλεγμένων πολιτικῶν ἀρχῶν.
Δέν γνωρίζουμε, ἐὰν ἡ Πολιτεία ἐνημερώθηκε γιὰ τὶς συνέπειες τῶν προβλημάτων, ποὺ δημιουργεῖ ἡ ἄκαμπτη στάση της γιὰ ὅ,τι ἀποτελεῖ τὸ ἱερότερο καὶ σημαντικότερο γεγονὸς τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτὸ ποὺ γνωρίζουμε καλῶς εἶναι ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει ὑποχωρήσει, χάριν τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ ἀλλάξει ἐκείνη τὰ δικά της μέτρα, πού, ἔτσι καὶ ἀλλιῶς, εἶναι προσωρινὰ καὶ νὰ ἀποφύγει τὴν, ἐξ αἰτίας τῶν περιοριστικῶν της μέτρων, ἀλλαγὴ τῶν, ἐδῶ καὶ 17 αἰῶνες, θεσπισθέντων τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (Νίκαια 325 μ.Χ.) γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς Θείας Ἀναστάσεως.
Ἄλλωστε, ὅταν ὅλοι γνωρίζουμε πὼς ἡ Πολιτεία ἔχει κάνει μέχρι σημερα, τόσες καὶ τόσες φορὲς ὑποχωρήσεις καὶ στραβὰ μάτια, ἔναντι ἄλλων φορέων, θεωροῦμε πὼς ἡ ἀναστολὴ καὶ ἡ παράταση τῶν διατάξεων κυκλοφορίας, κατὰ ἐλάχιστες ὧρες, ἕως καὶ τὶς 02.00, τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, δὲν ἐπρόκειτο νὰ δημιουργήσει ἐπιπλέον προβλήματα.
Ὅμως, πρόβλημα συνειδήσεως καὶ ὀντολογικὴ ἀπογοήτευση δημιουργεῖ ἡ ἐπιβολὴ τῆς ἀλλαγῆς καὶ ἡ μὴ εὔκαμπτη στάση τῆς Πολιτείας, ἀπέναντι στὰ θεσπέσια τῆς Ἐκκλησίας, καθότι ἡ Ἀνάσταση ἀποτελεῖ τὴν κορυφαία στιγμὴ τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως, ποὺ εἶναι ἐκείνη πού, κατ’ οὐσίαν, διαφοροποιεῖ τὸν Χριστιανισμὸ ἀπὸ ὅλες τὶς θρησκεῖες.
Θὰ θέλαμε, λοιπόν, μὲ ὅλο τόν σεβασμό μας, νὰ ζητήσουμε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀποφάσισαν αὐτὴν τὴν ἀλλαγή, νὰ κάνουν μία ἀκόμη προσπάθεια, προκειμένου νὰ τηρηθεῖ ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ γίνει ὁ ἑορτασμός, ὅπως πάντοτε, ἀπὸ 23.00 ἕως 02.00 π.μ.
Ἐάν, παρὰ ταῦτα, δὲν πεισθεῖ ἡ Πολιτεία νὰ ὑποχωρήσει, καί, τελικά, γίνουν τὸ μὲν Μεγάλο Σάββατο δύο Λειτουργίες, ἐνῶ τὴν Κυριακὴ καμία, προτείνουμε νὰ βρεθεῖ ἔστω καὶ τὴν 11η ώρα, μία γόνιμη λύση.
Πρὸς τοῦτο θὰ μποροῦσε νὰ μεριμνήσει ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος νὰ τελεσθεῖ κανονικά, ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Λειτουργία τῆς Ἀναστάσεως, τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ὅπως κάθε Κυριακή, ποὺ δὲν ἰσχύουν τὰ μέτρα τῆς Πολιτείας, οἱ Ἀκολουθίες, συνεπῶς, ποὺ δὲν θὰ τελεσθοῦν τὸ μεσονύκτιο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, προκειμένου νὰ μὴν μείνουν ἀλειτούργητοι οἱ Ναοὶ τὴν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Ἀναστάσεως.
Τὸ 2021, ἔτος ἑορτασμοῦ τῶν 200 χρόνων ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, πού, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, οἱ Ἕλληνες στὴν συνείδηση ζητοῦν εὐκαιρίες γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴν εὐγνωμοσύνη τους πρὸς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἰδίως δὲ γιὰ τὸ κομμάτι τῆς Λατρευτικῆς της ζωῆς, γιὰ τὴν ἀποφασιστικὴ συνεισφορά της στὴν διατήρηση τῆς Ἑλληνικῆς Ταυτότητας, δὲν θὰ ἔπρεπε ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία μας νὰ ἀντιμετωπίζει μὲ τόση σκληρότητα καὶ ἀπολυτότητα τὴν Πανήγυρη τῶν Πανηγύρεων, τήν Ἁγία Ἀνάσταση, ποὺ ἑορτάζεται ἀπὸ τὸν λαὸ μας ΜΙΑ μόνον φορᾶ τὸν χρόνο.
Τὸ θέμα αὐτό, γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας, ποὺ εἴμαστε ὅλοι μας, δὲν εἶναι ἕνα τυπικὸ ἀσήμαντο καὶ ἀνούσιο θέμα, ἀλλὰ θέμα πίστεως καὶ ἀληθείας. Πληροφορούμαστε, τόσο ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τῶν σχολείων μας, ὅσο καὶ ἀπὸ τά, ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα, Παραρτήματα τῆς Ἑνώσεώς μας, τὸν προβληματισμὸ καὶ τὸν σκανδαλισμὸ πλήθους πιστῶν γιὰ τὴν νέα αὐτὴν ρύθμιση καὶ μετακίνηση τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ φετινοῦ Πάσχα, ποὺ φαίνεται νὰ ἐπέβαλε ἡ Πολιτεία.
Τὸ θέμα αὐτό, ἐπίσης, προβληματίζει τὸν Ἱερὸ Σύνδεσμο Κληρικῶν Ἑλλάδος καί, ὅπως μαθαίνουμε, πολλοὺς Ἀρχιερεῖς.
Ἡ ἀλλαγὴ τῆς ἡμέρας καὶ τῆς ὥρας τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἀνάστασης, ὅμως, ἔχει καὶ ἄλλες συνέπειες κανονικοῦ χαρακτήρα, καθὼς ἡ τέλεση δύο Λειτουργιῶν τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ἀπὸ τὸν ἴδιο κληρικό, δὲν συνάδει με τὴν ἐκκλησιαστικὴ λειτουργικὴ καὶ κανονική μας τάξη καὶ παράδοση.
Παράλληλα, ἐξ΄ αἰτίας τῆς ἀλλαγῆς αὐτῆς, δημιουργεῖται καὶ ἄλλο πρόβλημα, καθώς, σύμφωνα μὲ πληροφορίες μας, τὸ Ἅγιο Φῶς, θὰ φτάσει στὸ Μετόχι τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, κατὰ τὶς 20.00, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ εἶναι ἀδύνατον νὰ προλάβει νὰ μεταφερθεῖ στοὺς προορισμοὺς τῆς χώρας καί, συνεπῶς, νὰ μὴν μπορέσουν ἑκατομμύρια πιστῶν νὰ λάβουν φέτος τὸ ἀνέσπερο Φῶς τῆς Ἀναστάσεως στὶς 21.00 ποὺ θὰ ἀκουστεῖ φέτος τὸ «Δεῦτε λάβετε Φῶς»!
Τέλος, αὐτὸ πού, πραγματικά, προξενεῖ ἀπορία, λύπη καὶ ἀπογοήτευση σὲ ὅλους εἶναι ἡ ἐπιδεικνυόμενη ἀκραία αὐστηρότητα, μὲ τὴν ὁποία ἐπιβάλλονται τὰ μέτρα τῆς πολιτείας στὰ θέματα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Λατρείας, ὡς πρὸς τὶς ἀποστάσεις μεταξὺ τῶν πιστῶν.
Παρὰ τὶς διαφορετικὲς προτάσεις τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ρυθμίσεις τῆς Πολιτείας κάνουν λόγο γιὰ (25) τετραγωνικὰ ἀποστάσεις μεταξὺ τῶν πιστῶν ἐντός τοῦ ναοῦ καὶ γιὰ (10) τετραγωνικά, ἐκτός τοῦ ναοῦ!!!
Καὶ σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο, φαίνεται καθαρὰ ἡ μεροληψία τῆς Πολιτείας, ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ὅλοι μας γνωρίζουμε καλῶς ὅτι ἡ Πολιτεία πολλάκις ἔχει κάνει στραβὰ μάτια καὶ ἔχει ἀνεχθεῖ καὶ συνεχίζει νὰ ἀνέχεται, χωρὶς ἀντιδράσεις καὶ μέτρα, ἐδῶ καὶ (15) μῆνες, τὸ θέμα τῶν ἀποστάσεων, ποὺ στὴν οὐσία, μὲ δική της εὐθύνη, εἶναι σχεδὸν μηδενικὲς μεταξὺ τῶν ἐπιβατῶν στὶς ἀστικὲς καὶ ἄλλες συγκοινωνίες καθὼς καὶ σὲ διάφορες πορεῖες, συνάξεις καὶ συναθροίσεις!
Σέ κάθε περίπτωση, πάντως, οἱ σεβαστοὶ πολιτικοί μας καὶ ὅλοι οἱ συνεργοί τους σὲ αὐτὲς τὶς ἀποφάσεις ὀφείλουν νὰ γνωρίζουν, ὡς Χριστιανοὶ ποὺ εἶναι καὶ οἱ ἴδιοι, ὅτι μὲ τὴν στάση τους διαπράττουν ἕνα βαρύτατο παράπτωμα, διότι δείχνουν ὅτι, ὄχι ἁπλῶς δὲν σέβονται, ἀλλὰ ἐπιπρόσθετα, ὑποτιμοῦν καὶ περιφρονούν την Ἁγία Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Ὠφέλιμο εἶναι, πάντως, νὰ γνωρίζουν ὅλοι ὅσοι ἐπιδεικνύουν ἀσέβεια ἔναντι τῶν πιστευμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, αὐτὸ ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶπε: «ἐν ὢ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ὢ μέτρω μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμὶν» (Διότι μὲ τὴν σκληρὴ καὶ αὐστηρὴ κρίση, ποὺ κρίνετε, θὰ κριθεῖτε καὶ μὲ τὸ ἴδιον μέτρο, ποὺ μετρᾶτε, θὰ μετρηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ θὰ κριθεῖ καὶ ἡ δική σας ζωὴ καὶ συμπεριφορὰ) (Ματθ. 7, 2).
Τὸ ΔΣ τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων
