Κατάπληκτοι
ἀνέγνωμεν εἰς τὰς ἐφημερίδας δήλωσιν, δῆθεν ἐκκλησιαστικῆς πηγῆς, καθ’
ἢν τὴν ἑσπέραν τῆς Ἑορτῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ λύεται ἡ νηστεία. Ἡ θεωρία
αὔτη τυγχάνη πάντη ἀστήρικτος. Ἐὰν τὰ λεχθέντα εἴχοντο ἀληθείας, ἐπρεπεν
ἡ νηστεία νὰ τηρῆται ἀπὸ τῆς ἑσπέρας τῆς προηγουμένης, ἴνα ἔχωμεν
ἄρτιον 24ωρον καὶ οὐχὶ κολοβὴν ἡμέραν. Ἐπρεπεν ἀκόμη ἡ νηστεία τῆς
Τεσσαρακοστῆς νὰ λύηται τὴν ἑσπέραν τοῦ Μεγάλου Σαββάτου.
Τὰ αὐτὰ
ἰσχύουσι διὰ πάσαν νηστείαν, ἴδια τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς, ἤτις
ἔπρεπε νὰ ἰσχύη μέχρι δύσεως τοῦ ἡλίου...
καὶ ἀκολούθως νὰ λύηται. Οὐδεὶς ὅμως διενοήθῃ νὰ ὑποστηρίξῃ τοιαύτας
παραδοξότητας. Παράβασις τῶν περὶ νηστείας θεσμῶν εἶναι βεβαίως κακόν.
Ἀπόπειρα ὅμως περιβολῆς τῶν τοιούτων παραβάσεων δι’ ἐνδύματος
νομιμότητος ἀποτελεῖ ἔγκλημα βαρύτατον κατὰ τῆς Ἐκκλησίας.
