Ἡ
ἐλευθερία μας πηγάζει ἀπὸ τὰ Συντάγματα, ὄχι ἀπὸ τοὺς Γεραπετρίτες καὶ
τοὺς Σκέρτσους. Αὐτὸ ποὺ οὐσιαστικὰ συντελεῖται στὴ χώρα μὲ τὸν
διαχωρισμὸ τῆς κοινωνίας σὲ ἐμβολιασμένους καὶ ἀνεμβολίαστους καὶ τοὺς
περιορισμοὺς σὲ μερίδα ἀνθρώπων ποὺ εἶναι ὑγιεῖς εἶναι μία χοῦντα νέου
τύπου.
Ἀπὸ τὴ Δρ. Ἑλένη Παπαδοπούλου
Αὐτὴ
ποὺ τὴν κάνουν παρεάκια κακομαθημένων γόνων καὶ ὄχι ὁ στρατός. Τὸ νὰ
ζεῖς, νὰ περπατᾶς ὅπου σού ἀρέσει, νὰ ταξιδεύεις, νὰ πίνεις τὸν καφέ σου
μὲ φίλους σου, νὰ διασκεδάζεις δὲν εἶναι κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ σοὺ
ἀπαγορεύσει ὁ κάθε... Μητσοτάκης. Αὐτὸ
ὡστόσο φαίνεται νὰ τὸ ἔχουν ξεχάσει στὴ χώρα μας, καθὼς κάθε μέρα
ἀνακοινώνουν περιοριστικὰ μέτρα γιὰ ὅσους δὲν ἔχουν ἐμβολιαστεῖ. Εἰδικὰ
μαγαζιὰ γιὰ ἐμβολιασμένους καὶ ἀνεμβολίαστους, ἐπιπλέον ταλαιπωρία καὶ
οἰκονομικὴ ἐπιβάρυνση γιὰ τοὺς τελευταίους ὡς τιμωρητικὸ μέτρο. Κι αὐτὸ
γιὰ νὰ «πείσουν» τὸν κόσμο νὰ ἐμβολιαστεῖ. Γιὰ νὰ τὸν ἐξαναγκάσουν
δηλαδή. Τα μέτρα πηγαίνουν παρέα μὲ τὴν προπαγάνδα γιὰ τοὺς μιαροὺς
ἀνεμβολίαστους, τοὺς ἀνεύθυνους, τοὺς ψέκ, τοὺς ἐπικίνδυνους.
Ξεχνώντας
βέβαια ὅτι αὐτοὶ ποὺ δέχονται τὸ κυβερνητικὸ bullying εἶναι πολῖτες ποὺ
τοὺς πληρώνουν, ποὺ εἶναι συνεπεῖς στὶς ὑποχρεώσεις τους, ποὺ εἶναι
ὑγιεῖς -γι’ αὐτὸ καὶ δὲν βρίσκουν λόγο νὰ κάνουν τὸ ἐμβόλιο-, ποὺ δὲν
κινδυνεύουν, ποὺ ἔχουν κάθε δικαίωμα νὰ φοβοῦνται τὰ ἐμβόλια περισσότερο
ἀπὸ τὸν ἰό.
Ἡ
ἐπίκληση στὴν προστασία τῆς δημόσιας ὑγείας εἶναι τουλάχιστον φαιδρὴ
καὶ οἱ κυβερνῶντες νομίζουν ὅτι ἀπευθύνονται σὲ ἀνόητους. Κάθε μέτρο ποὺ
λαμβάνει ἡ Πολιτεία ὀφείλει νὰ εἶναι ἀναλογικὸ μίας κατάστασης καὶ
σίγουρα νὰ μὴν καταπατᾶ τὴν ἀρχὴ τῆς ἰσότητας. Κοινῶς γιὰ νὰ περιορίσεις
τὶς μετακινήσεις τοῦ κόσμου στὸν βαθμὸ αὐτό, ἡ πανδημία πρέπει νὰ
ὁμοιάζει μὲ πανοῦκλα. Μὲ 800 κρούσματα περίπου, 180 διασωληνωμένους καὶ 4
θανάτους μὲ μέσο ὄρο ἡλικίας τὰ 78 δὲν τὴ λὲς καὶ κρίσιμη τὴν
κατάσταση, γιὰ νὰ μὴν ἀφήνεις τὸν κόσμο νὰ ζήσει. Ούτε φαίνεται ὅτι
ὑπάρχει καὶ κανένα τρομερὸ ἐφὲ ἀπὸ τοὺς ἀνεμβολίαστους στὴ διασπορά. Ἄσε
ποὺ οἱ ἴδιοι οἱ ἐπιστήμονες λένε ὅτι καὶ οἱ ἐμβολιασμένοι κολλᾶνε καὶ
μεταδίδουν.
Ὅποτε
πρὸς τί ὅλοι αὐτοὶ οἱ περιορισμοί; Πρὸς τί τὸ ἀπαρτχάιντ μὲ εἰδικὰ
μαγαζιὰ γιὰ τοὺς μὲν καὶ τοὺς δὲ καὶ εἰδικὸ τρόπο μετακίνησης πρὸς τὰ
νησιά; Για ποιὸ λόγο ὅλη αὐτὴ ἡ χουντάρα καὶ ὅλο αὐτὸ τὸ bullying κατὰ
τῶν πολιτῶν τῆς χώρας; Κι ἂς μᾶς ἐξηγήσει κάποιος. Πῶς ἕνας ὑγιὴς
γίνεται κίνδυνος θάνατος; Ἀπὸ πότε ἕνα ἐμβόλιο γιὰ μία ἀρρώστια
θανατηφόρα γιὰ ἐλάχιστους εἶναι ὑποχρεωτικό; Γιατί τὰ μέτρα τὸ καθιστοῦν
ὑποχρεωτικό, ἀφοῦ γιὰ νὰ ἔχεις στοιχειώδεις ἐλευθερίες πρέπει νὰ
ἀνήκεις στὴν «προνομιοῦχα» ὁμάδα τῶν ἐμβολιασμένων. Πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων
νομίζουν ὅτι πρέπει νὰ πάρουν καὶ παράσημο ἐπειδὴ ἐμβολιάστηκαν. Αὐτὰ
τὰ μέτρα συνιστοῦν πολιτικὴ ἐκτροπή. Ἂς τὸ ἔχουν ὑπ’ ὄψιν τοὺς αὐτό,
ὅταν θὰ ζητήσουν ψῆφο. Ἀλλὰ τί λέω; Οὕτως ἢ ἄλλως δὲν τὴν ὑπολογίζουν.
*Διδάκτωρ Διδακτικῆς Γλωσσῶν καὶ Πολιτισμῶν τοῦ Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
