Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Ὅσοι δηλώνουν σοκαρισμένοι ἀπό τή δυστοπία τῆς Σαγκάης, μᾶλλον «ξεχνοῦν» τί συνέβη τήν τελευταία διετία στήν Εὐρώπη, καί ἰδιαίτερα στήν Ἑλλάδα...Lockdown τῆς Σαγκάης: Αὐτές τίς μέρες πού ἡ ἐπικαιρότητα ἀπασχολεῖται ἔντονα ἀπό τίς φρικτές εἰκόνες τοῦ lockdown στή Σαγκάη τῶν 26 ἑκατομμυρίων κατοίκων, πολλοί ἔσπευσαν νά δηλώσουν τόν ἀποτροπιασμό τους γιά τίς ἀπάνθρωπες μεθόδους πού χρησιμοποιεῖ τό κινεζικό κράτος γιά τόν ἔλεγχο... τοῦ πληθυσμοῦ.
Τά Δυτικά μέσα ἐνημέρωσης, καί διάφορες σημαίνουσες προσωπικότητες ἐντός καί ἐκτός ἑλληνικῶν συνόρων, δήλωσαν σοκαρισμένοι ἀπό τά ὀργουελικά σκηνικά πού λαμβάνουν χώρα στήν Κίνα, σέ μιά πόλη πού ἔχει μετατραπεῖ σέ στρατόπεδο συγκέντρωσης μιᾶς ἀδίστακτης ὑγειονομικῆς χούντας.
Κι ὅμως ὁ Ἕλληνας (καί ὁ εὐρωπαῖος) σέ αὐτήν τήν περίπτωση μοιάζει νά ἔχει πολύ κοντή μνήμη ἤ ἁπλά ἐπιλέγει νά παραμυθιάσει τόν ἑαυτό του λέγοντας του πώς τό μοντέλο «Σαγκάης» πόρρω ἀπέχει ἀπό τόν εὐρωπαϊκό πολιτισμό.
Τά πράγματα ὅμως δέν εἶναι καθόλου ἔτσι. Φτάνει μόνο νά κάνουμε μιά μικρή ἀνασκόπηση σέ στιγμιότυπα τοῦ κοντινοῦ παρελθόντος.
Ἡ «Σαγκάη» τῶν... Βαλκανίων
Μήπως ξεχάσαμε πώς πρίν λίγο καιρό ἡ ἑλληνική κυβέρνηση ἔστελνε ἀστυνομικές δυνάμεις γιά νά ξυλοφορτώνουν ὅσους «παράνομους» εἶχαν τό... θράσος νά σταθοῦν σέ πλατεῖες; Ξεχάσαμε τίς ἀστυνομικές ὁμάδες πού εἶχαν ἀναλάβει νά φυλᾶνε τά ἄδεια παγκάκια; Ξεχάσαμε τήν ἀπαγόρευση τῆς μουσικῆς στά καταστήματα καί τίς ἐφόδους πού ἔγιναν σέ οἰκεῖες ὅπου λάμβαναν χώρα αὐτοσχέδια πάρτι;
Ξεχάσαμε τή δαιμονοποίηση τοῦ ὑπαίθριου χώρου καί τά περιπολικά πού κυκλοφοροῦσαν μέ μεγάφωνα γιά νά διαλύουν τίς παρέες; Ξεχάσαμε τήν καθολική ἀπαγόρευση ὅλων τῶν συναθροίσεων σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια (!) μέ νόμο Χρυσοχοΐδη πού ἔμοιαζε μέ πραγματική «νεκρανάσταση» τῶν χουντοβασιλικῶν διαταγμάτων; Ξεχάσαμε τό μεγαλειῶδες «ἀκαταδίωκτο»;
Μήπως ξεχάσαμε τήν ἀπαγόρευση μέχρι καί τοῦ... ψαρέματος; Τόν χιλιομετρικό περιορισμό σέ ἀκτῖνα 2 χιλιομέτρων ἀπό τό σπίτι τόν ξεχάσαμε; Τήν δήλωση κατ' ἐξαίρεση μετακίνησης καί τήν ὑποχρεωτική ἀποστολή SMS γιά νά μπορεῖ νά ξεμυτίσει ἀπό τήν οἰκεία του κάποιος; Τό σφράγισμα τῶν ἐκκλησιῶν καί τή δίωξη ἱερέων καί λαϊκῶν πού εἴτε κοινώνησαν, εἴτε ἐκκλησιάστηκαν, εἴτε ἔκαναν περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου; Τήν κυβερνητική πατέντα τῆς «ἀτομικῆς προσευχῆς»;
Ἤ μήπως δέν πήραμε χαμπάρι τήν ρύθμιση πού ἑτοίμαζε ἡ κυβέρνηση γιά ἀφαίρεση τῆς γονικῆς μέριμνας (!) γιά τούς «ἀρνητές» γονεῖς πού δέν θά ἔστελναν τά παιδιά τους στό σχολεῖο, μέ ποινή φυλάκισης ἕως 2 χρόνια; Ἐπιπλέον, ὁ Nίκος Χαρδαλιάς δέν ἦταν αὐτός πού ἀνακοίνωνε ἀπομόνωση σέ εἰδικά διαμορφωμένες ΔΟΜΕΣ ἐπιβεβαιωμένων κρουσμάτων πού δέν χρήζουν νοσηλείας;
Ξεχάσαμε τά «μπόνους» στίς ἐπιχειρήσεις πού θά ἀπέλυαν τούς ἀνεμβολίαστους καί θά κρατοῦσαν μόνο ἐμβολιασμένους ἐργαζόμενους; Τήν ἀπαγόρευση εἰσόδου σέ δημόσιες ὑπηρεσίες; Τίς ἐκδιώξεις τῶν ὑγειονομικῶν; Τά ὑγειονομικά χαράτσια στούς ἄνω τῶν 60; Τά κορωνο - σηματάκια στίς βιτρίνες πού κρατοῦσαν ἔξω τούς ἀπόκληρους ἑνός ὑγειονομικοῦ ἀπαρτχάϊντ;
Ὁλοταχῶς στά χνάρια τῆς Κίνας βαδίζει καί ἡ Δύση
Τά ξεχάσαμε ὅλα αὐτά ἤ μήπως δέν συνέβησαν ποτέ; Ρίχνοντας μιά συνοπτική ματιά στά παραπάνω, μπορεῖ νά διακρίνει κανείς καμιά σημαντική διαφορά σέ σχέση μέ τά πολιτειακά ἔκτροπα πού συμβαίνουν στήν Κίνα; Τό ὑπόβαθρο εἶναι ἴδιο, τό σκεπτικό εἶναι ἴδιο, οἱ κατευθύνσεις εἶναι ἴδιες. Τό μόνο πού διαφέρει εἶναι ἡ σφοδρότητα τῶν μέτρων, ὄχι ὅμως ἡ φύση τους.
Μήν κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Ὁ ὑγειονομικός ὁλοκληρωτισμός εὐδοκίμησε ἀπόλυτα στήν Εὐρώπη καί ἀσφαλῶς μεγαλούργησε στήν Ἑλλάδα. Τό νά δηλώνουμε σοκαρισμένοι μέ ὅσα βλέπουμε στήν Κίνα εἶναι προϊόν ὑποκρισίας, ἴσως καί σκόπιμου ἀποπροσανατολισμοῦ τῆς κοινῆς γνώμης.
Ἕνα ὁλόκληρο προπαγανδιστικό σύστημα σέ δασκαλεύει νά ἑστιάσεις στά χειρότερα, γιά νά μήν διαμαρτύρεσαι ὅσο θά πορεύεσαι στόν δρόμο γιά τή... «Σαγκάη». Βλέποντας τά φρικτά σκηνικά τῆς κινεζικῆς πόλης, αὐτομάτως νοιώθεις πώς ἐσύ βρίσκεσαι σέ καλύτερη μοῖρα. Καί ἔτσι δέχεσαι στωικά ὅσα ἤδη ἔχεις στερηθεῖ, συμβιβάζεσαι μέ τό «μή χεῖρον», καί ἠρεμεῖς μέχρι νά καταφθάσει καί σέ ἐσένα τό φασιστικό μοντέλο τῆς Κίνας.
Καί ἄν ὅλα αὐτά παρατηρήθηκαν στήν Ἑλλάδα (καί στήν Εὐρώπη) σέ μιά πανδημία ἑνός ἰοῦ τοῦ ὁποίου ἡ διάμεση θνητότητα εἶναι περίπου 0,23% στόν γενικό πληθυσμό καί 0,05% στά ἄτομα κάτω τῶν 70 ἐτῶν, τότε τί πρόκειται νά γίνει στό σενάριο ἐμφάνισης μιᾶς ἐξαιρετικά θανατηφόρας ἀσθένειας;
Ἄλλωστε πρέπει νά σκεφτοῦμε σοβαρά τί προμηνύει τό παρόν, ὅσον ἀφορᾶ τό αὔριο τῆς Γηραιᾶς Ἠπείρου. Τί συμβαίνει μέχρι τώρα καί ποιό εἶναι τό ἐπικρατέστερο σενάριο γιά τίς ἐξελίξεις στό διεθνές στερέωμα; Ἕνας ἐξευρωπαϊσμός τῆς Κίνας ἤ μιά κινεζοποίηση τῆς Εὐρώπης; Ἀπολύτως τίποτα δέν μαρτυρά τό πρῶτο. Ὅλα προμηνύουν τό δεύτερο...
