Κοινοποίηση:
Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη· ΔΙΣ· Μητρόπολη Θεσσαλονίκης· Δήμο Θεσσαλονίκης· Υπουργείο Παιδείας· Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας· ΕΡΤ· Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου· Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ· Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης· Cinedoc (ελληνική διανομή της ταινίας)· Ελίνα Ψύκου (σεναριογράφο & σκηνοθέτρια)· Νίκο Πάστρα (σχεδιαστή αφίσας).
Αλεξανδρούπολη, 2 Ιουνίου 2024
Κυριακή της Σαμαρείτιδας, Αγίου Νικηφόρου Κωνσταντινουπόλεως
Βασιλική Οικονόμου
Ανοικτή επιστολή
Προς την Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη
❈
«τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως (…) ἑστὼς ὅπου οὐ δεῖ» Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο ιγ’ 14
«Εσύ άσκησε την δική σου θρησκεία, και άσε με να ασκώ την δική μου.» «Η δική μου θρησκεία είναι μια ιερή τελετή βρεφο-θυσίας». Πατρίσια Μπερντ-Ουίντλ, ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Ενήμερων Γυναικών υπέρ της Επιλογής (σ.σ. της έκτρωσης).
«καὶ ἔθυσαν τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν τοῖς δαιμονίοις καὶ ἐξέχεαν αἷμα ἀθῷον, αἷμα υἱῶν αὐτῶν καὶ θυγατέρων, ὧν ἔθυσαν τοῖς γλυπτοῖς Χαναὰν καὶ ἐφονοκτονήθη ἡ γῆ ἐν τοῖς αἵμασι καὶ ἐμιάνθη ἐν τοῖς ἔργοις αὐτῶν, καὶ ἐπόρνευσαν ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν αὐτῶν. καὶ ὠργίσθη θυμῷ Κύριος ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐβδελύξατο τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ· καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς χεῖρας ἐχθρῶν, καὶ ἐκυρίευσαν αὐτῶν οἱ μισοῦντες αὐτούς.» Ψαλμός ρε’ 37-41
«δεῦρο δείξω σοι τὸ κρῖμα τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν (…) καὶ εἶδον τὴν γυναῖκα μεθύουσαν ἐκ τοῦ αἵματος» Αποκάλυψη Ιωάννου ιζ’ 1,6.
❈
Υπουργέ Πολιτισμού,
Μόλις λίγες εβδομάδες αφ’ ότου η ασεβής κυβέρνηση του αφορισμένου Κυριάκου Μητσοτάκη νομοθέτησε το μιαρό “γάμο” των ομοφυλ(οφιλ)ων και τα παρεπόμενά του, με τραγικά θύματα αθώες παιδικές ψυχές και όχι μόνο, ο ορθόδοξος λαός της Ελλάδας δέχθηκε άλλο ένα πλήγμα, το οποίο ενέτεινε την ιερή αγανάκτηση και το μαρτύριο συνειδήσεως που το χριστεπώνυμο πλήρωμα ήδη από ετών υφίσταται. Είδαμε να προβάλλεται με εωσφορική αλαζονεία και αναισχυντία μια βλάσφημη αφίσα, η οποία βεβηλώνει το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας, την ίδια την αγία Εκκλησία μας.
Η αφίσα αυτή διαφημίζει την ταινία “Αδέσποτα κορμιά”. Απεικονίζεται ο Σταυρός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πράγμα που συμπεραίνεται από την επιγραφή με τα αρχικά I(esus) N(azarenus) R(ex) I(udaeorum) – αν και, ως γνωστόν, τα αρχικά αυτά επί σταυρού επιδέχονται και άλλη ερμηνεία(“I(gne) N(atura) R(enovatur) I(ntegra)”, ελληνιστί «Δια του πυρός η φύση ανανεώνεται ολόκληρη») [1], αλλά ας μην αναφερθούμε στο Ροδοσταυρισμό – ακόμα. Σε αυτή την αφίσα, λοιπόν, βλέπουμε σταυρωμένη και σχεδόν ολόγυμνη την Παναγία μας.
Φαίνεται ότι ο Νίκος Πάστρας, ο οποίος φιλοτέχνησε – ή μάλλον κακοτέχνησε – αυτή τη βλάσφημη αφίσα, δεν ήταν ο πρώτος που αντικατέστησε εικαστικώς τον Χριστό επί του Σταυρού. Εντοπίσαμε στο διαδίκτυο πολλές εικόνες σταυρωμένων γυναικών, ενίοτε σε χυδαίες απεικονίσεις. Ανακαλύψαμε, μάλιστα, ακόμα και ταινία με τίτλο “Τα πάθη της Χρίστας”, όπου ο Χριστός παρουσιάζεται ως γυναίκα (!) [2]. Όλα αυτά, όμως, – και άλλα που ντρεπόμαστε και να αναφέρουμε – συμβαίνουν προφανώς σε χώρες που δε χαρακτηρίζονται ορθόδοξες χριστιανικές και των οποίων οι κυβερνήσεις δεν ορκίζονται στο όνομα της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος όταν αναλαμβάνουν τη θητεία τους.
Το ότι η αφίσα απεικονίζει την Παναγία μας το παραδέχεται κυνικά η ίδια η Ψύκου: «…μια αφίσα που απεικονίζει την Παναγία, την όπως αποκαλούν μητέρα τους. Που την απεικονίζει σταυρωμένη (όπως ο Χριστός) και έγκυο στο Χριστό.» [3] . Αλλά αυτό αποδεικνύεται ευκολότατα και από το ίδιο το διαφημιστικό βίντεο (τρέιλερ) της ταινίας. Στο εκεί εικονιζόμενο άγαλμα [4] βλέπουμε την Υπεραγία Θεοτόκο με ένα στέμμα από δώδεκα αστέρια, κάτι που αποτελεί συνήθη απεικόνισή Της στην εικονογραφική παράδοση των σχισματοαιρετικών παπικών (“ρωμαιοκαθολικών”) ψευδοχριστιανών [5]. Τα δώδεκα αστέρια που κυκλώνουν την κεφαλή της Θεοτόκου παραπέμπουν σε εδάφιο της Ιερής Αποκάλυψης: «σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα, καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν» [6]. Σύμφωνα δε με την ορθόδοξη Θεολογία, η Γυναίκα στο παραπάνω αγιογραφικό χωρίο συμβολίζει αφ’ ενός τη Θεοτόκο και αφ’ ετέρου τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία [7]. Επομένως η αφίσα αυτή εκτός από τον Κύριο Ιησού Χριστό, την Υπεραγία Θεοτόκο και τον Τίμιο Σταυρό προσβάλλει και ολόκληρη την αγία Εκκλησία μας, το μυστικό Σώμα του Χριστού μας. Και η προσβλητική και βλάσφημη διάθεση εκδηλώνεται απροκάλυπτα στα λόγια της ίδιας της Ψύκου στο “αλφαβητάρι των Αδέσποτων Κορμιών”, στο γράμμα Π: «Παναγία. Madonna. Virgin Mary. Μητέρα, μάνα, μαμά, με ερωτική επαφή ή με κρίνο ή με εμβρυομεταφορά ή με τεκνοθεσία.» (!) [8].
Ο γραφίστας αντικατέστησε τεχνηέντως τα αρχικά δώδεκα αστέρια της εικόνας του τρέιλερ με εννιά από τα γνωστά πεντάκτινα αστέρια, τα οποία προφανώς παραπέμπουν στη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), την οποία ΕΕ η Ελίνα Ψύκου επίσης θέλει να στηλιτεύσει για τον υποτιθέμενο συντηρητισμό της. Και, αν για την Ψύκου είναι συντηρητική μια Ευρώπη όπου επιτρέπονται οι πωλήσεις παιδιών σε ομοφυλόφιλους [9] ή έχει ήδη αρχίσει να νομιμοποιείται ο Σατανισμός ως θρησκεία [10] ή κυκλοφορούν ελεύθεροι καλλιτέχνες που υβρίζουν τα θεία, δε θέλουμε ούτε να φανταστούμε πώς θα ήταν κατ’ αυτήν μια προοδευτική Ευρώπη…
Η ίδια η ταινία “Αδέσποτα Κορμιά”, αν κρίνουμε από το τρέιλερ, προοιωνίζεται εξίσου βλάσφημη. Με μουσικό υπόβαθρο χορευτικής μουσικής παρακολουθούμε ήδη εκ προοιμίου να διακωμωδείται ο Εσταυρωμένος Χριστός και η Φάτνη της Βηθλεέμ. Πόση θα πρέπει να ήταν η χαρά και η ικανοποίηση της ισραηλιτικής εταιρείας που ανέλαβε τη διεθνή διανομή μιας ταινίας τόσο προσβλητικής για τον Χριστό και την Ορθοδοξία! [11]
Κατόπιν βλέπουμε στο τρέιλερ να προβάλλεται ομοφυλοφιλική σκηνή σε γυναικεία διαδήλωση, όπου κυριαρχούν συνθήματα του τύπου «Οι θυμωμένες γυναίκες θα σώσουν τον κόσμο» και «Δε λογοδοτώ στους άνδρες, δε λογοδοτώ στο Θεό», ενώ σε άλλες σκηνές θίγεται δολίως και φαρισαϊκώς το συναίσθημα του θεατή με εικόνες ανθρώπων καθηλωμένων στο κρεβάτι του πόνου.
Η ταινία αυτή, με βάση τα γραφόμενα της σκηνοθέτιδος και όσα βλέπουμε στο τρέιλερ, πρεσβεύει το “δικαίωμα στην άμβλωση”, το “δικαίωμα στην εξωσωματική γονιμοποίηση” (με προφανές επίκεντρο ενδιαφέροντος «τα ομόφυλα ζευγάρια και τις γυναίκες που δεν είναι σε επίσημη ετερόφυλη σχέση» κατά τη σκηνοθέτιδα [12]), καθώς και το “δικαίωμα στην ευθανασία”. Εν ολίγοις, το δικαίωμα στο φόνο εμβρύου, το δικαίωμα στην παρά φύσιν γονεϊκότητα ανθρώπων – που ενίοτε οι ίδιες οι επιλογές τους δεν τους επιτρέπουν να τεκνοποιήσουν όπως θα ήθελαν – και το δικαίωμα στην ευθανασία, είτε ως φόνο είτε ως υποβοηθούμενη αυτοκτονία (με όποια ορολογία και αν προσδιορίζονται στην ταινία).
Είναι άραγε σύμπτωση το ότι αυτή η οικτρή ταινία ξεκίνησε να προβάλλεται στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, λίγο μετά την ψήφιση του διεστραμμένου σοδομοφιλικού νόμου από την επάρατη κυβέρνηση Μητσοτάκη; Η υπόθεση είναι πιο παλιά από ό,τι φαίνεται. Σύμφωνα με στοιχεία, ήδη από το 2021 ο τότε Γεν. Γραμ. Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Απλούστευσης Διαδικασιών Λεωνίδας Χριστόπουλος είχε υπογράψει – με εντολή τού τότε Υπουργού Ψηφ. Διακυβέρνησης Κυριάκου Πιερρακάκη – επιχορήγηση της εν λόγω ταινίας, ανερχόμενη «στο 40% του προϋπολογισμού των συνολικών επιλέξιμων δαπανών, ήτοι στο ποσό των πενήντα εφτά χιλιάδων οχτακοσίων τριάντα τεσσάρων ευρώ και ογδόντα λεπτά (57.834,80€)» [13]. Τα πήρε από το προσωπικό του ταμείο αυτά τα χρήματα ο τότε Υπουργός για να επιχορηγήσει το έκτρωμα της Ψύκου; Προφανώς όχι. Ήταν χρήματα του ήδη στερούμενου και βαρύτατα φορολογούμενου ελληνικού λαού. Και ο άνθρωπος που έδωσε την εντολή για την επιχορήγηση μιας ταινίας υπέρ της εμβρυοκτονίας, ο Κυριάκος Πιερρακάκης, διατελεί σήμερα Υπουργός Παιδείας. Σε τέτοιους ασεβείς, διεστραμμένους και αιμοδιψείς ανθρώπους εμπιστεύεται ο ελληνικός λαός το μέλλον των παιδιών του.
Άραγε πρόκειται απλώς περί μιας ταινίας ή έστω περί μιας κινηματογραφικής έκφρασης ενός ολόκληρου κινήματος; Υπάρχουν ποικίλα κινήματα “δικαιωματισμού” που υποστηρίζουν μεταξύ άλλων και τέτοια ή παρεμφερή φρονήματα. Ωστόσο κάτι που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν είναι ότι ορισμένες θέσεις που προωθούνται από την εν λόγω ταινία αλλά και από συναφείς χώρους παραπέμπουν στον πρωτογονισμό, τον παγανισμό και τον αποκρυφισμό.
Η βρεφοκτονία ήταν γνωστή και διαδεδομένη ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους, ως μέθοδος απαλλαγής από τα αδύναμα, ανάπηρα ή απλώς “περιττά” παιδιά. Άλλοτε πέθαιναν λόγω εγκατάλειψης, άλλοτε φονεύονταν. Υπολογίζεται από ανθρωπολόγους ότι το ποσοστό βρεφοκτονίας στη Μεσολιθική και τη Νεολιθική Εποχή κυμαινόταν μεταξύ δεκαπέντε και πενήντα τοις εκατό. Η απάνθρωπη αυτή πρακτική συνεχίστηκε ευρέως και στους ιστορικούς χρόνους σε διάφορους λαούς. Η επικράτηση του Χριστιανισμού στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία συνέβαλε στο να απαγορευθεί η βρεφοκτονία, σώζοντας τις ζωές αμέτρητων βρεφών [14].
Οφείλουμε, ωστόσο, να σημειώσουμε ότι επίσης διαδεδομένες ήταν και οι θυσίες παιδιών προκειμένου να ικανοποιηθούν ειδωλολατρικές “θεότητες”, δηλαδή δαιμόνια («ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει» [15]) ή/και ορισμένα σημαίνοντα πρόσωπα και να επιτευχθούν συγκεκριμένοι σκοποί. Παρόλο που οι αρχαίοι ειδωλολάτρες Έλληνες πρόγονοί μας σε περιπτώσεις ανεπιθύμητων παιδιών φαίνεται ότι ως επί το πλείστον θώπευαν τη συνείδησή τους προτιμώντας την ήπια εγκατάλειψη των παιδιών αυτών – αν εξαιρέσουμε, βέβαια, τους βαραθρώδεις “Αποθέτες” της ευγονικής Σπάρτης και κάποιες άλλες, μεμονωμένες εξαιρέσεις -, ωστόσο άλλοι λαοί της αρχαιότητας έχουν αφήσει μαρτυρίες για τις θυσίες παιδιών που εκτελούσαν [16]. Θυσίες στο Βάαλ και το Μολώχ, στην Ασταρώθ και την Ασηράχ και Κύριος οίδε σε πόσες άλλες δαιμονικές ψευδοθεότητες.
Ενώ θα περίμενε κανείς να έχουν πλέον εκλείψει αυτές οι πρακτικές, ή έστω να έχει εκλείψει ο αποκρυφιστικός χαρακτήρας τους, ωστόσο βλέπουμε ότι το εωσφορικό σκοτάδι επιβιώνει επίμονα μέχρι τις μέρες μας. Βλέπουμε την επιστροφή στα παγανιστικά “ιδεώδη” και μάλιστα αλαζονικά και απροκάλυπτα. «Είναι ηθικά αποδεκτό, πως η γυναίκα που δίνει ζωή μπορεί επίσης να την καταστρέψει»· «Δεν είναι ανήθικο να επιλέγεται η άμβλωση. Δεν είναι παρά ένα άλλο είδος ηθικής, της παγανιστικής»· «Μπορεί κανείς να καταφύγει στην έκτρωση περιστασιακά, όταν χρειαστεί να θυσιαστεί το έμβρυο για κάποιον ανώτερο σκοπό»· «Η άμβλωση ως θυσία στη θεά Άρτεμη. Η άμβλωση ως ιερό μυστήριο, για να μείνει αγνό το δώρο της ζωής» γράφει η Τζινέτ Πάρις, θερμή οπαδός του αποκρυφιστή Καρόλου Γιουνγκ, στο βιβλίο της “Το ιερό μυστήριο της έκτρωσης” [17]. Πιο πρόσφατα μαθαίνουμε ότι σατανιστές υπερασπίζονται το νομικό δικαίωμα στην έκτρωση προβάλλοντας την φονική αυτή πρακτική ως μέρος της θρησκείας τους [18]. Και το μεν βιβλίο της Πάρις χρησιμοποιείται ευρέως σε κλινικές αμβλώσεων στη Γαλλία και τον Καναδά, ενώ μερικοί γιατροί το διανέμουν μαζί με παυσίπονα σε κάθε γυναίκα που κάνει έκτρωση (!) [19], οι δε σατανιστές πρεσβεύουν ότι «το Σατανικό Τελετουργικό Άμβλωσης είναι ένα τελετουργικό καταστροφής, το οποίο χρησιμεύει ως μια προστατευτική ιεροτελεστία» με σκοπό «να αποβάλλει τις σκέψεις ενοχής, ντροπής και νοητικής δυσφορίας που μπορεί να βιώνει ένας ασθενής λόγω της επιλογής να κάνει μια νόμιμη και ιατρικά ασφαλή έκτρωση» (!) [20]. Όσοι, λοιπόν, “διεκδικούν το δικαίωμα στην έκτρωση”, στην ουσία επιδιώκουν – εν γνώσει ή εν αγνοία τους – την επιστροφή της ανθρωπότητας στις βάρβαρες, ζοφερές εποχές της δαιμονικής αρχαιότητας, τότε που τα βρέφη αντιμετωπίζονταν ως άψυχη σάρκα και ως σφάγια, και όχι ως πλάσματα του Θεού, τα οποία έχουν όχι μόνο ζωή, αλλά και ψυχή ήδη από τη στιγμή της σύλληψής τους.
Το ότι η ψυχή εισέρχεται αμέσως μόλις γίνει η σύλληψη τεκμηριώνεται από γνωστές δογματικές θέσεις της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Ήδη στο βιβλίο της Εξόδου [21] υπάρχει εντολή του Θεού μέσω του Θεόπτη Μωυσή η οποία ορίζει βαρύτατα επιτίμια για την περίπτωση που κάποιος άνδρας θα χτυπήσει έγκυο γυναίκα με αποτέλεσμα να γεννηθεί το παιδί νεκρό. Στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο [22] διαβάζουμε ότι, όταν η Παναγία μας επισκέφθηκε αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό Της – κατά τον οποίο συνέλαβε εκ Πνεύματος Αγίου τον Κύριο Ιησού Χριστό – τη συγγενή Της Ελισάβετ, εκείνη, όντας έξι μηνών έγκυος στον Τίμιο Πρόδρομο και εμπνευσμένη από το προφητικό χάρισμα του κυοφορούμενου στα σπλάχνα της Προφήτη Ιωάννη, χαιρέτισε την Παναγία μας αποκαλώντας “ευλογημένο” τον καρπό της κοιλίας Της, τον Χριστό, πράγμα που σημαίνει ότι αναγνωρίστηκε το Έμβρυο στην αγιασμένη κοιλιά της Παναγίας μας ως ο σαρκωθείς Θεός Λόγος και όχι ως ένας απλός ιστός, ένα άψυχο κομμάτι σάρκα.
Η αγιοπατερική δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας συνάδει, όπως πάντα, με αυτήν της Αγίας Γραφής. Όπως αναφέρει ο κ. Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, Πρόεδρος της “Πανελληνίου Ενώσεως Φίλων των Πολυτέκνων”, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή το έμβρυο «ἐμψυχοῦται καί συνιστᾶ αὐτοτελή ψυχοσωματική ὀντότητα «ἅμα τῇ συλλήψει» καί «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» [23]. Και συνεχίζει ο κ. Θαλασσινός: «Δέν νοεῖται δηλ., ἔστω κι ἀπειροελάχιστο χρονικό διάστημα, σῶμα ἄνευ ψυχῆς, οὔτε ψυχή ἄνευ σώματος. Λέγει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται‧ οὐ τὸ μὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον»[24]. Ὁ δέ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης προσθέτει: «Οὖ γὰρ ἄνθρωπον ἡμῖν ἄψυχον σπείρει ἐν τῇ μήτρᾳ ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ τέλειον ἐρχόμενον ἔμψυχον ἄνθρωπον. Οὔτε γὰρ σῶμα πρὸ τῆς ψυχῆς ὑφίστατο, οὔτε ψυχὴ πρὸ τοῦ σώματος» [25]. Καί συμπληρώνει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Λείπεται οὖν μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ψυχῆς τε καὶ σώματος ἀρχὴν τῆς συστάσεως οἴεσθαι» [26]». Ο δε Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σε άλλο σημείο στη Δογματική του γράφει σχετικά με τη σύλληψη του Χριστού ότι «από την στιγμήν της πρώτης υπάρξεώς του ήταν και τα δύο, επειδή είχε από την αρχήν της συλλήψεώς Του την ύπαρξή Του μέσα εις τον Λόγον· το ανθρώπινο βέβαια είναι σύμφωνο με την ανθρωπίνην φύσιν, η θεότης όμως και η θεία φύσις εννοούνται υπερφυσικά [27].
Αλλά και οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας μας, όπως ο 6ος Κανόνας της Τοπικής Συνόδου της Νεοκαισάρειας και το σχόλιο (1) του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου στον ως άνω Κανόνα, καθιστούν σαφέστατη την ύπαρξη ψυχής στο έμβρυο, γι’ αυτό και επιτιμούν τις εκτρώσεις με αποχή από τη Θεία Κοινωνία, δηλαδή με μικρό αφορισμό (91ος Κανόνας της αγίας Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου· 21ος Κανόνας της εν Αγκύρα Τοπικής Συνόδου· 2ος και 8ος Κανόνας του Μεγάλου Βασιλείου – μάλιστα ο Άγιος Βασίλειος τονίζει ότι η γυναίκα που κάνει άμβλωση δεν φονεύει απλώς το παιδί της, αλλά βάζει και τον εαυτό της σε θανάσιμο κίνδυνο, αφού ενίοτε οι γυναίκες πεθαίνουν κατά την έκτρωση-· 21ος και 22ος Κανόνας του Αγίου Ιωάννη του Νηστευτή). Και η επιστήμη επιβεβαιώνει, πλέον, την ύπαρξη ζωής στο έμβρυο από τη στιγμή της σύλληψης. Σύμφωνα με κυβερνητική μελέτη στις ΗΠΑ η ομοφωνία (το 96%) των βιολόγων πιστεύει ότι η ζωή ξεκινά από τη σύλληψη [28], ενώ πολλοί επιστήμονες έχουν τοποθετηθεί επίσημα επί του θέματος [29].
Ως γνωστόν, στην εποχή μας οι εκτρώσεις στην πλειοψηφία τους δε γίνονται για λόγους κινδύνου ζωής ή υγείας – καίτοι ακόμα και τότε συνιστούν φόνο. Οι γυναίκες οι οποίες υπερασπίζονται με σθένος και μένος τις εκτρώσεις είναι οι σύγχρονες Μήδειες, οι οποίες “ρίχνουν” (πόσο επιεικής λέξη!) τα παιδιά τους για άλλους λόγους, τα προσφέρουν σφάγια στο χοϊκό και εκφυλισμένο (ευ)δαιμονισμό της κοινωνίας μας, έχοντας ειδωλοποιήσει την ευμάρεια, την καριέρα, τη “σιλουέτα”, την ελευθεριότητα, το ίδιο το “εγώ” τους κ.ο.κ.. Και είναι τραγικά ειρωνικό το ότι το ένα έγκλημα οδηγεί στο άλλο. Η έκτρωση – ιδίως σε νεαρή ηλικία και πριν τη μητρότητα – συχνά προκαλεί προβλήματα γονιμότητας και αυτή με τη σειρά της οδηγεί στην εξωσωματική γονιμοποίηση…
Θα μας κατηγορήσετε μήπως για “ρητορική μίσους”; Ας μιλήσουμε, λοιπόν, περί μίσους. Ιδού μερικές εικόνες του απάνθρωπου εγκλήματος που προωθεί με την ταινία της η εκπρόσωπος της απάνθρωπης εποχής μας Ελίνα Ψύκου και το οποίο νομιμοποιήσανε αναίσχυντα αντίθεες κυβερνήσεις [30], ενώ το υποθάλπει και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
(Σε αυτό το σημείο η αρχική επιστολή είχε συλλογή φωτογραφιών εκτρωμένων εμβρύων. Σεβόμενοι τα μάτια και τις καρδιές των λοιπών αναγνωστών μας, τη μεταφέραμε σε εξωτερική διεύθυνση, προκειμένου να προειδοποιήσουμε ότι οι εικόνες είναι εξαιρετικά σκληρές. Όποιος αντέχει, ας κάνει κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο).
Και για πιο “ζωντανές” λεπτομέρειες του φόνου, παραθέτουμε ένα κατατοπιστικότατο βίντεο που περιγράφει τα βήματα μιας από τις πολλές μεθόδους του εγκλήματος της έκτρωσης [31] και άλλο ένα βίντεο με τα αποτρόπαια αποτελέσματά του [32].
Και τώρα ας περάσουμε στη δεύτερη μορφή φόνου που υποστηρίζει η ταινία “Αδέσποτα Κορμιά”, την εξωσωματική γονιμοποίηση. Βέβαια, η ταινία υποτίθεται ότι προωθεί την παρά φύσιν αυτή γονιμοποίηση για τις περιπτώσεις ανθρώπων που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν· στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται ασφαλώς και περί φόνου. Ο κ. Ι. Θαλασσινός, στο άρθρο του με τίτλο “Η «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση – Εξέταση» και η σχέση της με την Έκτρωση!” μεταξύ άλλων αναφέρει (οι επισημάνσεις δικές μας): «Ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση» (… PGD) καί ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» (… PGS) πραγματοποιοῦνται κατά τή διάρκεια τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης, πρίν ἀπό τή μεταφορά τοῦ ἐμβρύου στή μήτρα, ὥστε νά ἐπιλέγονται ἔμβρυα χωρίς γονιδιακές (PGD) ἤ χρωμοσωμικές παρεκκλίσεις (PGS). Ἀκόμα καί οἱ ὑπέρμαχοι τῆς μεθόδου αὐτῆς ἀναφέρουν ὅτι: «… ὁ ὅρος “διάγνωση” στήν PGD εἶναι κατά κυριολεξία ἀτυχής, διότι τό ἐξεταζόμενο ἔμβρυο οὔτε συμπτώματα ἐκδηλώνει, οὔτε πάσχει (ἀκόμη) ἀπό τό νόσημα. Ἑπομένως, PGD καί PGS πρέπει νά νοοῦνται μέθοδοι ἀνίχνευσης γενετικῶν χαρακτηριστικῶν ἤ μέθοδοι ἐπιλογῆς ὠαρίων ἤ ἐμβρύων, καί ὄχι στήν κυριολεξία “διαγνωστικές” ἐξετάσεις». [33] (…) Μετά τήν ἀνάλυση, μόνο τά φυσιολογικά ἔμβρυα ἐπιλέγονται γιά τή μεταφορά (ἤ τήν κατάψυξή τους), πού θά γίνει τήν 4η ἤ 5η ἡμέρα μετά τήν ὠοληψία» [34].
»Ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» εἶναι μία ἐξέταση μέ καθαρά εὐγονικά χαρακτηριστικά, ἀφοῦ ὅταν ἀνιχνεύονται ἔμβρυα, πού δέν ἀνταποκρίνονται στά «στάνταρ» καί στά «πρότυπα» τῆς ἀπρόσωπης καί εὐδαιμονικῆς ζωῆς μας, τά «ἀποκλείουμε». Ἀπό τί ἄραγε; Μά, ἀπό τί ἄλλο, παρά ἀπό τό ἀναφαίρετο δικαίωμά τους στή ζωή! Ἰδού, λοιπόν, πόσο «πολιτισμένα» περιγράφουν τή διαδικασία αὐτή οἱ εἰδικοί, πού τήν ὑποστηρίζουν καί τήν ἐφαρμόζουν: «Ἀναζητοῦνται συγκεκριμένες γονιδιακές μεταλλάξεις… ἤ ἀριθμητικές/δομικές χρωμοσωμικές ἀνωμαλίες… πού εἶναι ὑπεύθυνες γιά τήν ἐμφάνιση στό ἔμβρυο γνωστῶν συγγενῶν καί κληρονομικῶν νοσημάτων. Τά προσβεβλημένα ἔμβρυα ἀπομονώνονται καί ἀποκλείονται ἀπό τήν ἐμβρυομεταφορά. Στή μήτρα μεταφέρονται ἐπιλεκτικά μόνον τά ὑγιή…» [35]. (…) «Δέν ἀπέχουμε πολύ ἀπό τήν εὐγονική τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα… ἤ ἀπό τή λογική τῆς ἀπόρριψης τῶν δύσμορφων παιδιῶν στόν Καιάδα» » [36].
Έχοντας ήδη τεκμηριώσει ότι η έκτρωση συνιστά φόνο, αποδείξαμε τώρα ότι φόνο συνιστά ομοίως και η τεχνητή γονιμοποίηση, δεδομένου ότι περιλαμβάνει διαδικασίες που προβλέπουν όχι μόνο την κακοποίηση (πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς την κατάψυξή τους;!) αλλά και τη θανάτωση ζωντανών εμβρύων, τα οποία, όπως δείξαμε, είναι φορείς ζωής αλλά και ψυχής.
“Όλως τυχαίως”, φαίνεται ότι και η εξωσωματική γονιμοποίηση δε στερείται κοινών σημείων με τον αποκρυφισμό, καίτοι σε μια παραλλαγμένη μορφή. Στην αποκρυφιστική γραμματεία συναντώνται ποικίλες αναφορές στη(ν προσπάθεια για) δημιουργία ανθρώπου εκτός σώματος και εκτός της καθορισμένης από τον Θεό οδού αναπαραγωγής.
(Η συνέχεια και το τέλος της επιστολής στο Β’ Μέρος).
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. Marcello Reghellini de Schio (1825). Esprit du dogme de la Franche-Maçonnerie (in French). Brussels: H. Tarlier, από το λήμμα Jesus, King of the Jews στη Βικιπαίδεια.
3. Ανάρτηση Ελίνας Ψύκου στο προφίλ της στο Facebook.
4. https://imgur.com/a/Ttis858
6. Αποκ. ιβ’ 1-2.
7. Ομιλία π. Αθανασίου Μυτιληναίου στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, χωρίο ιβ’ 4 – 6, 25/04/82
8. Τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου απ’ το άλφα ως το ωμέγα
9. Βρυξέλλες: Έκθεση βρεφών και μητρών προς αγορά και ενοικίαση από gay ζευγάρια…
10. Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ
11. Stray Bodies , ABOUT Cinephil
12. «Αδέσποτα Κορμιά»: Ντοκιμαντέρ της Ελίνας Ψύκου, με τη μορφή road movie
13. Περίληψη απόφασης υπαγωγής
14. Infanticide
15. Α’ Κορ. ι’ 20.
16. 1) Infanticide, 2)The Library of History of Diodorus Siculus, 3) Plutarch, De superstitione.
17. Ginnette Paris, The Sacrament of Abortion, Εκδόσεις Spring Publications, P.O. Box 222069, Dallas, TX 75222, 1992, pp.53, 56, 107 & οπισθόφυλλο.
21. Έξοδος κα’ 22-23.
22. Λουκ. α’ 26-45.
23. «Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ὁμιλώντας γιά τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀναφέρει: «… ἐξ ἄκρας συλλήψεως ἑνώσας ἑαυτῷ καθ’ ὑπόστασιν» » (Ε.Π.Ε., τ. 15Α, σελ. 202, κατά παράθεση Ιωάννη Γ. Θαλασσινού στη μελέτη του με τίτλο “Μέθοδοι αντισύλληψης (ορμονική κ.ά.), Εξωσωματική Γονιμοποίηση και η σχέση τους με την έκτρωση!”)
24. Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ: «Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως», ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1976, σελ. 150, κατά παράθεση Ι. Θαλλασινού, ό.π..
25. Ἁγίου Ἀναστασίου Σιναΐτου, «Ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις», ἐρώτηση Ϟα΄ (91η), P.G. 89, 724, κατά παράθεση Ι. Θαλλασινού, ό.π..
26. Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, «Περὶ ψυχῆς καὶ ἀναστάσεως»,P.G. 46, 125, κατά παράθεση Ι. Θαλλασινού, ό.π..
27. «ἐκ πρώτης ὑπάρξεως ἄμφω ὑπῆρξε διὰ τὸ ἐξ ἄκρας συλλήψεως ἐν αὐτῷ τῷ Λόγῳ τὴν ὕπαρξιν ἐσχηκέναι· ἀνθρώπινον μὲν οὖν ἐστι κατὰ τὴν οἰκείαν φύσιν, Θεοῦ δὲ καὶ θεῖον ὑπερφυῶς.»· Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού “Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως”, κεφ. 56, ΕΠΕ 19, σελ. 339.
28. The Scientific Consensus on When a Human’s Life Begins.
29. 40 παραθέματα από εμπειρογνώμονες ιατρούς και εγχειρίδια που αποδεικνύουν ότι η ζωή ξεκινά με τη σύλληψη, Embryoquotes.
30. Ποινικός κώδικας 2019, άρθρο 304.
31. Επιλογή.
32. The Case Against Abortion.
33. Καζλαρής Χάρης, PhD Βιοχημικός–Κλινικός Ἐμβρυολόγος, «Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD) καί προεμφυτευτικός γενετικός ἔλεγχος (PGS): εἰδικές ἐξετάσεις ἤ ἐφαρμογές ρουτίνας;», Ἀθήνα 2012, σελ. 3, κατά παράθεση Ι. Θαλασσινού στο άρθρο “Η «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση – Εξέταση» και η σχέση της με την Έκτρωση!”.
34. Προεμφυτευτικός Έλεγχος (PGD – PGS – Καρυότυπος Σπέρματος).
35. Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση.
36. Καζλαρής Χάρης, «Προεμφυτευτική γενετική…», ἔ. ἀ., σελ. 6. κατά παράθεση Ι. Θαλασσινού στο άρθρο “Η «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση – Εξέταση» και η σχέση της με την Έκτρωση!”.
Πηγή Σίτος Θεού
https://tasthyras.wordpress.com/2024/06/04
Πρωτογονισμός, παγανισμός, αποκρυφισμός και κίνημα των “αδέσποτων κορμιών” – Ανοικτή επιστολή προς την Υπουργό Πολιτισμού και συναφείς Χριστομάχους, Θεοτοκομάχους και Σταυρομάχους (Μέρος Β’)
Βασιλική Οικονόμου
“Όλως τυχαίως”, φαίνεται ότι και η εξωσωματική γονιμοποίηση δε στερείται κοινών σημείων με τον αποκρυφισμό, καίτοι σε μια παραλλαγμένη μορφή. Στην αποκρυφιστική γραμματεία συναντώνται ποικίλες αναφορές στη(ν προσπάθεια για) δημιουργία ανθρώπου εκτός σώματος και εκτός της καθορισμένης από τον Θεό οδού αναπαραγωγής. Πρόκειται για τον “homunculus” (ελληνιστί “ανθρωπάριον”). Θα παραθέσουμε ενδεικτικά κάποιες σχετικές αναφορές.
– Ο όρος αυτός εμφανίζεται για πρώτη φορά σε συγγράμματα που αποδίδονται στο γνωστότατο Ελβετό αλχημιστή-αποκρυφιστή και τιμώμενο από τους Ροδόσταυρους Παράκελσο (1493–1541). Στο έργο του “De natura rerum” ο Παράκελσος δίνει ανατριχιαστικές οδηγίες για τη δημιουργία ενός “ανθρωπάριου” με υλικά που συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, σπέρμα ανδρός αλλά και ανθρώπινο αίμα (!!!) [37].
– Το αποκρυφιστικό σύγγραμμα “Ο Χυμικός Γάμος του Κρίστιαν Ρόζενκρόιτς” (1616), το οποίο θεωρείται ως ένα από τα τρία μανιφέστα της μυστηριώδους “Αδελφότητας του Ροδόσταυρου”, «…ολοκληρώνεται με τη δημιουργία μιας αρσενικής και μιας θηλυκής μορφής που προσδιορίζονται ως ζεύγος ανθρωπαρίων. Το αλληγορικό κείμενο υποδηλώνει στον αναγνώστη ότι ο απώτερος σκοπός της αλχημείας δεν είναι η χρυσοποιία, αλλά μάλλον είναι η τεχνητή γενιά των ανθρώπων» [38]. Να σημειώσουμε εδώ παρεμπιπτόντως ότι o Ροδοσταυρισμός ενυπάρχει στο 18ο βαθμό μύησης της Μασονίας Σκωτικού Τύπου [39].
– Στο έργο “Φάουστ, Μέρος 2ο” του γνωστού Γερμανού μασόνου συγγραφέα Γ. Β. φ. Γκαίτε [40] παρουσιάζεται ένα αλχημιστικά δημιουργημένο ανθρωπάριο [41].
– Στο μυθιστόρημά του με τίτλο “Ο Μάγος” (1908), ο Άγγλος συγγραφέας Γ. Σ. Μόχαμ, έχοντας ως πρότυπο τον επίσης Άγγλο και πατέρα του νεοσατανισμού Άλιστερ Κρόουλι, παρουσιάζει ως πρωταγωνιστή ένα μάγο, ο οποίος χρησιμοποιεί τη μαγεία – μέχρι ανθρωποθυσίας! –, προκειμένου να δημιουργήσει «φρικτά πλάσματα που ζουν σε σωλήνες» [42].
– Στο διήγημά του με τίτλο “Ένα ανθρωπάριο του εικοστού αιώνα”(1930) ο Αμερικανός συγγραφέας Ν. Χ. Κέλλερ παρουσιάζει τη δημιουργία ενός ανθρωπαρίου σε βιομηχανική κλίμακα από ένα ζεύγος μισογύνηδων, ενώ στο μυθιστόρημά του “To ανθρωπάριο” (1949) παρουσιάζει τον πρωταγωνιστή του να επιχειρεί να δημιουργήσει ένα βρέφος μέσω παρθενογένεσης [43].
– Στο βιβλίο τού γνωστού Ιταλού μεσαιωνολόγου, φιλοσόφου, σημειολόγου και συγγραφέα Ουμπέρτο Έκο “Το εκκρεμές του Φουκώ” (1988) υπάρχουν αρκετές αναφορές σε ένα ανθρωπάριο, ιδιαίτερα λεπτομερώς σε ένα κεφάλαιο που ασχολείται με τις δρυϊδικές τελετές που τελούνται σε ένα πάρτι στο εξοχικό κτήμα (κάστρο) ενός πλούσιου Ροδόσταυρου… [44].
Τα παραπάνω δείχνουν ότι η πρόθεση κάποιων να δημιουργήσουν ανθρώπινα όντα με τεχνητούς τρόπους έχει ήδη εκδηλωθεί εδώ και αιώνες, αλλά τώρα υπάρχει η τεχνολογία που ευνοεί την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού. Και θα ήταν μάλλον αφελές να πιστεύουμε ότι η τεχνητή γονιμοποίηση θα περιοριστεί στην απλή ευγονική, αφού σε συνδυασμό με την “τεχνητή νοημοσύνη” μπορεί – εν καιρώ, αν όχι ήδη – να ανοίξει νέα πεδία τερατουργίας, ως κακέκτυπα της Δημιουργίας του Θεού.
Και ας περάσουμε στο τρίτο αίτημα των “αδέσποτων”: το “δικαίωμα στην ευθανασία”. ……. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: Σίτος Θεού
