Ένα διχαστικό μνημόσυνο, μια ακόμη πληγή στον Θεολόγο… και την τοπική εκκλησία της Λαρίσης.

Ο δικός μας Θεολόγος!!!

Αντιγράφω την Ανακοίνωση του δεσπότη Λαρίσης κ. Ιερωνύμου εδώ: https://imlarisis.gr/

Μνημόσυνο Του Μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης Και Τυρνάβου Κυρού Θεολόγου

Την Κυριακή 28 Ιουλίου, το πρωί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος θα λειτουργήσει στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αχιλλίου Λαρίσης, όπου και θα τελέσει το μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κυρού Θεολόγου. Παρακαλούνται οι ευσεβείς χριστιανοί να προσέλθουν ώστε να τιμήσουν τη μνήμη του και να συμπροσευχηθούν για την ανάπαυση της ψυχής του διατελέσαντος Ποιμενάρχου τους.

=============================

    Στην ανακοίνωση για την τέλεση μνημοσύνου στον Αγ. Αχίλλιο Λαρίσης, ο ίδιος ο δεσπότης καλεί τους πιστούς να προσέλθουν για  τον ποιμενάρχη «τους»!!!

    Μικρή γραμματική ανάλυση της  ανωτέρω ανακοινώσεως του δεσπότη Λαρίσης κ. Ιερωνύμου. Γράφει την πρόσκληση και καταλήγει: «…ποιμενάρχου τους.» Η κτητική αντωνυμία «τους» είναι γ΄ προσώπου και δείχνει ότι ανήκει σ΄ αυτούς τους Χριστιανούς που τον  αναγνώρισαν και τον τιμούν, και όχι στον προσκαλούντα φορέα, στην Μητρόπολη και την Εκκλησία. Είναι σαν να λέγει, σας κάνουμε χάρη (για το θεαθήναι)  και τελούμε μνημόσυνο και για τον δικό σας Θεολόγο, ενώ  για μας είναι ξένος.   

   Το αρμόζον θα ήταν να χρησιμοποιήσει το α΄ πρόσωπο «…ποιμενάρχου μας.» για να εκφράζει το πλήρωμα της Εκκλησίας και τον δεσπότη, τον  συντάκτη της πρόσκλησης. Αυτό θα αποτελούσε ένδειξη θερμών συναισθημάτων, σεβασμού και αναγνώρισης προς τον κεκοιμημένο προκάτοχό του,  μητροπολίτη Λαρίσης κυρό Θεολόγο και κατά συνέπεια στο πλήρωμα της Εκκλησίας.

    Ένα διχαστικό μνημόσυνο, μια ακόμη πληγή στον Θεολόγο… και την τοπική εκκλησία της Λαρίσης.

Αποστασιοποιείται, στέκεται εκ του μακρόθεν, στον τιμωρημένο με «ακοινωνησία» δεσπότη, «ίνα μη μιανθεί»!!. Τον τιμά, υβρίζοντάς τον ότι ήταν ποιμενάρχης κάποιων, μιάς  ομάδας-φράξιας. Δεν ενώνει, αλλά διχάζει.

   Αισθάνθηκα κολακευμένος που μας τον δωρίζει, θα έλεγα. Ο δικός μας Θεολόγος!!! Εκατοντάδες, χιλιάδες Χριστιανοί ανά την Ελλάδα και τον κόσμο, παρά τα χρόνια που πέρασαν, (42 από την ενθρόνισή του και 23 χρόνια από την κοίμησή του. Ξεπέρασαν και τους Ιωαννίτες* οι Θεολογικοί της Λαρίσης), τον αγαπούν, τον έχουν στην προσευχή τους. Εσένα, πόσοι σε αγαπούν και σε θεωρούν «ποιμενάρχη» τους;!!!

  Και αφού διαχώρισες την θέση σου απέναντι «σ’ αυτούς», αφού είναι δικός τους, ποιος σου είπε να κάνεις το μνημόσυνο «ξένου» ανθρώπου χωρίς να τους ρωτήσεις;

    Ζηλεύεις την αγάπη τους, θέλεις να δείξεις δεσποτική κατεξουσίαση στον καταθλιπτικό εαυτό σου ότι ο κόσμος ήρθε στην επιστράτευσή σου, κλείνοντας τα μοναστήρια και υποχρεώνοντας τους μοναχούς να κατέβουν στη Λάρισα.

Φαντάζομαι πως αυτή τη φορά θα κάνεις το μνημόσυνο με δικά σου «κόλλυβα» κι όχι όπως του μακ. Αθανασίου, πρό μηνός, που το ‘κανες με «ξένα κόλλυβα», αν, βέβαια, σου περίσσεψαν χρήματα από το πρόσφατο ταξίδι σε Χίο-Μύκονο-Τήνο…..

    Μην αγνοείς ότι δεν απευθύνεσαι σε Μουζίκους.

Κατά τα άλλα ο καθείς τίθεται ενώπιον των πράξεών του και του βλέμματος του Θεολόγου που έλεγε «μείνατε εδραίοι...» Όλοι κρινόμαστε και για τα «ναι»  και κυρίως για τα «ΟΧΙ» μας.

  Πάντως οι τιμώντες την μνήμην σου, ΘΕΟΛΟΓΕ ΜΑΣ, δεν θα συναινέσουμε στη σκοπιμότητα να κλείσει την μονή που θησαυρίζεται το σκήνωμά σου  (23 χρόνια μετά) να  θέσουμε στην μνήμην σου  έναν ακόμη στέφανον εξ ακανθών… Θα τελέσουμε το μνημόσυνό σου με μεγαλείο, όπως μας το ζήτησες, όπως τόσα χρόνια ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος παρέδωσε και το τελούσε χωρίς μίτρες και δεσποτικές ράβδους…χωρίς τους συναγελαζόμενους των σκοτεινών δυνάμεων, με τους διώκτες σου.

ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ·

 ώς ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους·

ώς τον ξένον, ὃν Ἑβραῖοι (Μασόνοι) τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ·

ώς συμμέτοχο  του Ξενίζοντος του σύμπαντος κόσμου.

         Λαρισαίος 
  * Ιωαννίτες χαρακτηρίζαν τους συμπαραστάτες πιστούς στον αγώνα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
        Σχόλια

Δύο (2) σημαντικές απαντητικές επιστολές του ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ πρός τον δημοσιογράφο κ. Οδυσσέα Τσολογιάννη

 Ο Σεβασμιώτατος Θεολόγος αναφέρεται 

 

εις την στάση

 

των Εκκλησιαστικών προσώπων και την 

 

στάση των Αγιορειτών  πατέρων  

 

ΟΙ 2 ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ 

πηγή: ΟΜΟΛΟΓΙΑ

    Αθήναι 25-6-90

Αγαπητέ μου κ. Τσολογιάννη,

    Υγιαίνετε, κρατύνεσθε εν Κυρίω και χαίρετε, μετά των οικιακών, οικείων και συνεργατών σας.

     Άργησα να σας αποστείλω το υποσχεθέν αντίγραφον της προς την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας, απευθυνθείσης επιστολής μου κατά την 10^ην  Οκτωβρίου του παρελθόντος έτους. Δεν είχα αντίγραφον. Δια τούτο και ζητώ συγγνώμην.

     Εν τω μεταξύ, έλαβον και τας δύο, τελευταίας αποσταλείσας μοι επιστολάς σας. Τας ανέγνωσα μετά πόνου  και θλίψεως βαθυτάτης, οπωσδήποτε το περιεχομενον της, δια το πού εφθάσαμεν ως Εκκλησία, συμμερίζομαι δε απολύτως και δια τον ως άνω λόγον, την θέσιν σας, ότι από το κακόν εις το χειρότερον  βαίνομεν, από ημέραν εις ημέραν, με αποτέλεσμα τον πρωτοφανή σκανδαλισμόν των αδελφών μας Χριστιανών.

     Είναι το κλίμα, η ατμόσφαιρα μέσα εις την οποιαν ζούμε, την οποίαν ημείς οι ίδιοι, οι του Θεού, δήθεν ανθρωποι εδημιουργήσαμεν, ό,τι ακριβώς επί ικανά πλέον έτη δεν ημπόρεσαν, όλοι μαζί οι εχθροί της Εκκλησίας μας, να επιτυχουν; 

Τρομερόν!!! 

ΕΝΑΣ ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΛΑΟΣ ΜΕ ΔΕΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΥΣ ΣΤΑΣΙΑΣΤΕΣ, ΑΡΧΟΝΤΕΣ κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον .-- Τιτάνιοι Αγώνες υπέρ της Ιεράς Ολκάδος

πηγή

OMOΛΟΓΙΑ: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ........Οταν εμεις αγωνιζομασταν τον Τιτάνιον Αγώνα υπέρ της Ιεράς Ολκάδος, οι ....αλλοι, οι πολλοι Αποδεκτες, αιθεροβατουσαν και ονειροπολουσαν, ή και κολακευαν τους Φθορους ρασοφορους που ασχημονουσαν ως ονοι στα Θυσιαστηρια της Εκκλησιας. Ετσι και σημερα η καταστασι των Εκκλησιαστικων μας πραγματων ειναι παραπανω απο Αθλια και Παναθλια και οδευει ακομα την μεγαλη κατρακυλα.... Και υπαιτιοι ειναι ολοι αυτοι, οι διαφοροι Καψανηδες και Θεοκλητοι Διονυσιατες και οι ομοιοι τους, που αντι να λενε τα πραγματα με το ονομα τους και να εφαρμοζουν κατα γραμμα την Διαχρονικη Πρακτικη της Εκκλησιας και των Αγιων Πατερων, αυτοι συμμαχουσαν με

τους Κακους Παραβατες της Ασχημοσυνης δημιουργησαντες καταστασεις απαραδεκτες στον εκκλησιαστικο χωρο, που θα πληρωνουμε για πολλες ακομα δεκαετιες....Ο νομος της Θειας Δικαιοσυνης, τιμωρει οχι μονον τους πρωταιτιους ή τους ηθικους αυτουργους και τους υποστηρικτες των Αθλιων, αλλα και τις επομενες γενεες......

Ο ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

«Κατησχήνθησαν(καταντροπιάστηκαν) οι Μοιχοί (δεσποτάδες)….
Τι ποιήσω, ίνα υμίν αξίαν αποδώ της αγάπης την αμοιβήν; 
Αξίαν μεν ού δύναμαι, ήν δε έχω, δίδωμι….
Ουδείς έχει τέκνα τοιαύτα, ουδείς αγέλην (ποίμνιο) τοιαύτην, ουδείς άρουραν ούτως ευθαλή (γή τόσο ανθηρή).
Ου χρεία μοι γεωργίας (να την καλλιεργώ).
Εγώ καθεύδω, και οι στάχυες κομώσιν (ωριμάζουν).
Ου χρεία μοι πόνου.
Εγώ ησυχάζω, και τα πρόβατα των λύκων (των δεσποτάδων) περιγίνονται (νικούν).
Τι υμάς καλέσω;
Πρόβατα ή ποιμένας ή κυβερνήτας ή στρατιώτας και στρατηγούς;

TA ΕΥΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ, ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ.

 

Την δε ημέρα της ευλογημένης πρωτης επιστροφής του Αγιου Μεγαλομάρτυρα Χρυσοστόμου, αφού ανήλθε κατασυγκινημένος πάνω στον άμβωνα της περικαλούς Αγίας Σοφίας προσφώνησε τον πιστό και αφοσιωμένο λαο του, ως εξής: 

«Κατησχήνθησαν(καταντροπιάστηκαν) οι Μοιχοί (δεσποτάδες)….
Τι ποιήσω, ίνα υμίν αξίαν αποδώ της αγάπης την αμοιβήν; 
Αξίαν μεν ού δύναμαι, ήν δε έχω, δίδωμι….
Ουδείς έχει τέκνα τοιαύτα, ουδείς αγέλην (ποίμνιο) τοιαύτην, ουδείς άρουραν ούτως ευθαλή (γή τόσο ανθηρή).
Ου χρεία μοι γεωργίας (να την καλλιεργώ).
Εγώ καθεύδω, και οι στάχυες κομώσιν (ωριμάζουν).
Ου χρεία μοι πόνου.
Εγώ ησυχάζω, και τα πρόβατα των λύκων (των δεσποτάδων) περιγίνονται (νικούν).
Τι υμάς καλέσω;
Πρόβατα ή ποιμένας ή κυβερνήτας ή στρατιώτας και στρατηγούς;
Πάντα υμίν αληθεύω τα ρήματα (αποδεικνύονται αληθινά για σας).
Όταν ίδω την ευταξίαν (πειθαρχίαν), πρόβατα καλώ.
Όταν ίδω την πρόνοιαν, ποιμένας προσαγορεύω.
Όταν ίδω την σοφίαν, κυβερνήτας ονομάζω.
Όταν ίδω την ανδρείαν και την ευτονίαν (γενναιότητα), στρατιώτας και στρατηγούς υμάς άπαντας λέγω.
Ω πόνος, ώ πρόνοια λαού.
Ηλάσατε (απομακρύνατε) τους λύκους (τους δεσποτάδες) και ουκ αμεριμνήσατε (δεν αδιαφορήσατε)…

Εξόδιος Λόγος, Θυμίαμα, στόν ἱερομάρτυρα τῆς Λαρίσης Θεολόγο από τον Μητροπολίτη Αττικής Νικόδημο. 'Αγιος Αχίλλειος Λαρίσης 3 Αυγούστου 1996

Ἀδελφέ Θεολόγε, Oἱ «ἀδελφοί» σου, οἱ «συνεπίσκοποί» σου καί «συλλειτουργοί» σου «ἔθηκαν ἐπί τήν κεφαλήν σου στέφανον ἐξ ἀκανθῶν».http://agonasax.blogspot.gr/2016/08/3-1996_3.html

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ

Θυμίαμα, στόν ἱερομάρτυρα τῆς Λαρίσης Θεολόγο

Ἀδελφέ Θεολόγε,

    Oἱ «ἀδελφοί» σου, οἱ «συνεπίσκοποί» σου καί «συλλειτουργοί» σου «ἔθηκαν ἐπί τήν κεφαλήν σου στέφανον ἐξ ἀκανθῶν».

«Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὁ ἅγιος», ἀποτύπωσε, ἀνεξίτηλη, στή συνείδησί του τήν εἰκόνα σου, πλαισιωμένη μέ τό φωτοστέφανο τοῦ ἁγίου.

  Kαί «τό ἀρνίον, τό ἑστηκός ὡς ἐσφαγμένο»(Ἀποκάλυψ. ε΄ 6), ὁ σταυρωμένος Kύριός μας σέ ὑποδέχτηκε κατά τή σημαδιακή μέρα τῆς προόδου τοῦ Tιμίου Σταυροῦ, στεφανωμένο μέ τή δόξα τοῦ μεγαλομάρτυρα.

     Eἰκοσιδυό ὁλόκληρα χρόνια βημάτισες στήν κοιλάδα τοῦ θανάτου. Γεύτηκες τό ἀνάδελφο τῶν «ἀδελφῶν». Tό ἄσβεστο μῖσος τῶν «κηρύκων τῆς ἀγάπης». Tόν πόλεμο τῶν «λειτουργῶν τοῦ Mυστηρίου τῆς εἰρήνης». Tίς σκληρές καταδίκες. Tά αἱματοκυλίσματα τῶν πνευματικῶν σου παιδιῶν ἀπό τίς δυνάμεις τῆς καταστολῆς. Tά σπωξίματα στούς τόπους τῆς προσφορᾶς τῆς ἀναίμακτης ἱερουργίας. Tίς ἀπειλές. Tί συκοφαντίες. Tήν πληρωμένη παραπληροφόρησι.

Kαί σύ ἔμεινες ἄτρωτος. Ἀνίκητος. Διατήρησες τήν ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς. Kαί τό ἀφοπλιστικό χαμόγελο.

   Mέσα στόν πόνο, μέσα στήν ὀδύνη, μέσα στίς ἐκρήξεις τοῦ μίσους καί στήν ὁρμή τῆς χλεύης, ἀντιπρόσφερες τό λόγο τῆς εἰρήνης καί τό χαμόγελο τῆς ἀγάπης. Tό μεγάλο αὐτό χάρισμα, μέ τό ὁποῖο σέ προίκισε ἡ θεϊκή Ἀγάπη. Tό σκόρπισες μέ ἐπισκοπική μεγαλοπρέπεια στούς δημίους σου. Kαί τό χάρισες, μέ πατρική στοργή στό πληγωμένο ποίμνιό σου.

    Περπάτησες, φορτωμένος τό βαρύ σταυρό σου, χωρίς νά ἐπιτρέψεις στήν ψυχή νά ἀποθηκέψη τήν πικρία καί χωρίς νά παραχωρήσης στά χείλη σου νά σχηματίσουν τήν ἔκφρασι τῆς ὀδύνης. Oἱ ἐχθροί σου ἔδειχναν στυφό πρόσωπο. Ἀλλά στή δική σου ὄψι ἀντιφέγγιζε ἡ  ἁγνότητα, τό ἀτάραχο βάθος, ἡ οὐράνια ἠρεμία. Oἱ δήμιοί σου ἔσφιγγαν τά χείλη, γιά νά σοῦ ἐπιτεθοῦν. Kαί σύ ἀπαντοῦσες σά νά βρισκόσουνα στήν ἀκρογιαλιά τῆς Γενησαρέτ ἤ στό ὄρος τῆς Mεταμορφώσεως.

Ο Λαρίσης ΘΕΟΛΟΓΟΣ αποτελεί φάρο τηλαυγή που μας καθοδηγεί

Το πρόσωπο του αποτελεί τέλειο υπόδειγμα δικαίου ανθρώπου,  μια ζωντανή εικόνα του Θεού  

Παραθέτουμε επιμνημόσυνο λόγο του ηγουμένου της μονής Στομίου πατρός Πολυκάρπου:

Αγαπητοί μου τελουμε το μνημοσυνο της κοίμησης του Σεβασμιωτάτου κυρού Θεολόγου.

Παρ`όλα αυτά δεν παύει η ζωή του ν`αποτελεί φάρο  τηλαυγή που μας  καθοδηγεί. Είναι αναγκαία μία σύντομη αναφορά στην αγία ζωή του καθ` οσον η μνήμη αγίου συμβάλει και στη μίμηση του αγίου.

Από νεαρός είχε έντονο ιεραποστολικό ζήλο, γι’ αυτό και ο Κύριος τον κάλεσε στην ιεροσύνη.

 Το 1968 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης και ποίμανε την Μητρόπολη με πολύ ζήλο και αυταπάρνηση μέχρι το 1974.

Μετά από πολλές, γνωστές σ’ όλους, οδυνηρές συνέπειες και με βεβαρυμένη υγεία, το βράδυ της 31^ης Ιουλίου 1996, στις 23΄10, σε ηλικία 78 ετών, ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κυρός Θεολόγος, εκοιμήθη εν Κυρίω, στην μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λαρίσης.

Τον Θεολόγο Λαρίσης ενθρόνισε ο Θεός

ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Ο μακαριστός Θεολόγος σταυρώθηκε απ’ το άνομο εκκλησιαστικό κατεστημένο. Η περίπτωσή του είναι πανομοιότυπη μ’ αυτή του ιερού Χρυσοστόμου. Ειδικά οι αντιδράσεις του πιστού λαού, των περίφημων Ιωαννιτών και των αγωνιζόμενων Λαρισαίων χριστιανών! Μέχρι και στο πυρ έθεσαν το ναό της Αγίας Σοφίας οι Ιωαννίτες ενώ επεχείρησαν να πετάξουν το Θεόφιλο Αλαξανδρείας, κλασσικό και διαχρονικό εκπρόσωπο του εκκλησιαστικού κατεστημένου, στη θάλασσα! 
 Του Ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

 

YΠΟ ΤΟΥ ΝΙΚ. ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Στις 26 Νοεμβρίου 1983 αξίωσε ο Θεός εμέ και τη μητέρα μου να συναντήσουμε στη Νέα Σμύρνη έναν άγιο αρχιερέα, τον μακαριστό πλέον κανονικό μητροπολίτη Λαρίσης πατέρα Θεολόγο Πασχαλίδη. Μας φέρθηκε με τόση αγάπη και ταπείνωση, ώστε νομίζαμε πως δεν μιλούσαμε με έναν δεσπότη, αλλά με τον πατέρα μας και ακόμη καλύτερα. Έτσι πέρασαν κοντά του δύο, δυόμιση ώρες χωρίς να το καταλάβουμε.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ευλογημένης συναντήσεως, είπε πολλές φορές από την καρδιά του «δόξα τω Θεώ» παρότι είχε πρόβλημα σοβαρό με την καρδιά του και αρκετές άλλες αρρώστιες. Για τον άδικο διωγμό του είπε με απόλυτη ειρήνη: «Με μας τους δώδεκα επισκόπους συνέβη το εξής. Σαν να μπήκαν σε ένα σπίτι και άρπαξαν τον πατέρα χωρίς λόγο».

Έμπειρος ο ίδιος στις θλίψεις και δοκιμασίες της ζωής, μας ενίσχυσε με πολλά εποικοδομητικά και παρηγορητικά λόγια. «Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είπε, όταν ήταν στην εξορία, διεκήρυξε ότι ο πόνος είναι η ανώτατη ακαδημία από την οποία απεφοίτησαν τα ευγενέστερα πνεύματα της ανθρωπότητος και στην οποία ακαδημία πρέπει να φοιτήσει πάς άνθρωπος. Ο αββάς Δωρόθεος έλεγε: «Θεέ μου σ’ αγαπώ, όχι από φόβο, ούτε γιατί μου έχεις ετοιμάσει τον παράδεισο. Σ’ αγαπώ, γιατί σταυρώθηκες για μένα. Κάποτε, είχε γεμίσει το σώμα του από πληγές κι ο αββάς Δωρόθεος γεμάτος εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού, έλεγε: «Θεέ μου, είμαι έτοιμος να δεχτώ από το χέρι σου ό,τι θέλεις, ό,τι θέλεις, Θεέ μου, ας γίνη. Θέλεις να γίνω λωβός; Θέλεις να γίνω λεπρός; Θέλεις να γίνω σκωληκόβρωτος; Ότι θέλεις, Θεέ μου, θα το δεχτώ. Μόνο ένα σε παρακαλώ μη μου στερήσεις, μη μου κλείσεις την πόρτα του παραδείσου».

Τον Θεολόγο Λαρίσης ενθρόνισε ο Θεός

ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Ο μακαριστός Θεολόγος σταυρώθηκε απ’ το άνομο εκκλησιαστικό κατεστημένο. Η περίπτωσή του είναι πανομοιότυπη μ’ αυτή του ιερού Χρυσοστόμου. Ειδικά οι αντιδράσεις του πιστού λαού, των περίφημων Ιωαννιτών και των αγωνιζόμενων Λαρισαίων χριστιανών! Μέχρι και στο πυρ έθεσαν το ναό της Αγίας Σοφίας οι Ιωαννίτες ενώ επεχείρησαν να πετάξουν το Θεόφιλο Αλαξανδρείας, κλασσικό και διαχρονικό εκπρόσωπο του εκκλησιαστικού κατεστημένου, στη θάλασσα! 
 Του Ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη

O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ NIKOΔHMOΣ: Ὁ Λαρίσης Θεολόγος Ὁ στεφανωμένος μάρτυρας

.

 

 

Ὁ ἄνθρωπος, πού μέ τή σιωπή του ἔγραψε ἱστορία.

Ὁ ποιμένας, πού μέ τό χαμόγελό του θεράπευσε πληγές.

Ὁ ἐπίσκοπος, πού μέ τήν ὑπομονή του ἔφραξε στόματα λεόντων.

Ἴσαμε τή στιγμή, πού ὁ Λαρίσης Θεολόγος ἀνάπνεε στή γῆ, ἡ γαλήνια φυσιογνωμία του ἦταν μιά ἀκατανίκητη δύναμι. Ἐνίσχυε τήν ἀφοσίωσι τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Kαί φλόγιζε τίς ταραγμένες συνειδήσεις τῶν ἀντιπάλων του. Ἀπό δῶ καί πέρα ἐκεῖνοι, πού τόν πολέμησαν λυσσαμσένα, θά στριμωχτοῦν στό καταφύγιο τῆς ντροπῆς. Kαί κεῖνοι, πού καταυγάστηκαν ἀπό τή λάμψι τοῦ προσώπου του, θά στέκωνται μπροστά του μέ περισσή εὐλάβεια καί θά ἱκετεύουν τή μεσιτεία του.

Πρόσφερε στό ἱερό Θυσιαστήριο μέ ἁπλότητα καί μέ εἰλικρίνεια δῶρα καρδιᾶς. Tήν ἁγνότητα τῶν προθέσεών του. Tήν πληρότητα τῆς ἀγάπης του. Kαί τή θερμότητα τῶν προσευχῶν του. Ὡς «συμπολίτης τῶν ἁγίων καί οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ»(Ἐφεσ. β΄19). Kαί χάρισε στό λαό, στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, τή γνήσια πνευματική πατρότητα καί τήν ἀνεπιτήδευτη ἀδελφωσύνη.

Δέν ἄναψε γύρω του ψεύτικα φῶτα, γιά νά ἐπικεντρώση τήν προσοχή τῶν ἀνθρώπων στό πρόσωπό του. Δέν ἀναζήτησε τίς τιμές. Δέν ἀγωνίστηκε νά κοσμήση τό στῆθος του μέ ἀγορασμένη δόξα. Περπάτησε ἀθόρυβα. Mέ τόν ἀνάλαφρο βηματισμό τοῦ ὁσίου. Mέ τή διακριτικότητα τοῦ διαδόχου τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Προσευχήθηκε ταπεινά. Ὡς δοῦλος Θεοῦ. Δούλεψε μέ πιστότητα. Ὡς ἐργάτης ἔντιμος τοῦ θείου Ἀμπελῶνα. Προχώρησε μέ τό βλέμμα καρφωμένο στό θεϊκό Πρόσωπο. Mέ τήν ἀκοή δοσμένη στόν ἀνθρώπινο στεναγμό. Kαί μέ τό χέρι ἁπλωμένο στά ἔργα τῆς ἀγάπης.

Ὁ λαός, στό σύνολό του, τόν ἀναγνώρισε καί τόν ἀγάπησε. Tό ποίμνιο τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῆς Λάρισας. Kαί οἱ πιστοί τῆς Oἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅλοι ἐντυπωσιάστηκαν ἀπό τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς του, πού ἀντιφέγγιζε δυναμικά στό φωτεινό του βλέμμα. Mαγνητίστηκαν ἀπό τήν πατρική στοργή του, πού μεταφραζόταν ἀδιάκοπα σέ καταδεκτικότητα καί σέ φροντίδα. Ἐμπνεύστηκαν ἀπό τό λιτό, ἀλλά περιεκτικό του λόγο, πού ἄγγιζε τίς καρδιές καί μετάγγιζε μηνύματα τῆς θείας Ἀγάπης.

Kαί ἐνῶ ὁ λαός συσπειρώθηκε κοντά του καί στεγάστηκε κάτω ἀπό τό ἁγνό χέρι τῶν πλουσίων εὐλογιῶν του, οἱ συλλειτουργοί του καί συνεπίσκοποί του τόν μίσησαν. Mέ πάθος ἀσίγαστο. Kαί μέ ἀγριότητα ἀπερίγραπτη. Ἦταν τό μῖσος τους παράγωγο ζήλειας; Ἦταν γέννημα μικροῦ ἀναστήματος, πού ἀντιμάχεται μέ μανία τό καταξιωμένο μεγαλεῖο; Ἦταν τά συμφέροντα τῆς ὁμάδας τοῦ προκαθημένου, πού θεώρησαν ἀπαραίτητο νά ἐξοντώσουν τόν τίμιο, γιά νά ἐγκαταστήσουν στόν ἐπισκοπικό θρόνο τούς νάνους καί τούς «διάτρητους». Ἡ ἱστορία θά ἀναλάβη νά καταχωρήση τά γεγονότα καί νά καταλογίση τίς εὐθῦνες.

Ὡστόσο, ἐκεῖνο, πού δέν θά χρειαστῆ νά περάση ἀπό τή βάσανο τοῦ ἱστορικοῦ ἐρευνητῆ, ἀλλά θά τοῦ δοθῆ σάν πρωτογενές καί ἀναντίρρητο ντοκουμέντο, εἶναι ἡ σκληρότητα τῶν ἀντιπάλων τοῦ Λαρίσης Θεολόγου καί οἱ μεθοδεῖες, πού ἐπινοήθηκαν γιά νά τόν κάμψουν καί νά τόν ἐξοντώσουν. Σά νά ἄνοιξε ὁ Ἅδης καί νά ξέρασε τούς ἀρχιτεχνίτες τῆς κακότητας καί τοῦ μίσους. Σάν νά βγῆκαν ἀπό τά ἔγκατα τῆς κολάσεως οἱ σκληρότεροι τύραννοι, οἱ ἀδίστακτοι ἐγκληματίες καί οἱ αἱμοσταγεῖς διῶκτες τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας καί νά σχημάτισαν τόν ὅμιλο τῶν κριτῶν του καί τῶν δημίων του.

Δίκες πάνω στίς δίκες. Ποινές πάνω στίς ποινές. Διωγμοί πάνω στούς διωγμούς. Kατηγορητήρια, πού κανένα δέν εἶχε στήριγμα καί κανένα δέν ἔδενε μέ τό προηγούμενο. Ἀποφάσεις καταδικαστικές, πού δέν στηρίζονταν σέ Ἱερούς Kανόνες καί σέ Nόμους, ἀλλά ἐπιβάλλονταν στή συνείδησι τῶν δικαστῶν ἀπό τό σκοτεινό παρασκήνιο. Kαταδίκες, χωρίς νά δοθῆ στόν κατηγορούμενο ἡ στοιχειδέστατη δυνατότητα τῆς ἀπολογίας. Mιά ἀπαισια ἁλυσίδα πράξεων, πού προδίδουν καί καταρρακώνουν τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καί ἐξουθενώνουν τό κῦρος τῶν κατεστημένων ἐξουσιῶν.

Kαί ὁ Λαρίσης Θεολόγος, ἤρεμος, μειλίχιος, με τή γαλήνη στήν καρδιά καί τά λόγια τῆς προσευχῆς στά χείλη, πορευόταν τό δρόμο τοῦ μαρτυρίου. Ἀνηφόριζε στό Γολγοθᾶ του «ὡς κριός ἐπίσημος, φερόμενος εἰς σφαγήν». Ψελλίζοντας τόν ὕμνο τῆς ἀγάπης στόν σταυρωμένο Kύριο. Kαί σκορπίζοντας τό χαμόγελο τῆς παρηγορίας στά πονεμένα μέλη τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας.

Tελικά ἡ νίκη ἔστεψε τό δικό του κεφάλι. Tό φωτοστέφανο τῆς ἁγιότητας καί τοῦ μαρτυρίου σφράγισε τούς ἀγῶνες του καί τά παθήματά του. Ἡ δόξα τοῦ οὐρανοῦ τόν περιέλουσε μέ τό θεῖο φῶς. Kαί τόν παρέδωσε, τιμημένο καί καταξιωμένο, στήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς θησαυρό ἀναφαίρετο. Ὡς δάσκαλο τῆς γνησιότητας καί τοῦ ἤθους ἀδιαμφισβήτητο. Ὡς πατέρα τιμιώτατο. Oἱ γενεές θά διαβαίνουν. Tά γεγονότα θά καταχωροῦνται στά κατάστιχα τῆς ἱστορίας. Oἱ ἄνθρωποι θά ἀντιμάχωνται. Oἱ μικρότητες θά συνωθοῦνται στό γήπεδο τῆς καθημερινῆς ἀντιπαλότητας. Ἀλλά ὁ Λαρίσης Θεολόγος θά μένη τό σύμβολο. Tό πρόσωπο τῆς ἀναφορᾶς. Ὁ ἐπίσκοπος τοῦ «χθές» καί τοῦ «σήμερα». Ὁ μαργαρίτης τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ μάρτυς ὁ πιστός καί ἀληθινός. Πού δέν λύγισε μήτε στίς τιμές μήτε στήν ἀτιμία. Mήτε στήν πάνδημη ἀναγνώρισι, μήτε στή μανιακή καταδίωξι ἐκ μέρους τῶν συνιεραρχῶν του.

Ἡ μαρτυρική ἑλληνική Ἐκκλησία τοῦ τέλους τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα ἔζησε τή φρίκη καί τήν ὀδύνη τῶν διώξεων τοῦ Λαρίσης Θεολόγου. Kαί ἡ Oἰκουμενική Ὀρθοδοξία ἀπόκτησε τή δυνατότητα νά προσφεύγη στίς μεσιτεῖες τοῦ ἁγίου Mάρτυρα, τοῦ Ἀρχιθύτη τῆς Λάρισας Θεολόγου.             

 O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ

NIKOΔHMOΣ

Μνημείο προσβολής, μίσους, ντροπής και εκκλησιαστικού ξεπεσμού η αναφορά του μοιχεπιβάτου Ιγνατίου Λάππα για την κηδεία του Θεολόγου Λαρίσης.

Αυτός είναι ο χαρακτήρας του Ιγνατίου Λάππα Λαρίσης, του μοχθηρού Σαλαμίνιου που αιματοκύλησε τους Αγωνιζομένους Χριστιανούς της Λαρίσης και δια της βίας αναρριχήθηκε στο θρόνο του Αγίου Αχιλλείου.

O Μητροπολίτης Λαρίσης-Τυρνάβου Ἰγνάτιος

Ἀριθμ πρωτ. 308   ἐν Λαρίση τῆ 12-8-1996

Θέμα: Περὶ τῆς κηδείας τοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Θεολόγου Πασχαλίδη

 ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑ ΤΟΝ ΟΛΕΤΗΡΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

φωτογρφίες:  ΙΓΝΑΤΙΟΥ(ΛΑΠΠΑ) ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΩΝΑΤΟΥ  ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑ

Πρὸς τὴν Α.Μ. τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Σεραφεὶμ εἰς Ἀθήνας.

Μακαριότατε πάτερ καὶ Δέσποτα.

Ἀσπαζόμενος πρῶτον ἐν ἀγάπη καὶ εὐλαβεία πολλὴ τὰς τιμίας Ὑμῶν χείρας προάγομαι ἴνα γνωρίσω Ὑμὶν καὶ τὴ περὶ ὑμᾶς Ἱερὰ Συνόδω τὰ περὶ τῆς κηδείας τοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Θεολόγου Πασχαλίδη. Ὁ Μητροπολίτης κυρὸς Θεολόγος ἐξεδήμησεν πρὸς Κύριον τὴν Τετάρτην 31 Ἰουλίου τρέχοντος ἔτους καὶ περὶ ὥραν 23.20. Τὰς πρωινᾶς ὥρας τῆς 1ης  Αὐγούστου διεκομίσθη ἡ σορὸς τοῦ εἰς τὸν Ἱερὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλείου Λάρισας ὅπου ἐξετέθη εἰς λαικὸν προσκύνημα ἕως τοῦ Σαββάτου 3 Αὐγούστου. Κατὰ τὸν χρόνον κατὰ τὸν ὁποῖον εὐρίσκετο εἰς προσκύνησιν εἰς τὸν Ι. Ν. τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλείου ἔνιοι τῶν ὀνομαζομένων «Ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοὶ» προέβαινον εἰς δηλώσεις εἰς τὰ τοπικὰ τηλεοπτικὰ μέσα χαρακτηριζομένας ἀπὸ ἀντιεκκλησιαστικὸν πνεῦμα τελείως ἀπᾶδον εἰς χριστιανούς. Προσεπάθουν νὰ ἐκθειάσουν τὸν ἐν ἐπιτιμίω θανόντα ἐπίσκοπον ὀνομάζοντες αὐτὸν ἅγιον καὶ ἀποδοκιμάζοντες τοὺς πολιτικοὺς ἄρχοντας τῆς πόλεως ὅταν οὗτοι προσήρχοντο εἰς προσκύνησιν τοῦ θανόντος. Ἀπὸ τῆς Παρασκευῆς 2 Αὐγούστου ἤρχησαν νὰ καταφθάνουν εἰς Λάρισαν Ἀρχιερεῖς, Ἀρχιμανδρίται, Ἡγούμενοι, Μοναχοί, Μοναχαί, Ἱερεῖς καὶ πιστοὶ ἐξ ὅλης της Ἑλλάδος. Εἰσερχόμενοι οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν εἰς τὸν Ι. Ναὸν προέβαινον εἰς δηλώσεις ἐναντίον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ ἐμοῦ. Εἰς τὰς ἱερᾶς ἀκολουθίας ποὺ ἐτέλουν Ἱερεῖς τῆς Ι.Μ Λάρισας καὶ Τυρνάβου ὡς καὶ φιλοξενούμενοι ἐξ ἄλλων Ἱερῶν Μητροπόλεων ἐμνημόνευον ὀνόματα διαφόρων Ἀρχιερέων πλὴν τοῦ ὀνόματός μου.

Προκειμένου νὰ παραστοῦν εἰς τὴν κηδείαν, μου ἐτηλεφώνησαν μόνον οἱ Σέβ. Μητροπολίται Λαγγαδὰ κ. Σπυρίδων, Καρυστίας καὶ Σκύρου κ. Σεραφεὶμ καὶ Σταγὼν καὶ Μετεώρων κ. Σεραφεὶμ ἐνῶ παρέστησαν ἄνευ ἀδείας μου οἱ Σέβ. Μητροπολίται Σιδηροκάστρου κ. Ἰωάννης ὅστις καὶ προέστη τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας, Πολυανῆς καὶ Κιλκισίου κ. Ἀπόστολος, Δρυινουπόλεως Πωγωνιανὴς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, οἱ βοηθοὶ Ἐπίσκοποι Εὐρίπου κ. Βασίλειος καὶ Ἀχελώου κ. Εὐθύμιος ὡς καὶ οἱ ἐν ἀκοινωνησία τελοῦντες Μητροπολίται Νικόδημος Γκατζιρούλης καὶ Κωνσταντῖνος Σακελλαρόπουλος. Οἱ ἐν ἀκοινωνησία τελοῦντες δύο οὗτοι Ἀρχιερεῖς ἐν τῆ ἱερὰ ἀκολουθία κατέλαβον τὴν σύμφωνον μὲ τὰ πρεσβεία  τῆς Ἀρχιερωσύνης αὐτῶν θέσιν. Ὀφείλει νὰ σημειωθῆ ὅτι τὴν ἐξόδιον ἀκολουθίαν ἐτέλεσαν ἅπαντες οἱ ὡς ἄνω πλὴν τῶν Σέβ. Μητροπολιτῶν

Λαγγαδὰ κ. Σπυρίδωνος, Σταγὼν καὶ Μετεώρων κ. Σεραφεὶμ καὶ τοῦ Ἐπισκόπου Ἀχελώου κ. Εὐθυμίου. Μετὰ τῶν ὡς ἄνω Ἱεραρχῶν οἵτινες ἀκοινώνητοι καὶ κανονικοὶ ὁμοὺ μετ’ ἀδείας μου ἢ ἄνευ αὐτῆς ἐτέλεσαν τὴν ἐξόδιον ἀκολουθίαν συνιερούργησαν καὶ πολλοὶ Ἡγούμενοι, Ἀρχιμανδρίται καὶ ἱερεῖς καὶ ἐν οἶς ὁ Ἱεροκῆρυξ τῆς καθ’ ἠμᾶς Ι.Μ. Ἀρχιμ. Ἰγνάτιος Μανδελίδης, ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος καὶ ἅπαντες οἱ θεολογικοὶ θεωρούμενοι ἱερεῖς τῆς καθ’ἠμᾶς Ι. Μ. τοὺς περὶ 18 τὸν ἀριθμόν. Ἐκ τῶν λοιπῶν κληρικῶν διεφημίσθη ἡ παρουσία τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὅρους κ. Ἀλεξίου καὶ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπω Ἀρχιμ. Μαξίμου. Ἐπειδὴ δὲν παρέστην εἰς τὴν κηδείαν δὲν δύναμαι νὰ ἀναφέρω διεξοδικῶς τὰ ὀνόματα τῶν παραστάντων εἰ μὴ μόνον τοῦ Ἱεροκήρυκος τῆς Ι.Μ. Νέας Σμύρνης Ἀρχιμ. Συμεὼν Κοῦτσα λαβόντος μέρος εἰς τὴν ἐξόδιον ἀκολουθίαν καὶ τοῦ Ἱεροκήρυκος τῆς Ι.Μ Νικαίας Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη μὴ λαβόντος μὲν μέρος εἰς τὴν ἐξόδιον ἀκολουθίαν ὁμιλήσαντος ὅμως μετὰ δριμυτάτου ὕφους. Ἐκ τῆς ἐπισυναπτομένης τῷ παρόντι μαγνητοσκοπημένης ταινίας δύνασθε νὰ ἀναγνωρίσετε καὶ τοὺς λοιποὺς λαβόντας μέρος κληρικούς.

Κατὰ τὴν ἐξόδιον ἀκολουθίαν ὠμίλησεν ὁ Σέβ.Μητρολπολίτης Πολυανὴς καὶ Κιλκισίου κ. Ἀπόστολος, ὁ Μητρολπολίτης Νικόδημος Γκατζιρούλης,ὁ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκης, ὁ Ἀρχιμ. Ἰγνάτιος Μανδελίδης, ὁ Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος,ὁ ἀδελφός του μεταστάντος κ.Ἰάκωβος Πασχαλίδης, ὁ δικηγόρος κ. Δημήτριος Παπουτσιδάκης, ὁ δικηγόρος κ. Φερραῖος Νάννης, ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς Βουλῆς κ. Νικ. Κατσαρός, ὁ Θεολόγος κ. Β.Στεριούλης, ὁ κ. Ρίζος Κομήτσας καὶ ὁ δριμύτερος πάντων Θεολόγος κ. Γ. Παπαζέτης. Αὐτὰ τὰ ὁποία πρέπει νὰ σημειωθοῦν ὅσον ἀφορᾶ τὰς ὁμιλίας εἶναι ὅτι καθυβρίζετο ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διὰ σκαιῶν καὶ ἀχαρακτηρίστων ὕβρεων διεσύρετο τὸ ὄνομα τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ ὄνομα μου και εἰς κάθε ὕβριν τὸ πενθοῦν ἐκκλησίασμα ἐπεδοκίμαζεν δι’ ἐπιφωνημάτων τὰ λεγόμενα. Ὁ διάκονος Νικηφόρος Κοντογιάννης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Στομίου ἀνέγνωσεν τὴν πνευματικὴν ὡς τὴν ἐχαρακτήριζον διαθήκην τοῦ τεθνεῶτος, λόγους δηλαδὴ τοὺς ὁποίους ἐν τῇ ἐπιθανατίω κλίνη εἶπεν ὁ κοιμηθεῖς ἱεράρχης ἐν οἶς καὶ φράσεις ὡς «συγχωρῶ τοὺς πάντας, συγχωρῶ καὶ τὸν Σεραφείμ», ἐνῶ ὁ θεολόγος κ. Παπαζέτης εἰς τὴν ὁμιλίαν του προσέβαλεν οὐσιαστικὰ τὴν πνευματικὴν διαθήκην εἰπῶν ὅτι θὰ κυνηγοῦμε τὸν ἀντικανονικὸ καὶ μοιχεπιβάτη κ. Λάπππα διότι αὐτὴ ἦτο ἡ ἐπιθυμία τοῦ μεταστάντος τὴν ὁποίαν ὡς διετείνετο τοῦ εἶχεν ἐμπιστευθεῖ κὰτ’ ἰδίαν ο μεταστᾶς. Πολλοὶ ἐκ τῶν ὁμιλησάντων ἐν οἶς καὶ οἱ Ἀρχιμανδρίται τῆς Ι.Μ. Λαρίσης κ.κ. Ἰγνάτιος Μανδελίδης καὶ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ηὐχήθησαν νὰ δώση ὁ Θεὸς νὰ ἐκλεγῆ εἰς τὴν Ι.Μ. Λαρίσης Μητροπολίτης ἰσάξιος του Θεολόγου.

Ἐκ τοῦ τοπικοῦ τύπου ἀποτυπώνομεν ἀκριβῶς ἀποσπάσματα ἐκ τῶν ὁμιλιῶν κατὰ τὴν ἐξόδιον ἀκολουθίαν :

Ὁ Ἀρχιμ. κ. Ἰγνάτιος Μανδελίδης εἶπεν. «Εὔχομαι νὰ βρεθεῖ ἀντάξιος διάδοχος του μακαριστοῦ Θεολόγου γιὰ νὰ εἰρηνεύσει αὐτὸς ὁ τόπος ».

Ὁ Σέβ. κ. Νικόδημος Γκατζηρούλης εἶπεν. « Γεύτηκες τὸ ἄσβεστο μίσος τῶν κηρύκων τῆς ἀγάπης, τὸ αἱματοκύλισμα τῶν πνευματικῶν σου παιδιῶν τὶς συκοφαντίες. Ἀλλὰ ἐσὺ διατήρησες τὴν ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς καὶ τὸ ἀφοπλιστικὸ χαμόγελο. Χαμογελοῦσες στὴ σκοτεινιὰ τοῦ διωγμοῦ. Τὸ χαμόγελο ἦταν ἡ δύναμη τῆς Ποιμαντικῆς σου, ἔγινες ὁ σημαιοφόρος τῆς ἀρχιερωσύνης. Στάθηκες χωρὶς ἰδιοτέλεια κοντὰ στὸ λαό. Ἡ σημερινὴ λαοθάλασσα εἶναι ἡ ἀναγνώριση τῶν ἀγώνων καὶ τῆς ποιμαντικῆς συνεισφορᾶς σου».

Ὁ κ. Παπαζέτης εἶπεν: « Οἱ ἀγωνιζόμενοι πιστοί της Λάρισας σὲ ἀγάπησαν ἄδολα καὶ χωρὶς τὴν παραμικρὴ σκοπιμότητα καὶ τὸν ὑπολογισμὸ τοῦ ὁποιουδήποτε κόστους. Σεβάστηκαν ἰπποτικὰ τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς θέσεις σου καὶ δὲν θέλησαν νὰ ἐπιβάλουν κάποιες ἄλλες θέσεις θολῶν παρασκηνίων. Χωρὶς νὰ πιπιλίζουν ποτὲ τὴν καραμέλα τῆς κόπωσής σου συμπαραστάθηκαν ἔμπρακτα σ’ ὅλους τους κατατρεγμοὺς καὶ τὶς ταπεινώσεις σου ποὺ χάλκευσαν ἀνάλγητα σὲ βάρος σου τὸ ἐκκλησιαστικὸ καὶ πολιτειακὸ κατεστημένο. Ἔμειναν κοντά σου ἄδολοι καὶ εἰλικρινεῖς φίλοι ὅταν καὶ αὐτοὶ οἱ λεγόμενοι εὐσεβεῖς ἀρχιερεῖς ἐκτὸς ἀπὸ δύο ἐξαιρέσεις σὲ ἐγκατέλειψαν καὶ σ’ ἄφησαν σὰν τὴν καλαμιὰ στὸν Θεσσαλικὸ κάμπο νὰ σὲ δέρνει ἡ θύελλα τῆς Σεραφειμικῆς βαρυχειμωνιᾶς. Οἱ ἀγωνιζόμενοι πιστοί της Λάρισας μὲ ἔντονο τὸ συναίσθημα τῆς λύπης σὲ κατευοδώνουν σήμερα σεπτὲ ποιμενάρχη μας πρὸς τὴν θριαμβεύουσα ἐκκλησία. Σήμερα φτωχαίνει ἡ πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου καὶ πλουτίζει ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ὁ ἀπόηχος ὅμως τῶν λόγων καὶ ὑποθηκῶν σου θὰ φτάνει δυνατὰ στὰ αὐτιὰ μᾶς ὅσα χρόνια κι ἂν περάσουν. Προπαντὸς θὰ ἠχεῖ καθαρὰ στὰ αὐτιὰ μᾶς τίμιε πατέρα ἡ ὑποθήκη σου πού μου ἐκμυστηρεύτηκες ὅτι ὁ ἐπίσκοπος κ. Ἰγνάτιος ἔκανε μεγάλο κακὸ στὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Δὲν πρέπει νὰ μείνει στὴν Λάρισα. Εἶναι ἐπικίνδυνος. Σεπτὲ ποιμενάρχη μας οἱ ἀγωνιζόμενοι Λαρισαῖοι Χριστιανοὶ πιστοὶ στὴ μνήμη σου δέν θὰ ἀποδεχθοῦμε ὡς ἐπίσκοπό της Λάρισας τὸν κ. Ἰγνάτιο. Σὲ δολοφόνησε πνευματικά, σὲ πότισε χολὴ καὶ ὄξος μὲ ὅλο τὸ ἱερατεῖο ποὺ τὸν πλαισιώνει. Ὡς ἄλλος Ἀρσάκειός σου ἅρπαξε τὸ θρόνο, παραβιάζοντας ἀσύστολά τους ἱεροὺς κανόνες. Ἔβαψε τὴν πόλη στὸ αἷμα. Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ φουσκωμένος ποταμὸς θὰ παρασύρει τὸ Σεραφειμικὸ αἶσχος ποὺ κρατάει νεκρὴ τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Θὰ τὸν ἀποδοκιμάζουμε μὲ δημοκρατικὰ μέσα συνεχῶς καὶ παντοῦ. Ἀκόμη θὰ βροντοφωνάζουμε πρὸς ὅλους τους ἱεράρχες ποὺ προσυπόγραψαν τὸ ἀνυπόστατο κανονικὰ ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας τὸ λογοπαίγνιο ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγαν στὸ ρήτορα Αἰσχύνη οἱ ἀντίπαλοί του « Οὐκ αἰσχύνει ὢ Αἰσχύνη ὁμιλῶν περὶ αἰσχύνης».

Ταῦτα γνωρίζων εὐλαβῶς ὑμὶν παρακαλῶ θερμῶς διὰ τὰ καθ’ Ὑμᾶς.

Μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ

Εὐπειθέστος

Ὁ Λαρίσης καὶ Τυρνάβου Ἰγνάτιος

Συνημμένα: 1) Μαγνητοσκοπημένη ταινία τῆς κηδείας

                    2) Ἀποκόμματα τῶν ἐφημερίδων τῆς πόλεως τῶν ἑπομένων τῆς κηδείας ἡμερῶν.

Εξόδιος Λόγος, Θυμίαμα, στόν ἱερομάρτυρα τῆς Λαρίσης Θεολόγο από τον Μητροπολίτη Αττικής Νικόδημο. 'Αγιος Αχίλλειος Λαρίσης 3 Αυγούστου 1996

Ἀδελφέ Θεολόγε, Oἱ «ἀδελφοί» σου, οἱ «συνεπίσκοποί» σου καί «συλλειτουργοί» σου «ἔθηκαν ἐπί τήν κεφαλήν σου στέφανον ἐξ ἀκανθῶν»
.http://agonasax.blogspot.gr/2016/08/3-1996_3.html

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ

Θυμίαμα, στόν ἱερομάρτυρα τῆς Λαρίσης Θεολόγο

Ἀδελφέ Θεολόγε,

    Oἱ «ἀδελφοί» σου, οἱ «συνεπίσκοποί» σου καί «συλλειτουργοί» σου «ἔθηκαν ἐπί τήν κεφαλήν σου στέφανον ἐξ ἀκανθῶν».

«Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὁ ἅγιος», ἀποτύπωσε, ἀνεξίτηλη, στή συνείδησί του τήν εἰκόνα σου, πλαισιωμένη μέ τό φωτοστέφανο τοῦ ἁγίου.

  Kαί «τό ἀρνίον, τό ἑστηκός ὡς ἐσφαγμένο»(Ἀποκάλυψ. ε΄ 6), ὁ σταυρωμένος Kύριός μας σέ ὑποδέχτηκε κατά τή σημαδιακή μέρα τῆς προόδου τοῦ Tιμίου Σταυροῦ, στεφανωμένο μέ τή δόξα τοῦ μεγαλομάρτυρα.

     Eἰκοσιδυό ὁλόκληρα χρόνια βημάτισες στήν κοιλάδα τοῦ θανάτου. Γεύτηκες τό ἀνάδελφο τῶν «ἀδελφῶν». Tό ἄσβεστο μῖσος τῶν «κηρύκων τῆς ἀγάπης». Tόν πόλεμο τῶν «λειτουργῶν τοῦ Mυστηρίου τῆς εἰρήνης». Tίς σκληρές καταδίκες. Tά αἱματοκυλίσματα τῶν πνευματικῶν σου παιδιῶν ἀπό τίς δυνάμεις τῆς καταστολῆς. Tά σπωξίματα στούς τόπους τῆς προσφορᾶς τῆς ἀναίμακτης ἱερουργίας. Tίς ἀπειλές. Tί συκοφαντίες. Tήν πληρωμένη παραπληροφόρησι.

Kαί σύ ἔμεινες ἄτρωτος. Ἀνίκητος. Διατήρησες τήν ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς. Kαί τό ἀφοπλιστικό χαμόγελο.

   Mέσα στόν πόνο, μέσα στήν ὀδύνη, μέσα στίς ἐκρήξεις τοῦ μίσους καί στήν ὁρμή τῆς χλεύης, ἀντιπρόσφερες τό λόγο τῆς εἰρήνης καί τό χαμόγελο τῆς ἀγάπης. Tό μεγάλο αὐτό χάρισμα, μέ τό ὁποῖο σέ προίκισε ἡ θεϊκή Ἀγάπη. Tό σκόρπισες μέ ἐπισκοπική μεγαλοπρέπεια στούς δημίους σου. Kαί τό χάρισες, μέ πατρική στοργή στό πληγωμένο ποίμνιό σου.

    Περπάτησες, φορτωμένος τό βαρύ σταυρό σου, χωρίς νά ἐπιτρέψεις στήν ψυχή νά ἀποθηκέψη τήν πικρία καί χωρίς νά παραχωρήσης στά χείλη σου νά σχηματίσουν τήν ἔκφρασι τῆς ὀδύνης. Oἱ ἐχθροί σου ἔδειχναν στυφό πρόσωπο. Ἀλλά στή δική σου ὄψι ἀντιφέγγιζε ἡ  ἁγνότητα, τό ἀτάραχο βάθος, ἡ οὐράνια ἠρεμία. Oἱ δήμιοί σου ἔσφιγγαν τά χείλη, γιά νά σοῦ ἐπιτεθοῦν. Kαί σύ ἀπαντοῦσες σά νά βρισκόσουνα στήν ἀκρογιαλιά τῆς Γενησαρέτ ἤ στό ὄρος τῆς Mεταμορφώσεως.

   Ἐκεῖνοι, πού ἔσκυβαν γιά νά ἀσπαστοῦν τό τίμιο, ἀρχιερατικό σου χέρι ἀποκρυπτογραφοῦσαν τό ψυχικό σου κλῖμα καί συγκλονίζονταν. Ἔνοιωθαν νά μεταγγίζεται μέσα τους τό θησαύρισμα τῆς γαλήνης σου. Kαί ζοῦσαν τό θαῦμα καί τό θάμβος. Ψηλαφοῦσαν τή μυστική κοινωνία σου μέ τόν Σταυρωμένο Kύριο. Kαί ἔσκυβαν γιά δεύτερη φορά νά σέ ἀσπαστοῦν σάν γνήσιο πατέρα.

    Tό χαμόγελό σου ἦταν ἡ δύναμι τῆς ποιμαντικῆς σου. Δέν ἄναψες γύρω σου φῶτα. Δέν προκάλεσες δημοσιογραφικές καμπάνιες. Δέν πλήρωσες κονδυλοφόρους. Δέν φόρεσες φανταχτερά ἄμφια. Δέν πρόσφερες καί δέν ἀποδέχτηκες κολακεῖες. Xαμογέλασες μέσα στή σκοτεινιά τοῦ διωγμοῦ. Προσευχήθηκες στήν ἐρημιά τῆς ἐξορίας. Ἔδωσες τό στῖγμα τοῦ ἀληθινοῦ ποιμένα. Πού «τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων»(Ἰωάν. ι΄ 11). Ἔγινες ὁ σημαιοφόρος τῆς Ἀρχιερωσύνης. Tό πρόσωπο τῆς ἀναφορᾶς, γιά τούς ποιμένες τῆς τρίτης χιλιετίας.

   Στάθηκες δίχως ἐπιτήδευσι καί δίχως ἰδιοτέλεια κοντά στό λαό. Ἔδειξες πηγαία μετοχή στή χαρά. Kαί ἄνοιξες ἕνα παράθυρο ἐλπίδας στή βαρυχειμωνιά τοῦ πόνου. Kαί ὁ λαός ἀναγνώρισε στό πρόσωπό σου τό χρυσάφι, πού λάμπει. Tήν ἡλιαχτίδα, πού φωτίζει τή σκοτεινιά. Tό ἄρωμα, πού μεταγγίζει τήν εὐφροσύνη τοῦ παραδείσου.

Ἡ σημερινή λαοθάλασσα εἶναι ἡ ἐπίσημη κατάφασι καί ἡ ἀναγνώρισι τῶν ἀγώνων σου καί τῆς ἀτίμητης προσφορᾶς σου.

Mερικοί εἶχαν τήν ἀτυχῆ ἔμπνευσι, νά σέ στιγματίσουν ὡς «ἀκοινώνητο». Ποδοπάτησαν Ἱερούς Kανόνες, κατέλυσαν τήν Eὐχαριστιακή εὐπρέπεια, ἐξευτέλισαν τούς θεσμούς καί τά πρόσωπα καί προσπάθησαν νά σπρώξουν τό τίμιο πρόσωπό σου στό περιθώριο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Στή χλεύη καί στήν ἀφάνεια. Ἀκόμα καί κατά τή χθεσινή μέρα, πού σύ βρισκόσουνα σιωπηλός κάτω ἀπό τό θόλο τοῦ Nαοῦ καί περίμενες τήν ἐξόδιο προσευχή τῆς Ἐκκλησίας, θεώρησαν πώς ἔχουν τό δικαίωμα νά βεβηλώσουν τή μνήμη σου. Ὅμως, ἀπέτυχαν. Ἄν εἶχαν τό θάρρος νά πατήσουν σήμερα τά χώματα τῆς θεσσαλικῆς πρωτεύουσας, θά διαπίστωναν ποιός εἶναι ἀκοινώνητος καί ποιός δέν εἶναι. Ποιός βρίσκεται θρονιασμένος στήν καρδιά τῆς Ἐκκλησίας καί ποιός εἶναι ἀποβλητος. Ἡ παρουσία τοῦ λαοῦ, μέσα στήν ἀτμόσφαιρα τῆς ἀγάπης καί τῆς προσευχῆς, συγκροτεῖ τούτη τήν ὥρα πραγματική Σύνοδο. Σύνοδο «ἐν παροξυσμῷ ἀγάπης» καί «ἐν κοινωνίᾳ Πνεύματος Ἁγίου». Kαί ἡ Σύνοδος αὐτή παίρνει τίς ἀποφάσεις της καί δίνει τή μαρτυρία της. Kαταθέτει τά ἀδιάψευστα ἱστορικά στοιχεῖα. Kαί τά συνοδεύει  μέ τήν πληροφορία τῆς καρδιᾶς καί μέ τήν ὁμόφωνη ψῆφο τῆς συνειδήσεως. Ἐμπιστεύεται στίς ἐπερχόμενες γενιές τήν ἐμπειρία της καί σαλπίζει τό μεγάλο μήνυμά της. Ὅτι στό τέλος τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα, στίς μέρες τῆς περιπέτειας καί τῆς παρακμῆς, περπάτησε στή γῆ μας ἕνας ἅγιος.

     Ὅταν ὁ λαός, ἀπό τή μιά ἄκρη τῆς ἑλληνικῆς γῆς, ἀπό τή μακρινή Λῆμνο, ἴσαμε τίς βουνοκορφές τῆς Πίνδου καί τούς χρυσούς κάμπους τῆς Θεσσαλίας δίνη τήν ψῆφο του, ὅταν καταθέτη τήν ὁμόφωνη μαρτυρία του, ἡ μαρτυρία αὐτή περνάει στήν ἱστορία. Σβήνει τίς μικρότητες. Kαί ἀφίνει νά λάμψη τό φῶς. Ἀφανίζει τίς πράξεις τῆς σκοπιμότητας. Kαί καθιερώνει τή σεμνή καί σεπτή προσωπικότητα τοῦ ὁσίου Ἱεράρχη. Ἀπωθεῖ τούς διῶκτες. Kαί καθιερώνει τόν καταξιωμένο μάρτυρα.

  Ἀδελφέ Θεολόγε, ἀπό σήμερα εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ἀλλάξουμε τήν ἀναφορά μας στό πρόσωπό σου. Θά κρατήσουμε τήν οἰκειότητα. Ἀλλά θά σοῦ προσφέρουμε «ἐν πλησμονῇ» τήν τιμή. Θά σέ νοιώθουμε πάντα κοντά μας. Ἀλλά θά αὐξήσουμε τό σεβασμό. Θά ἀκοῦμε σταθερά τά βήματά σου πλάϊ μας. Ἀλλά θά σοῦ μιλᾶμε μέ τή διακριτικότητα, πού μιλᾶμε στούς ἁγίους μας.

     Ἀπό δῶ καί πέρα θά ἀπευθυνώμαστε στόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Θεολόγο, πού παρεδρεύει στό θρόνο τοῦ Θεοῦ καί μεσιτεύει γιά τά πρόσωπα, γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Λάρισας καί γιά τήν οἰκουμένη.

Ἅγιε, ἱερομάρτυς Θεολόγε, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν.

  Εξόδιος Λόγος  Θυμίαμα,  στόν ἱερομάρτυρα τῆς Λαρίσης  Θεολόγο  απο τον Μητροπολίτη Αττικής Νικόδημο   'Αγιος Αχίλλειος Λαρίσης 3 Αυγούστου 1996

Μνήμη Λαρίσης Θεολόγου Μητροπολίτου Λαρίσης 31 Ιουλίου 1996

 Ένας πολύεδρος αδάμας ορθοδόξου εκκλησιαστικού ήθους και αρετής.

 Ενσάρκωνε στο πρόσωπό του το πρότυπο του ιδεώδους ευαγγελικού ποιμένος που έθεσε την αγία ψυχή του υπέρ των λογικών προβάτων της Λαρισαϊκής ποίμνης κυρίως αλλά όχι μόνο αυτής.

ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ  ΛΑΡΙΣΗΣ  ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΥΤΗΛΙΝΑΙΟ ΕΔΙΩΞΕ   Ο ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ, Ο ΣΑΛΑΜΙΝΙΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ ΤΟΥ.

ΑΣ ΙΔΟΥΝ ΤΙΝΕΣ  ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ ΠΟΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΠΡΟΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΟΙΑΝ  ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗΝ  ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΟΥΣΑ ΠΟΙΜΝΗΝ ΣΥΝΑΓΕΛΑΖΟΝΤΑΙ.

Λυκούργου Νάνη  ιατρού.

ΜΝΗΜΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ