Ο Λαρίσης ΘΕΟΛΟΓΟΣ αποτελεί φάρο τηλαυγή που μας καθοδηγεί

Το πρόσωπο του αποτελεί τέλειο υπόδειγμα δικαίου ανθρώπου,  μια ζωντανή εικόνα του Θεού  

Παραθέτουμε επιμνημόσυνο λόγο του ηγουμένου της μονής Στομίου πατρός Πολυκάρπου:

Αγαπητοί μου τελουμε το μνημοσυνο της κοίμησης του Σεβασμιωτάτου κυρού Θεολόγου.

Παρ`όλα αυτά δεν παύει η ζωή του ν`αποτελεί φάρο  τηλαυγή που μας  καθοδηγεί. Είναι αναγκαία μία σύντομη αναφορά στην αγία ζωή του καθ` οσον η μνήμη αγίου συμβάλει και στη μίμηση του αγίου.

Από νεαρός είχε έντονο ιεραποστολικό ζήλο, γι’ αυτό και ο Κύριος τον κάλεσε στην ιεροσύνη.

 Το 1968 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης και ποίμανε την Μητρόπολη με πολύ ζήλο και αυταπάρνηση μέχρι το 1974.

Μετά από πολλές, γνωστές σ’ όλους, οδυνηρές συνέπειες και με βεβαρυμένη υγεία, το βράδυ της 31^ης Ιουλίου 1996, στις 23΄10, σε ηλικία 78 ετών, ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κυρός Θεολόγος, εκοιμήθη εν Κυρίω, στην μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λαρίσης.

Αυτά από το σύντομο αυτό συναξάρι.   

Επιτρέψτε μου να κάνω και μία αναφορά σε κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητάς του.

Αγαπητοί μου, πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα πρόσωπα των πατέρων μας που κινήθηκαν εν Κυρίω, όπως ο Σεβασμιώτατος Θεολόγος, και «…μας άφησαν υποτύπωση υγιόντων λόγων…»,(παράδειγμα υγιούς  διδασκαλίας και  πρότυπα αρετής και αγιότητας), τα πρόσωπα αυτά λοιπόν των Αγίων, αποτελούν πλέον δοξασμένες εικόνες του Θεού, που λούζονται στο φώς της άκτιστης δόξας Του και αντανακλούν την Θαβώρεια δόξα.

Ο τάφος τους, το χώμα του τάφου τους, τα χαριτωμένα λείψανά τους, τα προσωπικά τους αντικείμενα, τα ρούχα τους, γίνονται φορείς της χάριτος του Θεού, και όταν οι άνθρωποι τα ασπάζονται με πόθο, παίρνουν χάρη από την χάρη τους και αισθάνονται αυτό τούτο το ποθητό πρόσωπό τους.

Για μας που γνωρίσαμε τον Σεβασμιώτατο Θεολόγο από την εφηβική μας ηλικία και τον ζήσαμε από κοντά όσο χρόνο έμεινε φιλοξενούμενος στην Ιερά μας Μονή,  το πρόσωπο του αποτελεί τέλειο υπόδειγμα δικαίου ανθρώπου,  μια ζωντανή εικόνα του Θεού, διότι,όπως σημειώνει ο ποιητής στο συναξάρι του Μεγάλου Αθανασίου, οι δίκαιοι αν και πέθαναν ζουν (= οι γαρ δίκαιοι ζώσι και τεθνηκότες ) .

Είμαστε ευγνώμονες στον Άγιο Τριαδικό Θεό, διότι μας αξίωσε να γνωρίσουμε από κοντά ένα αληθινό ομοίωμά Του και να φιλοξενούμε στον εν τη μονή μας τάφο  το ιερό σκήνωμά του ως ευλογία και ως χώρο και ασπίδα προστασίας.