Ο Σεβασμιώτατος Θεολόγος αναφέρεται
εις την στάση
των Εκκλησιαστικών προσώπων και την
στάση των Αγιορειτών πατέρων
ΟΙ 2 ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ 
Αγαπητέ μου κ. Τσολογιάννη,
Υγιαίνετε, κρατύνεσθε
εν Κυρίω και χαίρετε, μετά των οικιακών, οικείων και συνεργατών σας.
Άργησα να σας
αποστείλω το υποσχεθέν αντίγραφον της προς την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας
μας, απευθυνθείσης επιστολής μου κατά την 10ην Οκτωβρίου του παρελθόντος έτους. Δεν είχα
αντίγραφον. Δια τούτο και ζητώ συγγνώμην.
Εν τω μεταξύ,
έλαβον και τας δύο, τελευταίας αποσταλείσας μοι επιστολάς σας. Τας ανέγνωσα
μετά πόνου και θλίψεως βαθυτάτης,
οπωσδήποτε το περιεχομενον της, δια το πού εφθάσαμεν ως Εκκλησία, συμμερίζομαι
δε απολύτως και δια τον ως άνω λόγον, την θέσιν σας, ότι από το κακόν εις το
χειρότερον βαίνομεν, από ημέραν εις ημέραν,
με αποτέλεσμα τον πρωτοφανή σκανδαλισμόν των αδελφών μας Χριστιανών.
Είναι το
κλίμα, η ατμόσφαιρα μέσα εις την οποιαν ζούμε, την οποίαν ημείς οι ίδιοι, οι του
Θεού, δήθεν ανθρωποι εδημιουργήσαμεν, ό,τι ακριβώς επί ικανά πλέον έτη δεν ημπόρεσαν,
όλοι μαζί οι εχθροί της Εκκλησίας μας, να επιτυχουν;
Να μας ελεήσει
ο Άγιος Θεός και Εκείνος μόνον Εκείνος, να απαλλάξει την Εκκλησίαν Του, από
τους βαρείς λύκους, τους ίδιους τους ανθρώπους της.
Σας ευχαριστώ
δια την αγάπην σας, δια την ενημέρωσίν μου. Ιδιαιτέρως δια τα αισθήματα και τας
προσευχάς σας, ιδίως κατά την πρόσφατον δοκιμασίαν μου, η οποία ας ελπίσωμεν
ότι συν Θεώ Αγίω ευρίσκεται προς το τέλος της, βεβαίως εκτός απροόπτου.
Παρήγορον ότι
φωναί πολλαί αγαπώντων τον Κύριον ακούονται ως και η ιδική σας, σθεναρά πάντοτε
και ανιδιοτελώς, έως ότου η Αγάπη Του κολοβώσει τας ημέρας, της πρωτοφανούς
δοκιμασίας της καθόλου και της τοπικής και της Λαρισαϊκής Εκκλησίας, ομιλούσα
αγαθά εις τας σκληράς καρδίας των ρασοφόρων
κυρίως παιδιών της, ιδιαιτέρως δε των δημιουργών της σημερινής αποπνικτικής
εκκλησιαστικής καταστάσεως.
Ο Άγιος Θεός, ευχαριστών και πάλιν, εύχομαι να σας
υγιαίνη πατρικώς δε και πλουσίως να ευλογεί την ζωήν και τα έργα σας εις την
δόξαν Του αποσκοπούντα.
Μετ’ ευχών Θερμών
Και αγάπης πολλής εν Κυρίω
Ο Λαρίσης Θεολόγος
Αθήναι 15-9-90
Αγαπητέ
μου κ. Τσολογιάννη,
Χαίρετε την
χαράν του Κυρίου μας, μετά της ευλογημένης οικογενείας, και των λοιπών οικείων
σας.
Επί ένα και πλέον μήνα, φιλοξενηθείς αδελφικώς από
τον Σεβ/τον Αττικής κ. Νικόδημον, εις την εις Αυλώνα Αττικής Ιεράν Μονήν του,
επέστρεψα προ ημερών εις Αθήνας, ειδοποιηθείς από τον ιατρόν μου καρδιολόγον,
δια να επιστρέψω και πάλιν εις αυτήν, κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του δι’ έλεγχον.
Κατά τον
ιατρόν, πηγαίνω σταθερώς καλλίτερα, βοηθηθείς αισθητώς, από το φυσικόν
πνευματικόν και λατρευτικόν κλίμα της Ι. Μονής.
Ο Άγιος
Θεός να ευλογή, να συντροφεύη, και πατρικώς να σκέπη και να ασφαλίζη τα
μοναστήρια μας, τους γνησίους αυτούς και μοναδικούς εκφραστάς της Ορθοδοξίας
μας, εις τα οποία ως εις άλλους γαλήνιους λιμένας ένας κόσμος καταπονημένος καταφεύγει
εις αυτά, αναγεγεννημένος δε και στηριγμένος, συνεχίζει τον αγώνα της ζωής ως
τούτο συμβαίνει και εις την Ιεράν Μονήν Νέον Στούδιον, της Αυλώνος.
Εις το
σπίτι επιστρέφων, μεταξύ των άλλων βρήκα και τον ιδικόν σας φάκελλον, με την
εσώκλειστον προς τους αδελφούς Αγιορείτας πατέρας επιστολήν σας. Την ανέγνωσα
με πολλήν προσοχήν, λόγω της ιδιαιτέρας σοβαρότητος του θέματος το οποίον από
έτος σχεδόν συγκλονίζει την αγιωτάτην μας Εκκλησίαν καθόλου, ιδιαιτέρως την
τοπικήν τοιαύτην της φιλτάτης μας Λαρίσης.
Να κρίνω την νέαν σας αυτήν και πεπαρρησιασμένην
ενέργειαν και προσπάθειάν σας,
ειλικρινώς δυσκολεύομαι, αφού από ό,τι γράφετε αυτή είναι και η πραγματικότης.
Πράγματι ζώντες την ευαισθησίαν των Αγιορειτών αδελφών μας, εις ό,τι αναφέρεται
εις την αμώμητον Ορθόδοξον πίστιν μας ανεμέναμεν σθεναρωτέραν την θέσιν και την
εκδήλωσίν των, να υψώσουν την αγιορειτικήν φωνήν των, απευθυνόμενοι δε εις τους
δημιουργούς της πρωτοφανούς και μοναδικής εις τα Εκκλησιαστικά μας, κακώσεως
της Εκκλησίας μας, να τους καλέσουν να αναλογισθούν και να τεθούν προ των
τρομακτικών ευθυνών τους, δικαιώνοντες έτσι την βαθυτάτην των πιστών
εμπιστοσύνην των, εις τα πρόσωπά των.
Δεν το έπραξαν εντούτοις. Το γιατί δε όχι, είναι το
ερώτημά μας, ερώτημα ενός πιστού λαού, που είναι έτοιμος και εις θυσίας να
υποβληθεί και ήδη υποβάλλεται, αφού ό,τι δι’ αυτόν αποτελεί το ύψιστον αγαθόν,
την πίστιν του εις Θεόν ζώντα, περιφρονείται και σκληρώς και μοναδικώς ως είπον
δοκιμάζεται.
Αλλ’ ακριβώς
δια τούτο, αγαπητέ μου, η ιδική σας αυτή θέσις, η υστάτη αυτή έκκλησίς σας όπως
την ονομάζετε, η με βαθύν πόνον
ακουομένη φωνή σας, φωνή γνησία πιστού και γενναίου τέκνου της Εκκλησίας μας
ιδιαιτέραν λαμβάνει σημασίαν και υπευθυνότητα τόσην, που θέλω να πιστεύω,
εύχομαι δε θερμώς δια τούτο, ότι θα προβληματίση τους αδελφούς αγιορείτας και,
έστω και καθυστερημένη, γενναία όμως και Ορθόδοξος θα ακουσθή η φωνή τους
καλούσα τους πρωταιτίους εις συναίσθησιν και αποκατάστασιν του κακού που
διέπραξαν εις το σώμα της μαρτυρικής μας Εκκλησίας, όσον δι’ αυτούς υπάρχει
ακόμη χρόνος δια την δόξαν του Κυρίου, την προσωπικήν των σωτηρίαν, την
καταισχύνην του αρχεκάκου εχθρού διαβόλου.
Μετά τα
ανωτέρω πτωχά και ταπεινά, σας συγχαίρω αγαπητέ μου κ. Τσολογιάννη δια την
παρρησίαν και το θάρρος σας, τας θέσεις σας, την ευαισθησίαν σας που είναι
καρπός της βαθύτατα πιστευούσης και αγαπώσης καρδίας σας, ήτις ευαισθησία σας,
δυστυχώς, δεν αποτελεί ως θα έπρεπε το κύριον χαρακτηριστικόν, ικανών δυστυχώς
εκκλησιαστικών ανθρώπων, ευχόμενος εν αγάπη ο Κύριος να μακροημερεύη,
αμετακίνητον δε να σας διατηρή εις τας θέσεις σας πατρικώς ευλογών και αγιάζων
υμάς, τον οίκον και τα έργα σας τα εις την δόξαν Εκείνου αποσκοπούντα.
Ο Λαρίσης Θεολόγος
