ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ!!! Από το 1952 γνώριζαν τι θα συμβεί στην Ελλάδα

  

Διαβάσαμε ένα άρθρο και μας έκανε τεράστια εντύπωση.  Το τελευταίο καιρό πολλοί ανακαλύπτουν τη διαχρονική γραφή ποιημάτων και άρθρων,όμως όταν έπεσε το συγκεκριμένο στην αντίληψή μας δε το πιστεύαμε το πόσο «μέσα» έπεσε στις προβλέψεις του ένας άνθρωπος ΤΟ 1952.

Κατά πάγια πολιτική μας θα εξακριβώσουμε την αλήθεια του κειμένου και τις επόμενες μέρες θα σας παρουσιάσουμε και που μπορείτε να βρείτε και εσείς οι ίδιοι το αναφερθέν βιβλίο.  Διαβάστε:

Ήταν Γενάρης του 1952, όταν ο Ισίδωρος Πόσδαγλης ολοκλήρωνε το πόνημά του «Πατριωτική Οικονομική Πολιτική», ένα μικρό βιβλιαράκι που «κάποιοι» φρόντισαν να εξαφανιστεί.  Αντίτυπά του μοιράζονταν από χέρι σε χέρι μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1980, περίπου τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη του έκδοση από τις οικονομικές εκδόσεις «Μπιστιρλή», το γνωστό στους μυημένους εξειδικευμένο εκδοτικό οίκο που από τις αρχές του αιώνα εξέδιδε τα πλέον προχωρημένα επιστημονικά συγγράμματα για λίγους και εκλεκτούς.

Ποιος ήταν ο Ισίδωρος Πόσδαγλης;

Γεννήθηκε στη Λαμία το 1907.   Εντάχθηκε από πολύ νωρίς, ήδη από το 1922 στην ηλικία των 15 χρονών, στον «Όμιλο Ελεύθερης Σκέψης» κι άρχισε να διαμορφώνει την πατριωτική του οικονομική θεωρία.

Μετά, έφυγε για τη Σοβιετική Ένωση όπου σπούδασε οικονομικά στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας - το γνωστό μετονομασθέν σε Λομονόσοφ - και στη συνέχεια εργάστηκε μαζί με μερικά από τα πιο κορυφαία μυαλά της εποχής του σε ορισμένα από τα πιο προχωρημένα και άκρως απόρρητα οικονομικά προγράμματα της τότε Σοβιετίας.

Το 1940 επιστρέφει στην Ελλάδα, εντάσσεται στην Αντίσταση και με το τέλος του πολέμου συλλαμβάνεται από τους Άγγλους και παραδίδεται στη Χωροφυλακή.  Μένει φυλακισμένος, «ξεχασμένος» για χρόνια.  Στο κρατητήριο ολοκληρώνει το βιβλίο «Πατριωτική Οικονομική Πολιτική» που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον εκδοτικό οίκο «Μπιστιρλή», ο οποίος και το εκδίδει.  Το βιβλίο είναι δυναμίτης, αφού περιέχει μερικά από τα πιο πρωτοποριακά μοντέλα οικονομικής πρόβλεψης που έχουν κατασκευαστεί ποτέ.  Επιπλέον, προβάλλει το πατριωτικό μοντέλο της οικονομίας και προκαλεί πάταγο στους τότε διεθνείς οικονομικούς κύκλους και σε πρόσωπα που διαμόρφωναν τη διεθνή οικονομική πολιτική.

Αυτά για την ιστορία.  Απλά να προσθέσουμε ότι αρκετοί  Έλληνες που εργάζονται σε μεγάλους διεθνείς Οίκους -που σήμερα κάποιοι εξ αυτών των Οίκων μας ταλανίζουν- έχουν δει στις βιβλιοθήκες Διευθυνόντων Συμβούλων και άλλων κορυφαίων στελεχών το βιβλιαράκι του Ισίδωρου Πόσδαγλη.  Του μεγάλου Αγωνιστή και Οικονομολόγου.  Ίσως κάποια στιγμή αξίζει να ασχοληθούμε και να αναφέρουμε πολύ περισσότερα για ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά μυαλά που γέννησε αυτός ο τόπος.

Τι έγραφε στο βιβλίο του ο Πόσδαγλης και γιατί δεν θέλουν να το ξέρουμε;

Μερικές μόνο αναφορές από το βιβλίο του Πόσδαγλη -το οποίο θυμίζουμε γράφτηκε στα 1952- είναι ικανές να ανατρέψουν, κυριολεκτικά να τινάξουν στον αέρα, το σάπιο οικοδόμημα της αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται.  Διαβάστε:

Στο δεύτερο κεφάλαιο με τίτλο «Εθνικό Χρέος και Εθνικό Έλλειμμα» σημειώνει ο Πόσδαγλης, στη σελίδα 17:

«Όταν τα δανεισμένα κεφάλαια του διεθνούς καπιταλισμού βρεθούν στο όριο της απόδοσής τους, τότε ακολουθεί μια απομείωση του Εθνικού Χρέους, που επιβάλλουν δια της βίας.  Τότε θα επικαλεστούν την ανάγκη πλέριας συμμετοχής όλων των δανειστών, εννοώντας μ΄ αυτά τα λόγια ότι πρέπει να πληρώσουν οι αποταμιεύσεις των εργατών, των αγροτών και του λαού.  Κυλάνε έτσι το χρέος τους από το Κράτος, που στέρεψε από απόδοση, στο γόνιμο χωράφι του αγρότη, για να πάρουν κι από εκεί κέρδη.»

Και συνεχίζει ο Πόσδαγλης πιο κάτω, στη σελίδα 22 στο ίδιο κεφάλαιο:

«Όταν η Ευρώπη μετά τον Πόλεμο θα φτιάσει το Νόμισμα για να απορροφήσει τα λαϊκά κεφάλαια, τότες θα στραφούν προς την Ελλάδα να της κόψουν το Χρέος που θα της έχουν φορτώσει, με σκοπό να τραβήξουν από τους εργαζόμενους και τους αγρότες ό,τι θα έχουν μαζέψει από το τέλος του Πολέμου και μετά».

ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ «ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ  α.φ.189  http://www.agonas.org

«Η χώρα μας έχει μέλλον! Υπάρχουν καλύτερες μέρες για την Ελλάδα, αρκεί να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό της πλούτο! Μπορεί στο μέλλον η Ελλάδα να βοηθήσει την Ευρώπη και να σώσει το ευρώ – κι όχι η Ευρώπη εμάς!...».

(Με αυτά τα λόγια κατέληξε την ομιλία του στην Καβάλα ο Πανεπιστημιακός καθηγητής και ειδικός σύμβουλος της Καναδικής Κυβέρνησης για θέματα ορυκτού πλούτου Αντ. Φώσκολος που έγινε στις 11/3/2012).

Το κοίτασμα πετρελαίου της Κυπριακής ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), που πρόσφατα αποκαλύφθηκε νότια της Κύπρου, αποκάλεσαν οι Γάλλοι ερευνητές της ΤΟΤΑΛ «θηριώδες», και το μεγαλύτερο που βρέθηκε μέχρι στιγμής στη Μεσόγειο.

Για 30 και πλέον χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις, ενώ γνώριζαν την πραγματικότητα, έριχναν στάχτη στα μάτια των πολιτών βεβαιώνοντάς τους ότι δεν υπάρχει πετρέλαιο, και αν υπάρχει λίγο, αυτό είναι κακής ποιότητας.

O δε πρώην πρωθυπουργός Γεώργ. Παπανδρέου στις 11-12-2009 ισχυρίστηκε το εξής: «Πετρέλαιο δεν έχουμε! Ή τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν έχουν βρει παρά ελάχιστα».

Οι πρώτες έρευνες στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης χρονολογούνται από την δεκαετία του 1970. Συνεχίστηκαν τη δεκαετία του 1990, 2000 με την μέθοδο έρευνας εκείνης της εποχής. Γνώριζαν ακόμη οι κυβερνώντες την αλήθεια – όπως κι εμείς παλαιότερα είχαμε γράψει – κι από τις φωτογραφίες αμερικανικών δορυφόρων, αλλά και από τα απόρρητα έγγραφα και στοιχεία υπηρεσιών τους που παρέδωσε στην ελληνική κυβέρνηση ο Στίβεν Λάλας, στοιχίζοντάς του η ενέργεια αυτή 17 χρόνια φυλάκιση.

«ΟΡΚΟΣ» ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΚΙΖΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ  α.φ.189  http://www.agonas.org

Στην ανάγκη του όρκου βεβαιώσεως της αληθείας ο Χριστιανός οφείλει, να ορκίζεται στο όνομα του Ζώντος Τριαδικού Θεού.

«... άνθρωποι μεν γαρ κατά του μείζονος ομνύουσι, και πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας εις βεβαίωσιν ο όρκος» (Εβρ. 6,16).

Η κίνηση ωρισμένων κομμάτων της Βουλής των Ελλήνων προσπαθούν, να προωθήσουν εδώ και χρόνια, με υπόγειες διαδρομές, σχετικό Νομοσχέδιον «εφαρμογής του πολιτικού όρκου». Μιά προσπάθεια που γέμει υποκρισίας, και αθλιότητας, και που προκαλεί, βάναυσα, το δημόσιον αίσθημα. Ενέχει δε και δολιότητα η προσπάθειά τους αυτή, γιατί, απώτερο σκοπό έχουν, και μάλιστα μέσα στον «Ναό της Δημοκρατίας, στη Βουλή», να χτυπήσουν τα άρθρα εκείνα του ισχύοντος Συντάγματος της Χώρας, και να περιθωριοποιήσουν την Χριστιανοσύνη, και τα Ελλην/Ορθόδοξα Ιδεώδη και Ιδανικά.

Να χτυπηθούν, δηλαδή, και να καταργηθούν τα άρθρα εκείνα του ισχύοντος Συντάγματος, που ομιλούν ευθέως για την «Επικρατούσα θρησκεία» (3), την «ανάπτυξιν της Εθνικής και Θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων πολιτών» (16), και κυρίως ο καημός τους είναι να καταργηθεί το άρθρον 59 που ομιλεί ευθέως και κατηγορηματικά, ότι οι Βουλευτές του λαού, «Ομνύουν εις το όνομα της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος».

Όμως, ο λαός είναι εδώ, παρών, που και μνήμη διαθέτει, και γνώση έχει, και την ανάλογη αγωνιστικότητα και το θάρρος έχει, και την άδεια από το ισχύον Σύνταγμα έχει, για να ενεργήσει και να πράξει ανάλογα, γιατί «η τήρησις του συντάγματος επαφίεται εις τον πατριοτισμόν των Ελλήνων, δικαιουμένων και υποχραωμένων εις την διά παντός μέσου αντίστασιν κατά οιουδήποτε επιχειρούντος την βιαίαν κατάλυσιν αυτού» (άρθρ. 120).

Αλλά ας επανέλθουμε στο προκείμενον, που θα μας απασχολήσει, και που είναι ο «Θρησκευτικός Όρκος»:

ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ  α.φ.189  http://www.agonas.org

«Κάθε πέντε

λεπτά θανατώνεται ένας

χριστιανός για την πίστη του…»

(Massimo Introvigne)

Οι χριστιανοί σήμερα ζουν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες σ’ όλες σχεδόν τις χώρες του Ισλάμ, ενώ οι μουσουλμάνοι συνεχώς αυξάνουν στις χώρες της Ευρώπης απαιτώντας μάλιστα όλο και περισσότερα δικαιώματα, θρησκευτικά και πολιτικά.

Στα κράτη του Κόλπου και σ’ όλα τα άλλα που το νομικό τους σύστημα απορρέει απ’ ευθείας από το μουσουλμανικό δίκαιο, «κάθε αποστασία από τη μουσουλμανική θρησκεία επισύρει την ποινή του θανάτου… Η δημόσια λατρεία μη μουσουλμανικών θρησκειών απαγορεύεται, και όσοι την ασκούν κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να φυλακιστούν, να μαστιγωθούν ή να βασανιστούν».

Οι χριστιανοί – που ζουν στις χώρες αυτές – είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τη Σαρία, δηλαδή το νόμο που αποτελεί τη βάση των Συνταγμάτων των περισσότερων Ισλαμικών χωρών. Έτσι, στη Σαουδική Αραβία, που ζουν περίπου ένα εκατομμύριο χριστιανοί – οικονομικοί μετανάστες από διάφορες χώρες – δεν έχουν δικαίωμα να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Τους απαγορεύεται δηλαδή η δημόσια άσκηση της λατρείας, η κατοχή της Βίβλου, οι ιερές εικόνες, η ύπαρξη ναών, καθώς και η είσοδος ιερέων στη χώρα.

Στην Αίγυπτο, οι «αδελφοί μουσουλμάνοι» φέρονται να επιθυμούν την παλινόρθωση του παιδομαζώματος (cizye). Ο σεΐχης αλ-Μπαράκ (al-Barrak) δήλωσε: «Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί δεν πρέπει να θεωρούνται “λαοί της Βίβλου” (dhimmis) αλλά “άπιστοι” και άρα να υπόκεινται στη σαρία. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως πρέπει να επιλέξουν μεταξύ του εξισλαμισμού και του θανάτου».

Στην Αλγερία η «άγρυπνη αστυνομία» συλλαμβάνει αμέσως όποιον κατέχει κι ένα αντίτυπο της Βίβλου ή κάνει το σταυρό του δημόσια με την κατηγορία του «Χριστιανού». Τέτοιες περιπτώσεις αριθμούν δεκάδες κάθε εβδομάδα.

Στο Σουδάν: «Η πυρπόληση χωριών, οι μαζικές σφαγές, οι βιασμοί, η πώληση γυναικών και παιδιών αποτελούν καθημερινά φαινόμενα».

Στο Ιράκ: Οι χριστιανοί που κατοικούσαν εκεί από τον 2ο αιώνα μ.Χ. και αριθμούσαν 1,4 εκατ. μέχρι τις παραμονές της αμερικανικής εισβολής το 2003, σήμερα έχουν απομείνει περίπου 500.000. Η εισβολή στο Ιράκ από τον  George W. Bush θεωρήθηκε ως «χριστιανική επίθεση κατά του ισλαμικού κόσμου» γι’ αυτό κατέστησε τους χριστιανούς «πιο ευάλωτους από οποιαδήποτε εποχή στην ιστορία». Έτσι μεταξύ του 2006 και 2010 είχαμε 17 απαγωγές ιερέων, 2 επισκόπων και ανυπολόγιστο αριθμό πολιτών, προβάλλοντας το αίτημα της απέλασης όλων των χριστιανών από την χώρα ή να αλλαξοπιστήσουν για να γλυτώσουν. Οι χριστιανές γυναίκες «οφείλουν να φοράνε μαντίλα, αν δεν θέλουν να δεχθούν επιθέσεις με βιτριόλι».

Ζοφερή είναι η κατάσταση στο Ιράν. Μετά την ισλαμική επανάσταση το 1979, η χριστιανική μειονότητα υπέστη απροκάλυπτα διωγμούς, αναγκάζοντας τα 3/4 να μεταναστεύσουν. Το 2000 οι ιρανοί χριστιανοί που ανέρχονταν στις 300.000, παρουσιάζουν συνεχώς πτωτική τάση.

Ο προσηλυτισμός στον χριστιανισμό αποτελεί μέγα αδίκημα και επισείει βαριά ποινή για τον προσήλυτο. Τον περασμένο Φεβρουάριο ο ιερέας Γιουσέφ Νανταρκχανί καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε από δικαστήριο των «Φρουρών της Επανάστασης».

ΧΩΡΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Ασφαλείς χώρες, μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι η Ιορδανία, όπου οι χριστιανοί προστατεύονται και συμμετέχουν στην οικονομική, την κοινωνική και πολιτική ζωή. Το σύνταγμα της χώρας προβλέπει, ότι 10 έδρες από τις 110 του κοινοβουλίου πρέπει να καταλαμβάνονται από εκπροσώπους της χριστιανικής μειονότητας.

Οι χριστιανοί του Λιβάνου που αποτελούν το 50% των τεσσάρων εκατομμυρίων του όλου πληθυσμού, λατρεύουν ελεύθερα τον Χριστό και κατέχουν τις μισές έδρες στο λιβανέζικο κοινοβούλιο. Ο πόλεμος του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ το 2006 ανάγκασε περισσότερους από 60.000 να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη.

Τα τελευταία 100 χρόνια, η Συρία αποτελούσε ασφαλές καταφύγιο για τους χριστιανούς της Μ. Ανατολής. Η χώρα αυτή φιλοξένησε αφ’ ενός τους Αρμένιους, που ήταν θύματα της γενοκτονίας των Νεότουρκων το 1915, αφ’ ετέρου τους Χριστιανούς Παλαιστίνιους, που εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους το 1948 με την ίδρυση του Ισραήλ. Στις δεκαετίες του 1970 και 1980, η Συρία αποτέλεσε καταφύγιο για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς και Μαρονίτες, που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις θρησκευτικές αναταραχές του Λιβάνου. Μπορεί το καθεστώς του Άσαντ να ήταν ένα μονοκομματικό κατασταλτικό καθεστώς, επέτρεπε όμως τις πολιτισμικές και θρησκευτικές ελευθερίες. Όλες οι θρησκευτικές μειονότητες απολάμβαναν ασφάλεια και σταθερότητα.

Οι χριστιανικές γιορτές ήταν συγχρόνως και εθνικές. Οι χριστιανοί εξαιρούνταν από την εργασία τα πρωϊνά της Κυριακής, ενώ οι ναοί και τα μοναστήρια (όπως και τα τζαμιά) είχαν δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και τους παρέχονταν δωρεάν γη για την ανέγερση νέων ναών. Γενικά, την ελευθερία που απολάμβαναν οι χριστιανοί στην Συρία, δεν την συναντούμε πουθενά αλλού στην ευρύτερη Μ. Ανατολή. Αυτό δεν άρεσε, φαίνεται, στις δυνάμεις που διαφεντεύουν τον κόσμο και προσπαθούν να την διαλύσουν.

Όσο το καθεστώς Άσαντ μοιάζει να πλησιάζει στο τέλος του, τόσο οι χριστιανοί ανησυχούν πως θα έχουν κι αυτοί την τύχη που είχαν οι αντίστοιχοι του Ιράν, του Ιράκ κ.α. Τότε θα ζήσουμε το οριστικό τέλος της πιο αρχαίας χριστιανικής μειονότητας στη Μ. Ανατολή.

ΝΕΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Τα τελευταία χρόνια, σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, η «αραβική άνοιξη» έχει μετατραπεί σε «χριστιανικό χειμώνα». Έως τις αρχές της νέας χιλιετίας (2000) αριθμούσαν περίπου 35 εκατομμύρια χριστιανούς, ενώ σήμερα έχει απομείνει το 40%. Η άνοδος του σκληροπυρηνικού Ισλάμ κατέστησε τους χριστιανούς είδος απειλούμενο με εξαφάνιση.

Η Βηθλεέμ, η κατ’ εξοχήν γενέθλια πόλη της χριστιανοσύνης, χρειάστηκε είκοσι δύο (22) χρόνια για να εκκενωθεί τελείως από τον χριστιανικό αραβικό πληθυσμό. Το 1990 οι χριστιανοί αποτελούσαν το 60% των κατοίκων ενώ το 2001 συρρικνώθηκαν στο 20% και σήμερα δεν φθάνουν ούτε το 1%.

Ο Annie Laurent (ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής) έκανε την εξής διαπίστωση: «Ενώ τον 7ο αιώνα όλη η ευρύτερη αυτή περιοχή κατοικείτο, ως επί το πλείστον, από Χριστιανούς, έφτασε σήμερα, σε ένα χώρο 17 κρατών με 350 εκατομμύρια κατοίκους, να έχει μόλις 14 εκατομμύρια χριστιανούς. Πιο συγκεκριμένα. Στην Τουρκία όπου γύρω στο 1900 οι χριστιανοί καταλάμβαναν το 20% του πληθυσμού, σήμερα κατέχουν λιγότερο από το 1%.

Νέοι διωγμοί χριστιανών έχουν ξεκινήσει παγκοσμίως, ιδίως στα μουσουλμανικά κράτη και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, όπου οι μουσουλμάνοι δείχνουν για μια ακόμη φορά το πραγματικό τους πρόσωπο. Ο Ιμάμης του Παρισιού Ταρέκ Ουμπλού παραδέχεται ότι υπάρχει διωγμός. «Στον ισλαμικό κόσμο – λέγει – η χριστιανοφοβία είναι πλέον γεγονός και συνεχώς αυξάνεται, με αποτέλεσμα την φυγή των χριστιανών από τις περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ν.Α. Ασίας».

Μια έρευνα που έκανε το Think Tank Civitas

«Οι χριστιανοί υφίστανται την μεγαλύτερη επιθετικότητα από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία στον κόσμο… Οι πολιτικές ηγεσίες “εθελοτυφλούν” παραβλέποντας τους άγριους διωγμούς…». Και καταλήγει με ένα απαισιόδοξο συμπέρασμα: «Με βάση τις σημερινές εξελίξεις, η εξάλειψη χριστιανών από τον βιβλικό χώρο είναι πλέον θέμα χρόνου…».

Ο ΟΑΣΕ (οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη) έφερε συγκλονιστικά στοιχεία στο συνέδριο που έγινε στο Godoelo, κοντά στην Βουδαπέστη υπό την αιγίδα της Ουγγρικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.). Ο Ιταλός κοινωνιολόγος Massimo Introvigne είπε στην ομιλία του: «Κάθε πέντε λεπτά θανατώνεται ένας χριστιανός για την πίστη του… Εάν τα δεδομένα αυτά δεν γίνουν γνωστά στον κόσμο, αυτή η σφαγή δεν πρόκειται να σταματήσει… Αν δεν αναγνωριστεί παγκοσμίως, ότι η δίωξη κατά των χριστιανών είναι κατάσταση έκτακτης ανάγκης…, τότε ο διάλογος μεταξύ των θρησκειών θα παράγει μόνο υπέροχα συμπόσια, αλλά χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα».

Ο Καρδινάλιος της Βουδαπέστης Peter Erdo είπε: «Υπάρχει έντονη η απειλή προς όλους τους χριστιανούς των περιοχών της Μέσης Ανατολής. Και η Ευρώπη θα πρέπει να προετοιμάζεται για ένα νέο κύμα μετανάστευσης, αυτή τη φορά από χριστιανούς που θα διώκονται».

Ο Μητροπολίτης της Ρωσικής Εκκλησίας Ιλαρίων, από την πλευρά του τόνισε: «Τουλάχιστον ένα εκατομμύριο εκ των Χριστιανών που υποφέρουν από διαρκείς διώξεις στον κόσμο… είναι παιδιά».

Ο πρόεδρος του Τμήματος Μεσανατολικών Σπουδών του αμερικανικού Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς κ. Φουάντ Ατζαμί δήλωσε στο «ΒΗΜΑ»: «Πλέον ο χριστιανισμός μάχεται για την επιβίωσή του στην ίδια του την κοιτίδα. Πρόκειται για ιστορικές “γηγενείς” χριστιανικές κοινότητες, πιστές στην αραβική πολιτισμική παράδοση, αλλ’ όμως ο φανατισμός δεν υπακούει σε καμιά λογική και τα συνθήματα του παρελθόντος που ήθελαν την Ημισέληνο να αγκαλιάζει τον Σταυρό δεν ισχύουν πια. Τώρα οι Χριστιανοί βρίσκονται υπό διωγμόν».

Δυστυχώς, κάποιοι στη χώρα μας αδυνατούν να καταλάβουν αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα· ότι δηλαδή χώρες με χριστιανική πλειοψηφία σύντομα έγιναν μειοψηφίες βιώνοντας τον εξισλαμισμό. Μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσουν την απόφαση για την δημιουργία μουσουλμανικού τεμένους στο κέντρο της Αθήνας; Δεν αποτελεί θρασύτητα να μας πιέζουν ισλαμικά κράτη για την κατασκευή του, ενώ η θρησκευτική ελευθερία στη χώρα τους είναι ανύπαρκτη;