Ρωτούν οί άνθρωποι πολλές φορές. «Τί έκανε ό Χριστός
μέχρι τά 30 του χρόνια; Γιατί τό βιογραφικό αυτό κενό; Μήπως πήγε στήν Ινδία
καί σπούδασε φακίρης;». ΄Αστειευόμενος κάποιος τούς απήντησε: «Όχι στίς Ινδίες.
Στό Νότιο Πόλο πήγε, γιά ραδίκια...!!!»
Τί μανιακοί καί περίεργοι είναι οί άνθρωποι γύρω από
τά τού Χριστού; Πόσοι ποτέ ρώτησαν: «Τί έκανε μέχρι τά 30 του ό Πυθαγόρας; Τί
έκαναν μέχρι τά 30 τους ό Σόλων, ό Πεισίστρατος, ό Κλεισθένης, ό Μιλτιάδης, ό
Θεμιστοκλής, ό Αριστείδης, ό Λεωνίδας, ό Αισχύλος, ό Κίμων, ό Ηρόδοτος, ό
Θουκυδίδης,
ό Αναξαγόρας, ό Δημόκριτος, ό Ευριπίδης, ό Αριστοφάνης, ό Λυσίας, ό
Σωκράτης, ό Ξενοφών, ό Πλάτων, ό Αριστοτέλης, ό Δημοσθένης, ό Αισχίνης, ό
Ισοκράτης, ό Ζήνων, ό Επίκουρος, ό Διογένης, ό Επίκτητος, ό Πλούταρχος, ό
Λουκιανός, ό Κέλσος, ό Αιμίλιος Παύλος, ό Αννίβας, ό Ιούλιος Καίσαρ, ό Κικέρων,
ό Βεργίλιος, ό Οράτιος, ό Σενέκας, ό Πλίνιος, ό Ηρώδης, ό Πιλάτος, ό Άννας, ό
Καϊάφας, τί έκαναν μέχρι τά 30 τους τόσοι καί τόσοι άλλοι; Ξέρει κανείς τί
έκαναν όλοι οί παραπάνω μέχρι τά 30 τους; Ξέρει κανείς τί έκαναν οί μισοί απ’
αυτούς μέχρι τά 40 τους καί τά 50 τους; Ξέρουν αυτοί οί «εξυπνάκιδες» τών
τέτοιων ερωτήσεωνκάτι γιά τό μεταξύ 0 καί 30 ετών διάστημα τής ηλικίας τών προειρημένων;
Διερωτήθηκαν ποτέ; Πώς καί ή άρρωστη
αυτή περιέργειά τους στρέφεται αποκλειστικά μόνον εναντίον τού Χριστού, καί δέν
εκφράζεται καί γιά τόσους άλλους; Προσωπικώς, δέν έχω βέβαια γιά κανέναν από
τούς παρά πάνω ούτε ίχνος τής τέτοιας περιεργείας.
Όσο γιά τό Χριστό;
Ναί, ό Χριστός είναι από τούς σπανίους (Φίλιππος, Μ. Αλέξανδρος, Μ.
Κωνσταντίνος, κ.λ.π.), γιά τούς οποίους ξέρουμε τί έκαναν καί πρίν από τά 30
τους. Τού Χριστού ξέρουμε τήν προσκύνηση τών ποιμένων, τήν αφιέρωσή του στό ναό
μετά 40 μέρες σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τού Μωϋσέως καί τίς προφητείες τού
Συμεών καί τής ΄Αννης γιά τό πρόσωπό Του καί τό μέλλον Του, τήν προσκύνησή του
αργότερα κι’ από τούς αλλοδαπούς μάγους καί τήν καταζήτησή Του γιά σφαγή από
τόν Ηρώδη Α΄ όταν ήταν περίπου 2 ετών, γιά τά θαυμαστά λόγια Του πρός τή Μητέρα
Του στό ναό τής Ιερουσαλήμ όταν ήταν 12 ετών, καί γιά τή βάπτισή Του από τόν
Ιωάννη λίγο πρίν από τά 30 Του χρόνια.
Φυσικά τά Ευαγγέλια δέν είναι βιογραφία τού Χριστού,
αλλ’ ιστορία τού κηρύγματός Του τής θανατώσεώς Του καί τής αναστάσεώς Του.
Κανένα βιβλίο τής Αγίας Γραφής δέν είναι βιογραφία κανενός απολύτως.
Δέν είναι μυθιστόρημα γιά αργόσχολες «κατινίτσες» ή
Γραφή. Παρά ταύτα γιά τή ζωή τού Χριστού μάς παρέχουν πλήρη κάλυψη, λέγοντας
καί εννοώντας ότι μέχρι τά 30 του ή ζωή Του ήταν μιά συνηθέστατη ρουτίνα
χωρικού μεροκαματιάρη. Δέν ύπάρχει τό κενό πού υπάρχει γιά τούς προειρημένους.
Ξέρουμε ότι ό Χριστός μέχρι τά 12 του πήγε σχολείο
(Λουκά 4,16-21)*, κι’ από τά 12 μέχρι τά 30 του ήταν «τέκτων», πού από τά «τέγω-τέγος»(= «στεγάζω», «στέγος»-«στέγη»)
θά πή «ξυλουργός τής στεγάσεως καί τών κουφωμάτων», έκανε δηλαδή στέγες καί
σκάλες, κάγκελλα, πόρτες, παράθυρα, εντοιχισμένες ντουλάπες, ράφια,κ.λ.π.,
συνεργαζόμενος κατά τά πρώτα χρόνια μέ τό θετό πατέρα Του Ιωσήφ, από τόν όποίο
μάθαινε αυτή τήν τέχνη, κι’ εργαζόμενος αργότερα μετά τό θάνατο εκείνου (Ιωσήφ)
ώς ένήλικας μάστορας γιά τή συντήρηση τής μητέρας Του καί τού εαυτού Του. ΄Ηταν
«τέκτων»-ξυλουργός σκληρής εργασίας. Τί
άλλο τό άξιο εξιστορήσεως θά μπορούσε νά έχη ή καθημερινή δουλειά - μεροδούλι
μεροφάϊ - ενός μάστορα τού κύκλου τών οικοδομικών εργασιών; ΄Αλλωστε κατά τό μωσαϊκό νόμο, τόν οποίο
τήρησε πειθαρχικά καί σιωπηλά μέσα στήν αφάνεια τού ασήμαντου εργάτου, στόν
Ισραήλ ό άντρας είχε γνώμη καί δημόσιο λόγο από τά 30 του κι’ έπειτα, τί θά
ήθελαν οί παραπάνω ανόητοι ερωτώντες - καί μόνοι τους απαντώντας κιόλας «Πήγε
στήν Ινδία γιά μαθητεία σέ μάγους», λές καί ό παραμεσόγειος κόσμος δέν είχε
τέτοιους αγύρτες -, τί θά ήθελαν άλλο νά λέν γιά τό Χριστό τά Ευαγγέλια; ότι «
Στίς 30.3.14 έκανε μέ τόν πατέρα του τή στέγη καί τά κουφώματα τού σπιτιού τού
΄Ηλί»,... «Στίς 30.5.18 έκανε μέ τόν πατέρα του τή στέγη καί τά κουφώματα τού
σπιτιού τού Συμεών»,... «Στίς 30.7.24 έκανε μέ τόν πατέρα του τή στέγη καί τά
κυοφώματα τού σπιτιού τού Ιακώβ,...»Στίς 30.10.28 έκανε τή στέγη καί τά
κουφώματα τού σπιτιού τού Ματθάν»,... καί πάει λέγοντας; Γιά νά μήν πώ ότι
μπορεί νά υπήρχε καί τέτοιο ημερολόγιο γιά τά βερεσέδια, αυτόγραφό Του μάλιστα,
άλλ’ οί ευαγγελισταί καί οί πρώτοι Χριστιανοί δέν ενδιαφέρθηκαν γιά κείνο τό
μαστορο-τέφτερο - ό ίδιος ό Κύριος
προφανώς τό πέταξε στά σκουπίδια, όταν άρχισε τό κήρυγμά Του - , όπως δέν ενδιαφέρθηκαν ούτε γιά τό σταυρό του
ούτε γιά τόν τάφο Του, ούτε γιά τήν ποδιά καί τά κουζινικά τής μητέρας Του.
Μέτρο βλακείας τών ερωτώντων είναι κάτι τέτοιες
ερωτήσεις. Κατά τούτο μόνο μάς είναι χρήσιμη ή τέτοια τους ερώτηση. Πώς αλλιώς
θά ξέραμε τό νοητικό τους επίπεδο, άν δέν μάς τόδειχναν οί ίδιοι τόσο πρόθυμα;
*Προσοχή
μεγάλη στό χωρίο τούτο:Λουκά 4,14-21.
΄Ολοι οί συγχωριανοί Του στή Ναζαρέτ
γνώριζαν πολύ καλά, ότι ό Ίησούς ήξερε νά διαβάζη. Πρίν λίγο στή Γαλιλαία
(στίχος 14-15 αυτόθι) «αυτός εδίδασκεν έν ταίς συναγωγαίς αυτών δοξαζόμενος υπό
πάντων». «Φήμη εξήλθεν καθ’ όλης τής περιχώρου (τής Γαλιλαίας) περί αυτού», γιά
τή δυνατότητά Του νά διδάσκη. Νάσου τώρα στή Ναζαρέτ, στή συναγωγή, σηκώθηκε
καί, αιτήσας βιβλίον, «τού επεδόθη βιβλίον Ησαϊου τού προφήτου, καί αφού τό ήνοιξε,
βρήκε τούς στίχους πού ήθελε νά ανασύρη καί επ’ αυτών αναπτύσων τό θέμα νά
διδάξη», καί αφού δίδαξε, «έκλεισε τό βιβλίο, τό παρέδωσε στόν υπηρέτη-διάκονο,
κάθισε, τά μάτια τους έμειναν γουρλωμένα νά τόν κοιτάζουν μέ θαυμασμό, καί
καθισμένος κατόπιν «ήρξατο λέγειν πρός αυτούς ...». ΄Αν τόν ήξεραν γιά
αγράμματο, συγχωριανοί Του όντες, ούτε βιβλίο θά τού έδιδαν, ούτε ό ίδιος θά
ηδύνατο νά διαβάση καί διδάξη. ΄Αρα απορρίπτεται κάθε αμφιβολία περί
υψηλής-μεστής παιδείας τού Ιησού. ΄Αφού ήξερε γράμματα, «σέ κάποιο σχολείο τά
έμαθε»! Τό ποιό σχολείο έβγαλε, τό αγνοούν οί
παντελώς άσχετοι περί τήν
Χριστιανικήν πίστιν καί τήν Δισυπόστατον - Θεανθρωπίνην Φύσιν Τού Κυρίου, καί
από μακράν θά διερωτώνται μετά τών Ίουδαίων «λέγοντες, πώς ούτος γράμματα οίδε
μή μεμαθηκώς;» (Ιωάν.7,15). Γιά ν’ ακούσουν τόν ίδιο τόν Κύριο νά τούς
αποκαλύπτη διαυγέστατα: «Ή εμή διδαχή ούκ
έστιν εμή, αλλά τού πάμψαντός με»(Ιωάν.7,16). ΄Εγώ έβγαλα ένα άλλο
σχολείο. Ουράνιο, αϊδιο (πού δέν έχει αρχή, σέ κάποιο τόπο χτισμένο).
Είμαι Ή
Αυτοσοφία! Γι’ αυτό «τά ‘χασε» ό
πειράζων με έν τή ερήμω τεσσαράκοντα ημέρες καί νύχτες, απαντώτας του κατά
περίπτωση: «Ναί, αλλά λέγει καί τούτο ή Γραφή...Λέει καί τούτο ή Γραφή.. καί
τούτο... καί τούτο...». Καί κατατροπώθηκε ό διάβολος. / Οί «έν τή ορεινή τής
Ιουδαίας - στήν ονοματοδοσία τού Ιωάννου ύπό τού πατρός του Ζαχαρίου, έμφοβοι
διερωτώντο - τί άρα τό παιδίον τούτο έσται; καί χείρ Κυρίου ήν μετ’
αυτού»(Λουκ.1.65-66). ΄Η ίδια, ή Τάξασα Αυτόν - Θεοτόκος, ή Μήτηρ Του έλεγε:
«Τί έστε τούτο»! Καί «συνέβαλε πάντα ταύτα έν τή καρδία αυτής»(Λουκ.2,19). «Τό
δέ παιδίον ηύξανε καί εκραταιούτο πνέυματι πληρούμενον σοφίας καί χάρις Θεού ήν
έπ’ αυτώ»(Λουκ.1,80 : 2,40). Μή ζητάς νά υπερβής τήν Ύπεραγία Θεοτόκο. Μή
έκφραζε επιθυμίαν νά ψηλαφίσης «τόν αναφή κατά τήν θεότητα». «΄Οπου Θεός, ούκ
έχει θέσιν τό πώς». «Όπου Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις». Κλίνε κεφαλήν,
καί θαύμαζε «τήν πάρεδρον τώ Θεώ Πατρί Σοφίαν»(Σοφ.Σολ.9,4). Τήν αίδίως
«παρεδρεύουσαν» καί ουχί προσεδρεύουσαν, απερχομένην, αποστασιουμένην, καί
πάλιν προσεδρεύουσαν διά νά αποστασιοποιηθή καί πάλιν. ΄Απαγε τής βλασφημίας! «΄Ισόκυρος,
ίσοστάσιος, ίσοδύναμος, ίσοϋψής τώ Πατρί ών», «έξ αυτού δι’ αυτού καί έν αυτώ
έκτισται τά πάντα»(Κολος.1,16), καί «δι’ αυτού τά πάντα εγένετο», καί «χωρίς
αυτού εγένετο ουδέ έν ό γέγονεν»(Ιωάν. 1,3).
Είη τό ΄Ονομα Κυρίου ευλογημένον καί δεδοξασμένον
είς τούς αιώνας
΄Α μ ή ν !
ΙΩΑΝ
ΙΩΑΝ
