Τι μέγεθος είχε ο Σταυρός του Χριστού μας και πως ανακαλύφθηκε.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος έστειλε την μητέρα του,

την Ελένη, στα Ιεροσόλυμα για να ανακαλύψει σε ποιό σημείο βρισκότανε ο

Τάφος του Κυρίου και ο Τίμιος Σταυρός Του διότι οι Εβραίοι είχαν ρίξει επάνω

τους χώματα και τα είχαν θάψει για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος από την ιστορία

του Χριστού...Όταν η Αγία Ελένη έφτασε στα Ιεροσόλυμα με τους ανθρώπους

της, άρχισε αμέσως να ερευνά για τον Ζωοποιό Σταυρό. Κανείς όμως δεν

γνώριζε να της πει που ήταν παραχωμένος. Τότε όλοι μαζί, Αρχιερείς και λαός,

έκαναν δέηση προς τον Θεό για να τους αποκαλύψει που βρισκόταν ο

Πανάγιος Τάφος και ο Τίμιος Σταυρός. Κι ο Κύριος εισάκουσε την δέηση

αυτών και αποκάλυψε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο ότι ο τόπος που

ψάχνουν βρίσκεται κάτω ακριβώς από τον ναό της Αφροδίτης τον όποιον

είχαν κτίσει μετέπειτα οι Έλληνες.

Η Αγία Ελένη, αφού συγκέντρωσε πλήθος τεχνιτών και εργατών, έσκαψε εκεί

και βρήκε τον Πανάγιο Τάφο και λίγο πιο πέρα βρήκε και τους τρεις σταυρούς

του Ιησού και των δύο ληστών καθώς και τα καρφιά τους.

Το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο,πεύκο και κυπαρίσσι

Το Τίμιο Ξύλο αποτελείται από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι, το οποίο οι προσκυνητές των Αγίων Τόπων, το συναντούν και στις δύο μορφές του: την φυσική σαν δέντρο και στον Ι.Ν. της Αναστάσεως, σαν προσκύνημα, το εμποτισμένο Τίμιο Ξύλο, με τις θείες ρανίδες αίματος Του Σταυρωθέντος Χριστού. (Ζωντανό καθώς αφομοιώνει θαυμαστά, το φυσικό ξύλο από έτος σε έτος, οπότε δεν ελαττώνεται), Ζωοδόχο (γιατί δέχτηκε το Αίμα της Ζωής=Χριστός) και Ζωοπάροχο, εκ του πρώτου θαύματος (και όχι μόνο) στην ανεύρεσή του από την Αγία Ελένη, της αναστάσεως της νεκρής διερχόμενης Ιουδαίας).

Την εποχή του Σολομώντα, κόπηκαν ξύλα από όλη την περιοχή μαζί με πολλά κλαδιά αυτού του τρίκλωνου δέντρου, για να κατασκευαστεί με διαταγή του, η σκεπή του γνωστού ναού του Σολομώντα. Οι μάστορες όμως, όπως και να έβαζαν το συγκεκριμμένο ξύλο, δεν ταίριαζε στην σκεπή, και για την αιτία αυτή, ονομάσθηκε από τους εργάτες, άτιμο. Έτσι οι Ιουδαίοι, ξεχνώντας (ως συνήθως), την ίδια τους την παράδοση, όταν φώναζαν να σταυρωθεί ο Κύριος, διάλεξαν τον ατιμωτικό δια σταυρού θάνατο και μάλιστα, στο "άτιμο" για αυτούς, ξύλο.

Η παράδοση όμως αυτού του ξύλου, έχει ως εξής:

Κωνσταντίνος Κυρίτσης (αποκάλυψη προσωπικής του εμπειρίας) για τον αείμνηστο ομολογητή Θεολόγο Ιεραπόστολο Συγγραφέα Νικόλαο Σωτηρόπουλο

         Από Κωνσταντίνο Κυρίτση (αποκάλυψη προσωπικής του    εμπειρίας) για τον αείμνηστο ομολογητή Θεολόγο Ιεραπόστολο Συγγραφέα Νικόλαο Σωτηρόπουλο
    Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΒΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ & ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΝΙΚΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΓΗΪΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ. ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΥΨΙΣΤΟ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ ΟΠΩΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥ.
     Καλό Παράδεισο φίλε μου Νίκο! Κρατώ στα χέρια μου το υπέροχο σύγγραμα σου δώρο που μου έκανες με την ιδιόχειρη αφιέρωση σου ( το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο) και προσεύχομαι στον Ύψιστο να σε αγκαλιάσει όπως όλους τους Αγίους Του!
Στην δική μου συνείδηση που σε γνώρισα εν ζωή και παρακουλούθησα επί μακρόν την θεάρεστη διαδρομή σου ήσουν Άγιος.
     Θέλω να μάθει ο κόσμος για το Θαυμαστό γεγονός που βίωσα με Εσένα πρωταγωνιστή, στην αγρυπνία της Ιεράς Μονής Του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα και με παρακάλεσες με Ταπεινότητα να μην το αναφέρω σε κανέναν, όταν με επισκέφτηκες στο γραφείο μου.
     Όμως όταν σου θύμισα εκείνες τις στιγμές, άστραψε από Ουράνια Ευτυχία το πρόσωπο σου και μου είπες: Ήσουν κι' εσύ εκεί Κώστα;
   Ήμουν εκεί εν Χριστώ αδερφέ μου Νίκο! Βίωσα το Θαύμα που ο Ύψιστος επέτρεψε. Κράτησα τον λόγο μου και δεν το ανέφερα σε κανέναν δημόσια όπως επιθυμούσες. Το ανέφερα μόνο σε λίγους οικείους και συναργάτες σου.
Τώρα που είσαι στον Παράδεισο, οφείλω να το γράψω εδώ για να ωφεληθούμε όλοι και να ενδυναμώσουμε την Πίστη μας στον Χριστό.
     Σε Εκείνη την Ιερά αγρυπνία Ήσουν ο κεντρικός Ιεροκήρυκας.
Παρίσταντο στον Χώρο ανάμεσα στο πλήθος και 3-4 δαιμονισμένοι οι οποίοι ωρύοντο μόνον, όταν πέρασαν Τα Άγια των Αγίων και όταν παρουσιάστηκες εσύ Νίκο Στην Ιερά Πύλη ως      Ιεροκήρυξ. Καταβάλαμε τεράστιες προσπάθειες με τους συνπαριστάμενους για να συγκρατήσουμε έναν από αυτούς που επιθετικά κατευθυνόταν εναντίον σου. Κράτησα από όλην την Δαιμονική διαδικασία αυτό: Οι Δαίμονες (μέσω των δαιμονισμένων) έκαναν επίθεση στα Άγια των Αγίων και στον Νικόλαο Σωτηρόπουλο!
Αυτό το Θαυμάσιο γεγονός επέτρεψε ο Ύψιστος για να σε δούμε εν ζωή περιλουσμένο με την Θείαν Χάριν!

Οἱ Ἅγιοι 26 Ὁσιομάρτυρες Ζωγραφίτες

Γράφει ο   Ασκληπιάδης

Τὰ ὀνόματά τους εἶναι: Θωμὰς ἡγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαῖος (ἢ Μιχαίας),Σίμων, Ἰλαρίων, Ἰάκωβος, ἕτερος Ἰάκωβος, Ἰώβ, Κυπριανός, Σάββας,Μαρτινιανός, Κοσμᾶς, Σέργιος, Μηνᾶς, Ἰωάσαφ, Ἰωαννίκιος, Παῦλος,Ἀντώνιος, Εὐθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος καὶ τέσσερα ἀκόμα ἄτομα ποὺ τὰ ὀνόματά τους εἶναι ἄγνωστα. Αυτοί ήσαν οι Ζωγραφίτες μοναχοί που από τον πύργο του μοναστηριού ήλεγχαν τους λατινόφρονας παπικούς Μιχαήλ Παλαιολόγο και πατριάρχη(!!!) Βέκκο και τους έκαψαν ζωντανούς… Δεν τους σκότωσαν, δεν τους έσφαξαν , αλλά τους έψησαν ζωντανούς.. Μαρτυρικός θάνατος… Τα ακούς συνάδελφε του Βέκκου;  Θα τιμήσεις τους σημερινούς μάρτυρες;  Ή και αυτοί ήσαν υποκινούμενοι υπό του «αρχεκάκου όφεως» όπως και οι Πατέρες που θεωρούσαν αιρετικούς τους παπικούς;  Μήπως είχαν «εγωισμό και μοναχικό πείσμα»;!!! Να εμμένουν στήν ορθοδοξία και να μη σταματήσουν την κριτική… να βγούν από τον πύργο της μονής να τους υποδεχθούν, όπως κανεις εσύ, να πέσουν στην αγκαλιά τους ,να υψώσουν ενωμένα τα χέρια, όπως κάνεις εσύ με τον Πάπα!!!... Αλήθεια και η Σύνοδος που τους αγιοποίησε και αυτή κινήθηκε υπό του «αρχεκάκου όφεως»; Και μόνο εσύ κινείσαι στον δρόμο του Χριστού;  Η μνήμη τους θάναι αιώνια… Τα καρβουνιασμένα κορμιά τους θα θυμίζουν στους Ορθοδόξους την μαύρη ψυχή των αιρετικών-Λατινοφρόνων αλλά και των σημερινων κολητών τους… Ασκληπιάδης

Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Βαϊόπουλος, Ἀντιοικουμενιστής, ἀντιπαπικός, κήρυξ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἐλεημοσύνης ὁ μακαριστὸς Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος

Ἀντιοικουμενιστής, ἀντιπαπικός, κήρυξ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἐλεημοσύνης ὁ μακαριστὸς Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ  π. ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ

ΕΤΟΝΙΣΕΝ ΕΙΣ ΟΜΙΛΙΑΝ ΤΟΥ Ο ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΒΑΪΟΠΟΥΛΟΣ.

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΕΙΧΕΝ ΑΡΝΗΘΗ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΚΑΙ ΤΑΣ ΕΠΑΦΑΣ ΜΕ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ. ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΕΙΧΕ ΔΙΑΒΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΙΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ,

Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΓΓΡΑΨΗ «ΝΕΑΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ», ΔΙΑΣΤΡΕΦΩΝ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

 ΕΘΕΩΡΕΙ ΤΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ROTARY ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

 

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος…

Τὴν Κυριακή 1η Ἰουνίου, κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρταζε τὴν μνήμη τῶν 318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Πυργετοῦ, στὶς παρυφὲς τοῦ Ὀλύμπου, ἐπιτελέστηκε καὶ τὸ Μνημόσυνο τοῦ Μακαριστοῦ καὶ ξακουστοῦ γιὰ τὰ ψυχωφελέστατα κηρύγματά του Γέροντος, Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου Μυτιληναίου. Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν πλῆθος πνευματικῶν του τέκνων, ὁμίλησε ὁ Σεβαστὸς Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Ἀρχιμανδρίτης Εἰρηναῖος Βαϊόπουλος, γιὰ τὴν ἁγιασμένη καὶ χαρισματοῦχο προσωπικότητα τοῦ Πολυσεβάστου Γέροντος:

Ἠγωνίζετο διά τήν κάθαρσιν τῆς ψυχῆς

«Τελέσαμε σήμερα ἀγαπητοί μου, τὸ ὄγδοον ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ Μακαριστοῦ, Ὁσιοτάτου Γέροντός μαςἈθανασίου, καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, μᾶς δίδει γιὰ ἀκόμη μία φορὰ τὴνεὐκαιρία νὰ φέρουμε στὴν μνήμη μας τὴν ἁγία του ζωή, τὸ γνήσιο καὶ ἀνόθευτο κήρυγμά του, τὴν ὈρθόδοξηΘεολογία του, τὸ μέγιστο χάρισμα τῆς ἑρμηνείας τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τοὺς ὁμολογιακούς του ἀγῶνες, τοὺςδιωγμοὺς ποὺ ὑπέστη ἕνεκεν δικαιοσύνης, τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν νεότητα, τὴν πολύπλευρη ποιμαντικήτου δραστηριότητα καὶ τὸν ἀκάματο ζῆλο του νὰ στηρίζει τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ χαίρει μετὰ χαιρόντων καὶνὰ κλαίει μετὰ κλαιόντων.

Ὑπῆρξε κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος μεγίστη ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα καὶ ἡ ἀναφοράμας σ’ αὐτὸν ὀφείλει νὰ εἶναι ἀναφορὰ ὡς εἰς Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας. Μαθητεύσαμε παρὰ τοὺς πόδας του τέσσερεις δεκαετίες, κάτι ποὺ ἀποτελεῖ ἰδιαίτερη εὐλογία παρὰ τοῦ Θεοῦ. Μαζὶ ξεκινήσαμε τὴν ἐπάνδρωση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κομνηνείου καὶ μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια κλείσαμε τοὺς Ἱεροὺς ὀφθαλμοὺς του στὴν ἐπιθανάτιο κλίνη τὴν 23^η Μαΐου τοῦ ἔτους 2006 στὸ Γενικὸ Νοσοκομεῖο Λαρίσης.

Βαθυτάτη πεποίθησή μας, μετὰ τὴν πολυετῆ μαθητεία μας στὸ πρόσωπό του, εἶναι ὅτι εἰς τὸ ἑξῆς, δὲν θὰ ’πρεπε νὰ τελοῦμε μνημόσυνα, ἀλλὰ τὴν μνήμη του, καθὼς ἁρμόζει στοὺς Ἁγίους, γιατὶ ὁ Μακαριστὸς Γέροντάς μας ὑπῆρξε ὄντως Ἅγιος!

Ο Μαρτυρικός Μητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος εμπνέει 18 χρόνια μετά. Ζεί στη συνείδηση των απροσκύνητων χριστιανών της Εκκλησίας και οδηγεί επιβεβαιώνοντας τον προφητικό του λόγο για τα επακολουθήσαντα κακά

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ 

:"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206  - 207 http://www.agonas.org/

Ο  ΘΕΟΛΟΓΟΣ  Λαρίσης στάθηκε φάρος,  καταυγαζόμαστε από την δική του λαμπρότητα.  Ο άγιος βίος του ελέγχει και

μας αποκάλυψε τους λυκοποιμένες που δρούν στο  σκότος και  επιβουλεύονται την Εκκλησία 

Ομιλία στο 18ον μνημόσυνο  του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης  ΘΕΟΛΟΓΟΥ 

Στις 27/7/14 τελέσθηκε στην ιερά Κομνήνειο μονή Στομίου Λάρισας το δέκατο όγδοο (18ο) ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτη Θεολόγου. Όρθρου βαθέως οι πιστοί κατέκλυσαν τον ιερό χώρο και παρακολούθησαν με βαθιά συγκίνηση όρθρο, λειτουργία και μνημόσυνο, κατά τη διάρκεια του οποίου μίλησε ο Γέροντας π. Πολύκαρπος.

Αναλύοντας το Ευαγγέλιο της ημέρας (Ματθ. θ΄ 27-35) τόνισε την ειλικρινή πίστη των δύο τυφλών η οποία υπήρξε αφορμή να γίνουν αποδέκτες της ιάσεώς των άμα τη προσφωνήσει του Κυρίου «κατά την πίστιν υμών γεννηθήτω υμίν» και την αποκατάσταση της αφωνίας και κώφωσης του δαιμονιζόμενου, κάνοντας εύστοχες παρατηρήσεις και δίνοντας «πατερικές» απαντήσεις που ικανοποίησαν τους ακροατές.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο μακαριστό π. Θεολόγο του οποίου το 18ο κατά σειράν ετήσιο μνημόσυνο τελούνταν, λέγοντας:

«Αυτή η αναφορά μας στο πρόσωπό του, όπως και άλλες φορές το έχουμε τονίσει, δεν είναι ένα καθήκον που το απαιτεί η ώρα, αλλά είναι ένα ανεξόφλητο χρέος που πηγάζει από την αγάπη μας και την βαθειά μας ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό του.

Ο μακαριστός Θεολόγος δόξασε με την ζωή του και προ πάντων με το επισκοπικό του αξίωμα το Χριστό και την Εκκλησία και έγινε για μας, που τον γνωρίσαμε και τον ζήσαμε από κοντά, τύπος και υπόδειγμα καλού Ποιμένα. Όλοι εκείνοι που τον γνώωρισαν, μπορούν να δώσουν την μαρτυρία και να βεβαιώσουν ότι ο δεσπότης μας είχε – και δεν μπορούσε να κρύψει γιατί δεν κρύβονταν – όλα τα χαρίσματα εκείνα που αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ προς Τιμόθεον επιστολή του στο 3ο κεφάλαιο και στους στίχους 1 έως 7 και που πρέπει αυτά τα χαρίσματα να κοσμούν τον αληθινό επίσκοπο αλλά και τον καθένα που έχει την ιερωσύνη, διότι επίσκοπος στην πρώτη Εκκλησία λέγονταν και ο Ιερεύς. Εκεί, λοιπόν, στην επιστολή προς τον Τιμόθεο ο Απ. Παύλος γράφει: «Δει ουν τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι… νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, επιεική, άμαχον, αφιλάργυρον και μαρτυρίαν καλήν έχων από τους έξωθεν».

Πρέπει ο επίσκοπος – λέγει ο Απόστολος – να είναι αδιάβλητος, να είναι προσεκτικός, συνετός, ευπρεπής, φιλόξενος, καλός διδάσκαλος να είναι ήπιος, ειρηνικός, αφιλοχρήματος και να έχει καλή φήμη και έξω από την Εκκλησία. Και ο Επίσκοπος Θεολόγος ήταν, αγαπητοί μου, όπως τον γνωρίσαμε, στολισμένος με όλα αυτά τα χαρίσματα. Έτσι ήταν, όντως ανεπίληπτος, αδιάβλητος και είχε κάθε αρετή, ώστε να μην δίνει καμία αφορμή για κατηγορία. Κανείς δεν μπορούσε να τον ψέξει σε κάτι διότι ήταν αψεγάδιαστος, ήταν νηφάλιος, προσεκτικός, δεν είχε αμβλημένη ψυχική όραση αλλά είχε άγρυπνο βλέμμα και για τον εαυτό του και για το ποίμνιό του, που του εμπιστεύτηκε την φροντίδα και την πνευματική κηδεμονία ο Κύριος.

Ο επίσκοπος Θεολόγος ήταν σώφρων∙ είχε αυτοκυριαρχία και κανόνιζε με το μέτρο του Ευαγγελίου την εσωτερική του ζωή και την εξωτερική του στάση και συμπεριφορά. Αποκάλυπτε την σωφροσύνη της ψυχής του «και πνεύματι και σχήματι και βλέμμασι και βαδίσμασι» όπως λέγει ο Άγιος Θεοφύλακτος. Και ποιος δεν διέκρινε στον αείμνηστο Θεολόγο την σωφροσύνη και την κοσμιότητα στο λόγο του, στο σχήμα του σώματός του, στο βλέμμα του και στο βάδισμά του; Η επιπολαιότητα, η ματαιότητα και η ελαφρότητα δεν τον άγγιζαν ποτέ. Ήταν φιλόξενος και ελεήμων σε όσους είχαν ανάγκες. Ήταν διδακτικός διότι δίδασκε και συμβούλευε λόγω και έργω την ευσέβεια, οδηγώντας το ποίμνιό του σε νομάς αληθείας.

Ο μακάριος Θεολόγος ήταν επιεικής. Ήξερε να υπομένει, να ανέχεται και να δικαιολογεί τις αδικίες που του έκαναν. Γι’ αυτό και ήταν άμαχος, ειρηνικός και αστασίαστος, όταν, βέβαια, δεν κινδύνευε η ευσέβεια και η αλήθεια. Σε θέματα πίστεως και αληθείας κρατούσε ανυποχώρητη στάση.

Ο δεσπότης μας ήταν κατ’ εξοχήν αφιλάργυρος, και τούτο φαίνονταν από το ότι μοίραζε το μισθό που έπαιρνε αφειδώλευτα στο πάσχον ποίμνιό του. Η καλή φήμη τον συνόδευε παντού, πράγμα που κανείς δε μπορούσε να του την αμφισβητήσει.

Ήταν ευθύς, αληθινός και ανυπόκριτος. Η πολιτική, η κολακεία και η διπλοπροσωπία ήταν γι’ αυτόν άγνωστα.

Η ιερωσύνη και η αρχιερωσύνη του, που δεν επεδίωξε – μάλλον αντέδρασε όταν έμαθε ότι τον έβαλαν στο τριπρόσωπο – ήταν μήνυμα θείας αποστολής, γι’ αυτό, αισθανόμενος το βάρος και την ευθύνη του αξιώματός του, έβαλε στόχο να ανταποκριθεί στη μεγάλη τιμή που του έκανε ο Θεός, και με πνεύμα αυτοθυσίας ξεκίνησε τη διακονία του εργαζόμενος μέχρι το τέλος με αγνή και καθαρή καρδιά. Παρ’ ότι ήταν φιλάσθενος, ο ζήλος του υπήρξε άοκνος και η αφοσίωσή του υποδειγματική που φανέρωνε μια πίστη ζωντανή και μια αγάπη στο πρόσωπο του Χριστού θυσιαστική, μεταβιβαζόμενη στο ποίμνιό του. Όπου κι αν εργάστηκε, στον αμπελώνα του Κυρίου εργάστηκε (Λήμνο, Τρίκαλα, Λάρισα) γι’ αυτό και ο λαός τον αγάπησε πολύ.

Αγαπητοί, όσα εγκώμια κι αν πλέξουμε στο μακαριστό επίσκοπο Θεολόγο, δεν θα τον κάνουμε λαμπρότερο ούτε θα του προσθέσουμε περισσότερη δόξα∙ μάλλον εμείς φωτιζόμαστε και καταυγαζόμαστε από την δική του λαμπρότητα, όπως χαρακτηριστικά λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος: «όσο κι αν προσηλώνει κανείς τα μάτια του στον Ήλιο και περιγράφει την φωτεινότητά του δεν κάνει το άστρο λαμπρότερο αλλά αυτό φωτίζει και καταυγάζει τα μάτια του». Έτσι κι εμείς σήμερα με την τιμητική αναφορά μας στο σεπτό του πρόσωπο, που με την αρετή και αγιότητά του έλαμψε σαν αστέρι λαμπρό στο στερέωμα της στρατευομένης Εκκλησίας, δεν δώσαμε αλλά πήραμε φως από το φως του και δόξα από την δόξα του. 

Είθε, αγαπητοί μου, να έχουμε την ευχή του και τις πρεσβείες του και ποτέ, μα ποτέ, να μην ξεθωριάσει η μνήμη του και περάσει στη λήθη. Αμήν.»

Ο  ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ   ΑΣΠΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ  ΣΕΒΑΣΜ. ΘΕΟΛΟΓΟΥ 

http://agonasax.blogspot.gr/2014/09/18.html

Διέγραψαν την λέξη «ελληνική» από το δ.π.θ. και ο Παπούλιας συναίνεσε!

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ 
:"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206  - 207 http://www.agonas.org/

Ξηλώνουν το ένα μετά το άλλο, ό,τι έχει σχέση με τούτη την πατρίδα. Κόκκινο πανί είναι για κάποιους η λέξη «ελληνική» και επιτίθενται εναντίον της σαν μαινόμενοι ταύροι! Και δεν πρόκειται για κάποιους τυχαίους, ανώνυμους πολίτες.

Μιλάμε για μεγαλοκαθηγητάδες, πανεπιστημιακούς δασκάλους που διαπαιδαγωγούν τα παιδιά μας, οι οποίοι ξαφνικά ανακάλυψαν ότι για όλα τα δεινά του λαού και της χώρας μας, που είναι κρεμασμένη στα κάγκελα, φταίει το ότι το Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης… λέγεται κακώς Ελληνικής Φιλολογίας και πρέπει να φύγει το «Ελληνικής»! Και αυθωρεί και παραχρήμα έβαλαν μπροστά τον μηχανισμό για να διαγραφεί. Και μάλιστα σε ένα πανεπιστήμιο που βρίσκεται στην εσχατιά της ελληνικής επικράτειας, με την Τουρκία απέναντι να δίνει μάχη, με χρήμα πολύ και κάθε είδους… εξαγορές, για να λέγεται «τουρκική» η μουσουλμανική μειονότητα που ζει στην Ξάνθη και στη Ροδόπη, με στόχο σε κάποια χρόνια η Θράκη να αποτελεί τουρκική επαρχία.

Να μείνουμε όμως στο… κατόρθωμά τους, μια και πέτυχαν να φύγει το «Ελληνική» -καημένη πατρίδα, σε ποια χέρια έπεσες για να σε υπερασπισθούν…- από τον τίτλο του τμήματος και να ονομάζεται πλέον ψυχρά «Τμήμα Φιλολογίας». Τι κακό έκανε όλα αυτά τα χρόνια η αναφορά σε «Ελληνική Φιλολογία» και τι καλό θα προκύψει τώρα που αφαιρέθηκε το «Ελληνική»; Πολύ θα θέλαμε να μας δώσουν τα φώτα τους οι 19 καθηγητάδες που μονοκούκι ψήφισαν να σβηστεί η ελληνικότητα του τμήματος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου…

Ο Παπούλιας συναίνεσε!

ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ;

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ 
:"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206  - 207 http://www.agonas.org/

Η Αργεντινή δίνει από το 2002 μια μεγάλη μάχη απέναντι στους γύπες (όρνεα) των αγορών που ευθύνονται για την παγκόσμια οικονομική κρίση. Αν κερδίσουν οι γύπες τότε όλες οι χώρες θα γίνουν για πάντα μια «αποικία χρέους» και κάθε χώρα θα είναι υπόδουλη στις ορέξεις του κάθε αδίστακτου κερδοσκόπου. Μέχρι το Δεκέμβριο του 2001 η Αργεντινή ήταν συνδεδεμένη με το δολάριο – όπως ακριβώς εμείς με το ευρώ. Στις 21-12-2001 ο Πρόεδρος Ντε Λα Ρούα μόλις που πρόλαβε και δραπέτευσε από την ταράτσα του Προεδρικού Μεγάρου με ελικόπτερο αποφεύγοντας την οργή του κόσμου.

Ο νέος Πρόεδρος επανέφερε το εθνικό νόμισμα – πέσο – έδιωξε το Δ.Ν.Τ., δεν αναγνώρισε το χρέος και προχώρησε μονομερώς στο κούρεμα στο 70-75% καλώντας τους δανειστές τοκογλύφους να δεχθούν τους όρους. Το 93% των δανειστών δέχθηκαν υπογράφοντας και την ρήτρα RYFO (“Rights Upon Futute Offets”) που προέβλεπε ότι: Αν η Αργεντινή πληρώσει σε κάποιον παραπάνω ποσό από τα συμφωνηθέντα, τότε και οι υπόλοιποι δανειστές θα διεκδικήσουν ολόκληρη την αξία των ομολόγων συν τους τόκους.

Μόνο δύο εταιρείες οι Elliot Investment Management του μεγάλου τοκογλύφου Πολ Σίνγκερ και η Aurelius Capital Management δεν δέχθηκαν τους όρους και προσέφυγαν στα Αμερικανικά δικαστήρια, απαιτώντας να πληρωθούν στο 100% της αξίας τους συν τους τόκους, ενώ οι ίδιοι τα ομόλογα αυτά τα είχαν αγοράσει από δευτερογενή αγορά στο 1% της αξίας των.

Σ’ αυτή την εξωφρενική απαίτηση, Δικαστήριο της Νέας Υόρκης το 2013 τους δικαίωσε. Προφανώς εδώ πρέπει να βοήθησε – που δεν άρεσε στους Αμερικανούς – το γεγονός ότι η Αργεντινή προώθησε αρκετές συμφωνίες αναπτυξιακών προγραμμάτων και δανεισμού με την Κϊνα, Ρωσία κ.α.

Παρά το γεγονός ότι η Αργεντινή είχε καταθέσει τα χρήματα της τελευταίας δόσης των 539 εκατ. Δολαρίων προς τους κατόχους «κουρεμένων» ομολόγων, ο Αμερικανός δικαστής Grieza (Γκριέζα) απαγόρευσε την πληρωμή, αν η Αργεντινή δεν πλήρωνε πρώτα τους γύπες. Όπως ήταν φυσικό το αρνήθηκε με αποτέλεσμα να καταγραφεί η ΤΕΧΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ.

Αμέσως βγήκαν, εν χορώ, από κανάλι σε κανάλι και μέσα στην Βουλή οι θιασώτες των μνημονίων (Βουλευτές, Υπουργοί, δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι κ.α.) να μας ενημερώσουν – για ποια ενημέρωση – παρουσιάζοντας μία Αργεντινή ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Και… ότι εάν στην Ελλάδα είχαμε την κα Κίρχνερ – Πρόεδρο της Αργεντινής – θα είχαμε καταστραφεί.

Ποια είναι όμως η αλήθεια;

Η Αργεντινή έχει συναλλαγματικά αποθέματα, περίπου τα 20πλάσια από το ποσό που απαιτούν οι τοκογλύφοι και δεν τίθεται θέμα αδυναμίας πληρωμής (ενώ εμείς περιμένουν την δόση). Έχει ανεργία στο 7% (εμείς φθάνουμε το 28%). Έχει χρέος στο 42,4% του ΑΕΠ της (ενώ εμείς είμαστε στο 174,50%). Οι επενδύσεις τους τριπλασιάστηκαν… Δημιουργήθηκαν 3 εκατ. νέες θέσεις εργασίας, η εσωτερική κατανάλωση αναζωπυρώθηκε, τα ελλείμματά της συρρικνώθηκαν, οι μισθοί και οι συντάξεις αυξήθηκαν… Αυτή είναι η πραγματική εικόνα. Τα αντίθετα απ’ ότι συμβαίνει στην Ελλάδα. Το τραγικό είναι ότι πανηγύριζαν για την “χρεοκοπία” της Αργεντινής.

              ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛ ΣΙΝΓΚΕΡ;

Ο Πολ Σίνγκερ είναι ο μεγάλος γύπας των αγορών που καταστρέφει χώρες, κερδίζοντας από 1000-2000%. Είναι αδίστακτος πτωματοφάγος (New York Times) που δεν έχει πρόβλημα να τινάξει στον αέρα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κερδοσκόπησε πάνω στο πτώμα της Ελλάδας (θυμάστε τον διάλογο στην Βουλή, Καμμένου – Στουρνάρα “δεν απαντώ”) και πολλών άλλων χωρών: Από την Δημοκρατία του Κογκό – μία πάμπτωχη χώρα – αφού αγόρασε από τρίτους ομόλογα έναντι 10 εκατ. δολαρίων, άρχισε να αρπάζει περιουσιακά στοιχεία αξίας 400 εκατ., και συμβιβαστικά τα κατέβασε σε 187 εκατομμύρια. Από το Περού εισέπραξε 45 εκατ. δολάρια για ομόλογα που πλήρωσε 9 εκατ. Τώρα θέλει να πιει το αίμα της Αργεντινής, αλλά εδώ τα βρήκε σκούρα. Σας θυμίζουμε τι είχε συμβεί το 2012 με τα ντόπια αλαλλάζοντα «παπαγαλάκια» (ΜΜΕ) όταν ο Αμερικανός δικαστής δέσμευσε την αργεντίνικη φρεγάτα Libertad μέχρι να πληρωθεί στο ακέραιο το ομόλογο του Σίνγκερ. Το κύριο θέμα είδησης σ’ όλα τα μέσα ενημέρωσης ήταν η παρακράτηση του πλοίου στην Γκάνα. Δεν συνέβη όμως το ίδιο όταν το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Αργεντινή εγκρίνοντας αποζημίωση 8 εκατομμυρίων. Τότε λούφαξαν τα κατευθυνόμενα όργανα της παραπληροφόρησης.

Ο ίδιος ξαναχτύπησε πάλι οδηγώντας στο σημερινό οικονομικό πρόβλημα την Αργεντινή ζητώντας της 1,50 δις δολάρια, που αντιστοιχούν σε κέρδη της τάξης του 1600%. Στις διαπραγματεύσεις που έγιναν του προσφέρθηκε κέρδος 300% και δεν το δέχθηκε.

Η Πρόεδρος Φερνάντες Κίρχνερ δήλωσε: «Θα συνεχίσουμε τη μάχη, γιατί κανείς δεν θα πάρει τίποτε από την Αργεντινή με εκβιασμούς».

Μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων και την τεχνική πτώχευση, ο λαός της Αργεντινής ξεχύθηκε στους δρόμους υποστηρίζοντας την Κυβέρνηση για την μάχη που δίνει απέναντι στους γύπες… Όλες σχεδόν οι Νοτιοαμερικανικές και πολλές άλλες χώρες στάθηκαν στο πλευρό της, επειδή είναι κατανοητό ότι, εάν υπαναχωρήσει η Αργεντινή, οι επιπτώσεις θα είναι αλυσιδωτές σε όλο τον κόσμο, καθόσον τα αρπακτικά, που τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί επικίνδυνα, καραδοκούν για νέα λεία.

Τι λέτε η Αργεντινή πτώχευσε για 1,5 δις δολάρια που δεν πλήρωνε όταν το επίσημο ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) ξεπερνά τα 700 δις δολάρια; Ασφαλώς όχι. Και οι κρατούντες στην Ελλάδα γιατί χάρηκαν με την Αργεντίνικη “πτώχευση” όταν το ΑΕΠ μας είναι 248 δις (2012) και χρωστάμε 327 δις ευρώ δημόσιο εξωτερικό χρέος και 97 δις, ευρώ ιδιωτικό εξωτερικό χρέος, σύνολα 424 δις ευρώ;

Η στάση αυτή είναι δαιμονική και δεν τιμάει την πατρίδα μας που ανέκαθεν συνέπασχε με τους αδύναμους κυρίως.

Ερμηνεία εις την Αποκάλυψη, 4η συνέχεια από τη 8η Ομιλία που έγινε στις 7-12-1980 «Καὶ ἐ­γε­νό­μην νε­κρός καὶ ἰ­δοὺ ζῶν εἰ­μι, εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων καὶ ἔ­χω τὰς κλεῖς τοῦ θα­νά­του καὶ τοῦ ἅ­δου. Γρά­ψον οὖν ἅ εἶ­δες καὶ ἅ εἰ­σι καὶ ἅ μέλ­λει γί­νε­σθαι με­τὰ ταῦ­τα» (Αποκ. α 18-19).

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ 

:"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206  - 207 http://www.agonas.org/

Ομιλίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου από το μακαριστό γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο.

Τό ἴ­δι­ο συ­νέ­βη, ἀ­γα­πη­τοί μου, καί εἰς τούς τρεῖς Μα­θη­τάς, εἰς τό ὄ­ρος Θα­βώρ. Ὡ­ραί­α μᾶς τό δεί­χνει αὐ­τό ἡ εἰ­κο­νο­γρα­φί­α μας, ὅ­ταν ἐ­κεῖ, στό ὅ­ρος τῆς Με­τα­μορ­φώ­σε­ως, ὁ Πέ­τρος, ὁ Ἰ­ά­κω­βος καί ὁ Ἰ­ω­άν­νης εἶ­δαν με­τα­μορ­φού­με­νον τόν Κύ­ρι­ον, ἔ­πε­σαν ἀ­τά­κτως μπρο­στά στήν θεί­αν λάμ­ψιν!

Εἶ­ναι γε­γο­νός, ὅ­τι ὁ ἄν­θρω­πος πά­ντο­τε τα­ράσ­σε­τε, ὅ­πο­τε ἔρ­χε­ται εἰς ἐ­πα­φήν μέ τόν ὑ­περ­φυ­σι­κόν κό­σμον.

«…καὶ ἔ­θη­κε τὴν δε­ξι­άν αὐ­τοῦ χεί­ρα ἐ­π’ ἐ­μέ λέ­γων· μή φο­βοῦ῾

«­.­..καί, τό­τε, ἤ­πλω­σε τό χέ­ρι Του (τό δε­ξί, πά­ντα) ἐ­πά­νω μου καί μοῦ εἶ­πε· μὴ φο­βᾶ­σαι».

Αὐ­τό τό ἅ­πλω­μα τοῦ χε­ρι­οῦ τοῦ Κυ­ρί­ου ἐ­πί τοῦ Ἰ­ω­άν­νου, ἀλ­λά καί ἡ προ­τρο­πή «μή φο­βοῦ», ἀ­σφα­λῶς θά ὑ­πεν­θύ­μι­σε εἰς τόν Μα­θη­τήν ἐ­κεί­νη τήν ἀ­λη­σμό­νη­τη τρι­κυ­μι­ώ­δη νύ­χτα, ὅ­που ὅ­λοι οἱ Μα­θη­ταί ἐ­πά­λαι­αν μέ τά κύ­μα­τα εἰς τήν λί­μνη τῆς Τι­βε­ρι­ά­δος.

Τό­τε, κά­που στίς τρεῖς τήν νύ­χτα, κα­τά τήν τε­τάρ­την φυ­λα­κήν, ἐ­νε­φα­νί­σθη ὁ Κύ­ρι­ος πε­ρι­πα­τῶν ἐ­πί τῶν κυ­μά­των τῆς λί­μνης.

Καί οἱ Μα­θη­ταί, νο­μί­σα­ντες ὅ­τι βλέ­πουν φά­ντα­σμα, «ἀ­πό τοῦ φό­βου ἔ­κρα­ξαν».

Ἀλ­λ’ ἀ­μέ­σως ὁ Κύ­ρι­ος τούς μί­λη­σε καί εἶ­πε:

«Θαρ­σεῖ­τε, ἐ­γώ εἰ­μι· μὴ φο­βεῖ­σθε» (31).

«Μή φο­βᾶ­σθε· πά­ρε­τε θάρ­ρος· ἐ­γώ εἶ­μαι»!

Πρα­γμα­τι­κά, ἀ­γα­πη­τοί μου, ἐ­δῶ τώ­ρα ὁ Κύ­ρι­ος θά πῇ τό ἴ­δι­ο πρά­γμα καί εἰς τόν Ἰ­ω­άν­νη:

ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΞΑΡΣΗ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΟΛΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ … ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ 
:"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206  - 207 http://www.agonas.org/

ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟΤΗΣ "ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ"Α – ΑΛΒΑΝΙΑ

Μεγάλη κατάρα αποδεικνύονται τελικά για την Ελλάδα μας οι γείτονές της.

Η Αλβανία διεκδικεί τα … πάντα (ιστορία, εδάφη…) και δηλώνει επίσημα ότι τα σύνορά της ξεκινούν από… την Πρέβεζα και καταλήγουν στο… Πρέσεβο (Αλ. Μπερίσα 28/11/12).

Τα Σκόπια διεκδικούν όλη τη Μακεδονία, το Άγιο Όρος – ας το έχουν υπόψη οι Αγιορείτες πατέρες – και δέχονται να σταματήσουν στον… Όλυμπο! Την όλη περιοχή αποκαλούν «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ».

Η Τουρκία θέλει τη Θράκη, το μισό Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο κ.α.

Η Βουλγαρία προς στιγμήν παρακολουθεί τις εξελίξεις τηρώντας σιγήν ιχθύος αλλ’ ονειρεύεται τη «ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΙΝ».

Η Λιβύη εμφανίζει το νησιά μας Γαύδος κ.α. να… ανήκουν στα χωρικά της ύδατα.

Οι ήττες καί τά κακά µαντάτα..

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ 
:"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206  - 207 http://www.agonas.org/

.

• ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ἧττες τῆς κρατικῆς Ἐκκλησίας, (ἡ Ἐκκλησία τῶν ἀρχιερέων συχνά ἡττᾶται ὄχι ὅμως ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ) στήν παροῦσα περίοδο καί σ’ αὐτήν πού ἔρχεται, εἶναι  καί θά εἶναι ἀλλεπάλληλες.

• ΟΙ ΥΠΟΚΛΙΣΕΙΣ τοῦ αὐχένα καί οἱ ξενέρωτες δῆθεν «ἀντιδράσεις» ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀκολουθοῦν κάθε καρατόμηση τῶν πατρίων θεσμοθετημένων, ἐνθαρρύνουν τήν πολιτική ἡγεσία νά τήν ἀπωθεῖ λίγο-λίγο καί πιεστικά, στό περιθώριο τῆς ζωῆς τοῦ Ἔθνους. Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων τῆς στεροῦν τήν ἀπαραχάρακτη ἐξουσία της νά διαχειρίζεται καί νά ἐπεμβαίνει, αὐτή μόνη, στήν πνευματική ζωή τοῦ ποιμνίου της. Μία τακτική πού παραπέμπει σέ σιωπηρή ὑποτέλεια καί πνευματικό αὐτοχειριασμό.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ANEΠΙΘΥΜΗΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΠΑΝΗΓΥΡΤΖΙΔΕΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 
:"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206  - 207 

 http://www.agonas.org/

Τὰ µεγάλα συλλείτουργα καὶ ἡ πολυτέλεια τῶν σηµερινῶν δεσποτάδων δὲν ἔχουν καµιὰ σχέση µὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο

Θὰ µαζευτοῦν καὶ δεσποτάδες µὲ τὰ ἐγκόλπιά τους καὶ µὲ τὶς σπινθηροβολοῦσες µίτρες τους, θὰ µαζευτοῦν ὅλοι ἐπάνω ἐκεῖ (στον ιερό βράχο του Αρείου Πάγου). Ἔ, Χριστιανοί µου, σᾶς ἐνθουσιάζει αὐτὴ ἡ πανήγυρις; σᾶς ἐνθουσιάζουν αἱ στολαὶ αἱ λαµπραὶ τῶν παπάδων µας καὶ τὰ ῥαβδιὰ τὰ δεσποτικὰ καὶ τὰ στέµµατα καὶ οἱ φωνὲς καὶ οἱ πανηγύρεις; Δὲν ξέρω.

Σᾶς κάνω µιὰ ὑπόθεσι µόνο. Φαντασθῆτε τὴν ὥρα ἐκείνη, ποὺ εἶνε ὅλοι αὐτοὶ µαζεµένοι ἐκεῖ, νά ᾽ρχεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος· µὲ τὸ ῥαβδί του, χωρὶς νά ᾽χῃ µίτρες στὸ κεφάλι… Πώ πω! δὲν µπορῶ νὰ φαντασθῶ τὸν Παῦλο µὲ µία µίτρα, δὲν µπορῶ νὰ φαντασθῶ τὸν Παῦλο µὲ µπαστούνια καὶ πολυτέλεια, δὲν µπορῶ νὰ φαντασθῶ τὸν Παῦλο µὲ αὐτοκίνητα πολυτελείας, δὲν µπορῶ νὰ φαντασθῶ τὸν Παῦλο µὲ διαταγὰς καὶ ἀστραπὰς καὶ βροντάς· δὲν µπορῶ νὰ φαντασθῶ τὸν Παῦλο σὰν Ἀλῆ πασᾶ νὰ κυβερνᾷ τοὺς πιστούς. Δὲν µπορῶ νὰ φαντασθῶ ἔτσι τὸν Παῦλο· εἶνε µιὰ ἄρνησις τοῦ Χριστιανισµοῦ ὅλη αὐτὴ ἡ ἐµφάνισις τοῦ ἱερατείου µας.

Ἐὰν πραγµατικῶς λοιπόν, µὲ ἀλεξίπτωτο τοῦ οὐρανοῦ, ἔπεφτε ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὰ οὐράνια κάτω στὴ γῆ τὴν ὥρα ἐκείνη καὶ ἔλεγαν «Ὁ Παῦλος ὁ ἀπόστολος!», –ὤ τότε, ἀδελφοί µου– θὰ ἄλλαζε ὅλη αὐτὴ ἡ ψευδής σκηνοθεσία, ὅλο αὐτὸ τὸ φεστιβὰλ τὸ ὁποῖο ἑορτάζουνε ὅλοι αὐτοί οἱ ψαλτάδες, οἱ παπᾶδες µὲ τὰ λαµπρά τους ἄµφια, οἱ δεσποτάδες). Καὶ µόνον αὐτοί; Καὶ ἐµεῖς ὅλοι, ἀδελφοί µου· καὶ ὅλη ἡ Ἀθήνα, καὶ ὅλη ἡ Ἑλλάδα, µὲ τὸ λαὸ καὶ τὸν κλῆρο της, µὲ τοὺς φτωχούς, µὲ τοὺς πλουσίους, µὲ τοὺς βασιλιᾶδες της. Ἐὰν µᾶς στύψῃς ὅπως στύβεις τὸ λεµόνι, ἂν µᾶς στύψῃς ὅλους (παπᾶδες, ψαλτάδες, δεσποτάδες, καλογέρους, ἀσκητάδες, ἱεροκήρυκας, θεολόγους), ἐὰν µᾶς στύψῃς ὅλους, τὸ νυχάκι τοῦ Παύλου δὲν κάνουµε.

Ἄχ Χριστιανοί µου! Ἕνας Παῦλος ἦταν αὐτός –ὅταν τὸ σκέπτοµαι κλαίω–, καὶ ἔγινε ἠλεκτρικὴ σκούπα καὶ καθάρισε τὴν Ἑλλάδα· ὀγδόντα δεσποτάδες, ἑκατὸ ἱεροκήρυκες, ὀκτὼ χιλιάδες παπᾶδες ἐµεῖς, καὶ ἡ Ἑλλάδα ἐβρώµισε. Πού, ἂν εἴχαµε Πνεῦµα Θεοῦ, θὰ εἴχαµε ἀνακαινίσει τὸν κόσµο ὅλο. Ἄχ Παῦλε, ἄχ Παῦλε!

Καὶ ἂν ἤρχετο ὄχι στὸ 53 µ.Χ. ποὺ ἦρθε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀλλὰ ἂν ἐρχόταν σήµερα στὸ «κλεινὸν ἄστυ» ὁ ἀπόστολος Παῦλος, θὰ εἶχε καὶ σήµερα ἐχθρούς. Ἀλλὰ ἂς µὲ συχωρέσῃ ὁ Θεὸς γι᾽ αὐτὴν τὴν πικρὰν ἀλήθεια ποὺ θὰ πῶ. Ἂν καὶ ξέρω ὅτι µέσα στὸ ἀκροατήριό µου ἔχω κατασκόπους οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦν τὸ γνήσιο καὶ ἀποστολικὸ καὶ ῥιζοσπαστικὸ κήρυγµά µου, µιλῶ καθαρὰ ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, καὶ ὁποιοσδήποτε καὶ ἂν εἶνε ἂς προσπαθήσῃ νὰ µὲ διαψεύσῃ καὶ νὰ κατηγορήσῃ ὅ,τι θέλει. Ἐὰν ἐρχότανε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Ἀθήνα µέσα, στὴν Ἑλλάδα µέσα, οἱ µεγαλύτεροι ἐχθροί του, ποὺ δὲν θὰ τὸν ἀφήνανε νὰ µείνῃ οὔτε εἰκοσιτέσσερις ὧρες, οὔτε νὰ πιῇ ἕνα ποτήρι νερό, θὰ ἤτανε – ποιοί, ἀδελφοί µου; Δὲν τὸ λέτε· θὰ ἦταν οἱ δεσποτάδες.

Ὄχι ἀγαπητοί µου ὅλοι. Ὄχι ὅλοι, ἀλλὰ οἱ κακοὶ ἐκεῖνοι ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἐδίωξαν ἕνα Μέγα Βασίλειο, ἕνα Χρυσόστοµο καὶ ἀργότερα ἕνα Μέγα Ἀθανάσιο· οἱ κακοὶ ἐπίσκοποι, περὶ τῶν ὁποίων εἶπε ὁ Χρυσόστοµος ὅτι «Οὐδὲν δέδοικα ὡς ἐπισκόπους πλὴν ἐνίων» (τίποτα δὲν φοβήθηκα ὅσο τοὺς ἐπισκόπους ἐκτὸς ἀπὸ µερικούς). Οἱ κακοὶ ἐπίσκοποι δὲν θὰ τὸν ἀφήνανε νὰ µείνῃ οὔτε εἰκοσιτέσσερις ὧρες. Δὲν θὰ τολµοῦσε. Ποῦ νὰ πάῃ ὁ Παῦλος; Νὰ πάῃ στὸ Μεσολόγγι; Οἱ παράνοµοι καὶ ἀντικανονικοὶ δεσποτάδες –γιατὶ θὰ εἶχε ἕνα ραβδὶ φωτιὰ καὶ λαύρα– θὰ τοῦ ἔλεγαν· «Ἐµεῖς ἐδῶ στὸ Μεσολόγγι ἔχουµε ἱεροκήρυκας σπουδαίους καὶ µεγάλους». Θὰ πήγαινε στὰ Γιάννενα; «Ἔχουµε ἱεροκήρυκας». Θὰ πήγαινε στὸ Βόλο; «Ἔχουµε ἱεροκήρυκας». Ὅπου νὰ πήγαινε, δὲν θὰ µποροῦσε να σταθῇ. Εὐγενέστεροι ἦσαν οἱ Ἀθηναῖοι τὰ χρόνια ἐκεῖνα· τὸν ἀνεβάσανε ἐπάνω στὸ βῆµα τοῦ Ἀρείου πάγου (βλ. Πράξ. 17,19 κ.ἑ.). Ἂν ἐρχόταν τώρα, ἡ δηµοσία ἀσφάλεια θὰ τὸν συνελάµβανε ὡς ἐπικίνδυνο καὶ θὰ τὸν ὡδηγοῦσε στὴν ἐξορία, δὲν θὰ τὸν ἄφηνε νὰ µείνῃ οὔτε εἰκοσιτέσσερις ὧρες.

Ὤ θεοµπαῖκτες, ὤ ὑποκριταί, ὢ φεστιβὰλ θρησκευτικό!… Ὅταν παρουσιαστῇ πνεῦµα τὸ ὁποῖον ἔχει σπινθῆρα ἀποστόλου Παῦλου, δὲν γίνεται δεκτός. Ἐντὸς ὀλίγου µέσα εἰς τὴν Ἑλλάδα δὲν θὰ ὑπάρχῃ θέσι [γι᾽ αὐτόν]. Ἐὰν κατισχύσῃ ἡ ἀνοµία, ἡ ἀσέβεια, ἡ ἁµαρτία, δὲν θά ᾽χῃ θέσι. Κάθε τίµιος κληρικὸς ποὺ πιστεύει στὸν Ἐσταυρωµένο, κάθε κληρικὸς µὲ παρρησία καὶ ἔλεγχο, δὲν θά ᾽χῃ θέσι. Μέσα στὴν φαυλοκρατούµενη ἐκκλησία δὲν θά ᾽χουν θέσι οἱ τίµιοι ἄνθρωποι.

Ἀλλ᾽ ὦ Παῦλε ἀπόστολε. Ἐσὺ ποὺ ἀγάπησες τὸ γένος µας, ἐλθὲ καὶ πάλι ἐν µέσῳ ἡµῶν. Παρηγόρησέ µας, ἐνίσχυσέ µας, δῶσε µας καὶ πάλι τὴν Ἑλλάδα µας. Καὶ τότε, τὰ βράχια θὰ τινάξουν ρόδα πρὸς τιµὴν τῆς ἁγίας Τριάδος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀµήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Λείπει ἡ Aξιοπρέπεια

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ :"ΑΓΩΝΑΣ " ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ  αρ.φυλ.206  - 207  http://www.agonas.org/

του πρωτοπρ. Διονυσίου Τάστη

Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ πρέπει νὰ κοσµεῖ τοὺς χριστιανούς. Θὰ ἔλεγα ὅτι εἶναι µία ἀπόδειξη τῆς πνευµατικότητάς τους. Ἀξιοπρέπεια σὲ ὅλα. Καὶ στὰ µικρὰ καὶ στὰ µεγάλα. Ἀξιοπρέπεια πάντοτε. Ὅταν χάνεται ἡ ἀξιοπρέπεια, πρέπει νὰ ἀνησυχοῦµε.

Ἡ ἀξιοπρέπεια πρωτίστως πρέπει νὰ ὑπάρχει στοὺς κληρικούς. Πολλοὶ χρησιµοποιοῦν τὴ λέξη καὶ ἀγνοοῦν τὸ περιεχόµενό της. Πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι εἶναι µία συµπεριφορά, ἰδίως σὲ δύσκολες στιγµές, µὲ σεβασµὸ στὸν ἑαυτό τους καὶ στοὺς ἄλλους, χωρὶς ἀπρέπειες και µικρότητες.

Ἀλήθεια, πόση ἀξιοπρέπεια ὑπάρχει, ὅταν συνέρχεται ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν ἐκλογὴ νέων Μητροπολιτῶν, ἐνῶ ἔχουν γίνει γνωστὰ πρὸ πολλοῦ τὰ πρόσωπα, ποὺ θὰ ἐκλεγοῦν; Δυστυχῶς καὶ ὁ Μακαριώτατος κ. Ἱερώνυµος ἀκολουθεῖ τὴν κατάκριτη τακτικὴ τῶν προκατόχων του καὶ ἐπηρεάζει — γιὰ νὰ µὴ πῶ ἐπιβάλλει— τοὺς ἐκλέκτορες µητροπολίτες, φτάνοντας στὸ ἀπαράδεκτο σηµεῖο νὰ κάνει σχετικὲς ζυµώσεις, καλώντας τους ἰδιαιτέρως στὸ γραφεῖο του, πρὸ τῶν ἐκλογῶν καὶ ἀνακοινώνοντάς τους «τὴν ἐπιθυµία τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος» νὰ ἐκλεγοῦν συγκεκριµένα πρόσωπα, ποὺ τυχαίνει πάντα νὰ εἶναι προσφιλῆ καὶ ὑπάκουα στὸν ἴδιο!

Νοµίζω ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ διαδικασία δὲν ἔχει καµία σχέση µὲ τὴν ἀξιοπρέπεια, ποὺ ἀνέφερα. Εἶναι ἀναξιοπρέπεια καὶ πρέπει δηµοσίως νὰ καταγγέλλεται ἀπὸ τοὺς Μητροπολίτες. Πρέπει ὅλοι νὰ γνωρίζουν ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν εἶναι πρωθυπουργός, ποὺ ἐπιλέγει τοὺς ὑπουργοὺς τῆς ἀρεσκείας του.

Τὸ κακὸ θὰ περιοριστεῖ, ὅταν κάποτε γίνει ἀλλαγὴ στὸν τρόπο ἐκλογῆς τῶν Μητροπολιτῶν, κάτι ποὺ ὅλοι οἱ Ἀρχιεπίσκοποι ὑποστηρίζουν στοὺς ἐνθρονιστήριους λόγους τους καὶ ποτὲ δὲν πραγµατοποιοῦν. Πρέπει, ἐπιτέλους, νὰ καθιερωθεῖ ἡ κλήρωση, ἡ ὁποία εἶναι σύµφωνη καὶ µὲ τὴν τακτικὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Δηλαδή, ἀπὸ τὰ τρία πρόσωπα (γιατὶ ὄχι καὶ ἀπὸ τὰ πέντε), ποὺ πλειοψηφοῦν στὴν πρώτη ψηφοφορία, νὰ ἐκλέγεται ὁ ἕνας διὰ κληρώσεως. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ περιοριστεῖ σηµαντικὰ ἡ ἀναξιοπρέπεια τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου καὶ θὰ µποῦν τὰ πράγµατα σὲ µία καλύτερη τροχιά. Ἀλίµονο, ἐὰν οἱ Μητροπολίτες ἀκολουθοῦν δουλικὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ ξεχνοῦν ὅτι ἔχουν µεγάλη εὐθύνη γιὰ τὰ πρόσωπα, ποὺ µὲ τὴν ψῆφο τους προωθοῦν στὸν ὑψηλὸ βαθµὸ τῆς ἀρχιερωσύνης. Δὲν πρέπει νὰ συµφωνοῦν ἐπιπόλαια καὶ χωρὶς πληροφόρηση στὰ ὅσα ἰδιοτελῶς καὶ δολίως προτείνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος.

Ἡ πρόσφατη ἱστορία ἀναφέρει ὅτι οἱ Ἀρχιεπίσκοποι στὴν Ἑλλάδα ἀναπαύονται µακαρίως στοὺς θρόνους τους καὶ µόνον ὅταν πρόκειται νὰ ἐκλεγοῦν νέοι Μητροπολίτες, δραστηριοποιοῦνται γιὰ νὰ προωθηθοῦν οἱ δικοί τους ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι στὴ συνέχεια θὰ τοὺς ἐξασφαλίσουν ἀκύµαντη µακαριότητα. Αὐτὴ εἶναι ἡ βασικότερη αἰτία, ποὺ τὰ προβλήµατα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παραµένουν ἄλυτα καὶ ὁ λαὸς ἀποίµαντος.