Σύναξις Ορθοδόξων κληρικών και μοναχών:Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου Κρήτης και η σύμπλευσή της με τον Οικουμενισμό

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης κονιορτοποιεί τις σοφιστείες και τον χαρτοπόλεμο των ...αντι-Οικουμενιστῶν!

 http://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Μετὰ τὸ πρελούδιο τῆς συνέντευξης τοῦ καθηγητῆ Τσελεγγίδη, ἦρθε καὶ ἡ φούγκα τῆς «Συνάξεως Κληρικῶν καὶ Λαϊκῶν» γιὰ νὰ ἀναπαράγει τὸν ἀναποτελεσματικὸ καὶ θεομίσητο (τώρα μποροῦμε καθαρὰ νὰ τὸ ποῦμε) χαρτοπόλεμο τῶν “ἀντι-Οἰκουμενιστῶν”. Ὁ καθένας φυσικὰ μπορεῖ νὰ κάνει τὶς ἐπιλογές του καὶ κριτής του εἶναι ὁ Θεός, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ διαγράφει τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων καί, κυρίως, νὰ διδάσκει αὐτὴν τὴν κακόδοξη θέση καὶ νὰ παρασύρει πρὸς αὐτὴν τοὺς πιστούς.

Θὰ ἐπαναλάβουμε, λοιπόν, τὰ λόγια τοῦ καθηγητῆ τοῦ Α.Π.Θ. καὶ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση (στὸ τέλος καὶ τὸ σχετικὸ βίντεο) μὲ τὰ ὁποῖα καταδικάζει ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του καὶ μαζί του (διὰ τῶν λόγων του) καταδικάζονται καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν· καὶ ὁ καθένας ἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του.

Λέει ὁ π. Θεόδωρος:

«Δέν είμαι βέβαιος ότι, αν απόψε με καλέσει ο Θεός καί εκδημήσω ἀπ’ αυτή τή ζωή, δέν ξέρω αν θά βρώ δικαιολογία μπροστά στούς Αγίους, στούς Ομολογητάς, τους μάρτυρας, γι’ αυτήν τήν στάση τήν οποία κρατούμε όλοι τώρα. Η αίρεση ξεχειλίζει, οι λατινόφρονες και οι φιλο-Οικουμενιστές είναι όλοι ανάμεσά μας προβατόσχημοι λύκοι, κι εμείς κάνουμε διακρίσεις καί οικονομούμε. Προσπαθώ νά βρώ μιά δικαιολογία γιά τόν εαυτό μου...

(...) Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τόν Πατριάρχη καί επομένως υπόκεινται καί αυτοί στόν κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”· καί εγώ μνημονεύω τόν Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τόν Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί μέ τόν Πάπα· καί εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τόν Επίσκοπο καί κοινωνάτε καί μέ αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά τού παραπτώματος πού αρχίζει από τόν Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σάν συγκοινωνούν δοχείον, νά φθάνει σάν ευθύνη μέχρις εμάς!

Αλλά ποιός από τόν κόσμο τά ξέρει αυτά; Οι περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θά πούν: “Μά, αφού τό κάνει ο Πατριάρχης, αφού τό κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. Φταίς κι εσύ!  Δέν δικαιολογείται η άγνοια...

  Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε (σ.σ.: δεν μας δηλώνετε): “Φεύγουμε εμείς”.

 

Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν 

 Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Οἱ ἀνησυχίες καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ ὑγιοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἔκβαση τῶν ἐργασιῶν τῆς λεγόμενης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπαληθεύθηκαν. Ἡ σύναξη αὐτὴ δὲν εἶναι οὔτε σύνοδος οὔτε ἁγία οὔτε μεγάλη.

Δὲν εἶναι σύνοδος, διότι δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· διακόπτει τὴν παράδοση τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, δὲν ἀποτελεῖ συνέχειά τους, συνιστᾶ συνοδικὴ παρεκτροπὴ καὶ κανονικὴ καινοτομία. Ἡ ἐκκλησιολογικὰ κυνικὴ καὶ προκλητικὴ ὁμολογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας ὅτι «δὲν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων ἀλλὰ ἕνα νέο εἶδος συνόδου», ἐπαινεθεῖσα ἀπὸ τὸν πρωτοστάτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἰκουμενικὸ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν καὶ πρόεδρο τῆς «Συνόδου», καθιστᾶ ὅλους τοὺς συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς, ποὺ τὴν ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα, καινοτόμους καὶ παραβάτες τῆς μακραίωνης συνοδικῆς καὶ κανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποκείμενους στὴν κρίση μιᾶς μελλοντικῆς ἀληθοῦς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.

Ἡ εἰκόνα τῶν συμπροσευχομένων μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους αἱρετικῶν παρατηρητῶν, Μονοφυσιτῶν, Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν καὶ οἱ φιλόφρονες πρὸς αὐτοὺς λόγοι καὶ ἐκδηλώσεις βοοῦν καὶ κραυγάζουν γιὰ τὴν πρωτοφανῆ συνοδικὴ καινοτομία καὶ τὴν εὐθεία προσβολὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων.

Δὲν εἶναι ἁγία, διότι ὁρισμένα σημαντικὰ κείμενα τὰ ὁποῖα ἐνέκρινε εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὶς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ληφθεῖσες διὰ τῶν αἰώνων ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἰδιαίτερα ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν. Δὲν εἶναι δυνατὸν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸν ἑαυτό του· ἄλλοτε νὰ καταδικάζει, στὶς ὄντως ἅγιες συνόδους, τὶς αἱρέσεις καὶ νὰ ἀναθεματίζει τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἄλλοτε, ὅπως στὴν «σύνοδο» τῆς Κρήτης, νὰ τὶς θεωρεῖ ἐκκλησίες. Καὶ ἐπειδὴ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι εὐθές, ἀναλλοίωτο καὶ ἄτρεπτο, διεστραμμένες καὶ ἀλλοιωμένες εἶναι κάποιες ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῆς συνάξεως τοῦ Κολυμπαρίου ποὺ ἔχουν κατεξοχὴν δογματικὸ περιεχόμενο. Δὲν ἐλήφθησαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀλλ᾽ ἐν ἄλλῳ πνεύματι, σκολιῷ καὶ ἀλλοτρίῳ.

Δὲν εἶναι ἐπίσης μεγάλη ἡ «σύνοδος» γιὰ δύο λόγους. Τὸ μεγαλεῖο ἐν πρώτοις συνδέεται μὲ τὴν θεοσέβεια καὶ τὴν ἁγιότητα. Ἡ Ἐκκλησία ὀνόμασε μεγάλους ὅσους Ἁγίους διακρίθηκαν εἴτε στὴν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας εἴτε στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἁγιότητα ἢ καὶ στὰ δύο· Μέγας Ἀθανάσιος, Μέγας Κωνσταντῖνος, Μέγας Βασίλειος, Μέγας Ἀντώνιος, Μέγας Εὐθύμιος καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Ἡ «σύνοδος» τῆς Κρήτης στὴν ὑπεράσπιση τῆς πίστεως ὄχι μόνον δὲν παίρνει μεγάλο βαθμό, ἀλλὰ ἡ ἐπίδοσή της εἶναι ἀρνητική, κάτω ἀπὸ τὸ μηδέν, ἀφοῦ δὲν καταπολεμεῖ, ἀλλὰ ἐκκλησιοποιεῖ τὶς αἱρέσεις.

Ιερέας σε ψυχιατρείο! Πάτερ; Πως φτάσατε εδώ;

-Πάτερ θέλετε να σάς φέρω κάτι την επόμενη συνάντησή μας;
-Ναι, θέλω κάτι επειδή έχω τέσσερα παιδάκια στην πατρίδα και τα έχω επιθυμήσει. Φέρε μου σε παρακαλώ ένα μικρό παιδάκι και φώναξέ με να βγώ στο παράθυρο από τα κάγκελα να το δώ να δώ τα ματάκια του να παρηγορηθώ.

Ιερέας σε ψυχιατρείο!

Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα

 http://oodegr.co/oode/psyxotherap/psyxotherap/iereas_psyxiatreio_1.htm#pano

Αναδημοσίευση από: http://ieratikoistoxasmoi.blogspot.gr/2014/07/blog-post_11.html

Το κείμενο «Ιερεύς τις του 20ού αιώνος» δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς «Πειραϊκή Εκκλησία» και κυκλοφόρησε σε πολλές ιστοσελίδες του διαδικτύου, άλλοτε αυτοτελές και άλλοτε εντεταγμένο σε ένα γενικότερο κείμενο με τίτλο «Ενθύμιο Χειροτονίας εις Πρεσβύτερο Π. Ευαγγέλου εξ ιατρών 14/11/2009», το οποίο αποτελεί τον χειροτονητήριο λόγο του Ιερέως ιατρού π. Ευαγγέλου. Όπως ο ίδιος μας πληροφορεί, ο Αρχιερέας Γρηγόριος του ζήτησε να αναφέρη στον λόγο του την ιστορία του π. Νικολάου: «Γράψε, Ευάγγελε, την ζωή του π. Νικολάου, να την μοιράσουμε σαν ενθύμιο την ήμερα της χειροτονίας σου». Και όπως σημειώνει ο π. Ευάγγελος, «έτσι για υπακοή την έγραψα εις αποκάλυψη της μυστικής εργασίας του. Και διαρκή υπόμνησή μου του τι είναι Ορθόδοξος παπάς».

Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες, βάλαμε τις ιατρικές μας μπλούζες και με τον υπεύθυνο γιατρό προχωρήσαμε στο κρεβάτι του πρώτου ασθενούς. Τον φώναξε ο υπεύθυνος από την παρέα του, ήρθε ένας μικρός μαγκάκος από την Λάρισα ομιλητικός αλλά μαγκάκος. Δεν θυμάμαι τίποτα από το πρώτο αυτό μάθημα ούτε γιατί ήταν μέσα ο ασθενής ούτε τι φάρμακα έπαιρνε, απλώς στην ρύμη των λόγων του είπε. «Έχουμε και τον παπά να μας βοηθά και περνάμε καλά και ενώ έπρεπε να φύγουμε σε τρεις μήνες επισπεύσαμε το πρόγραμμα χάρις σ' αυτόν και θα φύγω σε 1,5 μήνα». Τότε με τάραξε ο λογισμός μου, ένας καθολικός παπάς με το κουστουμάκι του βοήθησε αυτόν εδώ; Αδύνατον, ένας καθολικός παπάς!!!!

Στην πρώτη μας αυτή συνάντηση ουδέν έπραξα, παρ' όλο τον φυσικό μου κοινωνικό χαρακτήρα. Έφυγα, όταν τελείωσε ο υποχρεωτικός μου χρόνος της παρουσίας. Στην δεύτερη επίσκεψη την επόμενη εβδομάδα πάλι τα ίδια, άλλος ασθενής και νέα αποκάλυψη: «ευτυχώς που έχουμε τον παπά και μας βοηθά, ειδικά τα βράδια που μένουμε με τους εαυτούς μας, μας παρηγορεί, μας εμψυχώνει. Είναι δικός μας παπάς, ορθόδοξος!».

Ένα κρύο ρεύμα με διαπέρασε, γκρεμίστηκαν όλα, ο ευσεβισμός μου δεν μπορούσε να δεχτή ότι ένας παπάς ορθόδοξος ήταν μέθυσος, είχε ανάγκη αποτοξίνωσης και βρισκόταν πίσω από τα σίδερα με άλλους παρανόμους, μέθυσους και ναρκομανείς. Ούτε καν σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο αποτοξίνωσης. Η ιδέα που είχα για άσπιλη Εκκλησία, και οφειλόταν στην νεότητά μου, ξεθώριασε απότομα.

Τον πλησίασα, στεκόταν όρθιος και συνομιλούσε με έναν άλλο ασθενή, που έτρεμαν τα χέρια του. Συνομιλούσε απλά για το τίποτα, ο άλλος τον άκουγε, του έλεγε για τα προβλήματά του, του μιλούσε γρήγορα, ο παπάς άκουγε με μία απέραντη στοργή κοιτάζοντας τον. Είχε πρόσωπο καθαρό, μάτια γαλάζια-θάλασσα, ηλικία 55 χρονών περίπου, χέρια άσπρα, δάκτυλα μακριά, τέλος πάντων, όλα πάνω του είχαν κάτι το αρχοντικό. Του απάντησε σιγά με μια προφορά με αγγλική ηχώ.

Ήταν ξένος. Παπάς ορθόδοξος, ξένος. Μόλις τελείωσε με τον άρρωστο στράφηκε σε μένα και με ρώτησε: «Χάου αρ γιου;». Έμαθα ότι ήταν 'Έλληνας που γεννήθηκε στο εξωτερικό, οι γονείς του είχαν φύγει για την πέρα από τον Ατλαντικό Αμερική. Τον έστελναν όμως οι γονείς του στους παππούδες του στην Κατερίνη, έτσι είχε μάθει καλά ελληνικά και είχε ένα σύνδεσμο με την παράδοση της χώρας μας. Ένιωθα ήδη άνετα σαν να τον γνώριζα από χρόνια, είχαν φύγει όλοι οι ενδοιασμοί μου. «Τι θέλετε από μένα;», με ρώτησε. «Θέλω να μάθω γιατί βρίσκεστε σε αυτό το χώρο και θεραπεύεστε, τέλος πάντων να σάς γνωρίσω». «Ελάτε στο δωμάτιό μου».

Ναι, μέσα σε αυτό το χάλι υπήρχε ένα μικρό δωματιάκι, στενό δωματιάκι με ένα κρεβάτι, παράθυρο βορινό, τοίχοι πανύψηλοι, τέσσερα μέτρα ύψος, ένα γραφείο, εικόνες ρωσικές, καντήλι, κομποσκοίνι, θυμιατήρι, πετραχήλι, φάρμακα πάνω στο γραφείο και βιβλία.

Ήταν ένα μικρό καλογερικό κελί μέσα στη ταραχή εβδομήντα τροφίμων του ψυχιατρείου. Εκεί άρχισε η αποκάλυψη της Χάρης του Θεού. Το όνομα Νικόλαος, ορθόδοξος ιερέας της αρχιεπισκοπής της Αμερικής. Καθηγητής του Χάρβαρντ στην έδρα των Παλαμικών σπουδών και ποιμαντικής ψυχολογίας. Καθηγητής στο Χάρβαρντ στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα της Αμερικής και τώρα τρόφιμος της ψυχιατρικής πτέρυγας του Δαφνίου στο τμήμα αποτοξινώσεως, η διαφορά είναι ιλιγγιώδης.

-Πάτερ; Πως φτάσατε εδώ;

-Ήμασταν μία παρέα φίλοι που τελειώσαμε την Σχολή του Τιμίου Σταυρού στην Βοστόνη. Παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά και γίναμε Ιερείς. Ο καλύτερος όλων μας πριν περίπου δέκα χρόνια πέθανε αιφνίδια. Τον κηδεύσαμε και γυρίσαμε στα σπίτια μας. Τότε με κατέλαβε ένα πνεύμα λύπης και από τότε άρχισα να πίνω. Τέλος πάντων, σε λίγο καιρό ήμουν εξαρτημένος από το ποτό, εάν δεν έπινα έτρεμα. Δεν μπορούσα να διευθετήσω τα θέματά μου. Στην αρχή το έκρυβα από την γυναίκα μου και τα παιδιά μου, δεν μεθούσα, αλλά έπινα, ήμουν με ένα ποτήρι στο χέρι. Πειράχτηκε και το ήπαρ μου.

Όλο το θέμα ήταν μία πρόκληση για την ιατρική μου γνώση, τίποτα από τα παραπάνω δεν συμβάδιζε με την νηφαλιότητα του ανδρός με την αρχοντιά του και την έλλειψη νευρικότητας. Είχε έρθει η ώρα να φύγουμε. Του ζήτησα να του φέρω κάτι για παρηγοριά του μέσα σε αυτούς τους τοίχους. Ένα βιβλίο του Ρωμανίδη, μου λέει, τον είχαμε δάσκαλο τον Ρωμανίδη.

Στην νέα συνάντησή μας την επόμενη εβδομάδα κρατούσα στο χέρι μου το δεμένο βιβλίο του Ρωμανίδη «ΡΩΜΑΙΟΙ Η ΡΩΜΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ». Ανέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά να συναντήσω τον Νικόλαό μου τον άρρωστό μου, τον βρήκα στο δωμάτιό του καθισμένο σε μία μικρή πολυθρόνα και στο χέρι του ένα μικρό κομποσκοίνι. Του έδωσα το βιβλίο στα χέρια του. Είχε κόκκινο σκληρό εξώφυλλο, το γύρισε με αγάπη, διάβασε τα κεφάλαια. Χάρηκε σαν μικρό παιδί.

-Είμαι εδώ πάνω από τρεις μήνες, βγαίνω σπάνια δεν έχω που να πάω, δεν μου έχουν φέρει ένα δώρο. Πόσο χαίρομαι για αυτό που μου έφερες. Αυτός ο άνθρωπος έφερε αέρα ορθοδοξίας, γκρέμισε το σχολαστικισμό της γερμανικής ιδεολογίας, έδειξε τον πλούτο μας!!! Ότι μας έλεγε ο γέρο-Ιωσήφ, αυτός το έβαλε στα Πανεπιστήμια.

-Ποιος γέρο Ιωσήφ;

-Ο ησυχαστής, ο παππούς, ο σπηλαιώτης. Τον γνώρισα το 1960 όταν πήγαινα στο Άγιο Όρος, στη Νέα Σκήτη, με δεχόταν στο κελάκι του. Μου έμαθε να προσεύχομαι με το κομποσκοίνι ώρες και ώρες, φωτόμορφος, γλυκύς, αυστηρός. Προσοχή έλεγε στο νου, πρώτα προσβολή μετά συζήτηση με τον λογισμό μετά συγκατάθεση!!! Συγκατάθεση, θάνατος, αρχή αμαρτίας, η αμαρτία δόντι ιοβόλο του θανάτου. Προσοχή όχι συζήτηση με τον λογισμό, νήψη.

«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς] ανάθεμα». Ζ Όικουμενική Σύνοδος

Το 1924 η Χριστομάχος μασονία με τα όργανα της μέσα στην εκκλησία κατέ-σφαξε το Ορθόδοξο ποίμνιο επιβάλλοντας  –δια της  βίας και μαφιόζικων μεθόδων- την αποκοπή  του από τις άγιες εντολές των Οικουμενικών Συνόδων.  

Το 1965 ένας  νέος Κήρινθος , ένα γνήσιο τέκνο του διαβόλου, και μια μικρή παρέα επισκόπων (ενός ανύπαρκτου ποιμνίου) αίρει τα Συνοδικά αναθέματα κατά των παπικών, και τους ανακηρύσσει  αδελφή εκκλησία βλασφημώντας  χιλιάδες Αγί-ους και Μάρτυρες που διδαξαν τα αντίθετα και έπαθαν τα φριχτότερα. Οι επόμενοι πατριάρχες άξιοι πολίτες της Βαβυλώνας,  υιοθέτησαν την  Δυτική χολερική διδασκα-λία και θυσίασαν στις σκωληκόβρωτες αιρέσεις και τον αιμοδιψή  Μπαθομέτ,   χιλιά-δες ψυχές  του ποιμνίου του Θεού.

Το   1991 στο   Μπαλαμάντ αναγνώρησαν τον παπισμό.

Το 1993 στο Σαμπεζύ αναγνώρισαν την  θηριώδη αίρεση των Μονοφυσιτών  ως αδελφή και  «ορθόδοξη εκκλησία».

Το 2006 στο Πόρτο Αλέγκρε αναγνώρισαν όλες τις χριστιανικές αιρέσεις  ως κανονικές εκκλησίες,  καθοδηγούμενες από το Άγιο Πνεύμα.

Η διοίκηση της  Εκκλησία της Ελλάδας, τα υπόλοιπα πατριαρχεία και αυτοκέ-φαες Εκκλησίες κρυφοστήριζαν ολόψυχα το Φανάρι όλα αυτά τα χρόνια στο να  ολο-κληρώσει  τη «βρώμικη δουλειά», την αναβίωση και προσχώρηση στο άθεο δόγμα του Απελλού. Η απόδειξη έλαμψε στο Κολυμπάρι. Αφού ψιθύρισαν  για τα  μάτια του κόσμου κάποιες «αγωνιστικές» αντιρρήσεις  υπέγραψαν φαρδιά πλατιά ότι δεν υπάρχουν  αιρέσεις άλλα όλες οι κακοδοξίες είναι άγιες και σωτηριώδεις εκκλησίες.

Ποιμένες στην όψη και λύκοι στην πράξη. Εισηγητές της φρενοβλάβειας. Πιστότατοι εργολάβοι που προδίδουν χωρίς διωγμό. Οι λέγοντες : «Δεύτε αποκτεί-νωμεν Αυτόν, ίνα ημών γέννηται η κληρονομία».[1]

Έτσι, οι Άγιοι (που θα κρίνουν τον κόσμο[2]), και οι οποίοι δίδαξαν ότι οι αιρέ-σεις οδηγούν στην κόλαση και οι Οικουμενικές Σύνοδοι που επικύρωσαν την διδα-σκαλία τους και οι Μάρτυρες που θυσιάστηκαν  προασπιζόμενοι αυτήν την Πίστη, στο Κολυμπάρι παρουσιάστηκαν ώς πλανεμένοι. Οι συνδαιτυμόνες του Κολυμπα-ρίου και οι «δι΄ευλόγους αιτίες απολειφθέντες», υποθέτω στην επόμενη «Αγία και Με-γάλη Σύνοδο» θα προλάβουν να τους αναθεματίσουν.

Ω!! «Εσείς , παιδιά της μάγισσας, απόγονοι μοιχού και πόρνης πλησιάστε κατά ‘δώ. Ποιόν κάνετε περίγελο; Ποιόν έχουν στόχο τα ανοιχτά σας στόματα; Και σε ποιόν βγάζετε την γλώσσα;»[3] Για τους ψυχρούς και αδιάφορους χριστιανούς είστε σπου-δαίοι, για τις χιλιάδες χιλιάδων που ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν την αίρεση σας έως την απώλεια της κολάσεως  είστε τέκνα της κατάρας[4].   

Στην ληστρική  ψευδοσύνοδο της Κρήτης αποδείχτηκε ότι Ορθόδοξους Επι-σκόπους δεν έχουμε. Έχουμε «σοφούς εις το κακόν».[5]Οι χειρότεροι υπογράφουν και οι καλύτεροι  υποθέτουμε ότι υπάρχουν. Τους αναζητούμε με βάση πολύπλοκους μα-θηματικούς υπολογισμούς. Οι Ηγούμενοι  των μοναστηριών ατενίζουν  από τα κατα-πράσινα ρετιρέ τους τον κοσμάκη να ανάβει το κερί, να φιλά την εικόνα και να πεζο-δρομεί προς τον άδη. Οι αρχαιοφύλακες των  Αγιορείτικων μουσείων προβάλουν  τα εκθέματα της Πίστεως μα όχι και την  Πίστη, αφού είναι κωλυόμενοι σε άλλες δου-λειές. «Ουαί αυτοίς ότι την οδόν του Κάϊν επορεύθησαν». «Κάνατε την ψευτιά κατά-φύγιο και την απάτη κρυψώνα».[6] «Άνθρωποι καταφθαρμένοι τον νούν , αδόκιμοι περι την πίστιν».[7]Μάθετε ότι: «Δεν ανήκετε στην εκκλησία του Χριστού όσοι δεν βρίσκεστε στην αλήθεια»[8]

Καημένο ποίμνιο ! Ιερέ λαέ του Θεού για το οποίο ο Χριστός έκλαψε με αίμα! Που αγωνίζεσαι να ξεφύγεις από την αμαρτία του κόσμου και έπεσες στις αρκούδες της δεσποτοκρατίας και τις ύαινες  της κρυφο-Ουνίας.  Ακολούθησες με εμπιστοσύνη το αγιασμένο ράσο έχοντας στο νου σου τους αγίους που το φόρεσαν άλλα δεν ενδια-φέρθηκες να δείς ότι  τώρα φοριέται από  οχιές και λύκους . Από  κωφάλαλους φαρ-μακοποιούς  θανάσιμων  υπνωτικών της Ορθόδοξης συνείδησης σου. Από τους Βατι-κάνειους τεχνίτες της ευθανασίας που διακηρύττουν τις αμαρτίες τους όπως στα Σό-δομα. [9]

Άλλα : «Mη τρέμεις Ιακώβ, φτωχέ λαέ Ισραήλ! Εγώ θα σε βοηθήσω έστω κι αν είσαι ανίσχυρος σα σκουλίκι που το πατούν. Εγώ! Ο Κύριος, είμαι ο λυτρωτής σου!»[10]

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου ποιμένα άλλα να φεύγουν.[11] Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι άγιοι να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδασκά-λους],[12] που ο λόγος τους ξαπλώνεται σαν γάγγραινα μας ορίζουν.

«Ούτε για λίγη ώρα εν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πί-στη..ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ.Βασίλειος.[13]

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμο-να, έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα.»,[14] επιτάσσει ο Άγ. Συμεών.

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα  και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι», δια-αφίζει ο  Ιερός Χρυσόστομος.[15]

«Από αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακρυά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι, και να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ.Φώτιος[16]

Αδελφοί, «άν και βρισκόμαστε στο ορθόδοξο φώς αυτό δεν θα μας ωφελήσει αν έχουμε κλειστά τα μάτια».[17] «Τα μη μετ΄ευσεβών δογμάτων τελούμενα ού προσδέ-χεται ο Θεός».[18] «Ούτε οι προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες, ούτε άλλη αρετή είναι αποδεκτή από τον Θεό άν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»,[19]γιατί ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι άνθρωπος μεταλλάζει την εικόνα Του εξ΄αιτίας της υπερηφάνειας του.

«Η απλότητα και η ακακία δεν θα σας συγχωρεθεί, αν πλανηθήτε από την πα-νουργία των ψευδοδιδασκάλων».[20]Λοιπόν, «Έξελθε εξ αυτών ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσετε ταίς αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε».[21]

Ιωάννης Ρίζος

kapsala@yahoo.com

---

[1] Λουκ. κ΄14

[2] Α΄Κορ.στ΄2

[3] Ησ.57,3-4

[4] Β΄Πέτρ.β΄14

[5] Ιερεμ.δ΄,22

[6] Ης.8,20

[7] Β΄Τιμ.γ΄8

[8] Αγ.Γρηγορίου Παλαμά, Άπαντα, σ.627

[9] Ησ.3,9

[10] Ης.41,14και 43 1-4

[11] Ιω.ι΄5

[12] Β΄Τιμ.β΄17

[13] Όροι κατ΄επιτομή, ερωτ.ριδ΄.

[14] Άγιος Συμεώνο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.

[15] Ερμηνεία εις την Προς Γαλάτας.

[16] Ε.Π.Ε 12, 400, 31

[17] Ιερός Αυγουστίνος

[18] Αγ.Κύριλλος, Κατηχήσεις, 4,2

[19] Αγ.Ιωάννου Δαμασκηνού, Ιερά παράλληλα.

[20] Άγ.Θεοφύλακτος, Αγ.Νικοδήμου, Ερμηνεία εις τας ΙΔΈπιστολάς του Απ.Παύλου, τ.β΄.σ.171-172

[21] Αποκ.ιη΄4.

«Ντροπή σας, προδώσατε την Πίστη»! ΕΝΤΟΝΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Διαμαρτυρίες κατά Ιγνάτιου και συλλήψεις από την αστυνομία!

Διαμαρτυρίες κατά Ιγνάτιου και συλλήψεις από την αστυνομία!

ΕΝΤΟΝΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΚΑΤΑ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

«Ντροπή σας, προδώσατε την Πίστη»!

Ακολούθησαν συλλήψεις των πιστών από την αστυνομία

    Έντονες διαμαρτυρίες δέχτηκε ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος εκτός και εντός του Ιερού Ναού των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου από πιστούς του Βόλου, για όσα κακόδοξα υπέγραψε στην «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» του Κολυμπαρίου Κρήτης. Οι Ορθόδοξοι πιστοί με φωνές, «προδώσατε την Πίστη», «ντροπή σας», «είστε προδότες» υποδέχτηκαν τον κ. Ιγνάτιο, ο οποίος με το γνωστό «γλυκούλικο» ύφος του, τους ευλόγησε και κατέφυγε στον Ναό, μη τολμώντας (κατά την πάγια τακτική του) να συνομιλήσει μαζί τους και να αντικρούσει τις κατηγορίες.

     

     Μετά από λίγη ώρα όμως κατέφθασαν αστυνομικοί και συνέλαβαν 15 περίπου από τους διαμαρτυρόμενους πιστούς. Μία πιστή από τους προσαχθέντες στο τμήμα γράφει πως ο «γλυκούλης» (όπως τον αποκαλεί) μητροπολίτη Δημητριάδος «κάλεσε τά άλλα γλυκά παιδιά που κρατάνε εκείνα τά γλυκά ραβδιά που ονομάζονται γκλόπς καί περάσαμε λίγες ώρες μαζί στό τμήμα, πράγμα σπάνιο όπως μας είπαν νά γεμίζει τό τμήμα τους μέ θεουσάτο καί κοτσαρία. 
Εκεί είχαμε την ευκαιρία νά ανταλλάξουμε μαζί τους ονόματα, εκείνοι για νά μας έχουν στά υπ΄ όψιν καί εμείς για νά προσευχόμαστε νά τους έχει καλά η Παναγία στη δύσκολη, επικίνδυνη καί πολλές φορές τόσο άχαρη δουλεια που κάνουν, πολλές φορές να περιφρουρούν τά άνομα συμφέροντα ποταπών αξιωματούχων γυμνών της αιδούς...
Τόσο γλυκούλης πατερούλης...! 
Αντιδράσεις μεγάλης ανασφάλειας νά ζει καί να κινείται μέ την προστασία της ασφάλειας! 
Βρέ σείς η εκκλησία δέν είναι για νά τρυπώνετε σάν αρουραίοι καί νά κλείνετε τις πόρτες, αλλά νά μπαίνετε λεβέντικα μέ το κεφάλι όρθιο. 
Μήν τους φοβάστε βρεεεεεεέ....! 
Αρουραίοι είναι! 
Βγείτε στους δρόμους καί κράξτε τους νά μαζευτούνε μέσα στις τρύπες του! Λωρίτου Ελένη» 

   Τὸ Σχόλιο από την ανάρτηση  «Πάλι χτύπησε ο “γλυκούλης”, «Δημητριάδος: “Να στηρίξουμε το Ισλάμ”». Όλο το σχόλιό της μπορείτε να το δείτε εδώ).

Τώρα, η οικουμενιστική προπαγάνδα θα καλύπτεται πίσω από Κολυμπάριες αποφάσεις, θα έχει και "Συνοδική" βούλα!

 Το τραγικό πρόσωπο του Οικουμενισμού:

ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

                                               

Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: Κραυγή αγωνίας από το Βέλγιο. Οι οικουμενιστές προσπαθούν σε κάθε στιγμή και με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτούν καταστάσεις. Η μαρτυρία των φίλων μας από το Βέλγιο ήταν η "παρακίνηση" του ιερέα της ενορίας να παραβρεθούν !!!  Το δημοσίευμα που ακολουθεί είναι μια οικουμενιστική προπαγάνδα πρώτου μεγέθους.  

 28.03.2016

Bruxelles - Περισσότεροι τῶν 1.100 ἀνθρώπων παρακολούθησαν τὴν Δευτέρα 28η Μαρτίου 2016 στὸν Ρωμαιοκαθολικὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Μιχαὴλ καὶ Γουδούλης τὴν Διαχριστιανικὴ Προσευχὴ γιὰ τὰ θύματα τῶν τρομοκρατικῶν ἐπιθέσεων τῆς Τρίτης (22-3-2016) στὸ ἀεροδρόμιο Ζάβεντεμ τῶν Βρυξελλῶν καὶ στὸ σταθμὸ τοῦ μετρὸ
Μάλμπεκ. Ἡ ἐδήλωση αὐτὴ διωργανώθηκε μὲ συνεργασία Ρωμαιοκαθολικῶν, Ὀρθοδόξων, Προτεσταντῶν, Ἀγγλικανῶν καὶ Εὐαγγελικῶν στὸ Βέλγιο.