ΓΕΡΟΝΤΟΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ
(1927-2006)
Ὁ
Ἅγιος Ἱερώνυμος εἶχε πεῖ τό ἑξῆς:
«Ὅταν
θά πολλύνει ἡ ὁμοφυλοφιλία στούς
χριστιανικούς λαούς, τότε πλησιάζει
τό τέλος τῆς Ἱστορίας».
(Σειράχ,
ὁμιλία 253η)
Συλλογή
ἀναφορῶν τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου
Μυτιληναίου
γιά
τά σαρκικά ἁμαρτήματα
Πρόλογος
Ὁ
Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς
ἄφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά.
Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό
κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων
σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.
Ἀκούσαμε καί
συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν,
κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές
τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν
ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν
τά σαρκικά πάθη.
Τίς παρουσιάζουμε
σ΄ αὐτό τό βιβλιαράκι καί εὐελπιστοῦμε
νά γίνουν ἀφετηρία προβληματισμοῦ γιά
κάθε νέο καί νέα, γιά κάθε γονιό, γιά
κάθε ἄνθρωπο πού ἐνδιαφέρεται νά
ξεκαθαρίσει κάποια θέματα πού ἀφοροῦν
στά σαρκικά ἁμαρτήματα.
Στό
τέλος κάθε ἀναφορᾶς ὑπάρχει ἡ παραπομπή
της, προκειμένου νά μπορεῖ ὁ ἀναγνώστης
νά ἀνατρέξει στή συγκεκριμένη σειρά
καί ὁμιλία γιά περαιτέρω ἐμβάθυνση.
Εἴθε
ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι΄εὐχῶν τοῦ
μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Ἀθανασίου
Μυτιληναίου να εὐλογήσει τήν πνευματική
καρποφορία στις ψυχές ὅλων μας.
Παντελῆς
Γκίνης
«Ὅταν
κανείς πέφτει στή μοιχεία, τά παιδιά θά
δεχτοῦν τήν τιμωρία.
Ἀκοῦστε τί λέγει ἡ «Σοφία Σολομῶντα»,
3, 14. Τό λέω πολλές φορές αὐτό σέ ἀνθρώπους
πού ἔχουν πέσει στή μοιχεία, καί λέγω:
«Ἀδελφέ μου,
δέ λυπᾶσαι τά παιδιά σου;».
«Σάν τί μπορεῖ νά συμβεῖ μέ τά παιδιά
μου;», λέει αὐτός ἔκπληκτος. Ἀκοῦστε
τί μπορεῖ νά συμβεῖ: «Τέκνα
μοιχῶν ἀτέλεστα
(«ἀτέλεστα» θά πεῖ ἀπρόκοφτα) καί
ἐκ παρανόμου κοίτης σπέρμα ἀφανισθήσεται»,
καί ἀπό παράνομη κοίτη, δηλαδή μοιχεία,
(«σπέρμα»
θά πεῖ ἀπόγονος), «ἀφανισθήσεται»,
θά πεθάνει. Συνεπῶς, ἔχουμε δύο
περιπτώσεις: Τά παιδιά τῶν μοιχῶν ἤ
θά πεθάνουν ἤ δέν θά προκόψουν. «Ἐάν
τι γάρ μακρόβιοι γένωνται, εἰς οὐθέν
λογισθήσονται
(ἄν ζήσουν, δέν θά ἔχουν καμιά ὑπόληψη)
καί ἄτιμον
ἐπ’ ἐσχάτου τό γῆρας αὐτῶν
(θά γεράσουν μέ κάποια ἀτιμία, δέν θά
ἔχουν προκοπή δηλαδή)». Πόσοι ἄνθρωποι
ὑποφέρουν στή ζωή, γιατί ὁ πατέρας
τους, ἡ μάνα τους, ἐστάθησαν μοιχοί καί
μοιχαλίδες … ».
(Δευτερονόμιο,
ὁμιλία 17η)
«Φαίνεται
στήν ἐποχή μας τό πνεῦμα τῆς μοιχείας
πάρα πολύ διαδεδομένο.
Φαίνεται, θά τό πῶ ἄλλη μία φορά, πάρα
πολύ διαδεδομένο. Ἔχει φρίξει τό πνεῦμα
μου γιά τό θέμα τῆς μοιχείας!».
(Δευτερονόμιο,
ὁμιλία 16η)