“ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ” ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΙ “ΒΑΣΙΛΕΥΤΕΡΟΙ ΒΑΣΙΛΕΩΝ”
Του Σεραφείμ Νικολάου
«... Διάκονοι Χριστοῦ εἰσιν;
παραφρονῶν λαλῶ͵ ὑπὲρ ἐγώ· ... ἐν θανάτοις
πολλάκις· ...» (Β’ Κορ. ια’ 23)
«... κινδύνοις ἐκ γένους͵ κινδύνοις ἐξ Ἐθνῶν͵ ... κινδύνοις ἐν Ψευδαδέλφοις͵ ...» (Β’ Κορ. ια’ 26).
«... Καυχᾶσθαι δεῖ· οὐ συμφέρον μέν͵ ἐλεύσομαι δὲ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. οἶδα ἄνθρωπον...» (Β’ Κορ. ιβ’ 1-2)
(Παράφρασις:
... Ἐκεῖνοι εἶναι Ἀπόστολοι στό ἔργο τοῦ Χριστοῦ; Ξεφεύγω ἀπό τή λογική μέ αὐτά πού ἀναφέρω,
ἀλλά περισσότερο ἀπό ὅλους ἐγώ· ... Καί πολλές φορές ἀπειλήθην μέ αὐτό τό θάνατο.
...Πέρασα
πολλούς κινδύνους ἀκόμη καί ἀπό τήν ἴδια τή Φυλή μου, καί ἀπό τούς
Ἐθνικούς.
... κινδύνους τεραστίους πέρασα ἀπό τούς Ψεύτικους ἀδελφούς.
... Κατ’
ἀνάγκην λοιπόν, γιά νά μή χάσετε ἐσεῖς τήν ψυχή σας μέ ὅσα σᾶς ἐξαπατοῦν οἱ ἀνάλγητοι
ἐχθροί
τῆς Ἐκκλησίας, ἐπιβάλλεται νά καυχηθῶ γιά τό Ἀποστολικό μου Ἀξίωμα.
Δέν συμφέρει μέν, ἀλλά εἶναι ὑποχρεωτικό
πλέον, νά σᾶς ἐνημερώσω γιά τίς Θεῖες Ὁπτασίες μου καί γιά τίς Ἀποκαλύψεις, πού μοῦ παρεχώρησε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. ...).
Α.
ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ
[Οἱ Φιλόσοφοι ἔνιωθαν ὡς Βασιλεῖς]
Ἡ Ἱστορία
καταδεικνύει πώς, διαβόητοι Βασιλεῖς, Τύραννοι, Δημοκόποι καί Μεγαλ-Επίσκοποι, πέρασαν στήν ἀφάνεια,
λόγω τῆς ἀναξιότητός των.
Ἀντιθέτως,
Ἥρωες καί Ἅγιοι κατέχουν Θρόνους Λαμπρούς στήν Αἰωνιότητα καί φωτίζουν
τήν Ἐπικαιρότητα.
Συναφῶς,
καί οἱ ἐνδεδυμένοι μέ “Τριβώνιο[[1]]” ἀρχαῖοι πτωχοί Φιλόσοφοι, ἐνσυνειδήτως
διεκήρυσσαν πώς αὐτοί μόνον εἶναι οἱ πραγματικοί “Βασιλεῖς”.
«Ποιός ὅταν κοιτάζη τόν Φιλόσοφο, δέν νομίζει ὅτι βλέπει Βασιλέα καί Κύριο;) (T.L.G[[2]]., Ἐπίκτητος[[3]]).
«Ὁ Φιλόσοφος εἶναι κοινωνός τοῦ Σκήπτρου καί τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας» (Ἐπίκτητος[[4]]).
Ταῦτα ἀποδέχεται
καί ὁ μέγιστος τῶν Ἐκπολιτιστῶν Βασιλέων, ὁ Ἀλέξανδρος. Μολονότι ὑπέστη εἰρωνεῖες καί ἐλέγχους ἀπό τόν Διογένη τόν Κυνικό Φιλόσοφο, ἐδήλωνε:
«Ἄν
δέν ἤμουν Ἀλέξανδρος, θἄθελα νά εἶμαι Διογένης!». Συμβολικά δέ ... ἀπεβίωσε[[5]] τήν ἰδία ἡμέρα μέ τόν Σοφό.
Προσβλέπουμε
τόν Βασιλέα καί στόν Φιλόσοφο. Ἐάν συνδυάσης τόν Ἀριστοτέλη μέ τόν Ἀλέξανδρο, τότε θά φτιάξης
μία Παγκόσμιο Ἑλληνιστική Αὐτοκρατορία. Ἐάν ἐπίσης
ἡ Σοφή
Ἁγ. Ἑλένη γαλουχήση τόν Ἡγέτη, τόν Ἅγιο, τόν Κωνσταντῖνο, τότε ἀσφαλῶς δημιουργεῖ μία Ἁγία Βυζαντινή Αὐτοκρατορία.
[Ἀόρατος “Ἐπι-Προκαθήμενος”
Νικόδημος]
Πάλιν
καί πολλάκις, εἰς ἀδελφικές “Συνάξεις”, καθιστάμεθα ἀποδέκτες ἑνός κρισίμου καί
ἐπιτακτικοῦ διπλοῦ ἐρωτήματος:
Πρῶτον,
ποῖος ὑπῆρξε ὁ πραγματικός Προκαθήμενος τῶν Ρωμιῶν κατά τά τελευταία Πενήντα (50) ἔτη;
Καί
δεύτερον, καί πιό ἀδυσώπητο αἴτημα, ποῖοι θά εἶναι ὁ Ἑπόμενοι Προκαθήμενοι στήν Ἑλλάδα, στήν Πόλι, στήν Ἰλλυρία (Ἀλβανία),
στήν Κύπρο, στό Σινᾶ κ.τ.λ.;
Ἡ σοφή
Πατερική ἀπόκρισις, στό πρῶτο ζήτημα, εἶναι μόνον μία, αὐτοσυνεπής καί
τεκμηριωμένη. Χωρίς ἀμφιβολία, ὁ Μητροπολίτης Νικόδημος Ἀττικῆς, τό “Λιοντάρι”, δορυφορούμενος
ἀπό τούς σύν αὐτῶ Δώδεκα Ἐκθρονισθέντες ἁγίους Ἐπισκόπους. Αὐτός ὑπῆρξε ὁ Τρομερός “Μυστικός”, “Ἀόρατος”,
“Ἐπι-Προκαθήμενος” τῶν Ρωμιῶν, μέσα στή συνείδησι τῶν ἀπροσκυνήτων Πιστῶν καί τῶν ἁγίων Ψυχῶν.
Ὁ Ἀκραιφνής “Καστρο-Φύλαξ” τῆς Ἑλλην-Ορθοδοξίας.
Διακονῶν
τήν Ἐκκλησία καί ἀντιπαρατιθέμενος σθεναρά πρός τό ἀόρατο ἀβυσσαλέο Καταχθόνιο Κακό. Καί, πρός Πέντε
(5) “Σκιώδεις”, “Ὀκνούς”, “Λειψούς” καί “Ἀνυπάρκτους” Προκαθημένους. Ἀντιπαρατασσόμενος, χωρίς διακοπή, αὐτός ὁ
“Κανονικός”,
πρός τούς “Δῆθεν”, πρός τά Ἄβουλα “Πιόνια” τῶν Ἡγεμόνων. Πρός τά εὔθετα μόνον γιά χρυσοποίκιλτες
Δημόσιες παράτες καί Παρελάσεις. Πρός τά προσφέροντα στό Λαό μόνον θέαμα, “Θεατρικῶς Θεοπρεπῶς”.
Ὁ ἀοίδιμος
ἅγιος Νικόδημος, μέ Παραστάτη τήν ὡς ἄνω “Ἁγία Ἐπισκοπική Συνοδεία”, κατεῖχε τά
πραγματικά Πνευματικά “Ἡνία” τῆς Ἑλληνικῆς Ὀθροδόξου Ἐκκλησίας. Ἅπαντες, δυναμικοί ἀρνηταί
τοῦ δουλικοῦ γονατίσματος στόν “Καισαρο-Παπισμό”. Πολέμιοι τῆς Ἐκκοσμικεύσεως καί τῆς ἀλλοτριώσεως ἀπό τόν ξενοκίνητο Οἰκουμενισμό. 
