σ.σ.
Διαβάζοντας το απόσπασμα που ακολουθεί συνειδητοποιεί κανείς το μέγεθος της
αποστασίας. Ο π. Αθανάσιος μας λέει να μην αποκαλύπτουμε τα Μυστήρια της
Πίστεως στους απίστους, στους αδιάφορους (πόσο μάλλον στους διώκτες) κι εμείς
σήμερα βλέπουμε τους ίδιους τους ταγούς της Εκκλησίας να έχουν ανοίξει για τα
καλά κουβέντα μαζί τους και να ενδίδουν στις πιέσεις τους και να μας λένε τι
και πως θα συμπεριφερθούμε μέσα στους Ναούς.
……………………………………………………………………….
… Έχω μια απορία,
την οποία δεν μπορώ να λύσω. Δεν ήλθε βέβαια η ώρα για να λυθεί η απορία αυτή
αλλά θα ‘ρθει όμως. Ίσως τότε να λυθεί. Ωστόσο τώρα δεν μπορώ να την λύσω.
Όπως θα ξέρετε
στην αρχαία Εκκλησία που εδιώκετο από τους ειδωλολάτρας, η Θεία Λειτουργία
εγίνετο κρυφά. Στις κατακόμβες, στα σπίτια, στα δάση. Όπως και σήμερα σε χώρες
που διώκεται ο Χριστιανισμός η Θεία Λειτουργία τελείται στα σπίτια, στα
υπόγεια, στα δάση. Και μάλιστα τελευταία είχα ακούσει ότι και Λειτουργία,
Ορθόδοξη Λειτουργία, στο δάσος, στα χιόνια που να κρατάει 12 ώρες! Όπως θα
ξέρετε, στις Σλαβικές χώρες η Θεία Λειτουργία κρατάει πάρα πολλές ώρες. Έχουνε
πάρει το Αγιορειτικό τυπικό· δεν είναι Λειτουργία καθεαυτή, ο Όρθρος είναι και
τα λοιπά που τα παρατείνουν πάρα πάρα πολύ.
Συνεπώς το ερώτημα
τώρα είναι: ποιοί μπορούν να μετέχουν σε μία Θεία Λειτουργία που πρέπει να
μείνει κρυφή από τα μάτια των Αρχών; Και κάποιος, δεν θα πάει να καυχηθεί
στον γείτονά του, στον φίλο του «ξέρεις, εχθές είχαμε Λειτουργία στο τάδε
σπίτι». Ε, πάει το μυστικό, διέρρευσε. Και πως θα μπορούσε να γίνει μετά
Λειτουργία εάν διαρρεύσει το μυστικό; Εγώ δηλαδή εάν αυτήν την στιγμή σας πω
κάτι. Και σας πω «Μην το πείτε αυτό το κάτι. Προσέξτε. Μην το πείτε.» Με πάρα
πολύ μεγάλη ζημία, και ζημία ζωής ακόμη, να χάσουμε και την ζωή μας ακόμη.
Ποιός και ποιά από εσάς θα σεβαστεί το πράγμα και δεν θα πάει να το πει αύριο
στον συμμαθητή στην συμμαθήτρια, στον φίλο στην φίλη. Και θα το πει βέβαια
εμπιστευτικά. Θα πει, «Ξέρεις; Μην το πεις πουθενά. Ακούσαμε, μας είπε ο π.
Αθανάσιος ότι θα κάνουμε αυτό, αλλά δεν πρέπει να το ξέρει κανένας». Το είπατε
στον φίλο σας στην φίλη σας; Τέλειωσε. Πάει. Διέρρευσε το πράγμα. Θα είχατε την
δύναμη να το κάνετε αυτό;
Πού είναι η
απορία μου; Η απορία μου είναι η εξής: Θα μπορέσουμε να φτιάξουμε
ανθρώπους που να μπορούν να κρατούν τα μυστικά της Πίστεως; Αν δεν το
κάνουμε αυτό δεν κάναμε τίποτα. Είναι μεγάλης σημασίας παιδιά αυτό και να το
ξέρετε.
Να μάθουμε να
κρύπτωμε τα Μυστήρια της Πίστεως από τα μάτια των απίστων. Να το ξέρετε
αυτό. Δεν θα πεις στον τυχαίο στον άπιστο που γελάει και κοροϊδεύει, πως κάνεις
την προσευχή σου και αν κάνεις ή όχι μετάνοιες.
Κάποιος ονόματι
Βαρλαάμ τον 13ον αιώνα ήλθε από την Ιταλία -Χριστιανός κληρικός- και είχε την
νοοτροπία της δυτικής «εκκλησίας» και είχε ζητήσει να πάει εις το Άγιον Όρος να
μάθει πως κάνουν την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. Είδε λοιπόν,
διότι ισχυρίζοντο, όπως έλεγε, ότι οι Μοναχοί του Αγίου Όρους μπορούν να δουν
το Άκτιστο Φως. Αυτά του φάνηκαν πολύ περίεργα. Ήταν δε πάρα πολύ μορφωμένος
αυτός, φιλοσοφικά όμως.. και θεολογικά αλλά δεν είχε όμως την Ανατολική
Θεολογία την πολύ λεπτή την αληθινά Ορθόδοξη. Εξάλλου είμεθα μετά το Σχίσμα,
σημειωθείτω αυτό. Και με δόλο επήγε εις το Άγιον Όρος και λέει σ’ έναν απλό
Μοναχό «θα σε παρακαλέσω πολύ, για πες μου, πως κάνεις την Ευχή;» Εκείνος
άρχισε να του λέει μερικά πράγματα, ανύποπτος.
Αυτός, τί πήρε
απ’ ό,τι του είπε ο Μοναχός; Επήρε το εξωτερικόν σχήμα. Ότι σκύβει το κεφάλι
και λέει την Ευχή. Σκύβει το κεφάλι για να συγκεντρώσει την προσοχή, όπως λέμε
να βυθίσω τον νου στην καρδιά, που σημαίνει να δημιουργήσω ένα κλειστό κύκλωμα
(κλειστό κύκλωμα θα πει, δεν μπαίνει καμία δύναμις απ’ έξω), που σημαίνει
απόλυτος συγκέντρωσις της προσοχής χωρίς να παρεμβάλλεται τίποτε από τον
εξωτερικό κόσμο.
Αυτός, ο Βαρλαάμ,
πως το εξέλαβε; Ότι κοιτούσε τον αφαλό του. Και έβγαλε, τον βάπτισε λοιπόν ή
βάπτισε τους Αγιορείτες και τους είπε ομφαλοσκόπους. Ότι βλέπουν τον αφαλό
τους. Με αυτήν λοιπόν την ρετσινιά βγήκε έξω και άρχισε να τον κοροϊδεύει.
Περιττό να σας πω
ότι έγιναν οι περιβόητες διαμάχες που κράτησαν ούτε λίγο ούτε πολύ, 100
ολόκληρα χρόνια και το θέμα το αντιμετώπισε παιδιά ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
που ήταν Αγιορείτης. Εγνώριζε την Θεολογία της Ευχής του Ιησού και μπόρεσε να
απαντήσει. Έγιναν και ξανάγιναν Σύνοδοι στην Κωνσταντινούπολη.
Όλα αυτά από πού
βγήκαν; Από μία απροσεξία. Γιατί; Γιατί πήγε εκείνος, αφελώς, ο Μοναχός να πει
σε έναν άνθρωπο που δεν έπρεπε να του πει εκείνο που του είπε. Βλέπετε τί
σημαίνει ότι δεν πρέπει να λέγομε τα Μυστήρια του Θεού στους αδιαφόρους;
Αναμφισβήτητα λοιπόν πρέπει να είμεθα πάρα πολύ προσεκτικοί εις το σημείο αυτό.
Απομαγνητοφώνηση
Φαίη Τας
Θύρας Τας Θύρας
