Η πιθανή κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία ως προάγγελος παγκόσμιας κυβέρνησης και νέας «πανδημίας»; (Μέρος Α΄)Μία ανατρεπτική γεωπολιτική προσέγγιση που επιχειρεί να φωτίσει την αθέατη πλευρά των γεγονότωνΓράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών ΠΡΟΪΔΕΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΙΚΟΥΣ:Μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας έχει επιλέξει να αυτονομηθεί από τις κεντρικές επιλογές και αποφάσεις της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ, αντιμετωπίζοντας με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα και καχυποψία τις επίσημες δηλώσεις και διακηρύξεις των πολιτικών ταγών, και επομένως αμφισβητεί δικαιολογημένα την ειλικρίνεια των προθέσεων και τα κίνητρα όσων εμπλέκονται στην προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης της Ρώσο-ουκρανικής εμπόλεμης σύρραξης.Ενώ στον γεωπολιτικό χώρο της Ανατολικής Ευρώπης μαίνεται σφοδρή στρατιωτική (δι’ αντιπροσώπων) σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, που σφάζονται για τα «μάτια της Ουκρανίας», αντιθέτως στο πεδίο της αντιμετώπισης των υγειονομικών απειλών διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι οι αντίπαλοι και πολέμιοι γίνονται σύμμαχοι και συνέταιροι «δίνοντας τα χέρια», καθώς επικρατεί μεταξύ τους απόλυτη σύμπνοια και ταύτιση απόψεων αναφορικά με την εργαλειοποίηση των μελλοντικών πανδημιών, έχοντας ως κοινό στόχο, τον έλεγχο και την χειραγώγηση της ανθρωπότητας.Στον εξωτικό παράδεισο του Μπαλί, η «εκπεσούσα» δαιμονοκίνητη παγκόσμια ελίτ του χρήματος και της εξουσίας προμελετά και προσχεδιάζει το υγειονομικό αφήγημα της νέας πανδημίας και του επακόλουθου μαζικού εμβολιασμού των πολιτών, καθώς έχει βαλθεί να μετατρέψει την επίγεια ζωή τους σε δυστοπική κόλαση διαρκούς εμβολιαστικής επιτήρησης και ψηφιακής υποδούλωσης, μην αντέχοντας στην σκέψη ότι υπάρχουν ακόμη πολίτες που αντιστέκονται με θάρρος στον επιβαλλόμενο υγειονομικό ολοκληρωτισμό, παραμένοντας ελεύθεροι και ανεμβολίαστοι.Οι δαιμονοκίνητοι νεοταξίτες, έχοντας θέσει ως στόχο την εξάλειψη μέσω της διπλωματικής οδού όλων των πιθανών γεωπολιτικών συγκρούσεων, επιδιώκουν να προετοιμάσουν την ανθρωπότητα για ένα «αδιανόητο» γεγονός παγκοσμίων διαστάσεων που θα επηρεάσει την ζωή όλων των κατοίκων της Γης και το οποίο θα υπερβαίνει κατά πολύ τα στενά όρια μιας ένοπλης αντιπαράθεσης, καθώς η αντιμετώπισή του θα απαιτήσει την συγκρότηση παγκόσμιας κυβέρνησης των «εκλεκτών» και την τυφλή υπακοή και συμμόρφωση των πολιτών.Στις 30 Σεπτεμβρίου 1938 υπεγράφη εσπευσμένα στην Βαυαρική πρωτεύουσα μεταξύ της χιτλερικής Γερμανίας, της Ιταλίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας η ομώνυμη συμφωνία του Μονάχου (Διεθνής Συνδιάσκεψη του Μονάχου) με την οποία απετράπη την τελευταία στιγμή η εμπόλεμη σύρραξη μεταξύ της Γερμανίας και της Τσεχοσλοβακίας. Το σύμφωνο του Μονάχου, διά του οποίου συνομολογήθηκε η ενσωμάτωση της γερμανόφωνης Σουδητίας (περιοχή της Τσεχοσλοβακίας) στο Γ’ Ράιχ, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από τους λαούς της Ευρώπης και χαρακτηρίστηκε ως «έντιμη ειρήνη» που απομάκρυνε (προσωρινά) τα μαύρα σύννεφα του πολέμου, τα οποία είχαν συγκεντρωθεί απειλητικά στον ευρωπαϊκό ορίζοντα. |