Ο Άγιος Οσιομάρτυς Γεδεών (Καρακαλληνός) ο Νέος ο εν Τυρνάβω (30/12/1818)

του Κων. Α. Οικονόμου δασκάλου του 16ου Δ. Σχ. Λάρισας

Ο Νικόλαος, όπως αρχικά ονομαζόταν ο Άγιος, ήταν το πρώτο από τα οκτώ παιδιά του Αυγερινού και της Κυράτζας, γονέων ευσεβών που κατάγονταν από τα Κάπουρνα (Γλαφυρές Βόλου). Γεννήθηκε το 1766. Λόγω της φτώχειας της οικογένειας, ο Νικόλαος, δεκαετής, στάλθηκε σε ένα συγγενικό πρόσωπο στο Βελεστίνο που διατηρούσε παντοπωλείο, ενώ η υπόλοιπη οικογένεια εγκαταστάθηκε στο γειτονικό Γερμί (Ξερολίθι Βελεστίνου). Ένας Οθωμανός του Βελεστίνου τον άρπαξε βίαια απ΄ το παντοπωλείο και τον έβαλε, δωδεκαετή όντα, να υπηρετεί το χαρέμι του. Όταν ο πατέρας του Οσίου αναζήτησε το γιο του στο σπίτι του Οθωμανού, διώχτηκε με τη δικαιολογία πως ο Νικόλαος επρόκειτο να περιτμηθεί.

Τα Χριστούγεννα και ο Παπαδιαμάντης

Κάθε Χριστούγεννα η σκέψη μας πηγαίνει αυθόρμητα στον Σκιαθίτη Γέροντα των γραμμάτων μας, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, που έχει γράψει υπέροχα χριστουγεννιάτικα διηγήματα. Ο Ανδρέας Καραντώνης τον
χαρακτήρισε τον πρώτο αληθινά μεγάλο Έλληνα πεζογράφο και εξήγησε το γιατί:: " Μεγάλος πεζογράφος

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν -«Μέλλει γάρ Ηρώδης ζητείν το Παιδίον ,του απολέσαι αυτό»

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ματθ. β΄13-23

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Γαλ. α΄,11-19

«Μέλλει γάρ Ηρώδης ζητείν το Παιδίον ,του απολέσαι αυτό»

Στην Ευαγγελική περικοπή, που διαβάζεται μετά τη μεγάλη Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ότι Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ σε όνειρο και τον πρόσταξε να πάρει το νεογέννητο βρέφος και τη μητέρα Του και να αναχωρήσει για την Αίγυπτο, διότι ο Ηρώδης σκόπευε να αναζητήσει τον Χριστό για να Τον φονεύσει.

Προσδοκία των εθνών (προφητείαι – προρρήσεις – εικόνες)

Ε Ρ Χ Ε Τ Α Ι !

                                         Α´. Προσδοκία των εθνών

(προφητείαι – προρρήσεις – εικόνες)

«Και αὐτός προσδοκία ἐθνῶν» (Γεν. 49 , 10 )
«Καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μὴ τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειε κηδόμενος ύμών»(Πλάτωνος, ’Απολογία Σωκράτους 18[31α])

 Απὸ τὸ βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 28-36

►ΕΡΧΕΤΑΙ!

«Ούκ έκλείψει αρχών εξ Ιούδα καί ηγούμενος ἐκ τῶν μηρών αύτοῦ, ἑως έάν ἔλθη τά άποκείμενα αύτω, και αύτός προσδοκία έθνών»(Γεν. 49,10)

ΙΑΚΩΒ εἶνε ἕνας έκ τῶν ἐνδοξων ἀνδρῶν τῆς παλαιάς διαθήκης. Πατριάρχης ὁνομαστός διά τούς δώδεκα υἱούς του. Ὁ βίος του δεν έστερεῖτο θλίψεων. Κατεδιώχθη υπό τού άδελφοϋ του Ήσαῦ. Κατέφυγεν εἰς τον συγγενή του Λάβαν.
Ήπατήθη ύπ ’ αύτοΰ, ὅπως ήπάτησε και αύτός… Έδοκίμασε οίκογενειακὲς θλίψεις. ’’ Επιε πικρά ποτήρια. Άλλ’ ὅπως παντός ανθρώπου ή ζωή ρέει ώς ποταμός, ἔτσι και τοῦ ’Ιακώβ ή ζωή έρρευσεν ώς ποταμός, και έφθασεν εις τό τέλος, εις τάς έκβολάς, διά νά ριφθῇ εις τον άπέραντο τῆς αἰωνιότητος ωκεανόν. Έκ τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Θεόν. Ό Θεός, αὐτός εἶνε τό Α και τό Ω τῆς ύπάρξεώς μας. Αύτός ή αρχή καί τό τέλος. Ό ’Ιακώβ έν όψει τής αΙωνιότητος ρίπτει τό βλέμμα του εις τό παρελθόν τῆς ἀτομικῆς καί οίκογενειακῆς του ζωῆς, αναπολεῖ τάς παλαιάς ημέρας, ένθυμεῖται τάς χαράς και τάς λύπας, τά ευχάριστα και τά δυσάρεστα γεγονότα, καί συγκινεῖται βαθύτατα. Όλίγαι ώραι υπολείπονται άκόμη καί ό αποχωρισμός έκ τοῦ κόσμου τούτου, έκ παντός ὅ,τι ήγάπησε τρυφερώς, θά συντελεσθῆ. Ό ’Ιακώβ απέρχεται. Είνε ηλικίας 147 έτών. Θέλει νά δῇ διά τελευταίαν φοράν τούς δώδεκα υἱούς του. Οἱ υἱοί του ἔρχονται καί περικυκλώνουν την κλίνην του. Καί ό ’Ιακώβ δίδει εις έκαστον τάς συμβουλάς του, ώς συνήθως πράττουν οί καλοί γονείς προαισθανόμενοι τό τέλος των. Άλλ’ οἱ συμβουλαί τοῦ ἐνδοξου πατριάρχου διαφέρουν ἀπό τὰς συμβουλὰς τῶν πολλῶν. Ὁ νοῦς τοῦ πατριάρχου κατά τὶς τελευταῖες ἐκεῖνες στιγμὲς φωτίζεται ἀπό τό ύπερκόσμιο φως και βλέπει μακρια, πολύ μακριά. Βλέπει τί μέλλει νά συμβῇ «ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν».
Ό ’Ιακώβ προφητεύει τό μέλλον τῶν υἱῶν του

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ- ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ

 ΧΡΙΣΤΟΣ         ΕΤΕΧΘΗ

ΑΛΗΘΩΣ   ΕΤΕΧΘΗ

Τα Χριστούγεννα ως αφορμή για πνευματικό προβληματισμό

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ 

Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸνἐν τῇ φάτνῃ, 

διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ. β,7)

Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε  να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία.

Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη!

Ἡ Κατά σάρκα γέννησις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

  

  Ἀντι-Επιτίμιο, Προ-Επιτίμιο, Ὑπερ-Τιμή

Προ-Επιτίμιο, Ὑπέρ-Τιμή

Μετά τό προπατορικό ἁμάρτημα, ὁ Διάβολος ἀντί θανάτου εἶδε τήν γέννησι νέων ἀνθρώπων καί αἰφνιδιάσθη.

Ἀντί γιά τό Ἐπιτίμιο τοῦ θανάτου καί τήν ἐξαφάνισι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, εἶδε τό Ἀντι-Επιτίμιο, τό Προ-Επιτίμιο, δηλ. τή γέννησι νέων ἀνθρώπων.

Κάτι ὅμως ἀκόμη ἀπουσίαζε. Κάτι τό ξεχωριστό καί μοναδικό. Ἡ μία ἡ Μοναδική Γέννησις. Ἡ του Υἱοῦ καί Λόγου. Ἡ ἔλευσις τοῦ Κυρίου στή γῆ.

Μέ τήν Ἐν-ανθρώπισι, ἔχουμε τήν Ὑπέρ-Τιμή.

Μέ τήν Ἐνσάρκωσι, τοῦ Κυρίου μας καί τή Γέννησί του μᾶς δωρίζει τήν Ἐν-θέωσι.

Ἀπό Λίαν Καλῶς εἴς ἄριστα

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΩΓΜΕΝΟΣ AΠΟ ΤΗΝ ΚΟΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΓΙ” ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ. ΝΑ ΑΠΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ;…

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

  25 Δεκεμβρίου Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου 
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

O XΡΙΣΤΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ

«Οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι» (Λουκ. 2,7)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ χριστιανοσύνη ἑ­ορτάζει τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰ­ησοῦ Χριστοῦ, γεγονὸς μοναδικὸ στὴν ἱστορία.
Ὑπάρχουν πράγματα ἀξιόλογα, ποὺ δὲν μπο­ρεῖ κανεὶς νὰ τὰ ἀγνοήσῃ, ὅπως λ.χ. ἡ εἴδησι ὅ­­τι στὸν 20ὸ αἰῶνα ὁ ἄνθρωπος πάτησε στὴ σε­λήνη. Ἀλλ᾽ ὅ­σο θαυμαστὸ καὶ ἂν φαντάζῃ αὐτό, εἶνε πολὺ μικρὸ ἀπέναντι στὸ γεγονὸς ὅ­τι ὄχι πλέον ἄνθρωπος ἀλλ᾽ αὐτὸς ὁ Θεός, ποὺ ἐ­ξουσιάζει τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες, ἐ­πισκέ­φθηκε τὴ γῆ ἀπὸ τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν. Κατέβηκε ἐδῶ, φόρεσε ἀνθρώπινη σάρκα, περπάτησε ἀνάμεσά μας, δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε καὶ ἀνελήφθη πάλι στοὺς οὐρανούς. Γεγονὸς ἄνευ προηγουμένου, μοναδικό!
Ὁ ἥλιος ἄγγιξε τὴ γῆ, λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, καὶ ἡ γῆ δὲν κάηκε! «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου…» (ἁ­γιασμ. Θεοφαν.). Τὸ πιστεύ­­εις; ἔλα στὴν ἐκκλησία· δὲν τὸ πιστεύεις; κάνε τὸ ρεβεγιόν σου. Εἶνε ζήτημα πίστε­ως. Ἂν πιστεύῃς ὅτι πραγματικὰ ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ, τότε ὁ Χριστὸς θὰ γεννη­θῇ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὄχι πλέον στὴ φάτνη ἀλλὰ στὴν καρδιά σου, οἱ οὐρανοὶ θ᾿ ἀ­νοίξουν, ἡ φύσις θ᾽ ἀγάλλεται καὶ θὰ χαίρῃ, οἱ ἄγγελοι θὰ ψάλλουν τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…» (Λουκ. 2,14).

Λίγες σκέψεις για τα Χριστούγεννα (από ομιλίες πατέρων)

Α) Τα Χριστούγεννα θα τα δούμε σε άμεση συνάφεια με τη δημιουργία του ανθρώπου και την πτώση του. Ο άνθρωπος πλάσθηκε με άπειρη αγάπη από τον Θεό κατ’ εικόνα Του. Του δόθηκε θεϊκή μαγιά, θεϊκό μπόλι, η πνοή του Θεού. Του δόθηκε και το αυτεξούσιο. Χωρίς το αυτεξούσιο θα ήταν ένα παιχνίδι στα χέρια του Πλάστη Του. Το αυτεξούσιο θα τον οδηγούσε στη θέωση, δηλαδή στο «καθ’ ομοίωσιν» ή στην απώλεια. Το αυτεξούσιο είναι συνώνυμο της ευθύνης και του αγώνα. Ο Θεός βάζει στον άνθρωπο ένα αγώνισμα εγκρατείας και υπακοής. Ο άνθρωπος αποτυγχάνει. Και χάνει την παραδείσια χαρά. Ποια ήταν η παραδείσια χαρά; Ήταν η θέα και η συμμετοχή στη δόξα του Θεού.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ

(ΔΙΗΓΗΜΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΝ)

Μεταξὺ τῶν πολλῶν δημωδῶν τύπων, τοὺς ὁποίους θὰ ἔχωσι νὰ ἐκμεταλλευθῶσιν οἱ μέλλοντες διηγηματογράφοι μας, διαπρεπῆ κατέχει θέσιν ἡ κακὴ πενθερά, ὡς καὶ ἡ κακὴ μητρυιά. Περὶ μητρυιᾶς ἄλλοτε θὰ ἀποπειραθῶ νὰ διαλάβω τινὰ πρὸς ἐποικοδόμησιν τῶν ἀναγνωστῶν μου. Περὶ μιᾶς κακῆς πενθερᾶς σήμερον ὁ λόγος.
Εἰς τί ἔπταιεν ἡ ἀτυχὴς νέα Διαλεχτή, οὕτως ὠνομάζετο, θυγάτηρ τοῦ Κασσανδρέως μπαρμπα-Μανώλη, μεταναστεύσαντος κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπανάστασιν εἰς μίαν τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου, εἰς τί ἔπταιεν ἂν ἦτο στεῖρα καὶ ἄτεκνος; Εἶχε νυμφευθῆ πρὸ ἑπταετίας, ἔκτοτε δὶς μετέβη εἰς τὰ λουτρὰ τῆς Αἰδηψοῦ, πεντάκις τῆς ἔδωκαν νὰ πίῃ διάφορα τελεσιουργὰ βότανα, εἰς μάτην, ἡ γῆ ἔμενεν ἄγονος. Δύο ἢ τρεῖς γύφτισσαι τῆς ἔδωκαν νὰ φορέσῃ περίαπτα θαυματουργὰ περὶ τὰς μασχάλας, εἰποῦσαι αὐτῇ ὅτι τοῦτο ἦτο τὸ μόνον μέσον, ὅπως γεννήσῃ, καὶ μάλιστα υἱόν. Τέλος καλόγηρός τις Σιναΐτης τῇ ἐδώρησεν ἡγιασμένον κομβολόγιον, εἰπὼν αὐτῇ νὰ τὸ βαπτίζῃ καὶ νὰ πίνῃ τὸ ὕδωρ. Τὰ πάντα μάταια.

π.Αθανάσιος Μυτιληναίος Ομιλίες στην εορτή των Χριστουγέννων

Αθανάσιος Μυτιληναίος - Χριστούγεννα

Αλλάζει μετά από…200 χρόνια το καθεστώς της Εκκλησίας Κρήτης;

Είναι ένας προάγγελος για ανάλογες κινήσεις σε Σταυροπηγιακές Μονές στην Ελλαδική Εκκλησία και όχι μόνο

Τελικά φαίνεται πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Από τη μία η εκλογή των ηγουμένων δύο Πατριαρχικών Σταυροπηγίων της Κρήτης, της Μονής Γουβερνέτου και της Μονής Τζαγκαρόλων, σε βοηθούς Επισκόπους του Οικουμενικού Πατριάρχη και από την άλλη ότι το τελευταίο διάστημα όλοι οι μητροπολίτες του νησιού πέρασαν από το Φανάρι έχουν να κάνουν με τις εξελίξεις που προσπαθεί να δρομολογήσει για την Εκκλησία Κρήτης ο Βαρθολομαίος. Άλλωστε είχε καταγραφεί μια τέτοια συνάντηση και στις αρχές Δεκεμβρίου παρόντος και του νομικού συμβούλου της Εκκλησίας Κρήτης.

Κάτι σοβαρό λοιπόν είναι πίσω από αυτή την ιστορία που με αφορμή τα σταυροπηγιακά μοναστήρια δημιουργεί νέα δεδομένα μετά από αιώνες για την Κρήτη και την εκκλησία της.

π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῶ γεννηθέντι ἀδελφοί!

Τά ἐφετινά Χριστούγεννα βρίσκουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας σέ θλιβερή, ἀπογοητευτική καί τραγική κατάσταση. Ἀπό τήν μιά ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ σχισματοαίρεση τῆς Οὐκρανίας, ἀναγνωριζομένη ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, σχίζουν τόν ἄρραφο χιτῶνα τοῦ νηπιάσαντος Χριστοῦ καί τορπιλίζουν τήν ἑνότητα τοῦ Σώματός Του. Ὅμως, μἐσα σ' αὐτό τό κλίμα τῆς ἀπαισιοδοξίας, τά Χριστούγεννα μᾶς γεμίζουν μέ αἰσιοδοξία. Τό Νήπιον τῆς Βηθλεέμ εἶναι ἡ αἰσιοδοξία μας. Ὁ γεννηθείς Χριστός εἶναι ὁ παγκόσμιος ἄξονας, τό κέντρο τῆς ἀνθρωπότητος, τό Ἀλφα καί τό Ὠμέγα, τόν Ὁποῖο παρακαλοῦμε καί ἰκετεύουμε νά παύσει τά σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν καί νά καταστείλει τίς ἐπαναστάσεις τῶν αἱρέσεων.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!

ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ!

ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΣΩΤΗΡΙΑ, ΘΕΑΡΕΣΤΑ ΚΑΙ ΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης : Ποίημα - Να ‘χα

 

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης : Ποίημα - Να ‘χα

1 Να ’χα ένα στάβλο ταπεινό, και στρώμα αχυρένιο Να ‘χα δώρα πολύτιμα , σε σκεύος μαλαματένιο 2 Να ‘χα κι ένα ζεστό παχνί, μοσχάρια προβατάκια κι ένα κήπο ορθάνοιχτο, για όλα τα παιδάκια 3 Να δώσει κι ο καλός Θεός , μεσούρανα ένα άστρο να γίνει κι η πικρή ζωή, απόρθητη σαν κάστρο 4 Απ’ όλα τ’ ανομήματα, και κάθε αναλγησία Να απευθύνω  προσευχή με κάθε παρρησία 5 Να γίνει η καρδούλα μου, φάτνη παχνί και στάβλος Να έλθει ο μικρός Χριστός σαν βασιλιάς μεγάλος                                  Αριστείδης Π. Δασκαλάκης       Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα

            

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως -Δός μας, Κύριε, τὴν πίστι! (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Δός μας, Κύριε, τὴν πίστι! (Ἑβρ. 11,9, 33, 40)

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Εἴμαστε, ἀγαπητοί μου, μικροὶ καὶ ἁμαρτωλοί· αὐτὴ εἶνε ἡ ἀλήθεια, εἴτε θέλουμε νὰ τὸ παραδεχθοῦμε εἴτε ὄχι. Ἡ φιλαυτία, βλέπετε, ἐξιδανικεύει τὶς ἀτέλειές μας καὶ ἐξωραΐζει τὶς ἀσχημίες μας. Καὶ ἐδῶ βρίσκεται ἡ αἰτία πού, ἐνῷ εἴμαστε μικροὶ καὶ ἁμαρτωλοί, δὲν τὸ συναισθανόμαστε ὅσο θὰ ἔπρεπε.

Γιὰ νὰ καταλάβουμε καὶ νὰ συναισθανθοῦμε πόσο μικροὶ εἴμαστε, φτάνει νὰ συγκρίνουμε τὸν ἑαυτό μας μὲ μεγάλα ἀναστήματα καὶ ἁγίους ἀνθρώπους, μὲ τοὺς μάρτυρες, μὲ τοὺς μεγάλους ἄνδρες τῆς παλαιᾶς καὶ τῆς καινῆς διαθήκης.Ὅπως ὅταν βρεθοῦμε στοὺς πρόποδες ἑνὸς βουνοῦ ὑψηλοῦ καὶ ἀτενίζουμε τὴν κορυφή του αἰσθανόμαστε ὅτι τὸ ἀνάστημά μας εἶνε σπιθαμιαῖο, μηδαμινὸ ἐμπρὸς στὸ ὕψος, στὸ «ἀνάστημα» τοῦ βουνοῦ, ἔτσι καὶ ὅταν γιὰ μιὰ στιγμὴ σταθοῦμε καὶ συγκρίνουμε τὴ ζωὴ ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ μὲ τὸν ἅγιο βίο τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων, τότε βλέπουμε ὅτι δὲν εἴμαστε τίποτα, ὅτι εἴμαστε μικροὶ μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τους καὶ ἁμαρτωλοὶ μπροστὰ στὴν ἁγιωσύνη τους. Εἴμαστε νᾶνοι μπροστὰ σὲ γίγαντες· νᾶνοι ἐμεῖς, γίγαντες ἐκεῖνοι.

Δημήτρης Νατσιός: Η πασών των εορτών επεδήμησεν εορτή

Χριστούγεννα  : «Η πασών των εορτών επεδήμησεν εορτή και την οικουμένην ευφροσύνης επλήρωσεν. Εορτή η των απάντων ακρόπολις, η πηγή και η ρίζα των παρ’ ημίν αγαθών δι’ ης ο ουρανός ηνεώχθη, πνεύμα κατεπέμφθη, τα διεστώτα ηνώθη, το σκότος εσβέσθη, το φως έλαμψεν, οι δούλοι γενόνασιν ελεύθεροι, οι εχθροί υοί, οι αλλότριοι κληρονόμοι...».

Η πασών των εορτών επεδήμησεν εορτή

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Πλησίασε κάποτε ένας Ευρωπαίος, ένας Φράγκος, τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή, Γιώργο Σεφέρη, πειράζων αυτόν και λέγων:

«Μα, πιστεύετε σοβαρά ότι είστε απόγονοι του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή ; Απάντησε ο ποιητής: Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον μαρμαρωμένο βασιλιά και τον Παπαφλέσσα, που ζύμωνε κάθε Πρωτοχρονιά την βασιλόπιτα και ένιωθε την ψυχή της να βουρκώνει την Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά το ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου». Βαθιά θεολογική η απάντηση του ποιητή. Το ερώτημα είναι πόσοι από μας μπορούν να δώσουν σήμερα την ίδια απόκριση.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΙΤΣΑΚΟΣ. Ἐφημέριος, ἐπὶ τεσσαράκοντα περίπου ἔτη, εἰς τὸ χωρίον Ἀργυρά Ἀχαΐας. Ὁ μικρὸς τὸ δέμας, ἀλλὰ γίγας τῇ ψυχῇ καὶ τῷ πνεύματι

"Δίκαιος, ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται" (Σοφ. Σολ. Δ΄ 7).

Πρωτοπρεσβ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΙΤΣΑΚΟΣ.

Επανάληψη δημοσιεύματος υποχρέωσή μας πνευματική στον άγιο Γέροντα (Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2018)

Πρὸ τεσσαράκοντα, περίπου, ἡμερῶν, ἐκλήθῃ ἀπὸ τὸν μάταιον τοῦτον κόσμον, ὑπὸ τοῦ Κυρίου μας, ὁ εὐλαβέστατος κληρικός, ὁ ἀκάματος ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ἄοκνος ποιμὴν τῶν λογικῶν προβάτων, ὁ κατανυκτικὸς λειτουργός, ὁ σύγχρονος "παπᾶ - Πλανᾶς", μὲ τὰ ἀμέτρητα χαρτιὰ καὶ ὀνόματα ποὺ προσεκόμιζε ἐπί καθημερινῆς σχεδόν, βάσεως, ὁ, κατὰ κόσμον, ἄσημος καὶ ὀλιγογράμματος, κατὰ Θεόν, ὅμως ἐπίσημος καὶ εὐρυμαθής, ὁ, διὰ τῆς καρδιακῆς αὐτοῦ προσευχῆς, ἀρωγὸς καὶ βοηθὸς "τῶν ἐν θλίψεσι καὶ πόνοις καὶ περιστάσεσιν ὄντων"!
Ὁ μικρὸς τὸ δέμας, ἀλλὰ γίγας τῇ ψυχῇ καὶ τῷ πνεύματι, π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΙΤΣΑΚΟΣ. Ἐφημέριος, ἐπὶ τεσσαράκοντα περίπου ἔτη, εἰς τὸ χωρίον Ἀργυρά, τοῦ νομοῦ Ἀχαΐας καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὡς, τύποις "συνταξιοῦχος", λειτουργὸς καὶ πνευματικὸς πατέρας, εἰς τὸ Ναΐδριον τοῦ ἐν Πάτραις Νοσηλευτικοῦ Ἱδρύματος, "Ἄσυλον Ἀνιάτων Πατρῶν", ἀπὸ τὸ ὁποῖον καὶ ἀπῆλθεν ὡς ἀσθενὴς καὶ ὑπέργηρος, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ ὁποῖον ἄφησε τὴν ἐν κόσμῳ τελευταίαν αὐτοῦ πνοήν ὡς νοσηλευόμενος.

Καπετάνιο, κοίτα με ποιές θα σε τιμήσει ο Κούλης με τους 300 για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση ! -- Επιχειρείται αποδόμηση του Εικοσιένα.

 Η Γιάννα Αγγελοπούλου Ευγνωμονούσα!
 Κολοκοτρώνης Θ.: Ρε Γιώργο Καραϊσκάκη, κοίτα με ποιές θα σε τιμήσει ο Κούλης με τους 300 για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση ! 

 Γεώργιος Καραϊσκάκης: Θοδωρή μην με τσιγκλίζεις, εσύ και κείνος ο πονηρός Φαναριώτης ο Μαυροκορδάτος, που ανέχτηκες  αυτές τις θηλυδρίες να αλωνίζουν  και τις αντάμωνες στο παλάτι που γυρνόφερνες, σε ξαρμάτωναν στην πόρτα και δεν τις έφτυνες.

 Κολοκοτρώνης Θ. : Στρατηγέ μου, βλέπω ότι την πατρίδα που ματώσαμε και την ελευθερώσαμε αυτοί οι προδότες Νενέκοι με τις θεραπαινίδες... την ξανασκλαβώσανε. Πού ακούστηκε ορέ, τούτο τόν Άγιο τόπο, να τον κυβερνάνε αυλητρίδες ξεκαπίστρωτες βουρλισμένες φοράδες και λαγόκαρδοι. 

Σχόλιο Ν. Αυτό τόξερες γιά την ξεκαπίστρωτη;

Η Αγγελοπούλου, στην εναρκτήρια συνεδρίαση της επιτροπής της, μνημόνευσε την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Μικρασιατών Ελλήνων ως "ανθρωπιστική καταστροφή", όπως λέμε "ακραία καιρικά φαινόμενα". 

 Προσέξτε ότι η φράση ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ, δηλαδή αφήνει στην ασάφεια ποιός κατέστρεψε τι.

Ούτε αναφέρεται στην ταυτότητα του θύτη, ούτε στον τρόπο εξόντωσης των θυμάτων. 

  Θυμίζει το αλήστου μνήμης "χιλιάδες Ελλήνων συνωστίζονταν στο λιμάνι της Σμύρνης". 

  Το πρόβλημα είναι μήπως, ερήμην ασφαλώς της

Αγγελοπούλου, με όλη αυτή την προσπάθεια αποδόμησης του Εικοσιένα, επιχειρείται ένα rebranding, δηλαδή ένας κίβδηλος και δόλιος

αναπροσδιορισμός της εθνικής μας ταυτότητας. 

 Που θα διευκολύνει την ενσωμάτωση της χώρας μας στο νεο-οθωμανικό σχέδιο του Ερντογάν.