Ἐμβολιοποιμένες τοῦ ὀργουελικοῦ «ἀνάποδου
κόσμου» σέ νέες περιπέτειες…
Ἄν ἔχουν ὅμως οἱ παπᾶδες μας τήν αἴσθηση ὅτι ἔγιναν λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου γιά τά εὔκολα, προφανῶς κάτι κατάλαβαν πολύ λάθος.


του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας
Ἄκρως ἐντυπωσιακό πάντως καί αὐτό - καί
ἀπολύτως χαρακτηριστικό καί εὔγλωττο μέσα στή σκοτεινή λαίλαπα πού ζοῦμε. Τήν
ὥρα πού κάποιοι ἐλεύθεροι ἄνθρωποι ἔδιναν μία ἀκόμη μάχη στόν Ἔβρο ἐνάντια στόν
παρανοϊκό αὐταρχισμό καί τή δυστοπική φρίκη τοῦ φασιστικοῦ καθεστῶτος, κάποιοι
ἄλλοι στόν ἴδιο ἀκριβῶς τόπο καί τήν ἴδια περίπου ὥρα ἐπέλεγαν νά συνεχίσουν
ξεδιάντροπα τό θλιβερό ἔργο τῆς ἀπροκάλυπτης στήριξής του. Καί δυστυχῶς, ναί,
ἦταν καί πάλι αὐτοί πού, ἐνῶ θα ἔπρεπε νά εἶναι οἱ κατεξοχήν μπροστάρηδες στο
ἔργο τῆς ψυχικῆς στήριξης καί πνευματικῆς ἐνίσχυσης (ἀλλά καί ὑλικῆς
συμπαράστασης) τοῦ λαοῦ, ἐξακολουθοῦν ὡστόσο νά ἀποδεικνύονται οἱ χειρότεροι
ἀποστάτες καί οἱ τραγικότεροι διχαστές του.