Διάβασα ἀπό τήν Καθολική ἐφημερίδα μέ στοιχεῖα (14 Ἰουλίου 2014) τήν ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου, στήν χειροτονία τοῦ Παπικοῦ Ἐπισκόπου Σύρου τήν Τετάρτη 2 Ἰουλίου 2014 καί αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη κάτι νά γράψω, ἐλπίζοντας μήπως ξυπνήσουν μερικοί ἀπ’ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι στίς ἡμέρες μας ἀποκοιμίζουν, ὅσους ἔχουν κάποιες ἀνησυχίες γιά τό ποῦ βαδίζουμε ὡς Ὀρθόδοξοι στίς ἔσχατες ἡμέρες πού ζοῦμε.
Πρέπει κατ’ ἀρχάς νά ἀναφέρουμε, πρός ἔπαινο τῶν Παπικῶν, ὅτι φροντίζουν νά καλύπτουν ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς πατρίδος μας μέ τήν ποιμαντορική τους φροντίδα καί, ἀκόμη, νά στέλνουν ἀξιολόγους καί ἐκπαιδευμένους στήν διπλωματία καί ὑποκρισία ἀνθρώπους, ἐνῶ ἐμεῖς στόν τόπο αὐτό πού ποτίστηκε μέ αἷμα ἁγίων καί μαρτύρων, στέλνουμε σήμερα, ὅ,τι πιό ἄχρηστο και ἀκατάλληλο, ἀπό πλευρᾶς ἀνθρωπίνου ὑλικοῦ, ὑπάρχει γιά νά ποιμάνη αὐτόν τόν τόπο.
Ὁ νέος λοιπόν Παπικός Ἐπίσκοπος, σύμφωνα μέ τό βιογραφικό του, ἔχει ἀποφοιτήσει ἀπό τό τάγμα τῶν Ἰησουιτῶν, ὁπότε ἔχει ἀριστεύσει στήν ὑποκρισία καί τή διπλωματία, μιά καί αὐτό τό τάγμα δι’ αὐτό φημίζεται, σέ σημεῖο νά τό ἀπεχθάνωνται καί οἱ ἴδιοι οἱ Παπικοί. Ὁ τίτλος τοῦ νέου Παπικοῦ Ἐπισκόπου σύμφωνα μέ τήν Καθολική ἐφημερίδα εἶναι «Σύρου Θήρας καί Ἀποστολικός Τοποτηρητής τῆς Ἐπισκοπῆς Κρήτης». Οἱ ἄνθρωποι λοιπόν αὐτοί ὀργώνουν ὅλο τόν τόπο γιά νά μᾶς κάνουν αἱρετικούς, χρησιμοποιώντας σάν δόλωμα τά παπικά σχολεῖα, τά νοσοκομεῖα καί τά ἱδρύματα, τά μοναχικά τους τάγματα κ.λπ.
Ἀπό τίς προσφωνήσεις φάνηκε ὅτι ἦταν παρόντες ἕνας ὑπουργός, κάποιοι βουλευτές, ὁ Γενικός Γραμματέας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, οἱ τοπικές ἀρχές κ.λπ. Ἀπό τούς πολιτικούς βέβαια τίποτε καλό δέν περιμένουμε σ’ αὐτόν τόν τόπο καί τό ἀπέδειξαν περίτρανα μέ τήν δουλεία στήν ὁποία μᾶς εἰσήγαγον καί ἀκόμη δέν ξέρουμε πού θά μᾶς φθάσουν.
Ὁ νέος Παπικός Ἐπίσκοπος στήν ὁμιλία του, καταλήγοντας ἀνέφερε τά ἑξῆς: «Στήν Ἐπισκοπική μου πορεία ἐπιθυμῶ, καί εἶμαι σίγουρος, ὅτι θά ἔχω συνοδοιπόρο τήν ἀδελφή Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία καί ὅλοι μαζί κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί νά βιώσουμε μέ μεγαλύτερη συνέπεια τό Εὐαγγέλιο καί νά μπορέσουμε νά σώσουμε καί νά σωθοῦμε». Εἶναι λοιπόν σίγουρος ὁ Παπικός Ἐπίσκοπος ὅτι θά ἔχη στό πλευρό του συνοδοιπόρο τόν Μητροπολίτη Σύρου, τούς ὡς ἰχθεῖς ἀφώνους κληρικούς του καί βέβαια τόν ἀποίμαντο καί ἀκατήχητο λαό, τόν ὁποῖο ἐπίτηδες, θεωρῶ, ἄφησαν ἔτσι οἱ Ἐπίσκοποι, προκειμένου νά μή τούς ἐλέγχη γιά τίς προδοσίες των.
Στήν ἴδια ἐφημερίδα καί στό ἐπίκαιρο ἄρθρο «Ἡ σπουδαιότητα τῆς χειροτονίας», διαβάζουμε μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς: «Ὁ Σύλλογος τῶν Ἐπισκόπων, συνηγμένος κάτω ἀπό μία κεφαλή, τόν Ἐπίσκοπο Ρώμης, τό διάδοχο τοῦ Πέτρου, ἐκφράζει τήν ἑνότητα, τήν ποικιλία τῶν χαρισμάτων καί τήν παγκοσμιότητα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ».
Ὥστε λοιπόν οἱ Παπικοί, κατά τό δή λεγόμενο, τό «βιολί βιολάκι τους». Ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλη- σίας ὁμολογοῦν ὅτι εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης ὡς διάδοχος τοῦ Πέτρου, γύρω ἀπό αὐτόν πραγματοποιεῖται ἡ ἑνότητα, ἡ ποικιλία τῶν χαρισμάτων κ.λπ. Ὁ Χριστός «πάει περίπατο», ἤ στήν καλύτερη περίπτωσι εὑρίσκεται στόν οὐρανό, γιά νά ἀφήση ἐλεύθερη τή γῆ νά τήν ποιμάνη ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης.
Στήν πρώτη σελίδα, ἐπίσης, περιγράφοντας ὁ συντάκτης τήν ὅλη ἐκδήλωσι τῆς χειροτονίας τοῦ Παπικοῦ Ἐπισκόπου ἀναφέρει καί τά ἑξῆς: «Συγκίνηση καί χαρά προκάλεσε ἡ παρουσία στήν τελετή ἀντιπροσωπείας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σύρου, μέ ἐπικεφαλῆ τόν Μητροπολίτη, σεβασμιότατο κ.κ. Δωρόθεο, ὁ ὁποῖος μετά τόν σύντομο χαιρετισμό του, μέ μία κίνηση ἀδελφικῆς ἀγάπης προσέφερε τήν Μίτρα γιά τήν χειροτονία τοῦ νέου Ἐπισκόπου».
Οἱ Παπικοί τά προβάλλουν αὐτά, προκειμένου νά δείξουν ὅτι εἴμαστε ἀδελφάκια, προκειμένου νά ἐξαλείψουν ἀπό τήν μνήμη τῶν ἀφελῶν Ὀρθοδόξων, ὅλα τά ἐγκλήματα πού διέπραξαν εἰς βάρος μας, ἀπό τίς Σταυροφορίες πού ἐλεηλάτησαν πολύ χειρότερα ἀπό τούς Τούρκους τήν Κων/πολη καί ὅλη τήν αὐτοκρατορία, τούς βιαίους προσηλυτισμούς πού ἔκαναν κατά τήν Τουρκοκρατία καί εἰδικά στά νησιά, τήν Φραγκοκρατία τῆς Κύπρου, κατά τήν ὁποία εἶναι ἀπίστευτες καί ἐδῶ οἱ βαρβαρότητές των καί τά μαρτύρια πού ὑπέστησαν οἱ Ὀρθόδοξοι, τούς προσηλυτισμούς διά τῆς οὐνίας ὁλοκλήρων λαῶν (πχ. Πολωνοί, Σλαυϊκοί λαοί κλπ.) καί τέλος τίς σφαγές καί μαζικές δολοφονίες τῶν 800.000 Σέρβων κατά τόν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ἀπό τούς Παπικούς Κροάτες, μέ ἀρχηγό τόν πρόσφατα ἁγιοποιηθέντα σφαγέα τῶν Σέρβων Παπικό ἀρχιεπίσκοπο Κροατίας Στέπινατς.
Ὥστε λοιπόν, κ. Δωρόθεε, προσέφερες στόν ἀδελφό σου τήν Μίτρα, ἡ ὁποία βλέπουμε στήν φωτογραφία δέν εἶναι καί αὐτή Ὀρθόδοξη, ἀλλά εἶναι ἡ παπική Τιάρα, τό δίκερο κράνος τῶν Παπικῶν, μέ τό ὁποῖο συμβολίζουν ὅτι ὁ Πάπας συγκεντρώνει στόν ἑαυτό του καί τίς δύο ἐξουσίες (θρησκευτική καί κοσμική). Μέ αὐτήν τήν «κίνηση ἀδελφικῆς ἀγάπης», σύμφωνα μέ τήν παπική ἐφημερίδα, ἀλλά καί μέ τήν παρουσία σου ἐκεῖ καί μέ ὅσα κατωτέρω θά σχολιάσωμε, μελιστάλακτα λόγια πού προσφώνησες, ἀπέδειξες περίτρανα μέ λόγια καί ἔργα ὅτι ἀναγνωρίζεις τήν ἱερωσύνη τους, ὅτι εἶσαι πράγματι γνήσιος ἀδελφός τους, ὅτι ἀναγνωρίζεις καί συμφωνεῖς μέ τίς πλάνες τους, ὅτι τέλος πάντων εἶσαι αἱρετικός ὅπως αὐτοί καί ὡς ἐκ τούτου δέν ἔχεις καμμία σχέσι μέ τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Χριστό.
Ἀθέτησες τούς ἀγῶνες τῶν ἁγίων ἐναντίον τῶν Παπικῶν καί εἰδικά τοῦ Μ. Φωτίου, ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Ἰωσήφ τοῦ Βρυεννίου, ἀθέτησες τά μαρτύρια τῶν ἁγιορειτῶν ὁσιομαρτύρων ἐπί Πατριάρχου Ἰωάννου τοῦ Βέκκου, τῶν μαρτύρων ἀπό τοῦ Παπικούς τῶν μοναχῶν τῆς Καντάρας τῆς Κύπρου, τά μαρτύρια τῶν Σέρβων μαρτύρων ἀπό τούς Παπικούς καί τόν Στέπινατς κ.λπ. καί, βέβαια, ἀθέτησες καί ποδοπάτησες τήν Ἁγία Γραφή τούς ἱερούς Κανόνες καί ὅλη τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, τά ὁποῖα ὁμοθυμαδόν ἀπαγορεύουν κάθε ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς.
Ἀλλά ἄς ἔλθουμε καί στήν προσφώνησι τήν ὁποία κατεχώρησε ἡ παπική ἐφημερίδα στήν τελευταία σελίδα. Ἀνέφερε ὁ Μητροπολίτης Σύρου μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:«Σεβασμιώτατοι, Πανοσιώτατοι, Σεβασμιώτατε ἀδελφέ κ. Φραγκίσκο, ἐκ μέρους τῆς Ὀρθοδόξου Έκκλησίας τῆς Σύρου καί τοῦ φιλοθέου καί φιλευσεβοῦς πληρώματός αὐτῆς,συμμετέχομεν σήμερον εἰς τήν χαράν τῆς ἐδῶ Ρ/καθολικῆςἀδελφῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῇ ἀνακηρύξει καί χειροτονία τοῦ νέου Ἐπισκόπου αὐτῆς».
Ἀδελφή λοιπόν γιά σένα καί τούς Οἰκουμενιστές φυσικά ἡ Παπική Ἐκκλησία καί ἐσύ συμμετέχεις στήν χαρά της. Πιστεύω ὅτι θά ἐννοῆς τήν χαρά ὅτι ἔφυγε ὁ γέρος λύκος καί ἦλθε ὁ νέος γιά νά κατασπαράξη ὅτι ἔχει ἀπομείνει ἀπό τό δύστυχο ποίμνιό σου. Αὐτή ὅμως εἶναι χαρά τῶν λύκων καί ὄχι τοῦ ποιμένος καί τῶν προβάτων.
Κατωτέρω προσφωνεῖς τά ἑξῆς: «...εἰς διαδοχή τοῦ λευκανθέντος καί ἀναλωθέντος εἰς τήν ἐπιτέλεσιν τῆς καλλικάρπου διακονίας τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Φραγκίσκου Παπαμανώλη». Καλλίκαρπος λοιπόν ἡ διακονία τοῦ γερο-λύκου. Ἀναλώθηκε ὁ ἄνθρωπος νά κλέβη ἀπό τό μαντρί σου, καί νά κάνη τόν βοσκό στό κοπάδι σου, πού τό ἐδημιούργησε στήν καταιγίδα τῆς Τουρκοκρατίας καί τό συντηρεῖ καί τό αὐξάνει μέ τήν δική σου μακαριότητα καί ἀφασία.
Κατωτέρω διαχωρίζεις τούς ἀδελφούς ἐκ κοιλίας καί τούς ἀδελφούς ἐκ καρδίας καί τάσσεσαι στούς ἐκ καρδίας ἀδελφούς τοῦ γερο-λύκου: «...ἀνεγνωρίσαμεν καί ἀναγνωρίζομεν ἕνα ἀδελφόν ἀπό καρδίας, μέ τόν ὁποῖον μᾶς συνδέουν ἄριστοι καί ἀδιάπτωτοι δεσμοί κοινῆς καί ἀδελφικῆς συνοδοιπορίας, οἱ ὁποῖοι ἐσφυρηλατήθησαν ἐν μέσῳ δυσκολιῶν ἀλλά καί ἐλπίδων καί τούς ὁποίους ἐσεῖς πρῶτος ἐθεμελιώσατε, ὅτε κατά τήν ἄφιξίν μας εἰς Σύρον, τόν Ἰανουάριον τοῦ 2002, τόν πρῶτον ἀσπασμόν παρ’ ὑμῶν ἐδέχθημεν. Προσευχόμεθα τά ἔτη σας νά εἶναι πολλά, ὑγιεινά καί εὐλογημένα παρά Κυρίου!».
Σᾶς συνδέουν λοιπόν, ὅπως ὁμολογεῖς μέ τόν γερο-λύκο τόν ἀπό καρδίας ἀδελφόν σου «ἄριστοι καί ἀδιάπτωτοι δεσμοί κοινῆς καί ἀδελφικῆς συνοδοιπορίας». Ἀπ’ ὅ,τι καταλαβαίνω, οἱ ἄριστοι δεσμοί κοινῆς καί ἀδελφικῆς συνοδοιπορίας, εἶναι τό νά δέχεσαι τόν λύκο στό μαντρί καί νά ἀνέχεσαι νά σοῦ κλέβη τά πρόβατα, γιά τό ὁποῖα σταυρώθηκε ὁ Χριστός. Ὑπονοῶ ἐπίσης ὅτι ἄριστοι δεσμοί εἶναι νά μή τούς θίγης, οὔτε νά καταγγέλλης τίς αἱρέσεις των, ὥστε νά προφυλαχθῆ τό ποίμνιο, οὔτε νά ἔχης πόλεμο μέ τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἀδιάπτωτη φιλία.
Ἐν συνεχεία ἀναφέρεσαι στό νέο λύκο καί τόν ἐκθειάζεις δεόντως γιά τήν μέχρι τώρα σταδιοδρομία του. Τελικά καταλήγεις ὅτι ἡ ἐπιλογή τοῦ νέου λύκου «ἀποτελεῖ ἐγγύησιν ὅτιθά συνεχίσετε τό ἔργον, τό ὁποῖον ὁ κατά πάντα ἄξιος Προκάτοχός σας ἐπετέλεσεν, διά χειρῶν τοῦ ὁποίου σᾶς προσφέρομεν τήν Ἀρχιερατικήν ταύτην Μίτραν, ἐπαφιέμενοι εἰς τήν κρίσιν καί τήν βούλησιν αὐτοῦ νά περικοσμήσει μετ’ οὐ πολύ, δι’ αὐτῆς τήν κεφαλήν σας, μέ τήν ὁλόθερμον καί ὁλοκάρδιον εὐχήν νά μήν εἶναι ποτέ ἀκάνθινος στέφανος, ἀλλά πάντοτε κορυφαῖον σημεῖον ποιμαντικῆς διακονίας, λαμπρυνομένης δι’ ἔργων ἀγάπης καί κοινωνικῆς εὐποιΐας».
Αὐτό τό τελευταῖο εἶναι μία μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι δηλαδή ὁ νέος λύκος θά συνεχίση τό ἔργο τοῦ προκατόχου του, μόνο πού ἐλησμόνησες νά ἀναφέρης ὅτι τό ἔργο θά τό συνεχίση ἀνενόχλητος, θά μπαίνει καί θά βγαίνει στό μαντρί χωρίς νά φοβᾶται, γιατί δέν θά ὑπάρχη ποιμένας καί σκυλιά. Καί βέβαια ἡ μίτρα (Τιάρα γιά τήν ἀκρίβεια) πού τοῦ προσέφερες θά εἶναι τό σύμβολο τῆς συμφωνίας σας καί τό δεῖγμα τῆς ὑποταγῆς σου, ὅτι δηλαδή ἀπέθεσες καί ἀπεκδύθης τήν ἐξουσία πού σοῦ ἔδωσε ὁ Χριστός καί τό ποίμνιο τῆς Μητροπόλεως αὐτῆς εἶναι ἀποίμαντο καί ἡ Ἐπισκοπή ἀνεπίσκοπος, ὡς ἔχουσα αἱρετικό Ἐπίσκοπο.
Ἐδῶ, κατακλείοντας τήν μελοδραματκή ἐξιστόρησι καί τό κωμικοτραγικό σχολιασμό καί μιά καί ὁ λόγος γιά τά Ἐπισκοπικά σύμβολα, θέλω νά καταλήξω συσχετίζοντας καί παραλάσσοντας τίς ἔννοιες μέ ἕνα στίχο τῆς Βέμπο ἀπό τά ἡρωϊκά χρόνια τοῦ 40, πού τότε, εἰρωνευόμενη καί ἐξευτελίζοντας τούς Ἰταλούς ἀδελφούς τοῦ Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου, ἔλεγε τά ἑξῆς, τά ὁποῖα κατ’ ἀπομίμησι καί ἐμεῖς μεταφέρουμε πρός τούς Παπικούς καί τούς Οὐνίτες Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους.
Τόν πόλεμο τί τόν ἤθελες
Τά τάνκς καί τά κανόνια δέν εἶναι μακαρόνια
Τήν ποίμνη σου τί τήν ἤθελες
Ἡ μίτρα καί ἡ μπαστούνα, δέν εἶναι γιά φιγούρα.
Θά ἐπανέλθουμε ἐπί τοῦ θέματος σχολιάζοντας τήν ἀποτείχισι τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Χαραλαμπίδη.
Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς
