Ὀλέθριες φιλίες καὶ ξενίες
Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος
Ἀπρίλιος τοῦ 1993, στὸν «Ἀστέρα»
Βουλιαγμένης, συνεδριάζει ἡ γνωστὴ «Λέσχη Μπίλντεμπεργκ», μασωνικὸ
παρακλάδι, ἐκκολαπτήριο πρωθυπουργῶν καὶ ἀρχηγῶν κρατῶν. Μεταξὺ ἄλλων
συμμετέχουν καὶ οἱ ἀνατέλλοντες τότε ἀστέρες τῆς πολιτικῆς μας ζωῆς,
Θεόδωρος Πάγκαλος καὶ Ἀντώνης Σαμαράς. Τὶς ΗΠΑ ἐκπροσωπεῖ ὁ ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν Κρίστοφερ, ὁ ὁποῖος ἀνήγγειλε στοὺς ἐμβρόντητους Ἕλληνες δημοσιογράφους ὅτι ἐντός τῶν
προσεχῶν ἕξι μηνῶν θὰ διεξαχθοῦν βουλευτικὲς ἐκλογὲς στὴν Ἑλλάδα.
Κατόπιν, λόγω τοῦ σάλου ποὺ προκλήθηκε, προσπάθησε νὰ τὰ συμμαζέψει,
ἀναμασώντας κάτι σαλιαρίσματα περὶ λάθους, παρανόησης τῶν δηλώσεών του
καὶ λοιπὲς χαυνολογίες. Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1993 ὁ κ. Σαμαρὰς ἀνακοίνωσε τὴν
ἵδρυση νέου κόμματος, τῆς Πολιτικῆς Ἄνοιξης (ΠΟΛΑΝ). Τὸ νέο κόμμα
παρουσιάστηκε ὡς ἀνανεωτικὴ καὶ ἐκσυγχρονιστικὴ δύναμη στὸ χῶρο τῆς
κεντροδεξιᾶς καὶ ἔθεσε στόχο τὴν «ὑπέρβαση» τῆς κατεστημένης πολιτικῆς.
Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ ἰδίου ἔτους ὁρισμένοι
βουλευτὲς τῆς ΝΔ, προσχώρησαν στὴν ΠΟΛΑΝ, εἴτε παραιτούμενοι τῆς
βουλευτικῆς τους ἰδιότητας εἴτε ἀποσύροντας τὴν ἐμπιστοσύνη τους ἀπὸ τὴν
κυβέρνηση, ἡ ὁποία ἔτσι ἀπώλεσε τὴν....
κοινοβουλευτικὴ πλειοψηφία. Τὸν
Ὀκτώβριο τοῦ 1995, ἕξι ἀκριβῶς μῆνες μετὰ τὶς δηλώσεις τῆς «Λέσχης
Μπίλντεμπεργκ» διεξήχθησαν οἱ ἐκλογές. Τὸ ΠΑΣΟΚ, τοῦ ἑτοιμόρροπου καὶ
σοβαρὰ ἀσθενῆ Ἀνδρέα Παπανδρέου, κατήγαγε εὔκολη νίκη μὲ 46,8%. Ὁ
Ἀνδρέας, ἂν καὶ περίμεναν ἐνωρίτερα τὰ κοράκια τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ
νὰ ἀποσυρθεῖ λόγω ὑγείας ἢ νὰ ἐκμετρήσει τὸ ζῆν, τελικὰ τὸν Ἰανουάριο
τοῦ 1996 παραιτεῖται. Καὶ ἀναλαμβάνει ὁ νεκροθάφτης Σημίτης, ὁ
«εὐρωπαϊκὸς» ἐφιάλτης, τὸν ἐπίλογο τοῦ ὁποίου τώρα ζοῦμε...
Τὸ κρίσιμο σημεῖο ἀπ’ ὅσα παρατέθηκαν
εἶναι οἱ δηλώσεις τοῦ Ἀμερικανοῦ ΥΠΕΞ γιὰ ἐκλογὲς καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ
ἀνέλαβε τὴν ἀποστολή, τὴν «βρόμικη» δουλειά... ὁ νῦν πρωθυπουργὸς τῆς
Ἑλλάδας. Ἡ μασωνικὴ «Λέσχη» ἔχει ὑπομονή, περιμένει καρτερικῶς καὶ
ἀνταμείβει, ὅταν ὡριμάσουν οἱ συνθῆκες, τοὺς ἐντολοδόχους καὶ τοὺς
πειθήνιους... ἐκτελεστές της.
Τώρα, γιατί τὰ γράφω αὐτά; Γιὰ νὰ τὰ
διαβάζουν κάποιοι ἱερεῖς καὶ πνευματικοί, ἀκόμη καὶ Ἁγιορεῖτες, οἱ
ὁποῖοι ἐξυμνοῦν τὴν κυβέρνηση καὶ καλοῦν τὰ πνευματικοπαίδια τους νὰ
στηρίζουν τοὺς «ἀνύστακτους καὶ ἄγρυπνους» φύλακες τῆς πατρίδας μας. Δὲν
κατανοοῦν ὅτι οἱ... σαμαρικὲς τους θωπεῖες καὶ κολακεῖες εἶναι φτιαριὲς
στὸ ἡμιθανὲς σῶμα τῆς χώρας; Ὅτι τὸν ἀνταμείβουν γιὰ τὴν μνημονιακὴ
φρίκη; Πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας ἱερωμένος νὰ ἐγκωμιάζει κυβέρνηση πού, γιὰ
παράδειγμα, καταργεῖ τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς ἢ προωθεῖ ἀσελγεῖς
συμβιώσεις καὶ «γάμους» διαστροφῆς ἢ ἐθνοκτόνους ἀντιρατσισμοὺς καὶ
ἰσλαμολαγνεῖες;
Τί διαβάζουμε στὴν Ἱερὰ Ἱστορία; Ὁ Μέγας
Βασίλειος ἀποστόμωσε μὲ τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν ὀρθόδοξη ἀρχοντιὰ τοῦ τὸν
ἰταμὸ ὕπαρχο Μόδεστο καὶ τὶς ἀπειλές του: «Τὴν δὲ βασιλέως φιλίαν μέγα
μὲν ἡγοῦμαι μετ’ εὐσεβείας, ἄνευ δὲ ταύτης ὀλεθρίαν ἀποκαλῶ».
(Ἀναφερόταν στὸν αὐτοκράτορα Οὐάλη, ὁ ὁποῖος ταχθεῖς ὑπὲρ τῶν αἱρετικῶν
Ἀρειανῶν, ἤθελε νὰ καταβάλει πάσα ἀντίσταση). Τώρα ποὺ ὁ
«βασιλεὺς»-πρωθυπουργὸς καὶ ὁ... πασοκοαντιβασιλεὺς υἱοθετοῦν καὶ
προωθοῦν ὀλέθρια μέτρα, σαφῶς ἀντιχριστιανικά, πρὸς τί ἡ εὐμένεια;
Ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνων
ἤλεγξε δριμύτατα καὶ ἀπαγόρευσε στὸν Μέγα Θεοδόσιο τὴν εἴσοδο στὸν ναό,
λέγοντάς του ὅτι ἐπιβάλλεται,ὅπως μιμήθηκε τὸν Δαυὶδ στὸ ἔγκλημά του,
νὰ τὸν μιμηθεῖ καὶ στὴν αὐστηρὴ μετάνοια. Καὶ ὁ αὐτοκράτορας
ἀναγκάστηκε, μετὰ τῆς συνοδείας του, νὰ ἀποχωρήσει συντετριμμένος καὶ νὰ
ὑποβληθεῖ σὲ ὀκτάμηνο μετάνοια γιὰ τὴν σφαγὴ τῶν ἀθώων στὸν ἱππόδρομο
τῆς Θεσσαλονίκης.
Ὁ στύλος καὶ πρόμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας
ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ὅταν σχεδὸν ὅλη ἡ ἀντιπροσωπεία, ποὺ συνόδευε
τὸν αὐτοκράτορα Ἰωάννη Η’ τὸν Παλαιολόγο, στὴν ψευτοσύνοδο
Φερράρας-Φλορεντίας, φώναζε «στέργομεν, καλὸν ἐστιν» ἡ «ἕνωσις»,
ἀρνήθηκε νὰ ὑπακούσει στὶς ὀργισμένες προτροπὲς τοῦ Ἰωάννη. Ἐπιτίμησε
μάλιστα καὶ τὸν θλιβερὸ λατινόφρονα Βησσαρίωνα, τὸ παπικὸ «κοπέλι». Ἡ
ὑπερήφανη καὶ ἀγέρωχη στάση τοῦ ἁγίου προκάλεσε τὸν σεβασμὸ τοῦ
αὐτοκράτορα, ποὺ τὸν διαβεβαίωσε ὅτι θὰ τοῦ ἐξασφαλίσει ἀνενόχλητη
παλιννόστηση. (Καὶ ἡ ἐπηρμένη καὶ ἀταπείνωτη παπικὴ ὀφρὺς ὁμολόγησε τὸ
περίφημο «οὐδὲν ἐποιήσαμεν», θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Γένους μας.
Φοβᾶμαι ὅτι αὐτὸ τὸ μεγαλοπρεπὲς «οὐδὲν» τῆς παπικῆς ἀποτυχίας,
κινδυνεύει σήμερα νὰ διαγραφεῖ καὶ νὰ παραμείνει μόνο του τὸ κακοφοβερὸν
«ἐποιήσαμεν»).
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἕνα
τελευταῖο παράδειγμα, μὲ ὑπέροχη παρρησία καὶ ἀκατάβλητη τόλμη
στηλίτευσε τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία, γιὰ τὴν ἀνέγερση, ἐπὶ πορφυροῦ
κίονος, ἀνδριάντα της, ἔξω ἀπὸ τὸν ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας. Ἀντηχεῖ εἰς
τοὺς αἰώνας ἡ ἀνδροκάρδιος φράση του: «Πάλιν Ἡρωδιὰς μαίνεται, πάλιν
ταράσσεται, πάλιν ὀρχεῖται, πάλιν ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰωάννου
ζητεῖ λαβεῖν». Γιὰ ἕνα ἄγαλμα ἔξωθι τοῦ ναοῦ ἀντέδρασε ἔτσι ὁ ἅγιος,
σήμερα ποὺ οἱ ποικιλώνυμοι ἐκκλησιομάχοι διασύρουν τὴν πίστη, τοὺς
ἐπαινοῦμε καὶ τοὺς ὑποδεχόμαστε μετὰ βαϊων καὶ κλάδων. (Πόσοι ἀπὸ τοὺς
σημερινοὺς «ἄρχοντες» τοῦ λαοῦ, ἀνταποκρίνονται στὶς... προδιαγραφὲς ποὺ
θέτει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος: «Τὸν γὰρ ἄρχοντα παντὸς λαμπτῆρος
λαμπρότερον εἶναι δεῖ καὶ βίον ἔχειν ἀκηλίδωτον, ὥστε πάντας πρὸς
ἐκεῖνον ὁρᾶν καὶ πρὸς τὸν αὐτοῦ βίον τὸν οἰκεῖον χαρακτηρίζει». Ποιὸς
ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς μνημονιακοὺς λακέδες ἔχει «βίον ἀκηλίδωτο» καὶ
ἀποτελεῖ παράδειγμα- «οἰκεῖον»- πρὸς μίμηση; Ἡ μόνη μας παρηγοριὰ καὶ
καταφυγὴ εἶναι οἱ ἐλάχιστοι Μητροπολίτες, οἱ γνωστοὶ ἀτρόμητοι καὶ
γενναιόκαρδοι, ποὺ ἀντιστέκονται στὸν ἐπελαύνοντα ἀντιχριστιανισμὸ καὶ
ἀφελληνισμό).
Ἐν κατακλείδι καὶ ὡς ἀπόρροια ὅσων
προηγήθηκαν θὰ ἀναφερθῶ στὶς... ἱεροαποδημίες κάποιων «ἀρχόντων» στὸ
Ἅγιο Ὅρος. Κατὰ τὴν Τουρκοκρατία ἦταν ἀδιανόητο νὰ γίνεται ἐπίσημη
ὑποδοχὴ τοῦ Ὀθωμανοῦ Καϊμακάμη, τότε διοικητῆ, θὰ λέγαμε τοῦ Ἁγίου
Ὅρους. Προσπαθοῦσαν οἱ Ἁγιορεῖτες Γέροντες μὲ τὰ «ἄσπρα» καὶ τὰ δοσίματα
νὰ ἐξημερώνουν τὸ θηρίο, γιὰ νὰ προστατεύσουν τὶς ἱερὲς μονὲς ἀπὸ τὸ
διαγούμισμα καὶ τὴν λεηλασία. Στὶς μέρες μᾶς στρώνουν χαλιὰ καὶ
ὑποδέχονται μὲ κωδωνοκρουσίες ἀνθρώπους ποὺ καταργοῦν τὴν Κυριακὴ ἡμέρα ἢ
ἑτοιμάζονται νὰ λογοκρίνουν καὶ τὸ Εὐαγγέλιο ἢ διαφημίζουν τὴν ἀθεΐα
τους. (Ζήτησε ὁ Τσίπρας νὰ μείνει ἐπὶ δεκάλεπτο μόνος ἐνώπιόν τῆς
εἰκόνος τῆς Παναγίας. Ὅπως εἶπε καὶ κελλιώτης Ἁγιορείτης μοναχὸς
ἀστειευόμενος «τὴν παρακαλοῦσε νὰ τὸν βοηθήσει νὰ καταστρέψει τὸ Ἅγιο
Ὅρος»). Οἱ ἅγιοί τῆς Ἐκκλησίας μας ἔκλειναν πόρτες καὶ κατακεραύνωναν τοὺς θεομπαῖχτες. Αὐτὸ τὸ παράδειγμα μᾶς ἄφησαν.
Κι ἃς μὴν μᾶς διαφεύγει τὸ γεγονὸς ὅτι
ὅλοι αὐτοὶ δὲν ἐπισκέπτονται τὸ Ἅγιο Ὅρος ἀπὸ εὐλάβεια καὶ πίστη. Στὸ
θόλωμα τῶν νερῶν ἀποσκοποῦν, τὴν ἁλίευση ψήφων ἀφελῶν ἐπιζητοῦν. Τὶς
σίγουρα ἀγαθοπροαίρετες καὶ εὐγενικὲς ὑποδοχὲς τῶν Ἁγιορειτῶν τὶς
χρησιμοποιοῦν γιὰ διαφήμιση τῆς ψευτοευσέβειάς τους. Τέτοιες φιλίες καὶ
ξενίες ἀποβαίνουν ὀλέθριες, κατὰ τὸν Μέγα Βασίλειο, καὶ τὸ βιώνουμε
καθημερινῶς...
