Η ΕΛΛΑΔΑ Η ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Η ΕΛΛΑΔΑ Η ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Πατάμε, κυκλοφορούμε και

κοιμούμαστε πάνω σε «ΧΡΥΣΑΦΙ»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ  ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : "ΑΓΩΝΑΣ " ΑΦ 221 Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015  http://www.agonas.org/

Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο

Δεκάδες ερωτηματικά υπάρχουν στον ελληνικό λαό:

Για ποιο λόγο η Χώρα μας, που διακρίνεται για την ποικιλία και τον πλούτο των ορυκτών του υπεδάφους της – μοναδικού στην Ευρώπη και πιο πέρα – να μην έχει αναπτύξει ανάλογη βιομηχανία;

Τί συνέβη, και μεγάλες, υγιείς ελληνικές βιομηχανίες και εργοστάσια, που δούλευαν ρολόι μέχρι το 1975 παρέχοντας δισεκατομμύρια έσοδα στο κράτος και θέσεις εργασίας στους Έλληνες πολίτες, να κλείνουν σιγά-σιγά και να γίνονται φωλιές κοράκων και νυχτερίδων;

Για ποιο λόγο η Ελλάδα που είναι μοναδική χώρα στην Ευρώπη με σιδηρο-χρώμιο, Νικέλιο και άλλα “βαρέα” μέταλλα, να μην παράγει ούτε ένα γραμμάριο ανοξείδωτο χάλυβα κι αυτά ακόμη τα ξυραφάκια;

Τί έφταιξε και η Ελλάδα από εξαγωγική αγροτική χώρα έγινε εισαγωγική, φθάνοντας το 2010 στα 6,30 δις ευρώ τις εισαγωγές της εκτός των κτηνοτροφικών, αλιευτικών κ.ά.;

Είναι τυχαίο ότι στην Βουλή των Ελλήνων για χρόνια αρνούνταν να συζητήσουν την ύπαρξη υδρογονανθράκων στον Ελλαδικό χώρο και όσοι το ισχυρίζονταν τους αποκαλούσαν γραφικούς;

Να είναι σύμπτωση που ο δικτάτορας Παπαδόπουλος εκδιώχθηκε όταν, βγάζοντας το πετρέλαιο της Θάσου, επιχείρησε το 1973 να απομακρύνει τους Αμερικάνους από τον ορυκτό μας πλούτο αντικαθιστώντας το δολάριο με την ελληνική δραχμή για τις αγοραπωλησίες πετρελαίου από τα κοιτάσματα της Ελλάδας και τις Κύπρου; Το δε “ΒΗΜΑ”online έγραψε στις 29/5/2013 και την άλλη εκδοχή για την πτώση του Παπαδόπουλου «Η χούντα των Αθηνών, έλαβε κατ’ ουσία έμπρακτα το μέρος της “άλλης πλευράς” στο πόλεμο του Γιομ-Κιπούρ το 1973 απαγορεύοντας τον ανεφοδιασμό των αμερικανικών αεροσκαφών στην Κρήτη… Η απόφαση του δικτάτορα Παπαδόπουλου… ήταν η μήτρα όχι μόνο της μετέπειτα άμεσης πτώσης του, αλλά και ουσιαστικά, ίσως η βαθύτερη αιτία των εθνικών καταστροφικών εξελίξεων στην Κύπρο το επόμενο καλοκαίρι».

Να είχε άγνοια και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ της Αργολίδος και μετά Υφυπουργός Μεταφορών Ι. Κουτσογιάννης που σε ομιλία του στη Βουλή (6 Απριλίου 1987) ισχυρίσθηκε ότι οι Αμερικανοί είχαν στην κατοχή τους ενεργειακούς χάρτες από έρευνες που έκαναν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στην περιοχή του Αιγαίου, τους οποίους παρέδωσαν στους Τούρκους και στις 17 Μαρτίου του 1989 παύτηκε από υφυπουργός;

Δεν γνώριζαν ή δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία για τον ορυκτό πλούτο που “κρύβει” η ελληνική γη και δεν τολμούσαν οι κυβερνώντες να τον αποκαλύψουν εκβιαζόμενοι ποικιλοτρόπως από τον «Μεγάλο αδελφό»;

Τί μυστικό κρύβει ο Αχελώος ώστε, το από δεκαετίες έργο, απότομα να σταματάει, παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις κυβερνητικών παραγόντων για την ευόδωσή του κι ακόμα το έργο να μένει ατελές σαν κάποιο αόρατο χέρι να το φρενάρει;

Και πώς το 2010 οι “ηγέτες” μας αποφάσισαν να ασχοληθούν με τους υδρογονάνθρακες και με τον ορυκτό πλούτο, δημιουργώντας μάλιστα και υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος με Υπουργό τον Ιωαν. Μανιάτη, ενώ μέχρι τότε το έκρυβαν σαν επτασφράγιστο μυστικό που δεν έπρεπε ποτέ κανείς να μάθει το παραμικρό;

Την απάντηση σ’ αυτά και άλλα ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ανάβοντας ένα μικρό κερί στο σκοτάδι!!!

ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Το 1940 η Κυβέρνηση του Ιωάν. Μεταξά υπέγραψε μια Σύμβαση με τον Αναγκαστικό Νόμο 2220/1940 μεταξύ του Ελληνικού Κράτους και ενός Consortium εταιριών, ή «Hellenic Hydro-Electricand Metallurgical Corporation» που, ουσιαστικά, αυτή ήταν η βιτρίνα γιατί πίσω κρύβονταν η Εταιρεία HughI. Cooper – Coinc. and chemical.

Η «Σύμβαση Cooper» – όπως λέγεται – ήταν ένα “ιερό κείμενο” που υπήρχε στο υπουργείο βιομηχανίας και παραδίδονταν από υπουργό σε υπουργό. Βάσει αυτής τα λεγόμενα “στρατηγικά ορυκτά” της Ελλάδας καθώς και ο υδάτινός μας πλούτος δεσμεύτηκαν από το Αμερικανικό consortiumεταιρειών για 70 χρόνια έως το 2010. Υπήρχε και πρόσθετος όρος βάσει του οποίου η «Cooper» μπορούσε από μόνη της να ανανεώσει την σύμβαση για άλλα 25 χρόνια.

Την επτασφράγιστη αυτή Σύμβαση αποκάλυψε ο δικηγόρος και οικονομολόγος Δημ. Μπάτσης (1) – εκδότης του 15θήμερου περιοδικού «Ανταίος» – στις 10 Μαΐου 1946 και στην συνέχεια την κυκλοφόρησε σε βιβλίο το 1947 με τον τίτλο “Βαριά  Βιομηχανία στην Ελλάδα” (από τις εκδόσεις «Τα νέα βιβλία») όπου αναλύει με κάθε λεπτομέρεια την καθολική παράδοση του Έθνους.

Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης ήταν να συλληφθεί, να φυλακιστεί και να τουφεκιστεί το 1952 ως κατάσκοπος μαζί με τον Μπελογιάννη (2). Έκτοτε κανένας πολιτικός δεν τόλμησε να μιλήσει για τα παρθένα κοιτάσματα του ορυκτού πλούτου που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Μήπως αυτό, ίσως, αποτελεί απάντηση στο γιατί η Ελλάδα «χρεοκόπησε» το 2010, τον χρόνο ακριβώς που έληγε και “τυπικά” η “σύμβαση Cooper”;

(Παραθέτουμε  δίπλα αποσπάσματα του Α.Ν. 2220/1940 για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία).

Η Σύμβαση αυτή έδινε αποκλειστικό δικαίωμα στην Cooper την εκμετάλλευση των νερών του ποταμού Αχελώου (να γιατί επί δεκαετίες μιλούν για εκτροπή του Αχελώου και εκτροπή δεν βλέπουμε, ενώ σπαταλήθηκαν εκατομμύρια ευρώ), στις θέσεις Κρεμαστά, Πρεβέντζα, Κριεκούκι και των ποταμών Μέγδοβα, Αγραφιώτικου, Ασπροποτάμου, την ίδρυση υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων παραγωγής ηλεκτρενέργειας για πώληση ή για ιδία χρήση σε εργοστάσιο του Αναδόχου (άρθρο 52), για την επεξεργασία πρώτων υλών που το consortium θα κατασκεύαζε όπου και όποτε ήθελε έχοντας μάλιστα και το δικαίωμα του αποκλεισμού τρίτων.

Προβλέπονταν η αναγκαστική απαλλοτρίωση των εδαφών που ήταν απαραίτητα για την εκτέλεση της σύμβασης, η σύσταση δουλειών, η χρησιμοποίηση δωρεάν δημοσίων κτημάτων, η προμήθεια δωρεάν οικοδομικών υλικών και κοιτασμάτων από λατομεία κρατικά (άρθρο 4), ατέλειες και αφορολόγητα για εισαγωγή των υλικών της, εκτός από εισαγωγικό δασμό και αυτόν όχι πάνω από 2% της αξίας (Άρθρο 50, παρ. 1 & 2), προστασία των τιμών των προϊόντων της κ.α.

Αλλά δεν έφθαναν αυτά. Εντελώς αναπάντεχα, στο άρθρο 56 παρ. 2 δίδεται το δικαίωμα στην εταιρεία να ιδρύσει παρόμοιες υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις και στους ποταμούς Αλιάκμονα, Μόρνο και Φείδαρι, παρά το ότι ο τίτλος της σύμβασης (και ο Α.Ν.) αναφέρεται μόνο στον Αχελώο. Πουθενά δε ο Νόμος δεν αναφέρει για κάποιο μέτρο οικολογικής προστασίας!

Με απλά λόγια η COOPER είχε το δικαίωμα να στήσει σε όποιο σημείο της Ελληνικής Επικράτειας ήθελε, δικά της εργοστάσια κάθε είδους και μάλιστα επεξεργασίας πρώτων υλών. Άρα θα μπορούσε να εξορύξει από το υπέδαφος της χώρας (άρθρο 56 παρ. 2): α) άζωτον (αζωτούχα προϊόντα), β) Μη σιδηρούχα μέταλλα: αργίλιον, μαγνήσιον, χαλκόν…, γ) χρώμιον εις σχήματα όγκων…, δ) Πάντα συνδυασμόν των ανωτέρω μετάλλων… και να τα τροφοδοτεί με ηλεκτρικό ρεύμα περνώντας το δίκτυο από όπου ήθελε…. Οι κεντρικές ή τοπικές αρχές ήταν υποχρεωμένες να του παράσχουν κάθε νομική και πρακτική βοήθεια με αστυνόμευση και απαγορεύσεις χρήσης από πρώην ιδιοκτήτες. Είχε μάλιστα το δικαίωμα να αποκλείσει οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερόμενο ανταγωνιστή για να κάνει το ίδιο.

Και τέλος: «Σε περίπτωση λήξης της σύμβασης (Cooper) το Ελληνικό Κράτος “υποκαθίσταται μεν” στα δικαιώματα του αναδόχου, υποχρεώνεται όμως να πληρώσει σε αυτόν τις μη αποσβεσθείσες δαπάνες!». Αυτό ήταν από τα ανήκουστα. Η ξένη μονοπωλιακή εταιρεία, που θα είχε πραγματοποιήσει αμύθητα κέρδη, ζητάει και αποζημίωση για τις εγκαταστάσεις της από το Ελληνικό Δημόσιο.

Και το ερώτημα που γεννάται είναι: Γιατί δεν πραγματώθηκε αυτή η Σύμβαση;

Απλούστατα. Οι Αμερικανοί έχοντας από το 1940 μέχρι και πρόσφατα άλλες πλουτοπαραγωγικές προτεραιότητες από άλλες πιο “φθηνές” και πρόσφορες πηγές από μεγάλο μέρος του πλανήτη (Μέση Ανατολή, Ιράκ…), απλώς “πάγωσαν”, για το μέλλον, κάθε εξόρυξη πλούτου από την Ελλάδα. Σταμάτησαν και κάθε σχετική αναπτυξιακή προσπάθεια και οι Έλληνες υπουργοί Βιομηχανίας κρατούσαν ανήμποροι στα συρτάρια τους τον σχετικό νόμο 2220/1940 μη επιτρέποντας την Ελλάδα να προχωρήσει προς το αναπτυξιακό της μέλλον.

Μήπως η λήξη της σύμβασης το 2010, η πτώχευση, τα μνημόνια είναι ο δούρειος ίππος για να καταφέρουν να κρατήσουν την Ελλάδα σε ομηρεία, εφαρμόζοντας την τακτική COOPER ώστε να μην μπορεί η χώρα να διαπραγματευτεί καμία κίνηση γιατί ο Ελληνικός Λαός είναι κολλημένος με την πλάτη στον τοίχο κι έτσι θα μπορέσουν να υπογράψουν νέες συμβάσεις και πάλι, με επαχθείς όρους;

(1) Ο Δημ. Μπάτσης ήταν γιος ναυάρχου ε.α. και ανήκε στην “ανώτερη κοινωνία”. Υπήρξε γνωστός δικηγόρος της Αθήνας ιδιαίτερα για την πνευματική του παρουσία και δράση.

(2) Γιατί ο Δημ. Μπάτσης εκτελέστηκε πλάι με τον Μπελογιάννη; Έγινε έτσι για να φανεί ότι εκτελέστηκε σαν κατάσκοπος – όπως ο Μπελογιάννης κι όχι για τις αποκαλύψεις του στο βιβλίο, του οποίου μια γενιά Ελλήνων αγνοούσε την ύπαρξή του και τον συγγραφέα του.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

*