Οὐκ ἐκάθησα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω, ἐμίσησα Ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω».
(Ψαλμ. ΚΕ΄ στ. 4,5)
• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΕΜΝΟΣ μαχητής καί πολυγραφότατος πρωτοπρεσβύτερος, πολυσέβαστος πατέρας Διονύσιος Τάτσης στόν «Ὀρθόδοξο Τῦπο»
(4.9.15): «Ἀναγνώριση ἁμαρτωλῶν δικαιωμάτων»; «Ἐντυπωσιάζουν μερικοί ἀρχιερεῖς μέ τίς ἀντιλήψεις τους γιά τό χριστιανικό ἦθος, τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί τούς ἱερούς κανόνες. Προσπαθοῦν νά ἀλλοιώσουν τά ἱερά
καί τά ὅσια τῆς πίστεώς μας. Θέλουν νά γίνονται ἀρεστοί στούς ἄπιστους καί νά ἀπολαμβάνουν
τήν κοσμική δόξα. Ἀδιαφοροῦν ἐάν γίνονται σκανδαλοποιοί, γιατί τούς
σκανδαλιζόμενους τούς θεωροῦν περιορισμένης ἀντίληψης καί ἀνόητους
θρησκόληπτους. Ἕνα κροῦσμα (ἀπό τά πολλά) αὐτῆς τῆς νοοτροπίας συνέβη πρόσφατα,
ὅταν γνωστός καί μέ μεγάλο ὄνομα ἀρχιερέας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰσηγήθηκε
στήν εἰδική ἐπιτροπή, πού προετοιμάζει τή Μεγάλη Σύνοδο τῶν Ὀρθοδόξων... νά
γίνει λόγος γιά “τά δικαιώματα τῶν σεξουαλικῶν μειονοτήτων καί πρέπει νά
προστατεύονται ἀπό κάθε εἴδους διάκριση καί ἀπό ἀδίκους διωγμούς. Δέν ἔχουμε τό
δικαίωμα νά τούς ταπεινώνουμε”.
• ΑΡΑΓΕ
μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νά ὑπερασπιστεῖ τήν ὁμοφυλοφιλία; Μπορεῖ νά δεχτεῖ τούς ὁμοφιλοφίλους
(γρ. «ἀρσενοκοῖτες) χωρίς νά τούς ἐλέγξει γιά τό βδελυρό ἁμάρτημά τους;» ἐρωτᾶ ὁ
π. Διονύσιος!
• ΓΡΑΦΕΙ
Η «ΕΝΟΡΙΑ» (Ἀπρίλ. 2015) ὅτι, στίς «31 Μαρτίου 2015 ἔληξε ἡ προθεσμία γιά
τήν ἀξιολόγηση τῶν ἐφημερίων καί τῶν διακόνων» ἀλλά δέν μᾶς λέει τίποτα γιά τό
πότε λήγει ἡ προθεσμία γιά τήν ἀξιολόγηση τῶν... ἐπισκόπων. Ἤ μήπως, αὐτό τό εἶδος
τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἔξω καί πάνω ἀπό ὁποιαδήποτε ἀξιολόγηση; Μήπως αὐτοί οἱ ἄνθρωποι,
μόλις φορέσουν τό αὐτοκρατορικό διάδημα αὐτόματα ἀποκτοῦν καί... θεϊκά χαρίσματα
πού εἶναι ὑπεράνω ὅποιας ἀνθρώπινης ἀξιολογήσεως; Μήπως αὐτοί οἱ ἄνθρωποι
μεταλλάσσονται ἀκαριαίως κατά τήν χειροτονία τους σέ... ἀναμάρτητους καί
«κριτές πάσης τῆς οἰκουμένης»...; Ἔ ρέ βούρδουλα πού ἀξίζουμε ἐμεῖς... οἱ
«χριστιανοί»!
•
ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ὥρα, οἱ αὐτοκρατορικοί δεσποτάδες, θά ἔπρεπε πρῶτοι νά
κηρύξουν στόν ἑαυτό τους Νινευϊτική μετάνοια. Νά κατέβουν ἀπό τούς θρόνους, νά
παύσουν νά ἐνδύονται χρυσοστόλιστες στολές, νά παύσουν τίς πομπώδεις
πολυαρχιερατικές φιέστες, νά ἀνταλλάξουν τίς Μίτρες μέ καλογερικό σκοῦφο, νά
γονατίσουν μπροστά στό Ἅγιο Θυσιαστήριο ταπεινοί λειτουργοί, χωρίς τούς
θυμιατιστές «θαλαμηπόλους», νά ἀδειάσουν τίς χλιδάτες αἴθουσες τῶν πολυτελῶν
μητροπολιτικῶν μεγάρων καί νά μετακομίσουν (μαζί μέ τά γραφεῖα τους) στά ταπεινά
κελιά Μοναστηριῶν τῆς περιφέρειάς τους, γιά νά ἀρχίσουν ἀγρυπνίες, νηστεῖες καί
ἐπιτέλους ἄσκηση σωτηρίας τῆς ψυχῆς τους, ἀνύσταχτη προσευχή γιά τή σωτήρια
μετάνοια τοῦ ἀπολωλότος ποιμνίου τους καί ὁλόκληρου τοῦ ἀποστατημένου Ἔθνους
μας.
• «ΤΟΥΤΗ
ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ὥρα δέν θά ἦταν ἄραγε κατάλληλο καί ἐπιβεβλημένο νά καλέσει ἡ Ἐκκλησία
τούς Πιστούς Χριστιανούς σέ μία πνευματική συστράτευση μέ καθημερινές
Παρακλήσεις σέ ὅλους τούς Ναούς, ὥστε ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός νά λυτρώσει τό λαό
Της τῶν σκληρῶν περιστάσεων;»
«ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»
