Ο Εθνομάρτυρας Κυπριανός υπηρέτησε τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της
Κύπρου από τις 30 Οκτωβρίου 1810 μέχρι και την 9η Ιουλίου 1821, που
απαγχονίστηκε από τους Τούρκους.
Ίδρυσε εκκλησίες και σχολεία με χαρακτηριστική την ίδρυση της Ελληνικής Σχολής το 1812 στη Λευκωσία (σημερινό Παγκύπριο Γυμνάσιο).
Ενώ είχε την ευκαιρία να φύγει και να γλιτώσει το θάνατο, απέφυγε τη φυγή, όπως αναφέρεται και στο σχετικό ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη, «Η 9η Ιουλίου», για να μη βάλει τη θηλιά στο λαιμό του κόσμου. Είναι ιστορική και χαρακτηριστική η φράση που εκστόμισε προς τον Κιόρογλου: «Παρά το γαίμαν τους πολλούς, εν κάλλιον του πισκόπου…».
Στη σφαγή που ξεκίνησε την 9η Ιουλίου 1821, ημέρα Σάββατο, με τον απαγχονισμό του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, και ολοκληρώθηκε τις επόμενες μέρες όταν θυσιάστηκαν 470 πρόκριτοι και αρχιερείς.
Σχόλιο:
Όπως συμβαίνει και στην εκκλησία της
Ελλάδος, και η εκκλησία της Κύπρου σήμερα γέμισε δεσποτάδες. Άραγε πόσοι
από αυτούς θα τολμούσαν να στηρίξουν μια ελληνορθόδοξη επανάσταση
θυσιάζοντας την ζωή τους; Άραγε πόσοι από αυτούς θα καταδίκαζαν και
αυτοί σήμερα την μασονία και τον ελευθεροτεκτονισμό;
Ιστολόγο Ο Παιδαγωγός
Παραθέτουμε ένα ακόμη κείμενο:
Την 9η Ιουλίου 1821, ημέρα Σάββατο όπως, οι Τούρκοι απαγχόνισαν τον
Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου Κυπριανό, και τους άλλους τρεις Μητροπολίτες,
τον Μητροπολίτη Πάφου Χρύσανθο, τον Μητροπολίτη Κιτίου Μελέτιο και τον
Μητροπολίτη Κηρυνείας Λαυρέντιο. Πάνω από 400 Έλληνες της Κύπρου
εκτέλεσαν και κάποιους εξισλάμισαν ετούτη την αποφράδα μέρα.
Η διασωθείσα επιστολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη, καταμαρτυρεί την βοήθεια
που έστειλε ο Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου Κυπριανός, σε χρήμα και άλλα
είδη για τη Επανάσταση του Γένους. «Ας ταχύνη λοιπόν», γράφει η
επιστολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη, «η υμετέρα Μακαριότης να εμβάση τόσον
της υμετέρας Μακαριότητας τας συνεισφοράς, όσον και των λοιπών αυτού
ομογενών, είτε χρηματικάς, είτε είναι ζωοτροφίας προς τον εν παλαιά
Πάτρα της Πελοποννήσου κύριον Ιωάννην Παππά Διαμαντόπουλον... ».
Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριάνος που τόλμησε το έτος 1815 να καταδικάσει με
σχετική εγκύκλιό του την δαιμονική μασονία, τον λεγόμενο
‘’ελευθεροτεκτονισμό’’, είπε το σπουδαίο
‘’παρά το γαίμαν (αίμαν) των πολλών εν κάλλιον του Πισκόπου’’, καταδεικνύοντας το κάλλος του Ορθοδόξου Ιεράρχου.
‘’παρά το γαίμαν (αίμαν) των πολλών εν κάλλιον του Πισκόπου’’, καταδεικνύοντας το κάλλος του Ορθοδόξου Ιεράρχου.
Ακόμα ένα μαρτύριο προστέθηκε στο πολύπαθο τούτο νησί. Η ιστορία του
πονεμένου λαού του νησιού μας, γίνεται μάρτυρας της βαρβαρότητας του
Τούρκου κατακτητή. Αυτών όμως που η γραφίδα τόσο εύκολα τα διαγράφει,
προδιαγράφοντας τον ‘’βάρβαρο ιδεολογικό ρομαντισμό’’, που οι
αυτοκαλούμενοι ‘’προοδευτικοί’’ ανακάλυψαν με το διαφημιζόμενο ζήσαμε
‘’πλάϊ- πλάϊ’’, τη συνενοχή τους μεταχρονογημένα σημαδεύει, στη μεγάλη
τούτη αδικία του λαού μας. Γιατί και μόνο τα παιδομαζώματα, οι
εξισλαμισμοί και οι αρπαγές των κοπέλλων, θα έπρεπε να τους κάνει να
είναι πιο φειδωλοί σε τέτοια ιδεολογικά φληναφήματα.
Ήταν τα μαρτυρικά χρόνια, που ζήσαμε ‘’πλάϊ- πλάϊ’’ κατά πως λένε κι οι
προοδευτικοί, που οι Τούρκοι κατακτητές, τυρανούσαν τούτο τον τόπο τον
χιλιοπονεμένο. Τα χρόνια εκείνα οι Τούρκοι κατακτητές, έπαιρναν το ένα
δέκατο της σοδειάς των Ορθοδόξων Ελλήνων της Κύπρου, τη λεγόμενη
‘’δεκατία’’. Όμως σύμφωνα με τις ιστορικές διηγήσεις δεν
αρκούνταν στο ένα δέκατο της σοδειάς, αλλά κυριολεκτικά αποδεκάτιζαν τη
σοδειά του λαού. Η κατά κυριολεξία ονομασία έπρεπε να ήταν
‘’αποδεκατία’’ και όχι ‘’δεκατία’’. Καιροί δύσκολοι για τους
Ορθοδόξους Έλληνες της Κύπρου.
Φυσικά οι βαρβαρότητες των Τούρκων κατακτητών παλαιότερα ήταν ακόμα πιο
πολλές, με προεξάρχουσα την απάνθρωπη βαρβαρότητα του παιδομαζώματος.
Παρενθετικά να αναφέρω ότι αυτοί που αφορμούν τις απόψεις τους από τον
‘’βάρβαρο ιδεολογικό ρομαντισμό’’ του ζήσαμε ‘’πλάϊ- πλάϊ’’,, βρήκαν να
μας πουν και καλά για το παιδομάζωμα, στην ‘’μεταγραφείσα ιστορία’’ πους
σκόπευαν, για τον λόγο λένε ότι κάποια παιδιά από αυτά που κλέψανε από
τις μανάδες τους οι Τούρκοι, ανήλθαν σε ψηλές θέσεις της Οθωμανικής
αυτοκρατορίας.
Είτε το παραδέχονται, είτε όχι, αυτοί που πεισματικά λησμονούν την
αποφράδα τούτη μέρα της ενάτης Ιουλίου, εκείνα ήταν τα χρόνια που οι
Τούρκοι κατακτητές τυραννούσαν τούτο τον τόπο τον χιλιοπονεμένο. Γιατί
τόση λησμονιά για τούτη την αποφράδα μέρα;
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
