Νὰ ὀ­νει­ρευ­τοῦ­με τὴν Πα­τρί­δα καὶ τὴν Κοι­νω­νί­α ποὺ θέ­λου­με.

Ὁ­μι­λί­α τοῦ Λαυ­ρεν­τί­ου Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο

Στὸ 5ο Συ­νέ­δρι­ο τοῦ Ε­ΠΑΜ (Μο­σχά­το, 1-3 Ἰ­ου­λί­ου 2016)[1]

«Ἡ Πα­τρί­δα μου νά ’­ναι λεύ­τε­ρη κι ἂς εἶ­μαι ’­γὼ στρα­βὸς κι ἀ­πὸ τὰ δυ­ό μου μά­τι­α! Σὰν εἶ­ναι λεύ­τε­ρη ἡ Πα­τρί­δα μου θὰ μὲ φρον­τί­σει. Ἀλ­λὰ ἐ­ὰν ἡ Πα­τρί­δα μου δὲν εἶ­ναι λεύ­τε­ρη, τί νὰ τὸ κά­νω ποὺ θὰ βλέ­πω;­».

Τί νό­η­μα ἔ­χει νὰ τυ­πώ­νεις ἐ­θνι­κὸ νό­μι­σμα ἀλ­λὰ τὴν οἰ­κο­νο­μί­α καὶ τὴν ἐ­ξω­τε­ρι­κὴ πο­λι­τι­κὴ τῆς Πα­τρί­δος σου νὰ τὴν ἐ­λέγ­χουν —ἔ­στω κι ἐμ­μέ­σως ἀλ­λὰ κα­θο­ρι­στι­κά— οἱ το­κο­γλύ­φοι καὶ οἱ ἰμ­πε­ρι­α­λι­στὲς καὶ οἱ παγ­κο­σμι­ο­κρά­τες;

Ἀ­γα­πη­τοὶ ἀ­δελ­φοὶ καὶ φί­λοι καὶ συ­να­γω­νι­στές,
χαί­ρε­τε ἐν Κυ­ρί­ῳ!

Πα­ρό­λο ποὺ ἤ­δη βρί­σκο­μαι στὸ βῆ­μα τοῦ 5ου Συ­νε­δρί­ου, σκέφ­το­μαι ἂν ἔ­χει νό­η­μα νὰ σᾶς πῶ τὶς σκέ­ψεις μου, δι­ό­τι πο­λὺ φο­βᾶ­μαι ὅ­τι δὲν θὰ βροῦν ἀρ­κε­τὰ εὐ­ή­κο­α ὦ­τα με­τα­ξύ σας.

Ὅ­μως ὅ­σο κι ἂν σᾶς φα­νοῦν «πε­ρί­ερ­γα» αὐ­τὰ ποὺ θὰ ἐ­πι­χει­ρή­σω νὰ σᾶς πῶ, νὰ ξέ­ρε­τε ὅ­τι ὁ­μι­λῶ με­τὰ λό­γου γνώ­σε­ως καὶ λό­γῳ ἡ­λι­κί­ας ἀλ­λὰ καὶ λό­γῳ τῆς ἄ­νω τῶν πε­νῆν­τα ἐ­τῶν πεί­ρας μου στοὺς πο­λι­τι­κοὺς καὶ κοι­νω­νι­κοὺς καὶ ἐ­θνι­κοὺς καὶ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοὺς ἀ­γῶ­νες —στοὺς ὁ­ποί­ους συμ­με­τεῖ­χα καὶ συμ­με­τέ­χω— γι­ὰ τὴν Ρω­μῃ­ο­σύ­νη, γι­ὰ τὴν Πα­τρί­δα, γι­ὰ τὴν Ἐ­λευ­θε­ρί­α, γι­ὰ τὴν Δη­μο­κρα­τί­α, γι­ὰ τὴν κοι­νω­νι­κὴ Δι­και­ο­σύ­νη. Ἄλλωστε ἐνηλικιώθηκα κρατούμενος στὰ κολαστήρια τῆς Δικτατορίας 1967-1974.

Αὐ­τὰ ποὺ ἔ­χω νὰ πῶ καὶ οἱ προ­τά­σεις ποὺ ἔ­χω νὰ κά­νω σὲ καμ­μί­αν πε­ρί­πτω­ση δὲν χω­ροῦν στὰ λί­γα λε­πτὰ ποὺ μοῦ πα­ρα­χω­ροῦν­ται.

Ἀλ­λὰ καὶ δὲν εἶ­ναι τὸ Συ­νέ­δρι­ο ὁ τό­πος καὶ ἡ ὥ­ρα γιὰ προβληματισμό, γι­ὰ νὰ εἰ­πω­θοῦν ἐν ἐ­κτά­σει ὅ­πως πρέ­πει, προ­κει­μέ­νου νὰ τε­κμη­ρι­ω­θοῦν καὶ νὰ γί­νουν κα­τα­νο­η­τὰ.

Τὸ Συ­νέ­δρι­ο εἶ­ναι ἁρ­μό­δι­ο γι­ὰ νὰ πά­ρει ἀ­πο­φά­σεις πά­νω σὲ εἰ­ση­γή­σεις ποὺ ἤ­δη πρέπει νὰ ἔ­χουν δι­α­μορ­φω­θεῖ προ­συ­νε­δρι­α­κά, στὰ πλαί­σι­α ἑ­νὸς ὀρ­γα­νω­μέ­νου καὶ στο­χευ­μέ­νου δι­α­λό­γου.

Ἀλ­λὰ αὐ­τὸς ὁ δι­ά­λο­γος δὲν δι­ε­ξή­χθη, μὲ ἀ­πο­τέ­λε­σμα νὰ μὴν ὑ­πάρ­χουν οἱ ὥ­ρι­μοι καὶ πλού­σι­οι καρ­ποὶ τοῦ προ­συ­νε­δρι­α­κοῦ δι­α­λό­γου καὶ ὡς ἐκ τού­του νὰ κιν­δυ­νεύ­ει νὰ κα­τα­στεῖ στεῖ­ρο καὶ τὸ 5ο Συ­νέ­δρι­ο ὅ­πως τὸ προ­η­γού­με­νο.

Εἰς ἐ­φαρ­μο­γὴν ἀ­πο­φά­σε­ως τοῦ 4ου Συ­νε­δρί­ου ἡ Πο­λι­τι­κὴ Γραμ­μα­τεί­α συγ­κρό­τη­σε Ἐ­πι­τρο­πὴ γι­ὰ τὴν ἐκ­πό­νη­ση τοῦ προ­γράμ­μα­τος τοῦ Ε­ΠΑΜ.

Ἐ­τι­μή­θη­κα μὲ τὴν συμ­πε­ρί­λη­ψή μου σὲ αὐ­τὴ τὴν Ἐ­πι­τρο­πή, ἀλ­λὰ οὐ­δέ­πο­τε ἐ­νη­με­ρώ­θη­κα ἐ­ὰν συγ­κρο­τή­θη­κε, ἐ­ὰν συ­νε­δρί­α­σε, ἐ­ὰν ἐ­πι­τέ­λε­σε τὸ ἔρ­γο της· φυ­σι­κὰ οὐ­δέ­πο­τε ζη­τή­θη­κε ἡ γνώ­μη μου ἢ ἡ κα­θ’ οἱ­ον­δή­πο­τε τρό­πο συμ­βο­λή μου στὴν τυ­χὸν λει­τουρ­γί­α της.

Ἔτ­σι φθά­σα­με στὸ 5ο Συ­νέ­δρι­ο, χω­ρὶς νὰ ὑ­λο­ποι­η­θεῖ ἡ ἐ­π’ αὐ­τοῦ ἀ­πό­φα­ση τοῦ 4ου Συ­νε­δρί­ου, τὸ ὁ­ποῖ­ο ἄλ­λω­στε εἶ­χε συγ­κλη­θεῖ γι’ αὐ­τὸν ἀ­κρι­βῶς τὸν λό­γο.

Δὲν ξέ­ρω ἐ­ὰν προ­σω­πι­κὰ ἔ­χω εὐ­θύ­νη γι’ αὐ­τό, ἀλ­λὰ νοι­ώ­θω τὴν ὑ­πο­χρέ­ω­ση ν’ ἀ­πο­λο­γη­θῶ!

Ἐ­πί­σης μοῦ ζη­τή­θη­κε νὰ συν­τά­ξω ἕ­να κεί­με­νο γι­ὰ τὴν στά­ση τοῦ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Ἀ­θη­νῶν καὶ τῆς «ἐκ­κλη­σί­ας» τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας, ἐν ὄ­ψει τοῦ Δη­μο­ψη­φί­σμα­τος τῆς 5ης Ἰ­ου­λί­ου 2015.

Μά­λι­στα μοῦ ζη­τή­θη­κε νὰ τὸ ἐ­πε­ξερ­γα­στῶ πε­ρισ­σό­τε­ρο, γι­ὰ νὰ δη­μο­σι­ευ­θεῖ στὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ «Ἀν­ταῖ­ος».

Τὸ κεί­με­νο κα­τέ­λη­ξε νὰ γί­νει ὁ­λό­κλη­ρη πραγ­μα­τεί­α μὲ τί­τλο, «Ἡ Ἑλ­λά­δα τῆς Ρω­μῃ­ο­σύ­νης δὲν εἶ­ναι ἡ Εὐ­ρώ­πη τοῦ Καρ­λο­μά­γνου», ἀλ­λὰ πα­ρό­λο ποὺ κρί­θη­κε ὡς κα­λὸ καὶ ἐγ­κρί­θη­κε ἀ­πὸ τὴν Συν­τα­κτι­κὴ Ἐ­πι­τρο­πὴ πρὸς δη­μο­σί­ευ­ση —ὅ­πως μοῦ εἰ­πώ­θη­κε— δὲν δη­μο­σι­εύ­θη­κε πο­τέ.

Ά­να­φέ­ρο­μαι στὸ κεί­με­νο αὐ­τό, δι­ό­τι μπο­ροῦ­σε νὰ ἀ­πο­τε­λέ­σει τὸ ἔ­ναυ­σμα γι­ὰ τὴν δι­ε­ξα­γω­γὴ ἑ­νὸς εὐ­ρέ­ως κι ἐ­ποι­κο­δο­μη­τι­κοῦ δι­α­λό­γου σχε­τι­κὰ μὲ τὴν ταυ­τό­τη­τα καὶ τὸν χα­ρα­κτή­ρα τοῦ ἐ­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κοῦ ἀ­γῶ­να, ποὺ δι­α­κη­ρύτ­τει τὸ Ε­ΠΑΜ καὶ στὸν ὁ­ποῖ­ον κα­λεῖ τὸν ἑλ­λη­νι­κὸ λα­ό.

Πο­λὺ φο­βᾶ­μαι ὅ­μως, ὅ­τι ἀ­κρι­βῶς γι’ αὐ­τὸν τὸν λό­γο δὲν δη­μο­σι­εύ­θη­κε, ὥ­στε τε­χνη­έν­τως κι ἐ­πι­τη­δεί­ως νὰ φι­μω­θεῖ μί­α φω­νὴ ποὺ δι­α­φο­ρο­ποι­εῖ­ται ἀ­πὸ τὴν ἰ­δε­ο­λο­γί­α τῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας καὶ τὶς ἐξ αὐ­τῆς ἀ­πορ­ρέ­ου­σες ἰ­δε­ο­λη­ψί­ες!­.­..

Ἀ­γα­πη­τοί ἀ­δελ­φοὶ καὶ φί­λοι καὶ συ­να­γω­νι­στές,

Ἕ­ξι χρό­νι­α με­τὰ τὴν ἀ­νοι­κτὴ καὶ ἀ­προ­σχη­μά­τι­στη εἰ­σβο­λὴ τοῦ νε­ο­να­ζι­στι­κοῦ γερ­μα­νι­κοῦ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμοῦ στὴν Ἑλ­λά­δα, μὲ τὴν λε­ον­τὴ ἀρ­χι­κὰ τῆς Τρό­ϊ­κας καὶ σή­με­ρα τῶν Θε­σμῶν, δι­ὰ τῆς ἐ­πι­βο­λῆς τῶν δω­σι­λο­γι­κῶν σο­σι­α­λι­στι­κῶν καὶ τε­χνο­κρα­τι­κῶν, δε­ξι­ῶν καὶ ἀ­ρι­στε­ρῶν κυ­βερ­νή­σε­ων·

—ἕ­ξι χρό­νι­α με­τὰ τὴν ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὴ ἀ­πώ­λει­α τῆς Ἐ­θνι­κῆς Κυ­ρι­αρ­χί­ας κι ἐ­πα­πει­λου­μέ­νη τὴν Ἐ­δα­φι­κὴ Ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς χώ­ρας·

—ἕ­ξι χρό­νι­α με­τὰ τὸ κου­ρέ­λι­α­σμα τοῦ κο­λω­βοῦ με­τα­πο­λι­τευ­τι­κοῦ Συν­τάγ­μα­τος καὶ τὴν κα­τάρ­γη­ση τῆς ψευ­δε­πί­γρα­φης κοι­νο­βου­λευ­τι­κῆς Δη­μο­κρα­τί­ας·

—με­τὰ ἕ­ξι χρό­νι­α ἐ­φαρ­μο­γῆς τῶν ἐ­ξον­τω­τι­κῶν να­ζι­στι­κῶν Μνη­μο­νί­ων, μὲ ὅ­λες τὶς συ­νε­πα­κό­λου­θες συμ­φο­ρὲς ποὺ ἐ­πε­σώ­ρευ­σαν στὸ Ὀρ­θό­δο­ξο Ἑλ­λη­νι­κὸ Ἔ­θνος καὶ στὴν Ἑλ­λη­νί­δα Πα­τρί­δα μας·

—ἕ­ξι χρό­νι­α με­τὰ ἀ­πὸ ὅ­λα αὐ­τά, φαί­νε­ται ὅ­τι ὡς λα­ὸς καὶ ὡς ἀν­τι­μνη­μο­νι­α­κὲς δυ­νά­μεις, πρό­σω­πα καὶ συλ­λο­γι­κό­τη­τες, πα­ρα­παί­ου­με σὲ ἕ­να πλέγ­μα ἀ­πὸ ἀ­δι­έ­ξο­δες ἐ­πι­λο­γὲς καὶ πα­γι­δευ­ό­μα­στε σὲ πά­σης φύ­σε­ως ἰ­δε­ο­λη­πτι­κὲς ἀγ­κυ­λώ­σεις.

Καὶ ναὶ μὲν ἀ­να­γνω­ρί­ζου­με τὸν νε­ο­να­ζι­στι­κὸ γερ­μα­νι­κὸ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμὸ καὶ δι­α­πι­στώ­νου­με τὴν γερ­μα­νο­κρα­τού­με­νη Εὐ­ρώ­πη, ἀλ­λὰ δὲν ἀν­τι­λαμ­βα­νό­μα­στε ὅ­τι πρό­κει­ται γι­ὰ τὴν αἰχ­μὴ τοῦ δό­ρα­τος τῆς σι­ω­νι­στι­κῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας, ποὺ ἐ­λέγ­χει τὸ παγ­κό­σμι­ο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κὸ σύ­στη­μα, τὴν ἔκ­δο­ση καὶ κυ­κλο­φο­ρί­α σχε­δὸν ὅ­λων τῶν νο­μι­σμά­των στὸν πλα­νή­τη κι ἐ­πι­βάλ­λει τὴν Παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­ση, τὴν Νέ­α Τά­ξη Πραγ­μά­των στὸν κό­σμο, τὴν ἑ­ω­σφο­ρι­κὴ ἰ­δε­ο­λο­γί­α τῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς.

Κι αὐ­τὴ ἡ Νέ­α Ἐ­πο­χἠ, μὲ ση­μαί­α τὴν πο­νη­ρὴ καὶ αὐ­θαί­ρε­τη καὶ σα­τα­νι­κὴ «πο­λι­τι­κὴ ὀρ­θό­τη­τα» —ποὺ τε­χνη­έν­τως κι ἐ­πι­τη­δεί­ως, στα­νι­κῶς καὶ κα­τα­δυ­να­στευ­τι­κῶς, ἀλ­λὰ καὶ μὲ τὴν ἄ­φρο­να συ­ναί­νε­σή μας, ἔ­χει εἰ­σβά­λει σὲ ὅ­λες τὶς ἐκ­φάν­σεις καὶ τὶς πτυ­χὲς τῆς ζω­ῆς μας— δι­α­στρέ­φει τὶς ἔν­νοι­ες καὶ ἀ­να-νο­η­μα­το­δο­τεῖ τὶς λέ­ξεις μὲ ἀν­τί­θε­το ἀ­πὸ τὸ γνω­στὸ καὶ πα­ρα­δε­δεγ­μέ­νο πε­ρι­ε­χό­με­νο/νό­η­μά τους.

Ἔτ­σι ἐ­ξα­πλώ­νε­ται ἡ σύγ­χυ­ση καὶ ὁ ἀ­πο­προ­σα­να­το­λι­σμὸς τῶν λα­ῶν στὴν σύγ­χρο­νη Βα­βέλ καὶ συν­τε­λεῖ­ται ἡ ὁ­μο­γε­νο­ποί­η­ση —δη­λα­δὴ ἡ πολ­το­ποί­η­ση στὴν χο­ά­νη τῆς νε­ο­ε­πο­χί­τι­κης Παγ­κο­σμι­ο­ποι­ή­σε­ως— ἐ­θνῶν καὶ λα­ῶν, πο­λι­τι­σμῶν καὶ πα­ρα­δό­σε­ων, θρη­σκει­ῶν καὶ δο­ξα­σι­ῶν, φι­λο­σο­φι­κῶν ἀν­τι­λή­ψε­ων καὶ βι­ο­θε­ω­ρι­ῶν καὶ ἐν γέ­νει ὅ­λων τῶν πο­λι­τι­σμι­κῶν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κῶν τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τος.

Ὅ­μως αὐ­τὴ τὴν πολ­το­ποί­η­ση —τῆς ὁ­ποί­ας θύ­μα­τα εἴ­μα­στε κι ἐ­μεῖς, ποὺ μὲ τρα­γι­κὸ τρό­πο τὴν βι­ώ­νου­με ὡς πρό­σω­πα καὶ ὡς Ἔ­θνος— οἱ ἴ­δι­οι τὴν ἀ­πο­δε­χό­μα­στε· καὶ μά­λι­στα κα­μα­ρώ­νου­με γι’ αὐ­τό.

Ἀλ­λὰ συμ­βαί­νει γι­α­τὶ ἔ­χου­με ἀ­πο­δε­χθεῖ τὴν ἰ­δε­ο­λο­γί­α, τὸν τρό­πο σκέ­ψε­ως καὶ ζω­ῆς, τὴν νο­ο­τρο­πί­α, τὶς «ἀ­ξί­ες» καὶ τὸ «ἦ­θος» τῶν παγ­κο­σμι­ο­κρα­τῶν ἐ­χθρῶν μας, καὶ ἀ­να­λό­γως ὁ­ρί­ζου­με τὶς προ­τε­ραι­ό­τη­τες καὶ τὴν ἱ­ε­ράρ­χη­ση τῆς ζω­ῆς μας, τὸν τό­πο καὶ τὸν χρό­νο καὶ τὸν τρό­πο τῶν ἐ­νερ­γει­ῶν μας.

Ἔτ­σι, ὥ­στε ἀ­κό­μη καὶ ἡ ἀν­τί­στα­σή μας, ὁ ἀ­γῶ­νας μας κα­τὰ τῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας, ποὺ δι­ε­ξά­γε­ται μέ­σα ἀ­πὸ τὸν ἀ­γῶ­να μας —τέ­λος πάν­των τὸν ὅ­ποι­ον ἀ­γῶ­να μας— γι­ὰ τὴν ἀ­νά­κτη­ση τῆς Πα­τρί­δος μας, τε­λι­κὰ ἐν­σω­μα­τώ­νε­ται καὶ ὑ­πη­ρε­τεῖ ἀ­κρι­βῶς τὰ συμ­φέ­ρον­τα, τοὺς σκο­ποὺς καὶ τοὺς στό­χους τῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας!­.­..

Λό­γου χά­ριν εἰς τὰ καθ’ ἡμᾶς:

1. Ό­νο­μά­ζου­με τὸ κόμ­μα «Ἑ­νι­αῖ­ο Παλ­λα­ϊ­κὸ Μέ­τω­πο», δη­λα­δὴ μὲ ἕ­να ὄ­νο­μα γε­νι­κὸ καὶ οὐδέτερο, ποὺ μπο­ρεῖ νὰ ση­μαί­νει ὁ­τι­δή­πο­τε καὶ νὰ ὑ­πάρ­χει ὁ­που­δή­πο­τε μέ­σα στὸν χῶ­ρο τοῦ ἁ­μαρ­τω­λοῦ πο­λι­τι­κοῦ κα­τε­στη­μέ­νου. Μπο­ρεῖ νὰ ση­μαί­νει τὰ πάν­τα, ἐ­κτὸς ἀ­πὸ τὸν Ἐ­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κὸ Ἀ­γῶ­να τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Λα­οῦ, ὅ­πως αὐ­τὸς θὰ ἔ­πρε­πε νὰ προσ­δι­ο­ρί­ζε­ται ἀ­πὸ τὴν ἱ­στο­ρί­α καὶ τὸν πο­λι­τι­σμό, τὶς πα­ρα­δό­σεις καὶ τὴν Πί­στη τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Ἔ­θνους: δη­λα­δή, ὡς Ἐ­θνι­κὸ Ἀ­πε­λευ­θε­ρω­τι­κὸ Μέ­τω­πο ἢ Ἑλ­λη­νι­κὸ Πα­τρι­ω­τι­κὸ Μέ­τω­πο ἢ κά­τι ἀ­νά­λο­γο.­..

Ἔ­χου­με ὡς σύμ­βο­λο τὴν δη­μο­κρα­τι­κὴ σκού­φι­α, ποὺ συμ­βο­λί­ζει γε­νι­κὰ τὴν Γαλ­λι­κὴ Ἐ­πα­νά­στα­ση τοῦ 1789 (δηλαδὴ ἕνα μασωνικὸ σύμβολο τῆς σι­ω­νι­στι­κῆς ἐ­πι­βου­λῆς, τὸν δυ­τι­κὸ «δι­α­φω­τι­σμό», ποὺ δὲν φω­τί­ζει ἀλ­λὰ συ­σκο­τί­ζει). Καὶ μάλιστα μὲ τὴν ἐπιταγὴ «Δημοκρατία τώρα»! Ἀλ­λὰ δὲν συμ­βο­λί­ζει ἀ­κρι­βῶς τὴν Ἑλ­λά­δα καὶ τοὺς ἐ­θνι­κοὺς/πα­τρι­ω­τι­κοὺς ἀ­γῶ­νες τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Ἔ­θνους μὲ τὴν ἐπιβαλλομένη ἐπιταγή: «Ἐλευθερία τώρα»!.­..

Στὴν φιλοτέχνηση τοῦ συνθήματος τοῦ παρόντος Συνεδρίου «Ἡ Λύση γιὰ τὴν Πατρίδα καὶ τὴν Δημοκρατία», ἡ ἀναφορὰ «γιὰ τὴν Πατρίδα» ἔχει ὑποβαθμιστεῖ ἕως ἐξαφανίσεως, καθιστώντας μάλιστα τὸ σύνθημα κολωβὸ καὶ ἀσύντακτο: «Ἡ Λύση ... καὶ τὴν Δημοκρατία», ὅπερ ἄτοπον!!!

Δη­λα­δὴ ὁ αὐ­το­προσ­δι­ο­ρι­σμός μας, ἀ­κό­μη καὶ οἱ συμ­βο­λι­κὲς ἀ­να­φο­ρές μας ἀ­πη­χοῦν στὶς ἀν­τι­λή­ψεις τῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς ποὺ ἐ­πι­βάλ­λει ἡ Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­α.­..

2. Μὲ αὐ­τὸν τὸν τρό­πο συ­νε­χί­ζου­με τὴν ὀ­λέ­θρι­α πρα­κτι­κὴ ποὺ ἐ­πι­κρά­τη­σε ἀ­πὸ τὰ τἐ­λη τοῦ 19ου αἰ­ῶ­να:

Πα­ράλ­λη­λα μὲ τὴν ξε­νο­κρα­τί­α ποὺ μᾶς ἐ­πι­βάλ­λε­ται στὸ ἐ­πί­πε­δο τῆς ἐ­ξου­σί­ας υἱ­ο­θε­τοῦ­με τὴν ξε­νο­κρα­τί­α, ὡς εὐ­ρω­πα­ϊ­κὴ ἐ­πα­να­στα­τι­κὴ πα­ρά­δο­ση, καὶ στὸ ἐ­πί­πε­δο τῆς ἀν­τι­στά­σε­ως κα­τὰ τῆς ξε­νο­κρα­τί­ας!!! Καὶ τὸ πράτ­του­με ἀ­πε­ρί­σκε­πτα, ἀ­πορ­ρί­πτον­τας τὴν πλού­σι­α καὶ δι­αρ­κεί­ας του­λά­χι­στον πέν­τε αἰ­ώ­νων ἑλ­λη­νι­κὴ ἐ­πα­να­στα­τι­κὴ πα­ρά­δο­ση!­!!

3. Καὶ ἀ­κό­μη χει­ρό­τε­ρα, ἀ­να­πτύσ­σου­με ἕ­ναν κομ­μα­τι­κὸ «πα­τρι­ω­τι­σμό», ποὺ ὑπερβαίνει τὸν Πατριωτιμὸ γιὰ τὴν Ἑλληνίδα Πατρίδα μας καὶ τὸ Ὀρθόδοξο Ἔθνος μας, πα­ρα­θε­ω­ρών­τας τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι τὸ πο­λι­τι­κὸ κόμ­μα εἶ­ναι πο­λι­τι­κὸ ἐρ­γα­λεῖ­ο ἐν τὀ­πῳ καὶ ἐν χρό­νῳ, ποὺ κα­λεῖ­ται νὰ παί­ξει συγ­κε­κρι­μέ­νο ἱ­στο­ρι­κὸ ρό­λο καὶ ὄ­χι νὰ κα­τα­στεῖ τὸ ἴ­δι­ο αὐ­το­σκο­πός, «ἐκ­κλη­σί­α» καὶ «θρη­σκεί­α». Λ.χ. λέ­με μὲ ἔμ­φα­ση και κα­μά­ρι ὁ «Ε­ΠΑ­Μί­της», καὶ δὲν λέ­με ὁ «Πο­λί­της» ἢ ὁ «Πα­τρι­ώ­της».

4. Μι­λᾶ­με γι­ὰ ἐ­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κὸ ἀ­γῶ­να, ἀλ­λὰ τί ἀ­κρι­βῶς ἐν­νο­οῦ­με μὲ αὐ­τό;

Ὅ­ταν μι­λᾶ­με γι­ὰ ἐ­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κὸ ἀ­γῶ­να, προ­ϋ­πο­τί­θε­ται ἡ ἀ­να­φο­ρά μας σὲ κά­ποι­ο Ἔ­θνος, ποὺ ἔ­χει ἱ­στο­ρί­α, πο­λι­τι­σμό, πα­ρα­δό­σεις, θρη­σκευ­τι­κὴ πί­στη, ποὺ ἔ­χει τὴν ἀ­πο­κλει­στι­κὴ ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­α του, καὶ ἀ­κρι­βῶς γι’ αὐ­τὸ εἶ­ναι Ἔ­θνος· γι­α­τί, χω­ρὶς αὐ­τὲς τὶς πα­ρα­μέ­τρους, Ἔ­θνος —χά­ριν τοῦ ὁ­ποί­ου μά­λι­στα νὰ δι­ε­ξά­γε­ται ὁ δι­α­κη­ρυσ­σό­με­νος ἐ­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κὸς ἀ­γῶ­νας— δὲν ὑ­πάρ­χει!

Ἄ­ρα ἐ­μεῖς, ποὺ πα­ρα­θε­ω­ροῦ­με αὐ­τὲς τὶς πα­ρα­μέ­τρους τοῦ Ἔ­θνους καὶ ὅ­ταν γί­νε­ται λό­γος σχε­τι­κῶς μὲ τὸ Ἔ­θνος μας ἀν­τι­δροῦ­με ἀρ­νη­τι­κὰ —καὶ μά­λι­στα μὲ ἄ­κρως συμ­πλεγ­μα­τι­κὸ τρό­πο— γι­ὰ ποι­ό Ἔ­θνος ἀ­γω­νι­ζό­μα­στε, γι­ὰ τί πρᾶγ­μα πα­σχί­ζου­με; «Γι­ὰ ἕ­να που­κά­μι­σο ἀ­δει­α­νό»; (Γ. Σε­φέ­ρης)

5. Ζη­τᾶ­με νὰ πά­ρου­με πί­σω τὴν Πα­τρί­δα μας· ἀλ­λὰ τί εἶ­ναι καὶ ποι­ά εἶ­ναι ἡ Πα­τρί­δα μας;

Θε­ω­ροῦ­με ὅ­τι χά­σα­με τὴν Πα­τρί­δα μας τὸ 2010 μὲ τὴν μνη­μο­νι­α­κὴ κα­τά­κτη­σή της ἀ­πὸ τὸν ἀ­κό­ρε­στο νε­ο­να­ζι­στι­κὸ γερ­μα­νι­κὸ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμό· ἀλ­λὰ πρὶν ἀ­πὸ αὐ­τὴν τὴν εἰ­σβο­λὴ εἴ­χα­με τὴν Πα­τρί­δα μας ἐ­λεύ­θε­ρη;

Ὑ­πῆρ­ξε πο­τὲ πραγ­μα­τι­κὰ ἐ­λεύ­θε­ρη ἡ Πα­τρί­δα μας στὰ 187 χρό­νι­α ὑ­πάρ­ξε­ως τοῦ Νε­ο­ελ­λη­νι­κοῦ Κρά­τους;

Πό­τε ἔ­ζη­σε ἐ­λεύ­θε­ρη χω­ρὶς τὴν ἀ­νοι­κτὴ ἢ κε­κα­λυμ­μέ­νη ξε­νο­κρα­τί­α;

Πα­ρό­λους τοὺς ἀ­γῶ­νες τοῦ Ἔ­θνους μας πό­τε ἔλ­λει­ψε ἡ βαυ­α­ρο­κρα­τί­α καὶ οἱ δι­ά­δο­χοί της κα­τα­κτη­τὲς ἀ­πὸ τὸν σβέρ­κο τοῦ Ἔ­θνους μας;

Τὸ Ἔ­θνος μας ὑ­πῆρ­ξε ἐ­λεύ­θε­ρο μό­νον ὅ­ταν —στὸν βαθ­μὸ καὶ στὴν ἔ­κτα­ση πού— ἀ­γω­νι­ζό­ταν γι­ὰ τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α του.

Μό­νον τό­τε.

Ὑ­πῆρ­ξε ἐ­λεύ­θε­ρη πά­νω στὰ βου­νὰ τῆς κλεφ­του­ρι­ᾶς κον­τὰ 500 χρό­νι­α.

Ὑ­πῆρ­ξε ἐ­λεύ­θε­ρη κα­τὰ τὴν Ἐ­θνε­γερ­σί­α τοῦ 1821 μέ­χρι τὴν σύ­να­ψη τοῦ πρώ­του δα­νεί­ου τῆς Ἐ­πα­να­στά­σε­ως ἀ­πὸ τοὺς Ρότ­σιλδ.

Ὑπῆρξε ἐλεύθερη κα­τὰ τὴν Ἐ­θνι­κὴ Ἀν­τί­στα­ση 1941-44 μέ­χρι τὴν ἄ­νο­δο τῶν κομ­μα­τι­κῶν κομ­μι­σα­ρί­ων καὶ ἰν­στρουχ­τό­ρων στὰ βου­νὰ τῆς ἀν­ταρ­το­κρα­του­μέ­νης Ἐ­λεύ­θε­ρης Ἑλ­λά­δος.

Κά­θε ἐλ­πί­δα ἐ­λευ­θε­ρί­ας —γι­ὰ πολ­λὲς δε­κα­ε­τί­ες κά­θε φο­ρά— χά­θη­κε μὲ τὴν δο­λο­φο­νί­α τοῦ Κυ­βερ­νή­τη Κα­πο­δί­στρι­α καὶ μὲ τὴν δο­λο­φο­νί­α τοῦ Ἄ­ρη Βε­λου­χι­ώ­τη.

Γι’ αὐ­τὸ ἔ­χου­με δύ­ο ἀ­νο­λο­κλή­ρω­τες Ἐ­πα­να­στά­σεις, ποὺ στοι­χει­ώ­νουν τὴν ἱ­στο­ρί­α τοῦ Ἔ­θνους μας καὶ τὴν συ­νεί­δη­σή μας. Πε­ρι­μέ­νουν καὶ θὰ πε­ρι­μέ­νουν τὴν ὁ­λο­κλή­ρω­σή τους, ὀ­ψέ­πο­τε φι­λο­τι­μη­θοῦ­με νὰ γί­νου­με ἄ­ξι­οι τῶν μα­κραί­ω­νων —ἀ­πο­τέ­ρων καὶ νε­ω­τέ­ρων— ἀ­γώ­νων τοῦ Ἔ­θνους μας καὶ ἀ­πο­φα­σί­σου­με νὰ τὴν πραγ­μα­το­ποι­ή­σου­με.

Μό­νον τό­τε θὰ δι­και­ω­θεῖ ὁ ὅ­ποι­ος Ἐ­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κὸς Ἀ­γῶ­νας μας· μό­νον τό­τε θὰ ἀ­πο­κτή­σου­με πραγ­μα­τι­κὰ ἐ­λεύ­θε­ρη Πα­τρί­δα!­!!

7. Ὅ­ταν λέ­με σή­με­ρα νὰ πά­ρου­με τὴν Πα­τρί­δα μας πί­σω, τί ἐν­νο­οῦ­με; Νὰ ἐ­πι­στρέ­ψου­με σὲ μί­αν προ­γε­νέ­στε­ρη μορ­φὴ κα­το­χῆς, ὑ­πο­τα­γῆς, ὑ­πο­τε­λεί­ας, ἐ­ξαρ­τή­σε­ως, ἀρ­κεῖ μό­νον νὰ ἐ­ξα­σφα­λί­σου­με θέ­σεις ἐρ­γα­σί­ας, μι­σθούς, συλ­λο­γι­κὲς συμ­βά­σεις, συν­τά­ξεις καὶ λι­γό­τε­ρους φό­ρους, σπί­τι­α καὶ αὐ­το­κί­νη­τα, δι­α­κο­πὲς καὶ κα­τα­να­λω­τι­κὴ ὑ­στε­ρί­α;

Αὐ­τὴν τὴν Πα­τρί­δα θέ­λου­με;

Αὐ­τὴν τὴν Πα­τρί­δα ὀ­νει­ρευ­ό­μα­στε;

Δη­λα­δὴ μᾶς ἀρ­κεῖ νὰ βο­λευ­τοῦ­με ὡς δου­λο­πά­ροι­κοι καὶ νὰ κα­τα­στοῦ­με γραι­κύ­λοι;

Τὸ ὅ­ρα­μά μας εἶ­ναι νὰ γε­νᾶ­με παι­δι­ὰ κι ἐγ­γό­νι­α ὑ­πο­τε­λεῖς καὶ δου­λο­πα­ροί­κους, ποὺ ὅ­μως —στὴν κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση— θὰ ἔ­χουν μι­σθὸ καὶ σύν­τα­ξη;

Μᾶς ἀρ­κεῖ αὐ­τό;

Ἀ­γα­πη­τοὶ ἀ­δελ­φοὶ καὶ φί­λοι καὶ συ­να­γω­νι­στές,

Ἀ­κρι­βῶς ἐ­δῶ τί­θε­ται τὸ θε­με­λι­ῶ­δες ἐ­ρώ­τη­μα:

—Τί Θέ­λου­με; Τί ἀ­κρι­βῶς Θέ­λου­με;

Κι ἀ­κο­λου­θοῦν πε­ρισ­σό­τε­ρα ἐ­ρω­τή­μα­τα:

—Τί Πα­τρί­δα θέ­λου­με;

—Τί Ἐ­λευ­θε­ρί­α θέ­λου­με;

—Τί Κοι­νω­νί­α θέ­λου­με;

—Τί Δη­μο­κρα­τί­α θέ­λου­με;

Ἀλ­λὰ γι­ὰ νὰ θέ­λου­με κά­τι, πρέ­πει νὰ τὸ φαν­τα­στοῦ­με, πρέ­πει νὰ τὸ ὀ­νει­ρευ­τοῦ­με.

Κι ἐ­δῶ εἶ­ναι τὸ κορυφαῖο πρό­βλη­μα:

Δὲν Ὀ­νει­ρευ­ό­μα­στε!!!

Ἀλ­λὰ οἱ ἄν­θρω­ποι ἄλ­λα­ξαν τὸν ροῦ τῆς ἱ­στο­ρί­ας καὶ τὴν μοί­ρα τους, μό­νον ὅ­ταν ὀ­νει­ρεύ­τη­καν καὶ ἀ­πο­φά­σι­σαν νὰ κά­νουν τὰ ὄ­νει­ρά τους πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Ἄλ­λο­τε τὰ κα­τά­φε­ραν καὶ ἄλ­λο­τε ἀ­πέ­τυ­χαν.

Συ­χνὰ γι’ ἀλ­λοῦ ξε­κί­νη­σαν κι ἀλ­λοῦ βρέ­θη­καν.

Ἀλ­λὰ ξε­κόλ­λη­σαν ἀ­πὸ τὴν μι­ζέ­ρι­α καὶ τὴν κα­κο­μοι­ρι­ά τους. Καὶ του­λά­χι­στον κα­τὰ τὴν δι­άρ­κει­α τῶν ἀ­γώ­νων τους ἔ­νοι­ω­σαν —καὶ ἦ­σαν— ἄν­θρω­ποι, εἰ­κό­νες τοῦ Θε­οῦ· μὲ τὴν θε­όσ­δο­τη ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ προ­σώ­που τους καὶ τὸ αὐ­τε­ξού­σι­ο τῆς συ­νει­δή­σε­ώς τους, ἱ­κα­νοὶ νὰ κα­τα­στοῦν κα­τὰ χά­ριν θε­οί!­.­..

Δι­α­κιν­δύ­νευ­σαν τὴν μι­ζέ­ρι­α τους καὶ τὴν κα­κο­μοι­ρι­ά τους.

Κι ἂν δὲν πέ­τυ­χαν πάν­το­τε τὴν ἀ­πό­λυ­τη ἢ καὶ τὴν ἐν μέ­ρει πραγ­μα­το­ποί­η­ση τῶν ὀ­νεί­ρων τους, ὡ­στό­σο ἔ­σπρω­ξαν τὴν ἱ­στο­ρί­α. Καὶ οἱ ἑ­πό­με­νες γε­νε­ὲς βρῆ­καν στοὺς ἀ­γῶ­νες τῶν προ­γε­νε­στέ­ρων τὸν χῶ­ρο καὶ τὸν τρό­πο, τὸ ἐ­φαλ­τή­ρι­ο νὰ πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν τὰ δι­κά τους ὄ­νει­ρα, τὶς ἐλ­πί­δες τους καὶ τὶς ἀ­παν­το­χές τους· ποὺ συ­νή­θως εἶ­ναι τὰ δι­αι­ώ­νι­α ὄ­νει­ρα, οἱ ἐλ­πί­δες καὶ οἱ ἀ­παν­το­χὲς τοῦ Ἔ­θνους!­.­..

Κα­θ’ ὅ­λη τὴν δι­άρ­κει­α τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας τὸ ὑ­πό­δου­λο Ἔ­θνος μας κά­θε τό­σο, ἐ­δῶ κι ἐ­κεῖ ἐ­στα­σί­α­ζε κι ἐ­πα­να­στα­τοῦ­σε. Ἀ­πο­τύ­χαι­νε, κι ἀ­κο­λου­θοῦ­σαν σφα­γές· τρο­με­ρὲς σφα­γὲς σὲ ἀ­γρι­ό­τη­τα κι ἔ­κτα­ση· γε­νο­κτο­νί­ες. Γο­νά­τι­ζε τὸ ὑ­πό­δου­λο Ἔ­θνος τῶν Ἑλ­λή­νων Ὀρ­θο­δό­ξων Χρι­στι­α­νῶν. Κι ὅ­ταν ἀ­νέ­καμ­πτε, πά­λι ξε­θάρ­ρευ­ε, πά­λι ἐ­στα­σί­α­ζε κι ἐ­πα­να­στα­τοῦ­σε.

Πο­τὲ δὲ τὸ ἔ­βα­λε κά­τω!­!!

«Γι­ὰ τοῦ Χρι­στοῦ τὴν Πί­στη τὴν Ἁ­γί­α καὶ τῆς Πα­τρί­δος τὴν Ἐ­λευ­θε­ρί­α»­!­!! εἶ­πε ὁ Θ. Κο­λο­κο­τρώ­νης, ὅ­τι ἔ­κα­ναν τὸν Ἀ­γῶ­να.

Τὸν ἐμ­ψύ­χω­νε τὸν Ρω­μη­ό, αὐ­τὸ τὸ σύν­θη­μα ποὺ ἔβ­γαι­νε μέ­σα ἀ­πὸ τὴν καρ­δι­ά του, μέ­σα ἀ­πὸ τὰ ἔγ­κα­τα τοῦ εἶ­ναι του, αὐ­τὸ ποὺ ἐ­μεῖς σή­με­ρα τὸ πε­ρι­γε­λοῦ­με καὶ τὸ ἀ­να­θε­μα­τί­ζου­με:

«Πα­τρίς, Θρη­σκεί­α, Οἰ­κο­γέ­νει­α»­!­!!

Ἀλ­λὰ ἔτ­σι· μὲ ἀρ­χὲς καὶ ἀ­ξί­ες καὶ ἰ­δα­νι­κὰ μὲ βα­θει­ὲς καὶ γε­ρὲς ρί­ζες μέ­σα στὴν ἱ­στο­ρί­α καὶ στὴν πα­ρά­δο­ση κι­νεῖ­ται ἡ ἱ­στο­ρί­α. Σὲ ἀρ­χὲς καὶ ἀ­ξί­ες καὶ ἰ­δα­νι­κὰ στε­γά­ζον­ται καὶ ἑ­νώ­νον­ται καὶ προ­κό­βουν τὰ Ἔ­θνη.­..

Τὰ ὄ­νει­ρα, οἱ ἐλ­πί­δες, οἱ ἀ­παν­το­χὲς τῶν ἀν­θρώ­πων εἶ­ναι τὸ καύ­σι­μο ποὺ κι­νεῖ τὴν ἀ­τμο­μη­χα­νὴ τῆς ἱ­στο­ρί­ας· ὅ­ταν οἱ ἄν­θρω­ποι ἀ­πο­φα­σί­ζουν νὰ πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν τὰ ὄ­νει­ρά τους.­..

Χρει­ά­ζον­ται ὅ­μως τὰ ὄ­νει­ρα· αὐ­τοὶ οἱ θη­σαυ­ροὶ ποὺ ἐ­ξο­ρύσ­σον­ται ἀ­πὸ τὴν ἱ­στο­ρί­α καὶ τὴν πα­ρά­δο­ση, ἀ­πὸ τὸν πο­λι­τι­σμὸ καὶ —κυ­ρί­ως— ἀ­πὸ τὴν Πί­στη τοῦ Ἔ­θνους!­.­..

Ἀλ­λὰ ἐ­μεῖς δὲν ὀ­νει­ρευ­ό­μα­στε.

Καὶ γι’ αὐ­τὸ οἱ στό­χοι μας εἶ­ναι μι­κροὶ καὶ ἡ περ­πα­τη­σι­ά μας κον­τὴ καὶ ἄ­τολ­μη: θέ­σεις ἐρ­γα­σί­ας, μι­σθός, σύν­τα­ξη.­..

Ἀλ­λὰ ἐ­ὰν εἶ­σαι δου­λο­πά­ροι­κος καὶ ὑ­πο­τε­λής, ὅ­ταν δὲν ἔ­χεις ἐ­λεύ­θε­ρη Πα­τρί­δα, νὰ τὴν δι­α­φεν­τεύ­εις, πῶς θὰ ἐ­ξα­σφα­λί­σεις μι­σθὸ καὶ σύν­τα­ξη καὶ ὅ­λα τὰ ἄλ­λα;

Ὁ Μα­κρυ­γι­άν­νης ἔ­λε­γε:

«Ἡ Πα­τρί­δα μου νά ’­ναι λεύ­τε­ρη κι ἂς εἶ­μαι ’­γὼ στρα­βὸς κι ἀ­πὸ τὰ δυ­ό μου μά­τι­α! Σὰν εἶ­ναι λεύ­τε­ρη ἡ Πα­τρί­δα μου θὰ μὲ φρον­τί­σει. Ἀλ­λὰ ἐ­ὰν ἡ Πα­τρί­δα μου δὲν εἶ­ναι λεύ­τε­ρη, τί νὰ τὸ κά­νω ποὺ θὰ βλέ­πω;­».

Τί νό­η­μα ἔ­χει νὰ τυ­πώ­νεις ἐ­θνι­κὸ νό­μι­σμα ἀλ­λὰ τὴν οἰ­κο­νο­μί­α καὶ τὴν ἐ­ξω­τε­ρι­κὴ πο­λι­τι­κὴ τῆς Πα­τρί­δος σου νὰ τὴν ἐ­λέγ­χουν —ἔ­στω κι ἐμ­μέ­σως ἀλ­λὰ κα­θο­ρι­στι­κά— οἱ το­κο­γλύ­φοι καὶ οἱ ἰμ­πε­ρι­α­λι­στὲς καὶ οἱ παγ­κο­σμι­ο­κρά­τες;

Κι ἀ­κό­μη χει­ρό­τε­ρα:

Ὅ­πως ὁ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμὸς ἦ­ταν τὸ ἀ­νώ­τε­ρο στά­δι­ο τοῦ κα­πι­τα­λι­σμοῦ, συ­νυ­πάρ­χον­τας μὲ αὐ­τόν, ἔτ­σι σή­με­ρα ἡ παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­ση εἶ­ναι τὸ ἀ­νώ­τε­ρο στά­δι­ο τοῦ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμοῦ, συ­νυ­πάρ­χον­τας καὶ μὲ τὸν κα­πι­τα­λι­σμὸ καὶ μὲ τὸν ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμό. Ἀλ­λὰ ἐ­νῶ ὁ κα­πι­τα­λι­σμὸς λη­στεύ­ει τὸν ἱ­δρώ­τα μας καὶ ὁ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμὸς τὶς πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κὲς πη­γές μας, ἡ παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­ση λη­στεύ­ει πλέ­ον καὶ τὶς καρ­δι­ές μας, τὴν ἴ­δι­α τὴν ὕ­παρ­ξή μας.­..

Γι’ αὐ­τὸ κα­τευ­θυ­νό­μα­στε μὲ ἰ­λιγ­γι­ώ­δη τα­χύ­τη­τα σ’ ἕ­ναν με­σαί­ω­να, στὸν ἀπόλυτο ὁλοκληρωτισμό, ποὺ πο­τὲ ἄλ­λο­τε δὲν ἔ­ζη­σε ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα!­!!

Ἄλ­λο δεῖγ­μα τῆς ἰ­δε­ο­λη­ψί­ας μας καὶ τοῦ ἐγ­κλω­βι­σμοῦ μας στὸ «τρυ­πά­κι» τῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας, εἶ­ναι οἱ στό­χοι ποὺ βά­ζου­με καὶ οἱ ἀ­τε­λέ­σφο­ροι καὶ ἀ­λυ­σι­τε­λεῖς ἀ­γῶ­νες ποὺ δι­ε­ξά­γου­με.

Φω­νά­ζου­με γι­ὰ θέ­σεις ἐρ­γα­σί­ας, γι­ὰ μι­σθοὺς καὶ συν­τά­ξεις καὶ φό­ρους καὶ ἄλ­λα δί­και­α καὶ αὐ­το­νό­η­τα αἰ­τή­μα­τα. Κά­νου­με ἀ­περ­γί­ες καὶ κι­νη­το­ποι­ή­σεις καὶ συγ­κεν­τρώ­σεις δι­α­μαρ­τυ­ρί­ας. Κά­θε κοι­νω­νι­κὴ ὁ­μά­δα δι­εκ­δι­κεῖ γι­ὰ λο­γα­ρι­α­σμό της τὰ ἑ­αυ­τῆς, κα­λών­τας σὲ ὑ­πο­στή­ρι­ξη τὶς ἄλ­λες, ἀλ­λὰ σπα­νί­ως ἡ ἴ­δι­α συμ­με­τέ­χει στοὺς ἀ­γῶ­νες τῶν ἄλ­λων!­!! Γι­α­τὶ ἡ κοι­νω­νί­α εἶ­ναι κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη σὲ συν­τε­χνί­ες· καὶ οἱ συντεχνίες εἶναι κατακερματισμένες ἀπὸ τὸν ἀτομισμὸ καὶ τὶς ἰδιοτέλειες.­..

Με­τερ­χό­με­θα ἀ­γῶ­νες χω­ρὶς καμ­μί­αν προ­ο­πτι­κὴ ἀ­πο­τε­λέ­σμα­τος, κι­νού­με­νοι σὲ μί­α συν­θή­κη αὐ­το­μα­τι­σμοῦ. Γι­α­τὶ δι­εκ­δι­κοῦ­με ἀ­πὸ μί­α Κυ­βέρ­νη­ση κι ἕ­να Κοι­νο­βού­λι­ο δω­σι­λό­γων, ποὺ δὲν παίρνει ἀποφάσεις, ποὺ δὲν κυ­βερ­νᾶ· ἁπλῶς ἐ­κτε­λεῖ τὶς δι­α­τα­γὲς τῶν κα­τα­κτη­τῶν.

Δι­ε­ξά­γου­με ἀ­γῶ­νες μὲ ὅ­ρους καὶ προ­ϋ­πο­θέ­σεις ποὺ συ­νά­δουν σὲ μί­α Δη­μο­κρα­τί­α μὲ συν­ταγ­μα­τι­κὴ τά­ξη καὶ εὐ­νο­μί­α. Ἀλ­λὰ οὔ­τε Δη­μο­κρα­τί­α οὔ­τε Σύν­ταγ­μα ὑ­φί­σταν­ται.

Δι­εκ­δι­κοῦ­με ἐ­πί­λυ­ση προ­βλη­μά­των καὶ ἱ­κα­νο­ποί­η­ση αἰ­τη­μά­των· ἀν­τὶ νὰ ζη­τᾶ­με καὶ νὰ ἐ­πι­δι­ώ­κου­με ἕ­να πρᾶγ­μα μό­νον: τὴν πτώ­ση τῆς δω­σι­λο­γι­κῆς Κυ­βερ­νή­σε­ως καὶ τοῦ μνη­μο­νι­α­κοῦ κα­θε­στῶ­τος.

Μα­ζευ­ό­μα­στε σὲ πλα­τεῖ­ες, ἰ­δι­αι­τέ­ρως στὴν πλα­τεί­α Συν­τάγ­μα­τος, ὅ­που εὔ­κο­λα μᾶς πα­γι­δεύ­ουν καὶ μᾶς ἐ­ξου­δε­τε­ρώ­νουν οἱ κα­τα­σταλ­τι­κὲς δυ­νά­μεις τῆς κα­το­χῆς· ἀν­τὶ νὰ κα­τα­λαμ­βά­νου­με πε­ρι­φε­ρει­α­κὲς ἑ­στί­ες ἐ­ξου­σί­ας στὴν πρω­τεύ­ου­σα καὶ στὴν ἐ­παρ­χί­α καὶ νὰ ἀ­σκοῦ­με λα­ϊ­κὴ ἐ­ξου­σί­α, ἀ­πο­δυ­να­μώ­νον­τας τὴν κυ­βερ­νη­τι­κὴ/κα­το­χι­κὴ ἐ­ξου­σί­α.

Λ.χ. οἱ δη­μο­τι­κοὶ ὑ­πάλ­λη­λοι κά­νουν κα­τά­λη­ψη τῶν Δη­μαρ­χεί­ων, ἀλ­λὰ δὲν συμ­με­τέ­χουν σὲ αὐ­τὴν οἱ το­πι­κὲς κοι­νω­νί­ες, δη­μι­ουρ­γὠν­τας λα­ϊ­κὴ ἐ­ξου­σί­α καὶ ἀ­σκών­τας τὴν δι­α­χεί­ρι­ση καὶ δι­α­κυ­βέρ­νη­ση τοῦ Δή­μου.

Τρέ­χου­με νὰ μα­ται­ώ­σου­με προ­σω­ρι­νὰ τοὺς πλει­στη­ρι­α­σμοὺς καὶ δὲν βά­ζου­με φω­τι­ὰ στὰ πλει­στη­ρι­α­ζό­με­να ἀ­κί­νη­τα, ὥ­στε νὰ τὰ κα­τα­στή­σου­με ἄ­χρη­στα καὶ ζη­μει­ο­γό­να γι­ὰ τοὺς το­κο­γλύ­φους κι ἔτ­σι ν’ ἀ­πο­τρέ­ψου­με ὁ­ρι­στι­κὰ τὶς κα­τα­σχέ­σεις καὶ τοὺς πλει­στη­ρι­α­σμούς.

Βε­βαί­ως αὐ­τὸ ἔ­χει με­γά­λο προ­σω­πι­κὸ καὶ συλ­λο­γι­κὸ κό­στος. Ἀλ­λὰ ἀ­γῶ­νες χω­ρὶς θυ­σί­ες δὲν γί­νον­ται!­

Ἐ­πι­λέ­γου­με τὴν δι­κή μας μί­ζε­ρη ἐ­πι­βί­ω­ση στὴν κα­κο­μοι­ρι­ά μας· ὄ­χι τὴν ζω­ὴ καὶ τὸ μέλ­λον τῶν παι­δι­ῶν μας καὶ τῶν ἐγ­γο­νι­ῶν μας!­.­..

Δὲν θέ­λου­με ν’ ἀ­παγ­κι­στρω­θοῦ­με ἀ­πὸ τὸν μι­κρο­α­στι­σμό μας. Δὲν εὐδοκοῦμε ν’ ἀ­πο­μα­κρυν­θοῦ­με ἀ­πὸ τὸν μι­κρό­κο­σμο τῆς θνή­σκου­σας ἰ­δι­ο­κτη­σί­ας μας, τῆς κα­τε­στραμ­μέ­νης ἐ­πι­χει­ρή­σε­ώς μας, τῆς ἀ­πω­λε­σθεί­σης θέ­σε­ώς μας καὶ τοῦ κα­ταρ­ρα­κω­θέν­τος κύ­ρους μας. Δὲν μποροῦμε νὰ ἀποστοῦμε τῆς φαν­τα­σι­ώ­σε­ώς μας ὅ­τι εἶναι δυνατὸν νὰ εἴ­μα­στε ὅ­πως πρίν.

Δὲν θέ­λου­με νὰ κα­τα­λά­βου­με πὼς ὅ,τι εἴ­χα­με ἔ­χει χα­θεῖ· κι ὅ,τι εἴ­μα­σταν ἔ­χει πα­ρέλ­θει ἀ­νε­πι­στρε­πτί.

Ὡ­στό­σο τώ­ρα πρέ­πει νὰ ἀ­να­βα­πτι­σθοῦ­με καὶ ν’ ἀ­να­γεν­νη­θοῦ­με στὴν ἱ­στο­ρί­α καὶ στὸν πο­λι­τι­σμό, στὶς πα­ρα­δό­σεις καὶ στὴν Πί­στη τοῦ Ἔ­θνους μας —ὅ­πως πολ­λὲς φο­ρὲς ὁ ἑλ­λη­νι­κὸς λα­ὸς ἔ­πρα­ξε στὴν ἱ­στο­ρί­α του— γι­ὰ νὰ πάρουμε δύναμη καὶ νὰ στα­θοῦ­με πά­λι στὰ πό­δι­α μας, γι­ὰ νὰ οἰ­κο­δο­μή­σου­με τὴν Πα­τρί­δα ποὺ ὀ­νει­ρευ­ό­μα­στε, γι­ὰ νὰ δη­μι­ουρ­γή­σου­με τὴν Κοι­νω­νί­α ποὺ μᾶς ἀ­ξί­ζει.

Καὶ νὰ φτι­ά­ξου­με ἄλ­λα σπί­τι­α μὲ πε­ρισ­σό­τε­ρη σε­μνό­τη­τα· καὶ μὲ πε­ρί­σκε­ψη νὰ φτι­ά­ξου­με και­νούρ­γι­ες ἐ­πι­χει­ρή­σεις ὑ­γι­εῖς· καὶ κά­θε τι ἄλ­λο νὰ φτι­ά­ξου­με κα­λύ­τε­ρο καὶ ἰ­σχυ­ρό­τε­ρο καὶ στα­θε­ρό­τε­ρο μὲ εὐσέβεια καὶ δικαιοσύνη.

Σή­με­ρα, πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πὸ κά­θε ἄλ­λη φο­ρά, χρει­α­ζό­μα­στε τὴν αὐ­το­συ­νει­δη­σί­α τῆς Ἑλ­λη­νι­κό­τη­τός μας καὶ τὴν ἰ­δι­ο­προ­σω­πί­α τῆς Ρω­μῃ­ο­σύ­νης μας· τὴν ἱ­στο­ρί­α μας, τὸν πο­λι­τι­σμό μας, τὶς πα­ρα­δό­σεις μας καὶ προ­πάν­των τὴν Πί­στη μας.

Προϋπόθεση ὅμως εἶναι νὰ πάψουμε ἐπιτέλους νὰ φιλοτεχνοῦμε τὴν ἁγιογραφία καὶ τὴν ἀθωότητα τοῦ «λαοῦ-θύματος». Ὁ λαὸς —καθένας μας προσωπικά— ἔχει τεράστιες εὐθύνες γιὰ τὴν σημερινὴ κατάστασή του καὶ τὴν κατάκτηση τῆς Ἑλληνίδος Πατρίδος του. Μετῆλθε τὴν Ὕβριν καὶ βιώνει τὴν Νέμεσιν!!!

Γι­α­τὶ —ἐ­πι­τέ­λους ἂς ποῦ­με τὴν ἀ­λή­θει­α, τουλάχιστον γιὰ μεῖζον— εἴ­τε μὲ τὴν αὐ­τουρ­γί­α μας εἴ­τε μὲ τὴν ἀ­νο­χή μας εἴ­τε μὲ τὴν ἀ­δι­α­φο­ρί­α μας ἔ­χου­με κα­ταν­τή­σει ἕ­νας λα­ὸς δο­λο­φό­νων καὶ ἀ­πα­τε­ώ­νων.

Καὶ μά­λι­στα δο­λο­φό­νων τῶν παι­δι­ῶν μας. Μέ­σα σὲ 20-25 χρό­νι­α ἔ­χου­με δο­λο­φο­νή­σει 10.000.000 ἑλ­λη­νό­που­λα μέ­σω τῶν ἐ­κτρώ­σε­ων· μι­ὰν ὁ­λό­κλη­ρη Ἑλ­λά­δα!­!! Καὶ μά­λι­στα κομ­πορ­ρη­μο­νοῦ­με κορ­δα­κι­ζό­με­νοι ὅ­τι αὐ­τὸ εἶ­ναι δι­καί­ω­μά μας καὶ κα­μα­ρώ­νου­με τὴν «πρό­ο­δό» μας, ὅ­πως κα­μα­ρώ­νου­με καὶ γι­ὰ τό­σες ἄλ­λες τά­χα προ­ο­δευ­τι­κὲς ἀ­θλι­ό­τη­τες. Ἀλ­λὰ τὸ 2080 θά ’­χου­με ξεμεί­νει 7.500.000 ἐ­σχα­τό­γε­ροι καὶ θὰ μᾶς ξε­σκα­τί­ζουν οἱ νέ­οι ἄ­ποι­κοι τῆς Ἑλ­λη­νί­δος Πα­τρί­δος μας ποὺ θὰ δι­α­φεν­τεύ­ουν τὸν τό­πο μας!­!!

Ἀ­να­λο­γι­στεῖ­τε μέ­σα σὲ αὐ­τὰ τὰ ἑ­κα­τομ­μύ­ρι­α ἀ­θώ­ων ψυ­χῶν ποὺ δο­λο­φο­νή­σα­με ἀ­πὸ πό­σους Ἁ­γί­ους καὶ Ἁ­γί­ες στε­ρή­σα­με τὸν κό­σμο, ἀ­πὸ πό­σους ἐ­πι­στή­μο­νες, καλ­λι­τέ­χνες, δα­σκά­λους, έ­φευ­ρέ­τες καὶ τό­σους ἄλ­λους· καὶ κυ­ρί­ως πό­σους Ἕλ­λη­νες.­..

Ἀλ­λὰ καὶ ἀ­πα­τε­ῶ­νες εἴ­μα­στε: ποι­ός δὲν ἔ­φα­γε τὴ θέ­ση τοῦ ἄλ­λου μὲ τὰ ρου­σφέ­τι­α, μὲ τὸ γλύ­ψι­μο, μὲ τὸ λά­δω­μα καὶ τό­σες ἄλ­λες ἀ­πρέ­πει­ες· ποι­ός δὲν ἅρ­πα­ξε τὸ ψω­μὶ μέ­σα ἀ­πὸ τὸ στό­μα τοῦ ἄλ­λου; Ἐ­λά­χι­στοι· ἁ­πλῶς γι­ὰ νὰ ἐ­πι­βε­βαι­ω­θεῖ ὁ κα­νό­νας.

Μὲ ποι­ό ἠ­θι­κὸ ἀ­νά­στη­μα λοι­πόν κα­ταγ­γέλ­λου­με τοὺς κα­τα­κτη­τὲς καὶ τοὺς δω­σι­λό­γους, τοὺς το­κο­γλύ­φους καὶ τοὺς μι­ζα­δό­ρους, τοὺς ἐγ­κλη­μα­τί­ες κά­θε λο­γῆς, ὅ­ταν εἴ­μα­στε χει­ρό­τε­ροι ἀ­πὸ αὐ­τούς;

Κι αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε πολὺ καλά! Παρ’ ὅλη τὴν ἀλαζονία μας καὶ τὴν οἴησή μας, βαθεὰ μέσα στὴν καρδιά μας γνωρίζουμε τὰ ἀβυσσαλέα κρίματά μας. «Τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινὠσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διὰ παντός», λέγει ὁ ψαλμὸς (50)!... Κι αὐτὸς εἶναι ὁ βαθύτερος καὶ οὐσιαστικότερος λόγος τῆς ἀπογοητεύσεως καὶ τῆς ἀδρανείας τοῦ λαοῦ...

Ἂς ποῦ­με λοιπὸν τὴν ἀ­λή­θει­α: Ἔ­χου­με πι­ά­σει πά­το! Πρέ­πει ν’ ἀ­να­κάμ­ψου­με πρὶν ἀ­π’ ὅ­λα ἠ­θι­κά. Καὶ γι­ὰ ν’ ἀ­να­κάμ­ψου­με πρέ­πει νὰ με­τα­νο­ή­σου­με. Ἀλ­λὰ γι­ὰ νὰ με­τα­νο­ή­σου­με πρέ­πει νὰ ἔρ­θου­με σὲ συ­ναί­σθη­σι γι­ὰ τὸ τί ἔ­χου­με κά­νει καὶ γι­ὰ τὸ ποῦ ἔ­χου­με κα­ταν­τή­σει. Ἔτσι μόνον θὰ ἔχουμε τὴν εὐλογία καὶ τὴν χάριν καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. «Δὴ δεῖ μετανοίας, ὦ ἀδελφοί, καὶ ἄνευ τούτης οὐδὲν τῶν δεόντων γενέσθαι»!!!

Ὁ ἀ­γῶ­νας γι­ὰ τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α τῆς Πα­τρί­δος εἶ­ναι καὶ μι­ὰ εὐ­και­ρί­α γι­ὰ νὰ γί­νου­με κα­λύ­τε­ροι. Ὀρθώτερα: μόνον ἐὰν γίνουμε καλύτεροι θὰ ἀξιωθοῦμε έλεύθερη τὴν Πατρίδα μας!!! Καὶ ὅ­σο γι­νό­μα­στε κα­λύ­τε­ροι, τόσο κα­λύ­τε­ρη Πα­τρί­δα καὶ δικαιότερη Κοι­νω­νί­α θὰ ἔ­χου­με!­.­..

Καὶ πρέ­πει νὰ γί­νου­με κα­λύ­τε­ροι γι­ὰ νά ’­χου­με τὸν Θε­ό μα­ζί μας. Γι­α­τὶ χω­ρὶς τὴν ἀ­γά­πη καὶ τὸ ἔ­λε­ος καὶ τὴν οἰ­κο­νο­μί­α τοῦ Θε­οῦ κα­νέ­νας ἀ­γῶ­νας δὲν μπο­ρεῖ νὰ εὐ­ο­δω­θεῖ.

Γι’ αὐ­τὸ ἀ­γα­πη­τοὶ ἀ­δελ­φοὶ καὶ φί­λοι καὶ συ­να­γω­νι­στές, εἰς ἀναζήτησιν τοῦ περιεχομένου καὶ τῆς φυσιογνωμίας καὶ τοῦ χαρακτήρα τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα μας, προ­τεί­νω:

1. Νὰ ἀ­να­δει­χθεῖ ἀ­πὸ τὸ 5ο Συ­νέ­δρι­ο τοῦ Ε­ΠΑΜ μί­α 7μελῆς Γραμ­μα­τεί­α Προ­γράμ­μα­τος, ὑ­πό­λο­γη στὸ Συ­νέ­δρι­ο, ποὺ θὰ ἀ­να­λά­βει νὰ δι­ορ­γα­νώ­σει καὶ νὰ δι­ε­ξά­γει μέ­χρι τέ­λη Μαρ­τί­ου 2017 τὸν συ­στη­μα­τι­κὸ καὶ στο­χευ­μέ­νο δι­ά­λο­γο «γι­ὰ τὴν Πα­τρί­δα ποὺ ὀ­νει­ρευ­ό­μα­στε καὶ τὴν Κοι­νω­νί­α ποὺ θέ­λου­με».

2. Σὲ αὐ­τὸ τὸ δι­ά­στη­μα τὸ Ε­ΠΑΜ νὰ δρα­στη­ρι­ο­ποι­η­θεῖ σὲ μί­α καμ­πά­νι­α μέ­σα στὸν λα­ὸ μὲ σύν­θη­μα: «Ἐ­λᾶ­τε νὰ ὀ­νει­ρευ­θοῦ­με τὴν Πα­τρί­δα καὶ τὴν Κοι­νω­νί­α ποὺ θέ­λου­με. Ἐ­λᾶ­τε νὰ οἰ­κο­δο­μή­σου­με τὴν Πα­τρί­δα καὶ τὴν Κοι­νω­νί­α ποὺ ὀ­νει­ρευ­ό­μα­στε».

3. Μέ­σα στὸν Ἀ­πρί­λι­ο τοῦ 2017 νὰ συ­νέλ­θη ἔ­κτα­κτο Συ­νέ­δρι­ο ἢ Συνδιάσκεψη μὲ ἀν­τι­κεί­με­νο:

(α) Νὰ ἀ­πο­φα­σί­σει γι­ὰ τὸν ἰ­δε­ο­λο­γι­κὸ καὶ πο­λι­τι­κὸ προ­σα­να­το­λι­σμὸ τοῦ κόμ­μα­τος, βά­σει τῶν εἰ­ση­γή­σε­ων ποὺ θὰ ἔ­χουν δι­α­μορ­φω­θεῖ κα­τὰ τὸν δι­ά­λο­γο·

(β) Νὰ ἀλ­λά­ξει τὴν ὀ­νο­μα­σί­α καὶ τὰ σύμ­βο­λα τοῦ κόμ­μα­τος, ἐ­ὰν ἡ ἀ­πό­φα­ση ὑ­περ­βαί­νει τὴν ση­με­ρι­νὴ ὀ­νο­μα­σί­α καὶ τὰ τρέ­χον­τα σύμ­βο­λα·

(γ) Νὰ ἀ­πο­φα­σί­σει τὴν ὀρ­γα­νω­τι­κὴ δο­μὴ τοῦ κόμ­μα­τος, βά­σει τοῦ ἰ­δε­ο­λο­γι­κοῦ καὶ πο­λι­τι­κοῦ προ­σα­να­το­λι­σμοῦ του.

(δ) Νὰ ἀ­να­θέ­σει στὴν Ἐ­πι­τρο­πὴ Προ­γράμ­μα­τος τὴν μέ­ρι­μνα γι­ὰ τὴν κα­τάρ­τι­ση ἑ­νὸς 30ετοῦς ἕ­ως 50ετοῦς προ­γράμ­μα­τος, δομημένου μὲ 5ετῆ πλάνα, οἰ­κο­δο­μή­σε­ως τῆς Πα­τρί­δος ποὺ ὀ­νει­ρευ­ό­μα­στε καὶ τῆς Κοι­νω­νί­ας ποὺ θέ­λου­με, βά­σει τοῦ ἰ­δε­ο­λο­γι­κοῦ καὶ πο­λι­τι­κοῦ προ­σα­να­το­λι­σμοῦ του, καὶ στὶς ἁ­δρὲς γραμ­μές του νὰ τὸ πα­ρου­σι­ά­σει σὲ ἔ­κτα­κτο Συ­νέ­δρι­ο ἤ Συνδιάσκεψηψτὸν Ὀ­κτώ­βρι­ο τοῦ 2017.

Σὲ αὐ­τὸν τὸν δι­ά­λο­γο ἔ­χω συγ­κε­κρι­μέ­νες προ­τά­σεις νὰ κα­τα­θέ­σω γι­ὰ τὴν κοι­νω­νί­α, τὴν πο­λι­τι­κὴ καὶ τὴν οἰ­κο­νο­μί­α.

Ἀ­γα­πη­τοὶ ἀ­δελ­φοὶ καὶ φί­λοι καὶ συ­να­γω­νι­στές, ἐ­πι­τρέψ­τε μου τε­λει­ώ­νον­τας νὰ προ­σθέ­σω δυ­ὸ λό­γι­α ἀ­κό­μα, ὡς δη­μό­σι­α ἐ­κμυ­στή­ρευ­ση.

Κα­τὰ τὴν παι­δεί­α καὶ τὴν συ­νεί­δη­ση καὶ τὸ φρό­νη­μα καὶ τὴν Πί­στη κι ἐν μέ­ρει κα­τὰ τὴν κα­τα­γω­γὴ εἶ­μαι Ἕλ­λην Ὀρ­θό­δο­ξος Χρι­στι­α­νός.

Ὅ­μως εἶ­μαι καὶ ὑ­περ­πόν­τι­ος πο­λί­της τοῦ Ἡ­νω­μέ­νου Βα­σι­λεί­ου. Σὲ ὅ­λη μου τὴ ζω­ὴ ντρε­πό­μουν γι­ὰ τὴν βρε­τα­νι­κὴ ὑ­πη­κοό­τη­τά μου, ὡς γό­νος βρε­τα­νοῦ μὲν πα­τέ­ρα ἀλ­λὰ Ε­ΛΑ­Σί­τη καὶ μά­λι­στα ἀναπήρου τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως ἀπὸ βρετανικὰ πυρά!...

Ὡ­στό­σο, με­τὰ τὸ ἀ­πο­τέ­λε­σμα τοῦ Δη­μο­ψη­φί­σμα­τος στὸ Ἡ­νω­μέ­νο Βα­σί­λει­ο καὶ τὴν ἡ­ρω­ϊ­κὴ ἀ­πό­φα­ση τοῦ βρε­τα­νι­κοῦ λα­οῦ γι­ὰ ἔ­ξο­δο ἀ­πὸ τὴν νε­ο­να­ζι­στι­κὴ Εὐ­ρω­πα­ϊ­κὴ Ἕ­νω­ση τοῦ ἀ­κό­ρε­στου γερ­μα­νι­κοῦ ἰμ­πε­ρι­α­λι­σμοῦ —ποὺ τε­λεῖ στὴν ὑ­πη­ρε­σί­α τῆς σι­ω­νι­στι­κῆς Παγ­κο­σμι­ο­κρα­τί­ας— δὲν νοι­ώ­θω πλέ­ον ντρο­πή, ἀλ­λὰ εἶ­μαι ὑ­πε­ρἠ­φα­νος καὶ γι­ὰ τὴν βρε­τα­νι­κὴ ὑ­πη­κο­ό­τη­τά μου.

Εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἀνοχή σας καὶ τὴν ὑπομονή σας.

Λαυρεντιος Ντετζιορτζιο

ἑορτὴ Συνάξεως τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων

Δροσερὸ Τρικάλων,
30 Ἰουν. 2016

---

[1] Ἡ ἐκφώνηση τῆς ὁμιλίας διεκόπη στὴν σελίδα 8, λόγῳ ὑπερβάσεως χρόνου. Ἔτσι δὲν κατετέθη ἡ πρόταση γιὰ τὴν διοργάνωση στοχευμένου διαλόγου σχετικὰ μὲ τὴν ἰδεολογοπολιτικὴ φυσιογνωμία τοῦ ΕΠΑΜ μὲ ἐπίκεντρο καὶ ἄξονα τὸν ἐθνικοαπελευθερωτικὸ ἀγῶνα. Ἡ καταφανὴς ἀπροθυμία τοῦ ΕΠΑΜ νὰ προασανατολιστεῖ στὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς παραδόσεις καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Πίστη τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ὥστε νὰ ὑποστασιοποιηθεῖ ἡ ἔκκλησή του γιὰ «ἐθνικοαπελευθερωτικὸ ἀγῶνα», ὁδήγησε τὸν ὁμιλητὴ στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ ἐκ τοῦ ΕΠΑΜ διακηρυσσόμενος «ἐθνικοαπελευθερωτικὸς ἀγῶνας» εἶναι προσχηματικὸς καὶ γι’ αὐτὸ ἀποχώρησε ἀπὸ τὸ ΕΠΑΜ, μὴ ἀναγνωρίζοντας εἰς αὐτὸ ἐθνικοαπελευθερωτικὸ χαρακτήρα. Διότι ἡ Ἑλληνίδα Πατρίδα μας καὶ τὸ Ἔθνος μας εἶναι ἐν ἐλευθερίᾳ στὸν βαθμὸ ποὺ ἀναγνωρίζει τὴν ἰδιοπροσωπία τῆς Ρωμῃοσύνης μας. Πατρίδα καὶ Ὀρθοδοξία ἀποτελοῦν ἀδιαίρετη ἑνότητα καὶ ποτὲ δὲν θὰ εἶναι ἐλεύθερη ἡ Πατρίδα μας ἐὰν δὲν εἶναι Ὀρθόδοξη!... Εἶναι ντροπὴ καὶ καταισχύνη γιὰ τοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, συνετὰ καὶ συνεπῆ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ —καὶ ὄχι τῆς «ἐκκλησίας» τῆς Δεσποτοκρατίας καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ— ποὺ δὲν παίρνουν στὰ χέρια τους τὴν Πατρίδα τους, νὰ τὴν διαφεντεύσουν καὶ νὰ τὴν μεγαλύνουν, ἀφήνοντας τὶς τύχες της νὰ διευθύνουν ἄθεοι καὶ ἀλλότριοι, ἀλλόδοξοι καὶ ἀλλόπιστοι, ἔστω καὶ ἂν ἔνιοι ἐξ αὐτῶν μπορεῖ νὰ εἶναι καλοπροαίρετοι, ἀλλὰ οὔτως ἢ ἄλλως πεπλανημένοι!...