Στις 4 Δεκεμβρίου του 2017
στην Αθήνα και στο εμπορικό κέντρο Atrium
πραγματοποιήθηκε μια “μεγάλη” εκδήλωση για την παρουσίαση του επιστημονικού
εγχειρήματος – “πρωτότυπη πραγματεία” – του καθηγητού (ΠΕ01) Β/θμιας Εκπ/σης
(πάει το Θεολόγος, πάει και ο Θρησκευτικών), κ. Χ. Ανδρεόπουλου που κυκλοφόρησε
από εκδοτικό οίκο της Θεσσαλονίκης με θέμα «Η Εκκλησία κατά τη
δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση».
Για την περισπούδαστη αυτή
εκδήλωση συνεργάστηκαν: η Εφημερίδα «Χριστιανική», οι Εκδόσεις «Επίκεντρο» και
το βιβλιοπωλείο των Αθηνών «Εν Πλώ». Για ημέρες διαφήμιζαν την εκδήλωση οι
εφημερίδες “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” και διάφορα περιοδικά των Αθηνών, καθώς
προσκλήσεις και τηλέφωνα που ενημέρωναν σχετικά.
Το αποτέλεσμα… ΟΙΚΤΡΟ!!!
Σε μια Αθήνα 4.000.000 ανθρώπων, με θεολογικές, ιερατικές και πανεπιστημιακές
σχολές, με ένα πολιτικό κόμμα συνδιοργανωτή («Χριστιανική Δημοκρατία») και
ομιλητή τον Πρόεδρό του, με ένα βιβλιοπωλείο («Εν Πλώ») χιλιάδων πελατών και
αναγνωστών, με χιλιάδες καθηγητές-φοιτητές Θεολογίας και όχι μόνο, με 550
ιερείς της Αρχιεπισκοπής και άλλους 950 του λεκανοπεδίου Αττικής, με 30
Αρχιερείς – βοηθούς – τιτουλάριους – ξεμπάρκαρους των Πατριαρχείων και
σχολάζοντες, με εκατοντάδες μοναχούς – μοναχές – συνταξιούχους Ιερείς και
Ιερομονάχους… να έχουν παραβρεθεί στην πολυθρύλητη εκδήλωση 47 άνθρωποι και 3
στο πάνελ!
Αν αφαιρέσουμε τους
επισήμους [τον δεσπότη Αρκαλοχωρίου, τον καθηγητή κ. Κονιδάρη, τον εκπρόσωπο
του αρχιεπισκόπου – που παραβρέθηκε χωρίς να φέρει στο στήθος του το σταυρό
(αυτό μεταφράζεται: ή ανεπίσημα πήγε ή δεν τον φόρεσε για να μην προκαλέσει
τους αλλόθρησκους!), το προσωπικό του βιβλιοπωλείου, το προσωπικό της
εφημερίδας και του πολιτικού γραφείου του κόμματος της «Χριστιανικής
Δημοκρατίας», καθώς και μερικούς προσωπικούς φίλους του συγγραφέα], οι άλλοι
που προσήλθαν για το βιβλίο συμμεριζόμενοι τις θέσεις και τις απόψεις του
συγγραφέα δεν ξεπερνούσαν τους 8.
Αυτός ήταν ο “μεγάλος”
ΘΡΙΑΜΒΟΣ της εκδήλωσης για το “περισπούδαστο επιστημονικό εγχειρίδιο”, που
“εμβαθύνει με μεθοδικότητα και επιστημονική συνέπεια στα γεγονότα” και για το
οποίο βραβεύτηκε ο εν λόγω καθηγητής με το δίπλωμα του διδάκτορα (sic)1.
Μας έκανε όμως ο κ.
καθηγητής και δύο βαρυσήμαντες γνωστοποιήσεις: α) Από την τρέχουσα ακαδημαϊκή
χρονιά (2017-2018) το “επιστημονικό” του σύγγραμμα, συγκαταλέχτηκε στα
επιλεγόμενα εγχειρίδια διδασκαλίας σε Α.Ε.Ι. (στην Αν. Εκκλ. Ακαδημία
Αθηνών…) για το μάθημα του 4ου – εαρινού εξαμήνου «Εκκλησιαστική
Ιστορία της Ελλάδος» (ο Θεός να μας φυλάξει!), και β) Μετά τις εορτές του Νέου
Έτους το βιβλίο θα παρουσιαστεί σε ανάλογες (θριαμβευτικές!) εκδηλώσεις στη
Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα κ.ά. (Και όλα αυτά, “κατόπιν σχετικών προσκλήσεων”
για να μην μείνει το “ευρύ κοινό” ακατατόπιστο)!
Μετά τον... “θρίαμβο” της Αθήνας θα είναι κρίμα να σταματήσει
τις παρουσιάσεις! Ας μη ξεχνάει όμως – ως παλαιός δημοσιογράφος – το σλόγκαν
“Χ… προχώρα σε θέλει όλη η χώρα”.
Η μεγίστη ΑΤΙΜΙΑ σας!!!
Ήταν 30 Νοεμβρίου 2017 – μία ημέρα πριν την εκδήλωση στην
Αθήνα – όταν διαβάσαμε ένα άρθρο στην εφημερίδα «Χριστιανική» στην σελίδα 5, με
τίτλο “Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ: Η ιστορία χωρίς φτιασιδώματα και
αποσιωπήσεις”. Συντάκτης φέρεται κάποιος Κώστας Νούσης Φιλόλογος-Θεολόγος (M. Th.), καθηγητής Β/θμιας Εκπαίδευσης, ο
οποίος προσπαθεί να αναστηλώσει την τρωθείσα “επιστημονική” εργασία του
συναδέλφου – μάλλον – και φίλου του Χ. Ανδρεόπουλου.
Δεν θα ασχοληθούμε με το περιεχόμενο του κειμένου, διότι το
βιβλίο που σκιαγραφεί έχει ψεύδη και παραποιημένα στοιχεία! Ο δε τίτλος του
άρθρου είναι παραπλανητικός. Και τούτο διότι: Ενώ μιλάει για την «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ», τον όρο Εκκλησία αναφέρει 10 φορές περίπου, τη
δικτατορία 3 φορές και το όνομα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου 20 φορές. Άρα το
άρθρο αυτό γράφτηκε για να βυσσοδομήσει εναντίον του μακαριστού Αρχιεπισκόπου
Ιερωνύμου και να λιβανίσει τον συγγραφέα του βιβλίου που έσκαψε πάνω από 200
χιλιάδες σελίδες για να βρει σημάδια επιλήψιμα – ηθικά, θεολογικά, οικονομικά
κ.ά. – και να τον καταβαραθρώσει. Και αφού δεν βρήκε σχεδόν τόποτα [(διότι,
ιστορικά, όλο το οικοδόμημα ήταν στημένο με επιλεγμένα πρόσωπα και απόψεις,
νομοκανονικά δε θεώρησε “ασυγχώρητο” αμάρτημα του Ιερωνύμου την δήθεν
καταστρατήγηση του Πατριαρχικού Τόμου του 1850 και την Πατρ/κή Πράξη του 1928
(που το Πατριαρχείο σε περιπτώσεις του ουδέποτε τήρησε)] έφθασε να σκυλεύσει
ακόμα και την οσία κοίμησή του (φυλ. “Αγώνας” 243, σελ. 8).
Τώρα που η μάσκα έπεσε και φάνηκε καθαρά, πλέον, ότι, ο
συγγραφέας διδάκτωρ και οι περί αυτών παρατρεχάμενοι στόχο είχαν να εξαφανίσουν
ή να ευτελίσουν μία από τις μεγαλύτερες πατερικές προσωπικότητες του 20ου
αιώνα, μαζεύοντας όλη την κακότητά τους, και ως βέλη φαρμακερά, την εκτόξευσαν
εναντίον του.
Με το δημοσίευμα του κ. Νούση επιχείρησαν να παρουσιάσουνό,τι ακατανόμαστο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Να τον ΑΤΙΜΑΣΟΥΝ.
Για 2-3 μήνες περίμενα γεμάτος μελαγχολία, βυθισμένος με τα
μάτια και τη σκέψη μου στον Ιερώνυμο, στο δημοσίευμα και στην φωτογραφία,
υπολογίζοντας ότι δεν μπορεί να μην υπάρξει έστω κάποια (αστεία) διόρθωση. Μάταια όμως!!!
Και τώρα, μετά την τόση αναμονή, σας ερωτώ ευθέως: Η φωτογραφία
που μοστράρατε μέσα στο κείμενο, τί σχέση έχει με τον Ιερώνυμο;;; Ποιος από σας
είχε αυτή τη δαιμονική έμπνευση (ο
αρθρογράφος του κειμένου, ο συγγραφέας του βιβλίου, ο Πρόεδρος ή ο υπεύθυνος
της εφ. “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ”;) ώστε η πράξη αυτή να φαίνεται εκ πρώτης όψεως πολύ
φυσιολογική στον αδαή αναγνώστη, βρώμικη δε έκφραση στον γνωρίζοντα πρόσωπα,
πράγματα και καταστάσεις;
Η πιο προσφιλής μέθοδος
των σκοτεινών κύκλων, ιδιαίτερα των μασόνων είναι η σπίλωση. Αυτό έκαναν το
Νοέμβριο του 1972 στον Ιερώνυμο, όταν συνεκάλεσε την Ιεραρχία (28 του μηνός) να
την καταδικάσει μετά από πρόταση 12 μητροπολιτών (αργότερα ο Σεραφείμ Τίκας
τους αποκεφάλισε).
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος
τότε δέχθηκε αφόρητες πιέσεις και εκβιασμούς να αποσύρει την πρόταση! Οι δε
κρατούντες του διεμήνυσαν ότι αυτό θα είχε μεγάλο κόστος. Αφού διαπίστωσαν το
ανυποχώρητο του ανδρός προσέφυγαν στην μέθοδο της σπίλωσης. Δύο ημέρες
ενωρίτερα, γέμισαν την Αθήνα με αφίσες
μονταρισμένες, δείχνοντας τον Ιερώνυμο με εμβλήματα μασονικά.
Και εδώ είναι το παράδοξο!
Η δικτατορία ενώ ήταν στις δόξες της, οι αφισοκολλητές έκαναν τη “δουλειά” τους
και η αστυνομία δεν είχε αντιληφθεί τίποτα!
Ο Σεραφείμ ωρύονταν στην
ιεραρχία ζητώντας να μην συζητήσουν το
θέμα της μασονίας, και λίγο αργότερα έγινε αρχιεπίσκοπος!
Τους δώδεκα, που πρότειναν
την καταδίκη, ο Σεραφείμ, Ιωαννίδης, Χρήστου…, αφού τους καρατόμησαν, μετά
άρχισαν την προσφιλή μέθοδο της σπίλωσης! (αντικανονικοί, χουντικοί...).
Ο Ιερώνυμος αηδιασμένος
παραιτήθηκε, αλλά από τότε και μέχρι σήμερα δεν κάνουν τίποτα άλλο χρόνια
ολόκληρα που να μην τον σπιλώνουν.
Αυτή την προσφιλή μέθοδο
ακολουθείτε με ευλάβεια όλοι σας…
Φαίνεται ότι διδαχθήκατε
καλά την προπαγάνδα, και εφαρμόζετε με ευρηματικότητα διαβολική την κινέζικη
ρήση: «Μια φωτογραφία είναι όσο χίλιες λέξεις», γνωρίζοντας ότι η
φωτογραφία αποτυπώνεται στο υποσυνείδητο και παραμένει εσαεί.
Αναρτώντας μέσα σ’ αυτό το
άρθρο την επαίσχυντη αυτή φωτογραφία (δεσπότη να σφιχτοαγκαλιάζει τον δικτάτορα
Παπαδόπουλο σε στάση ομοφυλοφιλική και μάλιστα να τον φιλάει στο στόμα, οι
παρευρισκόμενοι παπάδες να χασκογελούν και το δεσποινάριο πίσω του να… – Θου
Κύριε –) σε τι αποσκοπούσε και ποιον
δακτυλοδεικτούσε; Υπάρχει άνθρωπος που να σκεφθεί ότι έδειχνε κάποιον άλλον,
εκτός από τον Ιερώνυμο; Όλο αυτό το σκοτεινό παρασκήνιο και η πονηρή θεατρική
παράσταση είναι απόκτημα της νοσηρής φαντασίας σας.
Άνθρωποι που πολέμησαν τον
Ιερώνυμο ήταν πολλοί – αυτή είναι η μοίρα των αγίων (Αθανασίου, Χρυσοστόμου,
Νεκταρίου...) – αλλά κανένας δεν τόλμησε να αγγίξει το ήθος του. Οι μόνοι που
δρασκέλισαν αυτό το σκαλοπάτι είστε ΕΣΕΙΣ!
Μην επικαλεσθείτε ότι δεν
γνωρίζατε τον Ιερώνυμο ή κατά λάθος μπήκε η φωτογραφία ή το γνωστό, “ο δαίμων
του τυπογραφείου” και πολλά άλλα ακόμα, που μπορεί να ισχυρισθείτε. Ό,τι και αν
επικαλεσθείτε ΨΕΜΑΤΑ θα είναι. Διότι:
- Τον Ιερώνυμο τον
γνωρίζατε ότι ήταν κατακάθαρο κρύσταλλο ο ίδιος και δεν δέχθηκε ποτέ του να
καλύψει ηθικά κανέναν.
- Τον λερωμένο δεσπότη της
φωτογραφίας τον γνωρίζετε; Είναι αυτός που, εκτός των άλλων – πέφτοντας η
δικτατορία – έγινε μέγας “αντιστασιακός”, “Ηρακλής” της Δημοκρατίας, και ένας
απ’ τους εκτελεστές των 12 αγίων Αρχιερέων. Αυτούς έχετε βέβαια ως πρότυπα (sic).
- Αν όμως μπήκε από λάθος
ή απροσεξία, τότε γιατί δεν επανορθώσατε το λάθος άμεσα και δεν ζητήσατε
δημόσια συγγνώμην, βάζοντάς του μια απο τις δεκάδες που κυκλοφορούν του
Ιερωνύμου;
- Εδώ όλα τα πιθανά
επιχειρήματά σας σωριάζονται, διότι με την δημοσίευση της φωτογραφίας στο άρθρο
βάλατε και μπρος τη μηχανή της “ενημέρωσης” από την ιστοσελίδα “Θεολογικός
Σύνδεσμος Λάρισας” (από σύμπτωση, είναι η προσωπική ιστοσελίδα του συγγραφέα
της επιστημονικής έρευνας Χ. Ανδρεόπουλου), για να πληροφορήσει τους
“δύσπιστους” ότι το άρθρο “χωρίς φτιασιδώματα και αποσιωπήσεις” δημοσιεύτηκε… στην «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» (φύλ. 999/2017) – που
κατά σύμπτωση ήταν η διοργανώτρια της παρουσίασης του βιβλίου στην Αθήνα – στο
ιστολόγιο “Amen.gr” – φίλος και συνεργάτης του συγγραφέα – και σε
εκτενέστερη μορφή δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό της Εκκλησίας της
Ελλάδος «ΘΕΟΛΟΓΙΑ» (τόμ. 88, τευχ. 2/2017) για να δείξει το “επιστημονικό” του
κύρος.
του Παν. Θεσσαλονίκης
και αποκαθήλωσε φωτογραφίες των ηρώων της Επανάστασης του ’21 από τους
διαδρόμους του Πανεπιστημίου. Ο άνθρωπος, που συντροφιά με τον συγγραφέα κ.
Ανδρεόπουλο, έρχονταν στην Λάρισα για ομιλίες – συνιδρυτές και συναγωνιστές του
“ΚΑΙΡΟΥ” όντες –. Και… τέλος, ως Πρόεδρος της επιτροπής, έδωσε το διδακτορικό
βραβείο στον «άρτια καταρτισμένο επί της νομοκανονικής και πνευματικής
(Θεολογικής) παιδείας κ. Χάρη Ανδρεόπουλο».
Η κριτική είναι πράξη
έντιμη και καταξιωμένη στην ανθρώπινη ιστορία. Η σπίλωση είναι πράξη ανέντιμη και αποτρόπαια.
Κανένας δεν έχει δικαίωμα, καλυπτόμενος πίσω από την ασπίδα “ιστορική και
νομοκανονική προσέγγιση”, να αλλοιώνει και να παραποιεί κατά την δική του
σαλευμένη άποψη γεγονότα και καταστάσεις που τις έχουν βιώσει χιλιάδες άνθρωποι
βρισκόμενοι και σήμερα στην ζωή.
Ο π. Ιερώνυμος δεν
διανοήθηκε ποτέ να επικαλεστεί το αλάθητο. Το μαρτυρούν άλλωστε τα γραπτά του
και το φανερώνει ολόκληρη η ζωή του. Στο προσωπικό του ημερολόγιο είχε
καταγεγραμμένες, με αυστηρότητα μάλιστα, τις αδυναμίες του. Στη διαθήκη του δε,
που αποτελεί θησαυρόν ανεκλάλητης πνευματικότητας, συντετριμμένος ζητάει από όλους εκείνους που λύπησε ή τυχόν
αδίκησε συγγνώμην.
Και το πιο συγκλονιστικό –
δεν γνωρίζω αν υπάρχει παρόμοιο στα εκκλησιαστικά χρονικά – είναι το ότι κάποια
στιγμή έσυρε τα γεροντικά του βήματα σε όλους τους συνεπισκόπους που τον
λύπησαν περισσότερο ή λιγότερο, δίχως να θυμηθεί τα περασμένα, δίχως να
διατυπώσει κάποιο παράπονο, σαν αδελφός προς αδελφό, σαν λειτουργός του Θεού
προς λειτουργό του Θεού.
Δεν άφησε καμμία πόρτα
πολεμίου επισκόπου, που να μην την χτυπήσει… και έτσι ανάλαφρος γύρισε πάλι
πίσω στο ερημητήριό του, και συνέχισε, ημερόνυχτα προσευχόμενος.
Πολλοί απ’ αυτούς, που τον
πολέμησαν με σφοδρότητα κατάλαβαν το λάθος τους, ένοιωσαν την ανάγκη να
γονατίσουν ευλαβικά και να καταθέσουν δάκρυ συγγνώμης στον ήρεμο, καλόκαρδο,
πιστό, φτωχό, ασκητή επίσκοπο της ελληνικής εκκλησίας.
Ελάχιστοι – όπως εσείς – άθεοι, μασώνοι, δακτυλοδεικτούμενοι,
οικουμενιστές, που τους πολέμησε, μόλις αποτραβήχθηκε, κινήθηκαν εναντίον του
τοξεύοντάς τον με τα φαρμακερά τους βέλη μέχρι και στον τάφο του.
Και αφού δεν πέτυχαν το
σκοπό τους, τώρα χρησιμοποίησαν το τελευταίο όπλο τους, την άσχετη φωτογραφία,
για να τον ατιμάσουν.
Το πανούργο σχέδιό σας
πλήρες μίσους δρα μακροχρόνια. Αφήνει να φύγουν από τη ζωή και οι τελευταίοι
μάρτυρες των γεγονότων – όπως επί Ιερώνυμου – ώστε οι νέοι που θα βρίσκουν τη
φωτογραφία να πλαισιώνει κάποια κακόβουλα κείμενα, μη γνωρίζοντας την
πραγματικότητα και με ερεθισμένο το νεανικό υποσυνείδητο να τον ταυτίσουν με
την ανηθικότητα.
Αυτά είδαν και διάβασαν
εκατοντάδες και εξανέστησαν. Αυτό είδε και ο παλαιός συνεργάτης μας σκωπτικός (Ασκληπιάδης) και έγραψε αυτά που έγραψε αγανακτισμένος.
Η πράξη σας αυτή δεν
υπάρχει λέξη να περιγραφεί. Λίαν επιεικώς χαρακτηρίζεται “Μεγίστη ΑΤΙΜΙΑ”.
Οι «μαύρες σελίδες» θα συνεχίσουν στο προσεχές φύλλο.
