Παγκόσμιο ημερολόγιο

Η νέα τάξη φρόντισε να κατασκευάσει το δικό της ημερολόγιο που εκφράζει τη δική της επιθυμητή πραγματικότητα, το δικό της σύστημα αξιών. Αποτελεί ένα όργανο προπαγάνδας που προβάλλει την κοσμοθεωρία της νέας εποχής. Ταυτόχρονα το νέο ημερολόγιο αντιπαρατίθεται στο παραδοσιακό σύστημα αξιών όπως προβάλλονται στο οικείο ορθόδοξο εορτολόγιο. Μια απλή σύγκριση των δύο ημερολογίων φωτίζει καλύτερα τις προθέσεις των συντακτών του νέου.

Ας δούμε κάποιες από τις καινούργιες «εορτές».

21 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια ημέρα μητρικής γλώσσας
14 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα προστασίας του καταναλωτή
21 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα της ποίησης
22 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα του νερού
23 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα της μετεωρολογίας
24 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της φυματίωσης
2 Απριλίου: Παγκόσμια ημέρα του παιδικού βιβλίου
29 Απριλίου: Παγκόσμια ημέρα χορού
17 Μαΐου: Παγκόσμια ημέρα τηλεπικοινωνιών
31 Μαΐου : : Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος
17 Ιουνίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της ερημοποίησης και της ξηρασίας
20 Ιουνίου: Παγκόσμια ημέρα για τους πρόσφυγες
26 Ιουνίου: Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών
3 Ιουλίου: Παγκόσμια ημέρα των συνεταιρισμών
11 Ιουλίου: Παγκόσμια ημέρα των πληθυσμών
9 Αυγούστου: Παγκόσμια ημέρα των αυτόχθονων λαών
25 Σεπτεμβρίου: Παγκόσμια ημέρα της καρδιάς
9 Οκτωβρίου: Παγκόσμια ημέρα των ταχυδρομείων
Είναι φανερό ότι στην ανάγνωση των παραπάνω την παράσταση κλέβει η φράση παγκόσμια ημέρα . Οι έννοιες στις οποίες αναφέρονται όλες αυτές οι παγκόσμιες ημέρες είναι οι «κομπάρσοι» της υπόθεσης. Το ημερολόγιο είναι εγωκεντρικό όπως και η νέα εποχή. Αποτελεί το τεράστιο χωνί της, τον κράχτη της που φωνασκεί σε όποιον δεν θέλει να καταλάβει: «Παγκόσμια, παγκόσμια, παγκόσμια…….». Οι έννοιες πάλι κινούνται σε χθαμαλά επίπεδα, δεν οδηγούν σε μεταρσίωση, συχνά είναι ουδέτερες. Πολλές φορές δεν είναι καν αφηρημένα ουσιαστικά (πχ Παγκόσμια ημέρα χωρίς παπούτσια κάπου στα μέσα Απριλίου).
Οι συντάκτες του ημερολογίου αρκούνται στον στιγματισμό των κακώς κειμένων (βλπ. κατά), ξορκίζουν επάρατες ασθένειες ή εκφράζουν την κλούβια υποστήριξή τους σε έννοιες ουδέτερες ή αποδεκτές από όλους. Αυτές οι έννοιες σίγουρα δεν μπορούν να καταταγούν στην κατηγορία των ιδεών ή των αξιών. Περιίπτανται λοιπόν σαν κούφια κελύφη εντόμων που τα παρασέρνει ο άνεμος και δεν πείθουν κανέναν. Άλλωστε στην εποχή μας υποστηρίζεται ότι οι ιδέες πεθαίνουν.
Για παράδειγμα γιατί θα πρέπει κανείς να αισθανθεί συγκίνηση ή υπερηφάνεια για την παγκόσμια ημέρα των τηλεπικοινωνιών; Αυτή η παγκόσμια ημέρα είναι τόσο στείρα ακόμη και σε προβληματισμό. Ίσως εδώ ο ποιητής θέλει να πει ότι η τεχνολογία αποτελεί μία από τις αυταξίες της νέας τάξης. Οι παγκόσμιες μέρες της καρδιάς, των ταχυδρομείων, του χορού ή της μετεωρολογίας μπορούν τουλάχιστον να μας κάνουν να χαμογελάσουμε. Πιο αντιποιητική από όλες τις παγκόσμιες ημέρες είναι η παγκόσμια ημέρα ποίησης. Προτείνουμε να χρησιμοποιηθεί ως εξεζητημένο παράδειγμα οξύμωρου στα εγχειρίδια συντακτικού. Οι έμποροι των πολυεθνικών δεν παρέλειψαν να μνημονεύσουν και τα καταναλωτικά τους ποίμνια όπου γης: παγκόσμια ημέρα του καταναλωτή, παγκόσμια ημέρα των συνεταιρισμών, παγκόσμια ημέρα των αυτόχθονων λαών, παγκόσμια ημέρα των πληθυσμών (επιμένουν πάντως να αποφεύγουν τη λέξη «έθνος»)
Τι να πούμε για την παγκόσμια ημέρα της μητρικής γλώσσας όταν η κυριαρχία της μιας παγκόσμιας γλώσσας (οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή) είναι επιδίωξη των ισχυρών; Φαίνεται ότι στο καινούργιο ημερολόγιο οι φιλοδοξίες της νέας τάξης αποκρύπτονται με τον ευφημισμό και δηλώνονται διακριτικά από τις ακριβώς αντίθετες έννοιες.
Επίσης χαρακτηριστική είναι η απουσία του ανθρώπινου προσώπου τόσο σεβαστού στο χριστιανικό ημερολόγιο. Εκεί κάθε ημέρα είναι αφιερωμένη σε έναν η περισσότερους αγίους. Πίσω από τα ονόματά τους κρύβεται μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος – σε αντίθεση με τις άσαρκες έννοιες των παγκόσμιων ημερών. Το τιμώμενο πρόσωπο, ο άγιος ή όσιος έχει να επιδείξει αυταπάρνηση, αυτοθυσία, αγαθοποιό δράση, ενσαρκώνει αξίες και τις τεκμηριώνει με έργα. Έχει όνομα, καταγωγή, οικογένεια, ζει σε συγκεκριμένο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο, συνήθως συγκρούεται με πολιτικά πρόσωπα και διώκεται από αυτά. Μέχρι την τελευταία του στιγμή είναι συνεπής στις αρχές του και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για αυτόν.
Στο παγκόσμιο ημερολόγιο η πλήξη είναι αφόρητη, η επιπολαιότητα των εννοιών γραφική, το εγωκεντρικό πνεύμα οχληρό. Θα διασκεδάζαμε όλοι αν κάποιος πρόσθετε σε αυτό την παγκόσμια ημέρα κατά της παγκοσμιοποίησης.
«Πρέβεζα»