Ὑποψήφιοι Ἐπίσκοποι ἀποκηρύσσουν ἐκ τῶν προτέρων τό Ἱεροσυνοδικόν Σύστημα

ΔΙΑΝΟΜΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΥΣΙΣ ΤΟΥ Ι. ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

  ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», 15-3-19 Γράφει ὁ κ. Ὀδυσσεὺς Μακρυγιάννης

Ὑποψήφιοι Ἐπίσκοποι, ἀποκηρύσσουν ἐκ τῶν προτέρων τό Ἱεροσυνοδικό Σύστημα

«Παπική» Δουλεία μέ μεθόδευσι τῶν Διευθυντηρίων

  

Γιατί δέν λειτουργεῖ ἐλεύθερα τό Συνοδικό Σύστημα;

Πολλοί εὐλαβεῖς Χριστιανοί εὐλόγως ἀναρωτιοῦνται, γιατί ἐν πολλοῖς δέν λειτουργεῖ ἐλεύθερα καί Ἁγιοπνευματικά τό Συνοδικό σύστημα στήν Ἐκκλησία μας, καί τό Θεῖο Πολίτευμά της.

Γιά ποιό λόγο, ἐνῶ καίγεται ὁ τόπος μέ συγκλονιστικά θέματα, γιά παράδειγμα, μέ τό Σχίσμα γιά τό Οὐκρανικό πρόβλημα, σχεδόν οὐδείς Ἐπίσκοπος δέν ὀρθώνει τό ἀνάστημά του;

Νομίζουμε ὅτι, μία ἀπό τίς βασικές αἰτίες, ἴσως ἡ πιό βασική, εἶναι ἡ «Κατάθεσις» καί «Κατάργησις» τῆς βουλήσεως τῶν Ἐπισκόπων. Ἡ ὑποταγή τους στό μεγάλο, «Ἀφεντικό», ἤτοι, στόν Πρῶτο ἑκάστης Τοπικῆς καί Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας.

Εἶναι ἡ μεθοδευμένη ὑποταγή τῶν Ἀρχιερέων καί ἡ δυσβάστακτη δουλεία πρός τόν ἐπιλέξαντα, προτείναντα καί ἐκλέξαντα αὐτούς.

Συναπτά, εἶναι ἡ δημιουργία χαλαρῆς συνειδήσεως τῶν Ἐπισκόπων, ἀκόμη καί ἡ παντελής ἀπουσία Ἐκκλησιολογικοῦ φρονήματος. Τουτέστιν ἡ ἀπουσία Ἀποστολικῆς αὐτοσυνειδησίας.

Κληρικοί αἰτοῦντες ψῆφο

Ἄς ἀναλύσουμε τό θέμα λίγο βαθύτερα. Κατά τίς παραμονές τῶν Ἀρχιερατικῶν ἐκλογῶν στήν Ἑλλάδα, καί ὄχι μόνον, συνήθως, κάποιοι ὑποψήφιοι παραλαμβάνουνε τό πρόκριμα ἀπό τά ἰσχυρά Διευθυντήρια. Πρωτίστως ἀπό τόν ἀντίστοιχο Προκαθήμενο.

Οἱ ἐπιλεγέντες Ἀρχιμανδρίτες, συνήθως ἀποστέλλουν ἐπιστολές πρός ὅλους τούς ἐκλέκτορες καί αἰτοῦνται τήν τιμία ψῆφο τους. Ἕως ἐδῶ νομίζουν τινές ὅτι δέν ὑφίσταται κανένα πρόβλημα. Ἀλλά ἡ Ἁγ. Γραφή ἄλλα ἐντέλλεται:

«Καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν͵ ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ͵ καθώσπερ καὶ Ἀαρών». (Ἤτοι, οὐδείς Κληρικός λαμβάνει ἀπό μόνος του τήν τιμή τῆς Ἱερωσύνης, ἀλλά καλούμενος ἀπό τό Θεό, ὅπως ἔγινε καί μέ τόν Ἀρχιερέα Ἀαρών) (Ἑβρ. ε’ 4).

Ἰδού ἡ ἐπαίσχυντος καί δουλική δήλωσις

Κάποιοι Εὐλαβεῖς ἀδελφοί, μᾶς ἐνεχείρησαν  ἐπιστολές μία πραγματική βόμβες. Μείναμε ἐνεοί γιά τήν οὐσία τῶν γραφομένων καί τό πνεῦμα δουλείας. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ ἐπιστολές ἀποτελοῦν πραγματικό «Φανερό Μυστικό». Ὅλοι τό γνωρίζουν, ἀλλά δέν κατέχουν τήν πρακτική καί χειροποιαστή τεκμηρίωσι τοῦ πράγματος. Επί τοῦ παρόντος, δημοσιοποιοῦμε μόνον ἕνα ἀπό αὐτά τά ἀλγεινά κείμενα, παραλείποντας τά σημεῖα τοῦ κειμένου πού ἀναφέρονται στά στοιχεῖα τοῦ ἀποστολέα, καί τῶν ἀποδεκτῶν. Παραθέτουμε τά ἐπίμαχα σημεῖα πού προκαλοῦν  βαθειά θλίψι καί μοναδική κατάπληξι.

«Σεβασμιώτατε

Ἐπιτρέψατέ μου, μέ ὅλον τόν υἱκό σεβασμό, νά καταθέσω στή Σεβασμιότητά Σας λίγες ἐξομολογητικές σκέψεις πρός ἐνημέρωσί Σας.

Ἐκ τῶν προτέρων δέ, ζητῶ συγγνώμην γιά τό θάρρος καί τήν ἐνόχληση.

.... .... .... .... .... .... ... ... ... ... ... ... ... .... .... .... .... .... .... .... ... ... ... ... ... ... ... .... .... .... .... .... .... .... ... Σεβασμιώτατε,

Δέν ἐπιθυμῶ νά ἐκλεγῶ Μητροπολίτης σέ ἄλλη Μητρόπολη. Ἄν ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ ἀναδείξη Ἐπίκοπον καί Μητροπολίτην τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως .... .... .... .... .... .... ... ... ... ... ... ... ... .... ὑπόσχομαι ὅτι θά διακονῶ μέ ὅλη μου τήν δύναμη τόν πιστό λαό μας. Θά ὑπακούω μέ συνέπεια στήν φωνή τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος καί ὅλων τών σεπτών Ἀρχιερέων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας. Θά κάνω τήν βούληση καί τήν ἀγάπη τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί τήν δική σας ἀγάπη προσφορά, ἀνύστακτη διακονία καί θυσία.

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, Σᾶς παρακαλῶ, μέ τήν τιμία καί ἁγία ψῆφο Σας νά βοηθήσετε ὥστε νά πραγματοποιηθῆ ἡ βούληση τοῦ λαοῦ καί ἡ προσωπική μου ἐπιθυμία. Θά Σᾶς εἶμαι εὐγνώμων.

Ἐξαιτῶν τάς Πατρικάς ὑμῶν εὐχάς

Βαθυσεβάστως προσκυνῶ

Ἀρχιμ. .... .... .... .... .... .... ... ... ... ... ... ...

Ἱεροκήρυξ».

(Σημ. Συντ.: Οἱ ὑπογραμμίσεις στό κείμενο εἶναι ἡμέτερες).

Διά τοῦ λόγου τό ἀληθές παραθέτουμε τά κρίσιμα ἀποσπάσματα σέ φωτοτυπία:

Τά καυτά σημεῖα τῆς δηλώσεως    

Ὁ Ὑποψήφιος, καί μᾶλλον προκριθείς, δίδει ὑποσχέσεις «διά βίου ὑπακοῆς», ὅπως ἔπραξε παλαιά καί ὁ Ἀμερικῆς κ. Σπυρίδων κατά τήν ἐκλογή του.

Συγκεκριμένα ὁ ἐν λόγω Κληρικός, ὑπόσχεται σχεδόν τά πάντα, γράφοντας:

Ø Λογίζεται φωνή Θεοῦ. «... Θά ὑπακούω μέ συνέπεια στή φωνή τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος ...».

Φανερόν εἶναι ὅτι, «ἡ φωνή τοῦ Μακαριωτάτου», θά εἶναι γι’ αὐτόν Φωνή Θεοῦ, Ἱερό Εὐαγγέλιο καί Ἱεροί Κανόνες. Μᾶλλον οἱ πραγματικοί Ἱεροί Κανόνες τοῦ εἶναι παντελῶς ἀδιάφοροι καί ἄνευ σημασίας, καί δέν τίθενται στήν ἐπιστολή. Δέν ὑπόσχεται τήρησι τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Θά δώση φρικτούς ὅρκους δημοσίως πρό τῆς Ὡραίας Πύλης γιά τήν τήρησί τους. Κατόπιν θά τοποθετήση τά χέρια του ἐπάνω στό Ἱερό Θυσιαστήριο τῆς Ἁγίας Τραπέζης κατά τή χειροτονία του. Ἀλλά... τί σημασία ἔχουν ὅλα αὐτά, προκειμένου νά ἐπιτύχη τό ποθούμενο ἀξίωμα;

Κρυπτομένη δουλεία διαρκής.  Θά ὑπακούη μέ συνέπεια, ὄχι μόνον εἰς τόν συγκεκριμένο Ἀρχιεπίσκοπο, ἀλλά καί σέ καθένα μελλοντικό. Γι’ αὐτή τήν αἰτία δέν προσδιορίζει τό ὄνομα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Τουτέστιν δέν καταργεῖ τή συνείδησί του, ἔστω γιά ὅσο χρόνο θά ζῆ ὁ ἐν ἐνεργεία Ἀρχιεπίσκοπος, ἀλλά καί μετά ἀπό αὐτόν. Δήλωσις γιά Ἰσόβιο κατάργησι τοῦ Ἀρχιερατικοῦ του ἀξιώματος.

Ø Γενική δουλεία. «... θά ὑπακούω καί σέ ὅλους τούς σεπτούς Ἀρχιερεῖς ...».

Τίθεται τό κρίσιμο ἐρώτημα: Πῶς ὅμως θά γίνεται αὐτό; Εἶναι δυνατόν ποτέ, ἅπαντες οἱ Ἀρχιερεῖς πού θά τόν ἐκλέξουν νά ἔχουν τήν ἴδια γνώμη μεταξύ τους καί μέ τόν Προκαθήμενο γιά νά τήν ὑπακούη; Φαίνεται ὅτι τό μυαλό του ἔχει θολώσει τόσο πολύ ἀπό τόν πόθο τής ἐξουσίας καί ὑπόσχεται παράλογα πράγματα.

Ø Ἐξαγορασμένη καί ὄχι τιμία. Παρακαλῆ νά λάβη «τιμία καί ἁγία ψῆφο» ἑνός ἑκάστου ἐκλέκτορος.

Ἀλλά, ἡ ἐξαγορασμένη ψῆφος ἔχει ποτέ αὐτά τά χαρακτηριστικά γνωρίζματα; Προφανῶς αὐτή ἀποτελεῖ απόρροια ὑπογείου συναλλαγῆς. Συνιστᾶ συμφωνία σιωπῆς καί ὑποταγῆς!

Ø Βούλησις Λαοῦ. «Θά κάνω, τήν βούλησι καί τήν ἀγάπη τοῦ πιστοῦ λαοῦ, καί τή δική Σας ἀγάπη, προσφορά, ἀνύστακτη διακονία καί θυσία».

Προφανῶς, ἀποφαίνεται αὐθαιρέτως ὅτι ἡ βούλησις τοῦ λαοῦ εἶναι ἡ δική του ἐκλογή. Πόθεν τό συνάγει; Γράφει δύο φορές, «θά κάνω τήν βούληση καί τήν ἀγάπη τοῦ πιστοῦ λαοῦ...», «νά πραγματοποιηθῆ ἡ βούλησι τοῦ λαοῦ ...»

Ø Εὐνωμοσύνη. «Θά σᾶς εἶμαι εὐγνώμων (στούς Ἐκλέκτορες)».

Μέχρι ποῦ θά φθάνη αὐτή ἡ εὐγνωμοσύνη; Θά διαφωνήση, θά καταδικάση ποτέ δημοσίως τούς ὅποιους ἐπιόρκους καί παραβάτες τῶν Ἱερῶν Θεσμίων;

Ø Δουλικότης ὑπέρμετρος. «Βαθυσεβάστως προσκυνῶ (τούς Ἐκλέκτορες)».

Καταγράφεται τοῦτο, ὡς λογική εὐγένεια, ὡς ὁ ἁρμόζων σεβασμός ἤ ὡς δουλικότητα κατάφωρος;

  Δήλωσις, μνημεῖο μιᾶς Ἀντι-Εκκλησίας

Νά δοῦμε ὅμως λίγο πιό ἀναλυτικά καί βαθειά τί ἐπάγονται αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ «δηλώσεις ὑποταγῆς» ἀπό τόν ἀποστολέα τους. Ἑκάστη ἀποτελεῖ, μοναδικό μνημεῖο Ἀντιεκκλησιαστικότητος:

       i.            Διανομή Ἐξουσίας. Πρῶτον καί βασικόν, ἐν προκειμένω, ἔχουμε μία ἀνίερο «Διανομή Ἐξουσίας».

    ii.            Κατάλυσις τοῦ Πολιτεύματος. Καί μία  προσχεδιασμένη κατάλυσι τοῦ «Θεοσυστάτου Πολιτεύματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας».

 iii.            Κατάλυσις Ἱεροσυνοδικότητος. Δεύτερον, «ὁ παρακαλῶν», ΑΡΝΕΙΤΑΙ τήν ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ. Καταθέτει δήλωσι ἀρνήσεως τοῦ Ἁγίου Συνοδικοῦ συστήματος, τῆς βάσεως τῆς Ἐλευθέρας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Προφανῶς, δέν θά ἀποφασίζη κατά συνείδησι, ἀλλά κατά τήν ὑπακοή, ἤ μᾶλλον κατά τίς ἄτεγκτες ἐντολές τοῦ ἑκάστοτε Προκαθημένου.

  iv.            Ἄρνησις Ἁγ. Πνεύματος. Τρίτον, ἐξ ἴσου σημαντικό, ἀρνεῖται τήν ἐπενέργεια τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἀφοῦ φροντίζει αὐτό νά ὑποκατασταθῆ ἀπό μία ὑπόγειο «Συμφωνία Υποταγῆς μέ τούς ἰσχυρούς» τῆς Ἐξουσίας.

     v.            Κατάλυσις ἐλευθερίας. Τέλος, καταλύεται κάθε ἐλευθερία καί εἰσάγεται βαθειά ἡ ἐφαρμοσμένη δουλεία στίς Ἱερές Αὐλές τοῦ Κυρίου.

Ὀφείλουμε κατά χρέος νά ἀναρωτηθοῦμε. Γιατί αὐτές οἱ ἐπιστολές δέν παραδίδονται στή δημοσιότητα καί στήν κρίσι τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ μας; Γιατί δέν περιέρχονται στά χέρια τῶν ἀδελφῶν, τῶν Μοναχῶν καί τῶν Κληρικῶν ἑκάστης Μητροπόλεως γιά τόν οἰκεῖο Ἐπίσκοπο;

Τότε καί μ’ αὐτή τήν προϋπόθεσι, θά μποροῦσε ποτέ κανείς Ἐπίσκοπος νά σταθῆ στό Θρόνο του καί στή Μητρόπολί του; Ἀσφαλῶς ὄχι

       Ἄρνησις Ἀποστολικότητος

  vi.            Μή Ἀποστολική ἐξουσία. Ἀρνεῖται, ὁ ἀποστολεύς, τήν πραγματική Ἀποστολική Ἐξουσία καί ἁρμοδιότητατοῦ Ἐπισκόπου.

vii.            Χωρίς βούλησι. Αὐτοδεσμεύει τήν Ἐλευθερία του ὡς Ἀποστολικοῦ Διαδόχου. Δηλώνει ότι θά καταστῆ ὁ ἴδιος ἀνελεύθερος καί ἄβουλος Διάδοχος. Χωρίς αὐτεξούσιο λόγων καί ἔργων.

Ἐκδοχή τοῦ «Παπισμοῦ»

viii.            Παπισμός. Προβάλλει στά μάτια μας μία, προφανής Ἐκκλησιαστική ἐκτροπή καί κεκαλυμμένη ἀποδοχή τοῦ αὐταρχικοῦ «Παπισμοῦ». Παπισμός στήν Ἐλευθέρα Ἀνατολή, εἰσερχόμενος ἀλλαχόθεν καί κρυπτόμενος πολλαχόθεν.

            ix.            Χωρίς συνείδησι. Δηλώνει, ὁ ἀποστολεύς, ἐκ τῶν προτέρων, ὅτι καταθέτει καί ἀρνεῖται τήν Ἀρχιερατική του συνείδησι.

Καταθέτουμε μία γνωστή διπλῆ παραγγελία πρός δύο Ἐπισκόπους:

-«Ποῦ τή βρῆκες ρέ τήν Ἀρχιερατική συνείδησι καί μοῦ φέρνεις ἀντίρρησι;»... -«Ξεχνᾶς, πόσες Ἀρχιερατικές συνειδήσεις κατεπάτησε ὁ Προκαθήμενος γιά νά κάνη ἐσένα Μητροπολίτη;»...

     x.            Ὑποχείριο σέ ἀδικίες. Προφανῶς, θά καταστῆ τυφλό ὑποχείριο τοῦ ἑκάστοτε, Προκαθημένου, εἴτε αὐτός ἀποφασίζει ὀρθῶς, εἴτε ἐσφαλμένως. Εἴτε δικαίως, εἴτε ἀδίκως. Εἴτε Κανονικῶς, εἴτε Ἀντικανονικῶς.

  xi.            Σκλαβιά χωρίς παρασμπονδίες. Ξεκαθαρίζει μέ σαφήνεια, πώς, θά «ὑπακούη μέ συνέπεια», στόν Μακαριώτατο. Δηλαδή, δέν θά κάνη κανενός εἴδους παρασπονδίες, καί περιγραφές τῶν ἐντολῶν, δολιότητες, σάν νά πρόκειται αὐτές νά εἶναι θεόπνευστες καί ἀλάθητες. Δέν θά προσπαθήση δηλαδή νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τά δεσμά τῶν ὑποσχέσεών του.

Κατάλυσις Ἱεροῦ Εὐαγγελίου

xii.            Τυφλές ἐκλογές. Κατ’ ἀκολουθίαν, θά ψηφίζη στίς Ἐπισκοπικές ἐκλογές, ὅποιους τόν διατάσσει ὁ «Εὐεργέτης», εἴτε αὐτοί εἶναι ἠθικοί, εἴτε φανερά διαβεβλημένοι. Εἴτε εἶναι πραγματικά ἄξιοι, εἴτε ἐμφανῶς ἀνάξιοι. Εἴτε γνήσια ἱκανοί, εἴτε οὐσιαστικά ἀνίκανοι. Πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι, ἀρνεῖται κάθε ἠθική ἀρχή γιά τίς ἐπιλογές του. Θά ψηφίζη πραγματικά τυφλά.

 «Τυφλὸς τά τ΄ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ΄ ὄμματ΄ εἶ». «Ἤτοι, εἶσαι τυφλός καί στα αὐτιά καί στό μυαλό καί στά μάτια» (Σοφοκλῆς).

xiii.            Κατάργησις Ἱ. Κανόνων. Παραγράφει κάθε Ἱερό Κανόνα, δηλώνοντας ὅτι δέν θά τηρεῖ, παρά τίς «ἐντολές τῶν ἐντολέων του».

xiv.            Λύκοι προβατόσχημοι. Παραβιάζει τίς Εὐαγγελικές παραγγελίες προσοχῆς καί εὐθύνης, ὥστε νά μή εἰσέρχωνται στήν Ἐκκλησία λύκοι προβατόσχημοι.

Εὐτελισμός ἄνευ λόγου καί ψήφου

 xv.            Εὐτελισμός. Ἀποδέχεται νά ὑφίσταται, διά βίου, τόν ἀνήκουστο εὐτελισμό νά μή διαθέτη μήτε ἴδιο καθαρό λόγο, μήτε ἰδία ἰσχυρά ψῆφο. Μήτε πραγματική παρουσία στήν Ἱερά Σύνοδο.

xvi.            Ἀν-Επίσκοπος. Κατ’ οὐσίαν, προκειμένου νά ἀποκτήση τήν ποθούμενη θέσι, χάριν τῆς δόξης, ἀρνεῖται τίς ἁρμοδιότητες καί τίς εὐθύνες τοῦ Θρόνου πού ἐπιζητᾶ. Τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, πού διακαῶς ἐπιθυμεῖ. Τουτέστιν, δηλώνει ὅτι, θά εἶναι Ἐπίσκοπος, Ἀν-Επίσκοπος. Τύποις Ἀρχιερεύς καί οὐσία δοῦλος.

xvii.            Ἄδειος θρόνος. Αὐτό σημαίνει ὅτι, τίθεται Θρόνος πού θά εἶναι ἀληθινά ἄδειος καί κενός, καί ἄς στέκεται ἐκεῖ ὁ κάθε Ἄ-Θρονος ἀνήρ.

Κατάλυσις τῆς ἐλευθερίας καί ἀμαύρωσις τῆς προσωπικότητος

xviii.            Γονάτισμα. Τέλος, προβαίνει εἰς γονάτισμα σώματος (ἐνίοτε πραγματικό) καί ψυχῆς.

«Ἔβαλε μετάνοια καί φίλησε χέρι». Ἔτσι δυστυχῶς καταγράφεται γιά πολλούς ὑποψηφίους, προκειμένου νά λάβοουν τό περιπόθητο δακτυλίδι τῆς Μή Ἐξουσίας τους.

xix.            Διά βίου. Ὑποβάλλει δήλωσι διά «βίου δουλείας».

 xx.            Χωρίς προσωπικότητα. Ἀρνεῖται τήν ἀνθρωπίνη προσωπικότητά του, τήν νόησι, τή βούλησι καί τό συναίσθημα. Καταθέτει ὅτι δέν θά ἐκδηλώνη ἴδια βουλητική ἐνέργεια. Δέν θά διαθέτη ἴδια νόησι νά ἀντιλαμβάνεται τά πράγματα. Δέν θά ἔχη συναίσθημα, ὥστε νά ἐνεργῆ κατά τό πρέπον, ἀλλά, κατά τά ἐντολάς καί τά διατάγματα. 

Δουλική δήλωσις νεοεκλεγένος

Μᾶλλον θά δυσκολευθῆ κανείς νά ἀνεύρη χειροτονίες,  δίχως τά στοιχεῖα τῆς ἀνωτέρω δουλικῆς ὑποταγῆς. Ἄς παραθέσουμε ἕνα ἀκόμη στοιχεῖο ἀπό τό μικρό μήνυμα ἑνός ἐκλεγέντος Μητροπολίτου.

Ὁ ἐψηφισμένος δηλώνει δημοσίως ἐνώπιον τῆς Ἱεραρχίας πού τόν ἐξέλεξε:  «...Εὐγνωμόνως ὑποδεχόμενος τήν γενομένην ἐκλογήν, αἰσθάνομαι βαθύτατα συγκινημένος, ἀλλά καί ὑποχρεωμένος στήν ἀγάπη σας...».

«Δέν θά ἤθελα νά πικράνω κανέναν ἀπό σᾶς στήν διακονία μου,...»

«Καί δέν θά ἤθελα ἐπίσης ποτέ, ὡς μέλος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά γίνω ἀφορμή εἴτε παραπικρασμοῦ...»

Καταφανῶς ὁ νεοψηφισθείς, κινεῖται πλήρως στό πνεῦμα τῆς ὑποταγῆς καί τῆς ὑποτέλειας πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τούς ψηφίσαντας καί ἐκλέξαντας αὐτόν. Ἀληθινοί «Σκλάβοι Πολιορκημένοι».

Καθιέρωσις ἀντιπατερικῆς τακτικῆς

Ποία Ἐκκλησιατική ποινή θά ἔπρεπε νά ἐπιβληθῆ, κατά τούς Ἱερούς Κανόνες, εἰς κάθε τέτοιο «Δηλωσία» Κληρικό, ἀλλά, κυρίως δέ εἰς τόν ὑποχρεώσαντα αὐτούς πρός τοῦτο; Εἶναι προφανές καί λογικό...

Ὑπάρχει καί κάτι χειρότερο. Τό περιστατικό δέν εἶναι περιορισμένης ἐκτάσεως. Ἡ γενίκευσις καί ἐπέκτασις αὐτοῦ τοῦ αἴσχους, ἀποτελεῖ δυσθεράπευτο νεοπλασία μέσα στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Γι’ αὐτό τό λόγο, καταντοῦμε στήν πνευματική κατάπτωσι καί τήν ἠθική παρακμή τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Σώματος.

Ἐν κατακλείδι, πολλές κακοδαιμονίες ὀφείλονται εἰς αὐτή τήν τακτική τῆς ἀντιπατερικῆς «Διανομῆς Ἐξουσίας» καί τῆς οὐσιατικῆς «Καταλύσεως τοῦ Πολιτεύματος» στόν Ἱερό μας Χῶρο

Παραλληλισμός μέ τήν ὄνο τοῦ μολυσμένου Βαλαάμ

Ὁ Ἱερός καί Θεοφόρος Πατήρ, ἡ κορυφή τῶν Ἁγίων μας, ὁ καθαιρέσας δεκάδες Ἐπισκόπους στή Μικρά Ἀσία, ἐντός ἑνός μηνός, γιά Σιμωνία εἶναι ἀπόλυτος καί αὐστηρός. Παρομοιάζει τόν ἀνάλογα μεθοδεύσαντα ὡς «ὄνο τοῦ Βαλαάμ». Ἰδού:

«Τί οὖν; φησί· πάντας ὁ Θεός χειροτονεῖ, καί τούς ἀναξίους;

Πάντας μέν ὁ Θεός οὐ χειροτονεῖ, διά πάντων δέ αὐτός ἐνεργεῖ,

εἰ καί αὐτοί εἶεν ἀνάξιοι, διά τό σωθῆναι τόν λαόν.

εἰ γάρ δι' ὄνου καί διά Βαλαάμ, διά μιαροῦ ἀνθρώπου,

τοῦ λαοῦ ἕνεκεν ἐλάλησε, πολλῷ μᾶλλον διά τοῦ ἱερέως. ...

καί τά ἄνω κάτω γίνεται, ἄνω οἱ πόδες,

καί κάτω ἡ κεφαλή».

(Τουτέστιν:

Τί λοιπόν; Τί λέγουν· ὅλους ὁ Θεός χειροτονεῖ, ἀκόμη καί τούς ἀναξίους;

Ὄχι, ὅλους δέν τούς χειροτονεῖ ὁ Θεός, ἀλλά δι’ ὅλων ὁ Ἴδιος ἐνεργεῖ,

ἀκόμη καί ὅταν αὐτοί εἶναι ἀνάξιοι διά νά σωθῆ ὁ λαός·

διότι, ἐάν διά τῆς ὄνου τοῦ Βαλαάμ, καί διά μολυσμένου ἀνθρώπου,

πρός χάριν τοῦ λαοῦ ὡμίλησε, πολύ περισσότερο διά τοῦ Ἱερέως. ...

... καί οἱ ἀξίες ἀπαξιώνοντα καί οἱ ἀπαξίες ἀνέρχονται,

καί μένει κάτω ἡ κεφαλή) (Ἰ. Χρυστοστόμου, Στήν Β’ Ἐπιστολή τοῦ Τιμοθέου).

Κληρικοί ἀρνούμενοι τήν ἀτίμωσι, μάχονται

Τό πικρό ἐρώτημα εἶναι, πόσοι ὑποψήφιοι καί νῦν Ἐπίσκοποι ὑπέγραψαν ἕνα τέτοιοι δουλικό ΚΑΤΑΣΤΙΧΟ; Καί ἐκτελέσαν τίς συνοδεύουσες αὐτό ἀνάλογες ἐνέργειες;

Ἀλλά, προβάλλει καί τό μέγα καί ἐλπιδοφόρο μήνυμα. Πόσοι ΙΚΑΝΟΙ,  ἄξιοι Κληρικοί, μέ ἰσχυρά βούλησι καί προσωπικότητα, ἠρνήθησαν αὐτή τήν ἀλγεινή ἀτίμωσι τῆς διακονίας τους.

Ἐπί πλέον δέ, οἱ ἴδιοι, αὐτοί δυνατοί, στρατεύονται ἀνυστάκτως καί πολεμοῦν τό σκιερό καθεστώς. Ἀντιμάχονται τό σκοτάδι μέ ἀποτελεσματικότητα καί μέ πολλές καί μεγάλες ἐπιτυχίες.

Ἐπί ὁλόκληρες δεκαετίες τά ἰσχυρά κέντρα Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἀπώλεσαν τόν ὕπνο τους. Συνειδητοποίησαν τήν πραγματικότητα πώς, «ὅτι ἀνεβαίνει στήν ἐξουσία καί κατεβαίνει». Προκαθήμενοι καί Ἐπίσκοποι ἔχασαν τούς Θρόνους των, ὄχι «ἀναίμακτα». Καί ἄλλοι ἔκλαψαν μέ μαῦρο δάκρυ, προκειμένου νά γλυτώσουν τήν περαιτέρω διαπόμπευσι καί τήν ἐξαφάνισί τους. Ἀκόμη καί τόν ἐγκλεισμό τους εἰς τά κελιά τῶν φυλακῶν.

Ἡ Παναγία διακηρύσσει πώς, ὁ Υἱός Της καί Βασιλεύς μας, «...διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν· καθεῖλεν δυνάστας ἀπὸ θρόνων ... ἐξαπέστειλεν κενούς» (Λουκ. α’ 51-53)

[Ἤτοι, ... κατενίκησε (ὁ Κύριος) καί διεσκόρπισε ὑπερηφάνους μέ φαντασμένες σκέψεις στό μυαλό τους·  ἐγκρέμισε Δυνάστες (Πολιτικούς καί Ἐκκλησιαστικούς) ... καί τούς ἐξεδίωξε μέ χέρια ἀδειανά].

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΤΕΡΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ

ΜΕ ΑΝΑΛΟΓΟ ΑΓΑΝ ΔΟΥΛΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

---

[1]Ἐδημοσιεύθη στήν εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», Νο 2251, τής 15-3-10

2251 by on Scribd