Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΘΑΝΑΤΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ
[ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 27,1-10]
«Πρωΐας δὲ γενομένης συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν· καὶ δήσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳ τῷ ἡγεμόνι (:καὶ ὅταν ξημέρωσε, συνεδρίασαν ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς ποινῆς Του. Καὶ ἀφοῦ Τὸν ἔδεσαν, Τὸν πῆραν ἀπὸ ἐκεῖ καὶ Τὸν παρέδωσαν στὸν Πόντιο Πιλάτο, τὸν Ρωμαῖο ἐπίτροπο καὶ διοικητή)» [Ματθ. 27,1-2].
Ἐπειδὴ ἤθελαν νὰ Τὸν φονεύσουν καὶ δὲν μποροῦσαν οἱ ἴδιοι λόγῳ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα, Τὸν ὁδηγοῦν στὸν ἡγεμόνα. Ἐσὺ ὅμως πρόσεξε πῶς προχώρησε τὸ ζήτημα, ὥστε νὰ συμπέσῃ μὲ τὴν ἑορτή· διότι ἔτσι εἶχε προκαθοριστεῖ ἀπὸ τὸν Θεό.
«Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις (:Τότε ὁ Ἰούδας, ποὺ Τὸν παρέδωσε μὲ προδοσία στοὺς Ἰουδαίους, σὰν εἶδε ὅτι ὁ Ἰησοῦς καταδικάστηκε, μεταμελήθηκε καὶ ἐπέστρεψε τὰ τριάντα ἀσημένια νομίσματα στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ στοὺς πρεσβυτέρους)» [Ματθ. 27,3].
Αὐτὸ ἀποτελεῖ κατηγορία καὶ ἐναντίον τοῦ Ἰούδα καὶ ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων. Ἐναντίον μὲν τοῦ Ἰούδα ὄχι γιατί μετανόησε, ἀλλὰ γιατί μετανόησε τόσο ἀργὰ καὶ μὲ τόση βραδύτητα καὶ ἔγινε αὐτοκατάκριτος, διότι μόνος του ὁμολόγησε ὅτι παρέδωσε τὸν Ἰησοῦ ἐνῶ ἦταν ἀθῶος· ἐναντίον τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων ἡ ἐπιστροφὴ τῶν τριάκοντα ἀργυρίων ἀπὸ τὸν Ἰούδα σὲ αὐτοὺς ἀποτελεῖ κατηγορία, διότι ἐνῶ μποροῦσαν νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἀλλάξουν γνώμη, δὲν μετανόησαν.
Καὶ πρόσεξε πότε μετανοεῖ: ὅταν ὁλοκληρώθηκε καὶ τελείωσε ἡ ἁμαρτία τῆς παράδοσης τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῆς παραπομπῆς Του σὲ θάνατο· διότι τέτοιος εἶναι ὁ διάβολος· δὲν ἀφήνει ἐκείνους ποὺ δὲν ἐπαγρυπνοῦν, νὰ δοῦν τὸ κακὸ πρὶν συντελεστεῖ, γιὰ νὰ μὴ μετανοήσουν ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν αἰχμαλωτιστεῖ ἀπὸ αὐτόν. Ἐνῶ λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς ἔλεγε τόσα στὸν Ἰούδα γιὰ νὰ τὸν κάνει ἐγκαίρως νὰ μετανοήσῃ προτοῦ προχωρήσει στὴν προδοσία ποὺ σκεφτόταν νὰ κάνῃ, ἐκεῖνος δὲν λύγισε· ὅταν ὅμως ὁλοκληρώθηκε τὸ παράπτωμα, τότε τοῦ ἦρθε στὸν νοῦ ἡ μετάνοια, ὅμως τότε χωρὶς καμία ὠφέλεια· διότι τὸ νὰ μεταμεληθῇ καὶ νὰ ρίξῃ τὰ ἀργύρια καὶ τὸ νὰ ντραπῇ τὸν ἰουδαϊκὸ ὄχλο, ὅλα εἶναι εὐπρόσδεκτα· τὸ νὰ ἀπαγχονιστεῖ ὅμως, αὐτὸ εἶναι ἀσυγχώρητο καὶ ἐνέργεια τοῦ πονηροῦ δαίμονα· διότι τὸν ἀπομάκρυνε πρῶτα ἀπὸ τὴν μετάνοια, γιὰ νὰ μὴν ὠφεληθῇ τίποτε ἀπὸ αὐτήν· ἔπειτα φονεύει τὸν ἑαυτό του μὲ θάνατο αἰσχρότατο καὶ καταφανῆ σὲ ὅλους, ἀφοῦ τὸν ἔπεισε τὸν ἑαυτό του νὰ αὐτοκτονήσῃ.
Ἐσὺ κάνε μου τὴν χάρη νὰ προσέξῃς ὅτι ἡ ἀλήθεια διαλάμπει παντοῦ, ἀκόμα καὶ μὲ ἐκεῖνα ποὺ κάνουν καὶ πάσχουν οἱ ἀντίθετοι· διότι καὶ ὁ θάνατος τοῦ προδότη ράπτει τὰ στόματα ἐκείνων ποὺ καταδίκασαν τὸν Κύριο καὶ δὲν τοὺς ἐπιτρέπει νὰ ἔχουν οὔτε τὸ παραμικρὸ ἴχνος δικαιολογίας· διότι τί θὰ εἶχαν νὰ ποῦν ἐκεῖνοι, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ προδότης ἐμφανίζεται νὰ παίρνῃ τέτοιες ἀποφάσεις ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του; Ἄς δοῦμε ὅμως καὶ τὰ λόγια τὰ ὁποῖα λέει: «ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει. Καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο (:"Ἁμάρτησα διότι παρέδωσα αἷμα ἀθῶο γιὰ νὰ χυθῇ". Αὐτοὶ ὅμως τοῦ εἶπαν: ''Τί μᾶς ἐνδιαφέρει; Ἐσὺ θὰ φροντίσῃς νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ τὴν εὐθύνη. Ἐσὺ θὰ δώσῃς λόγο γι᾿ αὐτό''. Κι ἀφοῦ ἔριξε τὰ ἀσημένια νομίσματα στὸν περίβολο τοῦ ναοῦ, ἔφυγε καὶ πῆγε καὶ πνίγηκε μὲ σκοινί)»· διότι δὲν ὑπέφερε τὴν συνείδηση του ἡ ὁποία τὸν μαστίγωνε.
Κάνε μου ἐπίσης τὴν χάρη νὰ προσέξῃς ὅτι καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ἔπαθαν τὰ ἴδια· διότι καὶ αὐτοὶ ἐνῶ ὄφειλαν νὰ διορθωθοῦν ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔπαθαν, δὲν συνέρχονταν νωρίτερα μέχρις ὅτου νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν ἁμαρτία τους· διότι ἐκείνου μὲν ἡ ἁμαρτία ὁλοκληρώθηκε, ἐπειδὴ ἦταν προδοσία, ἐκείνων ὅμως ὄχι ἀκόμα. Ὅταν λοιπὸν καὶ ἐκεῖνοι συμπλήρωσαν τὴν ἁμαρτία καὶ Τὸν κάρφωσαν ἐπάνω στὸν σταυρό, τότε καὶ αὐτοὶ ταράσσονται· καὶ ἄλλοτε μὲν ἔτσι ἐνεργοῦν: «ἔλεγον οὖν τῷ Πιλάτῳ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων· μὴ γράφε, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων, ἀλλ᾿ ὅτι ἐκεῖνος εἶπε, βασιλεὺς εἰμι τῶν Ἰουδαίων (:Ἐπειδὴ ὅμως οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων θεωροῦσαν προσβολὴ καὶ ἀτίμωση γι᾿ αὐτοὺς νὰ λέγεται βασιλιᾶς τους ἕνας σταυρωμένος, διαμαρτύρονταν καὶ ἔλεγαν στὸν Πιλάτο: "Μὴ γράφεις «Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων», ἀλλὰ γράψε ὅτι ἐκεῖνος εἶπε «εἶμαι βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων")» [Ιω. 19,21] (ἂν καὶ γιατί φοβᾶστε, γιατί ἀνησυχεῖτε ἀπὸ νεκρὸ σῶμα ποὺ εἶναι καρφωμένο στὸν σταυρό;), ἄλλοτε πάλι Τὸν φυλάσσουν λέγοντας: «κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας, μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς κλέψωσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσι τῷ λαῷ, ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν· καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς πρώτης (:Γι᾿ αὐτὸ δῶσε διαταγὴ νὰ ἀσφαλιστῇ ὁ τάφος μέχρι τὴν τρίτη ἡμέρα, μήπως ἔλθουν οἱ μαθητές Του μέσα στὴ νύχτα καὶ Τὸν κλέψουν καὶ ποῦν στὸν λαὸ ὅτι ἀναστήθηκε ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Καὶ θὰ εἶναι ἡ τελευταία αὐτὴ πλάνη τοῦ λαοῦ χειρότερη ἀπὸ τὴν πρώτη, ποὺ τὸν πίστεψαν ὡς Μεσσία)» [Ματθ. 27,64]. Ἄλλωστε καὶ ἂν εἰποῦν, τὸ πρᾶγμα ἐλέγχεται ἐὰν δὲν εἶναι ἀληθινό. Πῶς ὅμως θὰ ποῦν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι δὲν τόλμησαν νὰ ποῦν ὅταν συνελήφθῃ, ὁ δὲ κορυφαῖος μαθητής, ὁ Πέτρος, Τὸν ἀρνήθηκε καὶ τίς τρεῖς φορές, φοβούμενος τὴν ἀπειλὴ ἑνὸς κοριτσιοῦ; Ἀλλὰ ὅπως εἶπα ταράχθηκαν· διότι ὅτι γνώριζαν πὼς ἡ πράξη τους ἦταν παράνομη, φαίνεται ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἶπαν: «Τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει (:Τί μᾶς ἐνδιαφέρει; Ἐσὺ θὰ φροντίσῃς νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ τὴν εὐθύνη. Ἐσὺ θὰ δώσῃς λόγο γι᾿ αὐτό)».
Ἀκοῦστε ὅσοι εἶστε φιλάργυροι, κατανοῆστε τί ἔπαθε ἐκεῖνος· ὅτι καὶ τὰ χρήματα ἔχασε καὶ τὴν ἁμαρτία διέπραξε καὶ τὴν ψυχή του ἀπώλεσε. Τέτοια εἶναι ἡ τυραννία τῆς φιλαργυρίας. Οὔτε τὰ ἀργύρια χάρηκε, οὔτε την παροῦσα ζωή, οὔτε τὴ μέλλουσα, ἀλλὰ τὰ ἔχασε ὅλα μαζί, καὶ ἀφοῦ πῆρε πονηρὴ δόξα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἴδιους, ἀπαγχονίστηκε κατὰ αὐτὸν τὸν τρόπο. Ἀλλὰ ὅπως εἶπα ὁρισμένοι δὲν βλέπουν καλά, παρὰ μόνο ἀφοῦ κάνουν τὴν ἐφάμαρτη πράξη τους.
Κοίταξε λοιπὸν καὶ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι προηγουμένως δὲν ἤθελαν νὰ συνειδητοποιήσουν ἀκριβῶς τὸ τόλμημά τους, ἀλλὰ ἔλεγαν: «Τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει (:Τί μᾶς ἐνδιαφέρει; Ἐσὺ θὰ φροντίσῃς νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ τὴν εὐθύνη. Ἐσὺ θὰ δώσῃς λόγο γι᾿ αὐτό)», πρᾶγμα ποὺ ἀποτελεῖ τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημά τους· διότι αὐτὸ ἀποδεικνύει ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ὁμολογοῦν τὴν τόλμη καὶ τὴν παρανομία τους καὶ οἱ ὁποῖοι εἶναι μεθυσμένοι ἀπὸ τὸ πάθος, καὶ δὲν θέλουν νὰ ἀπόσχουν ἀπὸ τὴν σατανικὴ ἐπιχείρησή τους, ἀλλὰ καλύπτουν τοὺς ἑαυτούς τους ἀνόητα μὲ τὸ κάλυμμα τῆς προσποιητῆς ἄγνοιας· διότι ἂν μὲν αὐτὰ λέγονταν μετὰ τὴν σταύρωση καὶ τὸν θάνατο Αὐτοῦ, βέβαια καὶ τότε δὲν θὰ εἶχαν καμιὰ δικαιολογία τὰ λεγόμενα, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε δὲν θὰ τοὺς καταδίκαζε τόσο πολύ· τώρα ὅμως ποὺ ἀκόμα Τὸν ἔχετε ἐνώπιόν σας καὶ ἔχετε τὸ δικαίωμα νὰ Τὸν ἀφήσετε ἐλεύθερο, πῶς μπορεῖτε νὰ τὰ λέτε αὐτά; Διότι ἡ δικαιολογία σας αὐτὴ θὰ γίνῃ μεγάλη κατηγορία ἐναντίον σας.
Πῶς καὶ μὲ ποιόν τρόπο; Διότι ἐπιρρίπτοντας τὸ ὅλο ἔγκλημα στὸν προδότη (διότι εἶπαν: «σὺ ὄψει»), ἐνῶ μποροῦσαν οἱ ἴδιοι νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν Χριστοκτονία, ἀφήνοντας αὐτὸν ἐλεύθερο ἐφόσον ἦταν ἀθῶος, ἐκεῖνοι προχώρησαν περισσότερο τὸ τόλμημα, προσθέτοντας στὴν προδοσία καὶ τὴν σταύρωση· διότι τί τοὺς ἐμπόδιζε ἀφοῦ εἶπαν σὲ ἐκεῖνον «σὺ ὄψει», αὐτοὶ νὰ ἀποφύγουν τὸ ἔγκλημα; Τώρα ὅμως ἀντίθετα τὸ διαπράττουν, προσθέτοντας τὴν σφαγὴ καὶ παντοῦ καὶ μὲ ὅσα λέγουν, περιπλέκοντας τοὺς ἑαυτούς τους σὲ ἀναπόφευκτα κακά· διότι μετὰ ἀπὸ αὐτά, ὅταν ἐπέστρεψε ὁ Πιλάτος, προτίμησαν νὰ ἀφεθῇ ὁ λῃστὴς ἐλεύθερος μᾶλλον παρὰ ὁ Ἰησούς· ἐνῶ Αὐτόν, ὁ ὁποῖος δὲν εἶχε διαπράξει κανένα ἀδίκημα, ἀλλὰ καὶ τόσο πολὺ τοὺς εἶχε εὐεργετήσει, Τὸν φόνευσαν.
Τί ἔκανε λοιπὸν ὁ Ἰούδας ἔπειτα ἀπ᾿ αὐτά; Τί ἔκανε δηλαδὴ μετὰ ἀπὸ τὴν ἀπάντησή τους αὐτὴ καὶ ὅτι ἄδικα κουράζεται καὶ ὅτι δὲν δέχονται τὰ ἀργύρια; «Καὶ ῥίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο (:καὶ ἀφοῦ ἔριξε τὰ ἀσημένια νομίσματα στὸν περίβολο τοῦ ναοῦ, ἔφυγε καὶ πῆγε καὶ πνίγηκε μὲ σκοινί)» [Ματθ. 27,5].
«Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς λαβόντες τὰ ἀργύρια εἶπον· οὐκ ἔξεστι βαλεῖν αὐτὰ εἰς τὸν κορβανᾶν, ἐπεὶ τιμὴ αἵματός ἐστι. συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις· διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον. τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν διὰ Ἰερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου ὃν ἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν ᾿ισραήλ, καὶ ἔδωκαν αὐτὰ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως, καθὰ συνέταξέ μοι Κύριος (:Οἱ ἀρχιερεῖς τότε, ἀφοῦ πῆραν τὰ ἀσημένια νομίσματα, εἶπαν: "Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὰ ρίξουμε στὸ θησαυροφυλάκιο τοῦ ναοῦ ὡς ἱερὸ ἀφιέρωμα, διότι μὲ αὐτὰ ἀγοράστηκε ζωὴ ἀνθρώπου καὶ δόθηκαν ὡς ἀμοιβὴ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο αἷμα ποὺ σὲ λίγο θὰ χυθῇ. Κι ἀφοῦ ἔκαναν σύσκεψη, ἀγόρασαν μὲ αὐτὰ τὸν ἀγρὸ τοῦ κεραμέα, γιὰ νὰ γίνῃ τόπος ταφῆς τῶν ξένων Ἰουδαίων, ποὺ ἔρχονταν στὰ Ἱεροσόλυμα ὡς ταξιδιῶτες καὶ προσκυνητές. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ χωράφι ἐκεῖνο ὀνομάστηκε "ἀγρὸς αἵματος" μέχρι σήμερα. Τότε ἐπαληθεύτηκε ἐκεῖνο ποὺ προφητεύτηκε ἀπὸ τὸν προφήτη Ἰερεμία: "Καὶ πῆραν τὰ τριάντα ἀσημένια νομίσματα, τὸ ἀντίτιμο τοῦ ἀνεκτίμητου Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου τὴν τιμὴ καὶ τὸ ποσὸ τῆς πληρωμῆς γιά το φόνο Του ἐκτίμησαν μερικοὶ ἀπὸ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ τὰ ἔδωσαν γιὰ τὸν ἀγρὸ τοῦ κεραμέα, ὅπως μὲ διέταξε ὁ Κύριος")» [Ματθ. 27, 6-10].
Εἶδες καὶ πάλι ἐδῶ, ὅτι κατακρίνονται ἀπὸ τὴν συνείδησή τους; Διότι ἐπειδὴ γνώριζαν ὅτι εἶχαν ἀγοράσει τὸν φόνο, δὲν τὰ ἔβαλαν στὸν κορβανᾶ, ἀλλὰ ἀγόρασαν ἀγρὸ γιὰ νὰ θάπτουν τοὺς ξένους. Ἀποβαίνει ὅμως καὶ αὐτὸ μαρτυρία σὲ βάρος τους καὶ μορφὴ προδοσίας τους· διότι τὸ ὄνομα τοῦ χωραφιοῦ [«διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον (:Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ χωράφι ἐκεῖνο ὀνομάστηκε "ἀγρὸς αἵματος" μέχρι σήμερα)»] διακήρυττε σὲ ὅλους τὴν δολοφονία τους πιὸ διαπεραστικὰ ἀπὸ σάλπιγγα. Καὶ δὲν περιορίζονται ἁπλὰ σὲ αὐτό, ἀλλὰ λαμβάνουν ἀπόφαση, καὶ παντοῦ ἐνεργοῦν ἔτσι, ὥστε κανεὶς νὰ μὴν εἶναι ἀθῶος ἀπὸ τὸ ἔγκλημα, ἀλλὰ νὰ εἶναι ὅλοι ὑπεύθυνοι.
Βλέπεις ὅτι ὄχι μόνο οἱ ἀπόστολοι, ἀλλὰ καὶ οἱ προφῆτες διηγοῦνται τὰ ἀξιοκατάκριτα μὲ ἀκρίβεια, καὶ σὲ ὅλες τίς περιπτώσεις διακηρύττουν καὶ προεμφανίζουν τὸ Πάθος; Αὐτὸ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ἀσυνείδητα τὸ ὑπέφεραν· διότι ἂν ἔριχναν τὰ ἀργύρια στὸν κορβανᾶ, δὲν θὰ γινόταν τὸ πρᾶγμα τόσο ὁλοφάνερο, ἐνῶ τώρα μὲ τὸ νὰ ἀγοράσουν ἀγρό, ἔκαναν γνωστὰ τὰ πάντα καὶ στὶς ἐπερχόμενες γενεές.
Ἀκοῦστε ὅσοι νομίζετε ὅτι κάνετε ἀγαθοεργίες μὲ φόνους καὶ δέχεστε ἀντίτιμο ἀνθρώπινων ψυχῶν. Αὐτὲς οἱ ἐλεημοσύνες εἶναι ἰουδαϊκὲς ἢ μᾶλλον σατανικές· διότι ὑπάρχουν, ναὶ ὑπάρχουν ἀκόμα καὶ τώρα ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἁρπάζουν ἄπειρα ποὺ ἀνήκουν σὲ ἄλλους, νομίζουν ὅτι δικαιολογοῦνται γιὰ ὅλα ἂν πληρώσουν δέκα ἢ ἑκατὸ χρυσὰ νομίσματα. Γι᾿ αὐτοὺς καὶ ὁ προφήτης λέει: «καὶ ταῦτα, ἃ ἐμίσουν, ἐποιεῖτε· ἐκαλύπτετε δάκρυσι τὸ θυσιαστήριον Κυρίου καὶ κλαυθμῷ καὶ στεναγμῷ ἐκ κόπων. ἔτι ἄξιον ἐπιβλέψαι εἰς θυσίαν ἢ λαβεῖν δεκτὸν ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; (:καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ ὁποῖα ἐγὼ μισοῦσα, ἐσεῖς τὰ πράττατε. Μὲ ὑποκριτικὰ δάκρυα καλύπτατε τὸ θυσιαστήριο τοῦ Κυρίου, μὲ κλαυθμοὺς καὶ στεναγμοὺς καὶ κοπετούς. Ἀξίζει, λοιπόν, νὰ ἐπιβλέψω ἐγὼ στὶς ὑποκριτικές σας θυσίες ἢ νὰ κάνω αὐτὲς δεκτὲς ἀπὸ τὰ χέρια σας;)» [Μαλ. 2,13]. Δὲν θέλει ὁ Χριστὸς νὰ τρέφεται μὲ πλεονεξία· δὲν δέχεται αὐτὴν τὴν τροφή. Γιατί ἐξυβρίζεις τὸν Δεσπότη προσφέροντας σὲ Αὐτὸν ἀκάθαρτες τροφές; Εἶναι προτιμότερο νὰ Τὸν βλέπετε νὰ λιώνῃ ἀπὸ τὴν πεῖνα, παρὰ νὰ Τὸν τρέφετε μὲ τέτοια. Ἐκεῖνο εἶναι γνώρισμα ἑνὸς ἀπάνθρωπου, αὐτὸ ὅμως καὶ ἀπάνθρωπου καὶ ὑβριστῆ.
Εἶναι καλύτερο νὰ μὴν δώσετε παρὰ νὰ δίδετε τῶν ἄλλων στοὺς ἄλλους. Διότι μοῦ πὲς μου· ἐὰν δεῖς δύο ὁποιουσδήποτε, τὸν ἕναν γυμνό, τὸν ἄλλο νὰ ἔχει ἔνδυμα καὶ ἔπειτα, ἀφοῦ γδύσεις ἐκεῖνον ποὺ ἔχει τὸ ἔνδυμα, νὰ ντύσῃς τὸν γυμνό, ἄραγε δὲν ἔκανες ἀδικία; Τοῦτο εἶναι στὸν καθένα φανερό. Ἐὰν πάλι, δίνοντας στὸν ἄλλο ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ἔλαβες, δὲν τὸν ἐλεεῖς, ἀλλὰ τὸν ἀδικεῖς, ὅταν δὲν δίνεις οὔτε τὸ πολλοστημόριο ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἁρπάζεις, καὶ ὀνομάζεις ἐτοῦτο ἐλεημοσύνη, ποιὰς τιμωρίας θὰ εἶσαι ἄξιος; Διότι ἐὰν κατηγοροῦνται ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι προσέφεραν χωλὰ ἄλογα, ἐσὺ ὁ ὁποῖος κάνεις χειρότερα ποιὰς συγγνώμης θὰ τύχῃς; Διότι ἐὰν ὁ κλέφτης, ἐπιστρέφοντας αὐτὰ ποὺ ἔκλεψε στὸν ἴδιο τὸν Κύριο, πάλι Τὸν ἀδικεῖ, καὶ Τὸν ἀδικεῖ τόσο, ὥστε μόλις νὰ ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὸ ἔγκλημα, προσθέτοντας τετραπλάσια [Λουκᾶ 19,8: «σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινὸς τί ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν (:Ὁ Ζακχαῖος ὅμως στάθηκε μπροστὰ στὸν Κύριο καὶ τοῦ εἶπε: "Ἰδού, Κύριε, τὰ μισὰ ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά μου τὰ δίνω ἐλεημοσύνη στοὺς φτωχούς, κι ἂν τυχὸν ὡς τελώνης μεταχειρίστηκα συκοφαντίες, ψεύτικες καταγγελίες καὶ ἀναφορὲς γιὰ νὰ ἀδικήσω κάποιον σὲ κάτι, τοῦ τὸ γυρίζω πίσω τετραπλάσιο")»], καὶ αὐτὰ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δὲν κλέβει, ἀλλὰ μετέρχεται βία καὶ οὔτε κἂν δίνει αὐτὰ ποὺ ἁρπάζει σὲ ἐκεῖνον ἀπὸ τὸν ὁποῖο τὰ ἀφαίρεσε, ἀλλὰ σὲ ἄλλο καὶ δὲν δίνει τετραπλάσια, ἀλλὰ οὔτε τὰ μισά, καὶ αὐτὸς δὲν ζεῖ στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀλλὰ τῆς Καινῆς, κατανόησε πόση φωτιὰ συγκεντρώνει ἐπάνω στὸ κεφάλι του.
Ἐὰν δὲν ἔχει ἀκόμα τιμωρηθεῖ γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς θρήνησέ τον, διότι συσσωρεύει περισσότερη ὀργὴ ἐναντίον του, ἐὰν δὲν μετανοήσει. Διότι λέει ὁ Κύριος: «ἢ ἐκεῖνοι οἱ δέκα καὶ ὀκτώ, ἐφ᾿ οὓς ἔπεσεν ὁ πύργος ἐν τῷ Σιλωὰμ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτούς, δοκεῖτε ὅτι οὗτοι ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ἱερουσαλήμ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐὰν μὴ μετανοήσητε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε (:ἢ μήπως νομίζετε ὅτι ἐκεῖνοι οἱ δεκαοκτώ, ποὺ ἔπεσε πάνω τους ὁ πύργος ποὺ ἦταν κτισμένος στὸ Σιλωὰμ καὶ τοὺς σκότωσε, ἦταν πιὸ ἁμαρτωλοὶ καὶ χρεῶστες ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀπ᾿ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ κατοικοῦν στὴν Ἱερουσαλήμ; Ὄχι, σᾶς διαβεβαιώνω. Δὲν ἦταν αὐτοὶ οἱ χειρότεροι. Ἀλλὰ ἔπαθαν ἐκεῖνοι γιὰ νὰ σωφρονιστεῖτε ἐσεῖς. Ἄν ὅμως δὲν μετανοήσετε, θὰ χαθεῖτε ὅλοι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, θαμμένοι κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς πρωτεύουσάς σας)» [Λουκᾶ 13, 4-5].
Ἄς μετανοήσουμε λοιπὸν καὶ ἂς δώσουμε ἐλεημοσύνη καθαρὴ ἀπὸ πλεονεξία καὶ μὲ πολλὴ ἀφθονία. Θυμηθεῖτε ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι συντηροῦσαν ὀκτὼ χιλιάδες Λευῖτες καὶ μαζὶ μὲ τοὺς Λευῖτες καὶ χῆρες καὶ ὀρφανὰ καὶ πολλὰ ἄλλα προσέφεραν καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸ στρατεύονταν· ἐνῶ τώρα ὑπάρχουν στὴν ἐκκλησία καὶ ἀγροὶ καὶ οἰκίες καὶ μισθώματα οἰκημάτων καὶ ὀχήματα καὶ ἡμιονηγοὶ καὶ ἡμίονοι καὶ πλῆθος πολὺ ἀπὸ παρόμοια πράγματα ἐξαιτίας σας καὶ ἐξαιτίας τῆς ἀπανθρωπιάς σας. Ἐνῶ θὰ ἔπρεπε τὸν θησαυρὸ αὐτὸ τῆς ἐκκλησίας νὰ τὸν ἔχετε ἐσεῖς καὶ ἔσοδο αὐτῆς νὰ ἀποτελῇ ἡ δική σας προθυμία· τώρα ὅμως δύο ἄτοπα γίνονται· καὶ ἐσεῖς μένετε ἀνωφελεῖς, καὶ οἱ ἱερεῖς τοῦ θεοῦ δὲν χρησιμοποιοῦν αὐτὰ ποὺ πρέπει. Μήπως τάχα δὲν ἦταν δυνατὸν κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων νὰ κρατοῦν τίς οἰκίες καὶ τοὺς ἀγρούς; Γιατί λοιπὸν τὰ πουλοῦσαν καὶ τὰ ἔδιναν; Γιατί αὐτὸ ἦταν τὸ καλύτερο.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
- http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG Migne/John%20Chrysostom PG%2047-64/In%20Matthaeum.pdf
- Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ἅπαντα τὰ ἔργα, Ὑπόμνημα στὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, ὁμιλία ΠΕ΄ (κατ᾿ ἐπιλογήν), πατερικὲς ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς»(ΕΠΕ), ἐκδ. οἶκος «Τὸ Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1979, τόμος 12, σελίδες 276-289.
- Βιβλιοθήκη τῶν Ἑλλήνων, Ἅπαντα τῶν ἁγίων Πατέρων, Ἰωάννου Χρυσοστόμου ἔργα, τόμος 69, ὁμιλία ΠΕ΄(κατ᾿ ἐπιλογήν), σελ. 129-135.
- Π. Τρεμπέλα, Ἡ Καινὴ Διαθήκη μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν κοινὴ νεοελληνική), ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2014.
- Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Κείμενον καὶ ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τριακοστὴ τρίτη, Ἀθήνα 2009.
- Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα, Κείμενον καὶ σύντομος ἀπόδοσις τοῦ νοήματος ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2005.
- Π. Τρεμπέλα, Τὸ Ψαλτήριον μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν κοινὴ νεοελληνική), ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἔκδοση τρίτη, Ἀθήνα 2016
- http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient greek/tools/liddell-scott/index.html
- http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia Diathikh/Biblia/Palaia Diathikh.htm
- http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh Diathikh/Biblia/Kainh Diathikh.htm
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ